Witajcie drodzy przyjaciele. Katia Iwanowa znów jest z tobą.
Dzisiaj, chcę poświęcić naszą komunikację z wami do migdałków. Jak mogę je zobaczyć u dziecka? Zgadzam się, temat jest ważny i istotny dla wielu osób. W końcu jest to najczęstszy problem ENT w dzieciństwie, a konsekwencje tej choroby są godne pożałowania.
Wzrost migdałków gardłowych jest w 100% patologiczny, a ich stan zapalny wiąże się z wieloma negatywnymi konsekwencjami. Dlatego, drodzy rodzice, aby uniknąć powikłań choroby i jej zapobiegania w odpowiednim czasie, sugeruję, abyście uważnie przeczytali informacje, które są dla was przydatne.
Objawy patologii u dzieci
Główny szczyt choroby występuje w wieku 3 lat, kiedy dziecko zaczyna aktywnie komunikować się i kontaktować z rówieśnikami w przedszkolu lub w innych miejscach publicznych.
Z powodu braku wiedzy medycznej wielu rodziców po prostu wpada w panikę, dręcząc się wątpliwościami: czy dziecko ma przeziębienie, ORVI, czy to jest migdałek?
Rozwiać wszelkie wątpliwości pomoże objawy choroby, które pojawią się z pomysłem wizyty u lekarza:
Ale to nie wszystko, ta patologia pozostawia "odcisk" na zewnętrznym wyglądzie. W zaawansowanym stadium choroby prowadzi do przerwania tworzenia się układu szczęki i części twarzowej czaszki.
Lekko pociąga górną szczękę wraz z górnymi siekaczami. Twarz typu adenoidalnego wygląda tak, jakby dziecko ciągle węszyło. Konsekwencje tej patologii są obarczone zmianą okluzji i skrzywienia przegrody nosa.
Nowoczesne metody oznaczania stanu zapalnego
Jeśli wszystkie objawy wskazują, że dziecko ma migdałki, należy natychmiast skontaktować się z pediatrycznym specjalistą ENT.W celu określenia rozmiaru i struktury przerośniętej tkanki limfatycznej, a także stopnia zmiany migdałków, stosuje się metodę gardła nosowego.
Ponadto, definicja zapalenia migdałków gardłowych u dziecka w wieku 5 lat obejmuje szereg innych procedur identyfikacji choroby:
Ostateczną diagnozę podejmuje się po określeniu bezkształtnego wzrostu różowego koloru o szerokiej podstawie na gardle.
Dobrze wiedzieć
Przejawem takiej patologii w dzieciństwie są trzy czynniki: infekcja tkanki gruczolakowatej, upośledzona funkcja odruchowa i nacisk mechaniczny wywołany zwiększeniem wielkości migdałków gardłowych.
Różne choroby o przewlekłym i ostrym charakterze, takie jak zapalenie gardła, zapalenie krtani, zapalenie migdałków, mogą być prekursorami choroby.
Prowokatorami proliferacji migdałków gardłowych są szkarlatyna, krztuszenie, grypa, ostre wirusy dróg oddechowych, odra, błonica oraz kiła wrodzona i gruźlica.
Reakcje alergiczne, infekcje grzybicze, hipoavitaminosis i niekorzystne warunki społeczne i życiowe - wszystko to może być następstwem stanu zapalnego.
U dzieci w wieku przedszkolnym (w okresie od 4 do 6 lat) występowanie migdałków wynika z powstawania odporności wrodzonej.
Niestety, u niektórych dzieci migdałki gardłowe są wrodzoną cechą organizmu. Ale w większości przypadków jest to choroba nabyta, której nadal można zapobiec.
Dlatego pod koniec naszej rozmowy chciałbym przedstawić kilka praktycznych porad, które na pewno pomogą ci rozwiązać ten problem:
• właściwe odżywianie i aktywny tryb życia;
• regularne wizyty u lekarza laryngologa i racjonalne, terminowe leczenie infekcji górnych dróg oddechowych;
• przestrzeganie zasad higieny w celu uniknięcia infekcji chorobami zakaźnymi;
• poprawa właściwości immunologicznych ciała dziecka.
Obserwując środki zapobiegawcze, ryzyko rozwoju migdałków w dzieciństwie jest ograniczone do minimum.
Mam nadzieję, że nasz artykuł był dla Ciebie pomocny! Zdrowie swoim dzieciom!
Objawy migdałków u dziecka
Treść artykułu
Terminowe rozpoznanie i usunięcie łagodnych nowotworów może zapobiegać przewodzeniowego upośledzeniu słuchu, dławicowej anginie, przewlekłemu nieżytowi nosa, deformacji twarzy i klatki piersiowej. Rozpoznanie patologii można rozpoznać po charakterystycznych objawach klinicznych, których nasilenie w dużym stopniu zależy od stopnia wzrostu roślin adenoidalnych.
Czy adenoidy są normą?
Jak zrozumieć, że dziecko wyrosło roślinność adenoidalną? Migdałki - przerośnięty migdałek, który znajduje się w łuku nosogardła. Nawet niewielka degradacja tkanek gruczołowych jest uważana przez otolaryngologów za odchylenie od normy. Migdałki gardłowe biorą udział w ocieplaniu i oczyszczaniu powietrza z warunkowo patogennych mikroorganizmów. Na tle częstego rozwoju chorób układu oddechowego rośnie liczba elementów strukturalnych w tkankach limfoidalnych, co prowadzi do hipertrofii narządu odpornościowego.
Trudno jest zdiagnozować patologię u dzieci w wieku poniżej 3 lat ze względu na niedobór objawów i dolegliwości dziecka do pogorszenia stanu zdrowia.
Wzrost roślinności adenoidalnej prowadzi do zablokowania dróg nosowych i trudności w oddychaniu przez nos. Wiadomo, że w przypadku przerostu migdałka nosowo-gardłowego, ciało dziecka traci około 16-18% tlenu, co niekorzystnie wpływa na rozwój fizjologiczny, a czasem i umysłowy dziecka. Na pewno tylko otolaryngolog może określić stopień przerostu narządu odpornościowego po badaniu sprzętowym nosogardzieli pacjenta.
Znaki migdałków
Czy możliwe jest samodzielne zrozumienie objawów hipertrofii migdałków nosogardzieli? Bez specjalnego wyposażenia prawie niemożliwe jest zidentyfikowanie patologii w początkowych etapach wzrostu tkanki limfadenoidalnej. W większości przypadków rodzice szukają pomocy u pediatry już z rozwojem przewlekłego kataru i częstymi nawrotami chorób zakaźnych, które występują w około 2 lub 3 etapach wzrostu roślin adenoidalnych.
Możesz podejrzewać patologię, jeśli znajdziesz następujące objawy:
- częste otwieranie ust;
- chrapanie i chrapanie we śnie;
- letarg i płaczliwość;
- bóle głowy;
- niewielkie upośledzenie słuchu;
- rozproszenie;
- przekrwienie błony śluzowej nosa bez zapalenia błony śluzowej nosa.
Migdałki u dziecka występują w wyniku częstej transmisji przeziębienia. W przypadku infekcji narządów oddechowych, migdałki gardłowe powiększają się, co wskazuje na intensywną produkcję immunoglobuliny. Kiedy stan zapalny ustąpi, organ immunologiczny zostaje zredukowany do normalnej wielkości fizjologicznej. Ale jeśli choroby laryngologiczne powracają zbyt często, gardłowy migdał "nie ma czasu", aby powrócić do normy, co jest przyczyną wzrostu tkanki gruczołowej.
To ważne! Częste nawroty infekcji prowadzą do zmniejszenia lokalnej odporności, co zwiększa ryzyko zapalenia migdałków.
Typowe objawy
Typowe objawy migdałków są podobne do objawów przeziębienia, więc rodzice często ignorują pojawienie się problemu. W miarę wzrostu tkanki limfatycznej stan zdrowia dziecka pogarsza się. W około 42% przypadków pacjenci zwracają się o pomoc do lekarza laryngologa już w stadium 2 i 3 przerostu wegetacji adenoidalnych.
Należy rozumieć, że im wcześniej patologia zostanie wykryta, tym leczenie będzie bardziej bezbolesne. Przy niewielkim zwiększeniu wielkości migdałków nosogardła można wyeliminować objawy choroby za pomocą leczenia zachowawczego. Jeśli nadpobudliwe tkanki gruczołowe nakładają się na kanały nosowe o więcej niż 50%, konieczna będzie operacja (adenotomia).
To ważne! Przy częściowym usunięciu wegetacji adenoidalnych ryzyko nawrotu migdałków gardłowych wynosi 47%.
