Adenoiditis to choroba charakteryzująca się zapaleniem migdałków gardłowych typu przewlekłego lub ostrego.
Ponieważ anatomicznie, migdałki znajdują się w gardle, przy zwykłym badaniu gardła, praktycznie nie są widoczne, więc proces zapalny przez długi czas może pozostać niezauważony.
Według Komarovsky'ego, w 80% przypadków, adenoiditis występuje u dzieci, ponieważ atrofia migdałków gardłowych występuje w wieku dorosłym i nie występują procesy zapalne.
Przyczyny
Co to jest? Migdałowce (inaczej, wzrosty adenoidalne lub roślinność) nazywane są przerośniętymi migdałkami nosogardzieli. Wzrost następuje stopniowo.
Najczęstszą przyczyną tego zjawiska są częste choroby górnych dróg oddechowych (zapalenie błony śluzowej nosa, zapalenie zatok, zapalenie gardła, zapalenie krtani, dławica piersiowa, zapalenie zatok i inne). Każdy kontakt ciała z infekcją następuje przy aktywnym udziale migdałków gardłowych, który nieznacznie zwiększa swój rozmiar. Po wyleczeniu, gdy stan zapalny ustąpi, powraca do swojego pierwotnego stanu.
Jeśli w tym okresie (2-3 tygodnie) dziecko zachoruje ponownie, wówczas, nie mając czasu, aby powrócić do pierwotnej wielkości, ciało migdałowate zwiększa się ponownie, ale więcej. Prowadzi to do utrzymującego się stanu zapalnego i zwiększenia tkanki limfatycznej.
Zakres choroby
Jeśli w czasie, gdy nie znajdziesz lekkiej formy i nie podejmiesz działania, zapalenie adenoidalne jest przejściem do ostrej postaci, która jest podzielona na kilka etapów wzrostu migdałków gardła:
- Pierwszy stopień Migdałki rosną i zamykają górną część kościstej przegrody nosowej
- Drugi stopień Wielkość migdałków pokrywa dwie trzecie przegrody kostnej nosa.
- Trzeci stopień Prawie całą przegrody nosowej zamykają migdałki.
Ostra forma wymaga natychmiastowego leczenia, ponieważ w przyszłości może przekształcić się w przewlekłe zapalenie adenoidowe, które niekorzystnie wpływa na zdrowie dziecka. Powiększone migdałki ulegają zapaleniu i rozwija się w nich duża liczba bakterii.
Objawy adenoiditis u dzieci
Występowanie adenoiditis u dzieci może powodować wiele powikłań, dlatego bardzo ważne jest, aby je wykryć i wyleczyć w początkowej fazie, a tutaj pomoże nam znajomość objawów. W zależności od stadium i natury choroby jej objawy mogą się znacznie różnić.
Tak więc objawy ostrego zapalenia pęcherzyka moczowego u dziecka są następujące:
- katar i ataki kaszlu;
- podczas kontroli gardła występuje lekkie zaczerwienienie górnych tkanek;
- wyciek śluzowo-ropny z nosogardzieli;
- wysoka gorączka;
- ból podczas połykania;
- uczucie zatkania nosa;
- ból głowy;
- ogólne zmęczenie i zmęczenie
Przewlekłe zapalenie adenoidu rozwija się w wyniku ostrego zapalenia migdałków. Jego objawy to:
- katar (czasami z ropnym wydzieliną);
- zmiana głosu i dźwięku mowy;
- częste przeziębienia i ból gardła; przekrwienie nosa;
- okresowe zapalenie ucha (zapalenie ucha) lub utrata słuchu;
- dziecko jest letargiczne, nie ma dość snu i zawsze oddycha przez usta.
Dziecko często cierpi na infekcje wirusowe. Wynika to ze spadku odporności i ciągłego wydzielania zakażonego śluzu u dzieci z zapaleniem gruczolakowatych. Śluz spływa z tylnej części gardła, proces zapalny rozprzestrzenia się na niższe części dróg oddechowych.
Przewlekła niedotlenienie i ciągłe napięcie układu odpornościowego prowadzą do opóźnienia rozwoju fizycznego i psychicznego. Brak tlenu objawia się nie tylko ogólną hipoksemią, ale także niedorozwojem czaszki twarzy, w szczególności górnej szczęki, w wyniku czego dziecko tworzy nieprawidłową okluzję. Możliwe odkształcenie podniebienia ("podniebienie" gotyckie) i rozwój klatki piersiowej "kurczaka". Zapalenie Adenoid u dzieci prowadzi również do chronicznej anemii.
Jak wygląda u dzieci adenoiditis: zdjęcie
Poniższe zdjęcie pokazuje, jak choroba przejawia się u dzieci.
Diagnostyka
Rozpoznanie migdałków nie wymaga użycia konkretnych metod i badań. Na podstawie oględzin, lekarz laryngologiczny dokonuje wstępnej diagnozy i jeśli to konieczne, stosuje dodatkowe metody diagnostyczne.
Jak leczyć migdałki u dziecka?
Adenoiditis (guzy gruczolakowate) to bakteryjne zapalenie migdałków nosogardzieli, zwiększenie jego wielkości, co prowadzi do trudności w oddychaniu, ropnej wydzieliny śluzowej z nosa, a nawet chrapania.
Najczęściej zapalenie jajowodów występuje u dzieci w wieku od trzech do siedmiu lat i niezwykle trudno jest go wyleczyć, zwłaszcza gdy nie jest od razu zauważane.
Czym są migdałowce?
W stanie normalnym, migdałki są tkanką limfatyczną w nosogardzieli, narządem immunologicznym, który produkuje immunoglobuliny, a one z kolei neutralizują wirusy, które dostają się do organizmu.
Przy prawidłowym rozwoju u dzieci, w wieku około 8-9 lat, migdałki zaczynają stopniowo zmniejszać swoją wielkość, a do wieku 14-15 lat zanikają, wykonując swoją funkcję.
Objawy adenoiditis
Obecność zapalenia migdałków u dziecka jest pewnym sygnałem, że układ odpornościowy brzmi alarm.
Terminowe określenie choroby za pomocą następujących objawów:
- dziecko oddycha ustami;
- oddychanie przez nos jest trudne;
- w głosie rozległ się szelest;
- chrapanie;
- węsząc.
W tym samym czasie dziecko może mieć zimną głowę.
Etapy adenoiditis
W zależności od wzrostu zapalenia migdałków zapalenie jelit podzielono na trzy stopnie:
- Obrzęk obejmuje około jednej trzeciej nosogardzieli, podczas gdy oddech jest wolny u dziecka, nie ma zaburzeń słuchu, dyskomfort podczas oddychania występuje tylko podczas snu.
- Obrzęk obejmuje połowę nosogardzieli, słuch staje się gorszy, oddychanie we śnie staje się trudne, pojawia się chrapanie.
- Adenoidy przestają pełnić funkcję immunologiczną, obrzęk całkowicie blokuje nosogardziel, oddech i słuch są poważnie upośledzone.
Jeśli nie podejmie się żadnych działań we wczesnych stadiach choroby u dzieci, stan zapalny rozprzestrzeni się nie tylko na sąsiednie narządy, ale także na wszystkie układy organizmu.
Możliwe powikłania choroby
Jakie zmiany i powikłania mogą wystąpić, gdy nie są leczone hemooidy:
Przewlekłe i ropne zapalenie ucha
Migdałki znajdują się w bliskim sąsiedztwie trąbki słuchowej Eustachiusza, w wyniku czego zapalone migdałki blokują ujście przewodu słuchowego, a dziecko zaczyna gorzej słyszeć).
Infekcje
W stanie zapalnym migdałki przestają pełnić funkcję ochronną, po czym gardło staje się idealnym podłożem dla żywotnej aktywności wirusów i drobnoustrojów. Infekcje osłabiają wszystkie układy organizmu, przyczyniają się do powstawania chronicznych chorób zakaźnych i alergicznych.
Częste przeziębienia
Wydzieliny śluzowe w nosogardzieli są reakcją ochronną organizmu, a bakterie są z nimi eliminowane. W przypadku adenoiditis wypływ śluzu jest trudny, co stwarza dogodne warunki do rozwoju przeziębienia.
