Witajcie drodzy przyjaciele. Katia Iwanowa znów jest z tobą.
Dzisiaj, chcę poświęcić naszą komunikację z wami do migdałków. Jak mogę je zobaczyć u dziecka? Zgadzam się, temat jest ważny i istotny dla wielu osób. W końcu jest to najczęstszy problem ENT w dzieciństwie, a konsekwencje tej choroby są godne pożałowania.
Wzrost migdałków gardłowych jest w 100% patologiczny, a ich stan zapalny wiąże się z wieloma negatywnymi konsekwencjami. Dlatego, drodzy rodzice, aby uniknąć powikłań choroby i jej zapobiegania w odpowiednim czasie, sugeruję, abyście uważnie przeczytali informacje, które są dla was przydatne.
Objawy patologii u dzieci
Główny szczyt choroby występuje w wieku 3 lat, kiedy dziecko zaczyna aktywnie komunikować się i kontaktować z rówieśnikami w przedszkolu lub w innych miejscach publicznych.
Z powodu braku wiedzy medycznej wielu rodziców po prostu wpada w panikę, dręcząc się wątpliwościami: czy dziecko ma przeziębienie, ORVI, czy to jest migdałek?
Rozwiać wszelkie wątpliwości pomoże objawy choroby, które pojawią się z pomysłem wizyty u lekarza:
Ale to nie wszystko, ta patologia pozostawia "odcisk" na zewnętrznym wyglądzie. W zaawansowanym stadium choroby prowadzi do przerwania tworzenia się układu szczęki i części twarzowej czaszki.
Lekko pociąga górną szczękę wraz z górnymi siekaczami. Twarz typu adenoidalnego wygląda tak, jakby dziecko ciągle węszyło. Konsekwencje tej patologii są obarczone zmianą okluzji i skrzywienia przegrody nosa.
Nowoczesne metody oznaczania stanu zapalnego
Jeśli wszystkie objawy wskazują, że dziecko ma migdałki, należy natychmiast skontaktować się z pediatrycznym specjalistą ENT.W celu określenia rozmiaru i struktury przerośniętej tkanki limfatycznej, a także stopnia zmiany migdałków, stosuje się metodę gardła nosowego.
Ponadto, definicja zapalenia migdałków gardłowych u dziecka w wieku 5 lat obejmuje szereg innych procedur identyfikacji choroby:
Ostateczną diagnozę podejmuje się po określeniu bezkształtnego wzrostu różowego koloru o szerokiej podstawie na gardle.
Dobrze wiedzieć
Przejawem takiej patologii w dzieciństwie są trzy czynniki: infekcja tkanki gruczolakowatej, upośledzona funkcja odruchowa i nacisk mechaniczny wywołany zwiększeniem wielkości migdałków gardłowych.
Różne choroby o przewlekłym i ostrym charakterze, takie jak zapalenie gardła, zapalenie krtani, zapalenie migdałków, mogą być prekursorami choroby.
Prowokatorami proliferacji migdałków gardłowych są szkarlatyna, krztuszenie, grypa, ostre wirusy dróg oddechowych, odra, błonica oraz kiła wrodzona i gruźlica.
Reakcje alergiczne, infekcje grzybicze, hipoavitaminosis i niekorzystne warunki społeczne i życiowe - wszystko to może być następstwem stanu zapalnego.
U dzieci w wieku przedszkolnym (w okresie od 4 do 6 lat) występowanie migdałków wynika z powstawania odporności wrodzonej.
Niestety, u niektórych dzieci migdałki gardłowe są wrodzoną cechą organizmu. Ale w większości przypadków jest to choroba nabyta, której nadal można zapobiec.
Dlatego pod koniec naszej rozmowy chciałbym przedstawić kilka praktycznych porad, które na pewno pomogą ci rozwiązać ten problem:
• właściwe odżywianie i aktywny tryb życia;
• regularne wizyty u lekarza laryngologa i racjonalne, terminowe leczenie infekcji górnych dróg oddechowych;
• przestrzeganie zasad higieny w celu uniknięcia infekcji chorobami zakaźnymi;
• poprawa właściwości immunologicznych ciała dziecka.
Obserwując środki zapobiegawcze, ryzyko rozwoju migdałków w dzieciństwie jest ograniczone do minimum.
Mam nadzieję, że nasz artykuł był dla Ciebie pomocny! Zdrowie swoim dzieciom!
Jak niezależnie sprawdzić, czy dziecko ma migdałki, czy nie?
Przyjaciele, witam was! Z tobą znowu Ekaterina Iwanowa. Dość często wielu rodziców nawet nie podejrzewa, że stan migdałków ich dziecka jest zaogniony. Wszystko zaczyna się od zwykłego zimna, kataru, który staje się systemem.
Implanty są najważniejszym organem odpornościowym, który przyjmuje cały "cios". Po pierwsze, staje się stan zapalny, następnie puchnie i zaczyna rosnąć. I już nie pomogą tu żadne leki, jedynym wyjściem jest operacja.
Ale nie panikuj! Jeśli wiesz, jak sprawdzić adenoidy dziecka w początkowej fazie rozwoju, możesz uniknąć tego.
Wiesz, do czego może doprowadzić ta patologia, szczególnie na ostrym etapie. Przewlekłe zapalenie ucha, zapalenie zatok, zapalenie gardła, rozerwanie wewnętrznych układów i odkształcenie odcinka czaszkowo-szczękowego są najbardziej niebezpiecznymi konsekwencjami choroby.
Zgadzam się, aby poddać się w odpowiednim czasie leczeniu zapobiegawczemu jest znacznie łatwiejsze niż radzenie sobie z zaniedbanymi chorobami. Dlatego bardzo polecam przeczytanie poniższych informacji!
Sposoby określania stanu zapalnego
Identyfikacja tej patologii na początkowym etapie rozwoju w domu jest dość trudna i prawie niemożliwa.
Migdał nosowo-gardłowy znajduje się głęboko w pierścieniu nosowo-gardłowym, dlatego do diagnostyki stosuje się specjalny sprzęt i tylko w warunkach klinicznych.
Chcę z góry zapewnić Państwa, że jakakolwiek procedura diagnostyczna przeprowadzana w celu identyfikacji patologii jest całkowicie bezpieczna dla zdrowia i życia dziecka. Więc nie panikuj!
Zwrócenie się do specjalisty w odpowiednim czasie pomoże Tobie i Twojemu dziecku uniknąć niepożądanych konsekwencji i, co najważniejsze, operacji.
Diagnostyka różnicowa
Objawy charakterystyczne dla zmienionych zapalnie migdałków mogą nie zawsze wskazywać na rozwój tej szczególnej patologii. Dlatego podczas diagnozy lekarz musi wykluczyć szereg chorób i patologii, które objawiają się w podobny sposób, a mianowicie:
• skrzywienie przegrody nosowej;
• zanik tylnej ściany dolnych ubytków;
• obecność złośliwych i łagodnych guzów w nosie;
• zapalenie tkanek nosowo-gardłowych z białaczką.
Współczesna otolaryngologia oferuje kilka metod określania wegetacji adenoidalnych. Takie metody pozwalają zidentyfikować proces zapalny, etap rozwoju choroby, wielkość guzów, zwłaszcza ich lokalizację.
Faryngoskopia
Ta manipulacja pozwala określić stan migdałków gardła i nosogardzieli. Za pomocą pharyngoscope lekarz określa obecność ropnej wydzieliny z tyłu gardła. Aby wykonać badanie, pediatryczny laryngolog używa szpatułki medycznej.
Przedoperacyjne badanie rhinoskopowe
Zasadą tej procedury jest badanie dróg nosowych. Przed wykonaniem manipulacji zakopane kurczątko naczynia krwionośnego spada w nosie.
Tak więc światło pojawia się w jamie nosowej, a lekarz może zobaczyć migdałki pokrywające choany. Następnie dziecko musi wykonać kilka vzglatyvaniye, z których następuje zmniejszenie podniebienia miękkiego i fluktuacja wegetacji adenoidalnych.
Badanie to pozwala nam określić stopień obrzęku guzów i obecność ropnej wydzieliny na ich powierzchni.
Tylna rinoskopia
W tym przypadku badanie kanałów nosowych przez gardło czaszkowe za pomocą specjalnego lustra. Taka rinoskopia pozwala zidentyfikować kolor, rozmiar i lokalizację guzów.
Metoda ta jest uważana za jedną z najbardziej skutecznych, chociaż jest trudna dla młodych pacjentów.
Radiografia
Aby uzyskać zdjęcie rentgenowskie w bocznym rzucie dziecka, należy usiąść wygodnie z otwartymi ustami, aby uzyskać niezbędne kontrastujące warunki wegetacji z powietrzem. Metoda ta pozwala określić stan zapalny tkanki limfatycznej, a także stopień rozwoju patologii.
Badanie endoskopowe
Jest to wysoce pouczająca diagnoza, która pozwala na bardziej szczegółowe badanie nosogardła. Znieczulenie służy do badania młodszych pacjentów.
Specjalna rurka (endoskop) jest wkładana do nosa dziecka, która zawiera mikroskopijną kamerę i światło. Na ekranie monitora lekarz i rodzice mogą zobaczyć kliniczny obraz choroby.