Rozpoznanie choroby za pomocą następujących objawów klinicznych:
- nawracające bóle głowy;
- uporczywe naruszenie oddychania przez nos;
- stałe zatkanie nosa;
- uleczalny nieżyt nosa;
- śluzowe wydzielina z nosa;
- suchy kaszel po przebudzeniu;
- okresowe wstrzymywanie oddechu podczas snu;
- spływ śluzu na ściankach gardła krtaniowego;
- utrata słuchu;
- częste zaostrzenie zapalenia gardła, zapalenie migdałków, zapalenie zatok;
- naruszenie fonacji;
- ciągłe oddychanie przez usta;
- chrapanie we śnie;
- zmniejszony apetyt;
- zaburzenie pamięci;
- głosy nosowe;
- brak zmotywowanego zmęczenia.
Hiperplazja migdałków u dziecka prowadzi do uporczywej niewydolności oddechowej i nosorożca. Niedotlenienie mózgu niekorzystnie wpływa na rozwój psychiczny pacjenta i jakość życia. Nieumiejętne eliminowanie patologii prowadzi do rozwoju depresji, braku motywacji agresywnej i drażliwości.
Lokalne manifestacje
Stopniowy wzrost wielkości narządu odpornościowego nasila problem oddychania przez nos. Łagodne zmiany, obejmujące jamę słuchową i kanały nosowe, zapobiegają odpływowi śluzu z jamy nosowej. Zastoinowa hiperemia tkanek miękkich prowadzi do obrzęku łuków podniebiennych, podniebienia miękkiego, błony śluzowej jamy nosowo-gardłowej itp.
Zmiany patologiczne w górnych drogach oddechowych wywołują zmniejszenie miejscowej odporności, w wyniku czego rozwijają się przewlekłe zapalenie zatok, zapalenie błony śluzowej nosa, zespół podczyszczania pochwy, kaszel. Płytki oddech z czasem pociąga za sobą deformację klatki piersiowej, w wyniku czego przyjmuje postać kilu łodzi.
Ciągłe otwieranie ust powoduje rozciąganie czaszki twarzy i pojawianie się obojętnego wyrazu twarzy. Ze względu na wydłużenie dolnej szczęki, ukąszenie zostaje przerwane, a twarz staje się opuchnięta. Jeśli roślinność adenoidalna zostanie usunięta zbyt późno, nawet po wycięciu tkanek nadtwardówkowych w nosogardzieli, dziecko będzie nadal oddychać przez usta.
Stopień rozwoju migdałków
W zależności od nasilenia obrazu objawowego, stopnia rozpuszczenia tkanki gruczołowej i nasilenia następstw, występują trzy stopnie przerostu migdałków gardłowych. Z reguły, gdy wegetacje adenoidalne są nieco rozcieńczone, objawy patologii są łagodne i objawiają się tylko podczas snu lub po przebudzeniu dziecka. Terminowe rozpoznawanie chorób laryngologicznych pomaga zapobiegać nieodwracalnym zmianom w organizmie związanym z naruszeniem oddychania przez nos.
Ciągłe oddychanie przez usta nieuchronnie prowadzi do deformacji układu stomatologicznego. Jeśli przekrwienie nosa nie zniknie z czasem, po kilku miesiącach kształt czaszki twarzy zacznie się zmieniać.
Konsekwencje
Czy są jakieś konsekwencje migdałków i jak im zapobiegać? Należy rozumieć, że przerośnięty migdał destruktywnie wpływa na pracę całego układu oddechowego. Może to powodować nieodwracalne procesy. W szczególności niemożliwe jest wyeliminowanie objawów "twarzy adenoidalnej" nawet w przypadku wycinania przerośniętych tkanek gruczołowych.
Liczba nieodwracalnych zmian w ciele dziecka, wynikających z wegetacji adenoidalnych, obejmuje:
- zmiana ugryzienia;
- przewodzeniowy ubytek słuchu;
- skrzywienie kręgosłupa;
- dysfunkcja układu moczowego;
- przewlekłe choroby laryngologiczne.
To ważne! Brak tlenu negatywnie wpływa na centralny układ nerwowy dziecka, co często powoduje rozwój nerwicy.
Czy można od razu zrozumieć, że migdałka gardłowa dziecka zaczęła rosnąć? Oczywiste objawy, takie jak utrata słuchu, przewlekły nieżyt nosa i "twarz adenoidalna" występują już w zaawansowanych stadiach rozwoju patologii. Powinieneś skontaktować się z pediatrą, gdy znajdziesz najmniejszy objaw rozwoju adenoidów - węszenie, szybkie zmęczenie, złe wyniki w szkole, apatia, itp. Terminowe eliminowanie naruszeń w układzie oddechowym zapobiega rozwojowi nieodwracalnych procesów.
Co to jest adenoiditis?
Konieczne jest rozróżnienie zwykłego przerostu migdałków i jego stanu zapalnego. Zakaźne zmiany wegetacji adenoidów nazywane są adenoiditis (angina dławicy nosowo-nosowej). Choroba jest często poprzedzana zapaleniem zatok, zapaleniem gardła, zapaleniem migdałków, bakteryjnym nieżytem nosa itp. Patogeny i wirusy, takie jak rinowirusy, paciorkowce, wirusy grypy, adenowirusy, meningokoki i pseudomonas bacillus, są czynnikami wywołującymi zakażenie.
Proces zapalny w tkankach nosogardzieli prowadzi do rozwoju reakcji alergicznych i ciężkiego obrzęku błon śluzowych. Późne leczenie infekcji pociąga za sobą tworzenie ropnego wysięku w zmianach, które jest obarczone tworzeniem ropni. Późniejsze zwężenie dolnego odcinka gardła prowadzi do niewydolności oddechowej i ostrej asfiksji. Przewlekłe zapalenie adenoidów może wywołać rozwój kłębuszkowego zapalenia nerek i odmiedniczkowego zapalenia nerek.
Ostre i przewlekłe zapalenie jelit są leczone lekami przeciwbakteryjnymi i przeciwwirusowymi. Jeśli czas nie powstrzyma reakcji infekcyjnych-alergicznych w narządach oddechowych, doprowadzi to do zatrucia organizmu. Przenikanie metabolitów patogenów do krążenia ogólnoustrojowego może prowadzić do upośledzenia czynności nerek.
Objawy adenoiditis
Jakie są objawy zapalenia gruczolakowatego u dzieci? Ból dławicowy, tzn. ostre zapalenie błony śluzowej jamy ustnej, rozpoznawane głównie u dzieci podczas aktywnego rozwoju migdałków nosogardła. Choroba laryngologiczna często występuje jako powikłanie procesów nieżytowych w zatokach przynosowych i w jamie ustnej.
Możliwe jest wykrycie zapalenia tkanek hiperplastycznych poprzez następujące objawy kliniczne:
- wzrost temperatury;
- ból w nosie, promieniujący do głowy;
- zatkanie ucha;
- obsesyjny kaszel;
- przewlekły nieżyt nosa;
- gromadzenie lepkiej plwociny w gardle;
- ból w miękkim podniebieniu podczas połykania;
- znaczny ubytek słuchu;
- ropne wydzielina z nosa;
- pozajelitowa dyspepsja;
- spojówek zapalenie oczu;
- obrzęk węzłów chłonnych;
- dławiąc się w nocy;
- przekrwienie błony śluzowej gardła.
Jeśli dziecko ma objawy zapalenia migdałków, powinieneś zwrócić się o pomoc do laryngologa. Późne leczenie choroby może prowadzić do dysfagii i ropnia w okolicy otrzewnej. Pośrednimi oznakami septycznego zapalenia wegetacji adenoidalnych są przekrwienie i obrzęk łuków podniebiennych, zablokowanie gruczołów w tkankach limfatycznych, biaława blaszka na ściankach gardła.
To ważne! Ostre zapalenie błony naczyniowej może być powikłane zapaleniem płuc, zapaleniem oskrzeli i zapaleniem krtani i tchawicy.
Diagnostyka
Jak leczyć migdałki u dzieci? Objawy choroby można mylić z objawami innych chorób laryngologicznych. W przeciwieństwie do gruczołów, migdałek nosogardłowy nie jest widoczny po oględzinach, dlatego tylko wykwalifikowany specjalista może określić stopień przerostu narządów i obecność stanu zapalnego po badaniu sprzętowym pacjenta.
