Staphylococcus aureus (Staphylococcus aureus) jest kulistą, nieruchomą i aerobową (zdolną do istnienia w powietrzu) bakterią, która jest barwiona Gram-dodatnio, co powoduje różne choroby u dzieci i rzadziej u dorosłych.
Nazwa "złoty" Staphylococcus pochodzi ze złotego blasku, który publikuje się po wysianiu na pożywce. Przetłumaczone z greckiego slaphyle - "kiść" i coccus - "sferyczny", gronkowiec pod mikroskopem przypomina kiść winogron. Staphylococcus aureus jest szeroko rozpowszechniony w środowisku, można go wysiewać z artykułów gospodarstwa domowego, z zabawek, z instrumentów medycznych, z mleka kobiecego i dotkniętej skóry oraz z błony śluzowej chorej i zdrowej osoby.
Co to jest niebezpieczny Staphylococcus aureus
Zwykle Staphylococcus aureus żyje na skórze i błonach śluzowych prawie wszystkich ludzi. Jednak zdrowi ludzie z dobrą odpornością nie cierpią na infekcję gronkowcową, ponieważ normalna mikroflora hamuje wzrost gronkowca i nie wykazuje jego chorobotwórczej esencji. Ale wraz z osłabieniem obrony organizmu, mikrob "podnosi głowę" i powoduje różne choroby, w tym zakażenie krwi lub posocznicę.
Wysoka patogenność Staphylococcus aureus wiąże się z trzema czynnikami.
- Po pierwsze, mikroorganizm jest wysoce odporny na antyseptyki i czynniki środowiskowe (może wytrzymać gotowanie przez 10 minut, suszenie, zamrażanie, alkohol etylowy, nadtlenek wodoru, z wyjątkiem "zielonej wody").
- Po drugie, Staphylococcus aureus produkuje penicylinazę i enzymy lidazu, co sprawia, że jest ona chroniona przed prawie wszystkimi antybiotykami typu penicylinowego i pomaga stopić skórę, w tym gruczoły potowe, i wnika głęboko w ciało.
- Po trzecie, drobnoustrój wytwarza endotoksynę, która prowadzi do zatrucia pokarmowego i syndromu ogólnego zatrucia organizmu, aż do rozwoju toksycznego szoku.
I, oczywiście, należy zauważyć, że nie ma odporności na Staphylococcus aureus, a osoba, która miała infekcję gronkowcem, może zostać ponownie zarażona.
Staphylococcus aureus jest szczególnie niebezpieczny dla niemowląt w szpitalu. W szpitalach stężenie tego drobnoustroju w środowisku jest wysokie, co stanowi duże naruszenie zasad aseptyki i sterylizacji narzędzi oraz transportu gronkowca wśród miodu. personel.
Powody
Nie ma wątpliwości, że przyczyną zakażenia staph jest zazwyczaj Staphylococcus aureus. Infekcja zachodzi ze zmniejszeniem odporności, co ułatwia wiele czynników:
- antybiotyki i leki hormonalne;
- stres;
- niezdrowa dieta;
- niedoczynność i awitamina;
- infekcje;
- dysbioza jelit;
- nieprzestrzeganie higieny osobistej;
- wcześniactwo;
- niedojrzałość dziecka przy urodzeniu;
- sztuczne karmienie;
- późne przywiązanie do klatki piersiowej.
Zdjęcie: Staphylococcus aureus pod mikroskopem
Rodzaje infekcji staph
Występują uogólnione i lokalne formy infekcji gronkowcami.
Uogólnione formy obejmują sepsę (sepsydemię i posocznicę).
Miejscowe formy obejmują choroby skóry, błony śluzowe, narządy wewnętrzne, kości, stawy, gruczoły sutkowe i pępowinę. Odrębną kolumną jest także podkreślenie zatrucia pokarmowego endotoksyną Staphylococcus.
Ponadto zakażenie staph może być pierwotne i wtórne (w obecności ogniska pierwotnego). Przebieg ostrych, długotrwałych i przewlekłych postaci oraz nasilenie zakażeń gronkowcami łagodnymi, umiarkowanymi i ciężkimi.
Objawy zależne od dotkniętego narządu
Objawy zakażenia gronkowcem zależą od umiejscowienia gronkowca w ciele dziecka i od stopnia zmniejszenia obrony organizmu. Głównymi objawami zakażenia staph są
- gorączka
- wyraźny zespół zatrucia (letarg, osłabienie, brak apetytu, nudności).
Omphalite
Uszkodzenie mikrobiologiczne rany pępowinowej, któremu towarzyszy obrzęk pierścienia pępowinowego, ropne wydzielanie z rany. Przy udziale żyły pępowinowej wyczuwana jest zagęszczona i pogrubiona żyła. Istnieje również przekrwienie, które rozciąga się w górę, w kierunku mostka.
Zmiany skórne
- Kiedy pseudofurunoza (uszkodzenie potu, ale nie gruczoły łojowe), występują gęste, czerwone guzki w fałdach skóry (nagromadzenie gruczołów potowych), które następnie ropią.
- Zaburzenie naczyń charakteryzuje się tworzeniem się pęcherzyków z płynną zawartością, które spontanicznie otwierają się, a na ich miejscu tworzy się skorupa.
- Złuszczające zapalenie skóry (choroba Rittera) lub "zespół skóry oparzeniowej" charakteryzuje się tworzeniem się dużych pęcherzy, które wyglądają jak oparzenia, następnie skóra jest złuszczana i tworzą się niezabezpieczone rany.
- Ropień - porażka głębszych warstw skóry z widocznym zaczerwienieniem i stwardnieniem. Utworzona jama zawierająca ropę.
- Panaritium - porażka falangi palca.
- Cellulka - oprócz skóry wykorzystuje się podskórną tkankę, która pomaga w suplementacji.
Uszkodzenie oka
Wraz z porażką błony śluzowej oczu rozwija się zapalenie spojówek (światłowstręt, łzawienie, obrzęk powiek, ropne wydzielanie z oczu).
Uszkodzenie dróg oddechowych
Nieżyt nosa - zaczerwienienie błony śluzowej z obfitym ropnym wydzieliną z nosa. Wraz z penetracją zakażenia poniżej pojawia się ból gardła, charakteryzujący się bólem gardła, zapaleniem gardła, tchawicą z suchym i bolesnym kaszlem.
Infekcja oskrzeli i płuc prowadzi do zapalenia oskrzeli i zapalenia płuc. Z reguły występują zapalenie oskrzeli i zapalenie płuc w połączeniu z zapaleniem gardła, nieżytu nosa, zapaleniem tchawicy.
Występuje znaczny wzrost temperatury (do 39-40 ° C), suchy kaszel, duszność.
Być może rozwój zwężenia dróg oddechowych.
Uszkodzenie centralnego systemu nerwowego
Penetracja Staphylococcus aureus w mózgu prowadzi do rozwoju zapalenia opon mózgowych i ropnia mózgu. Choroby u dzieci są trudne, z wysoką gorączką i odurzeniem.
Charakteryzuje się wymiotami "mózgu", bólami głowy, pozytywnymi objawami opon, elistndromem i wysypką skórną. Gdy płyn nakłuwający rdzeń przepływa pod ciśnieniem, ma zielonkawy odcień z domieszką ropy.
Uszkodzenie dróg moczowych
Powstaje zapalenie cewki moczowej, zapalenie pęcherza, odmiedniczkowe zapalenie nerek. Typowe objawy: częste i bolesne oddawanie moczu, ból w okolicy lędźwiowej, wysoka gorączka. W analizie moczu określa się białko, określa się dużą liczbę leukocytów i zaszczepia się Staphylococcus aureus.