Badanie to przeprowadza się poza fazą ostrą, co pozwala na najdokładniejsze i najbardziej pouczające rozpoznanie.
Metoda palca
Jest to jedna z najstarszych metod określania patologii dziecięcej. Technika ta pozwala dokładnie określić konsystencję tkanki limfatycznej. Proces zapalny jest wskazany przez miękkie i luźne w dotyku tkaniny.
Procedura nie jest przyjemna, ponieważ kontrolę przeprowadza się w dotyku palcami. Biorąc pod uwagę fakt, że takie badanie często powodowało szok, wymioty i kaszel u dzieci, w chwili obecnej badanie cyfrowe praktycznie nie jest stosowane.
Rozpoznanie nawrotu
Jak sprawdzić ponowne rozrosty adenoidów u dziecka? Ponowna diagnostyka patologii dziecięcej jest przeprowadzana w taki sam sposób, jak w pierwszym przypadku. Sposób diagnozy określa lekarz prowadzący, biorąc pod uwagę wiek pacjenta.
Zarówno w pierwszym, jak iw drugim przypadku diagnostyka laboratoryjna obejmuje dodatkowo pełne badania krwi i moczu, diagnostykę PCR, ELISA, kulturę bakteriologiczną z tkanek nosowo-gardłowych na mikroflory i wrażliwość na antybiotyki, które można wskazać w celu wyleczenia choroby.
Wniosek
Aby zidentyfikować migdałki u dziecka niezależnie, jak rozumiesz, jest prawie niemożliwe. Dlatego jeśli Twoje dziecko ma wszystkie objawy wskazujące na rozwój tej choroby, nie zwlekaj i udaj się do lekarza najszybciej jak to możliwe.
Terminowe wykrycie choroby pozwoli ci uniknąć najbardziej nieprzyjemnych i nieprzewidywalnych konsekwencji.
Mam nadzieję, że nasza komunikacja była dla Ciebie przydatna i interesująca! Do zobaczenia wkrótce!
Jak rozpoznać migdałki (tajniki diagnozy)
Pierwszy element układu odpornościowego organizmu każdej osoby, mający na celu ochronę przed wewnętrznymi i zewnętrznymi agresorami - ciałem migdałowatym. Aby określić migdałki - ich obecność i zmiany patologiczne - należy skonsultować się z otolaryngologiem. Nowoczesne metody diagnostyczne mogą wiarygodnie ocenić stan tej ważnej strukturalnej jednostki układu odpornościowego.
Czym one są
Eksperci podkreślają, że migdałki są patologiczną proliferacją tkanki migdałkowej nosogardzieli. Często wykrywane w praktyce pediatrycznej, u dzieci 3-12 lat. Rozpoznanie migdałków powinno być wykonywane wyłącznie przez otolaryngologa. W tym celu przeprowadza się szereg różnych procedur.
Patologia jest charakterystyczna dla dzieci w wieku przedszkolnym, które mają do czynienia z wieloma czynnikami chorobotwórczymi. A ich układ odpornościowy nie jest jeszcze przygotowany na tak agresywne ataki.
Jak rozpoznać migdałki u dziecka - często zadawane pytanie przez niespokojnych rodziców dziecka. W końcu, gdy są oglądane w domu, nie są widoczne. Można podejrzewać wzrost wegetacji limfoidalnych o pewne charakterystyczne objawy. Na przykład ciągła trudność oddychania przez nos, niektóre głosy nosowe. Katar nosa z migdałkami przeszkadza dziecku rano, kiedy śluz spływa z tylnej części nosogardzieli.
U dzieci w podeszłym wieku, po 15-17 latach, hipertrofia migdałka nosogardła jest wykrywana rzadziej. W praktyce dorosłych przypadki zapalenia migdałków są rzadkie.
Przyczyny przerostu migdałków
Specjaliści identyfikują kilka głównych przyczyn możliwej proliferacji tkanki limfatycznej:
- Często nawracające ARVI - tkanka migdałków nosogardła, która nie doszła jeszcze do siebie po pierwszym ataku, ponownie ulega agresji, pęcznieje i ulega zapaleniu. Prowokuje migdałki i zapalenie ucha.
- Zmniejszenie parametrów odporności - brak odpowiedniej reakcji na przenikanie czynników chorobotwórczych z zewnątrz przyczynia się do tego, że organizm dziecka nie jest w stanie w pełni się zabezpieczyć. Aktywność układu limfatycznego zostaje zakłócona. Od razu odbija się to w stanie odporności.
- Zwiększone wykształcenie alergiczne - migdałki reagują na wnikanie w obszar nosogardzieli różnych alergenów, jak również patogennych wirusów i bakterii - przez gwałtowny wzrost wielkości. Rozpoznanie migdałków u dzieci w tym przypadku musi obejmować test alergii.
- W osobnej kategorii osób występuje wrodzona predyspozycja do patologii układu limfatycznego - polilimfoadenopatii.
Specjalista, po dokładnym zebraniu historii i ustaleniu głównej przyczyny negatywnego stanu, decyduje, w jaki sposób sprawdzić adenoidy, która metoda będzie najbardziej pouczająca.
Rozmiary adenoidów
Zachowanie konsultacji otolaryngologów jest niezbędnym warunkiem wiarygodnego osądu obecności patologii. Jak określić stopień migdałków - specjalista zadecyduje indywidualnie w każdym przypadku.
Przybliżone parametry wzrostu limfatycznego:
- 0 stopni - fizjologiczne wymiary migdałka nosowo-gardłowego;
- Stopień 1 - hipertrofia jest umiarkowanie wyrażona, nakładanie światła przewodów nosowych obserwuje się o jedną czwartą;
- 2 stopnie - wzrost jest bardziej wyraźny, kanały nosowe są zablokowane na dwóch trytach ich światła;
- Stopień 3 - migdałek nosogardła całkowicie blokuje światło przewodów nosowych.
Czasami, aby określić migdałki u dziecka przez otolaryngologa, wystarczy spojrzeć w jego usta i nos.
Symptomatologia
Wzrost tkanki gruczolakowatej w pierwszych stadiach jej powstawania praktycznie nie objawia się w żaden sposób. Dziecko rozwija się zadowalająco, jest aktywne, ma dość snu.
Wraz z postępem patologii, migdałki nosowo-gardłowe coraz bardziej blokują światło kanałów nosowych, co wpływa na ogólne samopoczucie dziecka. Jak rozpoznać migdałki:
- oddychanie przez nos dziecka jest osłabione;
- pojawia się charakterystyczne wyładowanie surowicy;
- dziecko jest zmuszone do oddychania przez usta nie tylko w nocy, ale w ciągu dnia;
- okruchy snu stają się przerywane;
- można określić chrapanie;
- w czasie snu, nawet krótkotrwałe zatrzymanie czynności oddechowej - bezdech;
- fonacja uległa znacznemu pogorszeniu - głos niemowlęcia zyskuje dźwięk nosowy;
- parametry słyszenia spadają.
Brak odpowiedniej opieki medycznej prowokuje do naruszenia fizjologicznego procesu powstawania struktur twarzy. Jak sprawdzić migdałki u dziecka, w jakim czasie najlepiej wykonywać, rodzice powinni podjąć decyzję wraz z pediatrą.
Diagnostyka
W przypadku wykrycia jednego lub więcej z powyższych objawów zaleca się skonsultować się z otolaryngologiem. Pediatrzy często muszą odpowiadać na pytania rodziców z niepokojem - jak ENT bada migdałki, czy zabiegi są bolesne i czy są one bezpieczne dla dziecka.
rozpoznanie migdałków przy użyciu rinoskopii tylnej
Obecnie stosowane są następujące metody diagnostyczne:
- Faryngoskopię stosuje się do oceny ogólnego stanu gardła, a także samych migdałków. Przy jego pomocy można określić obecność ujemnego wypływu.
- Podczas badania dróg nosowych - przedniej części rinoskopii - specjalista może ujawnić obrzęk tkanek. Po wkropleniu środka zwężającego naczynia widoczne są migdałki leżące nad światłem joan. W momencie, gdy dziecko połyka, skurcz podniebienia miękkiego jest obserwowany jako oscylacja przerośniętego migdałka.
- Przebieraki nosa należy zbadać za pomocą jamy nosowo-gardłowej - tylnej rinoskopii. Dzięki specjalnemu lusterkowi widoczne są guzy przypominające guz, wiszące w nosogardzieli - migdałkach. Badania u małych dzieci w wieku przedszkolnym mogą być trudne ze względu na zwiększony odruch wymiotny.
- W projekcji bocznej zaleca się wykonanie prześwietlenia nosogardła w migdałkach. Pozwala to nie tylko dokładnie zdiagnozować powiększone migdałki, ale także stopień ich przerostu.
- Rozpoznanie migdałków z endoskopem jest uznawane przez otolaryngologów za najbardziej zaawansowane badanie. Specjalną rurkę z mikrokamerem na końcu wprowadza się do pacjenta przez kanał nosowy. Wszystkie otrzymane informacje na temat stanu migdałków nosogardzieli są natychmiast odzwierciedlane na ekranie wideo. Endoskopia migdałków pozwala na ujawnienie ogólnego stanu narządu, jego umiejscowienia, bliskości choan, ujścia przewodów słuchowych. Razem z lekarzem rodzice dziecka mogą zobaczyć zdjęcie na ekranie.
