Treść artykułu
Często obserwuje się zapalenie migdałków w wieku 3-10 lat. W przypadku adenoiditis obrona immunologiczna ulega znacznemu zmniejszeniu, w wyniku czego dziecko staje się podatne na infekcję. Ponadto oddychanie przez nos jest upośledzone, co prowadzi do:
- brak tlenu w narządach, dlatego cierpią na niedotlenienie. Wszystko to spowodowane jest mniejszą ilością tlenu w drogach oddechowych podczas oddychania przez usta. Klinicznie głód tlenowy przejawia się niedorozwojem systemów, a także upośledzeniem umysłowym;
- penetracja większej ilości zarazków. Wraz z przechodzeniem powietrza przez kanały nosowe jest ono ogrzewane i filtrowane, co zmniejsza prawdopodobieństwo rozwoju procesu zapalnego w narządach układu oddechowego i wejściu patogennych mikroorganizmów;
- zapalenie krtani i tchawicy, ze względu na wdychanie suchego, zimnego powietrza. W trakcie przepływu powietrza przez kanały nosowe jest ono nawilżane i ogrzewane. Jest to szczególnie ważne w zimie, a także ze zwiększoną aktywnością fizyczną (bieganie, gra);
- zmniejszone słyszenie, które jest częstsze u noworodków oddychających przez usta;
- odkształcenie szkieletu twarzy, które obserwuje się podczas długotrwałego oddychania przez usta od najmłodszych lat.
Zewnętrznie "twarz adenoidalna" charakteryzuje się półotwartymi ustami, defektem ukąszenia, zmianą w dolnej szczęce, bólem nosowym, brakiem emocji i przygnębienia.
Przyczyny i objawy adenoiditis
Rozwój procesu zapalnego w migdałkach może być niezależną patologią lub być konsekwencją progresji chorób zakaźnych i niezakaźnych. Zapalenie migdałków u dzieci występuje z:
- infekcja dziecka;
- niewłaściwa dieta żywieniowa;
- ogólna hipotermia;
- zmniejszona ochrona immunologiczna;
- reakcje alergiczne;
- predyspozycje genetyczne;
- niekorzystne warunki środowiskowe (zanieczyszczone, suche powietrze, pleśń);
- dysfunkcja tarczycy;
- patologia wewnątrzmaciczna pierwszego trymestru;
- traumatyczne zmiany nosogardła;
- zakaźne i zapalne choroby przewlekłej natury gardła i gardła, nosogardzieli (zapalenie zatok, zapalenie migdałków, zapalenie gardła).
Podczas diagnozowania migdałków u dzieci objawy i leczenie zależą od ciężkości choroby, poziomu ochrony immunologicznej i obecności współistniejącej patologii somatycznej. Występują podwyższone ilości migdałków z powodu długotrwałego procesu zapalnego:
- trudności w oddychaniu przez kanały nosowe;
- częste przedłużone zapalenie błony śluzowej nosa, jednak przekrwienie nosa jest nadal obserwowane w przerwach między chorobami;
- przewlekłe formy zapalenia zatok, zapalenie przedsionków;
- kaszel;
- zmiana barwy głosu (nosowego); chrapanie;
- zmęczenie;
- brak snu, co prowadzi do drażliwości;
- podnaporowa hipertermia.
Kiedy pojawiają się pierwsze oznaki zapalenia jelit, zaleca się skonsultować z lekarzem, aby uniknąć rozwoju powikłań.
Jeśli podejrzewa się, że dziecko ma migdałki, stopień stanu zapalnego ustala się podczas diagnozy:
- w pierwszym etapie wzrostu tkanki limfatycznej (wegetacji) prowadzi do trudności w oddychaniu podczas snu, przez usta, obserwuje się śluzowe wydzieliny. Ogólny stan dziecka nie pogarsza się;
- Drugi etap charakteryzuje się nocnym chrapaniem, otwartymi ustami, brakiem oddychania przez nos. W nocy możliwe są okresy bezdechu (krótkotrwałe ustanie oddychania). Przerywany sen nie pozwala na całkowite odprężenie, z powodu tego, co dziecko staje się kapryśne i drażliwe;
- na trzecim etapie oddychanie przez nos jest całkowicie zablokowane, wykryty zostaje mniejszy poziom słuchu.
Niebezpieczeństwo stosowania migdałków
W przypadku pojawienia się objawów leczenie należy rozpocząć jak najwcześniej, ponieważ możliwe jest zmniejszenie liczby migdałków u dziecka bez operacji tylko w początkowej fazie. Jakie są niebezpieczeństwa związane z adenoidami?
- niewłaściwy rozwój aparatu mowy, który prowadzi do pojawienia się głosu nosowego i słabej wymowy słów. Jest to spowodowane upośledzonym wzrostem struktur kostnych twarzy na tle wyraźnej reakcji zapalnej;
- ubytek słuchu, który rozwija się z powodu ucisku w obrębie ucha środkowego;
- częste reakcje alergiczne;
- częste przeziębienia;
- regularne zaostrzenia przewlekłych zakaźnych i zapalnych chorób nosa, jamy ustno-gardłowej (zapalenie migdałków, zapalenie zatok);
- nieuwaga, słaba wydajność, apatia, z powodu głodu tlenu w mózgu.
Leczenie chirurgiczne
Przy nieskuteczności terapii zachowawczej i osiągnięciu trzeciego stopnia wegetacji rozważa się problem interwencji chirurgicznej. Wybór metody zależy od wieku pacjenta, obecności współwystępowania i ciężkości leżącego u podłoża procesu patologicznego. Wybór dokonywany jest przez lekarza na podstawie wyników diagnozy, ponieważ możliwe jest leczenie steroidów przy użyciu chirurgii w tradycyjnym chirurgicznym trybie lub za pomocą naświetlania laserem.
Do badania dziecka zaleca się testy alergologiczne, badania przesiewowe na nosogardnie, testy ELISA i PCR. Spośród metod instrumentalnych zalecane są badania nosorożca, epipharyngoskopii, radiografii bocznej i tomografii komputerowej. Przed zabiegiem można wykonać znieczulenie miejscowe lub "wprowadzić" dziecko w znieczuleniu ogólnym. Ostatnio techniki małoinwazyjne stały się powszechne, co umożliwia wykonywanie interwencji pod kontrolą wzrokową za pomocą instrumentów endoskopowych.
Metody leczenia migdałków u dzieci są chirurgicznie reprezentowane przez zniszczenie śródmiąższowe, adenoidektomię, odparowanie tkanki gruczołowej za pomocą lasera lub przez kriodestrukcję.
W okresie pooperacyjnym należy przestrzegać pewnych ograniczeń związanych z reżimem żywieniowym, aktywnością fizyczną, jak również wizyt w gorących pokojach i gorącej kąpieli.
Należy zauważyć, że interwencja chirurgiczna bez usunięcia czynnika prowokującego nie gwarantuje braku ponownego wzrostu tkanki limfatycznej.
Konserwatywna taktyka leczenia
Leczenie domowe obejmuje stosowanie środków medycznych i leków ludowych w walce z przerostem migdałków. Czy można wyleczyć migdałki? Taktyka leczenia obejmuje:
- mycie migdałków, co pozwala zmniejszyć ciężkość reakcji zapalnej, obrzęk tkanek i wyeliminować zakaźne mikroorganizmy;
- inhalacje z lekami przeciwzapalnymi i antyseptycznymi;
- ćwiczenia oddechowe, które pozwalają przywrócić oddychanie przez nos i zapewnić pełne dostarczanie tlenu do tkanek;
- ocieplenie, aplikacje z gliną.
Nie zapomnij o prawidłowym odżywieniu, wzbogaconym o produkty witaminowe, zdrowy sen i odporność.