W celu dokładnej diagnostyki otolaryngolog prowadzi następujące rodzaje badań:
- faryngoskopia - ocena stanu błony śluzowej jamy ustnej i gardła, wykonywana za pomocą specjalnego lustra i szpatułki medycznej; pozwala określić obecność ognisk zapalenia i śluzowo-ropnego wysięku na powierzchni migdałków gardłowych;
- prześwietlenie nosogardła - określenie stopnia przerostu narządu immunologicznego na obrazie radiologicznym wykonanym w projekcji bocznej nosogardzieli;
- Nosorożec przedni - kontrola wzrokowa kanałów nosowych, wykonywana za pomocą otolaryngologicznego lustra i specjalnej latarki; pozwala ocenić obrzęk i drożność kanałów nosowych;
- rinoskopia tylna - badanie kanałów nosowych za pomocą lustra, które pozwala ocenić stopień drożności choa i obrzęk otaczających tkanek
- endoskopia nosogardła - badanie jamy nosowej za pomocą elastycznego endoskopu; wysoce informatywna metoda diagnostyczna pozwala dokładnie określić miejsce lokalizacji ognisk zapalnych w ciele migdałowatym i stopień jego rozpuszczenia;
Badanie sprzętu komputerowego jest sprawdzoną i niezawodną metodą diagnostyki różnicowej chorób laryngologicznych. Jednak możliwe jest określenie charakteru czynnika powodującego zakażenie dopiero po uzyskaniu wyników siewu wirusologicznego i bakteryjnego. Na podstawie uzyskanych danych lekarz przepisuje pacjentowi leki, które mogą wyeliminować stany zapalne, a w konsekwencji późniejsze rozcieńczenie wegetacji adenoidalnych.
Terapia
Jak leczyć roślinność adenoidalną? Terapię przeprowadza się za pomocą leków lub zabiegu chirurgicznego poprzez wycięcie hiperplastycznych tkanek gruczołowych z adenotomią. Metoda leczenia określona przez specjalistę zależy od stopnia przerostu narządu odpornościowego. Niemożliwe jest przywrócenie prawidłowego rozmiaru migdałków za pomocą leków w stadium 2 i 3 przeszczepu tkanek miękkich.
Należy zauważyć, że taktyka terapii może zależeć nie tylko od stopnia rozwoju wegetacji adenoidalnych, ale także od towarzyszących objawów klinicznych. Zasadniczo do schematu leczenia zachowawczego w patologii ENT włączono następujące rodzaje leków:
- środki przeciwbólowe - Nurofen, Nimesulide, Ibuprofen;
- leki przeciwhistaminowe - Fenkrol, Suprastin, Clarsens;
- zwężenie naczyń krwionośnych - "Adrianol", "Naphthyzinum", "Nazol Bebi";
- antybiotyki - Amoxiclav, Zinnat, Ceftriakson;
- immunostymulanty - Dekaris, Immunal, Viferon;
- rozwiązania do mycia nosogardzieli - "Humer", "No-Sol", "Aqualor";
- roztwory do inhalacji - "Chlorek sodu", "Fluimucil", "Evkacept".
Podczas przyjmowania antybiotyków pożądane jest włączenie do reżimu leczenia probiotyków, które zapobiegają rozwojowi dysbiozy.
Absolutnymi wskazaniami do adenotomii są: ciężki przerost migdałków (2-3 stopnie wzrostu wegetacji adenoidów), trwałe nawroty chorób laryngologicznych, uporczywy nieżyt nosa i bezwzględna niedrożność dróg nosowych.
U małych dzieci operacja wykonywana jest wyłącznie w znieczuleniu ogólnym, co pozwala chirurgowi na łatwe usunięcie wszystkich tkanek przerośniętego migdałka.
Migdałki u dziecka: jak wykrywać i leczyć w czasie
W praktyce pediatrycznej migdałki u dzieci to migdałki nosogardzieli zlokalizowane na skrzyżowaniu nosa i gardła.
Te formacje limfoidalne chronią jamę nosową, krtań i gardło dziecka przed wprowadzeniem czynników patologicznych - wirusów, grzybów, patogennych bakterii i ich cząstek. Ich główną funkcją jest wytwarzanie limfocytów (pomocników i zabójców) - głównych komórek odporności lokalnej, które chronią błony śluzowe górnych dróg oddechowych.
Gdzie są i jak wyglądają adenoidy
Zewnętrznie, migdałki wyglądają jak migdałki podniebienne, znajdujące się pomiędzy łukami podniebiennymi, i wchodzą do pierścienia gardła - są to stosunkowo duże nagromadzenia tkanki limfadenoidalnej, które znajdują się na tylnej górnej ścianie nosogardzieli. Ze względu na wysoką lokalizację nie są one widoczne podczas rutynowego badania, dlatego tylko ich otolaryngolog może określić ich stan i wielkość.
Dość często w medycynie termin "migdałki u dzieci" odnosi się do zmian patologicznych w migdałkach nosogardzieli:
- zapalenie adenoidowe - ich stan zapalny i obrzęk w infekcjach dróg oddechowych;
- przerost - wzrost tkanki limfatycznej lub roślinności adenoidalnej.
Zazwyczaj te formacje limfoidalne praktycznie nie są zdefiniowane u niemowląt i zaczynają się zwiększać wraz ze wzrostem obciążenia zakaźnego dziecka, z aktywną komunikacją z rówieśnikami, rejestracją w zespole dziecięcym (częściej u dzieci powyżej 3 lat). Wraz ze znacznym osłabieniem układu odpornościowego, migdałki zawodzą, a ich wzrost kompensacyjny ma na celu zwiększenie produkcji limfocytów.
Wyraźny proces zapalny w nosogardzieli może wywołać stan zapalny adenoidów wraz z rozwojem zapalenia jelit, które pogarsza i przedłuża przebieg infekcji dróg oddechowych. Po wyzdrowieniu migdałki powracają do poprzedniego rozmiaru, ale systematycznie rozszerzają się wraz z powtarzającymi się epizodami infekcji. Stopniowo powiększone wzrosty limfoidalne częściowo lub całkowicie blokują światło nosogardła (w zależności od stopnia ich przerostu), znacznie utrudniając swobodne oddychanie przez nos.
Przyczyny wzrostu adenoidów w nosie
Formy i objawy choroby
Roślinność adenoidalna (kiełkowanie) - częsta patologia u dzieci w wieku od roku do 14 lat, ale najczęściej choroba jest rozpoznawana u dzieci w wieku od 3 do 7 lat. Do chwili obecnej rozpoznano powiększone migdałki u małych dzieci, a nawet u niemowląt - wrodzone zapalenie i / lub wzrost tkanki limfadenoidalnej.
W przypadku otolaryngologii występują 3 stopnie przyrostu migdałków, w zależności od wielkości narośli jelitowych i zamknięcia światła nosowo-gardłowego, które określa się za pomocą endoskopii, tomografii komputerowej lub radiograficznie:
- w pierwszym stopniu migdałki zamykają 1/3 lub więcej niż 30% tylnego otworu w nosie i / lub paluchach;
- w pierwszym lub drugim stopniu - wegetacje przyjmują od 1/3 do? wolne światło nosogardła;
- przy drugim stopniu wzrostu - wzrosty gruczołowate blisko 50 do 66% światła nosogardzieli;
- w trzecim stopniu migdałki całkowicie zamykają światło nosogardzieli, nosa i joan (w krajach europejskich rozróżnia się 3 i 4 stopnie proliferacji migdałków, które odpowiadają prawie całkowitemu zamknięciu światła nosowo-gardłowego i jego całkowitemu zamknięciu).
Ogólne objawy wegetacji adenoidów u dziecka:
- stały nieżyt nosa z surowiczym wydzieliną, śluz nosogardła;
- chrapanie i chrapanie podczas snu, możliwe krótkotrwałe nawroty bezdechu sennego;
- częsty kaszel związany z odpływem śluzu w nosogardzieli;
- utrata słuchu, częste zapalenie ucha środkowego - Eustachitis, zapalenie ucha środkowego, przedłużony przebieg;
- ochrypły i nosowy głos, wady mowy;
- częste infekcje dróg oddechowych.
Objawy migdałków obejmują również trudności w oddychaniu przez nos, w zależności od stopnia nasilenia migdałków objaw ten objawia się następująco:
- Dziecko ma trudności z oddychaniem tylko podczas snu.
- W nocy występuje ciągła trudność w oddychaniu przez usta i przerywanie w ciągu dnia.
- Trwałe naruszenia oddychania przez nos, otwarte usta, wysychanie warg, z długim procesem - zmiana zgryzu i deformacji górnej szczęki.
