Radiografia, jako metoda diagnostyki radiacyjnej, jest szeroko stosowana w wielu dziedzinach medycyny, w tym w otolaryngologii. Badanie przeprowadza się bez uszkodzeń górnych tkanek, to znaczy nieinwazyjnych, nie zajmuje dużo czasu, jest bezbolesne.
Rentgen przestrzeni nosowej i okołopaznokciowej pozwala wiarygodnie określić istniejące zmiany w strukturach kostnych i patologii wnęk pneumatycznych (zatok). Wyraźna wizualizacja narządów na zdjęciu rentgenowskim pozwala lekarzowi obiektywnie ocenić ich stan, dokonać prawidłowej diagnozy i przepisać odpowiednie leczenie. Zgodnie z decyzją lekarza laryngologicznego wykonuje się badanie obrazowe lub radiografię docelową:
- ogólne zdjęcie rentgenowskie, przedstawia kości nosa i zatok jako całość, i częściej wykonuje się je podczas wstępnej diagnozy;
- radiogram obserwacji, aby bardziej szczegółowo przeanalizować poszczególne struktury anatomiczne. Jest przeprowadzany w celu kontrolowania terapii wcześniej zdiagnozowanej choroby jednego lub drugiego obszaru nosa.
Jak często mogę wykonać tę procedurę? Wielość ankiety nie została oficjalnie ustalona. Dawka promieniowania rentgenowskiego po jednym badaniu nie jest niebezpieczna dla zdrowia, ale biorąc pod uwagę fakt, że promieniowanie ma tendencję do gromadzenia się w ciele, promieniowanie rentgenowskie zatok nie jest zalecane więcej niż dwa razy w roku.
Badany obszar
Zdjęcie wykonane jest w czarno-białym obrazie, w którym widoczny jest szkielet kości nosa, rozmiar nosogardła, struktura i kontury jam nosowych (innymi słowy zatoki). W migawce lekarz analizuje integralność kości i tkanki chrzęstnej, stan pustych formacji sąsiadujących z nosem:
- zatoki czołowe, zlokalizowane w przedniej kości czaszki;
- krata labirynt;
- główny zatok klinowy podzielony przez przegrodę;
- sparowane jamy szczękowe (szczękowe);
- dolna część kości skroniowych o strukturze komórkowej (proces wyrostka sutkowego).
Zdiagnozowano odchylenia i choroby obrazowe
Jedna z głównych chorób jamy nosowej - zapalenie zatok (zapalenie błony śluzowej), ma kilka różnych postaci. Zdjęcie rentgenowskie zatok pozwala na identyfikację zapalenia zatok. Rozrost zatok lub przerostowe zapalenie zatok charakteryzuje się zwiększonym wzrostem komórek błony śluzowej. Na zdjęciu obszar ten będzie miał pogrubienie. Nieżyt zatokowy, z obrzękiem-nieżytem lub wysiękiem (z gromadzeniem płynu), zapalenia zatok, jest wyświetlany na zdjęciu radiologicznym przez ostre ciemnienie zapalnej zatoki. Alergiczne zapalenie zatok jest wyraźne obrzęk.
Radiografia zatok przynosowych różnicuje chorobę według lokalizacji:
- zapalenie zatok szczękowych - antritis;
- zapalenie zatoki czołowej - zapalenie zatok czołowych;
- patologia procesów wyrostka sutkowatego - etmoidozy.
Określany również przez skalę rozprzestrzeniania się procesu zapalnego. W przypadku zapalenia zatok przynosowych choroba dotyczy tylko jednej jamy otrzewnej, zapalenie polysinusa rozpoznaje się, gdy zapalenie jest zlokalizowane w kilku zatokach. Jeśli wszystkie dobre lub wszystkie zatoki lewej strony są zaangażowane w proces, rozpoznaje się zapalenie półcieniowe, klęska wszystkich jam oznacza obecność zapalenia brodawki.
