W chorobach nosogardła u dorosłych i dzieci często przepisuje się elektroforezę na nos. Jest to procedura fizjoterapeutyczna, która polega na oddziaływaniu na tkanki impulsów elektrycznych generowanych przez specjalne urządzenie. Poprzez prąd stały niektóre leki są wstrzykiwane do organizmu. Ta fizjoterapeutyczna procedura ma pozytywny wpływ nie tylko na pojedynczy narząd, ale także na cały organizm.
Korzyści z procedury
Ta procedura fizjoterapeutyczna jest wykonywana przy użyciu specjalnego aparatu, który wytwarza prąd stały. W tym urządzeniu znajdują się dwa otwory z oznaczeniami plus i minus, a także specjalna dźwignia, która reguluje siłę prądu dostarczanego podczas zabiegu.
Najczęściej do leczenia prądów używano urządzeń elektrycznych zwanych Elfor, Victory i Elfor prof. Większość nowoczesnych urządzeń jest wyposażona w mały ekran i wskaźnik. Ta metoda leczenia ma tak korzystny wpływ na cały organizm:
- Zmniejszone nasilenie procesu zapalnego.
- Zredukowany obrzęk tkanek.
- Zespół bólowy się zmniejsza.
- Poprawia metabolizm.
- Jest rozluźnienie mięśni, które są w dobrej kondycji.
- Stan psycho-emocjonalny jest znormalizowany.
- Krążenie krwi jest aktywne.
- Proces przywracania uszkodzonych tkanek miękkich przyspiesza.
- Zwiększa odporność.
Ze względu na słaby prąd elektryczny leki są przekształcane w jony, które następnie łatwo przenikają przez skórę i błony śluzowe. Z powodu dodatnio naładowanych jonów zmniejsza się ból i stan zapalny. Jednocześnie ujemnie naładowane cząstki działają w sposób relaksujący, poprawiają metabolizm, znacznie zwiększają światło naczyń krwionośnych i poprawiają odpływ płynu fizjologicznego.
Leki są indywidualnie dobierane przez lekarza prowadzącego w zależności od rozpoznania.
Co decyduje o skuteczności tej techniki
Skuteczność tej metody leczenia zależy nie tylko od leków, które są stosowane, ale także od innych czynników.
- Wiek człowieka.
- Siły przykładanego prądu.
- Farmakologiczne właściwości roztworu leku.
- Dawkowanie leku i jego stężenie.
- Lokalizacja elektrod.
- Całkowity czas trwania procedury.
- Indywidualna wrażliwość na działanie prądów.
Elektroforeza nosa i innych narządów powinna być wykonywana wyłącznie przez lekarza w warunkach pokoju zabiegowego. Są dużo prostsze urządzenia elektryczne, które mogą być używane w domu. Podczas korzystania z takich urządzeń należy ściśle przestrzegać załączonych instrukcji.
Aby przeprowadzić elektroforezę, musi być specjalistą medycznym, który przeszedł specjalne szkolenie.
Cechy elektroforezy
Najczęściej elektroforeza przeprowadzana jest przez skórę. Obszary, na których znajdują się elektrody, muszą być wolne od znamion, ran, znamion i innych wad.
Sama procedura fizjoterapeutyczna jest następująca. Dwa małe, sterylne kawałki gazy są zwilżone w kompozycji leczniczej, następnie jedna jest dołączana do plusa, a druga do minus. Następnie bandaże są nakładane na wymagany obszar i mocowane za pomocą specjalnych ciężarków lub po prostu bandaży. Podłącz elektrody i włącz urządzenie.
Prąd jest zawsze wybierany indywidualnie, podczas procedury prąd można regulować w górę. Przy prawidłowo wykonanej procedurze pacjent odczuwa lekkie mrowienie. W przypadku uczucia pieczenia, bólu lub innego dyskomfortu procedura zostaje natychmiast przerwana.
Całkowity czas trwania jednej procedury dla osoby dorosłej wynosi do 15 minut. W leczeniu dzieci czas trwania zabiegu nie przekracza 10 minut. Średni przebieg terapii wynosi 10 dni.
Kiedy konieczne jest wykonanie elektroforezy na nosie
Elektroforeza jest wskazana w przypadku takich chorób i stanów różnych narządów ENT:
- Z nieżytem nosa i zapaleniem gardła.
- Z zapaleniem migdałków.
- Z zapaleniem zatok.
- Z zapaleniem ucha.
Fizjoterapia nieżytu nosa może być przepisana po operacji w jamie nosowej, aby zapobiec poważnym powikłaniom.
Elektroforeza jest równie często przepisywana zarówno dorosłym, jak i dzieciom. Aby wynik takiego leczenia był widoczny, należy wypełnić pełny kurs przepisany przez lekarza.
Jakie leki są używane
Możliwe jest wykonanie elektroforezy w przypadku przeziębienia dla osoby dorosłej lub dziecka z różnymi lekami, które są wybierane w zależności od rozpoznania. Najczęściej stosowanymi lekami są:
- Chlorek wapnia. Ma właściwości przeciwzapalne i przeciwalergiczne, pomaga w eliminacji krwawienia. Elektroforezę z roztworem chlorku wapnia w nosie można zalecić w przypadku nieżytu nosa różnego pochodzenia, w tym alergicznego nieżytu nosa.
- Difenhydramina Dobrze przynosi ulgę i rozluźnia mięśnie gładkie. Najczęściej taki lek jest przepisywany na alergiczny nieżyt nosa.
- Lidaza. Zapobiega powstawaniu blizn i eliminuje stany zapalne.
- Leki hormonalne. Są przepisywane na patologie o charakterze alergicznym.
- Antybiotyki. Najczęściej stosowane leki przeciwbakteryjne grupy penicyliny. Taka elektroforeza jest wskazana w zapaleniu zatok i zapaleniu ucha.
- Streptocide. Roztwór tego leku stosuje się w chorobach narządów ENT pochodzenia bakteryjnego. Streptocyd hamuje aktywność patogennej mikroflory.
- Gumizol. Pomaga złagodzić stany zapalne i zmniejszyć ból.
W zależności od rodzaju leku można go podłączyć do plusa lub minusa. Specyfika działania leków znana jest lekarzom, którzy wykonują zabieg. Są takie preparaty, które mogą być jednocześnie połączone z elektrodami dwóch biegunów. Obejmuje to Lidaza.
Elektroforeza jest bezbolesną procedurą, która rzadko powoduje działania niepożądane związane ze stosowaniem leków.
Przeciwwskazania
Elektroforezę można przepisać tylko wtedy, gdy nie ma przeciwwskazań. Bezwzględne przeciwwskazania do tej procedury są.
- Słaba krzepliwość krwi.
- Podwyższona temperatura.
- Aktywny etap gruźlicy.
- Zaburzenia psychiczne.
- Ciężka niewydolność nerek i wątroby.
- Wszczepiony rozrusznik serca.
- Ciężki etap niewydolności serca.
- Patologia onkologiczna.
Niedopuszczalne jest prowadzenie podobnej fizjoterapii u kobiet w krytyczne dni.
Niemożliwe jest wykonanie elektroforezy nosa z częstymi krwawieniami z nosa, jak również w ostrym okresie jakichkolwiek chorób. Jeśli istnieją pewne przeciwwskazania, lekarz rozważa całe ryzyko. Nie zapominaj, że do jakościowego leczenia nieżytu nosa konieczne jest ukończenie pełnego kursu.
Elektroforeza na bazie wapnia
Elektroforeza, inaczej jontoforeza jest fizjoterapeutyczną metodą leczenia chorób różnego pochodzenia i lokalizacji. Zasadą procedury jest lokalny, a także ogólnoustrojowy wpływ na organizm ludzki impulsu elektrycznego. Rozważ cechy elektroforezy z wapniem.
Elektroforeza wapniowa
Ta procedura jest uniwersalna i dość skuteczna, jest stosowana w wielu chorobach w praktyce pediatrycznej, w szczególności w leczeniu zapalenia oskrzeli, zapalenia nerwu, dysplazji i skurczów kończyn oraz w chorobach zębów.
Elektroforezę przeprowadza się za pomocą specjalnego sprzętu, który przeprowadza wprowadzanie leków. Lista używanych urządzeń jest dość obszerna, najnowsze z nich są wyposażone w wyświetlacz i cyfrowy wskaźnik.
W leczeniu dzieci, technika elektroforezy w patologii ENT jest szeroko stosowana ze względu na zdolność tej procedury:
- Zmniejsz aktywność procesu zapalnego.
- Zmniejsz obrzęk i tkliwość w dotkniętym obszarze.
- Przyspiesz proces odzyskiwania i aktywuj mechanizmy ochronne.
Czas trwania procedury elektroforezy dla dzieci poniżej jednego roku nie powinien przekraczać 8 minut, starszych niż rok - 15 lub 20 minut. Czas trwania kursu wynosi średnio 10-20 procedur.
Zasada metody
Przed zabiegiem musisz przygotować lek. Roztwór z chlorkiem wapnia powinien być wolny od zanieczyszczeń, jest przygotowywany tylko w wodzie destylowanej lub oczyszczonym alkoholu, ale nie w roztworze fizjologicznym.
Najczęstszym wariantem elektroforezy chlorku wapnia jest przezskórna. Polega na nakładaniu gazików na zdrowe części ciała, z których jedna jest impregnowana substancją leczniczą. Do niej przymocowana jest elektroda ze znakiem "+", a elektroda ze znakiem "-" jest połączona z innym paskiem. Przed uruchomieniem urządzenia, przy pomocy ładunku, należy naprawić uszczelki.
Siła prądu powinna być zwiększana powoli, aż pojawi się lekkie mrowienie w miejscu nałożenia elektrod. Przejawianie się jakichkolwiek innych wrażeń służy jako sygnał do natychmiastowego zakończenia procedury.
Zalety elektroforezy
W porównaniu z wieloma rodzajami terapii, elektroforetyczna metoda leczenia jest korzystniejsza ze względu na jej główne zalety:
- Minimalne ryzyko wystąpienia działań niepożądanych.
- Długi czas działania terapeutycznego.
- Możliwość równoczesnego podawania kilku leków. Przykładem jest elektroforeza z wapniem i fosforem, która często jest przepisywana dla patologii stawów.
- Długie opóźnienie leku w organizmie jest charakterystyczne.
- Ekspozycja na prąd zwiększa wrażliwość tkanek ciała nawet na małe dawki leku.
- Głównym efektem elektroforezy jest lokalny, przeciwzapalny. Lek jest wstrzykiwany bezpośrednio do ogniska zapalnego.
Wadą tego rodzaju leczenia jest tylko duża lista ograniczeń w jego stosowaniu zarówno u dorosłych, jak iu dzieci.
Cel
Wskazania do powołania jonoforezy obejmują dużą liczbę chorób różnych narządów i układów ciała dziecka. Najczęściej stosuje się wapń do elektroforezy:
- Procesy zapalne w jamie nosowej i zatokach (antritis, różnego niezytu nosa).
- Choroba ucha (zapalenie ucha, choroba Miniere'a).
- W przypadku zaburzeń układu mięśniowo-szkieletowego (dysplazja stawów, złamania kości, kręcz szyi u dziecka).
- Choroby zębów (zapalenie miazgi, cysty i ziarniniaki).
- Neurologiczna patologia (zaburzenia napięcia mięśniowego, nerwobóle, zapalenie nerwów i zapalenie mięśni).
- Z chorobami układu oddechowego (zapalenie oskrzeli, zapalenie płuc).
Przed spotkaniem ważne jest, aby obserwować indywidualne podejście do każdego dziecka i prawidłowo oceniać ryzyko tego typu interwencji.
Przeciwwskazania do leczenia elektroforetycznego
Przydziel względne i bezwzględne przeciwwskazania do wyznaczenia elektroforezy. Krewna u dzieci to tylko wiek dziecka poniżej 2 lat. Lista ograniczeń bezwzględnych jest dość obszerna:
- Nadwrażliwość na chlorek wapnia.
- Nietolerancja prądu elektrycznego.
- Uszkodzone powłoki w miejscu nałożenia elektrody.
- Z ogniskami ropnymi i zapalnymi.
- Oznaki zatrucia.