Dzieci ze stanem zapalnym migdałków często chorują, a okresy ich powrotu do zdrowia są krótkie.
Anemia
Przy częstym oddychaniu przez usta klatka piersiowa zaczyna się rozwijać nienormalnie, co prowadzi do anemii.
Zredukowana wydajność
Z powodu trudności w oddychaniu ciało dziecka traci około 15-20% tlenu, ostatecznie dochodzi do niedotlenienia tlenu, co niekorzystnie wpływa na mózg.
Dzieci z migdałkami cierpią na zmęczenie, są mniej uważne w klasie.
Zaburzenia mowy
Zapalone migdałki negatywnie wpływają na rozwój kości twarzoczaszki czaszki i zębów, jest nawet termin w nauce: "twarz typu adenoidalnego". Z powodu nieodwracalnych zmian strukturalnych mowa dziecka staje się wadliwa, przestaje wymawiać pewne dźwięki, gnozę, mówi w nosie.
Bardzo ważne jest, aby zauważyć objawy zaburzeń mowy w czasie, ponieważ rodzice często przyzwyczajają się do nieprawidłowej artykulacji u dziecka i uważają to za normalne.
Choroby układu oddechowego
Śluz nagromadzony w nosogardzieli rozpada się w drogach oddechowych, powodując różne procesy zapalne: zapalenie błony śluzowej nosa, zapalenie krtani, zapalenie gardła, zapalenie oskrzeli, zapalenie tchawicy.
Komplikacje, które upłynęły od dzieciństwa do dorosłości, są prawie niemożliwe do wyleczenia. Z tego powodu, zauważając u dziecka świszczący oddech lub zaburzenie oddychania, należy natychmiast skonsultować się z lekarzem.
Rozpoznanie adenoiditis
Migdałków nie zawsze można zobaczyć gołym okiem, ich zapalenie może być wiarygodnie zdiagnozowane przez otolaryngologa używającego prześwietlenia nosogardzieli lub endoskopii.
W chwili obecnej endoskopia (badanie nosogardła za pomocą rinoskopu, tj. Specjalnej kamery) jest najdokładniejszą metodą diagnostyczną i jest bezpieczna nawet dla najmłodszych dzieci. Istnieje również stara i wciąż popularna metoda: specjalne lustro umieszczone w jamie ustnej.
Jak leczyć stany zapalne?
Operacja usunięcia gruczołu
Do tej pory praktyka usuwania migdałków pozostaje dość powszechna, ale współczesne doświadczenie w leczeniu migdałków uznaje tę praktykę za przestarzałą.
Dlaczego usunięcie jest uważane za nieaktualne leczenie?
Przyczyny tego wniosku są następujące:
- Migdałków nie można całkowicie usunąć, ponieważ tkanka ma tendencję do powrotu do zdrowia.
- Operacja nie rozwiązuje problemu (nie jest przyczyną choroby, która jest wyeliminowana, ale konsekwencją, objawem), często konieczne jest wielokrotne usunięcie.
- Migdałki stanowią naturalną barierę przed wniknięciem wirusów do organizmu (lekarze twierdzą, że po usunięciu migdałków w ciągu 3-5 lat dzieci częściej chorują).
- Metoda operacyjna jest szokiem dla psychiki dziecka, ponadto mogą pojawić się komplikacje, na przykład paraliż podniebienia górnego, fuzja podniebienia miękkiego i tylnej ściany gardła, zwężenie, bliznowacenie rur słuchowych i inne.
- Nie zawsze przyczyną chrapania i duszności jest zapalenie błony śluzowej nosa (może to być przewlekłe zapalenie zatok, a także alergie i skrzywienie przegrody nosowej, a nawet guz).
Jak przebiega operacja?
Adenotomia to skrajna miara, gdy wszystkie inne zawiodły. Przeprowadza się ją za pomocą skalpela lub lasera (jest to najczęstsza metoda) i jest przepisywana tylko w przypadku trzeciego stopnia zapalenia mózgu i poważnego zagrożenia dla życia dziecka.
Kiedy można wykonać adenotomię?
Pamiętaj, że do 5 roku życia u dzieci jakakolwiek operacja jest niepożądana, ponieważ może powodować zaburzenia umysłowe od jąkania do różnych fobii.
Szczególną uwagę należy zwrócić na fakt, że adenotomia jest często przeciwwskazana u niemowląt z chorobami astmatycznymi i alergicznymi: usunięcie gruczołów może prowadzić do powikłań i pogorszenia stanu dziecka.
Metody niechirurgiczne
Obecnie istnieją sposoby skutecznego leczenia zapalonych migdałków bez operacji. Dlatego też, jeśli lekarz zdiagnozował bez upewnienia się, że są to migdałki, lub natychmiast wypisał skierowanie na operację, należy skontaktować się z innym specjalistą, ponieważ wiarygodne dane na temat choroby można uzyskać dopiero po badaniu.
Pamiętaj, że oprócz otolaryngologii, warto sprawdzić dziecko pod kątem reakcji alergicznych, jest całkiem możliwe, że rozległe zapalenie nosogardzieli jest konsekwencją przedłużonej ekspozycji alergenów na organizm. Analizy są drogie, ale mogą pomóc w uniknięciu operacji.
Homeopatia
Przede wszystkim rodzice powinni próbować wyleczyć dziecko przy pomocy leków homeopatycznych.
Badania wykazały, że leki homeopatyczne mogą powodować krótkotrwały odpływ limfy z nosogardzieli, ale pomagają zmniejszyć wielkość migdałków tylko w 10% przypadków.
Najczęściej przepisywane leki:
- protargol, który ma efekt "suszenia" (5-7 kropli upuszcza się z odchyloną głową i utrzymuje w tej pozycji przez 2 minuty), kołnierz,
- dioksydyna (rozcieńczenie 1: 1 solą fizjologiczną),
- rhinosept,
- albucid,
- pinosol,
- sofradex
- najbardziej skuteczny - granulki Job-baby;
Kompleksowe leczenie
Jest produkowany zgodnie z metodami opracowanymi w specjalistycznych klinikach i składa się z różnorodnych procedur.
- Zastosowanie środków przeciwzapalnych. Krople są odpowiednie, na przykład krople z drzewa herbacianego i specjalne rozpylacze, na przykład spray avamis.
- Mycie - usunięcie ropy z powierzchni błony śluzowej: wprowadzenie do jednego nozdrza roztworu (1-2 łyżek soli morskiej na filiżankę ciepłej wody) i odsysanie z drugiego. Ważne jest, aby procedura została przeprowadzona przez lekarza, w przeciwnym razie można popychać ropę jeszcze głębiej.
- Fizykoterapia - kwarcowy nos i gardło, a także laseroterapia - utrzymywanie włókna w gardle przez nos.
Balneoterapia
Metoda jest kosztowna, ale naprawdę pomaga wzmocnić zdrowie dziecka: po pierwsze, bardzo przydatna do nurkowania jest również słonawa woda morska, nasycona jodem, szybko i skutecznie łagodzi stany zapalne błon śluzowych.
Kąpiele słoneczne, ciepły południowy klimat i owoce bogate w witaminy pomogą wzmocnić układ odpornościowy, to jest wyeliminować bardzo przyczynę zapalenia migdałków.
Oczywiście po kilku tygodniach odpoczynku nie można całkowicie pozbyć się zapalenia, dlatego tę metodę należy uznać za pomocniczą.
Środki ludowe
Ponadto, środki ludowe, które pomagają leczyć zapalenie jajowodów w domu są bardzo skuteczne.
Rozwiązania do wkraplania do nosa
- roztwór oleju thuja (to rozwiązanie, thuja dla nosa, a nie sam olej, ponieważ jest dość żrący, kroplówka do nosa 2-3 krople);
- mumia (1 tabletka na 1/3 szklanki wody, kroplówka do nosa 3-4 razy dziennie, wynik zauważalny po 2-3 tygodniach);
- sok z buraków (kroplówka w nosie);
- Sok Kalanchoe (roślina wewnętrzna, kroplówka do nosa);
- wywary z ziół: nagietek, szałwia, eukaliptus, ziele dziurawca (kroplówka do nosa, dodać kilka kropli miodu do bulionu);
- glistnik (wyrwij kilka roślin z korzeniem podczas kwitnienia, umyj, zmiel, wyciśnij sok (łatwiej to zrobić przez gazę), pozostaw miazgę w słoiku pod bramą wodną do fermentacji na kilka tygodni w temperaturze pokojowej, a następnie filtruj ponownie; przechowywane w lodówce, zakopać dzieci w nosie 3-4 kroplami (być może słabym i krótkim pieczeniem, kroplówka przez 2-3 tygodnie).
