Gardiorkowaty ból gardła jest chorobą zakaźną, która objawia się w postaci zapalenia migdałków. U dorosłych ból gardła może być spowodowany przez różne rodzaje drobnoustrojów i jest przenoszony przez unoszące się w powietrzu kropelki lub w wyniku kontaktu z brudnymi naczyniami lub nieumytymi produktami.
Czynnikiem powodującym tę postać bólu gardła są najczęściej paciorkowce i gronkowce. Choroba występuje, gdy osłabiona odporność, ogólna lub częściowa hipotermia ciała.
Jedną z najczęstszych odmian jest pęcherzykowa forma zapalenia migdałków, której leczenie i objawy będziemy rozważać dzisiaj.
Przyczyny
Dlaczego pojawia się pęcherzykowy ból gardła i co to jest? Występuje w wyniku infekcji migdałków przez bakterie, które dostają się do organizmu egzogennie (zewnętrznie) lub endogennie (następuje regeneracja warunkowo patogennej flory). Główną przyczyną tej choroby jest infekcja zwana gronkowcem.
Występowanie dławicy pęcherzykowej występuje w następujących sytuacjach:
- uderzył w paciorkowce migdałków i gronkowce;
- obecność drobnoustrojów rozwijających się w zimnych porach roku;
- znaczna hipotermia w gardle, która doprowadziła do ogólnego obniżenia odporności immunologicznej organizmu;
- wirusy błonica, kiła, zapalenie płuc i inne, które prowadzą do procesów zapalnych w migdałkach.
Osłabiony układ odpornościowy nie może dłużej powstrzymywać mikroorganizmów oportunistycznych i zaczyna intensywnie mnożyć się w jamie ustnej, powodując zapalenie migdałków.
Pamiętaj, że zapalenie migdałków pęcherzykowych jest bardzo zaraźliwe, w ciężkich przypadkach pacjent pozostaje w szpitalu. W domu pacjent musi znajdować się w oddzielnym pomieszczeniu, używać tylko rzeczy osobistych, ograniczać kontakty.
Co dzieje się z migdałkami?
W gardle pęcherzykowym zapalenie zlokalizowane jest w pęcherzykach migdałków, w których ropa jest tworzona, przez błony śluzowe przeświecają żółto-białe zmiany. Jak powiedział słynny doktor Simanovsky, obraz migdałków z pęcherzykową anginą jest bardzo podobny do rozgwieżdżonego nieba.
Z biegiem czasu te ropiejące ogniska mogą się ze sobą łączyć tworząc jednorodną ropopochodną żółto-białą patynę na migdałkach. Wrzody mogą topić tkankę i przenikać do gardła.
Objawy dusznicy bolesnej
Ropne zapalenie pęcherzyka płucnego ma pewne objawy, które objawiają się po okresie inkubacji - zwykle trwa nie dłużej niż jeden dzień. W przeciwieństwie do dławicy piersiowej, ropne procesy powodują cięższy przebieg choroby.
Objawy dusznicy bolesnej zaczynają się gwałtownie:
- pojawiają się dreszcze;
- temperatura wzrasta do 39-40 stopni;
- wielkie osłabienie, uczucie bólu w dolnej części pleców i stawów;
- występuje utrata apetytu;
- węzły chłonne są powiększone i bolesne przy badaniu palpacyjnym;
- migdałki podniebienne i części wokół nich puchną, stają się zapalne i zaczerwienione;
- istnieją pęcherzyki ropne - białe lub żółte blaszki na migdałkach;
- z powodu bardzo silnego i ostrego bólu pacjent jest trudny do połknięcia;
- z silnym przeziębieniem trudno oddychać przez usta i nos.
Badanie gardła wyraźnie pokazuje obrzęk, obrzęk i silne zaczerwienienie migdałków (najczęściej palatyny). Powierzchnia podniebienia miękkiego i migdałków pokryta jest rozproszonymi białymi i żółtymi kropkami o zaokrąglonym kształcie (przypominającymi ziarna prosa), które głoszą mieszki włosowe.
Ponieważ tę dusznicę bolesną często łączy się z lakunarem, powierzchnię migdałków można pokryć białym nalotem, a owrzodzenia tworzą się w jamie ustnej.
Zapalenie migdałków pęcherzykowych u dzieci
Choroba zaczyna się od silnego uczucia niedyspozycji. Dziecko może skarżyć się przede wszystkim na ból gardła i pogorszenie stanu zdrowia. Wśród najbardziej popularnych objawów, które również wywołują najbardziej nieprzyjemne odczucia, są bóle głowy, bóle stawów, nudności na wymioty, niemożność przełknięcia pokarmu. Wszystko to dzieje się na tle obfitej gorączki i dreszczy, które trwają około 2 godzin, a następnie zostają zastąpione stanem poprawy. Temperatura ciała gwałtownie wzrasta do dużej liczby.
Ten stan u chorego dziecka trwa około 2 dni, kiedy szczyt osiąga się podczas choroby. Objawom tym towarzyszy obrzęk gardła i gardła, wysypki, kaszel i zapalenie błony śluzowej nosa, zapalenie spojówek, ból w okolicy żołądka, powiększenie węzłów chłonnych. Większą trudnością dla dziecka jest oddychanie i połykanie.
Zapalenie migdałków mieszków włosowych: zdjęcie
Jak wygląda ta choroba, oferujemy przeglądanie szczegółowych zdjęć:
Komplikacje
Anglicowy pęcherzyk na zdjęciu wygląda nieatrakcyjnie, ale nie jest najbardziej nieprzyjemny z jego właściwości. Zagraża poważnymi powikłaniami ze strony układu sercowo-naczyniowego, nerek i układu moczowego jako całości, niszczenia stawów. Może stać się przewlekłym i osłabić układ odpornościowy.
Dlatego tak ważne jest, aby rozpoznać grudkowe zapalenie migdałków we wczesnych stadiach, aby odróżnić je od innych chorób, które są podobne w objawach, aby rozpocząć leczenie i doprowadzić je do końca, obserwując odpoczynek w łóżku i przestrzegając zaleceń higienicznych.
Leczenie dusznicy bolesnej u dorosłych
W celu skutecznego leczenia pobierany jest wymaz z migdałków, który jest następnie badany metodami laboratoryjnymi w celu określenia czynnika sprawczego zapalenia migdałków i jego wrażliwości na antybiotyki.
W większości przypadków ostre ropne zapalenie migdałków spowodowane jest głównie przez beta-hemolizujące paciorkowce grupy A, wrażliwe na penicyliny, antybiotyki cefalosporynowe i karbapenemy.
W domu musisz przestrzegać pewnych zasad, które w przypadku pęcherzykowego zapalenia migdałków pomogą go szybciej wyleczyć.
- Dorosły lub dziecko powinno ograniczać aktywność i spędzać jak najwięcej czasu, najlepiej w łóżku. Naruszenie leżenia w łóżku, a ponadto realizacja żmudnych obowiązków może dramatycznie pogorszyć stan pacjenta i pogorszyć ostrość choroby.
- Drugim warunkiem jest obfite korzystanie z ciepłych napojów. Wskazane jest, aby na czas choroby i nieco zmienić menu pacjenta. Jedzenie powinno być puree, miękkie. Z tego powodu, i tak zapalna krtań nie będzie rozdrażniona, a połknięcie takiego jedzenia jest znacznie łatwiejsze. Zalecana tabela dietetyczna nr 13.
- Choremu lepiej jest przydzielić oddzielny pokój, częściej go powierzyć i przeprowadzić czyszczenie na mokro. Naczynia, pościel i ręczniki powinny być również oddzielne, a po użyciu zagotować lub zalać wrzącą wodą. Ograniczaj kontakt z chorymi, zwłaszcza nie pozwalając dzieciom - są szczególnie podatni.