- Zapalenie skóry
- Obecność złośliwych guzów dowolnej lokalizacji.
- Historia astmy oskrzelowej.
- Zwiększone krwawienie.
- Ciężkie zaburzenia układu sercowo-naczyniowego.
- Znaczne zmniejszenie czynności nerek.
- Poważne zaburzenia psychiczne.
Biorąc pod uwagę, że wiek do 2 lat nie jest bezwzględnym przeciwwskazaniem, elektroforeza jest często stosowana u niemowląt z poważnymi zaburzeniami układu nerwowego.
Elektroforeza endonasalna
Elektroforeza endonasowa służy do wzmocnienia ścian naczyń krwionośnych, zmniejszenia procesu zapalnego. Ta metoda leczenia jest zalecana przez lekarza prowadzącego w przypadku wielu chorób nosa, najczęściej w przypadku nieżytu nosa i zatok. Najpierw należy przepłukać kanały nosowe wodą.
Chromoforeza chlorku wapnia jest nazywana metodą Grashchenkova-Kassila. Podczas zabiegu tampony nasączone chlorkiem wapnia wprowadzane są do jamy nosowej na głębokość jednego lub dwóch centymetrów. Jedną elektrodę, zawierającą dwie płytki, wprowadza się do obu kanałów nosowych, drugą umieszcza się w obszarze niższego kręgu szyjnego. Pod wpływem prądu lek jest dobrze wchłaniany do błony śluzowej nosa, wnika głęboko w zatoki.
Elektroforeza jest endonasal przepisana dopiero po ukończeniu przez dziecko trzeciego roku życia.
Elektroforeza w chorobach laryngologicznych
Częstość występowania patologii ENT jest szeroko rozpowszechniona wśród wszystkich grup ludności, w szczególności i wśród dzieci. Duży procent wszystkich typów chorób stanowi zapalenie ucha. W tej chorobie elektroforeza jest przepisywana endonalnie, ale są inne opcje.
Metodą jednego z nich jest zainstalowanie lejka ebonitowego w kanale słuchowym (od strony zmiany), do którego wlewa się roztwór chlorku wapnia ogrzany do 37 stopni. Następnie jedna z elektrod umieszczona jest w lejku, a druga w szyi od zdrowej strony. Prąd musi być dostarczany powoli.
W oparciu o powyższe, wykorzystanie elektroforezy w chorobach ENT jest bardzo skuteczną metodą terapii, która jest szeroko stosowana w praktyce medycznej. Dzięki temu zabiegowi można osiągnąć szybki i długotrwały efekt terapeutyczny.
Chromoforeza chlorku wapnia
Obecnie elektroforeza chlorku wapnia jest szeroko stosowana w leczeniu różnych chorób. Efekt takiego leczenia objawia się szybciej niż przy regularnych zastrzykach. Dzięki elektroforezie obserwuje się lepszą absorpcję wapnia przez organizm, co zapewnia wyraźny efekt terapeutyczny.
Wskazania dla
Elektroforeza chlorku wapnia jest zalecana do leczenia chorób układu oddechowego (zapalenie oskrzeli, zapalenie płuc), jest dość skuteczna w przypadku zapalenia nerwów, dolegliwości ortopedycznych, a także zapalenia mięśni.
Procedura elektroforezy pozwala pozbyć się skurczów klinicznych, eliminuje dystroficzne zmiany w mięśniach, pomaga poprawić ogólny stan w różnych typach porażenia. W przypadku leczenia patologii układu mięśniowo-szkieletowego zaleca się zabiegi z użyciem fosforu i chlorku wapnia.
Wapń do elektroforezy służy również do:
- Obecność stanu zapalnego w jamie nosowej, a także zatok przynosowych, które obserwuje się w nieżycie nosa i zatok
- Choroby zapalne uszu (na przykład choroba Miniere'a, różne rodzaje zapalenia ucha)
- Patologie stomatologiczne (obecność ziarniniaków, torbieli i miazgi).
Dlaczego elektroforeza wapnia jest przydatna?
Pod wpływem impulsów elektrycznych leki zawierające wapń szybko przenikają przez skórę, gdzie gromadzą się, tworząc tak zwany naturalny zapas Ca. Ciało wydaje te oszczędności w razie potrzeby.
Ze względu na biostymulujące działanie prądów galwanicznych obserwuje się pozytywny wpływ na krążenie krwi w tkankach. Podczas procedury elektroforezy małe naczynia krwionośne stopniowo się rozszerzają, stymulując w ten sposób przepływ limfy i przepływ krwi. Z tego powodu krew jest nasycona tlenem, co pomaga wyeliminować stany zapalne na poziomie komórkowym. Wraz z tym wzrasta produkcja komórek leukocytów.
Główne zalety leczenia
Metoda terapii elektroforetycznej ma wiele zalet:
- Małe prawdopodobieństwo wystąpienia objawów niepożądanych
- Przedłużony efekt terapeutyczny
- Możesz przeprowadzić równoczesne wprowadzenie innych leków (np. Procedury z wapniem i fosforem, które są przeprowadzane w leczeniu patologii stawów)
- Tworzenie Ca w ciele
- Po wystawieniu na impulsy elektryczne na skórze, zwiększa się podatność tkanek nawet na niewielkie dawki leku.
- Wpływ lokalny przyczynia się do eliminacji procesu zapalnego z powodu wprowadzenia leków do samego ogniska zapalnego.
Wykorzystanie prądów podczas wprowadzania leków przyczynia się do ich aktywacji na poziomie jonów, jest to spowodowane zwiększonym działaniem leków.
Cechy procedury
Przed rozpoczęciem procedury elektroforezy za pomocą wapnia elektrodę umieszcza się na skórze pacjenta, pod którą umieszcza się tkaninę bawełnianą nasączoną roztworem chlorku wapnia. Elektrody pasywne są nakładane na szmatkę zwilżoną wodą lub 0,9% roztworem soli fizjologicznej.
Siłę i czas trwania ekspozycji określa się indywidualnie. Podczas jonoforezy należy poczuć lekkie uczucie mrowienia w miejscach, w których przymocowano elektrody.
Czas trwania elektroforezy: dla dorosłych - od 10 min. do pół godziny, dla dzieci do 12 miesięcy. sprawia, że 8 min., od 1 roku możliwe jest przeprowadzenie procedury przez 15-20 min. Do przebiegu leczenia zaleca się 10-20 procedur.
Elektroforeza endonasalna
Ten sposób leczenia stosuje się w celu zmniejszenia przepuszczalności ścian naczyń i złagodzenia procesu zapalnego. Zabieg jest raczej skuteczny w kompleksowym leczeniu nieżytu nosa i antracytów.
Procedura polega na włożeniu do nosa wacików zwilżonych roztworem chlorku wapnia o głębokości około 2 cm Jedna z elektrod składająca się z 2 płytek umieszczona jest w kanałach nosowych, a druga znajduje się na poziomie niższego kręgu szyjnego. Podczas przechodzenia impulsów elektrycznych następuje dobre wchłanianie roztworu przez błony śluzowe i jego głęboka penetracja do zatok przynosowych.
Terapia medyczna w przypadku patologii ENT
Podczas leczenia zapalenia ucha do kanału słuchowego wprowadza się lejek ebonitowy, w którym przeprowadza się wlew roztworu chlorku wapnia podgrzanego wstępnie do temperatury 37 ° C. Następnie należy zainstalować jedną elektrodę wewnątrz lejka, a drugą - w szyjce. Impulsy elektryczne muszą być stosowane bardzo powoli.
Przeciwwskazania i skutki uboczne
Nie zaleca się przeprowadzania procedury odnowy biologicznej:
- Dzieci, które nie ukończyły dwóch lat
- W przypadku zaburzeń CCC, system nerek, NA
- W obecności nadmiernej podatności na leki
- Uszkodzenie skóry w miejscach ustawienia elektrod
- Podczas wykrywania ropnych ognisk z aktywnym procesem zapalnym
- Kiedy nietolerancja prądu elektrycznego
- Na objawy zapalenia skóry
- W przypadku nadmiernego krwawienia
- Z ciężkimi objawami zatrucia
- W obecności patologii raka
- W przypadku astmy oskrzelowej.
Być może rozwój niekorzystnych objawów, które objawia się naruszeniem przewodu pokarmowego, kneblowanie, bradykardia, obniżenie ciśnienia krwi. Takich reakcji można uniknąć dzięki wstępnemu badaniu.
Przeprowadzenie takiego zabiegu jest możliwe w domu po dokładnym badaniu reżimu leczenia, możliwości dawkowania leku i kolejności przygotowywania roztworów leczniczych. Konieczne jest również przestrzeganie zasad bezpieczeństwa, należy wziąć pod uwagę listę przeciwwskazań.
Elektroforeza wapniowa
Elektroforeza jako metoda leczenia jest szeroko stosowana w różnych dziedzinach medycyny. Jest przeprowadzany jako niezależna procedura, w połączeniu z wprowadzeniem leków. Pozwala to na zwiększenie skuteczności terapii i zmniejszenie prawdopodobieństwa wystąpienia zdarzeń niepożądanych.
Fizjoterapia ma niewielką liczbę przeciwwskazań, dlatego jest niezbędna w leczeniu niemowląt od pierwszych dni życia i osób starszych. Stosuje się go w różnych dziedzinach, począwszy od chorób noworodków, a skończywszy na zmianach kości starczej. Dzięki temu elektroforeza stała się popularną procedurą wśród lekarzy na całym świecie.
Metodologia
Do elektroforezy wykorzystywane są urządzenia generujące prąd ciągły. Mają dwie elektrody, które nakładają się na ciało. Jeśli istnieje potrzeba dodatkowego leczenia, są one impregnowane za pomocą uszczelki, która jest umieszczona między skórą a elektrodą. Przygotowania do tej procedury powinny mieć formę rozwiązania. W przeciwnym razie ich spożycie będzie niemożliwe.
Lek pod działaniem prądu rozpada się na jony. Wnikają przez gruczoły skórne (kaszę i pot) do pacjenta.
Stopniowo lek gromadzi się w miejscu wstrzyknięcia, tworząc tam magazyn. Stamtąd stopniowo rozprzestrzenia się wraz z przepływem krwi, co zapewnia efekt substancji po jej przybyciu.
Elektrody, które są umieszczone na ciele człowieka, mają różne ładunki. Które z nich, aby umieścić uszczelkę z lekiem, zależy od samego leku. Niektóre z nich można wprowadzić zarówno z anody, jak iz katody. Ale w tym samym czasie z dwóch biegunów te same środki nie zostały wprowadzone. Jednak podczas tej samej procedury mogą pojawić się różne substancje. Zwiększa to korzyści z sesji i pozwala działać na różnych narządach i procesach patologicznych.
Papier filtracyjny jest używany jednorazowo. Po zabiegu jest usuwany. Klocki do elektroforezy nie zmieniają się z jednej sesji do drugiej. Ale wraz z wprowadzeniem leków są one oznaczone pierwszą literą, która rozpoczyna nazwę leku. To pozwala lekarzowi kontrolować dawkowanie i dostosowywać termin.
Mechanizm działania
Podczas zabiegu ciało pacjenta ma pozytywny wpływ na obie strony jednocześnie: jest to stymulacja impulsami galwanicznymi i efekt samego leku. Oznacza to, że elektroforeza medyczna ma złożony wpływ na organizm, jednocześnie drażniąc receptory i zwiększając stopień postrzegania leku, a także przechodząc do wnętrza jonów, które dają efekt farmakologiczny.
Oprócz lokalnych efektów na komórkach i tkankach, elektroforeza wywołuje ogólne odruchy wegetatywne. Mogą być wywoływane z dowolnej części skóry, gdzie wrażliwość nie jest osłabiona.
Dla pozytywnego wyniku terapii nie jest wymagane umiejscowienie elektrod w obszarze ciała pacjenta.
Ta metoda wprowadza CaCl2 i inne leki, których jony obecne są w organizmie człowieka w normalnych warunkach. Jednocześnie w miejscu uderzenia wzrasta krążenie krwi i drenaż limfatyczny, procesy metaboliczne, otwierają się bariery histohematyczne. Zapewnia to dystrybucję leku w całym ciele.