Podczas łączenia się zapalenia migdałków (adenoiditis), dziecko ma temperaturę 37-37,5 stopni, wzrost węzłów chłonnych, osłabienie.
Diagnoza choroby
Określanie obecności wegetacji adenoidalnych u dziecka wykonuje wyłącznie specjalista - laryngolog.
Diagnoza polega na przeprowadzeniu pełnego badania, składającego się z kilku etapów:
- Definicja skarg i historia choroby.
- Badanie paliczkowe nosogardła.
- Rhinoskopia (przód i tył) - badanie górnych partii nosogardzieli za pomocą lustra.
- Radiografia nosogardła (obecnie bardzo rzadko stosowana).
- Endoskopia (kontrola za pomocą sondy z kamerą).
- CT
Badanie endoskopowe i tomografia komputerowa są uważane za najbardziej przydatne metody diagnostyczne, które pozwalają z dużą dokładnością określić stopień wzrostu wegetacji adenoidalnych, przyczyny ich wzrostu i struktury tkanki, obecność obrzęku. Ponadto, poznaj stan sąsiednich narządów, określ możliwości leczenia zachowawczego (leczenie miejscowe, laseroterapia, terapia środkami ludowymi i homeopatią, fizjoterapia) lub konieczność zabiegu chirurgicznego i adenotomii.
Metody leczenia
W leczeniu migdałków są dwa główne sposoby
Jak rozpoznać migdałki (tajniki diagnozy)
Pierwszy element układu odpornościowego organizmu każdej osoby, mający na celu ochronę przed wewnętrznymi i zewnętrznymi agresorami - ciałem migdałowatym. Aby określić migdałki - ich obecność i zmiany patologiczne - należy skonsultować się z otolaryngologiem. Nowoczesne metody diagnostyczne mogą wiarygodnie ocenić stan tej ważnej strukturalnej jednostki układu odpornościowego.
Czym one są
Eksperci podkreślają, że migdałki są patologiczną proliferacją tkanki migdałkowej nosogardzieli. Często wykrywane w praktyce pediatrycznej, u dzieci 3-12 lat. Rozpoznanie migdałków powinno być wykonywane wyłącznie przez otolaryngologa. W tym celu przeprowadza się szereg różnych procedur.
Patologia jest charakterystyczna dla dzieci w wieku przedszkolnym, które mają do czynienia z wieloma czynnikami chorobotwórczymi. A ich układ odpornościowy nie jest jeszcze przygotowany na tak agresywne ataki.
Jak rozpoznać migdałki u dziecka - często zadawane pytanie przez niespokojnych rodziców dziecka. W końcu, gdy są oglądane w domu, nie są widoczne. Można podejrzewać wzrost wegetacji limfoidalnych o pewne charakterystyczne objawy. Na przykład ciągła trudność oddychania przez nos, niektóre głosy nosowe. Katar nosa z migdałkami przeszkadza dziecku rano, kiedy śluz spływa z tylnej części nosogardzieli.
U dzieci w podeszłym wieku, po 15-17 latach, hipertrofia migdałka nosogardła jest wykrywana rzadziej. W praktyce dorosłych przypadki zapalenia migdałków są rzadkie.
Przyczyny przerostu migdałków
Specjaliści identyfikują kilka głównych przyczyn możliwej proliferacji tkanki limfatycznej:
- Często nawracające ARVI - tkanka migdałków nosogardła, która nie doszła jeszcze do siebie po pierwszym ataku, ponownie ulega agresji, pęcznieje i ulega zapaleniu. Prowokuje migdałki i zapalenie ucha.
- Zmniejszenie parametrów odporności - brak odpowiedniej reakcji na przenikanie czynników chorobotwórczych z zewnątrz przyczynia się do tego, że organizm dziecka nie jest w stanie w pełni się zabezpieczyć. Aktywność układu limfatycznego zostaje zakłócona. Od razu odbija się to w stanie odporności.
- Zwiększone wykształcenie alergiczne - migdałki reagują na wnikanie w obszar nosogardzieli różnych alergenów, jak również patogennych wirusów i bakterii - przez gwałtowny wzrost wielkości. Rozpoznanie migdałków u dzieci w tym przypadku musi obejmować test alergii.
- W osobnej kategorii osób występuje wrodzona predyspozycja do patologii układu limfatycznego - polilimfoadenopatii.
Specjalista, po dokładnym zebraniu historii i ustaleniu głównej przyczyny negatywnego stanu, decyduje, w jaki sposób sprawdzić adenoidy, która metoda będzie najbardziej pouczająca.
Rozmiary adenoidów
Zachowanie konsultacji otolaryngologów jest niezbędnym warunkiem wiarygodnego osądu obecności patologii. Jak określić stopień migdałków - specjalista zadecyduje indywidualnie w każdym przypadku.
Przybliżone parametry wzrostu limfatycznego:
- 0 stopni - fizjologiczne wymiary migdałka nosowo-gardłowego;
- Stopień 1 - hipertrofia jest umiarkowanie wyrażona, nakładanie światła przewodów nosowych obserwuje się o jedną czwartą;
- 2 stopnie - wzrost jest bardziej wyraźny, kanały nosowe są zablokowane na dwóch trytach ich światła;
- Stopień 3 - migdałek nosogardła całkowicie blokuje światło przewodów nosowych.
Czasami, aby określić migdałki u dziecka przez otolaryngologa, wystarczy spojrzeć w jego usta i nos.
Symptomatologia
Wzrost tkanki gruczolakowatej w pierwszych stadiach jej powstawania praktycznie nie objawia się w żaden sposób. Dziecko rozwija się zadowalająco, jest aktywne, ma dość snu.
Wraz z postępem patologii, migdałki nosowo-gardłowe coraz bardziej blokują światło kanałów nosowych, co wpływa na ogólne samopoczucie dziecka. Jak rozpoznać migdałki:
- oddychanie przez nos dziecka jest osłabione;
- pojawia się charakterystyczne wyładowanie surowicy;
- dziecko jest zmuszone do oddychania przez usta nie tylko w nocy, ale w ciągu dnia;
- okruchy snu stają się przerywane;
- można określić chrapanie;
- w czasie snu, nawet krótkotrwałe zatrzymanie czynności oddechowej - bezdech;
- fonacja uległa znacznemu pogorszeniu - głos niemowlęcia zyskuje dźwięk nosowy;
- parametry słyszenia spadają.
Brak odpowiedniej opieki medycznej prowokuje do naruszenia fizjologicznego procesu powstawania struktur twarzy. Jak sprawdzić migdałki u dziecka, w jakim czasie najlepiej wykonywać, rodzice powinni podjąć decyzję wraz z pediatrą.
Diagnostyka
W przypadku wykrycia jednego lub więcej z powyższych objawów zaleca się skonsultować się z otolaryngologiem. Pediatrzy często muszą odpowiadać na pytania rodziców z niepokojem - jak ENT bada migdałki, czy zabiegi są bolesne i czy są one bezpieczne dla dziecka.
rozpoznanie migdałków przy użyciu rinoskopii tylnej
Obecnie stosowane są następujące metody diagnostyczne:
- Faryngoskopię stosuje się do oceny ogólnego stanu gardła, a także samych migdałków. Przy jego pomocy można określić obecność ujemnego wypływu.
- Podczas badania dróg nosowych - przedniej części rinoskopii - specjalista może ujawnić obrzęk tkanek. Po wkropleniu środka zwężającego naczynia widoczne są migdałki leżące nad światłem joan. W momencie, gdy dziecko połyka, skurcz podniebienia miękkiego jest obserwowany jako oscylacja przerośniętego migdałka.
- Przebieraki nosa należy zbadać za pomocą jamy nosowo-gardłowej - tylnej rinoskopii. Dzięki specjalnemu lusterkowi widoczne są guzy przypominające guz, wiszące w nosogardzieli - migdałkach. Badania u małych dzieci w wieku przedszkolnym mogą być trudne ze względu na zwiększony odruch wymiotny.
- W projekcji bocznej zaleca się wykonanie prześwietlenia nosogardła w migdałkach. Pozwala to nie tylko dokładnie zdiagnozować powiększone migdałki, ale także stopień ich przerostu.
- Rozpoznanie migdałków z endoskopem jest uznawane przez otolaryngologów za najbardziej zaawansowane badanie. Specjalną rurkę z mikrokamerem na końcu wprowadza się do pacjenta przez kanał nosowy. Wszystkie otrzymane informacje na temat stanu migdałków nosogardzieli są natychmiast odzwierciedlane na ekranie wideo. Endoskopia migdałków pozwala na ujawnienie ogólnego stanu narządu, jego umiejscowienia, bliskości choan, ujścia przewodów słuchowych. Razem z lekarzem rodzice dziecka mogą zobaczyć zdjęcie na ekranie.