Leczenie domowe
Inhalacje z użyciem środków farmaceutycznych lub leków ludowych mają pozytywny wpływ na tkankę limfatyczną, zmniejszając jej wzrost i podrażnienie błony śluzowej. Sucha inhalacja wymaga użycia olejków eterycznych. Przeprowadza się je poprzez wdychanie oparów po nałożeniu kilku kropel oleju na szal.
- Bulion Idyllum stosuje się do zabiegów inhalacyjnych trzy razy dziennie przez okres do 10 dni. Do gotowania wystarczy gotować 15 g ziela w pół litra wody na pół godziny, mieszając regularnie;
- kąpiel dziecka odbywa się w wodzie z dodatkiem olejku eterycznego (5 kropli);
- 1 kg soli należy podgrzać, skropić 2-3 krople olejku, wdychać przez 7 minut.
Inhalacje są przeprowadzane za pomocą ciepłej pary, aby uniknąć oparzeń błony śluzowej górnych dróg oddechowych. Do wkraplania do dróg nosowych stosuje się:
- Najbardziej skuteczna receptura oparta jest na soku Kalanchoe. Wystarczy zakopać 2 krople do każdego otworu nosowego;
- Kora dębu (30 g), ziele dziurawca i mięta 15 g gotuje się w 300 ml wody przez pięć minut, poddaje infuzji przez godzinę, a następnie sączy przez kilka warstw gazi. Wykop w 3 kroplach;
- 15 g eukaliptusa i rumianku, liście brzozy (7 g) należy wypełnić wrzącą wodą o objętości 250 ml i naparzać przez godzinę. Po schłodzeniu leku zaleca się kroplówki trzy krople dwa razy dziennie.
Inna metoda terapeutyczna obejmuje płukanie jamy nosowo-gardłowej:
- Do zabiegu niezbędne jest przygotowanie roztworu leczniczego z sody oczyszczonej i nalewki alkoholowej propolisu. W 190 ml wody odpowiednio 2 gi 20 kropli składników, odpowiednio. Podczas zabiegu należy ściśle kontrolować, aby roztwór nie przedostał się do narządów przewodu pokarmowego. Stopień uszkodzenia błony śluzowej zależy od agresywności składników roztworu;
Jeśli roztwór dostanie się do dróg oddechowych, może powodować kaszel i silny skurcz oskrzeli.
- Ziele dziurawca przygotowuje się w następujący sposób. 10 g trawy gotowane przez kwadrans w pół litra wody, filtrowane i używane do prania;
- wlew z rokitnika;
- roztwór soli morskiej. Do przygotowania konieczne jest całkowite rozpuszczenie 5 g składnika w ciepłej wodzie o objętości 250 ml, co zapobiegnie uszkodzeniu błony śluzowej kryształów soli. Co zrobić, jeśli dziecko odczuwa pieczenie podczas mycia nosa? W tym przypadku chcesz przygotować nowe rozwiązanie, biorąc mniejszą ilość soli.
Gimnastyka oddechowa przewiduje wykonanie specjalnych ćwiczeń do natleniania krwi i normalizacji oddychania przez nos. Dziecko powinno robić częste oddechy przez 10 sekund, na przemian zamykając jedno nozdrze. Warto zauważyć, że przed ćwiczeniem konieczne jest oczyszczenie kanałów nosowych ze strupów i wydzieliny śluzowej. Innym lekarstwem na migdałki jest glinka morska. Jest stosowany w formie aplikacji. Glinkę należy nakładać na skórę skrzydeł nosa i zatok przynosowych i postępować zgodnie z instrukcjami. Płukanie przeprowadzono ciepłą wodą. Glina pozwala rozszerzać naczynia krwionośne, poprawiać miejscowy przepływ krwi i zmniejszać wzrost tkanki limfatycznej.
Przepisy na bazie glistnika:
- 20 g składnika drobno zmiażdżono, wlano 190 ml wrzącej wody, gotowano przez kwadrans. Następnie pozostaw dekokcję na godzinę, a następnie filtruj i używaj do mycia jamy nosowej;
- W przygotowanym bulionie dodaj 100 ml tłuszczu wieprzowego i wstaw do piekarnika na godzinę, aż uzyskasz gęstą konsystencję leku. Aby zwiększyć efekt, przed użyciem możesz dodać 2-5 kropli czystego glistnika. W powstałej mieszaninie wymagane jest nawilżenie bawełnianej turundy i ułożenie jej w kanałach nosowych.
Procedurę ogrzewania można przeprowadzić za pomocą ciepłego, gotowanego jajka w skorupie lub woreczku soli. Jeśli temperatura piasku lub jaj jest wysoka, konieczne jest owinięcie ich w szalik, aby uniknąć oparzeń skóry.
Narkotyki i procedury
Aby szybko wyleczyć migdałki u dziecka, receptury ludowe powinny być połączone z tradycyjnym podejściem leczniczym. Aby to zrobić, użyj:
- mycie jamy nosowej solą fizjologiczną (Aqua Maris, Humer, No-salt), która pozwala zmniejszyć stan zapalny i usunąć błony śluzowe ze skórki i wydzieliny śluzowej;
- preparaty antyseptyczne (Protargol, kora dębu);
- leki przeciwzapalne o działaniu przeciwobrzękowym i immunostymulującym (Derinat);
- fototerapia promieniami ultrafioletowymi, które mają działanie przeciwdrobnoustrojowe;
- elektroforeza, magnetoterapia.
Zapobieganie migdałkom
Aby uniknąć migdałków u dziecka, należy zwrócić uwagę na następujące zasady:
- właściwe odżywianie wzbogacone witaminami;
- twardnienie, ale u dzieci jest przeprowadzane ostrożnie, aby uniknąć hipotermii i rozwoju chorób;
- terminowe leczenie chorób zakaźnych;
- regularna rehabilitacja przewlekłych ognisk infekcji (próchnica, zapalenie migdałków);
- kurs spa w strefie górskiej, morskiej lub leśnej. To znacznie wzmocni układ odpornościowy, który nie tylko zapobiegnie wzrostowi tkanki limfatycznej, ale także ochroni przed wieloma chorobami zakaźnymi.
Przestrzeganie wymienionych zaleceń jest obowiązkowe, ponieważ trudno jest wyleczyć migdałki. Aby określić patologię w czasie i nie przegapić szansy na zachowanie dobrego zdrowia dziecka, należy uważnie obserwować oddychanie, aktywność i temperaturę dzieci.
Migdałki u dzieci: objawy, przyczyny i metody leczenia
Migdałki to migdałki gardłowe, które znajdują się w nosogardzieli. Choroba z nim związana - zapalenie adenoidowe - występuje bardzo często u dzieci w wieku od trzech do dziesięciu lat i powoduje dyskomfort zarówno u dzieci, jak iu ich rodziców.
Dlatego leczenie powinno rozpocząć się natychmiast, aby uniknąć przejścia choroby na fazę przewlekłą.
Funkcja migdałków
Migdałowce mają bardzo istotną funkcję barierową - ochronę przed szkodliwymi mikroorganizmami: bakteriami, zarazkami, wirusami. U ludzi jest ich 6: niesparowane (gardłowe i językowe) i sparowane (dwie rurki i palatyny). W tym samym czasie migdałki gardłowe znajdują się bardzo głęboko, co oznacza, że bez specjalnych urządzeń, w których zlokalizowane są adenoidy u dziecka, jest prawie niemożliwe.
Podczas wspólnego przeziębienia lub grypy, w celu ochrony innych narządów, migdałki powiększają swój rozmiar, rozwijają limfocyty zwalczające patogenne mikroorganizmy. A po wyzdrowieniu wracają do swojego pierwotnego stanu.