Uszkodzenie kości i stawów
Kiedy infekcje kości i stawów rozwijają zapalenie stawów i zapalenie kości i szpiku.
Infekcja pokarmowa
Rozwija się podczas jedzenia skażonego lub zepsutego jedzenia i przechodzi objawy ostrego zapalenia jelit. Charakteryzuje się gorączką, nudnościami, wymiotami do 10 lub więcej razy dziennie, luźnymi stolcami z odrobiną zieleni.
Sepsis
Zakażenie krwi lub sepsa występuje w przypadku ciężkiego niedoboru odporności. Przebieg choroby jest ciężki, z bardzo wysoką temperaturą, ciężkimi objawami zatrucia, upośledzeniem świadomości (od pobudzenia do letargu).
Wraz z rozwojem szoku toksycznego zakaźnego, ciśnienie krwi gwałtownie spada, pacjent traci przytomność i może zapaść w śpiączkę.
Septicopyemia to krążenie Staphylococcus aureus we krwi z tworzeniem ropnych ognisk, zarówno na skórze dziecka, jak i narządów wewnętrznych.
Gdy posocznica charakteryzuje się rozwojem zatrucia zakaźnego. Posocznica może być skomplikowana z powodu zapalenia płuc, rozwoju DIC i tak dalej.
Diagnostyka
Diagnostykę różnicową zakażenia gronkowcami należy przeprowadzić z zakażeniem streptokokami. W rozpoznawaniu chorób etiologii gronkowców stosuje się następujące metody serologiczne, charakteryzujące się szybkością i wysoką dokładnością:
- Standardowy test koagulazy w probówce, który trwa 4 godziny, ale z wynikiem ujemnym, przedłuża się o jeden dzień.
- Aglutynacja lateksowa, w której wykorzystuje się komercyjne zestawy cząstek lateksu związane z przeciwciałami przeciwko gronkowcom (białko A, czynnik adhezji i szereg antygenów powierzchniowych), co czyni go również użytecznym do specyficznej identyfikacji szczepu patogenu
- Ogólne badania krwi i moczu (we krwi określa się na podstawie leukocytozy, neutrofilii, podwyższonego ESR oraz białka w moczu, leukocytów, gronkowców).
- Siew materiału biologicznego na pożywce.
Siew na pożywkach jest przeprowadzany w celu zidentyfikowania czynnika sprawczego choroby i określenia jej wrażliwości i odporności na antybiotyki.
Wysiew kału należy wykonać nie później niż 3 godziny po wypróżnieniu, rozmazy z błon śluzowych jamy ustnej i nosogardzieli należy pobrać na pusty żołądek, przed umyciem zębów i przed przyjęciem leku.
Smar z gronkowcowym zapaleniem spojówek pobierany jest z dolnej powieki sterylnym wacikiem zanurzonym w wodzie destylowanej i przed praniem.
W chorobach skórnych rozmazy są pobierane po wstępnej obróbce skóry wokół rany roztworem antyseptycznym i usunięciu obszarów martwiczych (skorup) z rany.
- Reakcja aglutynacji Vidal
Pozwala określić dynamikę choroby i skuteczność leczenia. Odbywa się 2 lub więcej razy w odstępach 7-10 dni. Wzrost miana przeciwciał we krwi o więcej niż 1: 100 wskazuje na postęp infekcji.
- Fagotypowanie izolowanych gronkowców
Umożliwia określenie wrażliwości drobnoustrojów na wirusy fagowe w celu wyznaczenia odpowiedniego leczenia.
Leczenie
W łagodniejszych postaciach infekcji gronkowcami nie są wymagane antybiotyki.
W postaciach umiarkowanych i ciężkich przepisuje się półsyntetyczne penicyliny (amoksyklaw), które są skuteczne pod względem odporności mikroorganizmów na penicyliny i cefalosporyny (kefzol, ceftriakson).
Czas trwania leczenia zależy od ciężkości choroby i zakażenia skóry lub narządów wewnętrznych (od 7 dni do kilku miesięcy).
W przypadku ropnych i zapalnych chorób skórnych (furunculosis, carbuncle, liszajec), zaleca się miejscowe leczenie - pochodne mupirocyny lub pleuromutyliny. W przypadku ich braku, rany można leczyć za pomocą roztworów antyseptycznych: jasnozielonego, nadtlenku wodoru, nadmanganianu potasu i maści antybakteryjnych (synthomycyny, maści oleandomycyny, baktrobanu).
W przypadku zapalenia spojówek oczy płucze się codziennie słabym roztworem nadmanganianu potasu, a 30% roztwór albicydu zaszczepia się 4-5 razy dziennie.
W przypadku ropnych zmian skórnych (ropnie, zapalenie tkanki łącznej) wykonuje się chirurgiczne otwarcie ropni w celu wypływu ropy.
Ponadto wykazano receptę bakteriofaga przeciwpłytkowego, antyspamuoctowego i immunoglobuliny (w posocznicy i ciężkiej chorobie).
Gdy gronkowcowe antybiotyki do antykoncepcji pokarmowej nie są przepisywane, należy użyć anatoksyny antyfiolocokokowej. Płukanie żołądka i uzupełnianie objętości krwi krążącej za pomocą wlewów dożylnych roztworów soli (roztwór fizyczny, roztwór glukozy, rehydron, itd.).
W zapobieganiu dysbiozie jelit zaleca się stosowanie leków przeciwgrzybiczych (diflukan, nystatyna) równolegle z antybiotykami.
Jednocześnie przepisywana jest immunoterapia (witaminy z grupy B, C, lewamizol, Taktivin i inne).
Leczeniem zakażeń gronkowcem u dzieci zajmuje się pediatryczny specjalista chorób zakaźnych.
Sposoby leczenia są wybierane w zależności od uszkodzenia niektórych narządów. Dziecko jest hospitalizowane w oddzielnym schowku, w którym codziennie zmienia się łóżko i bielizna oraz codzienny prysznic pacjenta.
Komplikacje i prognozy
Staphylococcus aureus jest szczególnie niebezpieczny dla niemowląt. Możliwe powikłania:
- sepsa;
- zakaźny wstrząs toksyczny;
- śpiączka;
- fatalny wynik.
Rokowanie zależy od ciężkości choroby i skuteczności leczenia.
Przy lekkich zmianach skórnych i błon śluzowych rokowanie jest korzystne. Masywna infekcja Staphylococcus aureus, szczególnie w przypadku rozwoju sepsy w 50%, jest śmiertelna.
Staphylococcus. Objawy, przyczyny, typy, analizy i leczenie infekcji gronkowcami
Staphylococcus (lat. Staphylococcus) jest stałą kulistą bakterią należącą do rodziny Staphylococcal (Staphylococcaceae).
Staphylococcus należy do grupy pozytywnych, nieruchliwych, beztlenowych, warunkowo patogennych mikroorganizmów dla organizmu człowieka. Rodzaj metabolizmu - utleniający i enzymatyczny. Zarodniki i kapsułki nie tworzą się. Średnica komórek Staphylococcus wynosi 0,6-1,2 μm, w zależności od szczepu (gatunku). Najczęstsze kolory to fioletowy, złoty, żółty, biały. Niektóre gronkowce są w stanie syntetyzować charakterystyczne pigmenty.
Większość gatunków bakterii Staphylococcus jest purpurowa i rozprzestrzenia się w gromadach podobnych do winogron, dlatego też mają swoją nazwę, która w tłumaczeniu ze starożytnej greki oznacza "σταφυλή" (winogrona) i "κόκκος" (ziarno).