Do elektroforezy ustawia się gęstość prądu 0,01-0,1 mA / cm2. Dokładna liczba zależy od powierzchni uszczelki i wybranej substancji leczniczej. Czas trwania sesji wynosi od 10 do 20 minut, ale w szczególnych przypadkach może nawet wzrosnąć do 60 minut. Kurs obejmuje od 15 do 20 wizyt, które odbywają się codziennie lub według indywidualnego harmonogramu. Jeśli pacjent potrzebuje większej liczby zabiegów, po 30-60 dniach odpoczynku ponownie zostaje skierowany do fizjoterapii.
Wskazania do powołania
Procedurę elektroforezy należy wykonywać wyłącznie zgodnie z zaleceniami lekarza. W tym celu pacjent musi mieć wskazania do jego wdrożenia. Obejmują one:
- dysplazja stawu biodrowego lub wrodzone zwichnięcie u niemowląt;
- Choroby ENT u dziecka (zapalenie błony śluzowej nosa, zapalenie zatok, migdałki);
- konsekwencje urazów czaszkowo-mózgowych i innych;
- naruszenie krążenia krwi w naczyniach mózgu;
- wrzód trawienny dwunastnicy i żołądka;
- patologie metaboliczne;
- hipertonus mięśniowy u noworodków, który zaburza realizację funkcji motorycznych;
- choroby zapalne układu oddechowego (zapalenie oskrzeli, zapalenie płuc);
- kręcz szyi u niemowląt (dziecko obraca się i przechyla głowę tylko w jednym kierunku);
- choroby związane z alergiami (naczynioruchowy nieżyt nosa, astma oskrzelowa);
- choroby profilu zębowego.
Jeśli jedno z wskazań jest obecne, lekarz może przepisać elektroforezę. W zależności od stanu pacjenta i jego choroby, dodatkowe narażenie jest przeprowadzane za pomocą substancji leczniczych, wśród których szczególnie popularny jest chlorek wapnia. Jest wstrzykiwany z anody i jest stosowany w stężeniu od 2 do 5%, w zależności od wieku pacjenta i jego patologii. W przypadku dzieci poniżej jednego roku odsetek substancji czynnej wynosi od 1 do 2. Dawka do 5% jest przyjmowana w ciągu dwóch lat. Dorośli wykazali wprowadzenie 5% roztworu.
Przy obliczaniu dawki substancji leczniczej bierze się pod uwagę jej zdolność do rozpadu na jony, aktualną używaną siłę, zalecany czas ekspozycji, wiek pacjenta, naturę choroby i obecność chorób współistniejących.
Zwróć także uwagę na farmakologiczne działanie leku i jego nasilenie. Ta metoda podawania jest często stosowana do złożonego leczenia, w połączeniu z innymi metodami leczenia, pomaga odzyskać od interwencji chirurgicznych i poważnych obrażeń.
Stosowany w chorobach układu oddechowego
Elektroforeza jest szczególnie skuteczna w patologiach narządów oddechowych. Wynika to z efektu terapeutycznego, który wyraża się w:
- przyspieszenie prądu limfy;
- rozszerzenie oskrzeli przy ich zwężeniu;
- poprawa krążenia krwi;
- aktywacja procesów metabolicznych;
- uśmierzenie bólu;
- zwiększona odporność, w szczególności leukocyty;
- uspokajający wpływ na układ nerwowy;
- zmniejszone napięcie mięśni;
- synteza substancji biologicznie czynnych;
- wzrost tlenu i ilość ATP w tkankach;
- aktywacja układu siateczkowo-śródbłonkowego;
- ucisk procesu zapalnego;
- zmniejszanie przepuszczalności ścian naczyń;
- usunięcie obrzęków;
- poprawa funkcji regeneracyjnych;
- stymulacja syntezy przeciwciał.
Zastosowanie elektroforezy w połączeniu z chlorkiem wapnia wzmacnia efekty i dodaje dodatki z leku. Należą do nich:
- przestań krwawić;
- redukcja reakcji alergicznych;
- zapalenie;
- Niedobór wapnia.
Te właściwości zapewniają silny efekt przeciw kaszelowi i katarowi u niemowląt, a także pomagają uniknąć konsekwencji i powikłań chorób. Elektroforeza lekowa jest stosowana do wielu patologii układu oddechowego. Należą do nich:
- przewlekłe lub ostre zapalenie oskrzeli;
- zapalenie płuc;
- astma oskrzelowa;
- naczynioruchowy nieżyt nosa;
- zapalenie opłucnej;
- rozstrzeń oskrzeli;
- zapalenie tchawicy
Zamiast wapnia można stosować fosfor, który ma podobne właściwości i wskazania. Ale trudniej jest rozłożyć się na jony, więc ta technika nie cieszy się taką popularnością.
Przeciwwskazania i skutki uboczne
Ponieważ elektroforeza osiąga dość silny efekt, który podsumowano farmakologicznym działaniem leku, technika ta ma kilka przeciwwskazań. Należą do nich:
- tendencja do zakrzepicy;
- niedociśnienie;
- arytmie;
- ciężki stan pacjenta;
- indywidualna nietolerancja na kontakt z elektrycznością;
- gorączka jakiejkolwiek etiologii;
- niskie wskaźniki krzepnięcia krwi;
- aktywna postać gruźlicy;
- obecność zaburzeń psychicznych (zespół maniakalno-depresyjny, schizofrenia);
- poważne choroby układu nerwowego, w tym epilepsja;
- krostkowe choroby skóry (martwica, guz, pioderma itp.);
- nowotwory dowolnej natury, w tym mięśniak;
- ciąża;
- początkowa faza cyklu miesiączkowego, wraz z utratą krwi;
- niewydolność serca w fazie dekompensacji;
- dostępność elektronicznych protez;
- wirusowe zapalenie wątroby w ostrej fazie;
- skłonność do bradykardii;
- poważna patologia nerek i wątroby;
- uszkodzenie skóry w miejscu elektrod.
Jeśli występuje jedno lub kilka przeciwwskazań, procedura nie jest przeprowadzana aż do ich usunięcia, jeśli to możliwe. Jeśli pacjent jest dzieckiem, należy starannie dobrać dawkę, aby nie zaszkodzić zbyt dużemu stężeniu leku. W tym przypadku korzyści z elektroforezy powinny przekraczać możliwe komplikacje.
Przy niewłaściwym wyborze czasu lub siły narażenia, a także w przypadku indywidualnej nietolerancji mogą wystąpić działania niepożądane. Należą do nich:
- objawy niestrawności (nudności, wymioty, zaparcia, biegunka, zgaga);
- bradykardia (zmniejszenie częstości akcji serca);
- niedociśnienie (niskie ciśnienie krwi).
Przy przepisywaniu elektroforezy i doborze dawek konieczne jest uwzględnienie nie tylko wieku, ale także ogólnego stanu pacjenta, jego stanu psychicznego, obecności współistniejących chorób, reakcji alergicznych na leki, a także stadium i dynamiki patologii.
Przeprowadzanie procedury w domu
Elektroforeza wymaga urządzenia wytwarzającego prąd. Mogą to być:
Instrumenty są dostarczane z instrukcjami, w których każdy może przeczytać o montażu i włączeniu urządzenia. Na uszczelkach należy zaznaczyć plus i minus. Wskazuje na to polaryzacja elektrod. Jest brany pod uwagę przy stosowaniu leków.
Preparaty do elektroforezy można kupić w aptece. Musisz wybrać leki w postaci roztworu lub proszku do ich przygotowania. Przechowywanie rozcieńczonego produktu nie jest zamierzone - należy to zrobić przed każdą procedurą.
Przed przeprowadzeniem elektroforezy w domu należy udać się do lekarza. Napisze potrzebne leki i powie, w którym obszarze należy zainstalować elektrody. Nie w każdym przypadku uszczelki nakładają się na dotknięty obszar. Na przykład, gdy ból w nodze wpływa na obszar miednicy. Jest to spowodowane cechami unerwienia kończyn dolnych.
Elektroforeza wapniowa jest skuteczna zarówno dla dorosłych, jak i dla dzieci. Jest używany od bardzo wczesnego wieku. Ale przy przepisywaniu należy wziąć pod uwagę obecność przeciwwskazań i stan pacjenta, więc tylko lekarz może to zalecić. Chociaż same procedury można wykonywać w domu, bez utraty skuteczności.
Elektroforeza w nosie: zasada procedury i jej wartość
W przypadku chorób u dorosłych i dzieci, czasami zalecana jest procedura fizjoterapeutyczna, taka jak elektroforeza. Obejmuje wpływ na ciało impulsów elektrycznych generowanych przez specjalne urządzenie. Pod wpływem prądu stałego uzyskuje się efekt terapeutyczny dzięki jednoczesnemu podawaniu leków przez skórę lub błonę śluzową (w zależności od miejsca ekspozycji).
Istota procedury
Fizjologiczną procedurę przeprowadza się przy użyciu aparatu. Posiada otwór na elektrody oznaczone "+" i "-", przyciski regulujące siłę przyłożonego prądu i czas trwania procedury.
Mogą to być następujące urządzenia: Victory, Elfor, Elfor Prof. W bardziej nowoczesnych modelach znajduje się wyświetlacz i wskaźnik cyfrowy. Dzięki fizjoterapii ciało ma pozytywny efekt:
- Zmniejszone nasilenie stanu zapalnego
- Obrzęk jest wyeliminowany
- Zmniejsza ból
- Pobudził produkcję substancji o aktywności biologicznej
- Rozluźnione mięśnie, które są w tonie
- Uspokaja układ nerwowy
- Poprawia się krążenie krwi
- Proces regeneracji tkanek jest przyspieszony.
- Aktywowane mechanizmy obronne
Ze względu na prąd elektryczny emitowany przez urządzenie leki są przekształcane w jony, które ładują się i przenikają przez skórę. Tak więc główna część leku jest dostarczana do organizmu. Pozostały płat wchodzi do limfy i krwi. Pozytywnie naładowane jony łagodzą stany zapalne, znieczulają i koją. Ujemnie naładowany - rozluźnia tkankę mięśniową, poprawia procesy metaboliczne, rozszerza naczynia krwionośne i wywiera działanie wydzielnicze.
Skuteczność tej procedury zależy nie tylko od zastosowanych leków, ale także od takich czynników jak:
- Wiek pacjenta
- Aktualna siła
- Właściwości leku, który jest rozcieńczony leków
- Dawkowanie leku i jego stężenie
- Wielkość ładunku wyjściowego
- Miejsce instalacji elektrody
- Czas ekspozycji
- Indywidualna podatność w procedurze
Jak przeprowadzana jest elektrosrebrzyca donosowa?
Procedura postępowania
Klasyczna metoda elektroforezy przebiega przez skórę. Części ciała, w których mają być zainstalowane elektrody, muszą być zdrowe, nie powinny mieć moli na powierzchni, uszkodzeń lub ognisk zapalnych. Na 2 sterylne gazy wkładają leki, jeden z nich jest połączony z plusem, a drugi - z minusem. Następnie te nakładki są nakładane na skórę, mocowane za pomocą odważników lub bandaży. Elektrody są przymocowane do tkaniny, po czym urządzenie się uruchamia.
Aktualna siła każdego pacjenta jest indywidualnie dostosowywana. W trakcie procedury jest stopniowo korygowana w górę. Pacjent odczuwa lekkie mrowienie w miejscach połączeń. Jeśli wystąpi świąd, ból lub pieczenie, należy przerwać zabieg.
Wskazania do elektroforezy na nosie
Nie ma ograniczenia czasowego na powtórzenie przebiegu elektroforezy. Jest przepisywany dla następujących chorób laryngologicznych:
Elektroforeza może być przepisana podczas rehabilitacji pooperacyjnej. Procedura ta jest również zalecana w leczeniu chorób zębów, oczu, skóry, chorób sercowo-naczyniowych i zaburzeń układu mięśniowo-szkieletowego.
Zastosowanie fizjoterapii w leczeniu chorób laryngologicznych:
Używane narkotyki
Do fizjoterapii stosowane są różne leki. Każdy z nich ma swój własny efekt terapeutyczny na ciele pacjenta. Mogą to być:
- Chlorek wapnia. Ma działanie przeciwalergiczne i przeciwzapalne, rekompensuje brak wapnia i działa hemostatycznie.
