Staphylococcus to warunkowo chorobotwórcza bakteria gram-dodatnia o kulistym lub sferycznym kształcie. Około 30-35% światowej populacji jest stałymi nosicielami tego Bacillus. Patogenne gronkowce powodują szeroki zakres chorób: od łagodnych infekcji skórnych po poważne choroby z powikłaniami i wysokim odsetkiem zgonów.
Proces zapalny wpływa na układ sercowo-naczyniowy, trawienny, układowy i nerwowy. W nauce istnieje około trzy tuziny szczepów gronkowca, z których każdy ma określoną aktywność patogenetyczną i stopień agresywności.
W medycynie szczególnie interesujące są 3 gatunki Staphylococcus:
- Epidermal. Jest składnikiem normalnej mikroflory skóry. Bakterie chorobotwórcze są niebezpieczne dla osób z obniżoną reaktywnością immunologiczną, noworodków i pacjentów z rakiem.
- Złoty Ten szczep Staphylococcus jest najczęściej zlokalizowany na skórze i błonach śluzowych górnych dróg oddechowych.
- Saprofityczny Koncentruje się w cewce moczowej, powodując zapalenie pęcherza.
Funkcje terapii przeciwdrobnoustrojowej dla gronkowca
Antybiotyki są silnymi lekami, które chociaż powstrzymują rozwój infekcji w organizmie, mają wiele skutków ubocznych. Przed skorzystaniem z tej metody leczenia należy ocenić możliwe ryzyko i skonsultować się ze specjalistą.
Zaleca się stosowanie antybiotyków, jeśli infekcja rozprzestrzeniła się w organizmie i weszła do krwioobiegu. Innym obiektywnym powodem na korzyść takiego leczenia jest niedobór odporności, w którym wypada jakikolwiek składnik aparatu immunologicznego, a zdolność organizmu do wykazywania funkcji ochronnych i immunologicznych przeciwko czynnikom zakaźnym jest zakłócona.
Na pytanie, który antybiotyk gwarantuje zabicie gronkowca, niemożliwe jest udzielenie jednoznacznej odpowiedzi.
Nawet silne antybiotyki nie gwarantują stuprocentowej ulgi od gronkowca i dają tylko chwilową poprawę.
W leczeniu ropnego nekrotycznego zapalenia mieszków włosowych nawroty występują u połowy pacjentów. Co więcej, ponowne leczenie powinno być prowadzone z innymi lekami, ponieważ bakterie ropogenne mają oporność na antybiotyki. W takich przypadkach lekarze zajmujący się chorobami zakaźnymi przepisują połączenie leków.
W ostatnich latach patogenne typy gronkowców mutują i charakteryzują się zwiększoną opornością na antybiotyki. Na przykład, Staphylococcus aureus jest zdolny do rozszczepiania antybiotyków β-laktamowych specjalnym enzymem, penicylinazą. Po pozbyciu się tego rodzaju patogenów, pół-syntetyczne penicyliny i cefalosporyny drugiej i trzeciej generacji dowiodły swojej skuteczności.
Główną wadą antybiotyków jest ich brak selektywności. Po długim okresie leczenia zaburzony zostaje jakościowy i ilościowy skład mikroflory jelitowej, co prowadzi do rozwoju dysbiozy. Antybiotyki niszczą korzystne mikroorganizmy, które promują wchłanianie białek, witamin i pierwiastków śladowych, trawią pokarm, zapewniają metabolizm lipidów i neutralizują gnilne bakterie i toksyny.
Lekarz prowadzący przepisuje antybiotyki do leczenia takich poważnych chorób, jak:
- Odmiedniczkowe zapalenie nerek jest zapalnym procesem genetyki bakterii występującym w nerkach.
- Staphylococcus pneumonia to ciężkie zapalenie tkanki płucnej, w którym istnieje wysokie prawdopodobieństwo rozwoju sepsy.
- Zapalenie wsierdzia - zapalenie osierdzia - wewnętrzna wyściółka serca. Zapalenie wsierdzia ma etiologię zakaźną. Choroba charakteryzuje się wyraźnymi objawami: gorączka, duszność, ogólne osłabienie i ból w klatce piersiowej.
- Zapalenie mięśnia sercowego to proces zapalny w mięśniu sercowym, najczęściej związany z działaniem czynnika bakteryjnego;
- Zapalenie szpiku to ropny nekrotyczny proces, który wpływa na tkankę kostną;
- Sepsa to uogólniona choroba, w której lokalny proces infekcyjny staje się przyczyną całkowitej infekcji organizmu.
- Zapalenie ucha - proces zapalny, głównie z natury bakteryjny, z lokalizacją w uchu zewnętrznym, środkowym lub wewnętrznym;
- Zapalenie migdałków - zapalenie zakaźne z elementów pierścienia gardłowego.
Leki przeciwdrobnoustrojowe, zwalczające gronkowce
Penicyliny, cefalosporyny i fluorochinolony są głównymi lekami stosowanymi w leczeniu infekcji gronkowcem.
Trudność polega na tym, że istnieją oporne na metycylinę złote stifilococcus, które powodują ciężkie i trudne do leczenia choroby, takie jak sepsa i zapalenie płuc. Mikrobiolodzy nazywają to Staphylococcus aureus opornym na wiele leków. Gronkowiec oporny na metycylinę przystosował się do przeżycia w obecności dikloksacyliny, metycyliny i oksacyliny.
Środowisko medyczne jest zaniepokojone, ponieważ każdego roku liczba opornych szczepów wzrasta średnio o 10%. Dane te uzyskano podczas badań prowadzonych w Stanach Zjednoczonych Ameryki. Po spożyciu gronkowca opornego na metycylinę prawdopodobieństwo drastycznego wyniku gwałtownie wzrasta. Jednak nawet najnowsza generacja nowoczesnych leków nie gwarantuje całkowitej eliminacji patogennych bakterii.
Poznaj grupy i listy leków:
Klarytromycyna
Jest to półsyntetyczny makrolid antybiotykowy o szerokim spektrum działania. Jest odporny na wysoką kwasowość i ma dobre właściwości farmakologiczne. Na przykład oporność klarytromycyny na działanie kwasu chlorowodorowego jest sto razy wyższa niż erytromycyny, która jest pierwszym antybiotykiem, który zainicjował klasę makrolidów. Klarytromycyna przerywa syntezę białka drobnoustroju i przenika do wnętrza, niszcząc jego rdzeń.
Lek stosuje się w leczeniu piodermii i chorób zapalnych górnych dróg oddechowych: nieżytu nosa, zapalenia krtani, zapalenia błony śluzowej jamy ustnej itp. Podczas laktacji i w końcowych etapach ciąży niepożądane jest przyjmowanie antybiotyków. Leczenie silnymi antybiotykami Staphylococcus aureus przeprowadza się tylko w przypadku, gdy korzyści dla matki spadły poza potencjalne ryzyko dla płodu.
Azytromycyna
Jest to lek przeciwbakteryjny o szerokim spektrum działania związany z azalidami. Azytromycyna jest aktywnie stosowana w leczeniu chorób otolaryngologicznych. Hamuje syntezę białek, wstrzymuje wzrost i reprodukcję patogenów. Przyjmowanie podczas ciąży jest dozwolone, ale tylko pod nadzorem lekarza. Leczenie azytromycyny Staphylococcus podczas karmienia piersią jest niedopuszczalne.
Wankomycyna
Tricykliczny antybiotyk z grupy glikopeptydów idealnie nadaje się do antybakteryjnej terapii przeciwko Staphylococcus aureus. Lek praktycznie nie jest metabolizowany w organizmie człowieka.
Wankomycyna jest agresywna wobec wielu opornych szczepów, a działanie bakteriobójcze jest spowodowane hamowaniem biosyntezy ściany komórkowej patogennego drobnoustroju. Jest przeciwwskazany w pierwszym trymestrze ciąży. W późniejszych okresach przyjmuje się tylko zgodnie z istotnymi wskazaniami.