- Również najważniejszym warunkiem prawidłowego leczenia pęcherzykowego zapalenia migdałków w domu jest często płukanie gardła. Podczas zabiegu można stosować specjalne środki antyseptyczne, takie jak jododol, delfin, lugol, chlorofil, miramistin, furatsilin (2 tabletki na szklankę wody), napary ziołowe, roztwór sody i sól.
- Terapia antybakteryjna. Aby wyeliminować paciorkowce, najczęstszą przyczyną jest przepisane chronione penicyliny (augmentin, amoxiclav). W przypadku nietolerancji grupy penicylin występują inne grupy antybiotyczne: makrolidy (azytromycyna), cefalosporyny 1-2 pokolenia (cefotaksym, cefuraxim). Dawkowanie jest ustalane indywidualnie przez lekarza prowadzącego w zależności od wieku i zaawansowania przebiegu.
- Preparaty przeciwzapalne i przeciwbólowe pomagają zmniejszyć podrażnienie, złagodzić ból i ułatwić połknięcie. Leki te obejmują Ingalipt, Kameton, Tantum Verde. Możesz również użyć różnych ssaków do ssania.
Jeśli masz ból gardła, którego leczenie rozpoczyna się po pewnym czasie, a także, jeśli antybiotyk na ból gardła zostanie wybrany nieprawidłowo i gdy odporność pacjenta jest bardzo słaba, mogą wystąpić poważne konsekwencje.
Antybiotyki
Leczenie dusznicy bolesnej z antybiotykami należy prowadzić ściśle przestrzegając indywidualnych dawek, zgodnie z ciężkością choroby i wiekiem pacjenta.
Najczęściej przepisywane antybiotyki z grupy penicylin, takie jak "Bitsillin", "Amoxicillin", "Benzylpenicillin". Jeśli pacjent ma alergię na penicyliny, może być przepisywany antybiotyk makrolidowy (klarytromycyna, erytromycyna, sumamed, azytromycyna) lub cefalosporyny (cefazolina, cefaleksyna).
Pamiętaj, że nawet jeśli twój stan się poprawił, w żadnym wypadku nie powinieneś przestać używać antybiotyków, ponieważ przy niepełnym kursie przyjmowania leku przeciwdrobnoustrojowego patogen rozwija oporność na ten typ antybiotyku, a choroba zaczyna się od nowa, ale w cięższej postaci i Poprzedni lek nie pomoże.
Jest również obowiązkowe w przypadku antybiotyków, ważne jest stosowanie leków, które zapobiegają rozwojowi dysbiozy. Należą do nich Linex, Bifidumbacterin, itp.
Pęcherzykowe zapalenie migdałków: objawy, fotografia i schemat leczenia
Angina (ostre zapalenie migdałków) jest zapalną chorobą migdałków. Charakteryzuje się ostrym przebiegiem i występuje z częstością 50-60 przypadków na 1000 mieszkańców na rok. Często chore dzieci od 3 do 7 lat, dorośli - przeważnie do 40 lat. Jest pierwotne lub wtórne, spowodowane zarówno infekcjami bakteryjnymi, jak i wirusowymi, a czasami grzybiczymi.
Istnieje wiele różnych przyczyn, a zatem postaci tej choroby. Szczególnym miejscem wśród jego pierwotnych objawów jest pęcherzykowe zapalenie migdałków. Choroba ta jest spowodowana przez florę bakteryjną, dlatego antybiotyki są obowiązkowe podczas prowadzenia leczenia etiotropowego.
Co to jest?
Pełnoobjawowe zapalenie migdałków jest ropnym zapaleniem mieszków włosowych migdałków (formacji limfoidalnych gardła), w których ropa znajduje się w postaci pojedynczych punktowych zmian. Mogą mieć wpływ na podrażnienie palatine, tuby, gardła i języka. Chorobie towarzyszy wzrost i zapalenie regionalnych węzłów chłonnych szyjnych, w których limfa przepływa z ognisk zapalnych.
Przyczyny rozwoju
Główną przyczyną dławicy pęcherzykowej jest zakażenie chorobotwórczymi bakteriami, wirusami lub grzybami lub samoinfekcja z własną warunkowo patogenną mikroflorą, która jest aktywowana, gdy maleje napięcie miejscowej odporności.
Wśród czynników bakteryjnych, które najczęściej powodują ból gardła, należą:
- arcanobacteria (najczęściej w grupie wiekowej do 25-30 lat);
- Neisseria;
- pneumokoki;
- meningokoki;
- różdżka grypy;
- Klebsiella; i inni;
- β-hemolizujące paciorkowce grupy A, GABHS (jest przyczyną ponad 50-70% przypadków);
- streptokoki z grup C i G (wraz z GABHS powodują 30-40% wszystkich przypadków dławicy piersiowej w praktyce pediatrycznej).
Wirusy znacznie rzadziej wywołują rozwój choroby, głównie z powodu pęcherzykowego zapalenia migdałków:
- koronawirus;
- wirusy grypy i paragrypy;
- Wirus Epsteina-Barr;
- adenowirus;
- rinowirus;
- Wirus Coxsackie A.
W niektórych przypadkach choroba może być spowodowana patogennym działaniem grzybów Candida, zwykle w połączeniu z wirusami lub bakteriami.
Infekcja tkanki migdałków chorobotwórczą mikroflorą następuje zazwyczaj drogą kropelkową lub pokarmową, ale nie można wykluczyć jej bezpośredniego kontaktu. Oprócz infekcji z zewnątrz, infekcja endogenna jest możliwa w obecności przewlekłego procesu zapalnego w strefie zapalenia stawów, szczególnie często w przewlekłym zapaleniu migdałków (w tym przypadku β-hemolizująca grupa paciorkowców A może utrzymywać się przez długi czas w wewnętrznych strukturach migdałków).
Objawy u dorosłych
Poprzednicami dławicy pęcherzykowej są zapalenia błony śluzowej podniebienia miękkiego, łuków podniebiennych, migdałków podniebiennych:
- pacjent skarży się na ból gardła;
- powierzchnia tkanek ustnych jest przekrwiona, pokryta śluzem;
- badanie wykazało, że temperatura podgorączkowa, umiarkowany obrzęk, obrzęk błony śluzowej, regionalne węzły chłonne (szyjkowe, podżuchwowe) powiększone, bolesne przy badaniu palpacyjnym.
W ciągu 1-3 dni, bez leczenia, pojawiają się pierwsze oznaki. Ogólne badanie kliniczne ujawnia objawy pęcherzykowego zapalenia migdałków:
- Ostry ból gardła, ogólne złe samopoczucie;
- Temperatura gorąca, regionalne węzły chłonne są powiększone i bolesne;
- Gdy faryngoskopia wykrywa małe pęcherzyki (pęcherzyki) zawierające ropę, która świeci przez błonę śluzową migdałków.
Charakterystycznym objawem dławicy pęcherzykowej są obszary martwicowo-ropne, które znajdują się obok luk. Podział warunkowej dławicy pęcherzykowej i lakonarskiej. Zwykle w pobliżu znajdują się luki wypełnione ropą i mieszki włosowe. Wizualnie, lacunarowa postać bólu gardła manifestuje się paskami na ciele migdałowatym, wypełnionymi ropnymi treściami.
Zapalenie migdałków pęcherzykowych bez gorączki. W klasycznym ujęciu każde zapalenie, w tym pęcherzykowe zapalenie migdałków, towarzyszy sześciu zewnętrznym objawom:
- obrzęk gruczołów i otaczających tkanek,
- miejscowa kwasica (zwiększona kwasowość tkanek),
- miejscowy przekrwienie (zaczerwienienie migdałków),
- hipertermia (podwyższona lokalna temperatura ciała),
- dysfunkcja uszkodzonego narządu,
- ból.
Bardzo często we wczesnym stadium choroby objawy pęcherzykowego zapalenia migdałków są bardzo podobne do mononukleozy zakaźnej, zaostrzenia przewlekłego zapalenia migdałków, opryszczkowego zapalenia gardła, kandydozy jamy ustnej.