Endoskopia migdałków u dzieci jest "złotym" standardem diagnozy. Zaleca się zdanie egzaminu w chwili, gdy dziecko już się urodziło. Badanie nie będzie uważane za obiektywne, jeżeli miękisz ostatnio zachorował - tkanki jeszcze nie wyzdrowiały, same są obluzowane i obrzękłe.
Metody diagnostyki migdałków u dzieci
Uważa się, że jeśli dziecko chrapie we śnie - jest to migdałek. Ale nie zawsze są przyczyną problemów z oddychaniem. Ponadto, nie zawsze jest to naruszenie oddychania przez nos, jego trudności i nieobecność - są to również migdałki. Dlatego, jeśli lekarz w klinice, a zwłaszcza bez badania dziecka, zgodnie z jednym badaniu tylko diagnozuje chorobę z migdałków i wysyła je w celu usunięcia, skonsultuj się z innymi specjalistami. Decydując się na przyczyny zaburzeń oddychania nosa i ustalić prawidłową diagnozę, konieczne jest nie tylko pełne badanie, ale także dane z badań laboratoryjnych. I nawet w tym przypadku nie każdy potrzebuje operacji...
Migdałki u dzieci: jak je wykryć?
Jeśli rodzice dokładnie sprawdzą nos i usta dziecka, nie zobaczą one migdałków (z rzadkim wyjątkiem ciężkiego przerostu). Dlatego, aby móc określić migdałki u dzieci, lekarz musi przeprowadzić pewne czynności diagnostyczne - za pomocą niektórych urządzeń lub metod musi zobaczyć lub sondować ciało migdałowate, aby ocenić jego wielkość. I tylko po wizualnej lub innej ocenie, a także wykluczeniu stanu zapalnego, może on określić stopień przerostu. Dlaczego ważne jest wyeliminowanie stanu zapalnego u dzieci z migdałkami? W procesie zapalnym może nawet wzrosnąć normalne migdałki - to obrzęk i przypływ krwi do zwalczania infekcji. Prawdziwy wzrost migdałków można ocenić tylko kilka tygodni po ustąpieniu zapalenia. Podczas oceny wielkości migdałków u dzieci lekarze stosują szereg technik diagnostycznych, z których każda ma swoje wady i zalety.
Kontrola migdałków w lusterkach
Często diagnoza, która pomaga rozpoznać migdałki u dzieci, rozpoczyna się od badania gardła w zwierciadłach. Jest to specjalne urządzenie z lustrem o średnicy około 10 mm na końcu, okrągłym kształcie, na którym spogląda obszar ciała migdałowatego, który oznacza miękkie podniebienie. Widzi nosogardło, gdzie nie można go zobaczyć tylko okiem, a także ocenia zakres migdałków u dzieci. Doświadczeni lekarze LOR pracują dobrze z tą metodą, a dziecko ma małe niedogodności, tylko trochę dyskomfortu z szeroko otwartymi ustami.
Ze względu na prostotę tej metody specjalista może łatwo i bezboleśnie zidentyfikować wszystkie stopnie migdałków u dzieci, a także wizualnie zasugerować przyczynę tego zjawiska. Mogą być w stanie zapalnym, ze śluzem lub ropą, a także spuchnięte z powodu alergii. Jeśli lekarz zauważy wysoki poziom migdałków u dzieci, bez stanów zapalnych, najprawdopodobniej pojawi się pytanie dotyczące operacji. Podobne badanie przeprowadza się w zwykłym pomieszczeniu ENT.
Niezalecane badania nad migdałkami u dzieci
Wcześniej ćwiczył badanie palców u adenoidów, w którym lekarz, kładąc palec w gardle dziecka, dosłownie odczuwał wielkość i konsystencję formacji. Naturalnie wywołało to zarówno wymioty, jak i głęboki szok u wielu dzieci i samych rodziców. Oczywiście, dzięki takiemu sposobowi można stosunkowo dokładnie określić stopnie migdałków u dzieci, określić ich konsystencję. Jeśli są miękkie, jest to oznaka procesu zapalnego w nich, ale jeśli są gęste, są przerośnięte i mogą być wyeliminowane tylko podczas operacji. Jednak nie zaleca się stosowania tej metody u dzieci, istnieją metody, które są łagodniejsze dla psychiki i dobrego samopoczucia dzieci.
Wcześniej promieniowanie rentgenowskie było również stosowane do diagnozy, ale dziś ta metoda została uznana za nieskuteczną. Obejmuje on napromieniowanie dziecka i niewiarygodność wyników. Promienie X pokażą tylko cienie powiększonych migdałków, ale stan zapalny z obrzękiem lub hipertrofią jest trudny do odróżnienia. W związku z tym możliwe jest ustanowienie większego stopnia migdałków u dzieci, chociaż w rzeczywistości jest to nic innego jak wynik zimna lub stanu zapalnego.
Zalecane metody
Dziś główną metodą diagnostyczną jest nadal badanie w zwierciadłach iw dobrze wyposażonej klinice - badanie endoskopowe. To także inspekcja, ale przeprowadzona przez specjalne urządzenie z kamerą i światło na końcu miniaturowego rozmiaru. Endoskop jest wkładany do nosa dziecka, rodzice i lekarz widzą wszystko na ekranie monitora. Endoskopia wykonywana jest bez pogorszenia, dzięki czemu obraz jest tak pouczający i dokładny, jak to tylko możliwe. Ale nawet w ostrym procesie kontrola wykryje obrzęk i stan zapalny, spływ ropy lub śluzu i przerost. Kliniczne badania krwi, ogólne i biochemiczne, które mogą ujawnić proces zapalny lub alergiczne predyspozycje, nie są zbyteczne.
I dopiero po wszystkich niezbędnych badaniach wykonano diagnozę przerostowych migdałków o 1-2-3 stopniach.
Kwestia usuwania migdałków u dzieci
Jeśli lekarz natychmiast powie po badaniu o usunięciu migdałków - nie od razu panikować i przygotować się na najgorsze. Najpierw należy zapytać specjalistę o dokładną diagnozę, jakie dokładnie wylicza migdałki i jaki obraz zaobserwował. W rozmowie z lekarzem należy zadać kilka ważnych pytań, które albo usuwają pytanie o operację, albo zatwierdzą jej konieczność.
Tak więc, usuwanie migdałków jest widoczne tylko wtedy, gdy są one prawdziwym przerostem u dzieci (proliferacja tkanki migdałków). Jeśli migdałki są powiększone z powodu stanu zapalnego lub obrzęku alergicznego, usunięcie migdałków jest przeciwwskazane i należy zalecić leczenie zachowawcze. Jest to przede wszystkim błędne z punktu widzenia fizjologii (migdałki nie mogą być przerośnięte w rzeczywistości) i obarczone jest powikłaniami (zakażenie, krwawienie, uraz). Aby podjąć decyzję w sprawie usuwania migdałków, należy skontaktować się z lekarzem:
- Na powierzchni migdałków była ropa czy śluz, czy płyną wzdłuż tylnej ściany?
- Jakiego koloru jest błona śluzowa migdałków?
- Czy powierzchnia adenoidów jest złożona lub gładka?
Te pytania pomogą odróżnić prawdziwy przerost od reakcji zapalnej i banalnego obrzęku. Obecność śluzu i ropy mówi o infekcji, początkowo trzeba ją konserwować zachowawczo, a dopiero potem decydować o stopniu hipertrofii. Często, po leczeniu, ciało migdałowate wraca do normy, a problem usuwania jelit jest usuwany sam. Jaskrawoczerwone, niebieskawe lub ostro blade śluzowce również przemawiają za stanem zapalnym. Tylko obecność różowej błony śluzowej na powiększonym migdałku wskazuje na przerost tkanki. Jeśli powierzchnia adenoidu jest gładka, przemawia to również za obrzękiem i stanem zapalnym; normalny, nie podrażniony adenoid ma strukturę "fałd".
Objawy migdałków u dziecka
Treść artykułu
Terminowe rozpoznanie i usunięcie łagodnych nowotworów może zapobiegać przewodzeniowego upośledzeniu słuchu, dławicowej anginie, przewlekłemu nieżytowi nosa, deformacji twarzy i klatki piersiowej. Rozpoznanie patologii można rozpoznać po charakterystycznych objawach klinicznych, których nasilenie w dużym stopniu zależy od stopnia wzrostu roślin adenoidalnych.
Czy adenoidy są normą?
Jak zrozumieć, że dziecko wyrosło roślinność adenoidalną? Migdałki - przerośnięty migdałek, który znajduje się w łuku nosogardła. Nawet niewielka degradacja tkanek gruczołowych jest uważana przez otolaryngologów za odchylenie od normy. Migdałki gardłowe biorą udział w ocieplaniu i oczyszczaniu powietrza z warunkowo patogennych mikroorganizmów. Na tle częstego rozwoju chorób układu oddechowego rośnie liczba elementów strukturalnych w tkankach limfoidalnych, co prowadzi do hipertrofii narządu odpornościowego.