Amoksycylina
Jest to półsyntetyczna medycyna o szerokim spektrum działania, powiązana z penicylinami. Kwas w jego składzie otrzymuje się z hodowli pleśni. Te związki organiczne są wysoce aktywne przeciwko gronkowcom.
Często Amoksycylina jest przepisywana jako profilaktyka. Jego odbiór pozwala uniknąć powikłań pooperacyjnych. Wskaźnik biodostępności substancji leczniczej jest wyższy niż w przypadku większości analogów. Antybiotyk przenika przez barierę łożyskową, wyróżniając się w niewielkich ilościach mlekiem matki.
Nie zaleca się stosowania u osób poniżej 18 roku życia i osób z pewnymi chorobami wątroby.
Nie zalecane dla pacjentów z mononukleozą zakaźną; podczas nawrotu infekcji przewlekłego Epsteina-Barra i wirusa cytomegalii; w przypadku niewydolności nerek i wątroby; u pacjentów z nietolerancją beta-laktamu. Lek nie jest zgodny z alkoholem.
Linkomycyna
Środek przeciwbakteryjny z grupy linkozamidów, których działanie zależy od stężenia: działa bakteriostatycznie w małych dawkach (hamuje namnażanie się patogennych mikroorganizmów), a w dużych dawkach ma już działanie bakteriobójcze (powoduje ich śmierć).
Lincomycin to biały proszek o gorzkim smaku, który dobrze rozpuszcza się w wodzie. Antybiotyk jest przepisywany do ropnych stanów zapalnych tkanek: zapalenia tkanki łącznej i ropnia, a także zapalenia kości i szpiku. Nie można go stosować w czasie ciąży i laktacji.
Chlorowodorek linkomycyny (roztwór do podawania pozajelitowego) jest przeciwwskazany u dzieci w wieku do jednego miesiąca życia. Postać doustna leku (kapsułki) nie jest przepisywana pacjentom młodszym niż sześć lat.
Cyprofloksacyna
Antybiotyk Cyprofloksacyna o szerokim spektrum działania z grupy fluorochinolonów drugiej generacji. Jest uważany za najbardziej skutecznego przedstawiciela tej grupy leków. Cyprofloksacyna jest aktywnie stosowana w praktyce klinicznej. Antybiotyk, produkowany w postaci maści, jest przepisywany na zmiany gronkowcowe oczu.
Cyprofloksacyna jest wskazana do rehabilitacji pooperacyjnej. Przeciwwskazane u kobiet w ciąży i karmiących piersią, pacjentów w wieku poniżej 18 lat. U dzieci lek powoduje degeneracyjne uszkodzenie stawów.
Furazolidon
Antybiotyk z grupy nitrofuranów, który ma działanie przeciwdrobnoustrojowe. Aktywny w stosunku do Staphylococcus aureus w przewodzie żołądkowo-jelitowym. Przy podawaniu doustnym furazolidon charakteryzuje się dobrą absorpcją. Zarówno bakterie Gram-dodatnie, jak i Gram-ujemne są na to wrażliwe.
Przeciwwskazania do stosowania to ciąża, karmienie piersią i wiek do jednego roku.
Nifuroxazide
Lek przeciwdrobnoustrojowy o szerokim spektrum działania. Nifuroxazide jest wskazany do infekcji jelitowych. Antybiotyk jest pochodną nitrofuranu. Substancja jest krystalicznie jasnożółtym proszkiem, który jest prawie nierozpuszczalny w wodzie.
Po podaniu doustnym praktycznie nie jest wchłaniany. Przeciwwskazania - wiek poniżej dwóch miesięcy i wcześniactwo. Podczas porodu zaleca się przyjmowanie leku z wielką starannością i pod nadzorem specjalisty.
Tetracyklina
Ten bakteriostatyczny antybiotyk tetracyklinowy jest aktywny wobec wielu szczepów. Jest szeroko stosowany w stomatologii i okulistyce. Tetracyklina jest produkowana w postaci tabletek i maści.
Leczenie przeciwbakteryjne tym lekiem oznacza całkowite odrzucenie stosowania produktów mlecznych, ponieważ wpływają one na jego wchłanianie. Tetracyklina jest przeciwwskazana u dzieci poniżej ósmego roku życia, kobiet w ciąży i osób z zaburzeniami czynności wątroby.
Antybiotyki do leczenia opornych szczepów
Lewofloksacyna i roksytromycyna są głównymi lekami stosowanymi w leczeniu opornych szczepów gronkowca. Lewofloksacyna jest antybiotykiem trzeciej generacji należącym do fluorochinolonów. Jest wskazany w przypadku zapalenia płuc gronkowcowego, gruźlicy, zapalenia zatok i odmiedniczkowego zapalenia nerek.
Podobnie jak wszystkie preparaty fluorochinolowe, jest dość toksyczny.
Nie dotyczy leczenia pacjentów:
- w wieku poniżej 18 lat;
- kobiety w ciąży i karmiące piersią;
- z niedokrwistością hemolityczną, epilepsją, chorobami stawów i więzadeł.
Z ostrożnością przepisuje się pacjentom w podeszłym wieku, ze względu na związany z wiekiem spadek czynności nerek.
Roksytromycyna jest pochodną erytromycyny. Jest przepisywany jako profilaktyka zapalenia opon mózgowych dla osób mających kontakt z pacjentami. Roksytromycyna jest skuteczna w przypadku infekcji górnych i dolnych dróg oddechowych, skóry i tkanek miękkich, dróg moczowych itp.
Leczenie tymi lekami jest możliwe tylko przy dokładnym określeniu patogenu. Przebieg leczenia wynosi co najmniej 5 dni. Po jego zakończeniu zaleca się przeprowadzenie analizy bakteryjnej potwierdzającej wyniszczenie patogennego gronkowca.
Pamiętaj, aby obejrzeć wideo:
Antybiotykowe reguły dotyczące infekcji gronkowcami
Szanse na pomyślny wynik leczenia wzrastają wraz z odpowiednim stosowaniem antybiotyków.
- Nie wszystkie antybiotyki przeciwko Staphylococcus aureus są dostępne na receptę, ale nie oznacza to, że możesz sam przepisać lek. Przed zażyciem tak silnych leków konieczne jest postawienie diagnozy: test koagulazy, ogólne badania krwi i moczu oraz kultury bakteriologicznej.
Długoterminowe kursy antybiotykoterapii prowadzone są pod obowiązkową kontrolą badania krwi, ogólnego i biochemicznego (monitorowanie czynności nerek i wątroby). - Ścisłe przestrzeganie dawkowania. Wymagana ilość leków jest określana tylko przez lekarza prowadzącego. Pacjent, nawet z widoczną poprawą, nie może być w żaden sposób zredukowany, tak aby stężenie leku we krwi nie zmniejszyło się. Przerywanie leczenia jest niebezpieczne, ponieważ bakterie zaczynają się rozwijać. Zaniedbanie tych zaleceń jest obarczone występowaniem powikłań: od osławionej dysbakteriozy do zaburzeń wątroby i nerek.
- Minimalny przebieg antybiotykoterapii wynosi 7 dni. W ciężkich przypadkach czas trwania kursu może wynieść kilka tygodni.
- Uważnie przeczytaj instrukcje. Przyjmowanie różnych antybiotyków anty-staphylococcus różni się częstotliwością, która jest zapisana we wskazaniach do stosowania. Niektóre antybiotyki są przyjmowane raz dziennie, a inne - do 5 razy dziennie. Częstotliwość podawania zależy od szybkości wydalania leków.
- Dietetyczna korekta diety podczas terapii przeciwdrobnoustrojowej. Niektóre pokarmy zwiększają wchłanianie leków lub zakłócają ich wchłanianie. Zabrania się spożywania mleka, słodyczy, babeczek, soków, jogurtów. Antybiotyków nie należy myć wodą sodową, mocną herbatą lub kawą. Alkohol jest również surowo zabroniony. Sorbenty i leki zobojętniające poziom wyrównują działanie antybiotyku.
- Uważane ograniczenia wiekowe. Niektóre antybiotyki dla Staphylococcus aureus u dorosłych są zabronione w pediatrii.