Staphylococcus w pewnej ilości prawie zawsze znajduje się na powierzchni ludzkiego ciała (w nosie i jamie ustnej, na skórze), ale kiedy ta infekcja dostanie się do środka, osłabia organizm, a niektóre rodzaje gronkowców mogą nawet powodować rozwój różnych chorób, a prawie wszystkie narządy i systemy, szczególnie jeśli układ odpornościowy jest słaby. Faktem jest, że staphylococcus, dostając się do środka, wytwarza dużą liczbę endo i egzotoksyn (trucizn), które zatruwają komórki organizmu, zakłócając ich normalną aktywność życiową. Najczęstsze patologie wywołujące staphylococcus to zapalenie płuc, wstrząs toksyczny, posocznica, ropne zmiany skórne, zaburzenia w układzie nerwowym, trawiennym i innych oraz ogólne zatrucia organizmu. Nie rzadkim przypadkiem jest zakażenie gronkowcem, jako choroba wtórna, jako powikłanie innych chorób.
Warunkowa patogeniczność tego typu infekcji sugeruje, że gronkowce działają negatywnie na zdrowie ludzi lub zwierząt tylko w określonych warunkach.
Istnieje 50 gatunków gronkowców (50) (stan na 2016). Najczęściej są to stafylococcus złote, hemolityczne, saprofityczne i naskórkowe. Każdy ze szczepów tych bakterii ma swoją własną ciężkość i patogeniczność. Są odporne na wiele leków przeciwbakteryjnych, a także na różne trudne warunki klimatyczne, ale są wrażliwe na wodne roztwory soli srebra i jej roztworów elektrolitycznych.
Zakażenie gronkowcem jest powszechne w glebie i powietrzu. Najczęściej zakaża się (zakaża się) drogą powietrzną. Warto również zauważyć, że ten rodzaj infekcji może dotyczyć nie tylko ludzi, ale także zwierząt.
Zaobserwowano, że przede wszystkim dzieci są podatne na infekcję gronkowcową, która jest związana z układem odpornościowym, który nie został w pełni uformowany i że nie przestrzegano zasad higieny osobistej, a także osób starszych.
Przyczyny Staphylococcus
Przyczyną rozwoju niemal wszystkich chorób gronkowcowych jest naruszenie integralności skóry lub błon śluzowych, a także stosowanie skażonej żywności. Poziom szkód zależy również od szczepu bakterii, a także od funkcjonowania układu odpornościowego. Im silniejsza odporność, tym mniej uszkodzeń gronkowce mogą wyrządzić ludzkiemu zdrowiu. W związku z tym możemy stwierdzić, że w większości przypadków w przypadku choroby gronkowcowej konieczne jest połączenie 2 czynników - doprowadzenie infekcji do wnętrza i zaburzenie normalnego funkcjonowania układu odpornościowego.
Jak przenoszony jest gronkowiec? Rozważ najpopularniejsze sposoby infekcji infekcją gronkowcami.
Jak można spożyć gronkowiec?
Droga powietrzna. W czasie chorób układu oddechowego częsty pobyt w miejscach o dużej koncentracji zwiększa ryzyko infekcji, a nie tylko infekcji stafiowej, ale także wielu innych rodzajów infekcji, w tym wirusowe, grzybicze. Kichanie, kaszel - te objawy służą jako rodzaj światła ostrzegawczego, od którego, jeśli to możliwe, zdrowi ludzie powinni trzymać się z daleka.
Ścieżka pyłu powietrza. Kurz domowy i uliczny zawiera dużą liczbę różnych mikroskopijnych cząstek - pyłków roślin, łuskanej skóry, wełny różnych zwierząt, roztoczy kurzu, cząstek różnych materiałów (tkanin, papieru), a wszystko to jest zwykle aromatyzowane różnymi infekcjami - wirusami, bakteriami, grzybami. Staphylococcus, streptococcus i inne rodzaje infekcji są bardzo często w pyle, a kiedy oddychamy jak powietrze, nie jest to najlepszy sposób wpływa na nasze zdrowie.
Sposób kontaktu z gospodarstwem domowym. Zazwyczaj infekcja występuje podczas udostępniania przedmiotów higieny osobistej, pościeli, szczególnie jeśli jeden z członków rodziny jest chory. Ryzyko infekcji rośnie wraz z uszkodzeniem skóry, błony śluzowej.
Droga kałowo-ustna (pokarmowa). Zakażenie występuje podczas jedzenia żywności z brudnymi rękami, tj. - w przypadku nieprzestrzegania zasad higieny osobistej. Warto również zauważyć, że infekcja żywieniowa jest również częstą przyczyną chorób takich jak zatrucie jadem kiełbasianym, zapalenie wątroby i inne złożone choroby zakaźne.
Medyczny sposób. Zakażenie gronkowcem występuje w kontakcie z niedostatecznie czystymi instrumentami medycznymi, zarówno podczas zabiegów chirurgicznych, jak i niektórych rodzajów diagnostyki, co implikuje naruszenie integralności skóry lub błon śluzowych. Zwykle jest to spowodowane przetwarzaniem instrumentów za pomocą środków, na które staph ma rozwiniętą oporność.
W jaki sposób staph może poważnie zaszkodzić zdrowiu ludzkiemu lub co osłabia układ odpornościowy?
Obecność chorób przewlekłych. Większość chorób wskazuje na osłabienie układu odpornościowego. Jeśli w ciele występują już procesy patologiczne, trudniej mu jest bronić się przed innymi chorobami. Dlatego każda choroba zwiększa ryzyko dołączenia do niej wtórnej infekcji, a gronkowiec - jednego z nich.
Najczęstszymi chorobami i stanami patologicznymi, w których pacjent staph często atakuje pacjenta są: hipotermia, ostre infekcje dróg oddechowych, ARVI, grypa, zapalenie gardła, zapalenie gardła, zapalenie krtani, zapalenie tchawicy, zapalenie oskrzeli, zapalenie płuc, cukrzyca, zakażenie HIV, gruźlica, choroby gruczołów dokrewnych i inne systemy, a także inne choroby przewlekłe.
Ponadto ryzyko zakażenia Staphylococcus zwiększa się:
- Złe nawyki: palenie, picie alkoholu, zażywanie narkotyków;
- Stres, brak zdrowego snu;
- Siedzący tryb życia;
- Używanie niezdrowej i szkodliwej żywności;
- Hipowitaminoza (niedobór witaminy);
- Nadużywanie niektórych leków - środków zwężających naczynia krwionośne (naruszających integralność błony śluzowej nosa), antybiotyków;
- Naruszenie integralności skóry, błon śluzowych nosa i ust.
- Niewystarczające wietrzenie pomieszczeń, w których dana osoba często przebywa (praca, dom);
- Praca w przedsiębiorstwach o dużym zanieczyszczeniu powietrza, zwłaszcza bez wyposażenia ochronnego (maski).
Objawy Staphylococcus
Obraz kliniczny (objawy) gronkowca może być bardzo zróżnicowany, co zależy od dotkniętego narządu, szczepu bakteryjnego, wieku osoby, funkcjonalności (zdrowia) odporności potencjalnego pacjenta.