Wtórny ból gardła z mononukleozą jest bardzo podobny do pęcherzykowego, chociaż może postępować jak lacunar:
- Rozpoczyna się pierwszego dnia choroby lub łączy 5-6 dni.
- Również bardzo typowy jest ból brzucha i powiększenie wątroby i śledziony, które nie występują w przypadku pierwotnego pęcherzyka pęcherzykowego.
- Oprócz wysokiej temperatury, która płynie falami, węzły chłonne rosną i stają się bolesne. Jednocześnie dotknięte zostają nie tylko odcinki pachowe, pachowe, potyliczne i podobojczykowe oraz pachwinowe.
- Mononukleoza różni się w badaniach krwi (limfocytoza, wykrywanie jednojądrzastych leukocytów).
- Rozpoznanie potwierdza się immunologicznie (wykrywanie przeciwciał i oznaczanie ich miana) oraz reakcje serologiczne krwi.
Szczególnie ważne jest odróżnienie zakaźnej mononukleozy od pęcherzykowej dławicy piersiowej, leczenie tych dwóch chorób jest radykalnie odmienne. W przypadku mononukleozy, w żadnym przypadku nie należy przyjmować antybiotyków, a ropne zapalenie migdałków może być leczone tylko przez nich.
Objawy u dzieci
Szybko określić główny stan zapalny u małego dziecka jest dość trudne. Poniższe objawy powinny ostrzegać rodziców w początkowej fazie choroby:
- Zaczerwienienie policzków.
- Ostry skok temperatury powyżej 38 ° (z dusznicą bolesną trudno jest obniżyć temperaturę).
- Długi płacz (w niemowlęctwie).
- Skargi na ból w gardle, głowie lub uchu.
- Nieprzyjemny zapach z ust.
- Zaburzenia odżywiania (biegunka lub wymioty).
- Pogorszenie koordynacji ruchowej.
- Gardło czerwone, białe lub żółtawe na języku.
- Przejaw kapryśności z ostrym spadkiem aktywności fizycznej (u starszych dzieci).
- Możliwe zamieszanie do czasu omdlenia.
U dzieci choroba rozwija się szybko i postępuje w bardziej ostrą postać, dlatego też, z pierwszymi objawami, konieczne jest wezwanie zespołu pogotowia, który szybko zabiera dziecko do szpitala chorób zakaźnych. W tym przypadku wezwanie terapeuty okręgowego jest niewłaściwe, ponieważ znacznie powiększone migdałki mogą blokować drogi oddechowe i wywoływać uduszenie.
Jak wygląda grudkowa angina: zdjęcie
Poniższe zdjęcie pokazuje, jak choroba objawia się u dorosłych.
Komplikacje i prognozy
Późne, nieprofesjonalne leczenie, stosowanie antybiotyków, na które tworzy się oporność tego rodzaju chorobotwórczej flory, obniżona odporność pacjenta jest główną przyczyną przyczyniającą się do wystąpienia powikłań.
Najczęściej występuje:
- reumatyzm;
- streptokokowe zapalenie opon mózgowych;
- uszkodzenie przewodu pokarmowego;
- ropień podskórny;
- tworzenie się flegm;
- odmiedniczkowe zapalenie nerek, zapalenie kłębuszków nerkowych;
- sepsa;
- zakaźny wstrząs toksyczny;
- zapalenie ucha środkowego;
- obrzęk krtani.
Rokowanie choroby zależy głównie od tego, jak leczyć ból gardła i jak zapewnia się opiekę medyczną na czas. Przy pierwszych objawach choroby należy niezwłocznie skonsultować się z lekarzem.
Jak leczyć ból gardła
Skuteczne leczenie dławicy z lekami jest niemożliwe bez ścisłego przestrzegania następujących zaleceń w domu:
- Leżanka, odmowa pozostania na ulicy przez 5-6 dni, aby uniknąć gwałtownego pogorszenia.
- Dieta powinna składać się z homogenicznej żywności bez przypraw, takich jak: zboża, buliony, tłuczone ziemniaki i zupy.
- Regularne płukanie gardła, 7-10 razy dziennie, które oczyści gardło ropnej wydzieliny, które pozostają po dojrzewaniu i otwarciu pęcherzyka.
- Pomieszczenie, w którym znajduje się pacjent, należy czyścić i codziennie wietrzyć.
- Obfity ciepły napój, szczególnie niegazowana woda mineralna, mleko z napojem, preparaty ziołowe z dzikiej róży, rumianek i szałwia. Aby nie uszkodzić zapalnej błony śluzowej, temperatura płynu nie powinna być zbyt wysoka.
Pacjent może się poprawić po 5 dniach, ale nie zaleca się natychmiastowego pójścia do pracy i odwiedzenia miejsc publicznych. Odporność potrzebuje czasu, aby wyleczyć się z choroby. Lekarze zalecają ochronę ciała przed kontaktem ze środowiskiem zewnętrznym przez 10 dni. Popraw swoje zdrowie, pomoże w zdrowym śnie, prawidłowym wypoczynku, zrównoważonym odżywianiu, warzywach i owocach.
Leczenie farmakologiczne
Z leków na ból gardła pęcherzykowego przepisać:
- witaminy (zwiększenie odporności na infekcje);
- leki przeciwhistaminowe (Suprastin i wsp.), które zmniejszają uczulenie na paciorkowce;
- leki przeciwgorączkowe (dzieci Paracetamol w syropie lub świece, z wysoką temperaturą wtrysku dipyronu i difenhydraminy). Chociaż pediatrzy często przepisują Nurofen jako środek przeciwbólowy i przeciwgorączkowy, lek ten jest surowo zabroniony przez okres do 2 lat, a jego stosowanie przez okres do 12 lat jest względnie niebezpieczne;
- Antybiotyki są odpowiednie w prawie wszystkich przypadkach z powodu proliferacji bakterii na uszkodzonych migdałkach (penicyliny amoksycylina / Augmentin, Sumamed / Azytromycyna / klarytromycyna, cefalosporyny Cefaleksyna / Cefazolina makrolidy).
Leczenie dusznicy bolesnej z użyciem antybiotyków
Przed powołaniem leku zaleca się zasiać śluz lub ropę z powierzchni migdałków na wrażliwość flory bakteryjnej na lek.
Jeśli nie ma alergii na antybiotyki, należy użyć:
- Leki pierwszego rzutu, które są penicylinami (inhibitorami lub półsyntetycznymi). Są to leki o szerokim spektrum działania, które są bardzo skuteczne w zwalczaniu paciorkowców i gronkowców. Przebieg penicyliny musi wynosić co najmniej 10 dni. Preparaty z tej grupy obejmują Ecoclav, Amoxiclav, Augmentin, Amoxicillin.
- Wtórny zakres antybiotyków to makrolidy. Josamycin, Klacid (klarytromycyna, azytromycyna (Hemomitsin, Azitroks, Sumamed): spożycie tych leków powinno być ograniczone do 5 dni, ponieważ leki mają tendencję do gromadzenia się we krwi, więc ten kurs zapewni 10 dni ekspozycji na bakterie w organizmie.
Skuteczność antybiotykoterapii ocenia się po 72 godzinach dla poprawy ogólnego samopoczucia, obniżenia temperatury. Dla tego pacjenta w ciągu pierwszych trzech dni lekarz odwiedza codziennie. W przypadku braku efektu stosowania antybiotyku przejdź do innej grupy leków.
Fizjoterapia
Do realizacji procedur za pomocą specjalnych urządzeń-nadajników. W domu zwykle używana lampa podczerwieni. Jego głównym działaniem jest rozgrzanie, co prowadzi do ekspansji naczyń krwionośnych, pobudzenia procesów regeneracyjnych.