Alternatywne zabiegi
W przypadku łagodnej choroby można stosować następujące leki:
- Lizaty bakteryjne promują aktywną produkcję przeciwciał przeciwko gronkowcom. Są bezpieczne, nie uzależniające i nie mają skutków ubocznych. Wysoki koszt to ich główna wada.
- Toksoid gronkowcowy tworzy odporność antyfiolokokową, zmuszając organizm do walki nie tylko przeciwko bakteriom, ale także przeciwko jego toksynom. Anatoksyna jest wstrzykiwana przez 10 dni.
- Staphylococcus vaccination dozwolone jest od szóstego miesiąca życia. Toksoid gronkowcowy to zneutralizowana i oczyszczona toksyna gronkowca. Dzięki wprowadzeniu przyczynia się do tworzenia swoistych przeciwciał przeciwko egzotoksynom wytwarzanym przez gronkowce. Odpowiedni dla dzieci powyżej pierwszego roku życia. Szczepienia stosuje się zgodnie z planem dla pracowników rolnych i sektora przemysłowego, pacjentów chirurgicznych i dawców. Częstotliwość podawania i przerwy między nimi zależą od celu szczepienia.
- Ekstrakt z aloesu to świetny sposób na pozbycie się gronkowca. Roślina lecznicza jest silnym naturalnym środkiem pobudzającym, który wzmacnia funkcje ochronne organizmu i ułatwia stan pacjenta. Aloe vera jest skuteczny w leczeniu krostek ziołowych. Usuwa obrzęki, likwiduje ból i wspomaga regenerację tkanek.
- Galavit jest lekiem immunomodulującym o działaniu przeciwzapalnym, dobrze sprawdzonym w zwalczaniu opornych szczepów gronkowca. Ma złożony efekt, zwiększając ochronne funkcje organizmu i niszcząc patogeny. Jest produkowany w postaci proszku, w celu przygotowania roztworu do wstrzykiwań domięśniowych (stosowanych u pacjentów powyżej 18 lat), w postaci tabletek oraz w postaci czopków do podawania doodbytniczego. Galavit dopuszczony do użytku przez 6 lat. Nie przepisany dla kobiet w ciąży i karmiących piersią.
- Chlorophyllipt jest lekiem antyseptycznym, który łagodzi stany zapalne i zawiera mieszaninę chlorofili z liści eukaliptusa. Słabo stężony roztwór podaje się doustnie z infekcjami jelitowymi. Do leczenia skóry przygotuj roztwory o wyższym stężeniu leku. Chlorophyllipt jest przeznaczony dla dorosłych i dzieci powyżej 12 lat.
Czy wiesz, że staph jest jedyną przyczyną trądziku lub trądziku?
Grupa antybiotykowa do zakażenia gronkowcami
Leczenie gronkowca antybiotykami jest uważane za najbardziej akceptowalną metodę zwalczania tego mikroorganizmu, ponieważ tylko te chemikalia mogą powodować całkowite zniszczenie bakterii w ludzkim ciele. Ten mikrob jest zaokrągloną żywą istotą, która żyje tylko w koloniach z innymi przedstawicielami tej bakterii.
Jakie leki przeciwbakteryjne mogą osiągnąć zwalczanie drobnoustrojów?
Głównymi antybiotykami dla gronkowców są leki z grupy penicylin, cefalosporyn i fluorochinolonów. Ale pomimo tego istnieje wiele gronkowców, które są niewrażliwe na penicyliny, a nawet na inne grupy.
Takie szczepy są nazywane "opornymi na metycylinę", a ich liczba jest dodawana co roku do 10% na całym świecie, w szczególności takie dane uzyskano w USA. Należy zauważyć, że liczba zgonów spowodowanych zakażeniem takimi mikroorganizmami sięga 30%, pomimo podejmowanego leczenia. Ważne jest, aby zrozumieć, że antybiotyki stosowane w zakażeniach gronkowcami są jedyną metodą leczenia i zapobiegania śmiertelnym powikłaniom.
Ważne jest, aby zrozumieć, że bez stosowania terapii przeciwbakteryjnej niemożliwe jest osiągnięcie całkowitej eliminacji drobnoustrojów i leczenia spowodowanych przez nie chorób.
Antybiotyki dla Staphylococcus (złoty, naskórkowy i saprofityczny):
- Klarytromycyna;
- Azytromycyna;
- Amoksycylina;
- Furazolidon;
- Nifuroxazide;
- Wankomycyna;
- Cyprofloksacyna;
- Tetracyklina;
- Linkomycyna;
- Lewofloksacyna;
- Roksytromycyna.
Krótki opis środków przeciwbakteryjnych
Klarytromycyna należy do grupy makrolidów i charakteryzuje się tym, że jest wystarczająco odporna na nadkwaśność i wykazuje wyraźne działanie przeciwbakteryjne, szczególnie w przypadku infekcji gronkowcowej spowodowanej złym szczepem. Jest z powodzeniem stosowany w leczeniu chorób górnych dróg oddechowych i zatok, a także chorób drzewa oskrzelowo-płucnego.
Klarytromycyna może być również stosowana w przypadku krostkowych chorób skóry i podskórnej tkanki tłuszczowej.
Ważne jest, aby pamiętać, że klarytromycyna ma zdolność wnikania głęboko w drobnoustrój i niszczenia jej jądra, ułatwiając w ten sposób penetrację innych leków przeciwbakteryjnych do Staphylococcus aureus lub Streptococcus poprzez ich zabicie.
Azytromycyna należy również do makrolidów, a jej wpływ na ścianę bakteryjną jest podobny do klarytromycyny. Jest aktywny przeciwko wszystkim rodzajom gronkowców i jest stosowany w chorobach narządów laryngologicznych.
Amoksycylina należy do penicylin o szerokim działaniu i wykazuje wysoką aktywność przeciwko infekcji gronkowcowej. Lek ten może być z powodzeniem stosowany zarówno w zapobieganiu, jak i leczeniu pooperacyjnych powikłań zakaźnych. Amoksycylinę można łączyć z substancją, która chroni ją przed niszczącym enzymem wydzielanym przez drobnoustroje podczas infekcji gronkowcami i paciorkowcami.
Furazolidon, w przeciwieństwie do poprzednich, aktywnie atakuje gronkowca złocistego zlokalizowanego w przewodzie pokarmowym. W tym samym czasie lek ten aktywnie atakuje pierwotniaki i pasożyty, można je leczyć z powodu wywołanych przez nie chorób.
Nifuroxazide działa selektywnie jako mikroorganizmy Gram-dodatnie i Gram-ujemne, które obejmują wszystkie typy gronkowców (złoty, naskórkowy i inne). Ostatnio prowadzone są badania nad stosunkiem jego aktywności do innych rodzajów mikroorganizmów.
Wankomycyna jest "złotym standardem" w leczeniu takiej infekcji i jest najlepszym antybiotykiem przeciw staph. Aktywnie działa na wszystkie szczepy, jednocześnie przeprowadzając ich pełną eradykację. Wankomycynę można podawać we wszystkich miejscach zakażenia wywołanego przez mikroorganizmy z tej grupy.
Cyprofloksacyna jest ogólnoustrojowym antybiotykiem (fluorochinolonem). Ten antybiotyk może być z powodzeniem stosowany przeciwko zakażeniu gronkowcem we wszystkich jego przejawach i lokalizacjach. Również cyprofloksacyna jako maść jest wskazana do stosowania w praktyce okulistycznej w leczeniu bakteryjnego zapalenia spojówek, zapalenia powiek i zapalenia rogówki. Antybiotyk wykazał wysoką skuteczność jako środek do profilaktyki przed operacją i leczeniem okresu pooperacyjnego.
Tetracyklina jest również uważana za wysoce skuteczny antybiotyk przeciwko nie tylko Staphylococcus aureus, ale także innym bakteriom Gram-dodatnim. Tetracyklina jest z powodzeniem stosowana zarówno w praktyce okulistycznej, jak i stomatologicznej. Ten antybiotyk jest prezentowany zarówno w tabletkach, jak iw postaci różnych maści do użytku zewnętrznego.