Typowymi objawami gronkowca mogą być:
- Podwyższona i wysoka temperatura ciała (często lokalnie) - do 37,5-39 ° С, dreszcze;
- Hyperemia (przypływ krwi do miejsca procesów zapalnych);
- Ogólne złe samopoczucie, słabość, ból;
- Opuchlizna;
- Pioderma (rozwija się, gdy gronkowiec wchodzi na skórę), zapalenie mieszków włosowych, włókniak, grzybica, trądzik, egzema;
- Zmniejszony apetyt, bóle brzucha, nudności, wymioty, biegunka;
- Zapalenie zatok - nieżyt nosa (katar), zapalenie zatok, zapalenie zatok, etmoid i zapalenie ksenoidalne;
- Choroby układu oddechowego: ból gardła, zapalenie gardła, zapalenie krtani, zapalenie tchawicy, zapalenie oskrzeli i zapalenie płuc;
- Ropiejące wydzieliny z nosogardzieli i jamy gardłowo-żółto-zielonej;
- Upośledzony węch;
- Duszność, duszność, kaszel, kichanie;
- Zmień barwę głosu;
- Bezsenność;
- Bóle głowy;
- Zapalenie kości i szpiku;
- Zapalenie pęcherzyka;
- Zespół wstrząsu toksycznego;
- Spadek ciśnienia krwi;
- Zespół poparzonych niemowląt;
- Naruszenia funkcjonowania niektórych narządów i tkanek, które stały się siedliskiem infekcji;
- Jęczmień na wieku.
Powikłania Staphylococcus:
- Ropień płuca;
- Empyema; opłucna;
- Zapalenie opon mózgowych;
- Odmiedniczkowe zapalenie nerek;
- Utrata głosu;
- Gorączka;
- Zapalenie wsierdzia;
- Skurcze;
- Flegmon;
- Zapalenie otrzewnej;
- Sepsis
Rodzaje Staphylococcus
Naukowcy zidentyfikowali większość rodzajów Staphylococcus w 11 grupach:
1. Staphylococcus aureus (Staphylococcus aureus) - S. aureus, S. Simiae.
Staphylococcus aureus jest najbardziej patogennym dla ludzkiego ciała. Wewnątrz mogą powodować stan zapalny i uszkodzenie prawie wszystkich ludzkich narządów i tkanek, a także tworzyć złoty pigment. Staphylococcus aureus ma zdolność do wytwarzania koagulazy enzymatycznej, dlatego jest czasami nazywany gronkowcem pozytywnym.
2. Ucho Staphylococcus (Staphylococcus auricularis) - S. auricularis.
3. Staphylococcus carnosus - S. carnosus, S. condimenti, S. massiliensis, S. piscifermentans, S. simulans.
4. Epidermalny Staphylococcus (Staphylococcus epidermidis) - S. capitis, S. caprae, S. epidermidis, S. saccharolyticus.
Epidermalny gronkowiec najczęściej występuje na skórze i błonach śluzowych ludzi. Jest to najczęstsza przyczyna chorób takich jak: zapalenie spojówek, zapalenie wsierdzia, sepsa, ropne zmiany rany skóry i dróg moczowych. Przy prawidłowym funkcjonowaniu układu odpornościowego organizm nie pozwala namnażać się w ciele naskórka i infekować go.
5. Hemolityczny Staphylococcus (Staphylococcus haemolyticus) - S. devriesei, S. haemolyticus, S. hominis.
Hemolityczny gronkowiec jest najczęściej przyczyną takich chorób skóry i układu moczowo-płciowego jak zapalenie wsierdzia, posocznica, stany zapalne skóry, zapalenie pęcherza moczowego i zapalenie cewki moczowej.
6. Staphylococcus hyicus-intermedius - S. agnetis, S. chromogenes, S. felis, S. delphini, S. hyicus, S. intermedius, S. lutrae, S. microti, S. muscae, S. pseudintermedius, S. rostri, S. schleiferi.
7. Staphylococcus lugdunensis - S. lugdunensis.
8. Saprofityczny Staphylococcus (Staphylococcus saprophyticus) - S. arlettae, S. cohnii, S. equorum, S. gallinarum, S. kloosii, S. leei, S. nepalensis, S. saprophyticus, S. succinus, S. xylosus.
Saprofityczny gronkowiec jest często przyczyną chorób układu moczowego, takich jak zapalenie pęcherza moczowego i zapalenie cewki moczowej. Wynika to z faktu, że saprofityczne gronkowce zlokalizowane są głównie na skórze narządów płciowych, a także na błonach śluzowych układu moczowego.
9. Staphylococcus sciuri - S. fleurettii, S. lentus, S. sciuri, S. stepanovicii, S. vitulinus.
10. Staphylococcus simulans - S. simulans.
11. Staphylococcus warneri - S. pasteuri, S. warneri.
Staphylococcus degrees
Aby określić dokładny schemat leczenia, lekarze podzielili przebieg choroby gronkowcowej na 4 stopnie warunkowe. Wynika to z faktu, że różne rodzaje infekcji, a także ich aktywność patologiczna w różnym czasie i w różnych warunkach, różnią się. Ponadto, takie podejście w diagnozie rozróżnia infekcję gronkowcową, do której grupy należy - całkowicie patogenny wpływ na organizm, warunkowo patogenny i saprofity, które praktycznie nie powodują żadnej szkody dla ludzi.
Staphylococcus degrees
Staphylococcus 1 stopień. Lokalizacja infekcji w diagnostyce nosowo-ustnej gardła, skóry, układu moczowego. Objawy kliniczne są nieobecne lub minimalne. Ze zdrowym układem odpornościowym leczenie medyczne nie jest wymagane.
Staphylococcus 2 stopnie. Objawy kliniczne (objawy) są minimalne lub nieobecne. W przypadku skarg, dokładna diagnoza dotyczy obecności innych rodzajów infekcji. Jeśli zostanie stwierdzone, że inny rodzaj bakterii jest obecny w organizmie, leczenie przeciwbakteryjne jest przepisywane osobno.
Staphylococcus 3 stopnie. Pacjent ma dolegliwości. W większości przypadków konieczna jest antybiotykoterapia, z wyjątkiem sytuacji, gdy lekarz prowadzący uważa, że stosowanie antybiotyków jest nieuzasadnione. Leczenie Staphylococcus Grade 3 zwykle ma na celu przede wszystkim wzmocnienie układu odpornościowego. Jeśli w ciągu 2 miesięcy nie nastąpi regeneracja sił ciała, opracowany zostanie indywidualny schemat leczenia infekcji, w tym: z użyciem środków przeciwbakteryjnych.
Staphylococcus 4 stopni. Terapia ma na celu wzmocnienie układu odpornościowego, wyeliminowanie hipowitaminozy, dysbiozy jelitowej. Przed zastosowaniem terapii przeciwbakteryjnej przeprowadza się dokładną diagnozę reakcji określonego rodzaju gronkowca na lek.
Rozpoznanie Staphylococcus
Analizę gronkowca wykonuje się z wymazów, zwykle pobieranych z powierzchni skóry, z błon śluzowych górnych dróg oddechowych lub kanału moczowego.
Dodatkowe metody badania mogą być:
Leczenie Staphylococcus
Jak leczyć gronkowce? Leczenie Staphylococcus zwykle składa się z 2 punktów - wzmacniając układ odpornościowy i terapię antybakteryjną. W obecności innych chorób są one również leczone.
Stosowanie antybiotyków na podstawie diagnostyki jest bardzo ważne, ponieważ prawie niemożliwe jest określenie rodzaju gronkowca na podstawie obrazu klinicznego, a stosowanie antybiotyków o szerokim spektrum działania może wywołać wiele skutków ubocznych.
Jednak w leczeniu staph stosowane są następujące najpopularniejsze antybiotyki.
Antybiotyki dla Staphylococcus
To ważne! Przed użyciem antybiotyków należy skonsultować się z lekarzem.
"Amoksycylina". Ma właściwość tłumienia infekcji, tłumi jej rozmnażanie i negatywny wpływ na organizm. Blokuje produkcję peptydoglikanu.
"Baneocin". Maść do leczenia staphylococcus ze zmianami skórnymi. W oparciu o połączenie dwóch antybiotyków - bacytracyny i neomycyny.