W warunkach szpitalnych stosuje się ultrafiolet. Skutki promieniowania są zwykle łączone z inhalacjami leków, ponieważ według niektórych danych poprawia przepuszczalność tkanki. Ponadto ultrafiolet ma działanie bakteriobójcze.
Również, gdy dławica używa mikrofalówki i UHF, prąd elektryczny. Aby osiągnąć pożądany efekt wymaga zestawu procedur, średni kurs wynosi 5-7 dni. Stosowanie fizjoterapii w leczeniu dławicy piersiowej u dzieci, w tym w celach profilaktycznych, jest szeroko rozpowszechnione.
Leczenie chirurgiczne
W niektórych przypadkach, aby pozbyć się pęcherzykowego zapalenia migdałków, można wymagać chirurgicznych i półoperacyjnych metod usuwania. Ta ostatnia metoda stosowana jest przy częstym występowaniu chorób, które prowadzą do zmiany migdałków i powikłań patologicznych. Metoda półochirurgiczna jest stosowana jako dodatkowy środek w terapii lekowej, pomagając usunąć ropień z migdałków. Te metody obejmują: galwanizację i diaterokoagulację. Metoda sprzętowa jest używana do badania i oczyszczania migdałków z ropy w przewlekłym przebiegu zapalenia migdałków.
Bardziej radykalnym sposobem jest usunięcie migdałków lub migdałków. W większości przypadków migdałki są całkowicie usuwane, ale w przypadku dużych rozmiarów można wykonać częściowe wycięcie. Wskazaniami do wycięcia migdałków jest nieskuteczność leczenia zachowawczego. Operację przeprowadza się nie wcześniej niż 3 tygodnie po przeniesieniu dławicy pęcherzykowej.
Zapobieganie
Specjalne środki zapobiegające rozwojowi dusznicy bolesnej, nie opracowane. Ogólne zalecenia są następujące:
- Izolacja pacjenta, ponieważ choroba jest zaraźliwa.
- Wyłączenie wpływu czynników traumatycznych w obecności (kurz, zanieczyszczenie powietrza).
- Odżywianie z wystarczającą zawartością witaminy C.
- Utrzymywanie układu odpornościowego w stabilnym stanie poprzez odpuszczanie procedur i eliminowanie stresu.
Leczenie pęcherzyka płucnego musi być kompleksowe, przy użyciu wszystkich dostępnych środków. Nie zaniedbuj nawet tych metod, które nie dają szybkiego rezultatu (np. Z arsenału tradycyjnej medycyny), ponieważ często poprawiają ogólny stan organizmu, zwiększają jego odporność na infekcje.
Zapalenie gardła: objawy i metody leczenia
Pełnoobjawowe zapalenie migdałków charakteryzuje się obecnością ropnych grzybów na migdałkach, któremu towarzyszą objawy zatrucia. Ponieważ ta postać choroby charakteryzuje się pojawieniem się wysokiej temperatury ciała, pacjent może odczuwać oznaki uduszenia, pogorszenie ogólnego stanu, ból podczas połykania. Kiedy pojawiają się pierwsze objawy, konieczne jest pilne rozpoczęcie leczenia, ponieważ to na pierwszym etapie rozwoju możliwe jest zapobieganie występowaniu powikłań i jak najszybsze radzenie sobie z chorobą.
Objawy dusznicy bolesnej
Ważne jest, aby nie mylić bólu gardła z przeziębieniem, ponieważ leczenie jest inne dla każdego. Konieczne jest zwrócenie uwagi na następujące objawy, które mogą rozwijać się przy zapaleniu migdałków:
- pojawienie się stanu gorączkowego;
- wzrost temperatury ciała powyżej 38 stopni, który początkowo może nie być podatny na leki przeciwgorączkowe;
- obrzęk i silne zaczerwienienie migdałków i krtani;
- suchość w ustach;
- silny ból i ból gardła;
- trudności w połykaniu;
- migdałki pokryte ropnym białym kwiatem;
- złe samopoczucie, bóle ciała;
- ból głowy;
- zmniejszony apetyt;
- zaburzony stolec: biegunka lub zaparcie;
- kołatanie serca;
- obrzęk węzłów chłonnych.
W większości przypadków pęcherzykowemu zapaleniu migdałków towarzyszy silny wzrost węzłów chłonnych, podczas gdy pacjentowi trudno jest odwrócić lub przechylić głowę, ponieważ każdemu ruchowi towarzyszy ból. Charakterystyczną cechą zapalenia migdałków z innych postaci jest ropna akumulacja w mieszków włosowych.
Przy początkowym rozwoju choroby, oprócz bólu gardła, pacjent może skarżyć się na ból w uchu. Podczas badania wykrywa się zmianę w składzie krwi ze wzrostem limfocytów i ESR. Po rozpoczęciu leczenia temperatura ciała wraca do normy po 5-7 dniach.
Komplikacje zaniedbania
Wiele, gdy pojawiają się jakiekolwiek oznaki symptomów, traktować leczenie niedbale, nie wypełniając wszystkich instrukcji lekarza. W większości przypadków przepisywane są antybiotyki, które w błędnej opinii mogą wyrządzić więcej szkody niż pożytku. Gdy choroba jest zaniedbywana, drobnoustroje chorobotwórcze atakują układ odpornościowy, co prowadzi do kolejnych częstych przypadków przeziębienia. Ponadto, ból gardła może prowadzić do powikłań krtani i gardła: zapalenie tkanki łącznej, ropnie, zapalenie ucha środkowego i wydzielina krwi z migdałków.
W cięższych warunkach bez leczenia powikłania mogą wynikać z pracy narządów wewnętrznych. Wśród niebezpiecznych konsekwencji: zapalenie mięśnia sercowego, sepsa, odmiedniczkowe zapalenie nerek, reumatyzm.
Szczególnie niebezpieczny jest rozwój choroby u kobiet w ciąży. Z uwagi na to, że zapalenie migdałków powoduje ogólne zatrucie organizmu, niekorzystnie wpływa to na rozwój płodu, co może prowadzić do poronienia.
Metody leczenia dławicy pęcherzykowej
Ważne jest, aby pamiętać, że dławica i samoleczenie są niedopuszczalne, ponieważ Może to prowadzić do poważnych konsekwencji. W domu dozwolone jest stosowanie środków ludowych jednocześnie z lekami przepisanymi przez lekarza. Takie środki pomogą złagodzić przebieg choroby i powrócić na swoje stopy tak szybko, jak to możliwe, ale nie można stosować tylko miejscowej terapii dławicy piersiowej.
Potwierdzając chorobę, pacjent powinien być w jak największym stopniu odizolowany od osób z osłabionym układem odpornościowym i dziećmi. Lepiej nie nosić choroby na stopach, przynajmniej przez pierwsze kilka dni ciało potrzebuje odpoczynku w łóżku. W tym momencie musisz użyć więcej płynu w postaci napojów owocowych, herbat, kompotów, jedzenie powinno być lekkie. Dla szybszego wyzdrowienia organizm potrzebuje witamin, które można uzyskać ze świeżych warzyw i owoców.
Podstawowe zasady usuwania pęcherzykowego zapalenia migdałków
Ból gardła w 90% przypadków, wywołany przez paciorkowce, które mogą niszczyć jedynie leki przeciwbakteryjne. Ale oprócz leczenia uzależnień od narkotyków istnieją również zalecenia, których wdrożenie pomoże znacznie szybciej poradzić sobie z chorobą. Należą do nich:
- leki przeciwbakteryjne powinny mieć szerokie spektrum działania;
- po ustąpieniu objawów leczenie należy kontynuować, ponieważ patogen eliminowany jest dopiero po 5-10 dniach;
- przestrzeganie leżenia w łóżku;
- przegląd żywienia, wyklucz: tłuszczowe, wędzone, ostre, słone i gorące;
- nie możesz dotknąć ropie na migdałkach, może tylko zaostrzyć proces zapalny;
- w obecności choroby nerek lub próchnicy konieczne jest rozpoczęcie walki z nimi, ponieważ pojawienie się częstych bólów gardła może być spowodowane istniejącą infekcją;
- gdy temperatura ciała wzrośnie powyżej 38 stopni, konieczne jest podjęcie febrifuge;
- gardło można ogrzać dopiero po normalizacji temperatury.