Linkomycyna jest lekiem przeciwbakteryjnym szeroko stosowanym w leczeniu ropnych powikłań pooperacyjnych (ropni i flegmii), zarówno tkanek powierzchownych, jak i narządów wewnętrznych. Jest szczególnie skuteczny w leczeniu zapalenia kości i szpiku (ropiejącego topienia kości) w genezie gronkowców i może wyleczyć przewlekłą postać tej choroby.
Środki przeciwbakteryjne stosowane w szczepach opornych
Następujące leki są stosowane w leczeniu opornych szczepów Staphylococcus w serii antybiotyków penicylinowych: lewofloksacyny i roksytromycyny. Lewofloksacyna jest fluorochinolonem i skutecznie wpływa, oprócz staphylococcus aureus, na inne mikroorganizmy dowolnej lokalizacji. Lek ten skutecznie radzi sobie z zapaleniem płuc wywołanym gronkowcem, a nawet należy do grupy leków stosowanych w leczeniu gruźlicy.
Należy zauważyć, że lewofloksacyna antybiotykowa nie jest lekiem wysoce toksycznym i może być stosowana u dzieci w okresie do dwóch tygodni. Lewofloksacyna jest z powodzeniem stosowana zarówno w postaci tabletek, jak i roztworu do oczu. Lek ten może być stosowany zarówno u dorosłych, jak iu dzieci.
Antybiotyk roksytromycyna jest również, podobnie jak poprzedni antybiotyk, szeroko stosowany dla opornych szczepów Staphylococcus aureus, ale jego cechą wyróżniającą jest to, że dobrze radzi sobie z infekcyjnym oponiakiem wywołanym przez te mikroorganizmy. Roksytromycynę można stosować tylko u dorosłych.
Powyższe środki przeciwdrobnoustrojowe należy stosować dopiero po ustaleniu dokładnego patogenu i ściśle przepisanego przez lekarza prowadzącego. Występują również przez co najmniej pięć dni, ponieważ w krótszym czasie niemożliwe jest osiągnięcie całkowitego zniszczenia Staphylococcus aureus. Po antybiotykoterapii wszyscy pacjenci są zmuszeni do ponownego zasadzenia z nosa, patologicznych lub fizjologicznych płynów. Bez takiej procedury nie będzie 100% gwarancji eliminacji mikroorganizmu.
Jeśli pacjent cierpiący na infekcję gronkowcem przebywa w placówce medycznej, wówczas krew wysiewa się i przyjmuje na wysokość gorączki, gdy tylko najwyższa aktywna reprodukcja mikroorganizmów pojawia się w tym przedziale, w przeciwnym razie można uzyskać fałszywy wynik.
Jakie czynności mogą zapobiegać infekcji staph?
Aby zapobiec występowaniu i rozprzestrzenianiu się infekcji gronkowcowej, konieczne jest znalezienie i natychmiastowe leczenie nosicieli Staphylococcus aureus antybiotykami, a także, jeśli to możliwe, izolowanie ich od innych. Jeśli jest to pracownik medyczny, konieczne jest usunięcie go z wykonywania różnych manipulacji lub operacji, dopóki nie pozbywa się powozu. Do leczenia nosicieli złotego szczepu lub innych członków tej grupy konieczne jest użycie bakteriofaga lub przeprowadzenie inokulacji toksoidu podczas zakażenia gronkowcem.
Jeśli co najmniej jedna osoba jest nosicielem Staphylococcus aureus w rodzinie, wszyscy jej członkowie muszą przejść kurs eliminacji, w przeciwnym razie infekcja zostanie wznowiona. Warunkiem prewencji infekcji gronkowcem jest utrzymanie higieny osobistej.
Aby skutecznie zniszczyć infekcję gronkowcem w jamie nosowej, z powodzeniem stosuje się maść Bactroban, której głównym składnikiem aktywnym jest antybiotyk Mupirocin. To ostatnie jest dość dobre dla Staphylococcus aureus, którego leczenie antybiotykami nie jest możliwe z powodu oporności. Maść nakłada się na błonę śluzową nosa przez 5 dni.
Antybiotyki dla Staphylococcus aureus
Staphylococcus powoduje ropienie i zatrucie pokarmowe. Ich nieprzyjemną cechą jest to, że antybiotyki dla Staphylococcus aureus prawie nie pomagają. Teraz pozbywają się infekcji przy pomocy bardzo ograniczonej liczby leków, którym mikrob jeszcze nie zdołał się zaadaptować.
Staphylococcus aureus (Staphylococcus aureus) jest najsilniejszym patogenem. Jest odporny, wysoce aktywny, odporny na wiele drobnoustrojów o działaniu przeciwdrobnoustrojowym. Bakteria ta jest częstym źródłem zakażeń szpitalnych i chorób zakaźnych rozwijających się u osób o obniżonej odporności immunologicznej.
Co to jest Staphylococcus aureus?
Staphylococci są bezggutikovye, nie tworząc zarodników, barwione przez Gram w sferycznych bakterii koloru lila. Pod dużym wzrostem można zauważyć, że mikroorganizmy są ułożone parami, w postaci łańcuchów lub są połączone ze sobą na podobieństwo winogron.
Staphylococcus może żyć w szerokim zakresie temperatur, ale preferują 31-37 ° С i nie kwasowe Ph. Mikroby nie boją się wysychania, nie umierają pod działaniem przeciwbakteryjnych i solnych roztworów. Staphylococcus są drobnoustrojami tlenowymi - nie potrzebują tlenu, aby przeżyć.
Staphylococcus aureus żyje głównie u ludzi. Nosiciele infekcji stanowią do 40% ludzi. Mikrob osadza się w gardle, rzadziej w pochwie, pod pachami, w kroczu i bardzo rzadko w jelicie. Staphylococcus aureus można znaleźć w pochwie 15 procent kobiet. Podczas regulazy bakterie rozmnażają się szybko, co może wywołać syndrom wstrząsu toksycznego.
W przypadku Staphylococcus aureus, bakteriocement może być trwały lub tymczasowy - zależy to od stabilności kultury bakteryjnej i aktywności flory bakteryjnej konkurującej z nią.
Zwłaszcza istnieje wiele nosicieli gronkowców wśród pracowników służby zdrowia, osób zażywających narkotyki, osób z protezami, w tym protezy, ponieważ te kategorie populacji są często narażone na mikrourazy, które naruszają integralność skóry.
Funkcje terapii przeciwdrobnoustrojowej
Odporność bakterii na niekorzystne warunki środowiskowe i substancje lecznicze zapewnia szczególnie silna ściana komórkowa zawierająca naturalny polimer - peptydoglikan. Jednym z najważniejszych problemów współczesnej medycyny jest to, że większość środków przeciwbakteryjnych nie może pokonać tej bariery.
Staphylococcus aureus szybko nabywa odporność na coraz większą liczbę antybiotyków. Na przykład oporność na sole benzylopenicyliny powstała zaledwie w ciągu czterech lat.
Następnie do leczenia zaczęto stosować inne antybiotyki: tetracykliny (dosicykliny) i makrolidy (erytromycyna, klarytromycyna, roxithromycin, wkrótce ponownie pojawiły się oporne szczepy, a leki ponownie straciły swoją skuteczność.
Mikroorganizm szybko uczy się niszczyć antybiotyki, produkując specjalne enzymy. Tak więc oporność na metycylinę - pierwszą półsyntetyczną penicylinę - opracowano w ciągu zaledwie jednego roku stosowania leku w szpitalach.
Obecnie w większości szpitali do 40% kultur Staphylococcus aureus nie reaguje na metycylinę. W warunkach pozaklinicznych szczepy odporne na metycelulozy są znacznie rzadsze, z wyjątkiem pewnych grup społecznych populacji, w tym osób zażywających narkotyki.
Leki przeciwdrobnoustrojowe, zwalczające gronkowce
Od wielu lat badam problemy jelitowe, w szczególności salmonellozę. To straszne, kiedy ludzie nie znają prawdziwej przyczyny swoich chorób. Okazuje się, że to wszystko w bakterii Helicobacter Pylori.