Migdałki są uważane za część układu odpornościowego organizmu. Tak więc u noworodków są one słabo rozwinięte i nie spełniają właściwej funkcji. W miarę dojrzewania komórki atakują mikroby i wirusy, które powodują wzrost tkanki gruczołowej. W 2-3 lata migdałki są wydłużone i pogrubione, stają się w pełni ukształtowane. I w ciągu 9-10 lat następuje ich odwrotny rozwój - spadek wielkości.
Przyczyny migdałków u dzieci
Zwiększone podczas przeziębienia w ilości migdałków zwykle powracają do poprzedniego stanu po 2-3 tygodniach. Ale jeśli choroba się przedłuża, to nie ma czasu na zmniejszenie liczby adenoidów i sprawia, że dziecko ma wiele niedogodności. Prowadzi to do przewlekłego stanu zapalnego. Oprócz przeziębień istnieją inne przyczyny zapalenia jajowodów:
- Dziedziczny (predyspozycje genetyczne spowodowane zaburzeniami w układzie limfatycznym i hormonalnym, dlatego u dzieci pojawiają się dodatkowo letarg, dysfunkcja gruczołu tarczycy, nadwaga, apatia);
- Ciężka ciąża (przyjmowanie antybiotyków, substancji toksycznych, infekcji wirusowych w pierwszym trymestrze ciąży prowadzi do zmian wewnątrzmacicznych, a także urazów podczas porodu i niedotlenienia płodu);
- Nieracjonalne odżywianie dziecka (włączenie środków spożywczych zawierających konserwanty, substancje smakowe, barwniki i stabilizatory w żywieniu dzieci w wieku wczesnoszkolnym; nadmierne odżywianie);
- Konsekwencje chorób zakaźnych (różyczka, odra, krztusiec, grypa, szkarlatyna u dzieci);
- Trwały alergiczny nieżyt nosa;
- Osłabienie odporności;
- Anomalia struktury nosogardzieli;
- Próchnica;
- Choroba nadnerczy;
- Zanieczyszczone środowisko (duże zanieczyszczenie migdałków, kurz, suche powietrze, emisje chemiczne itp.) Może wpływać na zapalenie migdałków.
Dzieci w wieku 3-7 lat są szczególnie podatne na tę chorobę, ponieważ mają kontakt z nosicielami infekcji w instytucjach, a narządy oddechowe nie są jeszcze w pełni ukształtowane, więc istnieje wysokie ryzyko infekcji.
Objawy zapalenia
Aby rozpocząć natychmiastowe leczenie, musisz mieć jasne zrozumienie objawów zapalenia migdałków. Najbardziej charakterystycznymi znakami dla rodziców, na które warto zwrócić uwagę, będą:
- Skrócenie oddechu - pierwszy objaw choroby. Dziecko często oddycha ustami;
- Zaburzenia snu i płacz w nocy są prawdziwymi objawami migdałków u dziecka w wieku 3 lat. Towarzyszy im chrapanie, świszczący oddech i napady kaszlu i dławienia;
- Trwały wyciek z nosa, ropne wydzielina z nosa;
- Kaszel, ból gardła, zapalenie błony śluzowej nosa, zapalenie zatok, zapalenie oskrzeli, ból gardła;
- Paskudny i ochrypły głos;
- Upośledzenie słuchu, uporczywe zapalenie ucha;
- Niedotlenienie (niedotlenienie), spadek wydajności szkolnej u dzieci spowodowany niewystarczającym dopływem krwi do mózgu; drażliwość i ospałość;
- Wyraz twarzy "Adenoid" z powodu ciągle otwartych ust: długość dolnej szczęki, nienormalny zgryz;
- W rzadkich przypadkach występuje niedokrwistość (anemia);
- Zmniejszony apetyt, choroby przewodu pokarmowego, biegunka.
Objawy i leczenie migdałków u dzieci są prawie zawsze takie same. Ponadto zapalenie adenoid może mieć miejsce w ostrym i przewlekłym przebiegu.
Ostrej chorobie towarzyszy wysoka gorączka, ból w nosogardzieli, apatia i stały nieżyt nosa.
Możliwe powikłania
Nie możesz rozwiązać problemu zapalenia migdałków w spokoju. Pacjenci z tą chorobą powinni być pod nadzorem lekarza. Ponieważ tkanka limfatyczna jest nosicielem infekcji, która może rozprzestrzenić się na inne narządy, a konsekwencje mogą być następujące:
- Nieprawidłowy rozwój mowy ze względu na stale otwarte usta;
- Nietrzymanie moczu (nietrzymanie moczu);
- Problemy ze słuchem;
- Zapalenie ucha i regularne przeziębienie, alergiczny nieżyt nosa;
- Niska wydajność i wydajność akademicka.
Dzieci z zapalnymi migdałkami stają się nastrojowe, ospałe, niespokojne. Dlatego problem musi zostać natychmiast rozwiązany.
Metody diagnostyczne
Jeżeli u dzieci występują oczywiste objawy i oznaki migdałków, należy natychmiast skonsultować się z otolaryngologiem. Za pomocą specjalnych instrumentów i metod będzie w stanie dokonać trafnej diagnozy i znaleźć odpowiednie leczenie.
Jedną z tych metod jest pharyngoskopia. Oto, co robi lekarz laryngologiczny: bada jamę ustną, gardło, gardło i migdałki. Już na tym etapie można postawić przybliżoną diagnozę.
W badaniu rinoskopowym lekarz wkłada specjalne lusterko do nosa dziecka i prosi o coś do powiedzenia, podobnie jak w przypadku wibracji podniebienia miękkiego, drgawki również zaczynają się oscylować. Rinoskopia tylna jest metodą kontrolującą migdałki przez jamę ustną. Pozwala to na określenie stanu i wielkości migdałków.
Najbardziej jakościowe badania to endoskopia. Cały proces kontroli można zobaczyć na ekranie komputera. Zabieg pomaga określić stan narządów jamy nosowej i jamy ustnej, obecność śluzu, ropy i obrzęku. Przed badaniem dziecko otrzymuje zastrzyk znieczulający, ponieważ lekarz wprowadza rurkę z kamerą przez kanał nosowy, co może powodować dyskomfort. Pomimo złożoności procesu ta metoda jest najbezpieczniejsza dla dzieci.
X-ray, tak popularny dziesięć lat temu, nie jest dziś używany. Dzieje się tak, ponieważ promieniowanie rentgenowskie powoduje wielką szkodę dla ciała małego pacjenta. Ta metoda nie daje jasnej odpowiedzi na pytanie o stan migdałków, ponieważ będą one wyglądać jak śluzówka gardła na zdjęciu.
Wcześniej nadal używano palpacji, ale lekarze uważają, że dzisiaj jest ona całkowicie nieskuteczna.
Stopnie migdałków
Otolaryngolodzy rozróżniają trzy stopnie wielkości migdałków. Jest też czwarta z całkowitym zachodzeniem na siebie zapalnych migdałków dróg oddechowych. Ale ta forma jest rzadka. W praktyce lekarskiej są najbardziej znane:
- Pierwszy stopień Jest blisko normy. Dziecko oddycha normalnie w ciągu dnia, ale w nocy ma trudności z powiększonymi migdałkami, które mogą powodować chrapanie. Na tym etapie możesz swobodnie pracować bez operacji, są szanse na leczenie zachowawcze;
- W drugim etapie tkanka zamyka się więcej niż w połowie przejścia (około 60 procent), chrapanie pojawia się w nocy, oddech zatrzymuje się na 3-5 sekund, poza tym dziecko ma trudności z oddychaniem w ciągu dnia, a jego usta są otwarte. Mowa staje się niezrozumiała, nosowa, dziecko trudno powiedzieć, nie ma dość snu, cierpi na ból głowy. Jeśli migdałki nie są w stanie zapalnym, operacja może zostać odroczona i wybrać leczenie farmakologiczne;
- Adenoidy stopnia 3. charakteryzują się nakładaniem się nosogardzieli z tkanką limfatyczną (pozostaje tylko mały prześwit), dziecko nie może oddychać, jego usta są stale otwarte. Nie ma snu, z powodu tego, co staje się ospałe i rozproszone. Twarz nabiera charakterystycznego wyglądu. Mózg otrzymuje niewielką ilość tlenu (niedotlenienie), uczeń zaczyna doświadczać problemów w szkole, zapamiętywania materiału, spadku wydajności. Coraz bardziej ropny żółto-zielony płyn, któremu towarzyszy kaszel, jest wydzielany z nosa. Na tym etapie lekarze laryngologii wysyłają pacjentowi operację usunięcia migdałków.