Takie zalecenia pomogą uniknąć powikłań i zmniejszyć ryzyko przejścia ostrej postaci dławicy pęcherzykowej do przewlekłej.
Terapia antybakteryjna dławicy pęcherzykowej
Konieczne jest leczenie złożonego pęcherzykowego zapalenia migdałków, ale pierwszą rzeczą, którą lekarz przepisuje dorosłemu, jest antybiotyk, którego działanie ma na celu wyeliminowanie bakterii, które spowodowały chorobę.
Najczęściej do zapalenia migdałków przepisywane są antybiotyki z następujących grup:
- Penicyliny: Medoclav, Amoxicillin, Ekobol, Panklav, Flemoklav.
- Macrolides: Wilprafen, Azitrox.
- Cefalosporyny: Panceph, Suprax.
Antybiotyki stosowane w leczeniu migdałków pęcherzyków płucnych mogą być następujące:
Każdy lek ma inny obszar działania, wyznaczenie antybiotyku zależy od tolerancji leku przez pacjenta, postaci i ciężkości choroby.
W zależności od rodzaju leku średni czas leczenia wynosi 5-7 dni, a przebieg cięższy może być większy. Warto pamiętać, że przy eliminacji objawów nie należy przerywać leczenia, ponieważ antybiotyki potrzebują co najmniej 5 dni na całkowite zniszczenie czynnika zakaźnego.
Kiedy zapalenie migdałków jest przepisane spray do gardła o składzie przeciwbakteryjnym - Bioparox, który pomoże przyspieszyć proces gojenia.
Stosowanie antybiotyków u kobiet w ciąży jest konieczne, lekarz wybierze dawkę leku, która będzie tak skuteczna, jak to możliwe i nie zaszkodzi płód.
Preparaty miejscowe i antyseptyczne
Możesz przyspieszyć proces gojenia w przypadku pęcherzyka pęcherzykowego za pomocą płukania gardła. Przyjmowanie środków przeciwbakteryjnych pomaga niszczyć drobnoustroje chorobotwórcze, ale nie są w stanie usunąć ropnych grzybów z gruczołów, zmniejszyć bólu w gardle i usunąć płytki nazębnej.
Płukanie odbywa się za pomocą środków i narkotyków. W domu można zrobić wywar z rumianku lub nagietka, zaparzyć i nieco ochłodzić. W pierwszych dniach choroby trzeba płukać co 30 minut, tylko po poprawie częstotliwość nawadniania może być stopniowo zmniejszana.
Istnieje wiele sposobów i sposobów płukania pęcherzykowym zapaleniem migdałków:
- stosowanie roztworu furacyliny;
- opłukać cytryną;
- sok z buraków;
- sól i roztwór sodowy;
- napary z propolisu lub eukaliptusa;
- antyseptyki: chlorheksydyna, miramistin.
Jeśli masz dusznicę bolesną, możesz użyć innych lokalnych środków:
- środki przeciwbólowe: Ingalipt, Kameton, Geksoral;
- do leczenia gardła: Lugol, Chlorophyllipt;
- wchłanialne tabletki do ssania lub tabletki: Lizobact, Strepsils, Septolete.
Każda metoda płukania pomaga usunąć ropne zatyczki z migdałków, zmniejszyć stan zapalny i zmniejszyć nasilenie objawów.
Leki przeciwgorączkowe i przeciwhistaminowe
Można poradzić sobie z bólem gardła tylko z kompleksową terapią zalecaną przez lekarza. Ta forma choroby zawsze towarzyszy gorączce, podczas gdy pacjent czuje się źle, pojawia się uczucie bólu ciała, co wskazuje na postępujący proces zapalny. W tym przypadku pomocne mogą być leki przeciwzapalne i przeciwgorączkowe.
Najczęściej do takich celów przepisuje się ibuprofen lub jego analog Panadol zawierający analginę, aspirynę i paracetamol. Leki mogą nie tylko obniżyć temperaturę, ale także poprawić ogólny stan: bóle głowy są wyeliminowane, a ze względu na składniki przeciwzapalne, dyskomfort w gardle jest zmniejszona.
Przy nadmiernym i niewłaściwym stosowaniu leków pacjenci mogą skarżyć się na zły stan zdrowia, bóle głowy i wzrost temperatury ciała do 37,3 stopnia.
Ponieważ leczenie polega na przyjmowaniu antybiotyków, które w niektórych przypadkach mogą wywoływać reakcję alergiczną, leki przeciwhistaminowe należy przyjmować w tym samym czasie. Ich działanie ma na celu zapobieganie reakcji, gdy antybiotyki i bakterie chorobotwórcze dostają się do krwi. Najpopularniejsze leki przeciwhistaminowe to:
Większość nowoczesnych leków wyklucza działanie uspokajające na organizm.
Leki immunomodulujące
Gardiorkowaty ból gardła negatywnie wpływa na stan organizmu, prowadząc do zmniejszenia odporności. Jest on dodatkowo osłabiony przez przyjmowanie leków przeciwbakteryjnych, dlatego immunomodulatory odgrywają równie ważną rolę w pozbyciu się zapalenia migdałków. Wraz ze wzrostem odporności organizm zaczyna odzyskiwać znacznie wcześniej, a także zmniejsza ryzyko nawrotu choroby.
Rynek farmaceutyczny oferuje wybór dużej liczby leków wzmacniających układ odpornościowy, co pomaga radzić sobie z objawami rezydualnymi. Należą do nich:
W przypadku bólu gardła, pęcherzyka pęcherzykowego, należy również przyjmować leki ogólnoustrojowe: Imudon, Immunal i inne, w tym echinaceę.
Fizjoterapia
W ciężkiej chorobie, gdy organizmowi trudno jest poradzić sobie z chorobą, lekarz może zalecić fizjoterapię. Główne rodzaje fizjoterapii obejmują:
- magnetoterapia;
- leczenie laserowe;
- Promienie UV migdałków;
- elektroforeza;
- Fototerapia węzłów chłonnych i szyi.
Procedury fizjoterapii są stosowane tylko po zmniejszeniu ostrych objawów. Fizjoterapia jest przeciwwskazana w obecności wysokiej temperatury i dużej liczby ropnej zatory w migdałkach.
Leczenie chirurgiczne
W niektórych przypadkach, aby pozbyć się pęcherzykowego zapalenia migdałków, można wymagać chirurgicznych i półoperacyjnych metod usuwania. Ta ostatnia metoda stosowana jest przy częstym występowaniu chorób, które prowadzą do zmiany migdałków i powikłań patologicznych. Metoda półochirurgiczna jest stosowana jako dodatkowy środek w terapii lekowej, pomagając usunąć ropień z migdałków. Te metody obejmują: galwanizację i diaterokoagulację. Metoda sprzętowa jest używana do badania i oczyszczania migdałków z ropy w przewlekłym przebiegu zapalenia migdałków.
Bardziej radykalnym sposobem jest usunięcie migdałków lub migdałków. W większości przypadków migdałki są całkowicie usuwane, ale w przypadku dużych rozmiarów można wykonać częściowe wycięcie. Wskazaniami do wycięcia migdałków jest nieskuteczność leczenia zachowawczego. Operację przeprowadza się nie wcześniej niż 3 tygodnie po przeniesieniu dławicy pęcherzykowej.