Endoskopia migdałków u dzieci jest "złotym" standardem diagnozy. Zaleca się zdanie egzaminu w chwili, gdy dziecko już się urodziło. Badanie nie będzie uważane za obiektywne, jeżeli miękisz ostatnio zachorował - tkanki jeszcze nie wyzdrowiały, same są obluzowane i obrzękłe.
Objawy i leczenie adenoiditis u dzieci: rozpoznać i zneutralizować!
Zapalenie Adenoidy u dzieci w wieku od 3 do 12 lat jest bardzo powszechne - jest to jeden z najczęstszych problemów napotykanych przez pediatrycznych lekarzy otolaryngologów. Jak niebezpieczne są adenoidy u dzieci, skąd one pochodzą, czy należy je leczyć i czy to prawda, że chirurgiczne usunięcie migdałków jest jedynym sposobem na rozwiązanie problemu?
Adenoidy: co to jest i dlaczego rozwijają się u dzieci
Przerośnięte, powiększone migdałki gardłowe nazywane są migdałkami. Jeśli zapalenie migdałków jest zmienione, stan ten nazywany jest adenoiditis. Migdałek gardłowy jest małym gruczołem, który znajduje się na tylnej części krtani i składa się z kilku płatków. Zadaniem tego organizmu, związanym z układem odpornościowym, jest wytwarzanie limfocytów, komórek zaangażowanych w ochronę organizmu przed bakteriami i wirusami. Ale z patologicznym wzrostem, migdałki gardłowe same w sobie stają się zagrożeniem dla zdrowia.
Migdałki są zwykle problemem dzieci. U dzieci w wieku do 1-2 lat są one rzadkie, podobnie jak u nastolatków. Szczytowa częstość wynosi od 3 do 10 lat.
Istnieje około 27 przypadków adenoiditis na 1000 dzieci.
Migdałki u dzieci występują z kilku powodów:
- częste przeziębienia i inne choroby zakaźne (odra, mononukleoza, różyczka, itp.) atakujące błony śluzowe jamy nosowo-gardłowej;
- zła ekologia w obszarze zamieszkania;
- predyspozycje genetyczne;
- skłonność do reakcji alergicznych, a także astma oskrzelowa - choroby te występują u 65% dzieci cierpiących na adenoiditis;
- Pewne niekorzystne warunki klimatyczne i mikroklimatyczne - zanieczyszczenie gazem, suche powietrze, obecność dużych ilości pyłu - wszystko to powoduje, że błony śluzowe wysychają i stają się szczególnie wrażliwe.
Stopień rozwoju choroby
Istnieje kilka etapów rozwoju migdałków:
1 stopień: ciało migdałowate nieznacznie wzrasta i pokrywa w przybliżeniu jedną czwartą światła przewodów nosowych. Głównym objawem choroby na tym etapie jest nieco oddychanie przez nos, szczególnie w nocy.
2 stopień: migdałki powiększają swój rozmiar i zamykają dwie trzecie światła. Oddychanie nosa jest bardzo trudne nawet w ciągu dnia, w nocy dziecko może chrapać, a jego usta są zawsze uchylone.
Stopień 3: ciało migdałowate całkowicie pokrywa światło, przez co oddychanie nosowe jest absolutnie niemożliwe.
Objawy adenoiditis u dzieci
We wczesnych stadiach trudno dostrzec migdałki u dzieci, objawy tej choroby nie są swoiste. Rodzice albo nie zwracają na nie uwagi, albo uważają, że dziecko ma przeziębienie. Oto kilka znaków, na które powinieneś zwrócić uwagę, aby zidentyfikować chorobę na samym początku:
- trudności w oddychaniu przez nos, chrapanie we śnie;
- bladość i ospałość z powodu braku powietrza i zaburzeń snu spowodowanych chrapaniem;
- naruszenie zapachu;
- dziecko przełyka z trudem, często dławi się;
- dziecko skarży się na odczuwanie obcego obiektu w nosie, ale nie ma płynu, gdy dmucha w nos;
- głos jest niski, głuchy, w nosie;
- dziecko nieustannie oddycha przez usta;
- stałe zmęczenie i drażliwość.
Jeśli powiększony migdałek jest w stanie zapalnym, widoczne są objawy zapalenia jajowodów:
- wysoka gorączka;
- katar, który trudno jest leczyć zwykłymi kroplami;
- osłabienie, ból głowy, senność, utrata apetytu i nudności - tak objawia się ogólne zatrucie, typowe dla wielu chorób zakaźnych;
- przewlekły kaszel;
- ból gardła, nosa i uszu, czasami znaczne upośledzenie słuchu.
Jak leczyć migdałki u dziecka
Ponieważ obecność migdałków i ich stanów zapalnych jest bardzo łatwo mylona z przeziębieniem lub przeziębieniem, nie powinieneś próbować diagnozować siebie i leczyć dziecko domowymi lekami bez recepty - mogą ulżyć przez bardzo krótki czas, ale wtedy objawy powrócą. A choroba w międzyczasie będzie się dalej rozwijać. Nie ma potrzeby sięgania do momentu, w którym migdałki całkowicie blokują światło w nosie - skontaktuj się z lekarzem po pierwszym podejrzeniu migdałków.
Aby uzyskać dokładną diagnozę, lekarz przepisze badanie endoskopowe, badanie krwi i moczu, aw niektórych przypadkach wymagane jest prześwietlenie nosogardła.
Leczenie migdałków u dzieci, szczególnie we wczesnym stadium, obejmuje głównie metody zachowawcze. W stadium 1 i 2 rozwoju choroby nie jest wskazane usuwanie migdałków u dzieci - na tym etapie można zwalczyć chorobę za pomocą terapii lekowej i fizjoterapii. Interwencja chirurgiczna jest konieczna tylko wtedy, gdy żaden inny sposób zwalczania adenoiditis nie przynosi pożądanego efektu.
Leczenie zachowawcze
Kiedy migdałom zwykle przepisuje się leki przeciwhistaminowe, immunomodulujące, kompleksy witamin i leki, które aktywują mechanizmy obronne organizmu. Krople do nosa z komponentami przeciwzapalnymi i środkami zwężającymi naczynia zmniejszają stany zapalne i ułatwiają oddychanie przez nos (jednak te ostatnie stosuje się ostrożnie i nie więcej niż 3-5 dni). Dobry wynik daje mycie nosa lekko osoloną wodą lub specjalnymi roztworami leczniczymi.
Z procedur fizjoterapeutycznych najczęściej przepisuje się elektroforezę z jodkiem potasu, prednizonem lub azotanem srebra, a także terapię UHF, magnetoterapię o wysokiej częstotliwości, terapię ultrafioletową i stosowanie błota.
Ważna jest także gimnastyka oddechowa - przy pomocy migdałków dziecko przyzwyczaja się do oddychania przez usta i wymaga odrodzenia nawyku wdychania nosem.
Zazwyczaj kombinacja tych metod wystarcza do wyleczenia zapalenia gruczolaka. Jednak w niektórych przypadkach, szczególnie jeśli choroba osiągnęła już stadium 3 i nie można jej poddać leczeniu zachowawczemu, zaleca się chirurgiczne usunięcie migdałków.
Usunięcie migdałków u dzieci (adenotomia)
W nowoczesnych klinikach usuwanie migdałków u dzieci jest operacją prostą i mało uderzającą, ale jeśli nie możesz tego zrobić, lekarz spróbuje pójść tą drogą.
Wskazaniami do usuwania migdałków u dzieci są: nieskuteczność leku i fizjoterapia, poważne trudności w oddychaniu przez nos, co prowadzi do nieustannego przeziębienia, częstego zapalenia ucha i niedosłuchu. Operacja ma przeciwwskazania: nie jest przeprowadzana w przypadku nieprawidłowości w budowie podniebienia, niektórych chorób krwi, raka lub podejrzanego raka, ostrych chorób zapalnych (należy je najpierw wyleczyć) przez 30 dni po każdym szczepieniu i dla dzieci poniżej 2 roku życia.
Usuwanie migdałków u dzieci odbywa się w szpitalu w znieczuleniu miejscowym lub ogólnym. Jest na to kilka sposobów.
W metodzie aspiracji usuwanie migdałków wykonuje się za pomocą pompy próżniowej ze specjalną dyszą, aw metodzie endoskopowej za pomocą sztywnego endoskopu (operacja ta wykonywana jest w znieczuleniu ogólnym). Microdebrider jest również używany do usuwania migdałków, czasem nazywanych golarką. Okres rehabilitacji po takich metodach trwa około 2 tygodni.