Jeśli lekarz prawidłowo określi stopień, objawy, cechy migdałków u dzieci i leczenie zostanie przepisane prawidłowo, to jest wielka szansa, aby na zawsze pozbyć się tego problemu. Najważniejsze - skontaktować się z dobrym specjalistą.
Metody leczenia
Leczenie może być zachowawcze i chirurgiczne. Otolaryngolodzy próbują leczyć zapalenie jajowodów za pomocą preparatów medycznych do ostatniej chwili, a dopiero potem wysyłają operację, jeśli jest to wymagane.
Terapia farmakologiczna
Leczenie farmakologiczne jest skuteczne, gdy można usunąć pierwsze, maksymalne migdałki drugiego stopnia, gdy nadal występuje pasaż w nosogardzieli i stan zapalny migdałków. Na trzecim etapie można zastosować leczenie farmakologiczne, jeśli istnieją przeciwwskazania do operacji, na przykład:
- choroby zakaźne;
- astma;
- ciężkie alergie;
- choroby sercowo-naczyniowe i zaburzenia krzepnięcia krwi.
Jeśli nie ma przeciwwskazań, możemy bezpiecznie przejść do leczenia. Aby wyeliminować obrzęk, katar, zapalenie, ropę i śluz, należy zastosować następujące środki:
- Środek zwężający naczynia (sanorin, naftyzyna, galazolina itp.);
- Spraye przeciwzapalne (Nazonex, Flix);
- Leki przeciwhistaminowe (suprastin, fenistil, Erius, zyrtek);
- Rozwiązania do oczyszczania jamy nosowej z nagromadzonego śluzu (muszki, rhinomaris, aquamaris);
- Lokalne środki wzmacniające (witaminy, kompleksy mineralne);
- Antysseptyczne spraye i krople (albucid, protargol).
Czasami otolaryngolodzy mogą przepisać leki homeopatyczne oprócz głównego leczenia. Są całkowicie bezpieczne dla dzieci, jednak ich skuteczność jest indywidualna. Kiedy adenoiditis wyznaczyć olej thuja do wkraplania do nosa, a także spray "Euphorbium Compositum".
Środki ludowe
Środki ludowe mogą być stosowane tylko na pierwszym etapie i po konsultacji z lekarzem laryngologiem. Trzeba być bardzo ostrożnym przy podawaniu naparów różnych ziół, ponieważ niektóre z nich mogą być najsilniejszymi alergenami i pogarszać stan.
Mycie jest najbardziej znanym sposobem na złagodzenie stanu zapalnego i pozbycie się śluzu nosowego. Przygotowuje się do tego roztwór soli: łyżeczkę na 200 ml ciepłej przegotowanej wody. Przed zabiegiem konieczne jest stosowanie sprayów zwężających naczynia krwionośne. Możesz użyć gotowego zestawu "Dolphin", który jest sprzedawany w aptekach.
Zioła mogą być stosowane na dwa sposoby: jako sok do zakrapiania do nosa i jako roztwór do mycia. Aby to zrobić, użyj soku z glistnika i krwawnika pospolitego. Podczas mycia skuteczny jest napar z liści borówki czarnej (a także jej stosowanie w środku), kora dębu i ziele dziurawca, które mają działanie antyseptyczne i ściągające. Zastosuj również dym propolisu, który należy wdychać naprzemiennie do każdego nozdrza przez pięć minut.
Ponadto, nie ma potrzeby przechładzania dziecka, palenia w mieszkaniu i stwardnienia dziecka, staraj się nieść go częściej do morza, ponieważ morskie powietrze ma korzystny wpływ na pacjentów z tą chorobą.
Fizjoterapia jako nieodzowny asystent
Fizjoterapia zwiększa skuteczność leczenia farmakologicznego. Najczęściej laseroterapia jest przepisywana, co zmniejsza obrzęki i poprawia odporność. Zalecany kurs to 10 sesji po 3 powtórzenia. Promieniowanie laserowe wpływa zarówno na migdałki, jak i otaczające je tkanki.
Ponadto, elektroforeza, promieniowanie ultrafioletowe i ultrafioletowe (UV) mają pozytywny wpływ. Laryngolodzy zalecają ćwiczenia oddechowe i masaż okolicy szyi.
Wskazania do zabiegu
Nie zawsze radzenie sobie z chorobą gruczolakowatą może być zachowawcze. Istnieją szczególne przypadki, w których operacja staje się koniecznością:
- etapy 3-4 migdałków;
- rozwój zapalenia ucha środkowego i ryzyko utraty słuchu;
- ustanie oddychania z nosa;
- zmiany w strukturze szczęki i twarzy;
- pojawienie się nowotworów złośliwych;
- nieskuteczność leków medycznych.
Operacja usunięcia migdałków nazywana jest adenotomią. Jest wykonywany w znieczuleniu ogólnym lub znieczuleniu miejscowym i zajmuje około 15-20 minut. Jeśli nie ma żadnych komplikacji, w ciągu następnych 2-3 godzin dziecko będzie mogło wrócić do domu.
Obecnie adenotomię wykonuje się na dwa sposoby: za pomocą lasera i endoskopu. Obie metody gwarantują wysokiej jakości usuwanie migdałków. Po operacji rodzice powinni zmniejszyć ryzyko przeziębienia i utrzymać zdrowie dzieci poddawanych leczeniu, w przeciwnym razie istnieje ryzyko nowego wzrostu tkanki limfatycznej.
W okresie pooperacyjnym należy zachować ostrożność: ograniczyć aktywność fizyczną, unikać kąpieli i sauny, a także gorących posiłków i napojów, nie odwiedzać instytucji masowych przez dwa tygodnie i chronić się przed słońcem.
Jakie mogą być konsekwencje
Rodzice, którzy zgadzają się na adenotomię powinni mieć świadomość powikłań pooperacyjnych. Najczęstsze konsekwencje obejmują:
- krwawienie z nosa z powodu odrzucenia środków zwężających naczynia krwionośne;
- rhinophony, ból podczas połykania;
- uczulenie na leki;
- pojawienie się zgniłego zapachu z jamy ustnej z powodu procesu zapalnego.
Podobnie jak wiele powikłań może wystąpić gorączka i zapalenie węzłów chłonnych. Dlatego rodzice powinni uważnie monitorować dziecko, aby uniknąć pojawienia się nowych nawrotów (szczególnie u dzieci poniżej trzeciego roku życia).
Operacja nie zawsze wykazuje doskonałe wyniki. Jeśli istnieje predyspozycja do zapalenia jajowodów, wówczas migdałki szybko zaczną się rozpalać i rosnąć, a brak ich funkcji bariery tylko zmniejszy odporność dziecka i przyczyni się do nowych chorób. Dlatego wielu pediatrów i otolaryngologów przeciw usunięciu migdałków. Dla dzieci jest to również najsilniejszy stres, który może przekształcić się w traumę psychologiczną. Ponadto, jeśli operacja została wykonana słabo i niepiśmienna specjalistka, istnieje ryzyko zakażenia tkanek, wystąpienia sepsy, błonicy i zapalenia płuc, temperatura wzrasta z 38 do 39 stopni.