"Wankomycyna". Przyczynia się do śmierci bakterii, ze względu na blokowanie składnika, który jest częścią błony komórkowej. Jest podawany dożylnie.
Klarytomycyna, Clindamycyna i Erytromycyna. Blokują produkcję bakterii z ich białek, bez których umierają.
Kloakacylina. Blokuje namnażanie się gronkowców, ze względu na blokowanie ich błon, obecnych na etapie podziału ich komórek. Zwykle przepisywany w dawce 500 mg / 6 godzin.
"Mupirocyna" - maść przeciwbakteryjna do zmian skórnych gronkowca. Używany do użytku zewnętrznego. Podstawą maści są trzy antybiotyki - baktroban, Bonderm i supirotsin.
Oksacylina. Blokuje podział komórek bakteryjnych, tym samym je niszcząc. Dawkowanie - doustnie, dożylnie i domięśniowo.
Cefazolina i Cefaleksyna. Blokuje syntezę składników bakterii wprowadzanych do jej ścian, dzięki czemu są niszczone.
Cefalotin i Cefotaxime. Blokuj rozmnażanie się infekcji, zaburzając ich zdolność do normalnego podziału. Zniszcz także membranę bakterii.
Leczenie środków folk Staphylococcus
To ważne! Zanim zaczniesz stosować środki folk, skonsultuj się z lekarzem.
Miedź. Ropiejące rany skóry spowodowane przez Staphylococcus aureus można leczyć siarczanem miedzi, który niszczy ten typ bakterii. Do profilaktyki w życiu codziennym można używać miedzianych przedmiotów z przyborami kuchennymi - garnki, garnki, kubki itp.
Chlorophyllipt. Może być stosowany w leczeniu chorób skóry i chorób narządów laryngologicznych. W leczeniu chorób laryngologicznych można stosować roztwory alkoholowe i olejowe. Płukać alkoholem lub przepłukać jamę nosową, wypełnić nos olejem i leczyć stan zapalny migdałków. Przebieg leczenia wynosi 4-10 dni. Dla małych dzieci, zamiast płukania, obszary zapalne są rozmazane wacikiem zwilżonym roztworem oleju.
Czarna porzeczka. Jagody czarnej porzeczki są naturalnym antybiotykiem, w tym przeciwko infekcji gronkowcowej. Do leczenia po każdym posiłku należy wziąć szklankę porzeczek. Tak więc, ze względu na skład tej jagody, układ odpornościowy zostaje wzmocniony, a infekcja zostaje zatrzymana. W rzeczywistości jest to podwójne uderzenie w chorobę. Zaobserwowano również wzrost wydajności przy jednoczesnym stosowaniu porzeczek i leków przeciwbakteryjnych.
Łopian i żywokost. W stosunku 1: 1 uformuj mieszaninę wstępnie wysuszonych i zmielonych części łopianu i liści żywokostu. Otrzymaną mieszaninę należy zalać wrzącą wodą, przykryć szczelnie pokrywką i pozostawić do zaparzenia przez około 20 minut. Konieczne jest przyjmowanie środków w upale, 3 razy dziennie. Aż do pełnego wyzdrowienia.
Łopian Istnieje również działanie przeciwbakteryjne i lecznicze na organizm świeżych liści łopianu, które są myte do celów leczniczych, stosowane na uszkodzoną, zapalną skórę, ciągnąc ją bandażem.
Apricot. W procesach zapalnych na skórze spowodowanych zakażeniem gronkowcem, miąższ morelowy sprawdził się dobrze, co powinno być stosowane w ogniskach zapalnych. W leczeniu infekcji wewnętrznych, musisz jeść morele zmiksowane 2 razy dziennie - rano i wieczorem, na pusty żołądek.
Ocet jabłkowy W leczeniu chorób skóry wywołanych tą bakterią można stosować ocet jabłkowy. Aby to zrobić, dodaj 50 gram octu jabłkowego do kąpieli w gorącej wodzie. Weź takie kąpiele może być 2-3 razy dziennie, przez 15 minut. Lokalnie do leczenia skóry można zastosować kompres z mieszanki octu jabłkowego. Aby to zrobić, wymieszaj 2 łyżki. łyżki octu w szklance wody.
Profilaktyka gronkowcowa
Profilaktyka gronkowcowa obejmuje następujące wytyczne:
- Przestrzegaj zasad higieny osobistej - nie jedz brudnych rąk ani nie umytego jedzenia;
- Nie zostawiaj przypadkowi możliwych ognisk infekcji - próchnicy, zapalenia spojówek, zapalenia migdałków, migdałków, fiołków (chira), zapalenia w układzie moczowym, itp.;
- Czyścić na mokro w domu co najmniej 2 razy w tygodniu, aby zapobiec powstawaniu dużych ilości kurzu w salonie;
- Często przewietrz pomieszczenie;
- W sezonie chorób dróg oddechowych, unikaj zatłoczonych miejsc;
- Spróbuj przesunąć więcej, ćwicz;
- Stwardnij swoje ciało;
- Podczas karmienia skup się na pokarmach bogatych w witaminy i pierwiastki śladowe;
- W czasie upałów unikać jedzenia słodyczy, mięsa, nabiału i innych produktów, które nie są przechowywane w odpowiednich warunkach;
- Podczas zranienia skóry, należy traktować ranę środkami antyseptycznymi, a następnie zamknąć plaster;
- Staraj się nie odwiedzać salonów piękności, salonów tattu, solariów lub klinik stomatologicznych o wątpliwej naturze, gdzie mogą nie spełniać standardów sanitarnych dotyczących przetwarzania instrumentów medycznych.
Staphylococcus aureus - leczenie, objawy i zdjęcia
Staphylococcus aureus jest bardzo powszechną i bardzo niebezpieczną warunkowo patogenną bakterią, która może zarazić dowolną osobę, niezależnie od płci czy wieku. Te mikroorganizmy są szeroko rozpowszechnione na obszarach, na których jest wiele osób.
Źródłem infekcji staje się zarażona osoba dorosła lub dziecko. Patogenne mikroorganizmy są aktywowane u tych, u których obserwuje się znaczny spadek odporności lub pogorszenie stanu ogólnego.
Jeden z najtrudniejszych rodzajów gronkowców uważany jest za złoty. Że staje się przyczyną różnych chorób gardła. A z nadmiernie aktywną reprodukcją, osoba może nawet uzyskać ropne zapalenie migdałków.
Mimo, że sam mikroorganizm jest dostatecznie badany, spowodowane przez niego zakażenie gronkowcem pozostaje jedną z najpoważniejszych chorób pod względem leczenia. Ten interesujący fakt wynika z dużej zmienności gronkowca i jego zdolności do szybkiego wywoływania oporności na różne antybiotyki (szczególnie gdy pacjent nie przestrzega dawki, częstotliwości przyjmowania leku i czasu trwania kursu).
Staphylococcus aureus: co to jest?
Staphylococcus aureus to bakteria przypominająca wyglądem piłkę. Choroba jest bardzo powszechna. Według danych, 20% światowej populacji ma już bezpośrednie nosicielstwo gronkowców.
Występuje wszędzie: na skórze, w nosie, w jelitach, w gardle, a nawet na genitaliach. Ta częstość występowania wpływa na liczbę chorób, które mogą towarzyszyć bakteriom i powodować ich powstawanie.
Wśród głównych przyczyn, które przyczyniają się do rozwoju infekcji gronkowcami, są:
- Obecność chorób przewlekłych;
- Zmniejszona odporność z powodu stresu, niedoboru witamin, antybiotyków, niedożywienia i leków hamujących odporność;
- Interakcje z potencjalnym nosicielem infekcji (na przykład dławica piersiowa przenoszona przez kropelki w powietrzu);
- Nieprzestrzeganie norm sanitarnych z cięciami, otarciami, otwartymi ranami na ciele. Infekcja rany wywołana przez gronkowce może prowadzić do jej ropienia i ostatecznie prowadzić do zakażenia krwi;
- Wykorzystanie nieumytych owoców, warzyw i innych produktów zakażonych bakterią.