Najnowocześniejszą i mało skuteczną metodą jest laserowe usuwanie migdałków. Migdałki są odcinane przez skierowaną wiązkę laserową, a naczynia krwionośne są kauteryzowane, co eliminuje ryzyko krwawienia i infekcji. Okres rehabilitacji laserowego usuwania migdałków również ulega znacznemu skróceniu.
Cała operacja trwa nie dłużej niż 15 minut i jest dość prostą interwencją, po której powikłania występują bardzo rzadko. Jednak jest to nadal operacja chirurgiczna z wszystkimi związanymi z tym zagrożeniami i powinna być przeprowadzona w sprawdzonej klinice.
Jak wybrać klinikę do leczenia adenoiditis u dziecka?
"Dzieci boją się lekarzy i klinik, a ich rodzice są zwykle niespokojni" - mówi lekarz kliniki dziecięcej "Markushka". - Można je zrozumieć: trudno jest nazwać przyjemnością wizytę w publicznych klinikach, nawet jeśli kwalifikacje lekarzy i wyposażenia technicznego nie powodują żadnych pytań. Aby zmniejszyć stres związany z pójściem do lekarza, polecam kontakt z prywatnymi klinikami dla dzieci. Miła atmosfera, brak kolejek, umiejętność przychodzenia w dogodnym czasie, wrażliwy i przyjazny personel - wszystko to pomaga uwolnić nerwowość i ułatwia komunikację między lekarzem a małym pacjentem. Nasza klinika zatrudnia wysoko wykwalifikowanych pediatrów 15 różnych specjalizacji, w tym lekarzy laryngologów z dużym doświadczeniem. Posiadamy najdokładniejszy i najbardziej aktualny sprzęt diagnostyczny i laboratoryjny, który pozwala nam szybko postawić prawidłową diagnozę i natychmiast rozpocząć leczenie. Zwracamy szczególną uwagę na bezbolesność terapii i komfort naszych pacjentów. Nasi eksperci mogą nawet iść do twojego domu. "
P.S. Markushka jest multidyscyplinarną polikliniką dziecięcą położoną we wschodniej części Moskwy i świadczącą usługi w zakresie leczenia i diagnostyki dzieci od urodzenia do 18 lat.
Numer licencji LO-01-007351 z dnia 9 stycznia 2014 r.
Wydane przez Departament Zdrowia
Rząd Moskwy, jur. twarz - LLC SEEKO.
Możliwe są przeciwwskazania. Skontaktuj się z lekarzem.
Przyczyny i leczenie migdałków u dzieci
Rodzice, których dziecko jest podatne na przeziębienie, powinni wiedzieć, że początkiem większości problemów jest powiększony migdałek. Migdałki u dzieci, których objawy i leczenie, o których rodzice powinni wiedzieć, mogą powodować wiele problemów, chociaż ich pierwotnym celem była ochrona przed zarazkami, które dostają się do organizmu z wdychanym powietrzem przez nos.
Gruczoły powiększają się wraz z dowolnym stanem zapalnym błony śluzowej jamy nosowo-gardłowej, ale po wyzdrowieniu przywraca się wielkość. Przewlekły przebieg choroby prowadzi do proliferacji tkanki limfatycznej. Rodzice przedszkolaków muszą zdecydować, czy usunąć migdałki, czy odmówić.
Ogólna charakterystyka migdałków
Adenoid to ciało migdałowate, zlokalizowane w nosogardzieli i składające się z tkanki limfatycznej. Jego główną funkcją jest rozwój specjalnych komórek ochronnych - limfocytów, zdolnych do neutralizowania drobnoustrojów. Przyczynami wadliwych zmian są przenoszone choroby zakaźne lub czynniki dziedziczne.
Dorośli mają mikroskopijne migdałki lub są całkowicie zanikowi. Dzieci w wieku od 3 do 10 lat mają dostatecznie rozwinięte formacje limfoidalne. To zależy od ich odporności, działając w trybie zwiększonego obciążenia, w celu ochrony ciała dziecka przed różnego rodzaju infekcjami.
U nastolatków samoistne migdałki zmniejszają się do minimum i przestają pogarszać dobre samopoczucie, pod warunkiem, że początkowo problem był rozwiązywany poważnie i kompetentnie. Ostatnio zaczęto wykrywać migdałki u dziecka i ich objawy w nosie, nawet w młodszym wieku.
Charakterystyczne cechy adenoiditis
Nazwa medyczna patologicznej proliferacji migdałków nosogardzieli jest przerostem gruczołów, a ich stan zapalny nazywa się adenoiditis. Obrzęk migdałków u dziecka i adenoiditis u dzieci powinien być zróżnicowany, jego objawy i leczenie przypominają patologię migdałków w migdałkach. W przypadku przejścia do postaci przewlekłej istnieje prawdopodobieństwo poważnych powikłań i rozprzestrzeniania się zakażenia na serce, nerki, stawy.
Obraz kliniczny charakteryzuje się występowaniem śluzowatego wydzieliny z nosa i gardła, gorączki, trudności w oddychaniu. Często ostra choroba obejmuje organy słuchowe w przyległych migdałkach w zapaleniu dziecięcym, objawem jest zatkanie uszu, ból w nich i zmniejszenie percepcji dźwięku. Objawy i leczenie adenoiditis u dzieci manifestują się:
- niewielki wzrost temperatury;
- upośledzenie umysłowe i rozwój fizyczny;
- zwiększone zmęczenie;
- pogorszenie wydajności;
- zaburzenie koncentracji;
- letarg z jednoczesnym zaburzeniem snu;
- odmowa jedzenia.
Na stronie internetowej dr. Komarowskiego znajdują się zdjęcia i filmy dotyczące objawów migdałków i ich terapii, a także recenzje pacjentów.
Zdradliwe przerastanie gruczołów
Migdałki u 3-letniego dziecka zagrażają nawracającym schorzeniom związanym z niemożnością dobrowolnego oddychania przez nos. Zdrowa błona śluzowa i zatoki przynosowe kryje w sobie sekret, który zatrzymuje prawie wszystkie patogeny. Fakt zatkania przepływu powietrza tworzy środowisko sprzyjające reprodukcji infekcji i pojawieniu się stanu zapalnego w górnych drogach oddechowych: zapaleniu gardła, zapaleniu krtani, tchawicy.
Duże gruczoły są niebezpieczne w przypadku połknięcia pokarmu, oddychania. Te trudności sprawiają, że sen dziecka staje się niespokojny, budzi się z braku powietrza, płacząc z obawy, że może się udusić. Powiększone migdałki są często przyczyną moczenia dzieci. Wszystkie te oznaki i objawy migdałków u dzieci sygnalizują potrzebę wizyty u specjalisty.
Często gruczoły są komplikowane z powodu utraty słuchu, kiedy gruczoł blokuje rurkę słuchową, nie przepuszczając powietrza do ucha środkowego. Rezultatem jest utrata elastyczności błony bębenkowej, wpływająca na percepcję dźwięku. Z tych samych powodów wzrost jajowodów prowadzi do nawracającego zapalenia ucha.
Poważną konsekwencją wzrostu migdałków staje się ostre zapalenie adenoidowe u dzieci, którego objawy i leczenie są dość poważne. Przewlekłe zapalenie jest stałym źródłem infekcji, która rozprzestrzenia zarazki w całym ciele.
Gruczoły wpływają na zaległości w szkole z powodu niedoboru tlenu z powodu braku powietrza, wpływającego na zdolności umysłowe.
Lista patologii występujących u dzieci na tle wegetacji adenoidów jest znacznie dłuższa. Jest to najczęściej spotykany. Skład krwi może się zmieniać, może pojawić się zaburzenie układu nerwowego i przerwy w funkcjonowaniu nerek. Nawet jeden z wielu tych znaków pozwoli specjalistom zdiagnozować dolegliwości i przepisać niezbędną terapię.
Czynniki zapalne u dziecka
Przyczyny migdałków u dzieci w wieku 3 lat ze względu na:
- predyspozycje genetyczne związane z anomalią układów limfatycznych i hormonalnych, w których często zmniejsza się czynność tarczycy, a objawy migdałków u dzieci są uzupełniane obojętnością, obrzękiem i tendencją do nadwagi;
- patologiczny wpływ i uraz porodowy, głównie przez wirusową lub zakaźną chorobę, na którą cierpi kobieta na dowolnym etapie ciąży, przyjmujący antybiotyki i inne toksyczne leki;
- charakter karmienia piersią, szczepienia i różne choroby we wczesnym wieku;
- przejadanie się i nadużywanie słodyczy;
- skłonność do reakcji alergicznych u krewnych i dziecka;
- słaba odporność;
- sytuacja ekologiczna w regionie zamieszkania - z nieświeżym, zakurzonym powietrzem, bliskością zakładów chemicznych, sytuacją sanitarną w domu.