Środki zapobiegawcze
Aby uniknąć nawrotu pooperacyjnego i chronić dziecko przed samą chorobą, konieczne jest zastosowanie środków zapobiegawczych. Przede wszystkim konieczne jest wzmocnienie odporności: umocnienie dzieci, spacery na świeżym powietrzu, przewietrzenie pomieszczenia, a także nadanie im kompleksów witaminowo-mineralnych. Następnie należy dla dziecka wybrać odpowiednie, racjonalne odżywianie, w tym białko z mięsa, niezbędne dla rosnącego organizmu, zdrowych tłuszczy i węglowodanów. Zwiększyć aktywność fizyczną dzieci, zaszczepić w nich miłość do sportowego stylu życia. Unikaj przegrzania i nadmiernego wychłodzenia ciała dziecka. Tylko podążając za tymi wskazówkami możesz zapobiec chorobie nie tylko migdałków, ale także całego ciała.
Zapalenie migdałków u dzieci: przyczyny, objawy, leczenie
Zapalenie migdałków, lub adenoiditis, jest jedną z częstych chorób otolaryngologicznych spowodowanych przez dodanie zakażenia do przewlekłego procesu przerostowego w migdałku nosogardzieli. Aby zrozumieć, jak leczyć tę chorobę, powinieneś wiedzieć, czym są te migdałki.
Adenoidy i adenoiditis
Migdał nosowo-gardłowy jest narządem obwodowym układu odpornościowego, który składa się głównie z tkanki limfatycznej i wchodzi do limfatycznego pierścienia gardłowego, co zapobiega rozprzestrzenianiu się infekcji w organizmie (bakterie i wirusy), które przedostają się do górnych dróg oddechowych powietrzem. Ponadto ciało migdałowate bierze udział w procesie termoregulacji, zapewniając optymalną temperaturę wdychanego powietrza.
Adenoidy (wzrosty adenoidalne, wegetacje adenoidalne) są patologicznie przerośnięte (przerośnięte) migdałki nosogardła. Często są wykrywane tylko na zaawansowanym etapie, ponieważ we wczesnych stadiach ich rozwoju objawy nie są wyraźne i nie zwracają uwagi na siebie. Tymczasem najbardziej skuteczne leczenie patologii odbywa się we wczesnych stadiach rozwoju, dlatego ważne jest regularne przeprowadzanie rutynowych badań nosogardła. Na zdjęciu i podczas oglądania migdałki wyglądają jak dwie grudki luźnej tkanki.
W chorobach dróg oddechowych migdałek nosogardła zwiększa się, a po wyzdrowieniu wraca do normy. Jednak z wielu powodów, do których w pierwszym rzędzie odnosi się wiek dzieci, migdał nie zmniejsza się, tkanka limfatyczna pozostaje przerośnięta i utrwalona w tym stanie. Szczyt wzrostu adenoidów występuje w wieku 3-7 lat. Wzrost liczby migdałków może wystąpić u dorosłych pacjentów, ale obserwuje się to znacznie rzadziej niż u dzieci.
Przerostowe migdałki nosogardłowe słabo radzą sobie z jego funkcjami zwalczania infekcji, a bardzo często drobnoustroje zatrzymują się w tkance limfatycznej, nie umierają, ale rozwijają się i powodują w niej zapalenie - tak rozwija się zapalenie adenoidozy. Z kolei zapalenie migdałków przyczynia się do jeszcze większego przerostu migdałków, tkanka staje się silniejsza od zapalenia do stanu zapalnego, postępy migdałków. Powstaje błędne koło - powiększony migdał często ulega zapaleniu, a zapalenie przyczynia się do jego dalszego wzrostu.
Częste zapalenie adenoidów wskazuje na postęp patologii.
Często sąsiednie struktury biorą udział w procesie zapalnym - uchu środkowym (zapalenie ucha środkowego), trąbce Eustachiusza (Eustachitis), migdałkach podniebiennych (zapalenie migdałków). Zobacz także:
Objawy zapalenia gruczolakowatego u dziecka
Wzrastające, migdałki blokują światło kanałów nosowych, co powoduje trudności w oddychaniu przez nos u pacjentów. Na tej podstawie występują trzy etapy wegetacji adenoidalnych:
- 1 stopień - migdałki zamykają około jednej trzeciej wysokości dróg nosowych lub vomer;
- 2 stopnie - zachodzi na połowę wysokości nosa lub vomer;
- 3 stopnie - kanały nosowe są prawie całkowicie zablokowane.
W początkowej fazie migdałków oddychanie przez nos jest zakłócane tylko w pozycji poziomej ciała, zwykle objawia się w nocy. Dziecko śpi z otwartymi ustami, głośno oddychając, czasem chrapiąc. W miarę postępu patologii chrapanie staje się trwałe, a objawy naruszenia oddechu z nosa występują w ciągu dnia. Takie dzieci mają przedłużone przekrwienie błony śluzowej nosa, ale nie ma smarków. Pojawienie się wydzieliny śluzowo-ropnej z jamy nosowej wskazuje na zapalenie adenoidowe, tj. Na dodatek zapalenia. Wyładowanie, spływające z tyłu gardła, drażni je, powodując odruchowy kaszel. Przejawia się w nocy lub rano po przebudzeniu, ponieważ jest to w pozycji leżącej wywołującej podrażnienie.
Jeśli migdałki są przewlekłą patologią, wtedy zapalenie jajowodów może być zarówno ostre, jak i przewlekłe.
Ostremu zapaleniu migdałków u dzieci towarzyszy wysoka gorączka (38-39 ° C i wyższa), może wystąpić wydzielina z nosa, ból w uszach, nosogardła i regionalnych węzłów chłonnych (szyjki, podżuchwowe, potyliczne).
Często sąsiednie struktury biorą udział w procesie zapalnym - uchu środkowym (zapalenie ucha środkowego), trąbce Eustachiusza (Eustachitis), migdałkach podniebiennych (zapalenie migdałków).
Zapalenie migdałków przyczynia się do jeszcze większego przerostu migdałków, tkanka rośnie silniej od zapalenia do stanu zapalnego, postępy migdałków.
Objawy stanu zapalnego migdałków u dziecka, gdy choroba jest przewlekła, różnią się nieznacznie od tych w migdałkach. Przewlekłe zapalenie tkanki gruczołowej przyczynia się do powstania obrzęku, co utrudnia oddychanie przez nos. Prowadzi to do senności, zmęczenia, częstych bólów głowy, zaburzeń snu, pogorszenia apetytu, zmiany zachowania (dziecko staje się kapryśne, płacze, drażliwe).
Dzieci z przewlekłym zapaleniem mózgu często chorują, zwłaszcza ostre wirusowe infekcje dróg oddechowych (ARVI), zapalenie gardła, zapalenie krtani, zapalenie tchawicy, zapalenie jamy ustnej - dzieje się tak dlatego, że migdałkowate zapalenie zatok obrzękowe działa źle. Ponadto, samorzutnie zapalone migdałki są źródłem infekcji w organizmie, co prowadzi do osłabienia jej sił ochronnych i przyczynia się do rozwoju wielu chorób, w szczególności ciężkich postaci alergii (astmy oskrzelowej), patologii nerek, stawów itp.
Leczenie stanu zapalnego jelit u dzieci
Jedną z różnic między adenoiditis i migdałków jest to, że zapalenie adenoidowe, szczególnie ostre, dobrze reaguje na terapię i jest zwykle leczone w ciągu 3-5 dni. Należy jednak rozumieć, że obecność adenoidów jako takich jest stałym czynnikiem ryzyka zapalenia jajowodów, dlatego po wyleczeniu adenoidu konieczne jest przystąpienie do kompleksowego leczenia migdałków.