Trudno jest zdiagnozować patologię u dzieci w wieku poniżej 3 lat ze względu na niedobór objawów i dolegliwości dziecka do pogorszenia stanu zdrowia.
Wzrost roślinności adenoidalnej prowadzi do zablokowania dróg nosowych i trudności w oddychaniu przez nos. Wiadomo, że w przypadku przerostu migdałka nosowo-gardłowego, ciało dziecka traci około 16-18% tlenu, co niekorzystnie wpływa na rozwój fizjologiczny, a czasem i umysłowy dziecka. Na pewno tylko otolaryngolog może określić stopień przerostu narządu odpornościowego po badaniu sprzętowym nosogardzieli pacjenta.
Znaki migdałków
Czy możliwe jest samodzielne zrozumienie objawów hipertrofii migdałków nosogardzieli? Bez specjalnego wyposażenia prawie niemożliwe jest zidentyfikowanie patologii w początkowych etapach wzrostu tkanki limfadenoidalnej. W większości przypadków rodzice szukają pomocy u pediatry już z rozwojem przewlekłego kataru i częstymi nawrotami chorób zakaźnych, które występują w około 2 lub 3 etapach wzrostu roślin adenoidalnych.
Możesz podejrzewać patologię, jeśli znajdziesz następujące objawy:
- częste otwieranie ust;
- chrapanie i chrapanie we śnie;
- letarg i płaczliwość;
- bóle głowy;
- niewielkie upośledzenie słuchu;
- rozproszenie;
- przekrwienie błony śluzowej nosa bez zapalenia błony śluzowej nosa.
Migdałki u dziecka występują w wyniku częstej transmisji przeziębienia. W przypadku infekcji narządów oddechowych, migdałki gardłowe powiększają się, co wskazuje na intensywną produkcję immunoglobuliny. Kiedy stan zapalny ustąpi, organ immunologiczny zostaje zredukowany do normalnej wielkości fizjologicznej. Ale jeśli choroby laryngologiczne powracają zbyt często, gardłowy migdał "nie ma czasu", aby powrócić do normy, co jest przyczyną wzrostu tkanki gruczołowej.
To ważne! Częste nawroty infekcji prowadzą do zmniejszenia lokalnej odporności, co zwiększa ryzyko zapalenia migdałków.
Typowe objawy
Typowe objawy migdałków są podobne do objawów przeziębienia, więc rodzice często ignorują pojawienie się problemu. W miarę wzrostu tkanki limfatycznej stan zdrowia dziecka pogarsza się. W około 42% przypadków pacjenci zwracają się o pomoc do lekarza laryngologa już w stadium 2 i 3 przerostu wegetacji adenoidalnych.
Należy rozumieć, że im wcześniej patologia zostanie wykryta, tym leczenie będzie bardziej bezbolesne. Przy niewielkim zwiększeniu wielkości migdałków nosogardła można wyeliminować objawy choroby za pomocą leczenia zachowawczego. Jeśli nadpobudliwe tkanki gruczołowe nakładają się na kanały nosowe o więcej niż 50%, konieczna będzie operacja (adenotomia).
To ważne! Przy częściowym usunięciu wegetacji adenoidalnych ryzyko nawrotu migdałków gardłowych wynosi 47%.
Rozpoznanie choroby za pomocą następujących objawów klinicznych:
- nawracające bóle głowy;
- uporczywe naruszenie oddychania przez nos;
- stałe zatkanie nosa;
- uleczalny nieżyt nosa;
- śluzowe wydzielina z nosa;
- suchy kaszel po przebudzeniu;
- okresowe wstrzymywanie oddechu podczas snu;
- spływ śluzu na ściankach gardła krtaniowego;
- utrata słuchu;
- częste zaostrzenie zapalenia gardła, zapalenie migdałków, zapalenie zatok;
- naruszenie fonacji;
- ciągłe oddychanie przez usta;
- chrapanie we śnie;
- zmniejszony apetyt;
- zaburzenie pamięci;
- głosy nosowe;
- brak zmotywowanego zmęczenia.
Hiperplazja migdałków u dziecka prowadzi do uporczywej niewydolności oddechowej i nosorożca. Niedotlenienie mózgu niekorzystnie wpływa na rozwój psychiczny pacjenta i jakość życia. Nieumiejętne eliminowanie patologii prowadzi do rozwoju depresji, braku motywacji agresywnej i drażliwości.
Lokalne manifestacje
Stopniowy wzrost wielkości narządu odpornościowego nasila problem oddychania przez nos. Łagodne zmiany, obejmujące jamę słuchową i kanały nosowe, zapobiegają odpływowi śluzu z jamy nosowej. Zastoinowa hiperemia tkanek miękkich prowadzi do obrzęku łuków podniebiennych, podniebienia miękkiego, błony śluzowej jamy nosowo-gardłowej itp.
Zmiany patologiczne w górnych drogach oddechowych wywołują zmniejszenie miejscowej odporności, w wyniku czego rozwijają się przewlekłe zapalenie zatok, zapalenie błony śluzowej nosa, zespół podczyszczania pochwy, kaszel. Płytki oddech z czasem pociąga za sobą deformację klatki piersiowej, w wyniku czego przyjmuje postać kilu łodzi.
Ciągłe otwieranie ust powoduje rozciąganie czaszki twarzy i pojawianie się obojętnego wyrazu twarzy. Ze względu na wydłużenie dolnej szczęki, ukąszenie zostaje przerwane, a twarz staje się opuchnięta. Jeśli roślinność adenoidalna zostanie usunięta zbyt późno, nawet po wycięciu tkanek nadtwardówkowych w nosogardzieli, dziecko będzie nadal oddychać przez usta.
Stopień rozwoju migdałków
W zależności od nasilenia obrazu objawowego, stopnia rozpuszczenia tkanki gruczołowej i nasilenia następstw, występują trzy stopnie przerostu migdałków gardłowych. Z reguły, gdy wegetacje adenoidalne są nieco rozcieńczone, objawy patologii są łagodne i objawiają się tylko podczas snu lub po przebudzeniu dziecka. Terminowe rozpoznawanie chorób laryngologicznych pomaga zapobiegać nieodwracalnym zmianom w organizmie związanym z naruszeniem oddychania przez nos.
Ciągłe oddychanie przez usta nieuchronnie prowadzi do deformacji układu stomatologicznego. Jeśli przekrwienie nosa nie zniknie z czasem, po kilku miesiącach kształt czaszki twarzy zacznie się zmieniać.
Konsekwencje
Czy są jakieś konsekwencje migdałków i jak im zapobiegać? Należy rozumieć, że przerośnięty migdał destruktywnie wpływa na pracę całego układu oddechowego. Może to powodować nieodwracalne procesy. W szczególności niemożliwe jest wyeliminowanie objawów "twarzy adenoidalnej" nawet w przypadku wycinania przerośniętych tkanek gruczołowych.
Liczba nieodwracalnych zmian w ciele dziecka, wynikających z wegetacji adenoidalnych, obejmuje:
- zmiana ugryzienia;
- przewodzeniowy ubytek słuchu;
- skrzywienie kręgosłupa;
- dysfunkcja układu moczowego;
- przewlekłe choroby laryngologiczne.
To ważne! Brak tlenu negatywnie wpływa na centralny układ nerwowy dziecka, co często powoduje rozwój nerwicy.
Czy można od razu zrozumieć, że migdałka gardłowa dziecka zaczęła rosnąć? Oczywiste objawy, takie jak utrata słuchu, przewlekły nieżyt nosa i "twarz adenoidalna" występują już w zaawansowanych stadiach rozwoju patologii. Powinieneś skontaktować się z pediatrą, gdy znajdziesz najmniejszy objaw rozwoju adenoidów - węszenie, szybkie zmęczenie, złe wyniki w szkole, apatia, itp. Terminowe eliminowanie naruszeń w układzie oddechowym zapobiega rozwojowi nieodwracalnych procesów.
Co to jest adenoiditis?
Konieczne jest rozróżnienie zwykłego przerostu migdałków i jego stanu zapalnego. Zakaźne zmiany wegetacji adenoidów nazywane są adenoiditis (angina dławicy nosowo-nosowej). Choroba jest często poprzedzana zapaleniem zatok, zapaleniem gardła, zapaleniem migdałków, bakteryjnym nieżytem nosa itp. Patogeny i wirusy, takie jak rinowirusy, paciorkowce, wirusy grypy, adenowirusy, meningokoki i pseudomonas bacillus, są czynnikami wywołującymi zakażenie.
Proces zapalny w tkankach nosogardzieli prowadzi do rozwoju reakcji alergicznych i ciężkiego obrzęku błon śluzowych. Późne leczenie infekcji pociąga za sobą tworzenie ropnego wysięku w zmianach, które jest obarczone tworzeniem ropni. Późniejsze zwężenie dolnego odcinka gardła prowadzi do niewydolności oddechowej i ostrej asfiksji. Przewlekłe zapalenie adenoidów może wywołać rozwój kłębuszkowego zapalenia nerek i odmiedniczkowego zapalenia nerek.