Inne patologie
Jeśli zdjęcie rentgenowskie wykazuje obecność okrągłej wnęki w zatoce z wyraźnym obrysem, jest to oznaką torbieli. Rzadziej zdiagnozowano inne guzy. Obcy przedmiot złapany w zatokach zostanie również wyświetlony na obrazie. Nierównomiernie położone, ciemne na zdjęciu rentgenowskim, obszary przyścienne wskazują na obecność polipów (nieprawidłowy wzrost).
U dzieci badanie rentgenowskie nosa i sąsiednich przestrzeni służy do zdiagnozowania wzrostu zapalnego w tkance limfatycznej tkanki migdałkowej jamy nosowo-gardłowej - zapalenie adenoidowe, a także stopnia rozwoju choroby. W przypadku migdałków pierwszego stopnia zajmują 1/3 światła nosowo-gardłowego, drugi stopień charakteryzuje się zmianą ½ światła, a migdałki trzeciego stopnia całkowicie pokrywają światło nosogardła.
Rozpoznanie chrząstki i tkanki kostnej nosa
Radiografia kości nosa jest zawsze przepisywana na siniaki i inne obrażenia. W tym samym czasie, im szybciej zrobi się to po uszkodzeniu nosa, tym bardziej wiarygodne są wyniki. Na zdjęciu radiolog określa:
- możliwe zwykłe złamanie nosa;
- fragmentacja pęknięć i obecność fragmentów w miękkich strukturach;
- złamanie z przesunięciem i stopień przesunięcia kości.
Rozbudowa radiogramów obejmuje także określenie krzywizny przegrody nosowej, wszelkich innych transformacji i destrukcyjnego zniszczenia kości i składowej chrząstki narządu.
Cel badania
Zdjęcie rentgenowskie zatok przynosowych (PPN) jest wskazane w odniesieniu do następujących objawów i dolegliwości ze strony pacjenta:
- naruszenie procesu oddechowego z powodu przewlekłego przekrwienia błony śluzowej nosa;
- obecność ropy i krwi w wyładowaniu;
- regularne bóle głowy, na tle przeziębienia, niezwiązane z innymi chorobami (nadciśnienie, IRR itp.);
- ból w centralnym regionie czołowym podczas zginania;
- ból przy dotykaniu nosa;
- ból pourazowy i obrzęk nosa;
- założenie obecności ciała obcego w nosie.
Objawom tym najczęściej towarzyszy hipertermia (gorączka), zmęczenie, uczucie ciężkości w głowie. Promienie rentgenowskie nosa i sąsiednich wnęk wykonano w celu kontrolowania leczenia wcześniej rozpoznanych chorób: zapalenia zatok, zapalenia zatok, zapalenia zatok czołowych, złamania i przemieszczenia kości, polio i torbieli. A także dla konkretnych chorób układu kostnego organizmu, takich jak zapalenie kości i szpiku, osteoporoza.
W niektórych przypadkach lekarz może przepisać dodatkową tomografię komputerową zatok przynosowych. Taka decyzja jest podejmowana, jeśli nie ma żadnych patologicznych zmian w obrazie, i nie ma pozytywnej dynamiki w stanie pacjenta, guz jest wizualizowany na zdjęciu radiologicznym, ale niemożliwe jest określenie jego natury, wskazania do operacji wymagają bardziej dogłębnych badań obszaru nosowego.
Przeciwwskazania
Badanie nie jest zalecane w czasie ciąży, ponieważ promieniowanie rentgenowskie ma działanie teratogenne (upośledzenie rozwoju zarodka). Względne (względne) przeciwwskazania to:
- protezy metalowe z tworzyw sztucznych. Części metalowe mogą wpływać na jakość obrazu.
- wiek dzieci. Dziecko jest prześwietlane tylko wtedy, gdy jest to absolutnie konieczne. Jednak inne części ciała podczas zabiegu muszą być chronione specjalnym fartuchem o zawartości ołowiu.