Środki do podawania doustnego
- borsuk, baranina lub smalec z tłuszczu / suetu (do jedzenia, szybko i skutecznie wzmacnia układ odpornościowy, zanikło zapalenie adenoidu);
- napar z liści czarnej porzeczki (30 g suszonych liści zalać 1/2 litra wrzącej wody, odstawić na 30 minut, wypić jedną szklankę ciepłą 3 razy dziennie przed posiłkami);
- olej rybny (w celu spowolnienia wzrostu migdałków);
Wdychanie
Inhalacje parowe z płynem wziewnym eukaliptusa, sokiem Kalanchoe, nagietkiem lub sodą (dwa razy dziennie) są również skuteczne w zwalczaniu zapalenia gruczołów.
Zapobieganie adenoiditis i środki wzmacniające układ odpornościowy
W przypadku, gdy migdałki są już usunięte i / lub istnieją obawy, że adenoidy znów będą zapalać, konieczne jest podjęcie środków zapobiegawczych i środków wzmacniających układ odpornościowy.
Należą do nich:
- Multiwitaminy (szczególnie witaminy C i D, a także suplementy wapnia);
- Miód (przyjmowany doustnie, miód zawiera prawie cały układ okresowy, ma ogólne działanie wzmacniające na organizm);
- Utwardzanie (na przykład basen, bicze z zimną wodą itp., Przy użyciu tej metody należy zachować szczególną ostrożność, najważniejszą rzeczą jest stopniowe uspokojenie ciała);
- Zajęcia są aktywnymi sportami (lekkoatletyka, taniec, łyżwiarstwo figurowe, piłka nożna itp., Ponadto lekarze opracowali cały zestaw ćwiczeń, które wzmacniają i uzdrawiają układ oddechowy);
- Kompleksowe żywienie;
- Terminowe przestrzeganie higieny;
- Regularne badanie lekarskie.
Podsumowując
Należy pamiętać, że ciało każdej osoby jest wyjątkowe, jedna pomaga, druga - więcej. Nie zawsze łatwo jest wyleczyć chorobę, ale zawsze jest to możliwe. W każdym razie, w obliczu problemu, musimy go rozwiązać, nawet jeśli wymaga wypróbowania dziesiątek sposobów.
Chciałbym, aby porady i metody leczenia wymienione w tym artykule były przydatne dla ciebie, rodziców. Zdrowie dla Ciebie i Twoich dzieci!
Adenoiditis
Adenoiditis jest ostrym lub przewlekłym stanem zapalnym migdałków gardłowych pierścienia limfocytarnego. Główne objawy to uczucie dyskomfortu w nosie, nocne chrapanie, brak oddychania przez nos, śluz lub ropne wydzielina, zamknięty nosowy, suchy napadowy kaszel, zespół zatrucia, zaburzenia snu. Rozpoznanie opiera się na danych z badania ankietowego pacjenta, mezofaryngoskopii, rinoskopii tylnej, badań laboratoryjnych, prześwietlenia rentgenowskiego lub tomografii komputerowej obszaru nosowo-gardłowego. W leczeniu adenoiditis, leków miejscowych i ogólnoustrojowych stosuje się fizjoterapię, rzadziej wykonuje się adenoidektomię.
Adenoiditis
Zapalenie Adenoiditis (angina retrosis) lub epifaryngitis) jest najczęstszą chorobą w otolaryngologii dziecięcej. Najczęściej występuje u dzieci w wieku przedszkolnym i szkolnym - od 3 do 9 lat. U dorosłych jest to rzadkie, co wiąże się z zależną od wieku inwolucją tkanki limfatycznej migdałka nosowo-gardłowego. Według statystyk patologia ta występuje w 5-28% ogólnej populacji dzieci i 70% często chorych dzieci i nastolatków. Pierwotna częstość występowania przewlekłego zapalenia jelit wynosi 1,8-2,7 na 1000 dzieci. Patologia jest równie powszechna wśród mężczyzn i kobiet, w 35-45% przypadków towarzyszą nawracające lub przewlekłe choroby układu oddechowego.
Przyczyny adenoiditis
Retroniczne zapalenie migdałków - choroba polietylologiczna. Zapalenie migdałków jest wywoływane przez wirusy lub patogenne bakterie. Do grupy wirusów należą adenowirusy i wirusy opryszczki, w tym wirus opryszczki typu 4 - Epstein-Barr. Decydującym stały deficyt związki bakteryjne (rdzennych) flora gardła i zwiększenie ilości przejściowy mikroflory Moraxella rodzajów (M. catarrhalis), Bacillus, Micrococcus, Pseudomonas Enterobacteriaceae (K.pneumoniae, K.oxytoca, E. coli), gronkowce (S.aureus), streptokoki (Str. pneumoniae, Str.pyogenes). Następujące czynniki mogą również przyczynić się do rozwoju adenoiditis:
- Częste przeziębienia. Stałe wysokie obciążenie antygenowe spowodowane kontaktem z dużą liczbą wirusów w połączeniu z niedojrzałością układu odpornościowego dzieci prowadzi do przerwania normalnych procesów immunologicznych w migdałku gardłowym, powstawania adenoiditis.
- Choroby współistniejące. Obejmują one nawracające lub przewlekłe choroby górnych dróg oddechowych, które są ogniskami zakażenia - nieżytem nosa, zapaleniem błony śluzowej nosa i gardła, zapaleniem opon, zapaleniem zatok, zapaleniem migdałków, zapaleniem jamy ustnej. Oddzielnie izoluje się GERD, w którym kwas chlorowodorowy utrzymuje przewlekłe zapalenie migdałków.
- Warunki immunopatologiczne. Lista obejmuje cukrzycę, niedoczynność tarczycy, zakażenie wirusem HIV, genetycznie określone niedobory odporności i choroby alergiczne. U małych dzieci, brak karmienia piersią, niedobór witaminy D i krzywica, które rozwijają się na tym tle.
- Wrodzone cechy. Obejmują dziedziczną tendencję do wzrostu wegetacji adenoidalnych i ich stanu zapalnego, anomalie konstytucji według rodzaju wysiękowego zapalenia pochwy. Ważną rolę odgrywają wady rozwojowe, które naruszają oddychanie przez nos - skrzywienie przegrody nosowej, deformacja konchy itp.
- Wpływ zewnętrzny. Sytuacja ekologiczna ma znaczenie: nadmiernie sucha lub zanieczyszczona przez emisje przemysłowe, zwiększone promieniowanie tła. Czynniki przyczyniające się do tego obejmują hipotermię, oparzenia parą nosowo-gardłową, wdychanie oparów chemicznych i lotne trucizny.
Patogeneza
Podstawą patogenezy adenoiditis jest uszkodzenie nabłonka rzęskowego, zlokalizowane na powierzchni migdałków migdałków, wywołane czynnikami fizycznymi, termicznymi, chemicznymi lub biologicznymi. Na tej podstawie powstają tak zwane obszary "łysienia", podatne na przenikanie patogennych bakterii i wirusów, a rozwija się kompensacyjny hiperplazja tkanki limfatycznej. Przy nadmiernym obciążeniu antygenowym procesy regeneracji w ciele migdałowatym zostają zakłócone, a zmiana ich komórek zostaje wzmocniona. W rezultacie powstają atroficzne i reaktywne pęcherzyki, które w połączeniu z tłumieniem fagocytozy, niedoborem miejscowej mikroflory i niedojrzałością układu odpornościowego dziecka, prowadzą do rozwoju zapalenia.