- Difenhydramina Ma działanie przeciwbólowe uspokajające. Łagodzi i relaksuje mięśnie gładkie. Stosowany w alergicznym nieżycie nosa.
- Lidaza. Rozszczepia kwas hialuronowy, który bierze udział w powstawaniu blizny. Zmniejsza obrzęk.
- Hydrokortyzon. Glukokortykosteroid stosuje się w leczeniu chorób o charakterze alergicznym.
- Novocain. Działa miejscowo znieczulająco.
- Ampicylina. Jest stosowany w leczeniu zapalenia ucha i zapalenia zatok. Działa bakteriobójczo na dużą liczbę czynników zakaźnych.
- Nikotynowy lub aminokapronowy. Ma działanie rozszerzające naczynia krwionośne, poprawia krążenie krwi.
- Streptocide. Przeznaczony jest dla chorób zakaźnych górnych dróg oddechowych, przyczynia się do tłumienia wzrostu chorobotwórczego środowiska.
- Gumizol. Ma wyraźny efekt adaptogenny. Łagodzi stany zapalne i łagodzi ból.
O tym, jakie narkotyki połączyć z minusem, z którego korzysta pracownik kliniki, wie, kto jest odpowiedzialny za procedurę. Niektóre leki można łączyć z dowolnymi biegunami (Lidaza, Gumizol). Mianowanie leków produkowanych przez lekarza, biorąc pod uwagę obraz kliniczny pacjenta.
Korzyści z ciągłej fizjoterapii
Wprowadzenie leków w ten sposób zmniejsza prawdopodobieństwo wystąpienia reakcji niepożądanych z nich do zera. Elektroforeza jest procedurą bezbolesną.
Mała ilość leków dostarczanych do organizmu w ten sposób ma skuteczny efekt terapeutyczny i znacznie przyspiesza proces gojenia.
Lek jest dostarczany bezpośrednio do miejsca zapalenia, co nie jest możliwe w przypadku leczenia lekiem.
Zalecenia
Po wyznaczeniu procedury ocenia się stan fizyczny i psychiczny pacjenta. Nie zaleca się wykonywania go w czasie ciąży, ale jeśli istnieje pilne zapotrzebowanie na to, a wszystkie ryzyka są oceniane poniżej uzyskanego efektu, wówczas wyznaczane jest spotkanie. Nie zaleca się wykonywania procedury dla dziecka poniżej 2 roku życia.
Elektroforezy nie przepisuje się pacjentom o podwyższonej temperaturze ciała. Jeśli przestrzegane są wszystkie zasady procedury, nie będzie żadnych działań niepożądanych przy braku bezpośrednich przeciwwskazań. Konieczne jest, aby być przygotowanym na to, że czerwone plamki (przekrwienie) pozostają w miejscu, w którym mieszczą się elektrody, które szybko znikają bez interwencji z zewnątrz.
Przeciwwskazania i ograniczenia
Istnieją względne i bezwzględne przeciwwskazania do elektroforezy.
W pierwszym przypadku lekarz ocenia wartość terapeutyczną przepisanego leczenia w porównaniu z ogólnym stanem pacjenta. Dotyczy to kobiet w ciąży, dzieci w wieku poniżej 2 lat i pacjentów z nadciśnieniem tętniczym. Bezwzględne przeciwwskazania to:
- Słaba krzepliwość krwi
- Temperatura powyżej 38 stopni
- Elektryczna nietolerancja
- Aktywna postać gruźlicy
- Zaburzenia psychiczne
- Niewydolność wątroby i nerek
- Wbudowany stymulator
- Ciężka niewydolność serca
- Onkologia
Nie instaluj elektrod z integralnością skóry. Kobiety, które mają krytyczne dni będą musiały odroczyć procedurę, dopóki nie zostaną w pełni wykonane.
Zabieg nie jest wykonywany z częstymi krwawieniami z nosa. Jeśli istnieją jakiekolwiek przeciwwskazania do jakiejkolwiek grupy, lekarz waży wszystkie wady i zalety indywidualnie dla każdego pacjenta.
Wartość porażenia prądem elektrycznym
Wartość elektroforezy polega na tym, że pozwala ona znacznie przyspieszyć powrót do zdrowia. W tym przypadku pacjent otrzymuje maksymalny efekt terapeutyczny od leków przy minimalnym kontakcie z nim. Jest to jedna z najbezpieczniejszych metod transportu leków bezpośrednio do miejsca zapalenia.
Recenzje samodzielnej elektroforezy:
Elektroforeza na nos z chlorkiem wapnia w naczynioruchowym zapaleniu błony śluzowej nosa
Chromoforeza chlorku wapnia
Elektroforeza, inaczej jontoforeza jest fizjoterapeutyczną metodą leczenia chorób różnego pochodzenia i lokalizacji.
Zasadą procedury jest lokalny, a także ogólnoustrojowy wpływ na organizm ludzki impulsu elektrycznego.
Rozważ cechy elektroforezy z wapniem.
Elektroforeza wapniowa
Ta procedura jest uniwersalna i dość skuteczna, jest stosowana w wielu chorobach w praktyce pediatrycznej, w szczególności w leczeniu zapalenia oskrzeli, zapalenia nerwu, dysplazji i skurczów kończyn oraz w chorobach zębów.
Elektroforezę przeprowadza się za pomocą specjalnego sprzętu, który przeprowadza wprowadzanie leków. Lista używanych urządzeń jest dość obszerna, najnowsze z nich są wyposażone w wyświetlacz i cyfrowy wskaźnik.
W leczeniu dzieci, technika elektroforezy w patologii ENT jest szeroko stosowana ze względu na zdolność tej procedury:
- Zmniejsz aktywność procesu zapalnego.
- Zmniejsz obrzęk i tkliwość w dotkniętym obszarze.
- Przyspiesz proces odzyskiwania i aktywuj mechanizmy ochronne.
Czas trwania procedury elektroforezy dla dzieci poniżej jednego roku nie powinien przekraczać 8 minut, starszych niż rok - 15 lub 20 minut. Czas trwania kursu wynosi średnio 10-20 procedur.
Zasada metody
Przed zabiegiem musisz przygotować lek. Roztwór z chlorkiem wapnia powinien być wolny od zanieczyszczeń, jest przygotowywany tylko w wodzie destylowanej lub oczyszczonym alkoholu, ale nie w roztworze fizjologicznym.
Najczęstszym wariantem elektroforezy chlorku wapnia jest przezskórna.
Polega na nakładaniu gazików na zdrowe części ciała, z których jedna jest impregnowana substancją leczniczą.
Do niej przymocowana jest elektroda ze znakiem "+", a elektroda ze znakiem "-" jest połączona z innym paskiem. Przed uruchomieniem urządzenia, przy pomocy ładunku, należy naprawić uszczelki.
Siła prądu powinna być zwiększana powoli, aż pojawi się lekkie mrowienie w miejscu nałożenia elektrod. Przejawianie się jakichkolwiek innych wrażeń służy jako sygnał do natychmiastowego zakończenia procedury.
Zalety elektroforezy
W porównaniu z wieloma rodzajami terapii, elektroforetyczna metoda leczenia jest korzystniejsza ze względu na jej główne zalety:
- Minimalne ryzyko wystąpienia działań niepożądanych.
- Długi czas działania terapeutycznego.
- Możliwość równoczesnego podawania kilku leków. Przykładem jest elektroforeza z wapniem i fosforem, która często jest przepisywana dla patologii stawów.
- Długie opóźnienie leku w organizmie jest charakterystyczne.
- Ekspozycja na prąd zwiększa wrażliwość tkanek ciała nawet na małe dawki leku.
- Głównym efektem elektroforezy jest lokalny, przeciwzapalny. Lek jest wstrzykiwany bezpośrednio do ogniska zapalnego.
Cel
Wskazania do powołania jonoforezy obejmują dużą liczbę chorób różnych narządów i układów ciała dziecka. Najczęściej stosuje się wapń do elektroforezy:
- Procesy zapalne w jamie nosowej i zatokach (antritis, różnego niezytu nosa).
- Choroba ucha (zapalenie ucha, choroba Miniere'a).
- W przypadku zaburzeń układu mięśniowo-szkieletowego (dysplazja stawów, złamania kości, kręcz szyi u dziecka).
- Choroby zębów (zapalenie miazgi, cysty i ziarniniaki).
- Neurologiczna patologia (zaburzenia napięcia mięśniowego, nerwobóle, zapalenie nerwów i zapalenie mięśni).
- Z chorobami układu oddechowego (zapalenie oskrzeli, zapalenie płuc).
Przeciwwskazania do leczenia elektroforetycznego
Przydziel względne i bezwzględne przeciwwskazania do wyznaczenia elektroforezy. Krewna u dzieci to tylko wiek dziecka poniżej 2 lat. Lista ograniczeń bezwzględnych jest dość obszerna:
- Nadwrażliwość na chlorek wapnia.
- Nietolerancja prądu elektrycznego.
- Uszkodzone powłoki w miejscu nałożenia elektrody.
- Z ogniskami ropnymi i zapalnymi.
- Oznaki zatrucia.
- Zapalenie skóry
- Obecność złośliwych guzów dowolnej lokalizacji.
- Historia astmy oskrzelowej.
- Zwiększone krwawienie.
- Ciężkie zaburzenia układu sercowo-naczyniowego.
- Znaczne zmniejszenie czynności nerek.
- Poważne zaburzenia psychiczne.
Biorąc pod uwagę, że wiek do 2 lat nie jest bezwzględnym przeciwwskazaniem, elektroforeza jest często stosowana u niemowląt z poważnymi zaburzeniami układu nerwowego.
Elektroforeza endonasalna
Elektroforeza endonasowa służy do wzmocnienia ścian naczyń krwionośnych, zmniejszenia procesu zapalnego. Ta metoda leczenia jest zalecana przez lekarza prowadzącego w przypadku wielu chorób nosa, najczęściej w przypadku nieżytu nosa i zatok. Najpierw należy przepłukać kanały nosowe wodą.
Chromoforeza chlorku wapnia jest nazywana metodą Grashchenkova-Kassila. Podczas zabiegu tampony nasączone chlorkiem wapnia wprowadzane są do jamy nosowej na głębokość jednego lub dwóch centymetrów.
Jedną elektrodę, zawierającą dwie płytki, wprowadza się do obu kanałów nosowych, drugą umieszcza się w obszarze niższego kręgu szyjnego.
Pod wpływem prądu lek jest dobrze wchłaniany do błony śluzowej nosa, wnika głęboko w zatoki.
Elektroforeza w chorobach laryngologicznych
Częstość występowania patologii ENT jest szeroko rozpowszechniona wśród wszystkich grup ludności, w szczególności i wśród dzieci. Duży procent wszystkich typów chorób stanowi zapalenie ucha. W tej chorobie elektroforeza jest przepisywana endonalnie, ale są inne opcje.
Metodą jednego z nich jest zainstalowanie lejka ebonitowego w kanale słuchowym (od strony zmiany), do którego wlewa się roztwór chlorku wapnia ogrzany do 37 stopni. Następnie jedna z elektrod umieszczona jest w lejku, a druga w szyi od zdrowej strony. Prąd musi być dostarczany powoli.
W oparciu o powyższe, wykorzystanie elektroforezy w chorobach ENT jest bardzo skuteczną metodą terapii, która jest szeroko stosowana w praktyce medycznej. Dzięki temu zabiegowi można osiągnąć szybki i długotrwały efekt terapeutyczny.
Leczenie naczynioruchowego zapalenia błony śluzowej nosa
Naczynioruchowy nieżyt nosa jest chorobą związaną z obrzękiem błony śluzowej nosa.
Obrzęk błony śluzowej występuje z powodu rozregulowania napięcia naczyń krwionośnych konchy.
Nosowa muszla pod powiększeniem zachodzi na światło dróg oddechowych, zakłócając w ten sposób proces oddechowy. Objawy naczynioruchowego zapalenia błony śluzowej nosa kilka
podobny do alergicznego nieżytu nosa, ale jednocześnie nie ma kichania, łzawienia, swędzenia.