Leczenie lekowe adenoiditis polega na stosowaniu leków przeciwzapalnych i przeciwhistaminowych o działaniu ogólnym. Jeśli dziecko ma gorączkę, zażywaj leki przeciwgorączkowe - paracetamol lub ibuprofen. W ostrym zapaleniu gruczołowym wywołanym patogenem bakteryjnym przepisywane są antybiotyki o szerokim spektrum działania, które po ustaleniu wrażliwości mikroflory zastępowane są kierunkowymi antybiotykami. W przewlekłym zapaleniu jajowodów najpierw określa się patogen i jego wrażliwość, po czym w razie potrzeby przeprowadza się terapię antybakteryjną.
Objawy stanu zapalnego migdałków u dziecka, gdy choroba jest przewlekła, różnią się nieznacznie od tych w migdałkach.
Zapalenie nidus reorganizuje się przez przepłukanie nosa antyseptycznymi roztworami, solą fizjologiczną, a następnie wpuszcza się do nosa skurcz naczyń, działanie przeciwzapalne, antyseptyczne.
Aby zmniejszyć proces zapalny i łagodzić obrzęk błony śluzowej nosogardzieli 3-4 razy dziennie, przeprowadza się inhalacje leków przeciwzapalnych. Ważne jest, aby wiedzieć, że podczas ostrego stanu zapalnego, procedury termiczne, w tym inhalacja parowa, są zabronione, a do inhalacji należy użyć nebulizatora.
Dr Komarovsky, znany ukraiński pediatra, wzywa do zwrócenia szczególnej uwagi na mikroklimat w pokoju, w którym znajduje się chore dziecko. Pomieszczenie musi być stale wentylowane i utrzymywać w nim wilgotność 50-60%, tak aby błona śluzowa układu oddechowego nie wyschła (suszenie czyni go wrażliwym).
W przewlekłym zapaleniu jajowodów fizjoterapia ma dobry efekt terapeutyczny. Promieniowanie ultrafioletowe jamy nosowej, elektroforeza leków, laseroterapia, terapia ultra wysokiej częstotliwości (UHF).
Kwestia operacji usunięcia migdałków jest rozważana dopiero po wyleczeniu adenoiditis. Leczenie chirurgiczne jest wskazane w przypadku migdałków 3. stopnia, gdy brak oddychania przez nos powoduje przedłużone niedotlenienie mózgu, które może mieć poważne konsekwencje (zmiany w obrębie twarzy, upośledzenie umysłowe i fizyczne), z utrzymującym się niedosłuchem, niepowodzeniem długotrwałej terapii zachowawczej itp. Operacja nieskomplikowany, zwykle wykonywany w warunkach ambulatoryjnych w znieczuleniu miejscowym (czasami stosuje się znieczulenie ogólne). Jednakże, ponieważ prawie niemożliwe jest całkowite usunięcie tkanki migdałowej, operacja nie gwarantuje nawrotów przy zachowaniu warunków ułatwiających.
Wideo
Oferujemy oglądanie wideo na temat artykułu.
Adenoid Inflammation: Objawy i metody leczenia
Czy Twoje dziecko chodzi z otwartymi ustami, często chrapiąc i kaszląc w nocy? Może to wskazywać na wzrost migdałków nosogardzieli (migdałki).
Dlaczego są potrzebne?
Czym są migdałowce? Są to dwa migdałki składające się z tkanki limfatycznej (a także węzłów chłonnych). Wraz z migdałkami podniebiennymi (gruczołami), a także językiem i krtani, migdałki tworzą pierścień limfatyczny, zamkniętą linię obrony przed infekcją.
Jeśli dziecko, nie mając czasu, aby odzyskać, podnosi nową infekcję, migdałki są stale w stanie zapalnym, rozszerzają się bardzo i same są chronicznym źródłem infekcji. Rosnące i stopniowo opadające, migdałki blokują tylne otwory nosowe, utrudniając oddychanie.
Konsekwencje szybkiego wzrostu
Lekarze rozróżniają trzy stopnie wzrostu.
- Etap 1 - kiedy migdałki pokrywają jedną trzecią przestrzeni nosowo-gardłowej. W ciągu dnia dziecko oddycha swobodnie, ale podczas snu, gdy zwiększa się objętość migdałków (z powodu napływu krwi żylnej w pozycji poziomej), a oddychanie staje się trudniejsze, dziecko często śpi z otwartymi ustami. Nie zaniedbuj tego objawu, pamiętaj, aby pokazać dziecku otolaryngologa.
- II stopień - gdy dwie trzecie nosogardzieli są zamknięte.
- 3. stopień - kiedy nosogardła jest całkowicie zamknięta przez migdałki.
W przypadku adenoidów klasy 2-3 dzieci często syczą, chrapią, a nawet kaszlą we śnie, jakby się dusiły. Są zmuszeni do oddychania przez usta w dzień iw nocy.
Jakie jeszcze objawy mówią o zwiększeniu migdałków?
Są to okresowe lub uporczywe katar, częste przeziębienia, takie jak zapalenie błony śluzowej nosa, zapalenie zatok, zapalenie gardła, zapalenie tchawicy, ból gardła, ARVI i inne. Zapalenie ucha i utrata słuchu.
Zmiana zachowania dziecka: z powodu stałego braku tlenu dziecko nie ma dość snu, jest niegrzeczne, rozwija się gorzej, często skarży się na bóle głowy.
Zmiana w wyglądzie: blada, opuchnięta twarz, mająca mało znaczącą, apatyczną ekspresję; oczy lekko wysunięte, usta otwarte, fałdy nosowo-wargowe wygładzone, usta suche, popękane. Z biegiem czasu, wzrost kości szkieletu twarzy może zostać przerwany: najbardziej wywiera to wpływ na wyrostek zębodołowy górnej szczęki, staje się wąski i wydłużony, siekacze wystają przypadkowo i wystają do przodu jak króliki. Niebo staje się wysokie i wąskie. Wszystko to źle wpływa na tworzenie mowy.
Jeśli są w stanie zapalnym
Podczas zapalenia migdałków, temperatura ciała może wzrosnąć do 39 ° C i więcej, pojawiają się nieprzyjemne odczucia pieczenia w nosogardzieli, usztywnianie nosa, a czasem ból w uszach. Choroba trwa 3-5 dni i często jest skomplikowana z powodu chorób uszu. Bardzo często, zwłaszcza na tle nawracających ostrych infekcji wirusowych dróg oddechowych, ostre zapalenie adenoidalne staje się przewlekłe. Dziecko ma oznaki przewlekłego zatrucia: zmęczenie, ból głowy, zły sen, utrata apetytu, nieznacznie podwyższona temperatura (37,2-37,4 ° C) utrzymuje się przez długi czas, a węzły chłonne podżuchwowe, szyjne i potyliczne powiększają się.
Przewlekłe zapalenie jest doskonałym tłem dla zmian we krwi, alergii, choroby nerek, zapalenia i rozwoju gruczołów, a nawet ropnego zapalenia spojówek.
Będziemy traktowani!
Fitoterapia: stan zapalny i obrzęk błony śluzowej nosa i gardła zmniejszą się, a powietrze będzie łatwiejsze do przejścia przez nos, jeśli 3-4 razy dziennie będziesz oddychał bulwą w kształcie bluszczu 3-4 razy dziennie. Zalej 15 g trawy szklanką zimnej wody przez 1-2 godziny, następnie gotuj przez 30 minut na małym ogniu, cały czas mieszając. Codziennie gotuj bulion.
W przypadku nawracającego zapalenia błony śluzowej jamy ustnej przez 1-2 tygodnie, 3 razy dziennie, dziecko może zostać przemyte przez 5-6 lat specjalnym roztworem, pod warunkiem, że go nie połknie i wypluje - patrz! Rozpuść 0,25 łyżeczki sody oczyszczonej i 20 kropli 10% alkoholowego roztworu propolisu w szklance ciepłej przegotowanej wody.