Klasyfikacja
W zależności od czasu trwania kursu, nasilenia objawów oraz klinicznych i morfologicznych cech adenoiditis, istnieje kilka klasyfikacji stanu zapalnego migdałka nosowo-gardłowego. Taki podział choroby na formy ze względu na konieczność stosowania różnych schematów terapeutycznych w różnych sytuacjach. Na podstawie czasu trwania przepływu rozróżnia się następujące warianty adenoiditis:
- Ostre. Obejmuje to epizody stanu zapalnego migdałków trwające do 2 tygodni i powtarzane nie więcej niż 3 razy w roku. Średni czas trwania - od 5 do 10 dni. Najczęściej patologia rozwija się ostro, na tle ostrych infekcji dróg oddechowych lub zakażeń dziecięcych kroplówek.
- Podstępny. Z reguły jest to wynik nieoczyszczonego procesu ostrego. Charakterystyczne dla dzieci z przerośniętym migdałkiem gardłowym. Średni czas trwania choroby nie przekracza 20-25 dni. Resztkowe zjawiska w postaci stanu podgorączkowego można obserwować do 30 dni.
- Chroniczny. Obejmuje to adenoiditis, którego objawy kliniczne utrzymują się dłużej niż 1 miesiąc lub występują częściej niż 4 razy w roku. W roli patogenów służy kombinacja infekcji bakteryjnych i wirusowych. Występują zarówno pierwotne przewlekłe zapalenie spojówek, jak i konsekwencje niewłaściwego leczenia podostrej postaci.
Przewlekłe zapalenie błony śluzowej jamy macicy może objawiać się różnymi zmianami morfologicznymi w miąższu ciała migdałowatego. Jego główne formy obejmują:
- Edemata catarrhal. Zaostrzeniu choroby towarzyszy aktywacja reakcji zapalnych w ciele migdałowatym, jego wyraźnym obrzęku. Obraz kliniczny jest zdominowany przez objawy nieżytowe.
- Surowaty wysięk. Charakteryzuje się nagromadzeniem dużej liczby patogennych mikroorganizmów i ropnych mas w zagłębieniach miąższu. W rezultacie ciało migdałowate staje się obrzęknięte i przerośnięte.
- Muco-ropny. Procesowi zapalnym towarzyszy ciągłe uwalnianie dużej ilości śluzu z domieszką ropnego wysięku. Jednocześnie tkanka gruczolakowata stopniowo powiększa się.
W oparciu o ogólny stan pacjenta i nasilenie istniejących objawów klinicznych, zwykle rozróżnia się 3 stopnie ciężkości adenoiditis:
- Kompensowany. Często jest to reakcja fizjologiczna na czynniki zakaźne. Pogorszenie stanu ogólnego nie jest bardzo wyraźne lub całkowicie nieobecne. Od czasu do czasu dochodzi do naruszenia oddechu z nosa, nocnego chrapania.
- Podskompensowane. Objawy kliniczne stopniowo zwiększają się, pojawia się zatrucie ogólnoustrojowe, odpowiadające ostremu zapaleniu przyzębia. W przypadku braku odpowiedniego leczenia choroba zostaje zdekompensowana.
- Zdekompensowany. W takim przypadku migdałek gardłowy traci swoją funkcję, zamieniając się w siedlisko przewlekłej infekcji. Lokalna odporność jest całkowicie nieobecna. Klinicznie towarzyszą temu wyraźne objawy.
Objawy adenoiditis
Choroba nie ma objawów patognomonicznych ani dolegliwości. Główne objawy to uczucie łaskotania, drapanie w głębokich częściach nosa, głośny oddech podczas snu. Innym wczesnym objawem jest nocne chrapanie, dzięki któremu sen dziecka staje się niespokojny, powierzchowny. Po pewnym czasie pogorszenie oddychania przez nos w ciągu dnia, wydzielina śluzowa z nosa. Większość pacjentów ma suchy lub bezproduktywny kaszel napadowej natury, nasilający się w nocy i rano.
Ponadto rozwija się zespół upojenia - wzrost temperatury ciała do 37,5-39 ° C, rozproszony ból głowy, ogólne osłabienie, senność, pogorszenie lub utrata apetytu. Wcześniej powstające parestezje są stopniowo przekształcane w tępe bóle uciskowe bez wyraźnej lokalizacji, które są pogarszane przez połykanie. Objętość wydzieliny śluzowej z nosa wzrasta, istnieje ropna domieszka. Funkcja drenażu rur słuchowych jest upośledzona, co prowadzi do pojawienia się bólu w uszach i przewodzeniowego ubytku słuchu. Oddychanie nosa staje się niemożliwe, a pacjent zmuszany jest do oddychania przez usta, przez co ten drugi jest stale uchylony. W tym samym czasie, z powodu obturacji choana, następuje zmiana głosu typu zamkniętego nosa.
W przypadku długotrwałego zaniedbanego przebiegu, z powodu przewlekłego niedotlenienia, rozwijają się zaburzenia neurologiczne - dziecko staje się powolne, apatyczne, pogarsza się zdolność koncentracji na czymś, pamięci i wyniki w nauce. Występuje zniekształcenie czaszki twarzy typu "twarzy adenoidalnej": podniebienie twarde staje się wąskie i wysokie, produkcja śliny wzrasta, a następnie spływa z kącika ust. Górna szczęka jest również zdeformowana - górne siekacze wystają do przodu, przez co fałdy nosowo-wargowe są wygładzone, a zgryz jest zniekształcony.
Komplikacje
Powikłania adenoiditis są związane z rozprzestrzenianiem się patogennej mikroflory z ropnymi masami do jamy nosowej, w dół do drzewa tchawiczo-oskrzelowego. Powoduje to rozwój przewlekłego zapalenia błony śluzowej nosa i zatok, zapalenia gardła, zapalenia krtani, trieobronchity, zapalenia płuc. W wieku 5 lat istnieje ryzyko powstania ropnia gardła. Długotrwały wyciek z nosa wywołuje egzemę przedsionka nosa i inne zmiany skórne w tym obszarze. Jednoczesne zapalenie migdałków z zablokowaniem otworów gardłowych w rurkach słuchowych prowadzi do Eustachitis, ropnego zapalenia ucha środkowego i poważnego upośledzenia słuchu w przyszłości. Długotrwały głód tlenu w mózgu przejawia się opóźnionym rozwojem umysłowym dziecka, uporczywymi zaburzeniami neurologicznymi.
Diagnostyka
Diagnoza jest dokonywana na podstawie anamnestycznych danych, skarg dziecka i rodziców, wyników fizycznych i instrumentalnych metod badawczych. Testy laboratoryjne pełnią rolę metod pomocniczych, pozwalających wyjaśnić etiologię choroby i określić taktykę terapeutyczną. Pełny program diagnostyczny składa się z:
- Badanie fizyczne. Podczas ogólnego badania otolaryngolog zwraca uwagę na głos i mowę pacjenta, charakter oddechu nosowego. Jednocześnie wykrywa się zamknięty rodzaj nosa, trudności lub całkowity brak oddychania przez nos. W badaniu palpacyjnym węzłów chłonnych ustala się umiarkowanie powiększone, bezbolesne podudziowe, potyliczne, przednie i tylne grupy szyjne.
- Mezofaryngoskopia. Podczas badania gardła uwidacznia się duża ilość jasnożółtego lub żółto-zielonego wyładowania, spływającego z przekrwionej tylnej ściany gardła. Występuje również zaczerwienienie łuków podniebiennych, wzrost pęcherzyków limfatycznych lub bocznych rolek gardła.
- Tylna rinoskopia. Umożliwia identyfikację powiększonego, przekrwionego, obrzękłego migdałka nosogardła, pokrytego włóknistą płytką nazębną. Widoczne luki wypełnione są ropnymi lub śluzowymi masami wysiękowymi.
- Analizy laboratoryjne. W wirusowym zapaleniu gruczołowo-dokrętnym, wzór leukocytów po prawej stronie, wzrost liczby limfocytów i ESR jest wyświetlany w OAK. Akcesji flory bakteryjnej towarzyszy leukocytoza, przesunięcie formuły w kierunku pasma i młodych neutrofili. Dodatkowo badanie mikrobiologiczne wydzielin nosowych.
- Metody diagnostyki radiacyjnej. Radiografię nosogardzieli wykorzystuje się w projekcjach czołowych i bocznych. Pozwala na identyfikację przerostu tkanki limfatycznej migdałków gardłowych, która pokrywa otwory chłonne. W późniejszych etapach obraz rentgenowski pokazuje deformację podniebienia twardego, górnej szczęki. Do różnicowania z guzami stosuje się CT szkieletu twarzy ze wzmocnieniem kontrastu.