Bakterie te mogą żyć i rozmnażać się nie tylko w jelicie, ale także w żołądku. Wprowadzane w głąb ścian, larwy są przenoszone przez przepływ krwi w całym ciele, wchodząc do serca, wątroby, a nawet mózgu.
Dzisiaj porozmawiamy o naturalnym produkcie Notoxin, który okazał się niewiarygodnie skuteczny w leczeniu salmonellozy, a także uczestniczy w programie federalnym "Zdrowe państwo", dzięki któremu produkt można uzyskać BEZPŁATNIE, składając wniosek przed 27 listopada.
Antybiotyki przeciwko Staphylococcus aureus są przepisywane w przypadku ciężkich postaci choroby. Każdy lekarz może je przepisać: terapeuta, chirurg, otolaryngolog.
Eradykacja (zniszczenie) jest standardowym schematem leczenia mającym na celu całkowite oczyszczenie organizmu ludzkiego z określonego drobnoustroju, w tym przypadku ze Staphylococcus aureus.
Tabela: leki stosowane w leczeniu zakażeń wywołanych przez Staphylococcus aureus:
Antybiotyki do leczenia opornych szczepów
Penicylina benzylowa jest lekiem z wyboru w chorobach wywoływanych przez Staphylococcus aureus. Rezerwat medycyny do podawania dożylnego - Wanmixan.
Większość kultur Staphylococcus aureus jest opornych na penicylinę benzylową, jednak niektóre penicyliny i cefalosporyny mogą być nadal z powodzeniem stosowane w leczeniu zakażeń gronkowcami.
Leki skojarzone są skuteczne przeciwko Staphylococcus aureus, które obejmują penicyliny i inhibitory beta-laktamaz. Są używane w infekcjach mieszanych.
Cefalosparyny są przepisywane pacjentom uczulonym na penicyliny. Mogą również powodować alergie, dlatego są przepisywane z ostrożnością, szczególnie jeśli reakcja na penicylinę była gwałtowna.
Bezpieczniejsze pod tym względem są cefalosporyny pierwszej generacji - Cefazolin i inne. Są tanie i dość aktywne. Cefalosporyny zabijają dużą liczbę mikroorganizmów. W leczeniu ciężkich zakażeń zaleca się przyjmowanie doustnie leków Dicloxacillin i Ospexin.
W leczeniu zakażeń wywołanych przez Staphylococcus aureus można stosować dowolne leki, jeśli szczep nie ma na nie odporności.
Tavanic i roxithromycin są używane do niszczenia odpornych szczepów.
Tavanic - antybiotyk trzeciej generacji - ftrohinolon. Jest przepisywany na gronkowcowe zapalenie płuc i gruźlicę.
Podobnie jak wszystkie fluorochinolony, lek jest toksyczny, nie można go stosować w terapii:
- pacjenci młodsi niż 18 lat;
- kobiety "w pozycji" i karmiące;
- ludzie z chorobami zakaźnymi stawów i więzadeł;
- osoby starsze, ponieważ aktywność nerek zmniejsza się wraz z wiekiem.
Roksytromycyna jest rodzajem erytromycyny. Lek jest przepisywany w celu zapobiegania infekcjom meningokokowym u osób mających kontakt z pacjentem. Roksytromycyna działa skutecznie w leczeniu zakaźnych zmian skórnych, dróg moczowych, gardła.
Terapię tymi lekami zaleca się dopiero po dokładnym określeniu kultury bakterii. Czas trwania antybiotykoterapii od 5 dni.
Antybiotykowe reguły dotyczące infekcji gronkowcami
Niektóre zmiany gronkowcowe wymagają wytworzenia silnych stężeń antybiotyków w osoczu krwi i tkankach. Są to wszystkie choroby ośrodkowego układu nerwowego, wywołane przez Staphylococcus aureus.
Biorąc pod uwagę tendencję Staphylococcus aureus do osiedlania się w uszkodzonych i nieżywotnych obszarach ciała, do których dostęp do leków z przepływem krwi jest utrudniony, konieczne jest zwiększenie stężenia leków we krwi.
W takich przypadkach leczenie polegało na podawaniu dożylnym, ponieważ antybiotyki do podawania doustnego działają silnie na organizm i nie są dostępne biologicznie.
W przypadku wykrycia bakterii we krwi dawka leków jest dodatkowo zwiększona, na przykład do 12 g Nafcyliny na dobę. Dożylne podanie leku podczas całego przebiegu antybiotykoterapii pozwala wytworzyć pożądane stężenie leku w tkankach.
Zmiany gronkowcowe skóry właściwej, tkanek miękkich i części ustnej gardła nie towarzyszą zakażeniom krwi, więc leczenie nie wymaga wysokich stężeń leków. W takich przypadkach wystarczy przepisać lek w postaci tabletek.
Czas trwania terapii zależy od lokalizacji źródła infekcji i innych czynników. Najtrudniejsze leki przenikają do kości, więc pacjenci z ostrym zapaleniem kości i szpiku muszą przyjmować antybiotyki przez 4-6 tygodni. Po pierwsze, leki wstrzykuje się dożylnie, a po 6-8 tygodniach zaczyna się je przyjmować doustnie, co pozwala na całkowite usunięcie nekrotycznej tkanki kostnej.
W każdym przypadku czas trwania leczenia wynosi co najmniej 2 tygodnie. Skrócenie czasu trwania terapii prowadzi do niebezpiecznych komplikacji.
Zadaniem lekarza jest prawidłowe określenie czasu trwania kursu. Praktyka pokazuje, że kurs trzydziestodniowy należy uznać za standardowy.
Jakie wskazania może podążać lekarz, skracając czas trwania antybiotykoterapii?
Dwutygodniowe leczenie antybiotykami jest dopuszczalne w następujących przypadkach:
- brak współistniejących chorób, w tym zakażenie HIV;
- brak protez - pacjent nie przeszedł połączeń protetycznych i zastawek serca, nie ma w ciele żadnych ciał obcych;
- funkcje zastawek serca nie są osłabione;
- Możesz łatwo usunąć główny punkt zainteresowania flory patogennej;
- tylko kilka godzin upłynęło od pojawienia się bakterii we krwi i rozpoczęcia leczenia;
- infekcja jest spowodowana przez szczep wrażliwy na przepisany lek;
- temperatura ciała powróciła do normy w ciągu 72 godzin po przepisaniu antybiotyków;
- w ciągu dwóch tygodni leczenia nie wystąpiły ogniska przerzutowe flory patogennej.
Wybór antybiotyków dla gronkowców: zasady doboru leków do leczenia infekcji
W tym artykule omówimy antybiotyki dla gronkowców, a także inne sposoby leczenia tej choroby. Wielu dorosłych i dzieci pobiera próbkę gronkowców, aby uzyskać wstęp do miejsc pracy i miejsc szkoleniowych, jednak niewiele osób wie, czym jest ta choroba i dlaczego jest tak niebezpieczne. Zapoznamy czytelnika z głównymi cechami choroby i zasadami jej leczenia.
Czym jest gronkowiec
Staphylococcus jest nazywany warunkowo patogennym mikroorganizmem o sferycznym kształcie, który żyje w koloniach własnego gatunku. W normalnym stanie odporności gronkowce żyją w ludzkim ciele bez wywoływania jakichkolwiek reakcji patologicznych, ale ze zmniejszeniem odporności mogą powodować zakaźne uszkodzenie narządów i tkanek. Cztery gatunki tej bakterii mogą być niebezpieczne dla ludzi:
- Saprofityczny gronkowiec;
- Hemolityczny Staphylococcus;
- Epidermal Staphylococcus;
- Staphylococcus aureus.
Według statystyk medycznych, do 35% światowej populacji jest stałymi nosicielami tej bakterii. W tym samym czasie zakres chorób wywołanych przez gronkowce mieści się w zakresie od małych zmian skórnych do ciężkich stanów patologicznych o wysokim ryzyku zgonu.