Zapobieganie
Aby zapobiec lub zmniejszyć ryzyko ponownego rozwoju pęcherzykowego zapalenia migdałków, konieczne jest utwardzanie organizmu na różne sposoby, leczenie przewlekłych i zakaźnych chorób nosa i gardła, monitorowanie stanu zębów i prawidłowe odżywianie. Nie zapomnij o zdrowym stylu życia, sporcie, musisz zminimalizować spożycie alkoholu i palenie. Z częstym występowaniem zapalenia migdałków, konieczne jest poddanie sprzętowego czyszczenia migdałków 2-3 razy w roku, co będzie zapobiegać ostrej dławicy piersiowej.
Choroba migdałków pęcherzykowych: główne przyczyny, zdjęcia, objawy i metody leczenia u dorosłych
Angina jest chorobą zapalną, która najczęściej rozwija się podczas zimnej pory roku i dotyka dzieci i dorosłych.
Leczenie i objawy u tych dwóch kategorii pacjentów są różne: w tym celu stosuje się różne metody i leki.
Zapalenie gardła u dorosłych
Przy tej chorobie migdałki stają się zaognione i tworzy się ropna tablica.
Może się to zdarzyć, gdy nieleczony nieżyt ból gardła, który zamienia się w postaci pęcherzyków.
Ludzie najczęściej zachorują, dopóki nie osiągną czterdziestu lat (w późniejszym wieku znacznie zmniejsza się prawdopodobieństwo wystąpienia choroby).
Patogenna mikroflora, która służy jako czynnik wywołujący chorobę, może być zlokalizowana na błonach śluzowych krtani i nosogardzieli.
W pierwszym przypadku procesy patologiczne wpływają na tkanki limfoidalne, aw drugim na migdałki nosogardłowe.
Jest to obarczone rozprzestrzenianiem szkodliwych mikroorganizmów w organizmie.
Kod pod ICD 10 dla tej choroby to J03.9. Ma również nazwę medyczną: ostre zapalenie migdałków, nieokreślone. I implikuje następujące typy: pęcherzykowy, zgorzelinowy, zakaźny, wrzodziejący.
Zdjęcia choroby
Na zdjęciu widoczne są objawy dławicy pęcherzykowej u dorosłych:
Przyczyny bólu gardła
Folikularne zapalenie migdałków rozwija się w wyniku aktywacji mikroflory, która w normalnym stanie odporności jest uważana za warunkowo chorobotwórczą.
Takie mikroorganizmy obejmują gronkowce, grzyby Candida, paciorkowce typu beta-hemolityczne.
Gatunek ten przenoszony jest przez kontakt, kropelki w powietrzu i metody domowe, podczas gdy w czasach zimnych znacznie zwiększa się ryzyko zachorowania na ból gardła.
Objawy
W typie pęcherzykowym obserwuje się następujące objawy:
- wzrost temperatury ciała do 40 stopni;
- gorączka i dreszcze;
- suchość w ustach;
- kaszel i łaskotanie;
- powstawanie małych owrzodzeń i owrzodzeń w dotkniętych obszarach krtani;
- nudności i wymioty;
- bóle głowy;
- obrzęk węzłów chłonnych;
- ból gardła podczas połykania.
We wczesnych stadiach rozwoju choroby można go pomylić z doustną kandydozą, opryszczkowym bólem gardła lub mononukleozą.
Diagnoza i przebieg choroby
Zwykle do rozpoznania "pęcherzykowej dławicy piersiowej" wystarcza wystarczająca kontrola wzrokowa, na podstawie której powstaje obraz kliniczny.
Aby potwierdzić diagnozę, pacjentowi można przepisać pełną morfologię krwi i rozmaz z powierzchni błony śluzowej krtani do kolejnych badań bakteriologicznych (jest to konieczne w celu określenia czynnika sprawczego i przepisania najskuteczniejszych leków).
Choroba w ostrej postaci charakteryzuje się uszkodzeniami błony śluzowej luk i zapaleniem pęcherzyków, które mogą się łączyć w jeden zlokalizowany ropień podczas progresji bólu gardła.
Takie owrzodzenia zwykle otwierają się trzeciego lub czwartego dnia, co prowadzi do nieszkodliwych zmian erozyjnych.
Choroba w trakcie leczenia mija po tygodniu, jeśli nie doszło do wyleczenia - uważa się, że dławica pęcherzykowa przeszła do stadium przewlekłego.
Możliwe powikłania
Choroba pęcherzykowa może prowadzić do rozwoju różnych powikłań dotyczących różnych narządów i układów organizmu, w tym:
- Być może rozwój zapalenia tkanek za gardłem, a następnie sepsa.
- Streptococci, padając na zastawki serca, niszczą tkankę.
- Przy obfitej proliferacji paciorkowców w ciele, mechanizmy obronne zaczynają wytwarzać duże ilości przeciwciał przeciwko nim.
Wpływają nie tylko na patogenną mikroflorę, ale także na własne tkanki o strukturze struktury komórkowej podobnej do patogenów bólu gardła. - Często zdarza się uszkodzenie nerek, które najczęściej nie ma objawów i dopiero kilka lat później przejawia się w postaci przewlekłego kłębuszkowego zapalenia nerek.
- Bezpośrednio po rekonwalescencji u niektórych pacjentów powikłania mogą wpływać na stawy, co przejawia się w odczuwalnych bólach i obrzękach dotkniętych tkanek.
- Czasami po chorobie ludzie rozwijają reumatyzm.
Jak leczyć zapalenie pęcherzyka płucnego?
Ponieważ pęcherzykowe zapalenie migdałków jest spowodowane patogennym drobnoustrojem Streptococcus, leczenie choroby koncentruje się głównie na przyjmowaniu przez pacjenta antybiotyków o szerokim spektrum działania.
Ogólne podejście do odzyskiwania
Podczas leczenia należy obserwować odpoczynek w łóżku i reżim picia: lepiej wyjść z łóżka tylko wtedy, gdy jest to absolutnie konieczne, a pacjent powinien pić więcej ciepłych płynów (optymalnie używać herbat i wywarów ziołowych, naturalnych soków, oczyszczonej wody).
Zbyt gorące i zimne dania powinny być wyłączone z diety.
Ropnie powstałe na dotkniętych powierzchniach nie powinny być usuwane i otwierane niezależnie: zwykle po kilku dniach takie formacje pękają, ale w szczególnie ciężkich przypadkach może być konieczna operacja.
Leki przeciwgorączkowe nie powinny być nadużywane: mogą być potrzebne tylko w przypadkach, gdy temperatura ciała osiąga 40 stopni.
W trakcie leczenia stosuje się podejście zintegrowane, w którym można stosować zarówno leki medyczne do różnych celów, jak i pewne tradycyjne środki lecznicze, które mogą złagodzić objawy i przyspieszyć proces gojenia.
Leki
Leczenie polega na stosowaniu następujących rodzajów leków:
- Antybiotyki.
Makrolidy i cefalosporyny są stosowane głównie: cefaleksyna, ampicylina, solyutab, cefamisin.
Przyjmowanie takich leków musi być kontynuowane przez kolejne trzy dni nawet po całkowitym ustąpieniu objawów dławicy piersiowej.
Dawka jest dobierana indywidualnie w zależności od stanu pacjenta i ciężkości choroby, cel takich leków dla dzieci uwzględnia ich wiek i wagę. - Antyseptyczne.
Są to głównie roztwory do płukania gardła, które zmiękczają błonę śluzową i wypłukują szkodliwe mikroorganizmy.
Najczęstsze z tych środków to furatsilin i chlorheksydyna. - Środki przeciwbólowe i środki przeciwzapalne, które łagodzą podrażnienia i ból (cameton, ingalipt, tantum verde).
- Leki przeciwhistaminowe.
Wyznaczony tylko z ciężką chorobą i ciężkimi objawami (tsetrin, zodak).
Istotą przyjmowania takich funduszy jest wykluczenie rozwoju alergii, które są charakterystyczne dla pęcherzyka pęcherzykowego.