Środki wzmacniające: witaminy, homeopatia, promieniowanie ultrafioletowe (można kupić urządzenie do terapii kwantowej).
Płukanie. Powinien być przeprowadzany na specjalnych urządzeniach. Niezależne próby mycia nosa dziecka za pomocą techniki jogi mogą doprowadzić do ostrego zapalenia ucha środkowego!
Klimatoterapia. Lekarze zalecają zabranie dziecka do morza co najmniej 2 tygodnie w roku.
Ale krople, płukania i inne konserwatywne leczenie pomagają na początku, kiedy oddychanie jest trudne tylko w czasie snu. W bardziej złożonych przypadkach lekarz może zasugerować operację - usunięcie migdałków.
Im dłużej trwa operacja, tym większe ryzyko wystąpienia nerwicy, napadów drgawkowych, astmy, obsesyjnego kaszlu, tendencji do skurczów głośni i nietrzymania moczu w moczu.
To prawda, że u niektórych dzieci migdałki ulegają odwrotnemu rozwojowi, ale dzieje się tak tylko w okresie dojrzewania (do 12 roku życia) - nie zawsze można czekać tak długo!
Jak leczyć zapalenie dzieci z migdałków
Zapalenie migdałków, których leczenie jest dość skomplikowanym problemem u dzieci, jest trudne do leczenia. Najczęściej wymagany jest więcej niż jeden kurs, ponieważ adenoiditis ma skłonność do nawrotów. W większości przypadków stan zapalny migdałków u dziecka przechodzi samoczynnie na początku okresu dojrzewania. Do tego czasu będą trudne do wyleczenia.
Co to są adenoidy i adenoiditis
Przeciążone migdałki podniebienne nazywane są migdałkami. Zapalenie migdałków u dzieci nazywa się adenoiditis. Te procesy mają różny charakter.
Migdałki to proces przerostowy, polegający na zwiększeniu objętości migdałków. Adenoiditis to proces zapalny, który ma bardziej poważne objawy.
Przyczyny
Migdałki obserwuje się u prawie jednej trzeciej dzieci w wieku przedszkolnym i szkolnym. Najczęściej pojawiają się w wieku trzech do pięciu lat. Może się jednak zdarzyć u niemowląt i starszych uczniów. Dokładna przyczyna ich rozwoju nie jest określona.
Migdałki mogą rozpalać się pod wpływem flory bakteryjnej. Są to wirusy i bakterie, które, gdy pojawiają się czynniki predysponujące, osadzają się na migdałkach i powodują stan zapalny.
Obraz kliniczny
Migdałki mają trzy stopnie nasilenia. Są one determinowane przez ich wielkość i stopień nachodzenia na światło kanałów nosowych. W zależności od tego, każdy objaw choroby będzie się różnić.
W pierwszym stopniu migdałki są nieco powiększone i nakładają się tylko na 1/3 vomeru. Oddychanie nosa nie ma większego znaczenia, przez większość czasu dziecko oddycha swobodnie.
Drugi stopień charakteryzuje się wyraźniejszym wzrostem migdałków - już pokrywają połowę światła dróg nosowych. W rezultacie oddychanie przez nos jest znacznie trudniejsze. Dziecko oddycha przez usta przez większość czasu. Jest to szczególnie widoczne w nocy, gdy dziecko zaczyna chrapać.
Trzeci stopień jest najtrudniejszy. Migdałki rosną do takiego rozmiaru, że pokrywają prawie cały prześwit kanałów nosowych. Oddychanie przez nos staje się niemożliwe. We śnie dziecko ma nawroty bezdechu - krótkotrwałe ustanie oddechu.
Przy długotrwałym przebiegu migdałków rozwijają się uporczywe komplikacje:
- stała hipoksja prowadzi do upośledzenia umysłowego;
- wymuszone oddychanie przez usta tworzy specjalną strukturę czaszki (wysokie podniebienie, spłaszczony nos, zmiana zgryzu);
- powiększone migdałki są przewlekłym ogniskiem infekcji (odporność zaczyna cierpieć);
- duże migdałki blokują nie tylko kanały nosowe, ale również otwierają rurkę słuchową - zmniejsza się słuch.
Dodatek flory bakteryjnej prowadzi do tego, że zapalenie migdałków może stać się zaognione. Objawy zapalenia migdałków są następujące:
- pojawienie się gorączki;
- przekrwienie nosa i niemożność oddychania;
- ból głowy i szum w uszach;
- ogólne złe samopoczucie;
- głos dziecka staje się nosowy, można zaobserwować chrypkę;
- kaszel i gęste wydzieliny śluzu.
Jeśli takie objawy wystąpią, należy skonsultować się z lekarzem.
Diagnostyka
Diagnoza zostanie postawiona przez otorynolaryngologa na podstawie badania przewodów nosowych. Nie są wymagane żadne konkretne metody badawcze. W razie potrzeby lekarz może skierować konsultację do wąskich specjalistów.
Leczenie
Leczenie potrzeby adenoiditis, łącząc kilka technik. Najpierw mianowano leczenie zachowawcze za pomocą leków i metod fizjoterapii. Jeśli okaże się to nieskuteczne, zgodnie ze wskazaniami, przeprowadzana jest interwencja chirurgiczna.
Terapia zachowawcza
Leczenie migdałków u dzieci zażywających lekarstwo wymaga użycia kilku grup farmakologicznych, w tym homeopatii. To podejście jest pokazane w pierwszych dwóch stopniach choroby.
Najczęściej używane takie narzędzia:
- antybakteryjne, aby wyeliminować przyczyny zapalenia;
- wykrztuśny do przerzedzania i usuwania nagromadzonego śluzu;
- przeciwzapalne;
- przeciwgorączkowy;
- skurczowe krople do nosa;
- homeopatyczny.
Antybiotyki powinny być przepisywane tylko przez lekarza. Lek, jego dawkowanie i czas podawania zależą od wieku dziecka i zaawansowania choroby.
Spośród wykrztuśnych są te, które są dostępne w postaci syropu lub rozpuszczalnych tabletek. Należą do nich Fluimucil, ACC, Lasolvan. Czasami fundusze te są przepisywane w formie inhalacji za pomocą nebulizatora.
Leki przeciwzapalne i przeciwgorączkowe dla dzieci to Ibuklin, Nurofen, Panadol. Mogą być stosowane w postaci syropów, świec, tabletek.
Preparaty zwężające naczynia są przepisywane w celu ułatwienia oddychania przez nos. Dzieci mogą używać Tizin, Otrivin, Nazivin. Specyficznym lekiem do leczenia zapalenia migdałków są krople o zawartości protargolu - Sialor.
Środki homeopatyczne nie dają stuprocentowego efektu. Ich działanie będzie zależeć od cech organizmu. Jednak dla tych dzieci, z którymi się zbliżała, homeopatia ma pozytywny efekt. Do tej grupy należą leki Korizaliya, Edas 306, Limfomiozot.
Jako środek terapii zachowawczej, stosowane i receptury tradycyjnej medycyny. Można ich używać tylko po konsultacji z lekarzem i po usunięciu ostrego stadium choroby.
Dobrze pomaga mieszance ziół leczniczych: wrzących ziół, kwiatów rumianku, topy z marchwi, liści babki. Warzony jest wrzątkiem i podawany dziecku zamiast pić 2 razy dziennie. Ponadto ten przepis jest również przydatny. Z trawy z serii koniczyny i liści dziurawca przygotuj napar. Dziecko jest podane do wypicia pół szklanki 2 razy dziennie.
Rozwiedziony sok z aloesu miesza się z miodem. Pochowaj dziecko w każdym nozdrzu, 2 krople dziennie.
Takie narzędzia są używane tylko wtedy, gdy dziecko nie ma uczulenia na składniki kompozytowe.