Leczenie adenozy
Celem leczenia jest wyeliminowanie źródła infekcji, zapobieganie chronieniu procesu patologicznego, jego rozprzestrzenienie się w sąsiadujące struktury anatomiczne. W tym celu, miejscowe i ogólnoustrojowe środki farmakologiczne, zalecane są procedury fizjoterapeutyczne. W ciężkich przypadkach ze współistniejącym znacznym wzrostem wegetacji adenoidalnych lub rozwojem powikłań wskazane jest leczenie chirurgiczne. Tak więc, z adenoiditis przeprowadza się:
- Terapia farmakologiczna. Jest prezentowany przez leki przeciwbakteryjne lub przeciwwirusowe, środki nadwrażliwe, środki detoksykacyjne, immunomodulatory, kompleksy witaminowe. Jako leczenie miejscowe zaleca się stosowanie kropli zwężających naczynia krwionośne, miejscowych kortykosteroidów, środków dezynfekcyjnych w postaci aerozoli, inhalacji antyseptycznych.
- Adenoidektomia. Leczenie chirurgiczne polega na wycięciu przerostowej tkanki limfatycznej, blokowaniu światła kanałów nosowych i zakłócaniu normalnego oddychania przez nos. Operację można wykonać w sposób klasyczny za pomocą skalpela lub za pomocą technik endoskopowych.
- Fizjoterapia Szeroko stosowany: rurkowy kwarc, napromieniowanie jamy nosowej i tylnej ściany gardła za pomocą lasera helowo-neonowego, elektroforeza leków na regionalne węzły chłonne, ćwiczenia oddechowe. Skuteczne leczenie sanatoryjno-uzdrowiskowe, w tym terapia kriogenowo-tlenowa i ultradźwiękowa, zabiegi borowinowe.
Prognozy i zapobieganie
Dzięki pełnemu, odpowiednio dobranemu leczeniu rokowanie na całe życie i zdrowie jest korzystne. Ryzyko wystąpienia niebezpiecznych komplikacji w takich sytuacjach jest wyjątkowo niskie - nie więcej niż 0,3-1%. Nie opracowano szczególnych środków zapobiegawczych w tej patologii. Niespecyficzne zapobieganie ostrym lub ostrym zaostrzeniom przewlekłego zapalenia błony śluzowej jamy nosowej obejmuje wczesne rozpoznanie i leczenie wzrostu wegetacji adenoidalnych, chorób zakaźnych i anomalii jamy nosowej, wzmacnianie ogólnych sił ochronnych organizmu, unikanie hipotermii, termicznych i chemicznych oparzeń nosogardzieli, pełne i zrównoważone odżywianie, aktywne uprawianie sportu, Regularne badania kontrolne otolaryngologa.
Adenoiditis: przyczyny, oznaki, diagnoza, jak leczyć
Zapalenie adenoidalne - zapalenie nieparzystego migdałka, zlokalizowane na skręcie między górną a tylną ścianą nosogardzieli. Wzrost migdałków nosogardła w rozmiarach bez objawów zapalenia jest po prostu nazywany migdałkami.
Migdałki (gruczoły) - wyspy skoncentrowanej tkanki limfatycznej podnabłonkowej. W postaci guzków wystają do światła jamy ustnej i nosogardzieli. Ich główną rolą jest bariera na granicy czynników agresywnych (patogenów) otaczającego świata i wewnętrznego środowiska ciała.
Migdał nosowo-gardłowy jest niesparowanym narządem, który wraz z innymi (językowymi i parami rurkowymi i podniebiennymi) wchodzi do gardłowego pierścienia limfatycznego.
Ważną różnicą w porównaniu z innymi migdałkami jest pokrywanie jej wielorzędowego cylindrycznego nabłonka rzęskowego zdolnego do wytwarzania śluzu.
W normalnym, fizjologicznym stanie, bez dodatkowych urządzeń optycznych, to ciało migdałowate nie może być brane pod uwagę.
Statystyki
Zapalenie adenoidów określa się mianem chorób wieku dziecięcego, ponieważ najczęstszy przedział wiekowy chorych wynosi 3-15 lat. W pojedynczych przypadkach rozpoznaje się zapalenie błony śluzowej jamy ustnej zarówno w wieku dojrzałym, jak i wczesnym (do klatki piersiowej). Częstość występowania choroby wynosi średnio 3,5-8% populacji dzieci w przybliżeniu równej liczbie zmian, zarówno u chłopców, jak iu dziewcząt.
Zapalenie adenoidalne u osób dorosłych jest zwykle wynikiem niedostatecznego stanu zapalnego migdałków nosogardła w dzieciństwie. W przypadkach, gdy objawy tej choroby rozwijają się u osoby dorosłej po raz pierwszy, należy najpierw wykluczyć zmiany nowotworowe w obrębie nosogardzieli, niezwłocznie kontaktując się ze specjalistą.
Klasyfikacja adenoiditis
W zależności od długości choroby:
- Ostre zapalenie adenoidozy. Towarzyszące i jest jednym z wielu przejawów innych ostrych chorób układu oddechowego pochodzenia zarówno wirusowego jak i bakteryjnego i jest ograniczone do około 5-7 dni. Charakteryzuje się on przede wszystkim objawami nieżytowymi w obszarze nosowo-nosowym na tle epizodów wzrostu temperatury do 39 ºС.
- Podostre zapalenie błony śluzowej jamy macicy. Częściej obserwuje się go u dzieci z już przerośniętymi migdałkami. Ma to wpływ na kilka grup migdałków pierścienia gardłowego. Czas trwania objawów zapalnych wynosi średnio około trzech tygodni. Jakiś czas po wyzdrowieniu dziecko może powrócić do wieczornego wzrostu temperatury ciała do poziomu podgorączkowego (37-38 ° C).
- Przewlekłe zapalenie adenoiditis. Czas trwania choroby od sześciu miesięcy i więcej. Do klasycznych objawów adenoiditis należą objawy uszkodzenia sąsiednich narządów (zapalenie ucha środkowego), zapalenie zatok powiekowych (zapalenie zatok, zapalenie zatok czołowych, zapalenie etoidozy, zapalenie ksenofauzy) i infekcje dróg oddechowych (zapalenie krtani, zapalenie tchawicy, zapalenie oskrzeli).
Kliniczne i morfologiczne typy przewlekłego zapalenia migdałka nosowo-gardłowego są następujące:
- Katarowe zapalenie błony śluzowej nosa;
- Wysiękowe surowicze zapalenie jajowodów;
- Ropne zapalenie błony śluzowej jamy ustnej.
Osobną jednostkę kliniczną i morfologiczną należy uznać za alergiczne zapalenie tęczówki, które rozwija się w połączeniu z innymi objawami zwiększonej wrażliwości organizmu na każdy alergen. Z reguły ogranicza się do objawów nieżytowych w postaci alergicznego nieżytu nosa (nieżyt nosa).
W zależności od nasilenia objawów klinicznych częstość występowania sąsiadujących struktur anatomicznych i stanu pacjenta są podzielone przez następujące rodzaje adenoiditis:
- Powierzchowne;
- Podskompensowane;
- Kompensowany;
- Zdekompensowany.
Podczas badania, w zależności od wielkości migdałków nosogardła i nasilenia oddychania przez nos, otolaryngolodzy rozróżniają cztery stopnie adenoiditis.
1 stopień - przerost migdałków pokrywa 1/3 części kostnej przegrody nosowej (vomer) lub całkowitą wysokość dróg nosowych.
Stopień 2 - ciało migdałowate pokrywa do 1/2 kościowej części przegrody nosowej.
Stopień 3 - ciało migdałowate zamyka vomer o 2/3 na całej jego długości.
Stopień 4 - kanały nosowe (choany) są prawie całkowicie pokryte przez migdałki, uniemożliwiając oddychanie przez nos.
Przyczyny i czynniki predysponujące
Główne powody to:
- Niski status immunologiczny dziecka, który prowadzi do: odrzucenia karmienia piersią, niedożywienia, o charakterze głównie węglowodanowym, w innych przypadkach niedoboru witaminy D z objawami klinicznymi w postaci krzywicy.