Często zakażenie Staphylococcus aureus dotyka dzieci. Czynnikami ryzyka w tym przypadku są:
- Ciąża patologiczna;
- Długi bezwodny okres przy porodzie;
- Stan przedrzucawkowy podczas ciąży;
- Hipotrofia noworodka;
- Narodziny wcześniaka;
- Nieprzestrzeganie higieny osobistej dziecka.
Największym problemem w radzeniu sobie ze staphylococcus jest to, że ma niesamowitą witalność. Ani zimno, ani bezpośrednie światło słoneczne, ani brak wilgoci mogą wpływać na ten drobnoustrój. Nawet praktycznie wysuszona bakteria staphylococcus zachowuje swoje właściwości.
W jaki sposób przenosi się Staphylococcus aureus
W większości przypadków infekcje występują w placówkach medycznych. Staphylococcus aureus jest przenoszony przez unoszące się w powietrzu kropelki, jak również przez żywność (skażone mięso, jaja, produkty mleczne, ciasta, ciastka kremowe) lub artykuły gospodarstwa domowego.
Zakażenie wniknięcia do organizmu dziecka również poprzez mikrourazy skóry lub błon śluzowych dróg oddechowych. Wcześniaki i dzieci z obniżoną odpornością są najbardziej narażone na infekcje. Podczas porodu, poprzez rany lub zadrapania, a także poprzez mleko matki, matka może zarazić dziecko. Jeśli bakterie dostaną się do ciała matki przez pęknięcia w sutkach, może to prowadzić do ropnego zapalenia sutka.
Staphylococcus aureus u dzieci i noworodków
Jedna z toksyn wytwarzanych przez Staphylococcus aureus - eksfoli- tynę ma właściwość silnie wpływającą na noworodki. Wydzielany przez trucizny wchodzi w pory skóry i prowokuje pęcherze zewnętrznie przypominają oparzenia, a ze względu na to, otrzymała nazywania syndromu „sparzyć dziecka.”
Choroba ta rzadko dochodzi do ich noworodków do 6 miesięcy chroni immunitet otrzymany z mleka matki, baby równolegle do kontaktu z bakteriami produkowanych dodatkowy układ odpornościowy, który nadal go bronić. Aby zapobiec chorobom u dziecka, konieczne jest uważne monitorowanie jego higieny i odżywiania.
Dlaczego ta bakteria jest niebezpieczna?
Kiedy mechanizmy obronne organizmu są osłabione, infekcja budzi się i powoduje różne choroby, w tym zakażenie krwi lub sepsę. Wysoka patogenność Staphylococcus aureus wiąże się z trzema czynnikami.
- Po pierwsze, mikroorganizm jest wysoce odporny na antyseptyki i czynniki środowiskowe (może wytrzymać gotowanie przez 10 minut, suszenie, zamrażanie, alkohol etylowy, nadtlenek wodoru, z wyjątkiem "zielonej wody").
- Po drugie, Staphylococcus aureus produkuje penicylinazę i enzymy lidazu, co sprawia, że jest ona chroniona przed prawie wszystkimi antybiotykami typu penicylinowego i pomaga stopić skórę, w tym gruczoły potowe, i wnika głęboko w ciało.
- Po trzecie, drobnoustrój wytwarza endotoksynę, która prowadzi do zatrucia pokarmowego i syndromu ogólnego zatrucia organizmu, aż do rozwoju toksycznego szoku.
I, oczywiście, należy zauważyć, że nie ma odporności na tę chorobę, więc dorosły lub dziecko, któremu udało się wyleczyć Staphylococcus aureus, może zostać ponownie zakażone.
Objawy Staphylococcus aureus
U dzieci i dorosłych gronkowce powodują różne zmiany - ropnie, figówka, gidradenity, zapalenie skóry, carbuncles, egzema, zapalenie okostnej, zbrodniarz, zapalenie szpiku, zapalenie powiek, zapalenie mieszków włosowych, czyraki, ropne zapalenie skóry, zapalenie płuc, zapalenie opon mózgowych, zapalenie otrzewnej, zapalenie pęcherzyka żółciowego, wyrostka robaczkowego.
Rozważ najczęstsze choroby, jakie może wywołać Staphylococcus aureus.
- Przewód pokarmowy. W ciągu kilku godzin po zjedzeniu jedzenia, które zostało zaszczepione gronkowcami, rozpoczyna się rozwój toksyny pokarmowej. Powtarzają się powtarzające się wymioty, pojawiają się mdłości i suchość w ustach. Zaburzona biegunka i ból brzucha.
- Choroby skóry. W zależności od obszaru dotkniętego gronkowcem choroby skóry są podzielone na zapalenie tkanki łącznej lub ropnie, czyraki lub karbonyle. Wrzód charakteryzuje się lekkim zaczerwienieniem, zagęszczeniem i bólem skóry, a guz jest bardziej poważną chorobą obejmującą jednocześnie kilka mieszków włosowych. Może towarzyszyć gorączka, osłabienie, utrata siły.
- Zapalenie płuc: najczęściej u dzieci, zwłaszcza u małych dzieci, diagnozuje się również u osób osłabionych; charakteryzuje się krótkim okresem początkowej gorączki z szybkim rozwojem niewydolności oddechowej, mogą wystąpić wyraźne objawy niedrożności.
- Śluzowate. Często patogen występuje w nosogardzieli i gardle. Jeśli dojdzie do infekcji, zapalenie pojawia się w uszach, nosie i gardle. W ciężkich postaciach występuje zapalenie ucha, zapalenie zatok. Nie zawsze krostkowy sekret wychodzi na powierzchnię. Niestety, utrudnia to diagnozę.
- Bakteryjne zapalenie wsierdzia jest jednym z powikłań bakteriemii gronkowcowej. Najczęściej rozwija się i osoby z osłabionym układem odpornościowym, a także wśród narkomanów.
- Choroba Rittera lub zespół skóry oparzeniowej to kolejna manifestacja infekcji gronkowcami, występująca głównie u noworodków i małych dzieci. W wyniku jego objawów choroba może przypominać szkarlatynę (podobną wysypkę) lub różycę (środek czerwonej, zapalnej skóry o równych granicach) występującą w zakażeniach wywołanych streptokokami.
- Toksyczny wstrząs jest najcięższą chorobą wywołującą Staphylococcus aureus. Zaczyna się nagle i przebiega z gorączką, zawrotami głowy i bólem głowy, niskim ciśnieniem krwi, kołataniem serca i wymiotami. Wysypka w postaci plam pojawia się w całym ciele lub w niektórych miejscach. Tydzień później następuje peeling skóry.
Jak widać, w zależności od obszaru dotkniętego przez Staphylococcus aureus, objawy u dzieci i dorosłych mają fundamentalną różnicę. Są one bezpośrednio związane z miejscem wprowadzenia bakterii do organizmu, stanem układu odpornościowego pacjenta i agresywnością patogenu. Odpowiedni sposób leczenia Staphylococcus aureus będzie zależeć od konkretnego miejsca zakażenia.
Jak zapobiegać infekcjom
Trzymaj się pewnych środków zapobiegawczych, aby uniknąć infekcji.
- Przestrzegaj zasad higieny, dobrze myj ręce;
- Nie dotykaj, nie przeczesz ran, wysypek na skórze;
- Nie używaj środków higieny innych osób: maszynki do golenia, szczotki do włosów, ręczniki itp.;
- Przestrzegaj wszystkich zasad obróbki cieplnej i przechowywania żywności.