Do diagnozy małych pacjentów zaleca się bezpieczny skan MRI.
Procedura rentgenowska
Nie przedstawiono środków przygotowawczych do ankiety. Pacjent musi tylko wybrać miejsce, w którym ma zostać wykonany radiogram: w przychodni okręgowej lub płatnym centrum diagnostycznym. Najczęściej procedura wykonywana jest z pionową pozycją osoby badanej. Pod brodą specjalne wsparcie staje się silniejsze. Obowiązkiem pacjenta nie jest zamykanie ust podczas zabiegu i wstrzymywanie oddechu. Cały proces trwa pół minuty.
Aby zdiagnozować uszkodzenie kości, obrazy są robione w projekcji bezpośredniej i stronie (lewa i prawa). Dodatkowo można wykonać zdjęcie w projekcji nosowej. PPN są badane w projekcji potyliczno-podbródkowej, prostej, potylicznej-czołowej, bocznej i podbródkowej. W szczególności, w jakiej pozycji zostanie wykonane zdjęcie, zależy od diagnozy przypuszczalnej przez otolaryngologa. Opis obrazu przez radiologa zajmuje około kwadransa.
Haimografia
Rentgenowe zatoki szczękowe ze skomplikowanym przebiegiem zapalenia zatok wykonano za pomocą środka kontrastowego. Lek Minutece jest wykonywany zgodnie z zaleceniami lekarza i tylko u dorosłych pacjentów. Metodologia obejmuje:
- stosowanie znieczulenia miejscowego;
- przebicie ściany zatoki;
- mycie ubytku;
- wprowadzenie do badanych sinusów kontrastowych;
- sekwencyjne ujęcia w wielu rzutach.
Usunięcie środka kontrastowego następuje spontanicznie w ciągu 24 godzin po badaniu. Szczególną uwagę zwraca się na tę chorobę i jej rozpoznanie w związku z ryzykiem wystąpienia poważnych powikłań. Nieznacznie wykryte zapalenie zatok wchodzi na chroniczny etap, w którym możliwy jest rozwój procesów zapalnych w układzie oskrzelowo-płucnym i mózgu.
Cyfrowe zdjęcie rentgenowskie
Cyfrowa radiograficzna metoda badania PPN jest bardziej progresywna i zawiera wiele informacji. Obraz jamy nosowej rzutowany jest na komputer, co umożliwia bardziej szczegółowe badanie zmian i patologii narządu. Ponadto możliwe jest zapisanie wyników w postaci cyfrowej i przesłanie ich, jeśli to konieczne, przez Internet. Wady diagnostyki cyfrowej obejmują koszt ankiety.
Na przykład w moskiewskim okręgu Brateevo cena takiej procedury wynosi od jednego do pół tysiąca rubli, w przeciwieństwie do zwykłego rentgenowskiego za 250 rubli. Nie bój się narażenia na promieniowanie i zignoruj przepisaną procedurę rentgenowską. Zdjęcie pomoże lekarzowi określić jedyne prawidłowe leczenie rozpoznanej choroby.
Zdjęcie rentgenowskie zatok przynosowych
Metody badań rentgenowskich - być może najczęstsze w praktyce instrumentalnej diagnostyki klinicznej. Są one dostępne, informacyjne, w większości przypadków nieinwazyjne - to znaczy nie wymagają naruszenia integralności skóry i błon śluzowych podczas zabiegu. Radiografia jest znana wszystkim pacjentom, w tym nawet małym dzieciom, a niektóre jej rodzaje są oceniane jako rutynowe - na przykład fluorografia, której wyniki są wpisywane do dokumentacji medycznej podczas corocznych badań. Roentgenogram zatok przynosowych pozwala lekarzowi upewnić się, że założenia dotyczące wstępnej diagnozy są zgodne z obiektywnymi zmianami, w celu określenia lokalizacji procesu patologicznego, opracowania taktyki leczenia.