Leczenie chirurgiczne
Leczenie chirurgiczne jest zalecane w przypadkach, w których wszystkie metody leczenia zachowawczego są nieskuteczne. Jednak operację można wykonać tylko wtedy, gdy nie ma objawów zapalenia, więc w każdym przypadku najpierw prowadzi się kurację lekową, a następnie określa się wskazania do operacji.
Interwencja chirurgiczna polega na wyeliminowaniu migdałków jako przyczyny choroby. Operację nazywa się adenotomią. Jest wykonywany w warunkach ambulatoryjnych przy użyciu znieczulenia miejscowego. Dziecięce migdałki usunięto za pomocą specjalnego narzędzia - adenotomu. Po manipulacji dziecko obserwuje się przez dwie godziny, a jeśli nie ma żadnych oznak komplikacji, wolno im wrócić do domu.
Konieczne jest leczenie zapalenia migdałków. Powiększone migdałki wywołują częsty rozwój chorób zakaźnych, zakłócają rozwój i rozwój umysłowy dziecka.
Jakie jest ryzyko zapalenia migdałków u dzieci?
Migdałki są zmianami patologicznymi w migdałku gardłowym i przejawiają się nadmiernym wzrostem. Mają bladoróżowy kolor i kształt okrągły lub nieregularny, umieszczony na szerokiej podstawie w łuku nosogardzieli.
Ich powierzchnia jest nierówna i wygląda jak herb koguta. Zapalenie migdałków u dzieci występuje najczęściej w wieku 5-10 lat, w późniejszym wieku zdarza się to rzadko, ponieważ u dorosłych migdałki są zanikiem.
W tym artykule porozmawiamy o zapaleniu migdałków u dziecka i objawach tej choroby, a także rozważymy przyczyny i leczenie, które stosuje się na różnych etapach migdałków.
Dlaczego pojawiają się migdałki?
Zapalenie adenoidalne - zapalenie migdałków, występujące w postaci ostrej lub przewlekłej. Czynniki wywołujące chorobę to najczęściej pneumokoki, gronkowce (patrz Staphylococcus w gardle wywołuje chorobę: główne objawy), paciorkowce i adenowirusy.
Migdałki mogą rozpalać się z takich powodów:
- Predyspozycje genetyczne - w obecności dziedzicznej tendencji do wzrostu migdałków, częstego zapalenia jelit, zaburzeń w funkcjonowaniu tarczycy, letargu i apatii.
- Choroby zakaźne dzieci, takie jak szkarlatyna, odra lub błonica, a także różne choroby wirusowe są często przyczyną zapalenia adenoidalnego u dziecka.
- Reakcje alergiczne o różnej etiologii obecne u dziecka.
- Stany niedoboru odporności.
- Przewlekłe ogniska zakażenia, które są obecne w ciele dziecka.
Zwróć uwagę! Konieczne jest odróżnienie adenoiditis od przerostu adenoidalnego. Faktem jest, że adenoiditis jest skutecznie leczony w sposób zachowawczy, a przerost gruczolakowaty często prowadzi do rozwoju powikłań i wymaga leczenia chirurgicznego.
Manifestacja choroby
Warto zauważyć, że zapaleniu migdałków u dziecka może towarzyszyć inny obraz kliniczny, w zależności od tego, czy choroba jest ostra, czy przewlekła.
Ostre zapalenie adenoidozy
Choroba rozwija się dość szybko, z ostrą manifestacją objawów - pojawia się gorączka, kaszel, odurzenie organizmu. Gdy zapalenie migdałków jest u dziecka, skarży się na bolesne odczucia w nosie i bóle głowy, poza tym podczas połykania boli za miękkim podniebieniem, a ból daje uszy i jamę nosową.
W nosogardzieli gromadzi się lepka plwocina, pojawia się uczucie łaskotania i łaskotania w gardle, z tyłu głowy pojawia się tępy ból. Ze względu na rozprzestrzenianie się obrzęku zmniejsza się słuch i ból w uszach, zaburzenia oddychania nosa i zanik nosa.
U niemowląt proces ssania zostaje przerwany, plwocina ma żółtawozielone zabarwienie, tylne łuki podniebienia są przekrwione, kaszel jest mokry i obsesyjny, a mogą wystąpić ataki astmy podobne do zapalenia poddziąsłowego.
Po badaniu, zaczerwienienie i obrzęk migdałków gardłowych, obecność włóknistej płytki, rowki są wypełnione śluzowo-ropnym charakterem wysięku. Szpony potyliczne, tylne i regionalne węzły chłonne boczne są ostro bolesne i powiększone.
Choroba trwa średnio około 5-7 dni i ma tendencję do nawrotów. Ponadto może wpływać na rozwój takich powikłań, jak ostre zapalenie ucha środkowego, zapalenie zatok, odoskrzelowe zapalenie płuc i zapalenie krtani i tchawicy.
Przewlekłe zapalenie adenoiditis
Ta postać choroby jest konsekwencją wcześniej przeniesionego ostrego zapalenia gruczolakowatego. W połączeniu z powiększeniem migdałków gardłowych i stopniem nasilenia objawów.
W nocy, śluz i ropa opadające do gardła powodują kaszel, obecność przewlekłego zapalenia w nosogardzieli powoduje zapalenie rurki słuchowej, w wyniku czego jej przepuszczalność zostaje zakłócona i zmniejsza się słuch. Temperatura ciała jest niska, występują bóle głowy, zaburzenia snu i utrata apetytu, osłabienie i zmęczenie.
Na podstawie dominującej reakcji zapalnej przewlekłe zapalenie błony śluzowej macicy dzieli się na:
- nieżyjący;
- wysięk-surowica;
- mucopurulent;
Biorąc pod uwagę ogólny stan odporności i stopień alergii, te typy chorób są rozróżniane:
- zaznaczono składnik alergiczny;
- zdominowany przez reakcje odporności humoralnej;
- aktywność funkcjonalna odporności nie jest wystarczająco wyrażona.
W zależności od tego, jak wyraźne są lokalne oznaki stanu zapalnego i sąsiednie obszary są dotknięte, a narządy tej choroby można podzielić na skompensowaną, podkonsolidowaną i zdekompensowaną postać, ponadto zapalenie adenoid może być powierzchowne lub lakunalne.
Leczenie zapalenia gruczolakowatego
Aby wiedzieć, w jaki sposób złagodzić stan zapalny migdałków u dziecka, konieczne jest postawienie diagnozy laryngologa, który zdecyduje o wyborze leczenia zgodnie z wynikami badań.
Instrukcje dotyczące leczenia zapalenia gruczołowo-jelitowego mają przede wszystkim na celu zachowanie narządów, co oznacza, że leczenie operacyjne będzie traktowane jedynie jako środek skrajny w przypadku szczególnie zaawansowanej choroby lub poważnych powikłań.
Do leczenia stanów zapalnych migdałków stosuje się takie metody:
- terapia antybiotykowa;
- leki detoksykacyjne;
- spraye zwężające naczynia krwionośne lub krople do nosa;
- stosowanie immunomodulatorów;
- glukokortykoidowe zapalenie nosa;
- terapia witaminowa.
Ponadto, po konsultacji z lekarzem, możesz wykonać płukanie jamy nosowo-gardłowej i jamy nosowej roztworami ziół leczniczych i propolisu własnymi rękami (patrz: Płukanie nosa z użyciem migdałków u dziecka i stosowanie kropli to najlepsze metody leczenia zachowawczego). Nawadnianie za pomocą emulsji eukaliptusa, propolisu, kalanchoe. Cena tych środków jest niewielka i skutecznie pomagają w leczeniu stanów zapalnych.
Na podstawie zdjęć i filmów z tego artykułu dowiedzieliśmy się, dlaczego występuje stan zapalny migdałków, jakie objawy towarzyszą temu zjawisku oraz jakie metody stosowane są w leczeniu adenoiditis.