- U dziecka tendencja do wysiękowego typu skazy i alergii.
- Częste przechłodzenie.
- Czynniki środowiskowe (zanieczyszczenie powietrza przemysłowego, gorące obszary niewentylowane z suchym pyłem).
- Przewlekły nieżyt nosa i choroby zapalne innych narządów górnych dróg oddechowych.
Objawy adenoiditis
- Katar Manifestowane przez płynne wydzieliny z nosa, śluzu i ropnego charakteru.
- Niedrożność oddychania przez nos. Może kontaktować się z pacjentem z katarem, jednak może wystąpić bez patologicznego wydzielania z nosa. U niemowląt objaw ten objawia się powolnym ssaniem piersi, a nawet całkowitą odmową jedzenia. U starszych dzieci z trudnościami w oddychaniu przez nos zmienia się głos. Staje się nosowy, gdy większość spółgłosek w mowie dziecka jest słyszanych jako litery "l", "d", "b". W tym samym czasie usta dzieci pozostają stale otwarte. Z tego powodu fałdy nosowo-wargowe są wygładzone, a twarz nabiera apatycznego wyglądu. W przewlekłym przebiegu adenoiditis w takich przypadkach dochodzi do zaburzeń tworzenia się szkieletu twarzy:
- podniebienie twarde jest wąskie, z wysoką lokalizacją;
- górna szczęka zmienia swój kształt, a zgryz pęka z powodu wysunięcia siekaczy do przodu, jak u królika.
Prowadzi to do ciągłego naruszania wymowy dźwięków (artykulacji) w przyszłości.
- Bolesne odczucia w głębokich częściach nosa. Ich natura i intensywność jest inna: od łagodnego drapania i łaskocząc, po intensywne bóle opresyjnej natury, zmieniając się w uczucie bólu głowy bez wyraźnej lokalizacji źródła. Ból w nosie wzrasta podczas ruchów połykania.
- Kaszel Kaszel z adenoiditis występuje częściej w nocy lub rano i ma charakter napadowy. Jest on wywoływany przez duszenie śluzu i ropy, których odpływ przez kanały nosowe jest trudny.
- Chrapanie, głośny świszczący oddech podczas snu. Sen w takich przypadkach staje się powierzchowny, niespokojny, któremu towarzyszą straszne sny. Ten oznaka adenoiditis zaczyna się już pojawiać z migdałami pierwszego stopnia, kiedy nawet w stanie przebudzenia nie ma żadnych widocznych oznak zaburzonego oddychania przez nos.
- Zwiększona temperatura ciała. Najbardziej charakterystyczne dla ostrego zapalenia gruczolakowatego, w którym występuje nagle pośród "całkowitego samopoczucia", wzrastającego do 39 ° C i więcej, któremu towarzyszą oznaki ciężkiego ogólnego zatrucia (osłabienie, ból głowy, brak apetytu, nudności itp.). W podostrym i przewlekłym zapaleniu migdałków nosogardła, temperatura wzrasta powoli, w porównaniu z innymi miejscowymi objawami adenoiditis.
- Zmniejszony ból słuchu i słuchu. Pojawia się, gdy stan zapalny rozprzestrzenia się na migdałki jajowodów.
- Powiększenie i tkliwość węzłów chłonnych podżuchwowych i szyjnych, które zaczynają dotykać w postaci piłek toczących się pod skórą.
- Zmiany w zachowaniu. Dziecko, zwłaszcza w przewlekłym zapaleniu mózgu, staje się powolne, obojętne. Jego wydajność w szkole jest znacznie zmniejszona z powodu zwiększonego zmęczenia i zmniejszonej uwagi. Zaczyna pozostawać w tyle w swoim mentalnym i fizycznym rozwoju od rówieśników.
- Wada rozwoju podstawy kostnej klatki piersiowej. Występuje u dzieci z przewlekłym zapaleniem mózgu i jest spowodowana zmianami objętości wdechowych i wydechowych. Nosi nazwę "piersi kurczaka" (skrzynia jest ściśnięta w bok, z mostkiem wystającym do przodu nad wspólną powierzchnią przedniej ściany typu "kil").
Rozpoznanie, oprócz wymienionych skarg, potwierdza badanie gardła za pomocą specjalnych lusterek. Ponadto lekarz może wykonać badanie palców nosogardzieli w celu określenia ciężkości adenoiditis.
Istnieją pewne trudności w rozpoznaniu tej choroby, gdy występuje ona w dzieciństwie, z tego powodu, że przejawy ciężkiego odurzenia, wysoka gorączka, które są przypisywane jego odmowie jedzenia, wysuwają się na pierwszy plan. W tym przypadku powiększone węzły chłonne szyi i okolicy podusznej pomagają skierować wyszukiwanie diagnostyczne na właściwą drogę. Wiek ten charakteryzuje się przejściem choroby do postaci przewlekłej z częstymi nawrotami (zaostrzeniami).
W starszym wieku zapalenie tęczówki musi odróżniać się od chorób takich jak:
- Polip Hoanal;
- Młodzieńcze angiofibroma;
- Wrodzone wady rozwojowe (niewydolność nosogardła, skrzywienie przegrody nosowej, przerost małżowiny);
- Procesy bliznowate po operacji na narządach górnych dróg oddechowych;
- Choroby nowotworowe tkanek limfatycznych.
Leczenie adenozy
Jak zaleca Dr Komarovsky, leczenie adenoiditis u dzieci powinno rozpocząć się, gdy pierwsze objawy choroby wystąpią lub są podejrzewane.
Wynika to przede wszystkim z ryzyka powikłań w sercu i nerkach, gdy choroba przechodzi od ostrej do przewlekłej.
Leczenie zapalenia migdałków 1 i 2 stopni jest ograniczone metodami zachowawczymi.
Ma na celu usunięcie obrzęku tkanki limfatycznej, zmniejszenie wrażliwości na alergeny, zwalczanie patologicznej mikroflory (wirusy i drobnoustroje), poprawienie statusu immunologicznego.
Osiąga się to poprzez szereg działań.
- Klimatoterapia. Letnie wakacje dziecka na Krymie i wybrzeżu Morza Czarnego na Kaukazie mają korzystny wpływ na jego powrót do zdrowia po adenoiditis, a także mają wyraźny efekt zapobiegawczy, zapobiegający wystąpieniu tej choroby.
- Przyjmowanie leków przeciwhistaminowych (Suprastin, Pipolfen itp.) I glukonianu wapnia.
- Leki przeciwzapalne (Aspiryna, Ibuklin, Paracetamol, itp.).
- Antybiotyki. Mianowany wysiękowym surowiczym i ropnym zapaleniem mózgu z ciężkimi objawami zatrucia, jak również z zaostrzeniem przewlekłego zapalenia błony śluzowej jamy ustnej, biorąc pod uwagę rzekomy patogen.
- Lokalne oddziaływanie na migdałki:
- Zwężenie naczyń krwionośnych (Naphazolin, Xylin); środki antyseptyczne (Protargol, Bioparox itp.);
- Wdychanie za pomocą wymienionych funduszy;
- Pompowanie śluzu (u niemowląt);
- Fizykoterapia (terapia kwarcem i laserem lokalnie na migdałkach, elektroforeza i średnica z użyciem leków na regionalnych węzłach chłonnych).
- Kompleksy multiwitaminowe i zapobieganie krzywicy.
- Dobre odżywienie o wystarczającym stosunku białko-węglowodany. W przypadkach alergicznego zapalenia tęczówki i skłonności do skazy, konieczne jest usunięcie pokarmów, które mogą powodować tę reakcję z diety dziecka: owoców cytrusowych, orzechów, truskawek, kakao i owoców morza.
Środki stosowane w ludach w leczeniu adenoiditis ograniczają się do dodawania ziół o działaniu przeciwdrobnoustrojowym (rumianek, szałwia) do inhalacji.
Ponadto, profilaktyczne stosowanie płukania nosa roztworem soli (1 łyżka soli na 1 litr wody) i mokre okłady na gardle za pomocą zimnej wody.