Treść artykułu
Metoda rentgenowska
Rentgen to metoda uzyskania zdjęcia rentgenowskiego na filmie. Za pomocą promieniowania rentgenowskiego skierowanego do jednej lub drugiej części ciała pacjenta można wziąć pod uwagę struktury regionu anatomicznego będącego przedmiotem zainteresowania. W praktyce lekarzy otolaryngologii badanie to stosuje się bardzo często, ponieważ wiele patologicznie zmienionych obszarów nie może być widocznych bez specjalnego dostępu - i prześwietlenie zatok (zatok przynosowych) lub inny organ ENT zapewnia, że nie ma żadnych naruszeń bez interwencji chirurgicznej. Zaletą jest możliwość przeprowadzenia zabiegu nie tylko w specjalnym pomieszczeniu wyposażonym do badań, ale także w warunkach oddziału na łóżku pacjenta (jeśli nie może on sam odwiedzić działu radiologii) lub nawet w sali operacyjnej. Aby to zrobić, istnieje mobilna instalacja rentgenowska.
Zdjęcie rentgenowskie zatok przynosowych jest podstawowym badaniem podczas wyszukiwania diagnostycznego.
Jeśli istnieją objawy kliniczne wskazujące na patologię zatok lub zatok przynosowych, rentgen jest metodą z wyboru w określaniu spektrum środków diagnostycznych. Pozwala uzyskać dokładny obraz, a naturalny kontrast struktur kostnych służy jako jeden z ważnych anatomicznych punktów odniesienia. Po przeprowadzeniu prześwietlenia zatok przynosowych opis może zawierać odniesienie do odmienności zmian. Zgodnie z wynikami badań lekarz konkluduje o obecności, występowaniu i lokalizacji procesu zapalnego w zatokach - zapaleniu zatok.
Jeśli rozważymy badanie z punktu widzenia ekspozycji na promieniowanie, radiografia zatok przynosowych obejmuje pacjenta otrzymującego mniejszą dawkę promieniowania niż na przykład tomografia komputerowa (CT). Co więcej, w prostych przypadkach wystarczy - nie ma potrzeby uciekania się do dodatkowych metod. W tym samym czasie prześwietlenie zatok nosowych pomaga uzasadnić wykonalność tomografii komputerowej lub rezonansu magnetycznego (MRI). Porównując dane wszystkich badań diagnostycznych, lekarz ustala prawidłową diagnozę i może opracować najbardziej odpowiednią taktykę leczenia.
Radiografia zatok może być obserwacją i przeglądem.
Widok ogólny pozwala zobaczyć cały region anatomiczny nosa i zatoki przynosowe jako całość, a obserwacja jest przeprowadzana z naciskiem na pewne struktury i wyświetla część badanego obszaru - na przykład przedni zatokowy. Aby to zrobić, podczas układania pacjenta wiązka promieniowania jest kierowana do pożądanego obszaru anatomicznego i wybiera się pozycję głowy wymaganą do badania. Najczęściej wykonywana radiografia ogólna zatok nosowych jako najbardziej uniwersalna i pouczająca metoda diagnostyczna.
Algorytm dla
Jak prześwietlenia zatok? Ta procedura nie wymaga specjalnego przeszkolenia. Przeprowadzane są następujące manipulacje:
- Pacjent jest proszony o zasiadanie w specjalnym stojaku wyposażonym w ruchomą kratkę.
- Specjalista prowadzący badanie kontroluje pozycję głowy: podbródek powinien dotykać panelu podstawy, a czubek nosa powinien znajdować się w odległości 2-2,5 cm.
- Po zamontowaniu głowicy we właściwej pozycji specjalista uruchamia urządzenie, kierując wiązkę promieniowania do żądanego obszaru.
- Pacjent może potrzebować wstrzymać oddech na kilka chwil - ostrzega o tym z góry. Czasami trzeba przechylić głowę na bok, co również mówi się przed zabiegiem.