Warto zauważyć, że ciężkie formy infekcji gronkowcami występują rzadko i, z reguły, u dzieci ze złym stanem zdrowia, chorobami wrodzonymi i wadami rozwojowymi.
Leczenie Staphylococcus aureus u dorosłych
Staphylococcus jest niezwykle trwałą bakterią. Jak mówią, nie tonie w wodzie, nie pali się w ogniu. Wysoka odporność na czynniki środowiskowe. Nie zawsze ginie przy różnych metodach dezynfekcji: gotowanie, obróbka kwarcem, stosowanie środków antyseptycznych, dezynfekcja, autoklawowanie. Jest to złożoność leczenia Staphylococcus aureus. Trudno jest znaleźć leki przeciwbakteryjne, które mogłyby wpłynąć na gronkowce. Odporność na tę bakterię nie jest wytwarzana, choroby mogą się powtarzać.
Możliwe jest wyleczenie Staphylococcus aureus, ale ze względu na to, że mikroorganizm ten jest w stanie wytworzyć odporność na antybiotyki, proces leczenia jest czasami skomplikowany. Przebieg przepisanych antybiotyków musi być całkowicie zakończony, ponieważ jeśli pacjent nie ukończy kuracji, nie wszystkie Staphylococcus aureus umrze (w jelicie lub innym narządzie), a później stanie się odporny na ten lek.
Ze względu na nieskuteczność lub niemożność prowadzenia terapii przeciwbakteryjnej pacjenci mają przepisywany bakteriofag gronkowcowy, który w rzeczywistości jest wirusem bakteryjnym. Jego zaletą jest to, że wpływa tylko na niektóre patogenne mikroorganizmy, nie uszkadzając normalnej mikroflory, nie ma przeciwwskazań i skutków ubocznych.
Najstraszliwszymi wrogami gronkowca są roztwory jasnej zieleni (zwykła Zelenka) i chlorofilu w postaci roztworu olejowego lub alkoholowego. Lek Zelenka stosuje się w leczeniu ran na skórze. Chlorophyllipt przepisuje lekarza do rehabilitacji nosogardzieli i gardła.
Staphylococcus aureus w jelitach: objawy i leczenie
W większości przypadków okres inkubacji po zakażeniu danym rodzajem bakterii wynosi nie więcej niż jeden dzień, więc pierwsze oznaki mogą pojawić się już po 5-6 godzinach.
Staphylococcus aureus w jelicie ma następujące objawy:
- niestrawność, wyrażona w płynnym stolcu, z chęcią do toalety jest bardzo częsta (do 10 razy dziennie), a konsystencja masy odpadowej jest wodnista z zanieczyszczeniami śluzu, a nawet krwi;
- cięcie intensywnych bólów w rejonie nadbrzusza i podbrzuszu;
- nudności, silne wymioty;
- widoczna wysypka pieluszkowa;
- wzrost temperatury ciała do niskich wartości;
- osłabienie ciała, zmęczenie.
"Walka" z infekcją staph ma na celu:
- tłumienie aktywności patogenu;
- poprawa odporności;
- stymulacja procesów metabolicznych;
- leczenie chorób przewlekłych, które osłabiają organizm.
Wybór metody leczenia opiera się na wynikach analizy kału.
Staphylococcus aureus donosowy: objawy i leczenie
Ulubionym siedliskiem Staphylococcus aureus jest jamę nosową. Co więcej, można go znaleźć u doskonale zdrowych osób. Wiele przez długi czas są po prostu nosicielami chorobotwórczych bakterii.
- zaczerwienienie nabłonka śluzowego wyściełającego nosogardnę;
- atrofia nabłonka śluzówki nosa i gardła;
- katar nieczuły na leczenie;
- gorączka;
- ogólne zatrucie;
- pojawienie się krostkowych formacji na błonie śluzowej nosa.
Obecność zakażenia gronkowcem często prowadzi do rozwoju zapalenia zatok, przewlekłego zapalenia błony śluzowej nosa, zapalenia zatok czołowych, jak również atrofii błony śluzowej nosa. Leczenie gronkowca w nosie jest konieczne w przypadkach, gdy choroba prowadzi do zapalenia i występowania zapalenia zatok, przewlekłego lub ostrego zapalenia błony śluzowej nosa. Jego aktywność w organizmie wynika z osłabionej odporności.
Staphylococcus aureus w gardle: objawy i leczenie
Przewlekłe zakażenie jest zwykle bezobjawowe. Kiedy osłabia się obronę organizmu, Staphylococcus aureus w gardle może powodować objawy ropnego zapalenia migdałków:
- nagły wzrost temperatury ciała;
- silny ból głowy;
- osłabienie, utrata apetytu;
- powiększone migdałki, co powoduje dyskomfort podczas połykania pokarmu, przekrwienie błony śluzowej i
- ropna tablica;
- wzrost regionalnych węzłów chłonnych.
Charakterystyczną cechą tych chorób w obecności Staphylococcus aureus w gardle jest ropne wydzielina. W leczeniu gardła gronkowca antybiotyki są zwykle przepisywane przez specjalistę, aby jak najszybciej zaradzić tej infekcji i zapobiec prawdopodobieństwu nawrotu choroby przynajmniej w niedalekiej przyszłości.
Przed leczeniem gronkowca w gardle, należy wziąć pod uwagę obecność indywidualnej nietolerancji składników leku, dlatego dla każdego pacjenta należy wybrać specjalny kompleks leczenia. Dawka jest również zależna od lekarza prowadzącego i zależy od wieku i kategorii wagi.
Zapisz się do lekarza: +7 (499) 116-79-45
Staphylococcus aureus jest ustaloną Gram-dodatnią kulistą bakterią. Jego nazwa pochodzi od złotego koloru ze względu na obecność barwników karotenoidowych.
Mikroorganizm odnosi się do tzw. Komensal bakterii: tworzy całe kolonie na skórze i błonach śluzówki górnych dróg oddechowych, pochwy itp. Około 20% światowej populacji jest nosicielami gronkowca, a bakteria może się nie objawiać, ponieważ jej obecność na skórze lub w błonie śluzowej nosa nie prowadzi do reakcji organizmu.
Według statystyk Światowej Organizacji Zdrowia, Staphylococcus aureus jest rekordem liczby infekcji w placówkach medycznych.
Zagrożeni są ludzie o słabej odporności, w tym pacjenci, których odporność jest sztucznie zwalczana w celu zainstalowania implantów lub wykonania operacji przeszczepu narządu.
Staphylococcus jest czynnikiem wywołującym wiele chorób - od chorób skóry (liszajec, trądzik, zapalenie tkanki łącznej, karbunkuł, golonka, ropień) po bardzo niebezpieczne, z których wiele może być śmiertelnych (zapalenie opon mózgowych, zapalenie płuc, zapalenie wsierdzia, zapalenie szpiku, wstrząs toksyczny, posocznica).
Często bakteria powoduje pooperacyjne infekcje ran i ropne stany zapalne.
Ulubionymi miejscami osadnictwa gronkowcowego są nosa, pachy, rzadziej krtań (patrz "Staphylococcus aureus w gardle"), obszar krocza, skóra głowy i narządy przewodu pokarmowego (patrz "Staphylococcus aureus w jelicie").
Najczęstszymi nosicielami Staphylococcus aureus są pracownicy służby zdrowia, a także pacjenci ze zdiagnozowanym atopowym zapaleniem skóry i narkomanami.