Ostre i przewlekłe zapalenie jelit są leczone lekami przeciwbakteryjnymi i przeciwwirusowymi. Jeśli czas nie powstrzyma reakcji infekcyjnych-alergicznych w narządach oddechowych, doprowadzi to do zatrucia organizmu. Przenikanie metabolitów patogenów do krążenia ogólnoustrojowego może prowadzić do upośledzenia czynności nerek.
Objawy adenoiditis
Jakie są objawy zapalenia gruczolakowatego u dzieci? Ból dławicowy, tzn. ostre zapalenie błony śluzowej jamy ustnej, rozpoznawane głównie u dzieci podczas aktywnego rozwoju migdałków nosogardła. Choroba laryngologiczna często występuje jako powikłanie procesów nieżytowych w zatokach przynosowych i w jamie ustnej.
Możliwe jest wykrycie zapalenia tkanek hiperplastycznych poprzez następujące objawy kliniczne:
- wzrost temperatury;
- ból w nosie, promieniujący do głowy;
- zatkanie ucha;
- obsesyjny kaszel;
- przewlekły nieżyt nosa;
- gromadzenie lepkiej plwociny w gardle;
- ból w miękkim podniebieniu podczas połykania;
- znaczny ubytek słuchu;
- ropne wydzielina z nosa;
- pozajelitowa dyspepsja;
- spojówek zapalenie oczu;
- obrzęk węzłów chłonnych;
- dławiąc się w nocy;
- przekrwienie błony śluzowej gardła.
Jeśli dziecko ma objawy zapalenia migdałków, powinieneś zwrócić się o pomoc do laryngologa. Późne leczenie choroby może prowadzić do dysfagii i ropnia w okolicy otrzewnej. Pośrednimi oznakami septycznego zapalenia wegetacji adenoidalnych są przekrwienie i obrzęk łuków podniebiennych, zablokowanie gruczołów w tkankach limfatycznych, biaława blaszka na ściankach gardła.
To ważne! Ostre zapalenie błony naczyniowej może być powikłane zapaleniem płuc, zapaleniem oskrzeli i zapaleniem krtani i tchawicy.
Diagnostyka
Jak leczyć migdałki u dzieci? Objawy choroby można mylić z objawami innych chorób laryngologicznych. W przeciwieństwie do gruczołów, migdałek nosogardłowy nie jest widoczny po oględzinach, dlatego tylko wykwalifikowany specjalista może określić stopień przerostu narządów i obecność stanu zapalnego po badaniu sprzętowym pacjenta.
W celu dokładnej diagnostyki otolaryngolog prowadzi następujące rodzaje badań:
- faryngoskopia - ocena stanu błony śluzowej jamy ustnej i gardła, wykonywana za pomocą specjalnego lustra i szpatułki medycznej; pozwala określić obecność ognisk zapalenia i śluzowo-ropnego wysięku na powierzchni migdałków gardłowych;
- prześwietlenie nosogardła - określenie stopnia przerostu narządu immunologicznego na obrazie radiologicznym wykonanym w projekcji bocznej nosogardzieli;
- Nosorożec przedni - kontrola wzrokowa kanałów nosowych, wykonywana za pomocą otolaryngologicznego lustra i specjalnej latarki; pozwala ocenić obrzęk i drożność kanałów nosowych;
- rinoskopia tylna - badanie kanałów nosowych za pomocą lustra, które pozwala ocenić stopień drożności choa i obrzęk otaczających tkanek
- endoskopia nosogardła - badanie jamy nosowej za pomocą elastycznego endoskopu; wysoce informatywna metoda diagnostyczna pozwala dokładnie określić miejsce lokalizacji ognisk zapalnych w ciele migdałowatym i stopień jego rozpuszczenia;
Badanie sprzętu komputerowego jest sprawdzoną i niezawodną metodą diagnostyki różnicowej chorób laryngologicznych. Jednak możliwe jest określenie charakteru czynnika powodującego zakażenie dopiero po uzyskaniu wyników siewu wirusologicznego i bakteryjnego. Na podstawie uzyskanych danych lekarz przepisuje pacjentowi leki, które mogą wyeliminować stany zapalne, a w konsekwencji późniejsze rozcieńczenie wegetacji adenoidalnych.
Terapia
Jak leczyć roślinność adenoidalną? Terapię przeprowadza się za pomocą leków lub zabiegu chirurgicznego poprzez wycięcie hiperplastycznych tkanek gruczołowych z adenotomią. Metoda leczenia określona przez specjalistę zależy od stopnia przerostu narządu odpornościowego. Niemożliwe jest przywrócenie prawidłowego rozmiaru migdałków za pomocą leków w stadium 2 i 3 przeszczepu tkanek miękkich.
Należy zauważyć, że taktyka terapii może zależeć nie tylko od stopnia rozwoju wegetacji adenoidalnych, ale także od towarzyszących objawów klinicznych. Zasadniczo do schematu leczenia zachowawczego w patologii ENT włączono następujące rodzaje leków:
- środki przeciwbólowe - Nurofen, Nimesulide, Ibuprofen;
- leki przeciwhistaminowe - Fenkrol, Suprastin, Clarsens;
- zwężenie naczyń krwionośnych - "Adrianol", "Naphthyzinum", "Nazol Bebi";
- antybiotyki - Amoxiclav, Zinnat, Ceftriakson;
- immunostymulanty - Dekaris, Immunal, Viferon;
- rozwiązania do mycia nosogardzieli - "Humer", "No-Sol", "Aqualor";
- roztwory do inhalacji - "Chlorek sodu", "Fluimucil", "Evkacept".
Podczas przyjmowania antybiotyków pożądane jest włączenie do reżimu leczenia probiotyków, które zapobiegają rozwojowi dysbiozy.
Absolutnymi wskazaniami do adenotomii są: ciężki przerost migdałków (2-3 stopnie wzrostu wegetacji adenoidów), trwałe nawroty chorób laryngologicznych, uporczywy nieżyt nosa i bezwzględna niedrożność dróg nosowych.
U małych dzieci operacja wykonywana jest wyłącznie w znieczuleniu ogólnym, co pozwala chirurgowi na łatwe usunięcie wszystkich tkanek przerośniętego migdałka.
Jak sprawdzić migdałki?
lekarz patrzy w nos przez rurkę
Adenoidy próbują dotknąć, przez palce gardła wspinają się do nosogardzieli. Zabieg jest nieprzyjemny. Opcjonalnie wykonuj endoskopię nosa, znacznie mniej nieprzyjemnych wrażeń, ale nie wszędzie.
Natalie, wiarygodny obraz choroby można uzyskać dopiero po zbadaniu dziecka. Najstarszą metodą diagnozy, która jest jednak najczęściej stosowana w klinikach dziecięcych, jest sonda palcowa. Wsadź palce w nosogardzielu i poczuj migdał. Procedura jest bardzo bolesna i subiektywna. Jeden palec ma jeden, a drugi ma jeden. Jeden wszedł: "Tak, migdałowce." A drugi niczego nie wyczuł: "No cóż, nie ma tam adenoidów". Dziecko siedzi we łzach, a potem nie otworzy ust do innego lekarza - to boli. Metoda rabinoskopii tylnej jest również nieprzyjemna - "wepchnięcie" lustra w głąb jamy ustnej (dzieci mają chęć wymiotować). Ponownie, diagnoza jest najczęściej oparta na prześwietleniu nosogardła, co pozwala na stwierdzenie tylko stopnia powiększenia gruczolaka i nie daje wyobrażenia o naturze ich stanu zapalnego i związku z sąsiednimi ważnymi strukturami w nosogardzieli, które w żaden sposób nie mogą ulec uszkodzeniu podczas operacji. Możesz zrobić to 30-40 lat temu. Nowoczesne metody są bezbolesne i pozwalają z dużą dokładnością określić, jak duże są te migdałki i czy wymagają leczenia chirurgicznego. Może to być tomografia komputerowa lub endoskopia. Rurkę (endoskop) wkłada się do jamy nosowej i podłącza do kamery wideo. Gdy rura porusza się do wewnątrz, monitor wyświetla wszystkie "tajne" obszary nosa i nosogardzieli.
nasze palce przez usta sprawdzone w dotyku.
Wtula swoje dłonie głęboko w usta i wygląda tak. Powiedziano nam, że przed ukończeniem 4 roku życia nie ma sensu patrzeć, torturować dziecko, nadal nie można ich usunąć z dziećmi.
Jak sprawdzić migdałki u dziecka
Jak sprawdzić migdałki u dziecka
Jak sprawdzić migdałki
Migdałki obserwuje się u dzieci obu płci w wieku od 3 do 7-10 lat. Powody ich pojawienia się obejmują choroby zakaźne (krztusiec, odra, grypa, szkarlatyna, błonica, grypa, itp.), Które powodują reakcje zapalne tkanki limfatycznej. Niekorzystnym czynnikiem są złe warunki socjalne i życiowe: ciemne, wilgotne, słabo wentylowane pomieszczenia, słaba jakość żywności. Na obecność migdałków wskazują następujące objawy: przekrwienie błony śluzowej nosa, wydzielanie sekrecji wypełniające kanały nosowe.