Zdjęcie rentgenowskie zatok przynosowych jest szybką procedurą.
Badanie nie wymaga znacznej inwestycji czasu i jest dostępne w wielu placówkach medycznych - w tym w poliklinice. Procedura wykonywania migawki trwa nie dłużej niż minutę.
Jak często mogą występować zatoki rentgenowskie? Ta procedura jest wykonywana zgodnie z wyraźnymi wskazaniami i nie jest przeznaczona do rutynowej kontroli nosa i zatok. W związku z tym nie ma określonej liczby, która pozwala ograniczyć lub, przeciwnie, pozwolić na jej wdrożenie.
Rentgen z zatok nosowych dziecka jest przepisywany na podejrzenie zapalenia zatok i innych patologii. Celem badania jest uzyskanie wyników, bez których lekarzowi trudniej będzie wybrać leczenie i nie ma powodu, aby mówić o zaufaniu w diagnozie. Nie należy zapominać, że nawet całkowita dawka uzyskana z kilku badań jest znacznie mniejsza niż maksymalna dawka dopuszczalna, a zatem zagrażająca zdrowiu.
Aktualne wątpliwości dotyczą tego, czy możliwe jest wykonanie prześwietlenia zatok podczas ciąży. Oczywiście badania nie można nazwać przydatnymi - ale także niezwykle niebezpiecznymi. Jeśli konieczne jest natychmiastowe wyjaśnienie zdjęcia rentgenowskiego w celu wyboru leczenia dla kobiety w ciąży, zabieg przeprowadza się przy użyciu osłonek ochronnych na brzuchu. Dlatego kwestię celowości rozwiązuje się w gabinecie lekarza prowadzącego, w oparciu o obiektywne manifestacje i istniejące dowody.
Interpretacja wyników
Kto analizuje prześwietlenie zatok przynosowych? Dekodowanie obrazu jest wykonywane przez radiologa. Obraz jest również oceniany przez lekarza laryngologa lub innego specjalistę, który doradza pacjentowi. Na filmie pod nieobecność zmian patologicznych widać:
- trójkątne światło z kością przegrodą w środku dzielącą dwa symetryczne obszary - obszar jamy nosowej;
- cienie w każdym z obszarów, pomiędzy którymi znajdują się jasne szczeliny, to odcienie koncha i kanałów nosowych;
- trójkątne oświecenie z jasnymi granicami umiejscowionymi po bokach jamy nosowej - zatokami szczękowymi.
Zatoki czołowe są wizualizowane powyżej orbit w postaci oświecenia o różnych kształtach i rozmiarach oraz kości sitowej - pomiędzy orbitami. Wygląda jak zestaw wnęk, pomiędzy którymi znajdują się przegrody. Rtg zatok przynosowych z opisem zawiera nazwę metody badań, listę wykrytych zmian. Podsumowując, podsumowano analizę migawki - w tym przypadku nie można mówić o wygenerowanej diagnozie. Nawet jeśli radiolog podejrzewa jakiś proces patologiczny, należy również zwrócić uwagę na obiektywne objawy.
Co pokazuje prześwietlenie zatok? Oznaczona metoda diagnostyczna pozwala zidentyfikować:
- Rozmiar i lekkość zatok.
- Pęknięcia, złamania.
- Ciała obce.
- Nowotwór.
- Zmiany zapalne.
Ocenę rozpowszechnienia procesu przeprowadza się po uzyskaniu wyników CT i / lub MRI.
Zdjęcie rentgenowskie pomaga wykryć patologię, jednak specyfikacja charakterystyk w niektórych przypadkach - w szczególności w planowaniu taktyk chirurgicznych w przypadku nowotworów - jest przeprowadzana za pomocą dodatkowych metod diagnostycznych.