Po ustabilizowaniu się temperatury ciała podczas leczenia można przepisać płukanie i fizjoterapię.
Również na ostatnim etapie leczenia konieczne jest picie przebiegu probiotyków.
Ponieważ antybiotyki niszczą korzystną mikroflorę jelitową (z kolei prowadzi to do dysbiozy), a preparaty probiotyczne przywracają populację takich mikroorganizmów.
Czasami, równolegle do grudkowej dławicy piersiowej, może rozwinąć się nieżyt nosa iw takich przypadkach konieczne jest dodatkowo stosowanie kropli do nosa (na przykład Derinat).
Pobudzają układ odpornościowy i łagodzą oznaki stanu zapalnego.
Funkcje leczenia w czasie ciąży
Niektóre rodzaje antybiotyków mogą być stosowane w leczeniu anginy pęcherzykowej u kobiet w ciąży.
Prawie wszystkie leki z grupy penicylin należą do takich leków, ale przeciwwskazane są fluorochinolony i leki tetracyklinowe, a także chloramfenikol, który jest silnym antybiotykiem pochodzenia syntetycznego.
Jeśli antybiotyki są przeciwwskazane w czasie ciąży i karmienia piersią, rozwój układu krążenia i tworzenie tkanki kostnej może być zaburzone u płodu.
Metody ludowe
W przypadku pęcherzykowego typu bólu gardła, stosowanie środków ludowych nie ma pożądanego efektu terapeutycznego, ale pomaga wyeliminować alarmujące objawy.
Zalecane są następujące przepisy dla dorosłych:
- Kawałek propolisu, wielkości miniaturki, żuje się do miękkości, po czym musi być trzymany przez około czterdzieści minut w policzek.
To narzędzie zniszczy część patogennej mikroflory zdeponowanej na krtani i migdałkach. - Tarta starta cebula i zielone jabłko (oba składniki powinny być średniej wielkości) miesza się z dwiema łyżeczkami miodu.
Codziennie musisz spożywać jedną łyżeczkę gotowego produktu 3-4 razy dziennie.
W trakcie stosowania takich środków usuwa się procesy zapalne. - Do szklanki naturalnego soku jabłkowego (lepiej gotować samemu ze świeżych jabłek niż kupować w sklepie) dodać czosnek, wcześniej posiekany.
Mieszaninę ogrzewa się na małym ogniu przez pięć minut - w tym czasie składniki produktu zaczynają ze sobą współdziałać.
Odfiltrowane i schłodzone środki są pite przed pójściem do łóżka, podczas gdy gardło powinno być małe. W tym dniu możesz wypić trzy szklanki takich funduszy.
Zapobieganie chorobom
W przypadku pęcherzyka pęcherzykowego nie można podać konkretnej porady dotyczącej zapobiegania.
Takie zalecenia mają ogólny charakter dla wszystkich rodzajów tej choroby, w szczególności:
- należy poświęcić wystarczająco dużo czasu na sen: należy spać co najmniej 6-7 godzin dziennie;
- jedzenie powinno być zdrowe i zrównoważone, świeże warzywa i owoce powinny być dodawane do diety;
- wszelkie choroby somatyczne muszą być natychmiast leczone, ponieważ na ich tle może rozwijać się zapalenie migdałków;
- Ważne jest, aby unikać nadmiernego wysiłku fizycznego, który może powodować zakłócenia w systemach życiowych organizmu (w tym - upośledzenie odporności);
- wszelkie przewlekłe patologie powinny być diagnozowane i rozwiązywane natychmiast po pojawieniu się pierwszych objawów.
Te proste wskazówki pomogą zmniejszyć prawdopodobieństwo rozwinięcia się dławicy piersiowej u dorosłych.
Przydatne wideo
Z tego filmu dowiesz się o funkcjach przepływu dławicy pęcherzykowej:
Jeśli choroba nadal się manifestuje - należy zwrócić należytą uwagę na jej leczenie.
W przeciwnym razie choroba może nie tylko stać się przewlekła, ale także spowodować wiele poważnych powikłań.
Folikularne zapalenie gardła - objawy, leczenie u dzieci i dorosłych
Pełnoobjawowe zapalenie migdałków jest ropnym zapaleniem mieszków włosowych migdałków (formacji limfoidalnych gardła), w których ropa znajduje się w postaci pojedynczych punktowych zmian. Mogą mieć wpływ na podrażnienie palatine, tuby, gardła i języka. Chorobie towarzyszy wzrost i zapalenie regionalnych węzłów chłonnych szyjnych, w których limfa przepływa z ognisk zapalnych.
- Najczęściej dorośli i dzieci zachorują podczas początkowego kontaktu ze streptococcus lub staphylococcus
- Jak również nośniki drobnoustrojów w zimnych porach roku
- Lub w miejscowym wychłodzeniu gardła (lód woda, lody) i zmniejszenie odporności.
Streptococcal ból gardła stanowi około 90% przypadków. Pierwotna angina paciorkowcowa, wywołana streptococcus beta-hemolizującym, w połączeniu z reakcją alergiczną skóry w postaci wysypki nazywa się szkarlatyną. Różnica między migotliwym zapaleniem migdałków a pęcherzykami płucnymi polega na lokalizacji ognisk ropnych i głębokości ich występowania. Wypełnienia są mniejsze i powierzchowne niż luki wypełnione ropą.
Objawy dusznicy bolesnej
- Gorączka, temperatura może wynosić od 39 do 40 stopni, a może to być przez długi czas, trudno jest odejść z lekami przeciwgorączkowymi, zwłaszcza z lekką u dzieci.
- Najpierw suchość w ustach, potem łaskotanie, kaszel i ból gardła.
- Stopniowo, obrzęk migdałków, zaczerwienienie migdałowych łuków.
- Występują krosty w postaci żółtych i białych guzów.
- Ogólne osłabienie, objawy ciężkiego zatrucia, dreszcze, bóle głowy.
- Dzieci mogą mieć biegunkę, wymioty, brak apetytu z powodu silnego bólu w gardle.
- U dorosłych może wystąpić zatrzymanie stolca i zaparcie.
- Ból mięśni i stawów, u dorosłych, możliwy ból w sercu, tachykardia.
- Węzły chłonne są powiększone, bolesne przy badaniu palpacyjnym, do tego stopnia, że pacjentowi trudno jest obrócić głowę na bok.
Klinika takiego bólu gardła zaczyna się od bólu podczas połykania, czasami promieniując do ucha. W przypadku ostrego pęcherzyka pęcherzykowego obserwuje się zmiany w składzie krwi: zwiększone leukocyty (powyżej 9 g / l), przesunięcie wzoru leukocytów w lewo ze wzrostem stuknięć i segmentacji leukocytów, zwiększona eozynofilia, zwiększenie ESR (czasami istotne).
Bardzo często we wczesnym stadium choroby objawy pęcherzykowego zapalenia migdałków są bardzo podobne do mononukleozy zakaźnej, zaostrzenia przewlekłego zapalenia migdałków, opryszczkowego zapalenia gardła, kandydozy jamy ustnej. Wtórny ból gardła z mononukleozą jest bardzo podobny do pęcherzykowego, chociaż może postępować jak lacunar:
- Rozpoczyna się pierwszego dnia choroby lub łączy 5-6 dni.
- Oprócz wysokiej temperatury, która płynie falami, węzły chłonne rosną i stają się bolesne. Jednocześnie dotknięte zostają nie tylko odcinki pachowe, pachowe, potyliczne i podobojczykowe oraz pachwinowe.
- Również bardzo typowy jest ból brzucha i powiększenie wątroby i śledziony, które nie występują w przypadku pierwotnego pęcherzyka pęcherzykowego.
- Mononukleoza różni się w badaniach krwi (limfocytoza, wykrywanie jednojądrzastych leukocytów).