W każdym razie należy leczyć naczynioruchowy nieżyt nosa, w przeciwnym razie zaniedbanie tej choroby może prowadzić do tworzenia się polipów w nosie. Polipy są łagodnymi nowotworami, które mogą z czasem rosnąć i całkowicie blokować kanały nosowe.
Leczenie tej choroby jest możliwe na dwa sposoby: medyczne i chirurgiczne.
Leczenie farmakologiczne naczynioruchowego zapalenia błony śluzowej nosa
W tym przypadku ENT zaleca różne roztwory soli fizjologicznej do mycia, krople przeciwalergiczne, różne leki steroidowe (budezonid, flutikazon, beklometazon, mometazon). Leki steroidowe stosuje się w postaci odmierzanych aerozoli, kropli do nosa.
Jeśli choroba występuje w szczególnie ciężkiej postaci, pacjent otrzymuje blokadę wewnątrznowotworową z nowokainą, a także zastrzyki z leków steroidowych. Również w leczeniu naczynioruchowego zapalenia błony śluzowej nosa można przepisać przejście procedur, takich jak elektroforeza, jontoforeza, laseroterapia.
Fonoforeza z hydrokortyzonem.
Urządzenie (w postaci pałeczki z małym guziczkiem na końcu, umazane maścią hydrokortyzonową) wprowadza się do błony śluzowej nosa, pożądany hormon opada na błonę śluzową nosa, zapewniając w ten sposób ogólny przebieg leczenia dla pacjentów.
Kluczową rolę w tej procedurze odgrywa ultradźwięk, co powoduje silne krążenie krwi, w którym to czasie maść hydrokortyzonowa zapewnia przewodność ultradźwięków między aparatem a błoną śluzową.
Chromoforeza chlorku wapnia. Bawełniane waciki, wstępnie zwilżone roztworem chlorku wapnia, wkłada się do nosa.
Elektrody są podłączone do wacików bawełnianych. Roztwór pod wpływem prądu przenika przez błonę śluzową.
W wyniku działania wapnia ścianki naczyń błony śluzowej są znacznie wzmocnione.
Laseroterapia. Tym razem plastikowe kanaliki są wstawiane do kanałów nosowych. W chwili obecnej ta metoda leczenia jest uważana za bardzo skuteczną, ponieważ sprawia, że błona śluzowa nosa działa i przyspiesza krążenie krwi.
Interwencja chirurgiczna
W przypadku ciężkiego zapalenia nosa naczynioruchowego, jak również nieskuteczności leczenia farmakologicznego, przeprowadza się interwencję chirurgiczną.
Celem tej metody jest zmniejszenie dolnego małżowin, co zapewni pacjentowi więcej swobodnego oddechu.
Główne metody leczenia chirurgicznego obejmują radioelektrokoagulację wewnątrzczaszkową, azotemię podśluzówkową, dezintegrację ultradźwiękową, galwanizację, niszczenie zdjęć laserowych.
Wskazówki dotyczące tradycyjnej medycyny
Katar naczyniowy można również leczyć za pomocą niektórych receptur tradycyjnej medycyny. Najważniejszą rzeczą, którą należy wziąć pod uwagę, jest to, że ta metoda nie powinna w żaden sposób zastępować tradycyjnego leczenia. Tradycyjna medycyna może jedynie uzupełniać, dzięki czemu tradycyjna metoda leczenia jest skuteczna.
Na przykład, roztwór miodu pomaga spłukać nos, a tym samym ułatwić oddychanie (należy ostrożnie wymieszać łyżeczkę miodu w szklance ciepłej wody). Olej ma działanie uspokajające i bakteriobójcze, codzienne inhalacje i dodatek oleju do lampy aromatu ułatwi również oddychanie.
Błąd w leczeniu naczynioruchowego zapalenia błony śluzowej nosa
Ponieważ choroba jest nieco podobna do alergicznego zapalenia błony śluzowej nosa i zwykłej nieżytowej choroby, bez właściwej diagnozy lekarza, sami pacjenci przepisują leki.
W większym stopniu osoby dotknięte tą chorobą uciekają się do stosowania kropli i aerozoli zwężających naczynia krwionośne (Nazivin, Naphthyzinum, Otrivin, Tezin itp.).
Warto jednak pamiętać, że leki te są przeznaczone wyłącznie do zapobiegania i leczenia zapalnych (nieżytowych) chorób nosa i zatok przynosowych.
W związku z tym leki te będą skuteczne nie tylko w leczeniu naczynioruchowego zapalenia błony śluzowej nosa, ale także będą niebezpieczne.
Leki mogą być stosowane do 7 dni, przez kilka miesięcy (przy naczynioruchowym zapaleniu błony śluzowej nosa, pacjenci zwykle używają narkotyków przez długi czas), nos przyzwyczaja się do tych leków. W rezultacie czas między dawkami jest zmniejszony, a bez użycia tego leku, nos jest całkowicie ułożony. W wyniku tego naturalne mechanizmy zwężania naczyń krwionośnych przestają działać, a objawy nieżytu nosa stają się wyraźne.
Konsekwencje są szczególnie niekorzystne dla osób w wieku emerytalnym, ponieważ uzależnienie od narkotyków jest znacznie silniejsze niż u młodszych pacjentów.
Ponadto stosowane leki mają niekorzystny wpływ nie tylko na błonę śluzową nosa, ale także na całe ciało (podwyższone ciśnienie krwi, zwężenie naczyń krwionośnych itp.).
Właśnie dlatego takie leki zwężające naczynia są przeciwwskazane u pacjentów z różnymi chorobami układu sercowo-naczyniowego.
Tak więc, jeśli podczas diagnozy naczynioruchowego zapalenia błony śluzowej nosa, aby stosować się do wszystkich zaleceń lekarza, zawsze można leczyć tę dolegliwość.
Elektrokoreza endonasalna dla nosa: z chlorkiem wapnia, hydrokortyzonem
W przypadku chorób u dorosłych i dzieci, czasami zalecana jest procedura fizjoterapeutyczna, taka jak elektroforeza.
Obejmuje wpływ na ciało impulsów elektrycznych generowanych przez specjalne urządzenie.
Pod wpływem prądu stałego uzyskuje się efekt terapeutyczny dzięki jednoczesnemu podawaniu leków przez skórę lub błonę śluzową (w zależności od miejsca ekspozycji).
Istota procedury
Fizjologiczną procedurę przeprowadza się przy użyciu aparatu. Posiada otwór na elektrody oznaczone "+" i "-", przyciski regulujące siłę przyłożonego prądu i czas trwania procedury.
Mogą to być następujące urządzenia: Victory, Elfor, Elfor Prof. W bardziej nowoczesnych modelach znajduje się wyświetlacz i wskaźnik cyfrowy. Dzięki fizjoterapii ciało ma pozytywny efekt:
- Zmniejszone nasilenie stanu zapalnego
- Obrzęk jest wyeliminowany
- Zmniejsza ból
- Pobudził produkcję substancji o aktywności biologicznej
- Rozluźnione mięśnie, które są w tonie
- Uspokaja układ nerwowy
- Poprawia się krążenie krwi
- Proces regeneracji tkanek jest przyspieszony.
- Aktywowane mechanizmy obronne
Ze względu na prąd elektryczny emitowany przez urządzenie leki są przekształcane w jony, które ładują się i przenikają przez skórę. Tak więc główna część leku jest dostarczana do organizmu.
Pozostały płat wchodzi do limfy i krwi. Pozytywnie naładowane jony łagodzą stany zapalne, znieczulają i koją.
Ujemnie naładowany - rozluźnia tkankę mięśniową, poprawia procesy metaboliczne, rozszerza naczynia krwionośne i wywiera działanie wydzielnicze.
Skuteczność tej procedury zależy nie tylko od zastosowanych leków, ale także od takich czynników jak:
- Wiek pacjenta
- Aktualna siła
- Właściwości leku, który jest rozcieńczony leków
- Dawkowanie leku i jego stężenie
- Wielkość ładunku wyjściowego
- Miejsce instalacji elektrody
- Czas ekspozycji
- Indywidualna podatność w procedurze
Elektroforezę przeprowadza wyłącznie lekarz medyczny, który ma doświadczenie w instalowaniu i konfigurowaniu sprzętu. Są urządzenia, trochę łatwiejsze i można je używać w domu. Towarzyszą im instrukcje, które należy ściśle przestrzegać podczas procedury.
Jak przeprowadzana jest elektrosrebrzyca donosowa?
Procedura postępowania
Klasyczna metoda elektroforezy przebiega przez skórę. Części ciała, w których mają być zainstalowane elektrody, muszą być zdrowe, nie powinny mieć moli na powierzchni, uszkodzeń lub ognisk zapalnych.
Na 2 sterylne gazy wkładają leki, jeden z nich jest połączony z plusem, a drugi - z minusem. Następnie te nakładki są nakładane na skórę, mocowane za pomocą odważników lub bandaży.
Elektrody są przymocowane do tkaniny, po czym urządzenie się uruchamia.
Aktualna siła każdego pacjenta jest indywidualnie dostosowywana. W trakcie procedury jest stopniowo korygowana w górę. Pacjent odczuwa lekkie mrowienie w miejscach połączeń. Jeśli wystąpi świąd, ból lub pieczenie, należy przerwać zabieg.
Czas ekspozycji na elektroforezę wynosi od 10 do 15 minut. W przypadku dzieci czas ten zmniejsza się o połowę. Przeciętny kurs fizjoterapii trwa 2 tygodnie codziennych wizyt lub sesji co drugi dzień (w zależności od wizyt lekarskich).
Nie ma ograniczenia czasowego na powtórzenie przebiegu elektroforezy. Jest przepisywany dla następujących chorób laryngologicznych:
Elektroforeza może być przepisana podczas rehabilitacji pooperacyjnej. Procedura ta jest również zalecana w leczeniu chorób zębów, oczu, skóry, chorób sercowo-naczyniowych i zaburzeń układu mięśniowo-szkieletowego.
Zastosowanie fizjoterapii w leczeniu chorób laryngologicznych:
Używane narkotyki
Do fizjoterapii stosowane są różne leki. Każdy z nich ma swój własny efekt terapeutyczny na ciele pacjenta. Mogą to być:
- Chlorek wapnia. Ma działanie przeciwalergiczne i przeciwzapalne, rekompensuje brak wapnia i działa hemostatycznie.
- Difenhydramina Ma działanie przeciwbólowe uspokajające. Łagodzi i relaksuje mięśnie gładkie. Stosowany w alergicznym nieżycie nosa.
- Lidaza. Rozszczepia kwas hialuronowy, który bierze udział w powstawaniu blizny. Zmniejsza obrzęk.
- Hydrokortyzon. Glukokortykosteroid stosuje się w leczeniu chorób o charakterze alergicznym.
- Novocain. Działa miejscowo znieczulająco.
- Ampicylina. Jest stosowany w leczeniu zapalenia ucha i zapalenia zatok. Działa bakteriobójczo na dużą liczbę czynników zakaźnych.
- Nikotynowy lub aminokapronowy. Ma działanie rozszerzające naczynia krwionośne, poprawia krążenie krwi.
- Streptocide. Przeznaczony jest dla chorób zakaźnych górnych dróg oddechowych, przyczynia się do tłumienia wzrostu chorobotwórczego środowiska.
- Gumizol. Ma wyraźny efekt adaptogenny. Łagodzi stany zapalne i łagodzi ból.
O tym, jakie narkotyki połączyć z minusem, z którego korzysta pracownik kliniki, wie, kto jest odpowiedzialny za procedurę. Niektóre leki można łączyć z dowolnymi biegunami (Lidaza, Gumizol). Mianowanie leków produkowanych przez lekarza, biorąc pod uwagę obraz kliniczny pacjenta.
Korzyści z ciągłej fizjoterapii
Wprowadzenie leków w ten sposób zmniejsza prawdopodobieństwo wystąpienia reakcji niepożądanych z nich do zera. Elektroforeza jest procedurą bezbolesną.
Mała ilość leków dostarczanych do organizmu w ten sposób ma skuteczny efekt terapeutyczny i znacznie przyspiesza proces gojenia.
Lek jest dostarczany bezpośrednio do miejsca zapalenia, co nie jest możliwe w przypadku leczenia lekiem.