Różne rodzaje bakterii powodują uszkodzenia różnych części ciała. Na przykład, saprofityczny gronkowiec zwykle wypełnia cewkę moczową, a gdy hipotermia (i następująca po niej obniżona odporność) jej niekontrolowane rozmnażanie powoduje zapalenie pęcherza. Hemolityczny gronkowiec może wpływać na różne narządy i układy, często bakterie tego gatunku powodują ropne zapalenie. Naskórkowy gronkowiec zwykle występuje w niewielkich stężeniach na skórze, ale może być poważnie dotknięty u osób o osłabionej odporności. Staphylococcus aureus najczęściej atakuje skórę i błony śluzowe górnych dróg oddechowych.
Tak więc termin "gronkowiec" można rozumieć jako różne patogenne organizmy, które powodują zakaźne zmiany w ciele. Wszystkie gronkowce należą do organizmów Gram-dodatnich, więc ich wrażliwość na antybiotyki jest w dużej mierze taka sama, ale dla każdego gatunku istnieją własne niuanse leczenia lekami.
Jak leczyć gronkowca
Staphylococcus to bakterie, więc jedynym skutecznym sposobem ich zniszczenia jest leczenie antybiotykami. Jednak podejmując decyzję o niezbędnej terapii, zasada "oczekiwana korzyść jest większa niż prawdopodobna szkoda". Faktem jest, że antybiotyki mają negatywny wpływ na organizm pacjenta, zwłaszcza na wątrobę, a łagodne infekcje gronkowcowe można wykonać bez nich, gdy oczyszczają dotknięty obszar i wzmacniają układ odpornościowy.
Antybiotyki stosowane w leczeniu są konieczne, jeśli istnieje bezpośrednie zagrożenie dla życia pacjenta: na przykład na twarzy, w gardle i głowie pojawiają się krostkowe zmiany, czyli w bliskiej odległości od mózgu lub jeśli występują oznaki zakażenia krwi. Ponadto leczenie antybiotykami jest uzasadnione w rozwoju zapalenia płuc i zapalenia wsierdzia, zapalenia kości i szpiku.
Aby określić rodzaj infekcji i przepisać lek, nie wystarczy ocenić objawy patologii, ponieważ w różnych chorobach mogą być podobne. Leczenie gronkowców należy rozpocząć w hodowli bakteryjnej.
Aby wyprodukować bakposeva, pobiera się próbkę z miejsca zakażenia - na przykład, rozmaz z gardła jest przyjmowany w gronkowcu w gardle, jeśli zmiana jest obserwowana na skórze - pobrano wymaz z miejsca ropnia. Próbkę moczu, śliny, krwi, nasienia, płynu mózgowo-rdzeniowego i innych płynów ustrojowych można również wykorzystać do analizy.
Po pobraniu oznaczenia hodowlę bakteryjną wysiewa się w pożywce, w wyniku czego staje się możliwe określenie specyficznego rodzaju patogenu, a także określenie, który antybiotyk będzie najbardziej skuteczny do jego zniszczenia. Ważne jest, aby zebrać najbardziej kompletną historię pacjenta, ponieważ Ze wszystkich leków, na które patogen jest wrażliwy, wybrano ten, który pacjent nie wykorzystał w ostatnich latach jego życia. Odbywa się to w celu uniknięcia tworzenia się niewrażliwych szczepów bakterii w wyniku uzależnienia.
Podstawowe zasady antybiotykoterapii
Ważne jest, aby zrozumieć, że antybiotyki dla Staphylococcus są jedynymi środkami, które mogą zniszczyć patogen. Jednak przy leczeniu tymi lekami ważne jest jednoczesne wzmocnienie odporności organizmu, dlatego wskazane jest prowadzenie kompleksowej terapii, w tym kompleksów witaminowych i innych środków wzmacniających układ odpornościowy.
Nie można wskazać, który lek działa lepiej niż inne, ponieważ Bakterie to organizmy, które nieustannie mutują, zdobywają oporność na niektóre leki i tracą na innych. Dlatego tak ważne jest, aby przeprowadzić wstępne spiętrzenie wody w celu wybrania odpowiedniego składnika aktywnego do przepisania leczenia.
Oprócz antybiotyków, w przypadku infekcji gronkowcami stosuje się procedurę lokalnej rehabilitacji. Można go jednak stosować tylko wtedy, gdy zmiana jest niewielka, a odporność organizmu jest względnie zachowana - na przykład z niewielkimi wysypkami na skórze.
Sanitacja może być również stosowana jako profilaktyczna, jeśli infekcja dotyczy tego samego obszaru - na przykład błony śluzowej gardła lub nosa, ale tylko wtedy, gdy pacjent jest nadal zdrowy. Przy pierwszym objawie zakażenia należy rozpocząć leczenie antybiotykami.
Do lokalnych warunków sanitarnych odpowiednie są takie leki, jak żel z aloesem, wywar z dziurawca, roztwór furatsiliny, kwas borowy, roztwory nadmanganianu potasu lub niebieskiego, fucorcyna, olej z witaminy A. W zależności od lokalizacji można wybrać różne sposoby lepiej skonsultować się z lekarzem.
Toksoid gronkowcowy
Toksoid gronkowcowy nie jest antybiotykiem przeciwko gronkowcom, ale swoistym immunomodulatorem stosowanym w leczeniu zakażeń gronkowcami. Stosuje się go razem z leczeniem antybiotykami w celu jednoczesnego zniszczenia czynnika wywołującego chorobę i wytworzenia przeciwko niemu odporności.
Anatoksyna jest produktem bakterii uprawianych w laboratorium, która stymuluje odpowiedź immunologiczną po wstrzyknięciu do organizmu. W ten sposób zwiększa się odporność i walczy z już istniejącymi chorobotwórczymi koloniami gronkowcowymi. Negatywnym skutkiem tego narzędzia jest raczej wysokie prawdopodobieństwo wystąpienia reakcji alergicznych, jak również przejściowy wzrost temperatury i złe samopoczucie po wprowadzeniu pierwszego zastrzyku.
Klarytromycyna
Klarytromycyna jest antybiotykiem do leczenia gronkowców należących do grupy makrolidów. Jest szczególnie skuteczny w walce ze Staphylococcus aureus w gardle. Lek przenika przez ochronną ścianę bakterii, niszcząc jej rdzeń, a przez to niszcząc. Klarytromycynę można stosować w leczeniu zakażeń górnych dróg oddechowych i gardła, a także w chorobach krostkowych skóry i tłuszczu podskórnego.
Ograniczenia w stosowaniu tego leku to niewydolność wątroby, ponieważ lek odnosi się do hepatotoksycznego. Z tego samego powodu nie zaleca się stosowania go u pacjentów z wyczerpaniem, dzieci poniżej 6 miesięcy. W czasie ciąży stosuje się go tylko w przypadkach skrajnej konieczności, a od karmienia piersią w momencie przyjęcia zaleca się odmowę.
Podczas odbioru mogą występować dość silne działania niepożądane, takie jak zawroty głowy, bezsenność, wysypka skórna, nudności, wymioty. Ponadto lek może wywoływać reakcję alergiczną, więc jego stosowanie wymaga szczególnej ostrożności i obserwacji przez lekarza.
Amoksycylina
Amoksycylina jest antybiotykiem o szerokim spektrum działania, należącym do dużej grupy penicylin. Lek ten jest często stosowany w leczeniu sepsy wywołanej przez Staphylococcus aureus. Lek stosuje się w praktyce chirurgicznej do zapobiegania powikłaniom pooperacyjnym i infekcjom.
Amoksycylina jest przeciwwskazana do stosowania u kobiet w ciąży, a także u osób cierpiących na nietolerancję antybiotykami z grupy penicylin. Skutki uboczne jego stosowania mogą obejmować rozwój nadkażenia - tj. szczep bakterii, odporny na leczenie tego leku i zaburzenia dyspeptyczne spowodowane śmiercią naturalnej mikroflory ciała.
Furazolidon
Antybiotyk Furazolidon jest niezbędny dla Staphylococcus aureus u dorosłych, ponieważ Ten syntetyczny lek skutecznie zabija bakterie, które w większości przypadków nie mają na nie odporności.