Migdałki powodują zatory w nosie i zatokach, prowadząc do przewlekłego stanu zapalnego błony śluzowej nosa. Z powodu trudności w oddychaniu przez nos dziecko śpi z otwartymi ustami, sen jest niespokojny, towarzyszy mu chrapanie, a nawet napady uduszenia. Przy dużym kiełkowaniu, prawie całkowicie wypełniając łuk nosogardzieli, głos przyjmuje tępy ton, słuch zmniejsza się. Utrata słuchu często powoduje rozproszenie i nieuwagę dziecka.
Ze względu na migdałki usta dziecka są otwarte przez cały czas, dolna szczęka spada, bruzdy nosowo-wargowe są wygładzone. Oddychanie przez usta prowadzi do różnych nienormalnych narośli kości twarzy. Kształt górnej szczęki jest ściśnięty z boków, staje się wydłużony. Czasami występuje niewłaściwe położenie zębów: w porównaniu z dolnymi górnymi siekaczami, wystają one znacząco. Wszystkie te znaki dają dziecku wyraz twarzy, zwany "zewnętrznym adenoidyzmem" lub "twarzą adenoidalną". W rezultacie rozpoznanie migdałków podczas badania przez lekarza nie stwarza dużych trudności.
Lekarz wykonuje ostateczną diagnozę po rinoskopii tylnej lub przy badaniu palpacyjnym nosogardła. Radiografia nosa i gardła, tomografia komputerowa może być również wykorzystana do diagnozy. Najbardziej informatywną metodą jest endoskopowa rinoskopia, która pozwala określić obecność i stopień wegetacji adenoidalnych, stan błony śluzowej, aby zidentyfikować obecność zapalenia w nosogardzieli.
Po rozpoznaniu lekarz musi ustalić przyczyny migdałków. Będzie to wymagało testów: pełny test krwi i moczu, biochemia krwi, test czynnika reumatoidalnego, antystreptolizyna-O, białko C-reaktywne, test wspólnej immunoglobuliny E, wysiew gardła, mikroflora nosowo-gardłowa, testy na alergie skórne, badanie krwi przeciwciała przeciwko robakom. Na podstawie wyników badań zalecono leczenie zachowawcze, które można zastąpić lub uzupełnić leczeniem chirurgicznym (adenotomia).
Problem migdałków wiąże się ze wzrostem migdałków nosogardzieli. U dorosłych ten problem występuje niezwykle rzadko. Ale migdałki u dziecka - powszechne zjawisko. Chodzi o to, że po dziesięciu latach tkanka adenoidalna stopniowo zaczyna zanikać.
Co powoduje migdałki?
Istotne przyczyny wadliwych zmian w migdałkach gardłowych, medycyna uważa predyspozycje dziedziczne. Jeśli rodzice mieli problemy z migdałkami w dzieciństwie, prawdopodobieństwo, że będą musieli ponownie zmierzyć się z tą chorobą u ich własnych dzieci jest bardzo wysokie.
Ale istnieją inne przyczyny migdałków u dzieci, które wyglądają tak:
- zapalne choroby dróg oddechowych;
- alergia;
- choroby zakaźne (grypa, szkarlatyna, odra);
- osłabiona odporność;
- życie w niekorzystnych warunkach środowiskowych.
Aby dziecko było zdrowe, pokój, w którym spędza większość swojego czasu, musi być stale wyemitowany. Ważne i poziom wilgotności w mieszkaniu. U wielu niemowląt migdałki pojawiają się na tle niedostatecznej wilgotności powietrza w mieszkaniu, obserwowanej podczas sezonu grzewczego.
Jak rozpoznać migdałki u dziecka?
Głównym objawem migdałków u dziecka jest długotrwałe problemy z oddychaniem. Oznacza to, że jeśli katar w dziecku przez długi czas nawet nie myśli, aby skończyć, być przygotowanym na rozpoczęcie walki z migdałkami.
Inne objawy choroby są następujące:
- pojawienie się chrapania u dziecka;
- niespokojny sen;
- letarg;
- apatia;
- podrażnienie ust i skóry wokół nosa;
- kaszel;
- problemy ze słuchem (obserwowane głównie w cięższych postaciach choroby);
- bóle głowy.
Prawie wszystkie dzieci z migdałkami oddychają przez usta. Wdychanie zimnego powietrza jest wyjątkowo niepożądane zwłaszcza dla gardła i organizmu jako całości. Z powodu hipotermii u dzieci może wystąpić przeziębienie, zapalenie ucha środkowego i zapalenie nerek.
Czy muszę usunąć migdałki?
Oczywiście nie jest konieczne usuwanie tkanki gruczołowej. Ale każdy specjalista doradzi ci to. Ta metoda jest uważana za najbardziej efektywną. Faktem jest, że konserwatywne metody leczenia nie zawsze pozwalają całkowicie pozbyć się problemu, a migdałki powracają z czasem. Po zabiegu prawdopodobieństwo nawrotu jest znacznie zmniejszone.
Operację usunięcia migdałków u dziecka można przeprowadzić na dwa sposoby:
- za pomocą adenote;
- specjalne instrumenty endoskopowe.
Ten ostatni jest uważany za lepszy, ponieważ adenotum - narzędzie, które wygląda jak łyżeczka - nie zawsze jest możliwe całkowite oczyszczenie nosogardła, w wyniku czego może rosnąć pozostała tkanka.
Jak leczyć migdałki u dziecka w domu?
We wczesnych stadiach, usuwanie migdałków może być opóźnione, próbując wyleczyć je w bardziej lojalny sposób dla młodych pacjentów.
Fani alternatywnych metod leczenia migdałków u dzieci nie dbają o homeopatię. Zasada tej metody jest dość prosta: ma na celu zwiększenie siły własnej ciała. Mówiąc prosto, homeopatia pomaga ciału radzić sobie z problemem kosztem własnych zasobów. Głównymi wadami tej metody są czas trwania i wysokie koszty leczenia.
Istnieje oczywiście kilka wskazówek, jak leczyć migdałki u dziecka za pomocą środków ludowej:
- Wylewkę można myć ziołami: rumiankiem, wrzosem, babką.
- Spożywanie oleju z ryb spowolni wzrost tkanki gruczołowej.
- Pomaga z propolisu z adenoidami. Nalewka musi pić lub leżeć z turundą w nosie.
- Wzmocnienie układu odpornościowego i pozbyć się migdałków może sok z marchwi. Można go również wypić lub pochować w wylewce.
Migdałki u dziecka: objawy, jak leczyć - usunąć, czy nie?
Obecnie zapalenie migdałków jest dość powszechną chorobą wśród dzieci. Zazwyczaj objawy migdałków u dziecka mogą pojawiać się w wieku od 1 roku do 15 lat. Jednak według statystyk medycznych, dzieci od trzech miesięcy do siedmiu lat cierpią bardziej z migdałków. Dlatego rodzice powinni znać główne objawy migdałków u dziecka i zrozumieć, jak leczyć migdałki u dziecka.
Objawy migdałków u dziecka
Najpierw musisz dowiedzieć się, o co w tym wszystkim chodzi. Migdałki lub migdałki nosogardła są uważane za najważniejszy organ ludzkiej obrony immunologicznej. Analogicznie, migdałki można porównać do strażników strzegących bramy miasta, a migdałki są strażnikami przy wejściu do ludzkiego układu oddechowego. Migdałowce miały trudny los do zablokowania drogi wszelkiego rodzaju bakterii, wirusów i szkodliwych substancji. Oznacza to, że pełnią one rolę filtra, który zatrzymuje niebezpieczne substancje. Adenoidy wytwarzają także limfocyty, które mogą eliminować szkodliwe drobnoustroje. Wzrost liczby migdałków występuje w odpowiedzi na masowy atak substancji chorobotwórczych, to znaczy jest to normalna reakcja organizmu człowieka. Początek tej reakcji wskazuje na prawidłowe funkcjonowanie migdałków. Dlatego nie należy obawiać się, że np. Dziecko w wieku 6-7 lat ma taki wzrost, jest to naturalny stan fizjologiczny spowodowany wysoką aktywnością migdałków w ciele dziecka.
Rozwój adenoidów zależy od konstytucyjnych cech ciała i dziedziczności. Patologiczny wzrost liczby migdałków występuje w większości przypadków z obniżoną odpornością i przenoszeniem różnych infekcji.
Ale jak odróżnić normalny stan od bolesnych migdałków? Zazwyczaj objawy migdałków u dziecka są ledwo zauważalne, ponieważ proces zapalny przebiega dyskretnie i powoli. Ale u dziecka występują główne objawy migdałków:
- Częste przeziębienia dziecko.
- Skomplikowany oddech dziecka, który powoduje, że oddycha przez nos, ale z rozchylonymi ustami (szczególnie takie oddychanie jest zauważalne w nocy, gdy dziecko śpi).
- Niedrożność dróg oddechowych w przypadku braku zapalenia błony śluzowej nosa.
- Przewlekły nieżyt nosa, przez długi czas nieuleczalny.