Wprowadzenie leku poprzez elektroforezę pozwala mu mieć pozytywny wpływ na organizm przez długi czas - do 3 tygodni. Nawet jeśli jesteś uczulony na niektóre leki, wprowadzenie ich w ten sposób zmniejsza ryzyko odpowiedzi.
Zalecenia
Po wyznaczeniu procedury ocenia się stan fizyczny i psychiczny pacjenta.
Nie zaleca się wykonywania go w czasie ciąży, ale jeśli istnieje pilne zapotrzebowanie na to, a wszystkie ryzyka są oceniane poniżej uzyskanego efektu, wówczas wyznaczane jest spotkanie.
Nie zaleca się wykonywania procedury dla dziecka poniżej 2 roku życia.
Elektroforezy nie przepisuje się pacjentom o podwyższonej temperaturze ciała.
Jeśli przestrzegane są wszystkie zasady procedury, nie będzie żadnych działań niepożądanych przy braku bezpośrednich przeciwwskazań.
Konieczne jest, aby być przygotowanym na to, że czerwone plamki (przekrwienie) pozostają w miejscu, w którym mieszczą się elektrody, które szybko znikają bez interwencji z zewnątrz.
Przeciwwskazania i ograniczenia
Istnieją względne i bezwzględne przeciwwskazania do elektroforezy.
W pierwszym przypadku lekarz ocenia wartość terapeutyczną przepisanego leczenia w porównaniu z ogólnym stanem pacjenta. Dotyczy to kobiet w ciąży, dzieci w wieku poniżej 2 lat i pacjentów z nadciśnieniem tętniczym. Bezwzględne przeciwwskazania to:
Nie instaluj elektrod z integralnością skóry. Kobiety, które mają krytyczne dni będą musiały odroczyć procedurę, dopóki nie zostaną w pełni wykonane.
Elektroforezy nie przepisuje się pacjentom chorym na ostrą postać, a także z zaostrzeniem przewlekłego przebiegu choroby.
Zabieg nie jest wykonywany z częstymi krwawieniami z nosa. Jeśli istnieją jakiekolwiek przeciwwskazania do jakiejkolwiek grupy, lekarz waży wszystkie wady i zalety indywidualnie dla każdego pacjenta.
Wartość porażenia prądem elektrycznym
Wartość elektroforezy polega na tym, że pozwala ona znacznie przyspieszyć powrót do zdrowia.
W tym przypadku pacjent otrzymuje maksymalny efekt terapeutyczny od leków przy minimalnym kontakcie z nim.
Jest to jedna z najbezpieczniejszych metod transportu leków bezpośrednio do miejsca zapalenia.
Recenzje samodzielnej elektroforezy:
Jak leczyć naczynioruchowy nieżyt nosa: nielekowe metody leczenia
Katar naczyniowy jest przewlekłą chorobą, która charakteryzuje się gwałtownym oddychaniem przez nos, napadowym kichaniem i wyciekaniem z nosa.
Częstość występowania tej choroby wśród ludności rośnie, osiągając 25% w ostatnich latach.
Częściej objawy choroby pojawiają się po 20 roku życia, patologie są bardziej podatne na kobiety.
Przyczyny choroby
Istnieją dwie główne formy tej choroby:
Podstawą alergicznej postaci choroby jest reakcja alergiczna na penetrację ze środowiska zewnętrznego przez antygeny górnych dróg oddechowych, w stosunku do których organizm jest uczulony. Ta postać nieżytu nosa często łączy się z atopowym zapaleniem skóry i astmą oskrzelową.
Alergiczny nieżyt nosa może występować w sposób ciągły lub sezonowy. Postać stała pojawia się, gdy istnieje stały kontakt z alergenami (kurz, sierść zwierząt, poduszki z pierza itp.). Forma sezonowa jest związana z kwitnieniem roślin, powtarzaną w tym samym czasie każdego roku.
Postać neurowegetatywna powstaje w wyniku zaburzeń mechanizmów nerwowych, podczas gdy zwykłe bodźce wywołują reakcje podżegające z błony śluzowej nosa. Ta forma często rozwija się u ludzi wrażliwych na zimno. Katar naczyniowy może być przejawem dystonii wegetatywnej.
Przyczyna naczynioruchowego zapalenia błony śluzowej nosa nie zawsze może dojść do wniosku. Co więcej, w niektórych przypadkach przyczyną choroby nie jest jedna.
Czynniki przyczyniające się do wystąpienia nieżytu nosa
- Hipotermia
- Ostre infekcje dróg oddechowych.
- Nerwowe przeciążenie.
- Urazy nosa.
Klinika
Głównymi objawami choroby są przekrwienie błony śluzowej nosa i powtarzające się kichanie.
Obie formy naczynioruchowego nieżytu nosa mają podobne objawy kliniczne.
Główne objawy naczynioruchowego zapalenia błony śluzowej nosa:
- przepływ napadowy;
- przekrwienie nosa (naprzemienne jest charakterystyczne, obejmuje jedno nozdrze, następnie drugie, może to zależeć od położenia ciała - u pacjenta leżącego na boku leży ta połowa, która znajduje się poniżej);
- powtarzające się napadowe kichanie, swędzenie w nosie;
- obfite wydzielanie śluzu z nosa;
- naruszenie zapachu;
- ból głowy;
- drażliwość;
- zaburzenia snu;
- zmniejszenie zdolności do pracy.
Diagnostyka
Rozpoznanie naczynioruchowego zapalenia błony śluzowej nosa opiera się na typowych objawach klinicznych, historii choroby, danych z inspekcji i obiektywnych badaniach specjalisty. Gdy alergiczny nieżyt nosa we krwi może zwiększyć poziom eozynofilów. Aby wyjaśnić przyczynę choroby, przeprowadza się prowokacyjne testy z alergenami.
Leczenie
Aby przywrócić oddychanie przez nos, pacjenci z naczynioruchowym zapaleniem błony śluzowej nosa otrzymują w krótkim czasie miejscowe leki przeciwzapalne i krople zwężające naczynia krwionośne (spreje).
Terapia tej choroby ma na celu przywrócenie swobodnego oddychania przez nos, zmniejszenie pobudliwości odruchowej błony śluzowej nosa i przywrócenie normalnego napięcia naczyniowego, zapobiegając powikłaniom.
Katar naczyniowy nie zawsze jest całkowicie wyleczony, ale można osiągnąć remisję.
- Eliminacja działania alergenów, jeśli występują.
- Leczenie farmakologiczne:
- leki przeciwhistaminowe (cetyryzyna, loratadyna);
- leczenie dysfunkcji autonomicznej (normalizacja stylu życia, przyjmowanie środków uspokajających, itp.);
- leczenie miejscowe (płukanie błony śluzowej nosa roztworami soli morskiej - Aqua Maris, Marimer; przepisywanie oprysków glikokortykoidami do długotrwałego stosowania - Avamis, Nasonex, blokery novocainic i hydrokortyzon).
W ciężkim nie leczącym naczynioruchowym zapaleniu błony śluzowej nosa kortykosteroidy ogólnoustrojowe mogą być przepisywane w krótkim czasie. W niektórych przypadkach można zastosować kriodestrukcje poszczególnych stref błony śluzowej nosa.
Długotrwałe stosowanie miejscowych leków zwężających naczynia krwionośne w postaci aerozoli i kropli jest przeciwwskazane.
Zabieg ten jest przeprowadzany w przypadku, gdy alergen jest dokładnie znany, w związku z czym występuje choroba.
Do leczenia stosować alergen w dużych rozcieńczeniach, podaje się go pacjentowi w małych ilościach, stopniowo zwiększając dawkę.
W tym przypadku przez kilka tygodni organizm wytwarza ochronne przeciwciała.
- Leczenie chirurgiczne (stosowane, gdy leczenie zachowawcze nie jest skuteczne, wazoproteza dolnych węzłów chłonnych nosa, obniżona konchotomia itp.).
Fizjoterapia
Leczenie czynnikami fizycznymi uzupełnia lek, zaleca się zmniejszenie obrzęków i objawów alergicznych, a także normalizację napięcia naczyniowego.
Metody fizjoterapii stosowane w leczeniu naczynioruchowego zapalenia błony śluzowej nosa:
Wniosek
Leczenie naczynioruchowego zapalenia błony śluzowej nosa powinno rozpocząć się natychmiast po stwierdzeniu i usunięciu przyczyny choroby.
Bez odpowiedniej terapii przebieg choroby może być skomplikowany w wyniku zapalenia zatok przynosowych i ucha środkowego.
Długotrwały nieżyt naczynioruchowy może przekształcić się w przerost, który charakteryzuje się proliferacją tkanek mysich.
Otorynolaryngolog kliniki "Lechu.ru" mówi o naczynioruchowym zapaleniu błony śluzowej nosa:
Leczenie naczynioruchowego zapalenia błony śluzowej nosa u dorosłych i dzieci w domu
Lekarze definiują naczynioruchowy nieżyt nosa jako patologię jamy nosowej z napadowym lub przewlekłym przebiegiem. Jego główną manifestacją jest obrzęk błony śluzowej nosa.
Rozwija się z powodu wewnętrznych anomalii lub zewnętrznych czynników prowokujących, które naruszają napięcie naczyniowe. Obrzęk błony śluzowej prowadzi do upośledzenia oddychania i węchu, aw przyszłości choroba może powodować powikłania infekcyjne, upośledzenie słuchu i tworzenie się polipów.
Leczenie naczynioruchowego zapalenia błony śluzowej nosa nie toleruje opóźnienia. W przeciwnym razie możliwe są katastrofalne skutki.
Jak i co leczyć naczynioruchowy nieżyt nosa u dorosłych i dzieci
Jak pozbyć się naczynioruchowego zapalenia błony śluzowej nosa? W leczeniu tej choroby szeroko stosuje się płukania nosa ze specjalnymi roztworami, leki obkurczające i preparaty homeopatyczne.
Jako skuteczne metody pomocnicze stosowane fizjoterapii, środki ludowej.
Jeśli nie można wyleczyć nieżytu nosa bez operacji, stosuje się zabieg chirurgiczny lub laseroterapię.
Leczenie choroby za pomocą leków ma na celu usunięcie obrzęków, złagodzenie oddychania, przywrócenie i wzmocnienie napięcia naczyniowego. Do normalizacji czynności oddechowej i śluzowej stosuje się roztwory do przemywania:
Są one dostępne z urządzeniami do wygodnego mycia i nawilżania jamy nosowej. Ponadto lekarz może przepisać pacjentowi:
- krople do nosa;
- aerozole;
- leki homeopatyczne.
Krople do nosa i aerozole
Aby wyeliminować obrzęk błony śluzowej nosa, aerozole i krople z naturalnymi składnikami, stosuje się leki przeciwalergiczne i steroidowe.
Preparaty naturalnego pochodzenia nawilżają jamę nosową, działają łagodnie przeciwzapalnie.
Gdy przyczyną naczynioruchowego zapalenia błony śluzowej nosa jest patologiczna reakcja na jakiekolwiek bodźce, zalecane są krople antyalergiczne i spreje. Leki steroidowe są przeznaczone do krótkotrwałego stosowania w przypadku zaostrzeń nieżytu nosa.
Schematy do stosowania donosowego:
Steroidowe leki do nosa są stosowane wyłącznie w przypadku ciężkich objawów nieżytu nosa. Mają szereg przeciwwskazań i działań niepożądanych, dlatego mogą być stosowane tylko pod warunkiem ścisłego przestrzegania zaleconej przez lekarza dawki i czasu leczenia. Należą do nich opryski:
Homeopatia
Najczęstsze leki homeopatyczne przepisane na naczynioruchowy nieżyt nosa to ziołowy lek "Sinupret" i "Euphorbium":
- Pomagają one w łagodzeniu obrzęków i stanów zapalnych, przywracają właściwości ochronne śluzówki, ale długotrwałe stosowanie może być konieczne, aby osiągnąć zauważalny efekt terapeutyczny.
- Oba leki mogą być używane tylko po konsultacji z lekarzem.
Korzystanie z operacji
Leczenie chirurgiczne choroby opiera się na częściowym zniszczeniu naczyń podśluzówkowych umiejscowionych na dnie konchy.