Wszystkie te przyczyny występowania migdałków u dzieci powinny być uważane przez rodziców za środek zapobiegawczy w celu zapobieżenia wystąpieniu choroby. Dorośli, którzy sami cierpieli w dzieciństwie, powinni zwracać uwagę na objawy, aby nie umknąć zapaleniu migdałków i rozpocząć leczenie w czasie.
Objawy i leczenie zapalenia gruczołów
W warunkach domowych nie jest możliwe określenie migdałków u dzieci, ich objawów i prowadzenie leczenia: nie są one widoczne. Może to zrobić tylko otolaryngolog ze specjalnym lustrem.
Istotne różnice w rozwoju migdałków to:
- częsty długi katar, trudny do wyleczenia;
- trudności w oddychaniu przez nos nawet w przypadku braku zapalenia błony śluzowej nosa;
- regularne wydzielanie z nosa, co prowadzi do swędzenia nosa;
- wdychanie przez otwarte usta z wiotczeniem pod żuchwą, a wyraz twarzy staje się obojętny;
- niespokojny i płytki sen dziecka;
- chrapanie i chrapanie we śnie, czasem zatrzymanie oddychania;
- napadowe nocne uduszenie;
- systematyczny poranny kaszel;
- odruchowe gesty losowe, nerwowe skurcze, mruganie;
- pojawienie się mowy nosowej i niezrozumiałej, zmiana barwy głosu;
- obojętność, anemia;
- przepracowanie, gorący temperament, histeria;
- brak tlenu, co prowadzi do bólów głowy;
- ubytek słuchu, charakteryzujący się tym, że dzieci cały czas pytają ponownie.
Klasyfikacja i rodzaje migdałków
Stopień przepływu u dzieci pozwala nam sklasyfikować problem na:
- ostre zapalenie wywołane przez infekcję;
- przewlekłe, występujące w organizmie przez długi czas, z okresowymi zaostrzeniami i niedowładami.
Towarzyszący znak - cieknący nos - podzielony jest na 4 typy:
- Nawykowe zapalenie błony śluzowej nosa, często występujące w ostrych schorzeniach układu oddechowego. Różni się w przezroczystych wodnistych przedziałach, zwykle nie wymaga specjalnych środków, z wyjątkiem stosowania kropli do nosa, które blokują nadmiar płynu. Jednak rozpoznanie choroby gruczołów pogłębia przebieg choroby układu oddechowego.
- Katar sienny zwykle występuje u dzieci skłonnych do sezonowej nietolerancji. Niezależnie od tego typu nieżytu nosa nie można wyleczyć z uwagi na fakt, że terapia farmakologiczna u dziecka podatnego na alergie może być komplikowana przez anafilaksję. Migdałki należy usunąć chirurgicznie, ponieważ:
są niekorzystnym momentem w połączeniu z alergiami;
zwiększyć agresywne działanie bodźców;
powodować zespół astmatyczny i ataki astmy.
- Zakaźna etiologia zrogowacenia, której winowajcą są paciorkowce i gronkowce złowione w migdałkach. Ten rodzaj nieżytu nosa wskazuje na patologiczne zatrucie ciała dziecka. Z nozdrzy wyróżnia się gęsta, zielonkawa, cuchnąca ciecz. Konieczne jest kompleksowe leczenie migdałków u dzieci za pomocą środków przeciwwirusowych i antybiotyków. Leki przepisane na wyniki testów. Zaleca się monitorowanie hospitalizacji, ponieważ migdałki u 3-letniego dziecka, u którego rozpoznano objawy, stają się regularnym źródłem nowych form wirusów.
- Przewlekłe zapalenie zatok charakteryzuje się przedłużonym obrzękiem, zaczerwienieniem, stanem zapalnym w nosie. Towarzyszy mu zatkany nos, ciągły katar, głosy nosowe. To gruczoły powodują nawrót zapalenia zatok. Lekarze zalecają chirurgiczne oczyszczenie jamy nosowej jako skuteczną terapię - cięcie warstwy adenoidowej z migdałków jednocześnie z terapią lekową, którą pacjent musi powtórzyć po sześciu miesiącach. Czas trwania i powolne zapalenie zatok prowadzi do zapalenia migdałków.
Stopnie migdałków u dzieci
Wzrosty migdałków dzieli się na stopnie w zależności od wielkości sezonu wegetacyjnego:
Stopień 1 objawia się u niemowląt z zaburzeniami oddychania nocnego ze względu na wzrost stanu snu, a wzrosty nakładają się na kanały nosowe na trzecią część grzbietu. Usunięcie chirurgiczne nie jest wymagane.
Kiedy drugi stopień u dziecka przez całą dobę oddycha oddychaniem przez nos, jest on drzemany z szeroko otwartymi ustami, chrapiąc. Nosofarynon jest blokowany przez 2/3, ale nadal nie musi być usunięty.
Stopień 3 charakteryzuje się hiperplazją gruczołów do maksimum, powietrze absolutnie nie przechodzi przez nos. Warstwy mogą wpływać na rurkę słuchową, prowokować zapalenie ucha środkowego i powodować utratę słuchu. Ten stopień jest dość trudny, poważnie komplikuje dobre samopoczucie dziecka.
Oddychanie w jamie ustnej wysusza błony śluzowe gardła, stając się czynnikiem prowadzącym do chorób laryngologicznych: zapalenie migdałków, zapalenie krtani, zapalenie płuc, upośledzenie słuchu, upośledzenie umysłowe. Ponadto przedłużone płytkie oddychanie prowadzi do deformacji piersi i pojawienia się anemii.
Z tego samego powodu często dochodzi do złamania kości szczękowo-twarzowej i zębów, tworzy się tzw. Twarz typu adenoidalnego: z półotwartymi ustami, wydłużoną zwisającą szczęką i wysuniętymi siekaczami do przodu.
Diagnozowanie
Doświadczony lekarz może łatwo zdiagnozować chorobę. Czasami wystarczy jedno spojrzenie, aby podejrzewać migdałki. Jednak powodem niedokładnego stwierdzenia zawarcia jest czasami brak doświadczenia lub nadmierny pośpiech. Niemożliwość oddychania niekoniecznie oznacza obecność migdałków.
Czynnikami mogą być alergiczny nieżyt nosa, zakrzywiona przegroda nosowa, nowotwór. Wykwalifikowany lekarz prawidłowo określi zasięg choroby za pomocą barwienia głosu, dykcji. Prawdziwy wniosek uzyskuje się dopiero po dokładnym badaniu pacjenta, składającym się z określonych działań:
- od wstępnego badania dziecka i znalezienia historii chorób w rodzinie;
- najstarszą metodą diagnozy, często stosowaną w klinikach dla dzieci, jest test palca;
- z badania za pomocą specjalnych narzędzi lustrzanych;
- z prześwietlenia rentgenowskiego (niedoskonałość metody - niezdolność do wykazania stanu zapalnego, obrzęk, śluz, można zaobserwować tylko wzrost migdałków);
- w zastosowaniu najnowocześniejszych metod - endoskopii i tomografii komputerowej, które z dużą dokładnością rozpoznają wielkość wzrostu i sprawcę ich ekspansji, charakterystyki przepływu, obecności ropy, obrzęku, stanu pobliskich narządów.
Badanie otolaryngologa przy użyciu przestarzałych metod nie może wykazać poprawnych wyników. Zapalenie migdałków i rinoskopia, często powodujące napady wymiotów, bolesne i bolesne dla dzieci. Endoskopia dostarcza więcej informacji, ale ta metoda ma również wady. Wąskie podłużne rurki z kamerą wprowadza się do jamy nosowej. Bolesność tej procedury wymaga znieczulenia na błonę śluzową przy użyciu lidokainy, która może podrażniać błonę, a nawet powodować alergie. Jeśli rodzice nie są pewni, że dziecko z łatwością przeniesie tę procedurę, konieczne jest wykonanie testu na alergen w przeddzień badania lub zrezygnowanie z tej metody.