Takie objawy migdałków u dziecka powinny być na pewno zwrócić uwagę, ponieważ im szybciej znajdziesz problem, tym łatwiej będzie poprawić zdrowie dziecka.
Jak leczyć migdałki u dziecka?
Tylko lekarz laryngolog może dokonać dokładnej diagnozy, badając za pomocą specjalnego lustra. W stanie normalnym, migdałki reagują na wszystkie stany zapalne w ciele i zwiększają się wraz z każdą chorobą, ale powracają do stanu naturalnego po wyzdrowieniu. Jednakże, jeśli choroba występuje zbyt często, adenoidy po prostu nie mają czasu, aby wyzdrowieć i są w stanie ciągłego stanu zapalnego. Z powodu tego stanu, migdałki rosną, aw ciężkich przypadkach mogą stać się tak duże, że nakładają się na nosogardnę. To wzrost prowadzi do pojawienia się powiązanych problemów: pogorszenie słuchu dziecka, trudności z oddychaniem. Jeśli problem nie zostanie wykryty na czas i nie zostanie przeprowadzone odpowiednie leczenie, w ciele człowieka mogą wystąpić różne zmiany. W niektórych przypadkach zmienia się zgryz i kształt twarzy, w innych przypadkach pojawiają się zaburzenia mowy, zmienia się skład krwi, kręgosłup jest wygięty i pojawia się nietrzymanie moczu. Zwykle takie kłopoty obserwuje się w dzieciństwie, a w wieku 14-15 lat migdałki kurczą się niezależnie i przestają powodować niedogodności. Jednak takie samoleczenie jest możliwe tylko przy leczeniu migdałków i właściwej pielęgnacji.
Tak więc, jeśli zdiagnozowano chorobę, należy zdecydować, jak leczyć migdałki u dziecka. Stosuje się dwie główne metody leczenia migdałków: chirurgiczne (operacja jest wykonywana) i zachowawcze, które nie wymagają operacji. Rozważ każdą z tych metod.
Leczenie chirurgiczne. To, czy usunąć migdałki u dziecka, czy nie, należy ustalić, oceniając "skalę" choroby. Jeśli rozwój adenoidów zagraża zdrowiu dziecka, należy rozważyć opcję interwencji chirurgicznej.
Lekarze pozytywnie reagują na pytanie, czy usunąć migdałki dziecięce, w przypadkach, w których wegetacje adenoidów są łączone z adenoiditis (przewlekłe zapalenie migdałków). W innych przypadkach można spróbować leczenia zachowawczego lub niechirurgicznego.
Podejmując decyzję, czy usunąć adenoidy dziecka, należy wziąć pod uwagę następujące wskaźniki:
- dowody na nieskuteczność trwającego leczenia zachowawczego;
- częsty nawrót choroby (ponad cztery razy w roku);
- pojawienie się zatrzymania oddechu podczas snu;
- skomplikowane oddychanie nosem;
- pojawienie się różnych powikłań (reumatyzm, zapalenie stawów, zapalenie kłębuszków nerkowych, zapalenie naczyń);
- bardzo częste nawracające zapalenie ucha i ARVI.
Konieczne jest jednak porzucenie chirurgicznego usunięcia migdałków w następujących przypadkach:
- jakiekolwiek choroby krwi;
- ciężkie choroby sercowo-naczyniowe;
- różne choroby zakaźne (operacja jest możliwa po miesiącu lub dwóch po wyzdrowieniu);
- rozprzestrzenianie się epidemii grypy.
Zwykle dziecko po usunięciu migdałków wymaga specjalnej troski, wzmacniając układ odpornościowy. Po usunięciu migdałków dziecko potrzebuje odpowiedniego odżywienia (produkty kwasu mlekowego, świeże warzywa i owoce). Ale wkrótce po usunięciu migdałków, rzadko zachoruje, oddycha swobodnie i pozbywa się dyskomfortu dostarczanego przez migdałki.
Leczenie niechirurgiczne. Obecnie istnieje wiele medycznych i ludowych środków do leczenia migdałków:
- Fitosbor. Przygotuj herbatę z rośliny: 2 części liści szałwi, 2 części liści babki lancetowatej i trawy ze skrzypu, 3 części kwiatów rumianku i kwiatów nagietka. Ten wlew należy myć nos 1-2 razy dziennie przez 3-5 dni.
- Olej Thuja.
- Homeopatia. Na przykład, zastosuj "Limfomiozot" (Niemcy), "Job-baby".
- Aromaterapia. W 60 ml oleju bazowego dodać 2 krople olejku lawendowego, 4 krople olejku z drzewa herbacianego i 2 krople szałwii lub bazylii. Tę kompozycję należy zaszczepić 2 krople do nosa 2-3 razy dziennie.
- Laseroterapia, masaż okolicy szyi, ćwiczenia oddechowe itp.
Czytaj również na mezhdunami.net
Źródła: http://www.kakprosto.ru/kak-877073-kak-proverit-nalichie-adenoidov, http://my-sunshine.ru/adenoidy-u-rebenka, http://mezhdunami.net/dety/ adenoidy-u-rebenka-simptomy-kak-lechit-udalyat-ili-net.html
Brak komentarzy!
Migdałki u dziecka: jak wykrywać i leczyć w czasie
W praktyce pediatrycznej migdałki u dzieci to migdałki nosogardzieli zlokalizowane na skrzyżowaniu nosa i gardła.
Te formacje limfoidalne chronią jamę nosową, krtań i gardło dziecka przed wprowadzeniem czynników patologicznych - wirusów, grzybów, patogennych bakterii i ich cząstek. Ich główną funkcją jest wytwarzanie limfocytów (pomocników i zabójców) - głównych komórek odporności lokalnej, które chronią błony śluzowe górnych dróg oddechowych.
Gdzie są i jak wyglądają adenoidy
Zewnętrznie, migdałki wyglądają jak migdałki podniebienne, znajdujące się pomiędzy łukami podniebiennymi, i wchodzą do pierścienia gardła - są to stosunkowo duże nagromadzenia tkanki limfadenoidalnej, które znajdują się na tylnej górnej ścianie nosogardzieli. Ze względu na wysoką lokalizację nie są one widoczne podczas rutynowego badania, dlatego tylko ich otolaryngolog może określić ich stan i wielkość.
Dość często w medycynie termin "migdałki u dzieci" odnosi się do zmian patologicznych w migdałkach nosogardzieli:
- zapalenie adenoidowe - ich stan zapalny i obrzęk w infekcjach dróg oddechowych;
- przerost - wzrost tkanki limfatycznej lub roślinności adenoidalnej.
Zazwyczaj te formacje limfoidalne praktycznie nie są zdefiniowane u niemowląt i zaczynają się zwiększać wraz ze wzrostem obciążenia zakaźnego dziecka, z aktywną komunikacją z rówieśnikami, rejestracją w zespole dziecięcym (częściej u dzieci powyżej 3 lat). Wraz ze znacznym osłabieniem układu odpornościowego, migdałki zawodzą, a ich wzrost kompensacyjny ma na celu zwiększenie produkcji limfocytów.
Wyraźny proces zapalny w nosogardzieli może wywołać stan zapalny adenoidów wraz z rozwojem zapalenia jelit, które pogarsza i przedłuża przebieg infekcji dróg oddechowych. Po wyzdrowieniu migdałki powracają do poprzedniego rozmiaru, ale systematycznie rozszerzają się wraz z powtarzającymi się epizodami infekcji. Stopniowo powiększone wzrosty limfoidalne częściowo lub całkowicie blokują światło nosogardła (w zależności od stopnia ich przerostu), znacznie utrudniając swobodne oddychanie przez nos.
Przyczyny wzrostu adenoidów w nosie
Główne przyczyny przerostu migdałków nosogardnych
Czynniki prowokujące i predysponujące
Częste infekcyjne i zapalne choroby górnych dróg oddechowych, szczególnie o etiologii wirusowej, ich przedłużony i / lub skomplikowany przebieg (zapalenie zatok, zapalenie ucha, eustachitis, zapalenie krtani i tchawicy)
Średnie lub ciężkie infekcje dziecięce - koklusz, szkarlatyna, odra, zapalenie przyusznicy, różyczka
Konstytucyjne cechy dziecka - skaza limfatyczno-niedorozwojowa, limfatyczny, powiększenie grasicy
Długotrwale obecne ostre zapalne lub ropne choroby - zapalenie płuc, ropnie o różnej lokalizacji, zapalenie szpiku, odmiedniczkowe zapalenie nerek
Patologicznie trwająca ciąża - przewlekłe niedotlenienie płodu, procesy zakaźne, przeniesione w ciągu pierwszych 9 tygodni ciąży, leki lub ekspozycja na inne czynniki toksyczne podczas ciąży
Skomplikowane patologie somatyczne, które znacząco osłabiają układ odpornościowy dziecka - cukrzycę, choroby reumatyczne, układowe choroby tkanki łącznej i inne procesy autoimmunologiczne w organizmie
Nadużywanie żywności z dodatkami chemicznymi, alergicznymi pokarmami, słodyczami
ciągła ekspozycja na niekorzystne czynniki środowiskowe w mieście (zapylenie, gaz) i / lub w domu (niewygodne warunki mikroklimatu, meble o niskiej jakości, toksyczne plastyczne dekoracje pomieszczeń), częste używanie chemii gospodarczej
częste przypadki samoleczenia z niekontrolowanym stosowaniem różnych leków - antybiotyki, krople zwężające naczynia krwionośne, homeopatia
Formy i objawy choroby
Roślinność adenoidalna (kiełkowanie) - częsta patologia u dzieci w wieku od roku do 14 lat, ale najczęściej choroba jest rozpoznawana u dzieci w wieku od 3 do 7 lat. Do chwili obecnej rozpoznano powiększone migdałki u małych dzieci, a nawet u niemowląt - wrodzone zapalenie i / lub wzrost tkanki limfadenoidalnej.