Kauteryzacja błony śluzowej odbywa się poprzez wystawienie na działanie ultraniskich temperatur, promieniowania elektrycznego, fal radiowych, ultradźwiękowych lub laserowych.
Ta druga metoda jest uważana za jedną z najbardziej łagodnych i jednocześnie skutecznych.
Laser
Fotodestrukcja laserowa w przypadku naczynioruchowego zapalenia błony śluzowej nosa jest stosowana jako leczenie dodatkowe, które może obejmować 5-10 zabiegów.
Skorupa jamy nosowej jest leczona promieniowaniem laserowym.
Jednocześnie patologicznie zmienione tkanki i naczynia powoli "odparowują", co pozwala wyeliminować obrzęki, łagodzić stany zapalne, a także aktywować proces regeneracji błony śluzowej.
Środki ludowe
Tradycyjna medycyna odgrywa ważną rolę w leczeniu nieżytu nosa. Może być stosowany do dodatkowej terapii lub gdy stosowanie leków jest przeciwwskazane dla pacjenta, na przykład w czasie ciąży. Główne metody ludowe w leczeniu naczynioruchowego zapalenia błony śluzowej nosa:
- wkraplanie nosa olejem mentolowym;
- mycie wlewem nagietka;
- inhalacje z olejkami aromatycznymi z eukaliptusa, cedru, drzewa herbacianego.
Procedury w sanatorium
W warunkach leczenia sanatoryjnego takie zabiegi fizjoterapeutyczne są stosowane w celu wyeliminowania naczynioruchowego zapalenia błony śluzowej nosa:
- fonoforeza (efekt ultradźwiękowy);
- elektroforeza (wprowadzenie chlorku wapnia do błony śluzowej nosa za pomocą elektrod).
Obie te metody zapewniają:
- redukcja procesu zapalnego;
- wzmocnienie statku;
- szybkie odzyskiwanie oddechu.
Jeśli odpowiednie leczenie zostanie rozpoczęte we wczesnych stadiach, zapalenie błony śluzowej nosa jest eliminowane w krótkim czasie za pomocą konwencjonalnych metod.
Jednak niektóre formy naczynioruchowego nieżytu nosa leczy się specjalnymi metodami terapeutycznymi.
Ponadto, w przypadku braku odpowiedniej terapii, choroba może nabrać przewlekłego przebiegu, który będzie wymagał długotrwałego specyficznego leczenia.
Chroniczny
Bardzo trudno jest wyleczyć przewlekły katar naczynioruchowy tylko za pomocą farmakoterapii lub tradycyjnych metod.
Jeśli choroba wpłynęła do tej postaci, wraz ze zwykłymi metodami, wymagana jest fizjoterapia, ogrzewanie i leczenie kwarcem.
W przypadku braku prawidłowego wyniku choroba jest skutecznie leczona za pomocą sprawdzonych metod chirurgicznych.
Alergiczny
Vasomotor alergiczny nieżyt nosa leczy się za pomocą leków przeciwhistaminowych i kortykosteroidów, swoistą immunoterapię, która jest prowadzona przez długi czas. Szczególną uwagę w tego typu chorobie poświęca się dokładnej identyfikacji czynników prowokujących, co pomaga całkowicie zapobiec kontaktowi z nimi.
Neurovegetative formie
Neurovegetative rhinitis rozwija się z powodu patologii układu hormonalnego, więc jego leczenie często wymaga normalizacji równowagi hormonalnej. Program terapii oprócz leków przeciwobrzękowych może obejmować:
- przyjmowanie środków uspokajających;
- zastrzyki kortykosteroidów;
- elektroforeza;
- akupunktura;
- regenerujące środki terapeutyczne.
o leczeniu naczynioruchowego zapalenia błony śluzowej nosa w domu
Recenzje
Leczenie uszu, nosa i gardła
Leczenie naczynioruchowego zapalenia błony śluzowej nosa.
Różnorodność czynników etiologicznych, złożoność mechanizmów patogenetycznych, różnorodność objawów klinicznych naczynioruchowego zapalenia błony śluzowej nosa powoduje poważne trudności w terapii, zwłaszcza w przypadkach, gdy łączą się jej formy.
W przypadku patogenetycznie uzasadnionego leczenia naczynioruchowego zapalenia błony śluzowej nosa należy najpierw rozważyć:
kształt
etap
kliniczne objawy choroby
czas trwania procesu patologicznego.
Warunkiem skutecznego leczenia naczynioruchowego zapalenia błony śluzowej nosa jest:
sanacja jamy nosowej
zatoki przynosowe,
inne przewlekłe ogniska zakażenia górnych dróg oddechowych Leczenie naczynioruchowego zapalenia błony śluzowej nosa powinno być złożone.
Powinien mieć na celu zmniejszenie zwiększonej reaktywności organizmu, normalizację stanu wegetatywnych i centralnych części układu nerwowego, właściwości immunologicznych organizmu, miejscowe zaburzenia czynnościowe błony śluzowej nosa, leczenie chorób przyczynowych i towarzyszących.
Miejscowa terapia lekowa w przypadku naczynioruchowego zapalenia błony śluzowej nosa obejmuje, wraz z zastosowaniem leków przeciwhistaminowych, kortykosteroidów w postaci kropli i maści, podawanie dożylne 1 ml / g zawiesiny hydrokortyzonu i 2% roztwór noworodiny 1 ml; 1% roztwór dimedrolu 1 ml i 2% roztwór nowosyny 2 ml w błonie śluzowej dolnej konamy nosowej.
W przypadku alergicznej postaci naczynioruchowego zapalenia błony śluzowej nosa leczenie należy rozpocząć od wyeliminowania przyczyn choroby.
Najbardziej obiecujące są kompleksy środków terapeutycznych, w tym swoiste i niespecyficzne odczulanie.
Jednym z czynników, które mają negatywny wpływ na przebieg naczynioruchowego zapalenia błony śluzowej nosa jest długotrwałe stosowanie (wkraplanie do nosa), co powoduje naruszenie funkcji transportowych, oddechowych i wydalniczych nosa.
Aby przywrócić funkcje błony śluzowej nosa u pacjentów, którzy stosowali krople zwężające naczynia krwionośne przez długi czas, przed rozpoczęciem leczenia metodami fizycznymi A. I. Tsyganov et al. (1981) proponuje, po zniesieniu kropli zwężających naczynia krwionośne, przeprowadzenie kuracji przygotowawczej, polegającej na wyznaczeniu kontrastowych kąpieli stóp i kontrastujących okładów na powierzchni twarzy, z różnicą temperatur wody ciepłej i zimnej o temperaturze 15-20 ° C, samo-masowanie tylnej i bocznych powierzchni szyi dla 15- 20 dni.
Fizyczne metody leczenia naczynioruchowego zapalenia błony śluzowej nosa są szeroko stosowane w tej chorobie, zarówno pod względem miejscowego wpływu na błonę śluzową nosa, jak i ogólnego odruchu na organizm.
Jednym z wiodących miejsc w kompleksowym leczeniu naczynioruchowego zapalenia błony śluzowej nosa jest terapia inhalacyjna (aerozole i elektro-aerozole).
Zastosuj zawiesinę hydrokortyzonu (25 mg) z 3-5 ml 0,5% roztworu nowosyny, 0,5% roztworu lizozymu, różne mieszaniny (difenhydramina 1 g, kwas askorbinowy 2 g, witamina B1 0,4 g, kwas nikotynowy 0,4 g; 1% roztwór nowosyny 100 ml).
W okresie zaostrzenia alergicznej postaci naczynioruchowego zapalenia błony śluzowej nosa, inaktywacja substancji biologicznie czynnych jest zalecana w postaci aerozoli dimedrolu, diprazyny, 2 ml na inhalację.
Wdychanie substancji leczniczych odbywa się przez nos, czas trwania zabiegu wynosi 10 minut, dla kursu - 10-15. DI Zabolotny i in.
(1982) odnotowali dodatni wynik ze znaczącą zmianą mikroflory przy stosowaniu aerozoli 0,1% wodnego roztworu lewamizolu u pacjentów z wyraźnym niedoborem odporności.
Aeroionoterapia znaku ujemnego ładunku jest pokazywana przez 15-20 minut, w ciągu 10-15.
W celu bezpośredniego wpływu na naczynia i podział wegetatywny układu nerwowego błony śluzowej nosa, przeprowadza się elektroforezę 1% roztworu dimedrolu i 2% roztworu chlorku wapnia (w równych częściach), stosując metodę endodontyczną.
Turunda z substancją leczniczą jest podawana w ogólnym przebiegu nosowym. Druga elektroda jest umieszczona w rejonie dolnego odcinka kręgów szyjnych. Prąd 1-3 mA, 15 minut, dla przebiegu 12-15 procedur.
W alergicznym naczynioruchowym zapaleniu błony śluzowej nosa (po zaostrzeniu) przedstawiono elektroforezę 0,5% roztworu siarczanu cynku, 1% difenhydraminy, zawiesiny octanu hydrokortyzonu, 5% kwasu epsilon-aminokapronowego itp.
Na uwagę zasługują dane uzyskane przez T. V. Karachevtseva (1979) w leczeniu alergicznych postaci naczynioruchowego zapalenia błony śluzowej nosa za pomocą elektroforezy Intal (techniką endonasal).
Zawartość 1 kapsułki rozpuszcza się w 3 ml wody destylowanej, lek wstrzykuje się z anody, natężenie prądu podczas leczenia wynosi 0,3 do 1,0 mA, czas trwania zabiegu wynosi 10-15 minut, dla przebiegu 10-15.
Według materiałów monografii Wery Petrovna Nikołajewaja "Fizyczne metody leczenia otorynolaryngologii" M, "Medycyna" 1989 Choroby jamy nosowej:
Ostry nieżyt nosa. Część 1
Ostry nieżyt nosa. Część 2
Przewlekły katar i przerostowy nieżyt nosa. Część 1
Przewlekły katar i przerostowy nieżyt nosa. Część 2
Przewlekły katar i przerostowy nieżyt nosa. Część 3
Przewlekły atroficzny nieżyt nosa
Ozena
Vasootor rhinitis. Etiologia, patogeneza i klinika
Vasootor rhinitis. Leczenie. Część 2
Vasootor rhinitis. Leczenie. Część 3
Upośledzony węch
Vasomotor rhinitis, jego rozpoznanie i leczenie
Możliwe jest nabycie choroby w każdym wieku, ale kobiety mają więcej niż 20 lat. Przyczyny inicjacji naczynioruchowego zapalenia błony śluzowej nosa są różne: ostre wirusowe infekcje dróg oddechowych, urazy, zapalenie żołądka, stres, zmiany hormonalne, alkohol, narkotyki, palenie.
Dlatego też, aby prowadzić terapię, trzeba zidentyfikować przyczyny zaburzenia. Do leczenia choroby przy użyciu metod zachowawczych i chirurgicznych.
Objawy naczynioruchowego zapalenia błony śluzowej nosa
Objawy kliniczne choroby zależą od jej postaci.
- Trudności w oddychaniu z powodu rozwoju obrzęku i wzrostu wielkości konch w nosie.
- Okresowo występujące przekrwienie błony śluzowej nosa, które może wzrosnąć z powodu różnych czynników (zmiana strefy klimatycznej, przyjęcie pozycji poziomej, podczas wysiłku fizycznego, podczas przyjmowania alkoholu).
- Okresowe lub stałe wydzielanie z nosa o różnej intensywności.
- Kichanie i swędzenie na tle nadmiernego wyładowania, obrzęku, zgrubienia błony śluzowej, powodującego podrażnienie zakończeń nerwowych.
- Paskudne rzeczy.
- Zakłócenia w zapachu z powodu obrzęku błony śluzowej.
- Zaczerwienienie błony śluzowej, czubek nosa, obszar małych skrzydeł i nozdrzy z powodu upośledzenia napięcia naczyniowego.
- Łzawienie i zaczerwienienie oczu oraz podrażnienie zakończeń nerwowych nosa.
- Zakłócenie receptorów smaku i dotyku.
- Załamanie nerwowe, osłabienie, niska zdolność do pracy, pogorszenie snu spowodowane podrażnieniem receptorów nosa.
- Bóle głowy z powodu niedotlenienia krwi (brak tlenu).