Należy jednak pamiętać, że ten antybiotyk należy do leków o szerokim spektrum działania, więc po zakończeniu kursu może wpływać na mikroflorę organizmu. Ponadto, lek jest bardzo toksyczny, więc oczywiście jest konieczne w połączeniu z witaminami grupy B, aby zapobiec uszkodzeniu układu nerwowego i hepatoprotektorów.
Lek jest przeciwwskazany u osób z chorobami nerek, wątroby, układu nerwowego. Skutki uboczne powodowane przez furazolidon to zaburzenia pokarmowe (patologiczne obniżenie odporności), a także ciężkie reakcje alergiczne.
Wankomycyna
Wankomycyna jest złotym standardem dla zapalenia spowodowanego zakażeniem gronkowcem. Lek należy do grupy glikopeptydów i jest skuteczny przeciwko szerokiej gamie bakteryjnych patogenów, w tym gronkowca. Jednak lek może powodować ciężkie reakcje alergiczne, a zatem jego stosowanie nie jest możliwe u wszystkich pacjentów, a pierwsze spożycie powinno odbywać się wyłącznie pod nadzorem lekarza.
Lek nie jest stosowany u pacjentów z chorobami wątroby i nerek, kobiet w ciąży, a także u noworodków i osób starszych. Stosowanie u pacjentów z osłabionym ciałem powinno występować tylko wtedy, gdy jest to absolutnie konieczne i w szpitalu.
Leczenie odpornych szczepów
Odporność bakterii najczęściej rozwija się na antybiotyki penicylinowe, ale występują również formy oporne na inne leki. Najczęściej oporne na lek lewofloksacyna i roksytromycyna, które zabijają nawet zmutowane bakterie, są stosowane przeciwko opornym formom infekcji.
Lewofloksacyna należy do grupy leków z grupy fluorochinolonów i ma dość imponującą listę mikroorganizmów, przeciwko którym jest skuteczna. Jego skuteczność pozwala na jego zastosowanie do skutecznego leczenia nawet mieszanych postaci infekcji. Ma jednak pewne ograniczenia w jego stosowaniu: po pierwsze jest to wiek dzieci i starość, stan ciąży. Ponadto lewofloksacyny nie należy stosować u pacjentów z zaburzeniami psychicznymi, cukrzycą, niewydolnością nerek i wątroby oraz u osób z napadami drgawkowymi.
Lek Roxithromycin Lek należy do grupy makrolidów o szerokim spektrum działania. Lek jest przeciwwskazany u kobiet w ciąży iu pacjentów z wysokim ryzykiem wystąpienia reakcji alergicznych. Na ogół lek ma niską toksyczność, a działania niepożądane nie wymagają przerwania leczenia i są zatrzymywane w wyniku leczenia objawowego.
Po znalezieniu odpornych szczepów leczenie zwykle trwa dłużej niż zwykłe zakażenie gronkowcem. Podczas leczenia i po ustąpieniu objawów konieczne są wielokrotne badania w kierunku inwazji bakteriologicznej, aby uniknąć rozwoju nawrotu.
Zasady leczenia Staphylococcus
Główną zasadą zapobiegania zakażeniom staph jest higiena osobista. Ręce powinny być myte częściej, szczególnie przed jedzeniem, po przejściu do toalety i miejsc publicznych. Nie trzeć oczu brudnymi rękami ani nie wciągać ich do ust. Po otrzymaniu ran otwartych mogą one być przetworzone tak szybko, jak to możliwe i zamknięte sterylnymi opatrunkami, aż do całkowitego wyleczenia.
Jeśli jeden z członków rodziny jest chory na infekcję gronkowcem, każdy, kto jest w bliskim kontakcie z nim, musi postawić diagnozę i przepisać profilaktyczne leczenie. Zaleca się, aby zdrowi członkowie rodziny w czasie leczenia pacjenta korzystali z osobistego wyposażenia ochronnego (bandaży z gazy) w kontakcie z chorym krewnym i częściej zmieniali pościel i ręczniki. Wyłączone spożycie żywności z tego samego naczynia, pocałunków i innych bliskich kontaktów.
Podczas przepisywania antybiotyków ważne jest, aby pić cały zalecany kurs, ponieważ w przeciwnym razie bakteria może stać się oporna i wkrótce po zaprzestaniu stosowania tabletek ujawni się nawrót choroby. Wyjątkami są przypadki indywidualnej nietolerancji - wtedy lekarz przepisuje inny sposób leczenia.
Antybiotyki niekorzystnie wpływają na wątrobę, dlatego podczas leczenia ważne jest, aby nie ładować jej z dodatkowymi szkodliwymi substancjami. Dlatego pacjent musi przestrzegać diety - jeść więcej bulionów mięsnych, dietetycznych mięs, zbóż, zbóż. Możliwość całkowitego spożywania alkoholu przez cały okres leczenia i rehabilitacji jest całkowicie wykluczona.
Tak więc infekcja staph jest raczej niebezpieczną chorobą, szczególnie jeśli nie znajduje szybkiego i odpowiedniego leczenia. Wybierając terapię antybakteryjną, ważne jest, aby przejść do wstępnej diagnozy w celu ustalenia najskuteczniejszego leku. Podczas leczenia antybiotykami należy przestrzegać zaleceń lekarskich, aby nie uszkodzić ciała.
Jakie antybiotyki są stosowane w leczeniu Staphylococcus aureus i Staph?
Antybiotyki z grupy Staphylococcus już dawno pozwoliły nam wygrać walkę człowieka z mikroorganizmami, pomimo ich oporności na środki przeciwdrobnoustrojowe. Staphylococci są nazywani zaokrąglonymi siedzącymi mikroorganizmami, które są szeroko rozpowszechnione w środowisku; zamieszkują ludzką mikroflorę.
WAŻNE WIEDZIEĆ! Wróżka, Nina: "Pieniądze zawsze będą w obfitości, jeśli zostaną umieszczone pod poduszką." Czytaj dalej >>
Bakterie te znajdują się głównie na skórze i błonach śluzowych. Pomimo faktu, że gronkowiec stale towarzyszy osobie, te drobnoustroje mogą stanowić dla niego poważne zagrożenie. Takie zagrożenie staje się szczególnie istotne, gdy ochrona immunologiczna jest osłabiona u dorosłych i dzieci.
Rodzaje Staphylococcus
Istnieje tylko kilka głównych rodzajów gronkowców, są one uważane za najbardziej niebezpieczne dla ludzi. Równolegle występują podgatunki - szczepy, które różnią się od siebie innymi właściwościami. To tłumaczy zdolność gronkowców do przyjmowania wszystkich postaci. Główne typy to:
- Saprofityczny Mieszka na błonie śluzowej cewki moczowej. To on powoduje żeńskie zapalenie pęcherza.
- Epidermal. Zapełnia skórę i błony śluzowe. Prowokuje posocznicę i zapalenie wsierdzia.
- Złoty Wpływa na różne narządy. Staje się przyczyną różnych chorób: zapalenia migdałków, jęczmienia, piodermii, a nawet zatrucia pokarmowego. Staphylococcus aureus dostaje się do organizmu przez kontakt lub unoszące się w powietrzu kropelki.
Lekarze od dawna znają czynniki przyczyniające się do rozwoju infekcji gronkowatej w ciele ludzkim. Czynniki takie obejmują osłabioną odporność, obecność chorób przewlekłych, niekorzystne skutki zanieczyszczonego środowiska.
Kluczową rolę odgrywa tu układ odpornościowy. W zdrowym, silnym organizmie penetracja i rozmnażanie gronkowca jest po prostu niemożliwe. Wręcz przeciwnie, przy osłabionej odporności rozmnożenie tych bakterii staje się bardzo prawdopodobne. Jednocześnie uszkodzenie ludzkiego układu odpornościowego często wskazuje na zaburzony metabolizm spowodowany zaburzeniami hormonalnymi oraz brak witamin i minerałów.