- Rozpoznanie potwierdza się immunologicznie (wykrywanie przeciwciał i oznaczanie ich miana) oraz reakcje serologiczne krwi.
Szczególnie ważne jest odróżnienie zakaźnej mononukleozy od pęcherzykowej dławicy piersiowej, leczenie tych dwóch chorób jest radykalnie odmienne. W przypadku mononukleozy, w żadnym przypadku nie należy przyjmować antybiotyków, a ropne zapalenie migdałków może być leczone tylko przez nich.
Jak leczyć zapalenie gardła pęcherzyków za pomocą antybiotyków
W pierwszym dniu rozwoju dławicy pęcherzykowej pacjent powinien mieć wymazy z gardła i nosa na różdżce Leflera (patogen błonicy), od którego należy odróżnić dławicę piersiową. Po tym rozpoczyna się leczenie choroby. Głównym leczeniem jest przepisywanie antybiotyków. Przede wszystkim muszą one tłumić florę bakteryjną i, w przypadku dusznicy bolesnej paciorkowców, zapewnić zapobieganie tak strasznym powikłaniom jak reumatyzm:
- Jeśli ostra gorączka reumatyczna powoduje tylko stan upojenia i powoduje stany zapalne stawów, uszkodzenie układu nerwowego, ściany i zastawki serca
- Ta przewlekła choroba reumatyczna to ciężka choroba zastawkowa serca z postępującą niewydolnością serca i niepełnosprawnością pacjentów. Ponadto, w przypadku genetyki paciorkowców gardła, obawiamy się wtórnego kłębuszkowego zapalenia nerek prowadzącego do przewlekłej niewydolności nerek.
Dlatego zawsze pod nieobecność alergii na tego typu antybiotyki:
- Penicyliny (półsyntetyczne lub chronione przez inhibitor) są lekami pierwszego rzutu. Są to leki o szerokim spektrum działania, które są skuteczne przeciwko gronkowcom i paciorkowcom. Przebieg penicylin powinien wynosić 10 dni. Są to Amoksycylina (Flemoxin Soluteb), o oporności patogenu, Amoksycylina z Kwas klawulanowy Augmentin (140-250 rubli), Amoksyklaw (120-300 rubli), Ecoclav (170-280 rubli).
- Drugi rząd antybiotyków to makrolidy. Azytromycyna (Sumamed, Azitroks, Hemomitsin), klarytromycyna (Klacid), josamycyna. Ich kurs wymiany może być ograniczony do 5 dni, ponieważ leki gromadzą się we krwi, a to daje dziesięć dni ekspozycji na bakterie.
Skuteczność antybiotykoterapii ocenia się w ciągu 72 godzin, obniżając temperaturę i poprawiając ogólne samopoczucie. W przypadku tego pacjenta w ciągu pierwszych trzech dni wizytuje go lekarz. Gdy antybiotyk jest nieskuteczny, zastępuje go lek z innej grupy.
Przy tak poważnej chorobie, jak ból gardła, leczenie antybiotykami nie powinno być przerywane, gdy stanie się łatwiejsze. W przypadku wcześniejszego zakończenia przebiegu choroby możliwe jest pojawienie się oporności bakterii na ten antybiotyk, aw przypadku nawrotu dusznicy bolesnej dojdzie do bezsilności, a także do rozwoju poważnych powikłań.
Leczenie objawowe
Pacjent powinien przestrzegać leżenia w łóżku, osłabiony pacjent nie powinien wychodzić na zewnątrz, ponieważ może to doprowadzić do poważnego pogorszenia stanu.
- Środki przeciwgorączkowe i przeciwhistaminowe
Aby zmniejszyć objawy dusznicy bolesnej, należy stosować niesteroidowe leki przeciwzapalne, które zmniejszają ból i temperaturę (nurofen, paracetamol, ibuklin). Ponadto, leki przeciwhistaminowe są stosowane w celu zmniejszenia alergicznego składnika stanu zapalnego (patrz lista leków na alergie, loratadyna, Claritin, Clarincens, Cetrin).
Aby uniknąć silnego odwodnienia organizmu od gorączki i ciężkiego zatrucia, aby pozbyć się toksyn tak szybko, jak to możliwe, pokazane są obfite ciepłe napoje, a najlepiej gorące mleko z wodą sodową lub mineralną bez gazów, a także fitosany pomagają w rumianku, szałwi i dogrose. Temperatura płynu powinna być optymalnie komfortowa, nie gorąca i nie zimna, aby nie powodować niepotrzebnego urazu w stanach zapalnych błony śluzowej.
Posiłki powinny być tak homogeniczne, jak to możliwe, ponieważ po połknięciu stałego pokarmu powoduje znaczny wzrost bólu podczas połykania, dieta powinna składać się z płynnych płatków zbożowych, zup, bulionów. Ważne jest także, aby często wietrzyć pomieszczenie i czyścić codziennie.
Oprócz antybiotyku konieczne jest uzupełnienie leczenia o lokalne procedury. Rozwój tej choroby polega najpierw na tworzeniu ropnego pęcherzyka, a następnie jego dojrzewaniu, wzrostowi wielkości, a na koniec na procesie otwierania pęcherzyka. Ze względu na stałą obecność ropnego wydzieliny w jamie ustnej najważniejszym warunkiem właściwego leczenia dławicy pęcherzykowej jest częste płukanie gardła.
Płukanie gardła powinno trwać tak często, jak to możliwe, do 6-10 razy dziennie. Podczas zabiegu można stosować specjalne środki antyseptyczne, takie jak jododol, delfin, lugol, chlorofil, miramistin, furatsilin (2 tabletki na szklankę wody), napary ziołowe, roztwór sody i sól. Przemysł farmaceutyczny oferuje również wiele różnorodnych aerozoli, z których można wygodnie korzystać - Ingalipt, Tantum Verde, Hexoral. Możesz również złagodzić ból gardła i obrzęk przy pomocy tabletek wchłanianych i pastylek - Faringosept, Geksoral tabs, itp. Oprócz działania dezynfekującego, płukanie pomaga w wypłukaniu ropnej wydzieliny, która powstaje po otwarciu pęcherzyków.
Istnieje jedna popularna metoda leczenia pęcherzykowego zapalenia migdałków - płukanie roztworem: weź 1 buraka, wetrzyj go na drobną tarkę, w ilości 1 szklanki wmasowanej masy - 1 łyżkę stołową 6% octu jabłkowego, lepiej domowej roboty, połącz ocet z burakiem, włóż miksturę w ciemnym miejscu przez 4 godziny wycisnąć sok przez grubą szmatkę, tak aby płukać co 3 godziny. Sok z buraków z octem ma właściwości antybakteryjne.
Folikularne zapalenie gardła - powikłania
Jeśli u pacjenta wystąpią następujące objawy 6 dni po rozpoczęciu leczenia, oznacza to pogorszenie stanu i niepowodzenie leczenia:
- gorsze bóle gardła
- podwyższona temperatura ciała
- trudności w połykaniu
- zewnętrzny guz w obszarze zapalnych migdałków na szyi
- ból węzłów chłonnych
Jeśli masz ból gardła, którego leczenie rozpoczyna się późno, a także, jeśli antybiotyk na ból gardła zostanie wybrany nieprawidłowo i przy bardzo osłabionej odporności pacjenta, mogą wystąpić poważne komplikacje:
- ropień podsiatkówkowy na pierwszym miejscu
- Syndrom Lemierre'a
- zakaźny szok toksyczny
- streptokokowe zapalenie opon mózgowych
- reumatyzm
- kłębuszkowe zapalenie nerek
Jeśli nie przeprowadzasz antybiotykoterapii, zignoruj płukanie gardła, a następnie może pojawić się powikłanie, jeśli płonący pęcherzyk pęka w jamie ustnej, ale w tkance blisko migdałowej. Może to prowadzić do poważnych konsekwencji - zakażenia krwi.