Przyczyny i możliwe drogi zakażenia
Infekcja wchodzi na ludzkie ciało na kilka sposobów: powietrzny, domowy, pokarmowy.
- Dziwne, ale prawdopodobieństwo zarażenia Staphylococcus aureus jest najwyższe w szpitalach i innych instytucjach medycznych.
- Przyczyną infekcji mogą być brudne ręce, niewystarczająco sterylne instrumenty medyczne i inne akcesoria.
- Ryzyko jest znacznie zwiększone przez konieczność stosowania cewnika dożylnego, wentylatorów medycznych, żywienia dożylnego lub hemodializy.
- Prawdopodobieństwo infekcji jest wysokie podczas tatuowania lub przekłuwania bez przestrzegania niezbędnych norm sanitarnych i higienicznych.
- Korzystnym tłem dla rozwoju patologii są: słaba odporność, dysbakterioza, infekcje o charakterze endogennym i egzogennym.
Metody diagnostyczne
W celu wykrycia staphylococcus, kał analizuje się pod kątem dysbakteriozy. Kontrola prewencyjna jest przewidziana, jeśli podejrzewasz obecność gronkowca, pracowników instytucji medycznych, w tym domów macierzyńskich.
Staphylococcus aureus jest jedynym koagulazo-dodatnim patogennym gronkowcem, dlatego diagnozę przeprowadza się za pomocą testu koagulazy.
Stopnie Staphylococcus aureus
Zgodnie z przyjętymi standardami, Staphylococcus IV czwartego stopnia zidentyfikowany jako wynik testów jest uważany za normę. W takim przypadku można ograniczyć się do środków zapobiegawczych: wzmocnić układ odpornościowy, uzupełnić niedobory witamin, monitorować higienę, zapobiegać silnej potliwości i unikać obrażeń.
Staphylococcus 10 do 4 stopnia nie stanowi wielkiego zagrożenia, ale z pewnością wymaga odpowiedniego leczenia, zwłaszcza, że ten rodzaj bakterii jest najtrudniejszy do wyleczenia: szczep szybko rozwija oporność na określony antybiotyk. Leki mogą być przepisywane tylko przez specjalistę. Wyznaczony kurs musi zostać ukończony.
Objawy infekcji
W zależności od metody i miejsca penetracji, Staphylococcus aureus może prowadzić do rozwoju chorób skóry: wrzodów, karbunkułów, ropowicy, ropni.
Jeśli dotyczy to mieszków włosowych, występuje zgrubienie, zaczerwienienie i bolesność skóry. Kiedy ognisko infekcji rozprzestrzenia się na kilka worków włosów i gruczołów łojowych, rozwija się guz. Jego pojawieniu towarzyszy ogólne osłabienie i gorączka. Najczęściej proces zapalny jest zlokalizowany na skórze twarzy, szyi, pośladków i ud. Ściskanie wrzątków lub karbunkułów prowadzi do rozprzestrzeniania się infekcji.
Z głębokimi zmianami skórnymi rozwija się ropnia lub ropień, który charakteryzuje ropienie tkanki.
Zewnętrzne oznaki tych procesów: zaczerwienienie dotkniętej skóry, obrzęk, ból, lokalny i ogólny wzrost temperatury.
Kości i stawy
Staphylococcus może dostać się do szpiku kostnego podczas operacji. W takim przypadku prowadzi do zapalenia kości (zapalenie kości i szpiku).
Początkowy etap choroby charakteryzuje się ogólnym osłabieniem, zmęczeniem, bólem mięśni i stawów. W miarę postępu patologii dochodzi do skupienia się na martwicy (ropie), która prowadzi do ostrego, nudnego bólu, nasilonego przez chodzenie. Temperatura wzrasta do 39-40 stopni. Na dotkniętym obszarze skóra staje się zaczerwieniona i bolesna, obserwuje się obrzęk. Proces zapalny stopniowo rozprzestrzenia się na okostną, mięśnie i tkankę podskórną, czego skutkiem jest przejście w postaci przetoki, która pęka.
Po porażce układu oddechowego może rozwinąć się gronkowcowe zapalenie migdałków. Charakteryzuje się występowaniem silnego bólu w gardle, znacznym wzrostem węzłów chłonnych, wzrostem temperatury. Badanie migdałków ujawnia ropny osad.
Staphylococcus aureus może prowadzić do zapalenia płuc o dość ciężkim przebiegu charakteryzującym się wysokim stopniem zatrucia.
Chorobie towarzyszy ból w klatce piersiowej, duszność, tworzenie ropnia w narządach oddechowych.
Bakteria może dostać się do przewodu pokarmowego ze skażoną żywnością. Po 2-6 godzinach po posiłku zaczynają pojawiać się oznaki zatrucia: suchość w ustach, nudności, sporadyczne wymioty, biegunka i ból napadowy w jamie brzusznej. W niektórych przypadkach objawy znikają po jednym dniu.
Ciężki przebieg choroby prowadzi do odwodnienia (w wyniku częstych wymiotów i biegunki).
Inne objawy zanieczyszczenia pokarmem gronkowcowym to: bladość, ostrość twarzy, zawroty głowy, osłabienie, niskie ciśnienie.
Jedną z najpoważniejszych chorób wywołanych truciznami Staphylococcus aureus jest wstrząs toksyczny.
Charakteryzuje się ostrym początkiem: temperatura wzrasta do 39 stopni, pojawiają się bóle głowy, zawroty głowy, nudności i wymioty. U pacjentów zmniejsza się ciśnienie, kołatanie serca staje się częste.
Występuje przekrwienie błony śluzowej nosa i jamy ustnej, spojówki oka.
Wybrane obszary lub całe ciało pokryte jest rzadką wysypką. Po 7-10 dniach zaczyna się peeling skóry.
U kobiet, wstrząs toksyczny może być spowodowany użyciem zainfekowanych tamponów. W takim przypadku prowadzi do pojawienia się ropnego wydzieliny z pochwy.
W miarę postępu patologii praca serca i nerek zostaje zakłócona, co powoduje zmniejszenie ilości wydalanego moczu i pojawienie się silnego obrzęku.
Leczenie Staphylococcus
Leczenie Staphylococcus aureus nie jest łatwym zadaniem, ponieważ bakteria szybko rozwija odporność na określony typ antybiotyków.
Kompleks środków obejmuje stosowanie leków sulafanilamidowych, leków przeciwbakteryjnych, immunomodulatorów (leki na bazie żeń-szenia, cordyceps, ostropestu mlecznego, eleutherococcus, echinacea, Schizandra Chinese, Rhodiola). Terapia powinna również mieć na celu normalizację procesów metabolicznych. Pacjenci mają przepisane witaminy, suplementy diety, kompleksy mineralne.
Zapewnione jest również leczenie chirurgiczne polegające na eliminacji ognisk ropnych, usunięciu wrzodów, ropni itp.
Bezwzględnie zabronione jest wyciskanie wrzątków lub karbonów. Może to spowodować rozprzestrzenianie się infekcji z udziałem nowych obszarów w patologicznym procesie, a jeśli dostanie się do krwiobiegu, infekcja może dostać się do mózgu i doprowadzić do zapalenia opon mózgowych.
WNIOSKI:
- Bakteria osadza się na skórze i błonach śluzowych i może się nie objawiać.
- Staphylococcus jest czynnikiem wywołującym wiele chorób - od łagodnych infekcji skórnych po śmiertelne dolegliwości
- Objawy zakażenia różnią się w zależności od metody penetracji bakterii i patologii, którą wywołuje.
- Leczenie jest przepisywane z uwzględnieniem specyficznej choroby i obejmuje przyjmowanie antybiotyków, środki wzmacniające układ odpornościowy, chirurgiczne usuwanie zapalenia skóry