Zmiany w chorobach
Kiedy zapalenie w rentgenach zatok przynosowych pomaga zidentyfikować oznaki ostrego i przewlekłego zapalenia zatok. W pierwszym przypadku jest obecny:
- Zmniejszona przewiewność zatok.
- Poziomy poziom płynu.
Zmniejszona nieprzejrzystość zatok jest konsekwencją obrzęku i / lub nagromadzenia wysięku, którego poziomy poziom jest szacowany podczas dekodowania obrazu. Przewlekłe zapalenie zatok charakteryzuje się zmniejszoną przewiewnością zatok z powodu obecności granulek i polipów.
W przypadku śluzówki (szczególnej postaci torbieli wypełnionej śluzem), zatoki ulegają równomiernemu zatraceniu, a ich rozmiar i kształt się zmieniają. Widoczne są również polipy - są one reprezentowane jako masy tkanki miękkiej o niejednorodnej strukturze, usytuowane po jednej lub po obu stronach. Odontogenne nowotwory i torbiele są wizualizowane jako masa policzkowa umiejscowiona w rejonie wyrostka zębodołowego zatoki szczękowej. Jednocześnie zdjęcie rentgenowskie z reguły uzupełniają oznaki uszkodzenia kości i uszkodzenia korzeni zębów.
W nowotworach zatok przynosowych wykrywa się guz tkanek miękkich.
Częściowo lub całkowicie wypełnia jamę zatoki, ma nierównomierną gęstość, a jej obecność na obrazie jest połączona z niszczeniem struktur kostnych.
Haimografia
W ramach maxilografii zrozumiemy badanie zatok szczękowych (szczękowych) za pomocą radiografii z kontrastem. Metoda służy do wykrywania zmian w zatokach. Procedura obejmuje:
- przeprowadzanie znieczulenia, przebicie ściany zatoki, a następnie mycie;
- wprowadzenie środka kontrastowego we wnęce zatoki;
- ułożenie pacjenta w pożądanej pozycji (zwykle poziomej).
Podczas badania konieczne jest uzyskanie obrazów w kilku rzutach.
To nasolobny, nasopodborodochnaya i boczne projekcje. Jeśli istnieje potrzeba jasnej wizualizacji dolnej części zatoki, obrazy są również wykonywane w projekcji czołowej. Zdjęcie rentgenowskie zatok z kontrastem służy do wykrywania polipów, cyst i innych struktur zlokalizowanych w jamie zatoki.
Zatoki rentgenowskie: dlaczego i jak wydawać
Badanie rentgenowskie służy do diagnozowania stanu zapalnego zatok, ich guzów i urazów. Konieczna jest również ocena wyników leczenia.
Wskazania do nauki
Skargi i objawy wymagające prześwietlenia zatok przynosowych:
- nagły ból pod oczodołami, w okolicy brwi lub w pobliżu grzbietu nosa, zwłaszcza w połączeniu z zatkaniem nosa, gorączką i wydzieliną śluzowo-ropną;
- z urazem górnej szczęki, nosa lub okolicy czołowej;
- przedłużone krwawienie z nosa;
- stałe zatkanie nosa;
- nawracające bóle głowy w czole, skroniach, wokół gniazd;
- potrzeba operacji stomatologicznej na górnej szczęce.
Choroby, które można wykryć za pomocą promieni rentgenowskich zatok:
- zapalenie antraktozy, zapalenie zatok, etmoiditis, zarówno ostre jak i przewlekłe formy;
- złamanie kostnych ścian zatoki przynosowej;
- łagodne i złośliwe nowotwory zatok, a także formacje kawitacyjne - cysty.
Przeciwwskazania
To badanie jest bezpieczne dla osoby dorosłej. Obciążenie promieniowaniem uzyskane za pomocą tego urządzenia wynosi 0,05 mSv i nie jest szkodliwe dla zdrowia. Dzięki zastosowaniu nowoczesnych cyfrowych technologii radiologicznych poziom ekspozycji na promieniowanie jest minimalny. Powtórz badanie może być w razie potrzeby, ale jeszcze częściej 2-3 razy w roku bez dużej potrzeby robienia tego nie powinno być.