W przypadku otolaryngologii występują 3 stopnie przyrostu migdałków, w zależności od wielkości narośli jelitowych i zamknięcia światła nosowo-gardłowego, które określa się za pomocą endoskopii, tomografii komputerowej lub radiograficznie:
- w pierwszym stopniu migdałki zamykają 1/3 lub więcej niż 30% tylnego otworu w nosie i / lub paluchach;
- w pierwszym lub drugim stopniu - wegetacje zajmują od 1/3 do. wolne światło nosogardła;
- przy drugim stopniu wzrostu - wzrosty gruczołowate blisko 50 do 66% światła nosogardzieli;
- w trzecim stopniu migdałki całkowicie zamykają światło nosogardzieli, nosa i joan (w krajach europejskich rozróżnia się 3 i 4 stopnie proliferacji migdałków, które odpowiadają prawie całkowitemu zamknięciu światła nosowo-gardłowego i jego całkowitemu zamknięciu).
Ogólne objawy wegetacji adenoidów u dziecka:
- stały nieżyt nosa z surowiczym wydzieliną, śluz nosogardła;
- chrapanie i chrapanie podczas snu, możliwe krótkotrwałe nawroty bezdechu sennego;
- częsty kaszel związany z odpływem śluzu w nosogardzieli;
- utrata słuchu, częste zapalenie ucha środkowego - Eustachitis, zapalenie ucha środkowego, przedłużony przebieg;
- ochrypły i nosowy głos, wady mowy;
- częste infekcje dróg oddechowych.
Objawy migdałków obejmują również trudności w oddychaniu przez nos, w zależności od stopnia nasilenia migdałków objaw ten objawia się następująco:
- Dziecko ma trudności z oddychaniem tylko podczas snu.
- W nocy występuje ciągła trudność w oddychaniu przez usta i przerywanie w ciągu dnia.
- Trwałe naruszenia oddychania przez nos, otwarte usta, wysychanie warg, z długim procesem - zmiana zgryzu i deformacji górnej szczęki.
Podczas łączenia się zapalenia migdałków (adenoiditis), dziecko ma temperaturę 37-37,5 stopni, wzrost węzłów chłonnych, osłabienie.
Diagnoza choroby
Określanie obecności wegetacji adenoidalnych u dziecka wykonuje wyłącznie specjalista - laryngolog.
Diagnoza polega na przeprowadzeniu pełnego badania, składającego się z kilku etapów:
- Definicja skarg i historia choroby.
- Badanie paliczkowe nosogardła.
- Rhinoskopia (przód i tył) - badanie górnych partii nosogardzieli za pomocą lustra.
- Radiografia nosogardła (obecnie bardzo rzadko stosowana).
- Endoskopia (kontrola za pomocą sondy z kamerą).
- CT
Badanie endoskopowe i tomografia komputerowa są uważane za najbardziej przydatne metody diagnostyczne, które pozwalają z dużą dokładnością określić stopień wzrostu wegetacji adenoidalnych, przyczyny ich wzrostu i struktury tkanki, obecność obrzęku. Ponadto, poznaj stan sąsiednich narządów, określ możliwości leczenia zachowawczego (leczenie miejscowe, laseroterapia, terapia środkami ludowymi i homeopatią, fizjoterapia) lub konieczność zabiegu chirurgicznego i adenotomii.
Metody leczenia
W leczeniu migdałków są dwa główne sposoby
Leczenie zachowawcze
Konsekwencje i komplikacje
W przypadku braku leczenia i znacznego wzrostu wegetacji adenoidów choroba jest niebezpieczna i może powodować nieodwracalne skutki i powikłania:
- negatywny wpływ na układ odpornościowy dziecka - częste ostre infekcje dróg oddechowych i infekcje wirusowe dróg oddechowych, często powikłane ropnym zapaleniem górnych dróg oddechowych;
- ubytek słuchu - stopniowy spadek z utratą słuchu, choroby zapalne ucha środkowego i wewnętrznego;
- zaburzenia mowy;
- moczenie;
- zaburzenia snu;
- wady zgryzu, deformacja szczęki;
- choroba nerek (zapalenie nerek);
- alergiczne zapalenie skóry, rozwój astmy;
- endokrynopatia;
- skrzywienie kręgosłupa;
- czynnościowe zmiany w ośrodkowym układzie nerwowym (senność, zmęczenie, drażliwość, zmniejszona pamięć i uwaga);
- anemia.
Zapobieganie
Środki profilaktyczne mające na celu zmniejszenie prawdopodobieństwa proliferacji tkanki limfadenoidalnej w nosogardzieli obejmują stwardnienie ciała, zapobieganie hipotermii, przegrzanie i występowanie ARD i ARVI.
Rodzice potrzebują szybkiej rehabilitacji ognisk chronicznej infekcji jamy nosowej, gardła, jamy ustnej (zapalenie jamy ustnej, próchnicy). A także aby zapewnić dziecku odpowiedni pobyt na świeżym powietrzu, aktywność fizyczną, sport (pływanie, tenis, lekka atletyka).
Dziecko musi jeść dobrze, brać kursy kompleksów witaminowo-mineralnych, adaptogeny roślinne. Musimy zadbać o zapobieganie zaburzeniom metabolicznym, anomalii konstytucji, chorobom alergicznym u małych dzieci, skłonnym do wywoływania wzrostu wegetatywnych wegetacji.
Autor: Sazonova Olga Ivanovna, pediatra
Dr Komarowski o migdałkach u dzieci
Radzimy przeczytać: Sok z buraków i krople miodu - przepisy ludowe na leczenie kataru u dzieci
Jak sprawdzić migdałki
Migdałki obserwuje się u dzieci obu płci w wieku od 3 do 7-10 lat. Powody ich pojawienia się obejmują choroby zakaźne (krztusiec, odra, grypa, szkarlatyna, błonica, grypa, itp.), Które powodują reakcje zapalne tkanki limfatycznej. Niekorzystnym czynnikiem są złe warunki socjalne i życiowe: ciemne, wilgotne, słabo wentylowane pomieszczenia, słaba jakość żywności. Na obecność migdałków wskazują następujące objawy: przekrwienie błony śluzowej nosa, wydzielanie sekrecji wypełniające kanały nosowe.
Migdałki powodują zatory w nosie i zatokach, prowadząc do przewlekłego stanu zapalnego błony śluzowej nosa. Z powodu trudności w oddychaniu przez nos dziecko śpi z otwartymi ustami, sen jest niespokojny, towarzyszy mu chrapanie, a nawet napady uduszenia. Przy dużym kiełkowaniu, prawie całkowicie wypełniając łuk nosogardzieli, głos przyjmuje tępy ton, słuch zmniejsza się. Utrata słuchu często powoduje rozproszenie i nieuwagę dziecka.
Ze względu na migdałki usta dziecka są otwarte przez cały czas, dolna szczęka spada, bruzdy nosowo-wargowe są wygładzone. Oddychanie przez usta prowadzi do różnych nienormalnych narośli kości twarzy. Kształt górnej szczęki jest ściśnięty z boków, staje się wydłużony. Czasami występuje niewłaściwe położenie zębów: w porównaniu z dolnymi górnymi siekaczami, wystają one znacząco. Wszystkie te znaki dają dziecku wyraz twarzy, zwany "zewnętrznym adenoidyzmem" lub "twarzą adenoidalną". W rezultacie rozpoznanie migdałków podczas badania przez lekarza nie stwarza dużych trudności.
Lekarz wykonuje ostateczną diagnozę po rinoskopii tylnej lub przy badaniu palpacyjnym nosogardła. Radiografia nosa i gardła, tomografia komputerowa może być również wykorzystana do diagnozy. Najbardziej informatywną metodą jest endoskopowa rinoskopia, która pozwala określić obecność i stopień wegetacji adenoidalnych, stan błony śluzowej, aby zidentyfikować obecność zapalenia w nosogardzieli.
Po rozpoznaniu lekarz musi ustalić przyczyny migdałków. Będzie to wymagało testów: pełny test krwi i moczu, biochemia krwi, test czynnika reumatoidalnego, antystreptolizyna-O, białko C-reaktywne, test wspólnej immunoglobuliny E, wysiew gardła, mikroflora nosowo-gardłowa, testy na alergie skórne, badanie krwi przeciwciała przeciwko robakom. Na podstawie wyników badań zalecono leczenie zachowawcze, które można zastąpić lub uzupełnić leczeniem chirurgicznym (adenotomia).