Czynniki te niekorzystnie wpływają na cały organizm, tworząc dobrą glebę dla różnych chorób. Aby uchronić się przed chorobą, należy postępować zgodnie ze schematem normalizacji odporności i metabolizmu. Mechanizmy chroniące ciało:
- system odporności;
- zrównoważony metabolizm;
- normalne hormony;
- brak uszkodzeń barier ochronnych organizmu, takich jak śluz i skóra;
- brak chronicznych chorób;
- sprzyjające środowisko;
- normalna praca wszystkich narządów.
Staphylococcus może powodować choroby skóry, kości, innych narządów:
- zespół skóry przypominający oparzenia;
- choroby stawów i kości;
- ból gardła;
- zapalenie wsierdzia;
- zapalenie płuc, zapalenie opłucnej;
- zapalenie jelit i enterololit;
- zapalenie opon mózgowych;
- enterotoksyna gronkowcowa;
- choroby dróg moczowych.
W związku z tym bakterie i staphylococcus i paciorkowce rozwijają się z powodu wielu niekorzystnych czynników, w tym:
- niezdrowa dieta;
- siedzący tryb życia;
- ciągły stres;
- niesprzyjająca ekologia.
Staphylococcus może powodować zapalenie spojówek, jęczmień i inne choroby zapalne oczu.
Metody diagnozy zakażeń gronkowcami
Rozpoznanie choroby u dorosłych ze względu na działanie gronkowca jest możliwe dopiero po zbadaniu wyników badań krwi, moczu, plwociny, mleka matki, płynu mózgowo-rdzeniowego, a także zawartości ran i czyraków pacjenta.
Badania wysiewu bakterii pomagają określić liczbę mikroorganizmów, właściwości i wrażliwość bakterii na antybiotyki, a także określić przyczynę choroby. Po rozpatrzeniu diagnozy można przejść bezpośrednio do leczenia.
Główne kierunki terapii
Staphylococcus może być leczony przez lekarza rodzinnego lub pediatrę, a także przez większość lekarzy z różnych specjalizacji. Może to być otolaryngolog, chirurg, okulista. Warto zasięgnąć porady specjalisty chorób zakaźnych. To lekarz musi przepisać lek, czy to dietę, schemat czy maść antybiotykową.
Infekcja gronkowcem jest leczona przy użyciu różnych metod:
- Leczenie środkami przeciwdrobnoustrojowymi i antybiotykami. Antybiotyku na Staphylococcus nie można podjąć natychmiast. Jego powołanie musi być uzasadnione. Jeśli takie leki są stosowane bezmyślnie, nie tylko nie można osiągnąć pożądanego rezultatu, ale także pogorszyć stan i zaszkodzić ciału. Ale zdarzają się sytuacje, w których diagnoza przyjmowania antybiotyków przez "gronkowca" jest nieunikniona. Takie leki są przepisywane w przypadkach, gdy choroba jest ciężka, gronkowiec wchodzi do krwioobiegu i rozpoczyna się uogólniony proces. W walce z tą chorobą stosuje się półsyntetyczne penicyliny o wąskim spektrum, takie jak oksacylina, cefalosporyny 2-3 pokolenia. Ale są rodzaje gronkowców, które je niszczą. Obecnie istnieją 2 antybiotyki, które mogą zwalczać tę chorobę: wankomycynę i linezolid. Czasami stosuje się kombinację fuzidyn + biseptol.
- Interwencje chirurgiczne. W ten sposób leczy się go, gdy gronkowiec nabędzie ropną postać, na przykład otwiera się ropnia lub ropień. W żadnym przypadku takie operacje nie mogą być wykonywane w domu, tylko specjalista może to zrobić. W przeciwnym razie może prowadzić do rozprzestrzeniania się infekcji i pogorszenia stanu pacjenta.
- Immunostymulacja. Istnieją różne sposoby immunostymulacji, między innymi: autohemotransfuzja; zastrzyki leków stymulujących układ odpornościowy organizmu; stosowanie roślinnych środków immunostymulujących.
- Normalizacja metabolizmu. Każda choroba wpływa na metabolizm. Dlatego konieczne jest leczenie choroby nie tylko za pomocą leków, ale także specjalnej diety. Nie można opracować ogólnych zaleceń - wszystko zależy od rodzaju choroby i cech fizycznych pacjenta. Jedynie lekarz prowadzący, kierując się wynikami analiz, radzi pacjentowi, aby jadł, z jakim przygotowaniem normalizuje metabolizm.
- Odbiór witamin i suplementów diety. Istotą tej metody leczenia jest poprawa układu odpornościowego poprzez uzupełnianie braków witamin i minerałów, których organizm potrzebuje. Potrzeba i wykonalność takiej metody musi być koniecznie uzgodniona z lekarzem.
Funkcje leczenia przeciwdrobnoustrojowego
Odkąd antybiotyk został wynaleziony, medycyna otrzymała szerokie możliwości walki z różnymi chorobami zakaźnymi. Jednak leczenie infekcji gronkowcami nie zawsze jest łatwe. Mikroby tej grupy mają właściwości, które pomagają szybko adaptować się do nowych antybiotyków. W mikroświecie organizmy wymieniają informacje i uczą się wzajemnie, jak bronić się przed antybiotykami i przeciwdziałać im. Pomaga to drobnoustrojom rozwinąć oporność na lek, na który wcześniej były wrażliwe.
Dlatego przy przepisywaniu leków przeciwdrobnoustrojowych zaprojektowanych do tłumienia infekcji bierze się pod uwagę, że nieskuteczne jest leczenie wszystkich pacjentów z tym samym antybiotykiem. W jednym przypadku lek zabija bakterie, w drugim - pogarsza proces, zwiększając nierównowagę mikroflory.
Co powinien rozważyć lekarz przepisując antybiotyk na gronkowce:
- czy pacjent jest uczulony na jakiekolwiek leki;
- jaka jest natura staphylococcus, który spowodował chorobę;
- Czy pacjent ma jakieś inne choroby?
- jakie antybiotyki ostatnio przyjmował pacjent;
- Czy pacjent przyjmuje inne leki?
Podczas leczenia gronkowców ważne jest, aby przylegały do leżenia w łóżku. Ograniczenie aktywności fizycznej pacjenta pomoże skierować energię do walki z chorobą. W przeciwnym razie organizm da całej sile mięśniom, a nie układowi odpornościowemu. A przy osłabionej odporności istnieje możliwość rozwoju odporności bakterii na antybiotyki w organizmie.
Przepisując leki przeciwdrobnoustrojowe, należy je przyjmować zgodnie ze schematem przeprowadzonym przez lekarza. W przypadku złota i innych rodzajów Staphylococcus antybiotyki są pijane przez co najmniej trzy dni, a po ustąpieniu nieprzyjemnych objawów, pacjent powinien przyjmować ten lek przez kolejne trzy dni. Nawet jeśli nie znaleziono bakterii w kulturze bakteryjnej uszkodzonego narządu. Jeśli leczenie zostanie przerwane, patogen przerywa układ odpornościowy pacjenta. Teraz powrót do zdrowia nie nastąpi już wkrótce, a pacjent będzie również rozdawał infekcję.
Najprostsze środki zapobiegawcze
Ważne jest zrozumienie, że samodzielne leczenie chorób wywoływanych przez gronkowce jest bardzo niebezpieczne. Przyjmowanie antybiotyków niezatwierdzonych przez lekarza może mieć negatywny wpływ. Wrażliwość bakterii na lek jest zminimalizowana, a to tylko pogorszy stan ciała i zaostrzy problem. Czas stracony w tym samym czasie pozwoli chorobie rozwinąć się w całkowicie zaniedbane formy.
Zapobiegaj rozwojowi infekcji staph może być, jeśli przestrzegać wielu zasad. Aby to zrobić, należy regularnie wykonywać procedury, które wzmacniają system odpornościowy: aby ustanowić zdrowy system żywienia, dać ciału rozsądne ćwiczenia, być na świeżym powietrzu każdego dnia, być chronionym przed stresem. Pacjenci muszą być leczeni skutecznie, punktualnie i pod nadzorem specjalisty.