Leczenie
Istnieją dwa główne typy leczenia migdałków dziecięcych - chirurgiczne i zachowawcze. Wybór metody zależy od stadium wzrostu i obecności konsekwencji. Nieoperacyjne leczenie jest uważane za najdokładniejszy, wiodący kurs leczenia migdałków. Jest wykonywany z niewielkim powiększeniem migdałków lub przeciwwskazaniami do interwencji chirurgicznej. Przed podjęciem decyzji, czy wyrazić zgodę na operację, rodzice powinni wypróbować wszystkie potencjalne metody, które pozwolą im porzucić adenotomię.
Tradycyjne gojenie odbywa się jednocześnie na wiele sposobów. Z miejscową terapią:
- zakopać skurcz naczyń krwionośnych i krople przeciwzapalne (galazolin, sanorin);
- przepłukać nos lekami (albucid, protargol);
- stosować leki do miejscowego wzmocnienia odporności (Imudon);
- zastosuj wzmacniające leki:
- zalecane multiwitaminy i pierwiastki śladowe;
- należy przepisać leki przeciwalergiczne (suprastynę, claritin);
- oferować substancje immunostymulujące.
Zastosowanie metod fizjoterapeutycznych jest uważane za bardzo skuteczne.
Uzdrawianie lekiem z gruczołów priorytetem polega na skrupulatnej eliminacji sekretu. Tylko oczyszczanie pozwala na stosowanie lokalnych preparatów, a nadmiar wydzielany poważnie obniża skuteczność gojenia.
Technika laseroterapii jest obecnie dość skutecznym sposobem. Wielu ekspertów uważa to za nieszkodliwe, chociaż nikt nie badał bezpieczeństwa. Laseroterapia pomaga zmniejszyć obrzęk tkanki limfatycznej, zwiększyć odporność, zmniejszyć stan zapalny.
Homeopatia jest uważana za najbezpieczniejszą metodę leczenia, ale jej działanie jest całkowicie indywidualne: czasami daje doskonałe wyniki, w innych przypadkach prawie nie pomaga. Zaleca się wypróbowanie tej metody, ponieważ jest ona bezpieczna, można ją łączyć z innymi metodami. Aby zwiększyć szanse całkowitego wyleczenia, lek powinien zostać wybrany przez doświadczonego homeopatę. Najskuteczniejszymi lekami są limfopiozydy - kompleksowa niemiecka lek homeopatyczny - i olejek thuja.
Chirurgiczne usunięcie migdałków
Czasami chirurgiczne usunięcie gruczołów (adenotomia) jest jedyną możliwą drogą wyjścia z sytuacji. Ta operacja jest uważana za dość prostą w praktyce otolaryngologii. Interwencja chirurgiczna jest zalecana tylko w tych przypadkach, w których wypróbowano wszystkie inne metody, które nie dały wyniku pozytywnego, a pacjentowi zdiagnozowano stadium 3 lub stopień 4 regularnie postępujących gruczołów.
Szczególnie niezbędna operacja w przypadku deformacji twarzy. Wykonuje się go niezależnie od wieku, a nawet klatki piersiowej. Co więcej, lekarze zalecają, aby nie opóźniać czasu, ale aby przeprowadzić manipulację przed rozpoczęciem okresu szkolnego, aby nie odniosło to sukcesu w treningu.
Ostatnio usunięcie gruczołów przeprowadzono bez znieczulenia, ponieważ receptory bólowe są nieobecne w tkance gruczołowej. W dzisiejszych czasach zmieniły się opinie, zaczęły przeprowadzać adenotomię za pomocą anestezji - lokalnej lub ogólnej. Dorośli otrzymują zwykle znieczulenie miejscowe, lek nakłada się przez spryskanie lub rozmazanie wymazem, co pozwala pacjentom być świadomymi bez bólu.
Dzieci poddawane są znieczuleniu ogólnemu, aby nie przeżyły urazu psychicznego, na przykład na widok krwi, co pozwala lekarzowi nie denerwować się. Jednak decyzję o zastosowaniu metody znieczulenia podejmuje się indywidualnie, w zależności od sytuacji.
Metody interwencji chirurgicznej w celu usunięcia migdałków, są tylko 2: tradycyjne i endoskopowe. Pierwsza metoda polega na użyciu specjalnych narzędzi. Ważną wadą tej metody jest to, że strefa wpływu jest poza zasięgiem wzroku lekarza. Nie całkowicie usunięte gruczoły obarczone są nawrotem.
W endoskopowej adenotomii stosowane są nowoczesne technologie, które pozwalają chirurgowi zobaczyć narządy i działać całkiem wyraźnie, nie tracąc resztek i nie dotykając dodatkowych tkanek. Metoda ta staje się coraz bardziej popularna, chociaż stosowanie tradycyjnej metody trwa.
Czas trwania operacji adenotomii około godziny, a następnie potrzebujesz obserwacji lekarzy w ciągu dnia. Temperatura podniesiona po operacji nie powinna zostać zestrzelona za pomocą leków zawierających kwas acetylosalicylowy, aby nie spowodować krwawienia.
Wielokrotne usunięcie gruczołów nie jest wykonywane. Nie zawsze zapewnia kompletne wyleczenie. Źródło zakażenia może pojawić się później w innym miejscu, dlatego należy dowiedzieć się, gdzie znajduje się centrum zapalne, wykonując analizę, która również określa wrażliwość na antybiotyki. Następnie terapia jest przepisywana za pomocą tych leków, dla których zidentyfikowano podatność.
Środki domowe
Uzdrawiające migdałki to długi proces i wymaga cierpliwości. W domu zaleca się stosowanie środków ludowych:
- Opłukując gardło za pomocą wlewu eukaliptusowego, 100 g suchych liści wlano do 1 l wrzącej wody i odstawiono na 6 godzin w termos, a następnie przesączono. Mycie odbywa się trzy razy dziennie. Powrót do zdrowia następuje za sześć miesięcy.
- Wlewając sok z aloesu trzy razy dziennie, musisz ściśle przestrzegać dawki mikro - 2 krople na raz. Zaleca się przeprowadzanie imprezy przez cały rok w celu konsolidacji wyniku, który pojawia się raczej szybko.
- Rosół glistnika, warzony zgodnie z przepisem: 2 łyżki. l wysuszona mieszanina na 2 szklanki wody, służy do mycia gardła lub świeżego soku - jest wprowadzana do nozdrzy 2 krople dwa razy dziennie przez półtora miesiąca. Razem te techniki nie mają zastosowania.
- Podpalanie olejek z drzewa herbacianego, rokitnik zwyczajny, tuj w nosie. Metoda jest dość skomplikowana, wymagająca wstępnego przygotowania: mycie nosa roztworem soli, stosowanie preparatów zwężających naczynia w celu złagodzenia zatłoczenia. Wraz z pojawieniem się swobodnego oddychania lek zaczyna kapać zgodnie ze schematem: rokitnik zwyczajny nakłada się 4 ml na każde nozdrze dwa razy dziennie przez 2 tygodnie. W przypadku tui i drzewa herbacianego procedurę powtarza się.
Istnieją inne metody domowego leczenia gruczołów, których skuteczność jest sprawdzana w praktyce i wymaga indywidualnego podejścia.
Środki zapobiegawcze
Zasady postępowania w celu uniknięcia infekcji są proste i dostępne:
- maksymalne zapewnienie odpowiednich warunków klimatycznych w miejscu pobytu dziecka, polegające na nawilżaniu i wentylacji pomieszczenia oraz utrzymaniu sterylności;
- przestrzeganie pełnego snu, korzystny wpływ na dobre samopoczucie dziecka;
- stworzenie zrównoważonej diety, która obejmuje pokarmy bogate w witaminy, które wspierają odporność dziecka;
- wzmocnienie ciała dziecka, zwiększenie jego odporności dzięki aktywnemu trybowi życia, regularnej aktywności fizycznej, obecności dodatkowych zajęć;
- stopniowe utwardzanie;
- recepta preparatów witaminowych;
- sanacja jamy ustnej;
- zgodność z zasadami higieny;
- chodzić na świeżym powietrzu;
- ograniczenie czasu korzystania z urządzeń elektronicznych.
Te wspólne zasady pomogą chronić dziecko przed problemami ze stanem zapalnym migdałków.
Głównym czynnikiem w pojawieniu się przerostu migdałków są częste przeziębienia, grypa, alergie i predyspozycje rodzinne. Komplikacje mogą być poważne, a leczenie zajmuje dużo czasu, czasami trzeba uciec się do operacji. Zapobieganie chorobom jest zawsze o wiele prostsze i skuteczniejsze niż leczenie, dlatego przestrzeganie zasad zapobiegania zmniejsza ryzyko infekcji i chroni zdrowie dziecka.