Formy nieżytu nosa
Klasyfikacja typów i objawów choroby zależy od etiologii jej występowania.
Neurovegetative naczynioruchowy nieżyt nosa rozwija się na tle rozregulowania napięcia naczyniowego w jamie nosowej. Ze względu na organiczne i funkcjonalne zmiany w podwzgórzu, układzie nerwowym, zaburzeniach endokrynologicznych obserwuje się naruszenie mechanizmów regulacji fizjologii nosa.
Alergiczna postać naczynioruchowego zapalenia błony śluzowej nosa występuje w reakcji na substancje, na które organizm ma zwiększoną wrażliwość. Wnikanie alergenu do jamy nosowej i jego wchłanianie prowadzi do natychmiastowego pogorszenia.
Główne przyczyny całorocznego alergicznego nieżytu nosa:
- kurz domowy, ptasie pióra;
- Postać sezonowa rozwija się z powodu alergii na pyłki.
Neurowegetatywny typ choroby nie powoduje odpowiedzi immunologicznej, natomiast w przypadku rozwoju alergicznej postaci naczynioruchowego zapalenia błony śluzowej nosa obserwuje się wzrost poziomu immunoglobuliny E i eozynofilów.
Diagnostyka
Aby zdiagnozować naczynioruchowe zapalenie błony śluzowej nosa, powinien otolaryngolog. Aby wykluczyć inne formy nieżytu nosa, przeprowadza się badania, kontrole, testy instrumentalne i laboratoryjne.
Badanie ogólne obejmuje analizę skarg pacjentów:
- okresowe przekrwienie nosa;
- śluz i wydzielina z nosa i charakter;
- kichanie lub swędzenie;
- zaczerwienienie nosa i oczu;
- czy objawy zależą od pozycji ciała, aktywności fizycznej, pory roku, pogody;
- obecność alergii;
- objawy związanych z nimi chorób: dystonia naczyniowa, nadciśnienie, zmiany w poziomie hormonów.
Ustalono, czy pacjent przyjmuje określone leki: środek zwężający naczynia krwionośne, leki przeciwzapalne, środki antykoncepcyjne.
Rhinoskopia (badanie jamy nosowej) jest wykonywana przy użyciu lejka ucha i lusterka nosowego i obejmuje:
- analiza obrzęku nosowych konch;
- identyfikacja sinicowego koloru błony śluzowej;
- skrzywienie przegrody.
Dzięki powołaniu specjalisty możliwe jest zdiagnozowanie naczynioruchowego zapalenia błony śluzowej nosa za pomocą endoskopii wideo, w której wyniki wyświetlane są na ekranie komputera, co umożliwia prowadzenie badań w zakresie dynamiki.
Diagnostyka laboratoryjna obejmuje następujące procedury:
Badanie krwi pozwala na określenie postaci choroby: postaci neuro-wegetatywnej - bez odchyleń, aw postaci alergicznej występuje wzrost zawartości eozynofilów o ponad 5%, a immunoglobuliny E o ponad 165 IU / ml.
Testy alergiczne są przeprowadzane w celu określenia substancji, która powoduje objawy przeziębienia.
Testy skórne przeprowadzane są przez nałożenie niewielkiej ilości alergenu na skórę za pomocą igły lub skaryfikatora.
Testy laboratoryjne surowicy krwi służą do identyfikacji specyficznych alergenów immunoglobulin G.
Ocena odporności.
Aby wykluczyć wtórne zakażenie (zapalenie błony śluzowej nosa, zapalenie zatok), wykonuje się laboratoryjny siew mikroorganizmów nosowych. W przypadku wykrycia obcej mikroflory określa się jej wrażliwość na różne antybiotyki.
Radiodiagnoza może wykryć ciemnienie zatok szczękowych z powodu nadczynności gruczołów i obrzęku błony śluzowej, analizę obecności polipowatych wzrostów.
Przeprowadzenie dodatkowych badań w celu ustalenia obecności współistniejącej choroby: pomiar ciśnienia krwi, analiza elektroencefalogramu, elektrokardiogram, analiza poziomu hormonów.
Leczenie
Strategia działań terapeutycznych w odniesieniu do naczynioruchowego zapalenia błony śluzowej nosa jest określana indywidualnie przez specjalistę w związku z postacią i stadium choroby.
Przed użyciem leku lub narkotyków należy ustalić przyczynę choroby.
Ważną rolę odgrywa wiek pacjenta i obecność współistniejących chorób.
Po wykryciu współistniejących chorób powodujących naczyniowo-katodowy nieżyt nosa, należy je leczyć:
- leczenie chorób żołądka (przewlekłe zapalenie żołądka, refluks żołądkowo-przełykowy);
- korekta chirurgiczna w celu usunięcia anatomicznych anomalii nosa (zakrzywiona przegroda lub inne);
- regularne ćwiczenia i douche mogą zmniejszyć objawy dystonii wegetatywnej.
Vasomotor nieżyt nosa leczony jest zachowawczo przy pomocy urządzeń medycznych (kropli, aerozoli), akupunktury, fizjoterapii.
Lek zwężający naczynia z naczynioruchowym zapaleniem błony śluzowej nosa umożliwia chwilowe złagodzenie oddychania. Pomagają one złagodzić objawy choroby. Krople powinny być stosowane tymczasowo, ze względu na wysokie prawdopodobieństwo uzależnienia i pogorszenia śluzówki.
Rekultywację jamy nosowej za pomocą roztworów soli stosuje się do płukania nosa i pomaga zmniejszyć obrzęk błony śluzowej i znormalizować ton naczyń krwionośnych.
Hormonalne środki donosowe z kortykosteroidami stosuje się w długim okresie, nie krótszym niż miesiąc, w leczeniu naczynioruchowego zapalenia błony śluzowej nosa u dorosłych i dzieci od drugiego roku życia.
Środki na bazie bromku ipratropium stosuje się w leczeniu nieżytu nosa, którego główne objawy są związane z obfitymi wydzielinami śluzowymi z nosa.
Środki przyczyniają się do zwężenia naczyń krwionośnych.
Leki przeciwhistaminowe łagodzące działanie alergenu.
Leczenie zachowawcze
Tradycyjne metody leczenia:
- w każdym nozdrzu powstają 2 krople brzozy lub soku z buraków;
- w każdym nozdrzu wykonuj 8 kropli soku Kalanchoe;
- w każdym nozdrzu sporządzić 3-5 kropli oleju mentolowego;
- mycie nosa roztworem 1 łyżeczki miodu w 1 szklance ciepłej wody;
- mazanie błony śluzowej nosa na podstawie 10 części wazeliny i 1 liści orzecha włoskiego (lub nagietka).
Metody fizjoterapii są stosowane jako dodatkowe metody terapii w połączeniu z lekami tradycyjnymi i leczniczymi.
Fonoforeza (ultradźwięki), wraz z czynnikami hormonalnymi, może skutecznie leczyć naczynioruchowy nieżyt nosa: normalizować napięcie naczyniowe, przywracać uszkodzenie błony śluzowej i aktywność gruczołów.
Prowadzenie elektroforezy z chlorkiem wapnia pomaga wzmocnić ściany naczyń krwionośnych, zwiększyć ich napięcie, złagodzić obrzęki.
Procedury fizyczne odbywają się codziennie przez 10-12 dni.
W przypadku braku spodziewanego efektu leczenia tradycyjnymi i medycznymi preparatami stosuje się fizjoterapię, metody chirurgiczne lub akupunkturę: wstrzyknięcia leków do błony śluzowej nosa:
- Novocain (blokada Novocain), która prowadzi do zwężenia w wyniku tłumienia wrażliwości receptora;
- Kortykosteroidy, które mają właściwości przeciwzapalne i łagodzą obrzęki.
Leczenie chirurgiczne
Metody chirurgiczne (operacje, laserowe) naczynioruchowe zapalenie błony śluzowej nosa mają na celu wyeliminowanie przyczyny choroby - korygowanie anatomii i rozszerzanie naczyń nosowych.
Rodzaje operacji na naczynioruchowy nieżyt nosa:
- Operacja Septoplastyka służy do wygładzenia przegrody nosowej, w celu usunięcia różnych formacji i migdałków;
- laserowa wazoptoza (laser) - procedura kauteryzacji rozszerzonych naczyń;
- rozpad ultradźwiękowy służy do niszczenia rozszerzonych naczyń;
- podwzgórze - zabieg częściowego wycięcia naczyń błony w dolnej części nosa;
- Operacja koagulacji za pomocą elektroplazmy służy do niszczenia naczyń krwionośnych.
Najłagodniejszą i najskuteczniejszą metodą jest laserowa wazopotomia. Do leczenia laserem zastosowanym, pozwalającym na kauteryzację naczyń podśluzówkowych. Pozwala to wyeliminować obrzęki, przywrócić oddychanie przez nos i zapobiegać powiększaniu się muszli.
Laser ma kilka zalet w porównaniu z innymi metodami leczenia. Oddychanie nosa jest szybko przywracane i ma najmniej traumatyczny wpływ na organizm.
Laser ma najbardziej stabilne wyniki ze względu na brak potrzeby tamponady jamy nosowej, co również ma korzystny wpływ na zdrowie pacjenta.
Możliwe powikłania
W przypadku braku terminowego i właściwego leczenia naczynioruchowego zapalenia błony śluzowej nosa prowadzi do szeregu nieprzyjemnych powikłań, które negatywnie wpływają na zdrowie pacjenta i mogą mieć nieodwracalne konsekwencje.
Częste występowanie chorób zakaźnych dróg oddechowych lub płuc związanych z zaburzeniem funkcjonowania nosa.
Długotrwałe obrzęk błony śluzowej nosa przyczynia się do pojawienia się ostrego zapalenia zatok, zapalenia zatok, zapalenia zatok czołowych.
Niedrożność oddychania przez nos prowadzi do zaburzeń snu, zmniejszenia zdolności do pracy i bólu głowy.
Pogorszenie oddychania przez nos podczas snu prowadzi do ryzyka obturacyjnego bezdechu sennego, któremu towarzyszy zatrzymanie oddechu i głód tlenu w organizmie.
Długotrwałe stosowanie leków zwężających naczynia krwionośne przyczynia się do pojawienia się uzależnienia od narkotyków i rozwoju medycznego zapalenia błony śluzowej nosa, który jest trudny do leczenia.
W przypadku długiego przebiegu choroby istnieje wysokie ryzyko wystąpienia przewlekłej postaci przerostowego zapalenia błony śluzowej nosa - nieodwracalnego wzrostu tkanek nosa.
Upośledzenie słuchu w wyniku zapalenia trąbki Eustachiusza rozszerzającej się do jamy nosowo-gardłowej.
Polypoobrazovanie do leczenia, które wymaga operacji.
Zwłóknienie błony śluzowej i kośćca (śluzowe zabrudzenie tkanki łącznej), co prowadzi do całkowitego zaprzestania funkcjonowania nosa. Rokowanie tych powikłań jest niekorzystne. Leczenie wymaga operacji.
Zapobieganie naczynioruchowemu zapaleniu błony śluzowej nosa
Normalizacja tonu naczyń krwionośnych nosa przyczynia się do prawidłowego odżywiania i zdrowego stylu życia:
- zidentyfikować i wyeliminować przyczyny wystąpienia choroby (obecność zaburzeń hormonalnych, żołądkowo-jelitowych, oddechowych).
- hartowanie;
- wzmocnić umiarkowany wysiłek fizyczny;
- zdrowy sen;
- codzienne spacery;
- unikanie alkoholu i papierosów;
- wykluczenie ostrych, pikantnych produktów bogatych w cholesterol;
- stosowanie witamin (grupy B, A, E i C), aminokwasów i makroelementów;
- naczynia nie powinny być gorące ani zimne, aby uniknąć rozszerzania naczynia;
- stosowanie produktów, które przyczyniają się do wzmocnienia naczyń (ryby, owoce morza, świeże warzywa i owoce, rośliny strączkowe, jagody);
- zdawanie rocznych badań profilaktycznych.
W przypadku braku terminowej diagnozy i odpowiedniego leczenia, nieżyt nosa naczynioruchowego może rozwinąć się w ciężką postać, która wymaga leczenia chirurgicznego.