Wcześniej tak zwany "ajerkoniak" był szeroko stosowany w celu złagodzenia oddychania i złagodzenia procesów zapalnych, które składały się z podgrzanego mleka (0,5 l), miodu (1 łyżeczka), surowego jajka i masła. Ten dobrze wymieszany koktajl w gorącej formie z małymi łykami był pijany w ciągu dnia. Jednak jego skuteczność jest kontrowersyjna i uzasadniona jedynie jako lokalny efekt cieplny na nosogardło podczas okresu rekonwalescencji.
Chirurgiczne leczenie adenoiditis (adenoidektomia) stosuje się do przerostu migdałków o 2 stopnie i więcej.
Operacja polega na mechanicznym usunięciu powiększonego gruczołu i jego wzrostu za pomocą specjalnego adenotomu Beckmanna, który ma różne rozmiary w zależności od wieku pacjenta.
Interwencja prowadzona jest zarówno za pomocą znieczulenia miejscowego, jak i znieczulenia ogólnego.
Godzinę lub dwie po usunięciu adenoidektomii pacjent może zostać zwolniony z ośrodka medycznego.
Przez pierwsze pięć dni po operacji zaleca się przyjmowanie schłodzonej płynnej żywności, dozwolone są lody. W kolejnych dniach limity temperatury są usuwane.
Wskazania do zabiegu:
- Silne oddychanie przez nos;
- Początkowa deformacja szkieletu twarzy i klatki piersiowej;
- Upośledzenie słuchu z powodu przerostu migdałków nosogardła;
- Dostępne przewlekłe choroby zapalne innych narządów górnych dróg oddechowych.
Bezwzględne przeciwwskazania do operacji:
- Zaburzenia układu krzepnięcia krwi;
- Młodzieńcze angiofibroma;
- Choroby nowotworowe krwi;
- Choroba serca z wyraźnymi objawami niewydolności krążenia.
Względne przeciwwskazania do adenotomii:
- Ostre choroby zakaźne u dziecka;
- Choroby skóry twarzy;
- Niekorzystna sytuacja epidemiczna (epidemia grypy, przypadki odry w zespole dziecięcym na krótko przed planowaną operacją).
W takich przypadkach operacja jest wykonywana po pewnym czasie (1-2 miesiące), po wyeliminowaniu czynników ryzyka.
Najkorzystniejszy wiek dla usunięcia adenoidu to okres 5-7 lat.
Pediatra mówi o możliwościach i metodach leczenia migdałków u dzieci bez operacji
Migdałki to wzrost migdałków gardłowych. Jest na samym początku gardła - w nosie. W zwykłym badaniu gardła dziecko tego nie zobaczy. Aby zidentyfikować migdałki konieczne jest skontaktowanie się ze specjalistą laryngologiem - lekarzem specjalizującym się w procedurach specjalnych, które pomogą w ich ocenie.
Rodzicom, u których rozpoznano migdałki u dziecka, pierwszą rzeczą, która przychodzi na myśl, jest operacja. Ale nie rozpaczaj. W przypadkach, w których nie ma bezwzględnych wskazań do interwencji chirurgicznej (wymienionych poniżej), można rozpocząć od próby leczenia innymi konserwatywnymi metodami. W tym artykule omówimy, jak zredukować migdałki u dziecka bez operacji.
W przypadku interwencji chirurgicznej nie ma konieczności odkładania w następujących przypadkach:
- jeśli dziecko nie może w pełni oddychać przez nos;
- zły sen u dziecka z powodu problemów z chrapaniem i oddychaniem. Zwłaszcza, gdy występuje duszność, a najgorszy - krótkotrwały bezdech, czyli zatrzymanie oddechu;
- gdy dziecko zaczyna słabo słyszeć, a jego ucho środkowe bardzo często ulega zapaleniu;
- powtarzające się epizody stanu zapalnego zatok przynosowych;
- z utworzoną tak zwaną "adenoidalną" twarzą. Ale lepiej oczywiście nie podnosić tego i wykonywać operacji przed pojawieniem się nieodwracalnych zmian w kościach czaszki;
- przedłużone krwawienie z jamy nosowej.
Jeśli wyżej wymienione stany nie są jeszcze potrzebne, należy spróbować wyleczyć migdałki u dziecka bez operacji.
W odległej przeszłości, kiedy pojawiły się migdałki, musiały zostać usunięte. Dlatego dziadkowie mogą "doradzić" tobie. Jednak w wyniku wielu badań udowodniono, że bez absolutnego świadectwa nie powinieneś tego robić, ponieważ migdałki gardłowe mają również ważną funkcję - udział w odporności.
Do leczenia migdałków u dzieci stosowano leki miejscowo lub doustnie, fizjoterapię, a także leki ludowe. Możesz użyć tego wszystkiego w kompleksie lub osobno.
Płukanie nosa
Lokalne działanie na powiększony migdałek gardła jest bardziej skuteczne niż przyjmowanie leków. Osiąga się to przez przepłukanie jamy nosowej różnymi roztworami medycznymi (inna nazwa to "terapia irygacyjna"). Stosując tę metodę, szkodliwe mikroorganizmy i wydzielina śluzowa osiadłe są usuwane z powierzchni błony śluzowej przerośniętego ciała migdałowatego. Zwykle przepisywany jako monoterapia dla pierwszego stopnia migdałków.
Co myć nos?
Rozwiązania soli
Możesz samodzielnie przygotować roztwór do irygacji jamy nosowej. Proporcje są następujące: 1 szklanka wody schłodzonej do temperatury pokojowej i 1 łyżeczka soli kuchennej lub morskiej. Ale zaletą są gotowe leki farmaceutyczne. Ponieważ stężenie soli w nich jest bardzo dokładne, roztwór jest sterylny i zawsze gotowy do użycia. Leki te są znane wszystkim i są reprezentowane przez różne linie:
- "Aqualore",
- Aquamaris,
- "Physiomer",
- "Marimer",
- "Humer",
- "Morze Otrivin",
- "Septo Aqua",
- "Salin",
- "Delfin"
- roztwór soli fizjologicznej (0,9% roztwór chlorku sodu).
Jak prawidłowo wypłukać jamę nosową?
- Głowa dziecka powinna być odwrócona na bok.
- Wprowadzić końcówkę nebulizatora do górnego kanału nosowego (w stosunku do poziomej pozycji głowy), przepłukać jamę nosową roztworem i wysysać śluz za pomocą specjalnego aspiratora, jeśli dziecko jest małe. Jeśli miękisz jest duży, pozwól mu wydmuchać własny nos.
- Powtórz to samo z drugim kanałem nosowym.
- Procedurę należy wykonywać 3 - 4 razy dziennie, przez 7 - 10 dni dla kilku kursów.
Kiedy migdałki drugiego stopnia mogą być leczone innymi grupami leków. Przed użyciem poniższych leków konieczne jest przepłukanie jamy nosowej powyższą metodą.
Vasoconstrictor
W przypadku wyraźnego obrzęku migdałków ENT, lekarz przepisuje preparaty zwężające naczynia krwionośne. W przypadku najmniejszych są one produkowane w postaci kropli o niskim stężeniu składnika zwężającego naczynia krwionośne, a dla większej liczby dzieci, w postaci aerozoli, procent substancji czynnej będzie wyższy. Te leki są również znane wszystkim: "Nazivin", "Nazol", "Xymelin", "Otrivin" i wiele innych.
Leki hormonalne
Jest możliwe, że lekarz przepisuje leki na bazie hormonów, szczególnie z towarzyszącymi alergiami. Częściej są to Avamis, Nasonex od 2 lat, Nazarel, Fliksonaze od 4 lat i Nasobek od 6 lat.
Antyseptyczne i antybiotyki
W przypadku infekcji może rozwinąć się zapalenie rozszerzonego migdałka gardłowego, zapalenie adenoidów. Przyczyną zapalenia mogą być zarówno wirusy, jak i bakterie. Następnie używają dodatkowych grup leków.
Antyseptyczny
- "Miramistin", "Octenisept", "Chlorhexidine" - spraye nosogardłowe;
- "Albucid", "Argolife", "Protargol", "Collargol" lub "Sialor" - krople do nosa.
Antybiotyki w postaci sprayu w nosie
- "Isofra";
- "Polydex z fenylefryną".
Środki ludowe do leczenia migdałków
Za pomocą środków ludowej, możesz również osiągnąć sukces.
- Wkraplanie do nosa rokitnika, herbaty lub olejku eukaliptusowego. Mają one naturalny, przeciwzapalny, antyseptyczny, przeciwbakteryjny i, w pewnym stopniu, działanie zwężające naczynia. Przed użyciem butelkę z lekiem ogrzewa się w dłoni i wpuszcza do wstępnie przemytych kanałów nosowych. Zastosuj 4 do 5 razy dziennie przez 10 do 15 dni.
- Mycie jamy nosowej za pomocą bulionów ziół leczniczych: matki i macochy, rumianek, ziele dziurawca, skrzyp lub skrzyp, rano i wieczorem, przez tydzień lub 10 dni. Za ich pomocą można wyeliminować zapalenie nosogardzieli. Zioła mogą być zbierane i suszone niezależnie, ale lepiej jest stosować gotowe opłaty apteczne.
- Aloes ze względu na swój unikalny skład chemiczny ma działanie przeciwzapalne i przeciwdrobnoustrojowe. Najbardziej doceniany jest efekt regenerujący - aloes łagodzi podrażnienie błony śluzowej jamy nosowo-gardłowej, które często występuje z migdałkami. Wlewać 2 do 3 kropli soku 3 razy dziennie, trwające od 2 tygodni do roku.
- Oczywiście, tradycyjna medycyna nie może obejść się bez produktów pszczelich. Istnieje wiele przepisów z ich użyciem.
Dodać 15 kropli 10% nalewki z propolisu i pół łyżeczki sody oczyszczonej do szklanki przegotowanej schłodzonej wody. Płukać 3 razy dziennie przez 7 dni. To samo można zrobić z płukania nosa.
Ponadto stosowanie miodu wewnątrz ma działanie tonizujące na ciało dziecka. Dziecko z dobrą odpornością łatwiej poradzi sobie z migdałkami.
Homeopatia dla migdałków
Medycyna alternatywna jest również szeroko stosowana w leczeniu patologicznych procesów nosogardła. Stosuje się go w połączeniu z tradycyjnymi preparatami o 1-2 stopniach wegetacji adenoidów.
Jednym z najważniejszych miejsc w leczeniu migdałków u dzieci bez operacji jest olej thuja. Jest bogaty w substancje lecznicze, które zmniejszają stan zapalny i hamują dalszy wzrost migdałków gardłowych. Ponadto ma działanie przeciwbakteryjne, gojące i zwężające naczynia. Leki homeopatyczne na bazie oleju tujowego:
- "Edas - 801" - krople w nosie;
- "Tuya GF" - krople do nosa;
- "Tui Nam" - krople i maść do układania w kanałach nosowych;
- "Job - baby" ("Barberry - comp") - granulki do spożycia. Zawiera również owoce suszonego berberysu, łodygi kwasu i jodu;
- Euphorbium Compositum zawiera mieszaninę homeopatycznych składników aktywnych. Ma działanie przeciwzapalne, przeciwalergiczne, gojące i nawilżające. Dostępny w formie sprayu (dlatego dozwolony tylko od 4 lat);
- "Limfomiozot" - połączony środek ziołowy. Oficjalne instrukcje dotyczące leku wskazywały, że jego stosowanie jest możliwe od 18 lat. Ale otorynolaryngolodzy dziecięcy często przepisują "Limfomiozot" i dzieci ze względu na ich wysoką skuteczność. Dostępne w kroplach do spożycia, a także w ampułkach z roztworem do podawania domięśniowego.
Ćwiczenia oddechowe
Jeśli dziecko często cierpi na przeziębienia i ma migdałki, wówczas oprócz głównego leczenia konieczne jest rozpoczęcie ćwiczeń na drogi oddechowe. Regularne ćwiczenia przez 3 do 4 miesięcy pomagają poprawić przepływ krwi, poprawić napięcie mięśni gładkich w narządach oddechowych, wyeliminować zatory w zatokach przynosowych i wyeliminować niedotlenienie, nasycając komórki organizmu tlenem.
Istnieje wiele ćwiczeń dla układu oddechowego. Jedną z najskuteczniejszych jest gimnastyka według metody Buteyki. Jest łatwy do wykonania zarówno dla dorosłych, jak i dla dzieci.
- Zamknij prawą dziurkę dziecka. Poproś, aby powoli wziął głęboki oddech, a następnie wydmuchaj lewe nozdrze. Trzymaj usta dziecka zamknięte. Konieczne jest nauczenie go oddychania tylko nosem. Powtórz ćwiczenie lewą dziurką.
- Zamknij prawą dziurkę dziecka. Pozwól dziecku wziąć głęboki oddech lewą stroną i wstrzymaj oddech na kilka sekund. W tym momencie zwolnij prawą i naciśnij lewą dziurkę od nosa. Niech twoje dziecko wydycha powoli.
- W pełni przytrzymaj nos dziecka. Policz do dziesięciu i opróżnij swoje nozdrza. Poproś dziecko, aby wzięło głęboki oddech i wydech 10 razy przez nos.
- Zrób to samo, co w poprzednim ćwiczeniu, tylko wdech i wydech odbywa się ustami.
- Policz do 5 i poproś, by dziecko wdało się w nos. Policz ponownie do 5 i niech dziecko wydycha przez usta.
Wdychanie z migdałkami
Przy pomocy inhalacji różnych leków, dalszy wzrost tkanki migdałków gardłowych może być opóźniony.
- Weź chusteczkę lub wacikiem, nałóż 2 - 3 krople olejku i pozostaw na 10 minut w pokoju, w którym dziecko się bawi. Możesz użyć oleju z tui, jodły, eukaliptusa lub mięty.
- Napełnij wannę ciepłą wodą i wlej 5 - 7 kropel oleju i pozwól dziecku oddychać parami przez około 10 - 20 minut.
- Na patelni rozgrzać sól morską i wlać do niej 3 krople oleju. Konieczne jest szybkie wdechy i powolny wydech przez 5 minut. Ten rodzaj inhalacji jest skuteczny przeciwko zwykłemu przeziębieniu, ponieważ ma działanie wysuszające.
- W przypadku ciężkiego stanu zapalnego lekarz może przepisać inhalację solą fizjologiczną, lekiem Pulmicort i antybiotykiem Fluimucil - antybiotykiem IT przez nebulizator w celu złagodzenia obrzęku.
Fizjoterapia
Zawiera wiele skutecznych metod, które mają korzystny wpływ na powiększony migdałek gardła i jest stosowany jako dodatek do głównej terapii lekowej.
Elektroforeza polega na użyciu impulsów elektrycznych do dostarczania leków do migdałków gardłowych, takich jak jodek potasu, azotan srebra, novokaina i prednizon.
Często promieniowanie ultrafioletowe stosuje się w leczeniu migdałków u dzieci. Jego główne efekty to: wysychanie błony śluzowej nosa, eliminacja obrzęków, eliminacja patogenów. Napromieniowanie prowadzi się donosowo.
Terapia ultra-wysokiej częstotliwości wykonywana jest na zewnątrz. Specjalne płytki nakłada się na boczne powierzchnie szyi i pod kątem dolnej szczęki. Zabieg hamuje dalszy rozwój stanu zapalnego w migdałkach gardła, łagodzi ból i przyczynia się do wzmocnienia lokalnej odporności.
Laseroterapia jest najskuteczniejszą metodą fizjoterapii. Migdałki są przetwarzane przez hel - laser neonowy za pomocą światłowodu wprowadzonego do jamy nosowej. Sam zabieg jest bezbolesny, ale wymaga całkowitego unieruchomienia pacjenta. Laseroterapia ma działanie biostymulujące na migdałki.
Wnioski
Istnieje wiele różnych sposobów na zmniejszenie powiększonych migdałków bez konieczności operacji. Ale nie wszystkie metody mogą odpowiadać Twojemu dziecku. Najczęściej pozytywne wyniki można osiągnąć dzięki szybkiemu rozpoznaniu i podczas rozpoczętego złożonego leczenia. Adenoidy 1 i 2 stopnie są łatwe w leczeniu. Przy 3 stopniach wegetacji, najprawdopodobniej musisz usunąć migdałki. W każdym przypadku lekarz powinien zajmować się diagnozą i leczeniem. Tylko specjalista wybierze skuteczną i bezpieczną terapię, która pomoże Twojemu dziecku.