Radiografia zatok nie jest przeznaczona dla dzieci poniżej 7 roku życia i kobiet w ciąży. W razie potrzeby u tych pacjentów stosuje się ultrasonografię lub rezonans magnetyczny.
Promienie rentgenowskie mogą być wykonane u dziecka tylko wtedy, gdy podejrzewa się ropne zapalenie lub pęknięcie ściany zatoki.
W jaki sposób prowadzone jest badanie?
Specjalne przygotowanie do badania, ograniczenia w żywieniu lub lekach nie są wymagane. Procedura jest całkowicie bezbolesna. Przed badaniem konieczne jest usunięcie wszystkich metalowych przedmiotów z głowy, w tym szkieł, protez ruchomych i biżuterii. Mogą "zasłonić" część obrazu i uniemożliwić prawidłową ocenę.
Zdjęcie rentgenowskie zatok przynosowych wykonuje się w 4 standardowych projekcjach:
- boczny: obraz w "profilu", pokazuje granice zatok szczękowych, czołowych i klinowych, pacjent dotyka podbródka ekranu i otwiera usta;
- Pozycja Caldwella (projekcja przednio-tylna), do oglądania czołowej i sitowatej zatoki od góry, podczas gdy pacjent opiera się o ekran czoło i nos, z głową lekko pochyloną do przodu;
- Stanowisko Watersa do oceny budowy zatok szczękowych, przedniej części komórek zatok sitowych i dna orbity, podczas gdy pacjent odchyla głowę do tyłu, przyciskając brodę do ekranu;
- umysłowo-czaszkowa, dająca możliwość zbadania zatoki klinowej i przedniej i tylnej ściany czołowej.
Badanie można wykonać, gdy pacjent stoi, siedzi na krześle lub kładzie się. Dla wygody i bezruchu stylizacji głowy, wcześniej stosowano worki z piaskiem, piankowe zagłówki, bandaże elastyczne, teraz ich funkcje są wykonywane przez urządzenia podpierające głowę, z którymi są wyposażone nowoczesne aparaty rentgenowskie. Futerał ochronny, który nie przenosi promieniowania rentgenowskiego, nakłada się na badaną górną część ciała.
Po umieszczeniu pacjenta w wybranej pozycji technik rentgenowski robi zdjęcie.
Badanie trwa kilka minut. Po tym zwykle trzeba trochę poczekać, aby technik laboratoryjny był przekonany o dobrej jakości uzyskanych radiogramów. Obraz jest wysyłany do opisu radiologa, wynik może być natychmiast przekazany do rąk lub przekazany lekarzowi prowadzącemu.
Normalny obraz rentgenowski
Na zdjęciu radiologicznym zatok przynosowych widoczne są takie elementy anatomiczne:
- jama nosowa w postaci ołtarza w kształcie trójkąta, podzielona przez podział na symetryczne połówki;
- w każdej połowie jamy nosowej widoczne cienie małżowin, a między nimi - oświecenie, odpowiadające kanałom nosowym;
- po obu stronach jamy nosowej widoczne są trójkątne oświecenie z wyraźnymi granicami - zatoki szczękowe;
- w przestrzeni pomiędzy orbitami znajduje się wnęka zatoki sitowej, podzielona cienkimi ścianami na kilka komórek;
- powyżej orbit w głębi kości zdefiniowano zatoki czołowe, mogą one mieć różne kształty, czasem są oddzielone od siebie przegrami kostnymi.
Wszelkie odchylenia od normalnego obrazu są oceniane przez radiologa i znajdują odzwierciedlenie w konkluzji. Wynik badania nie jest diagnozą. Jest oceniany przez lekarza laryngologa w połączeniu z innymi objawami możliwej choroby.
Co może wykryć radiolog
W przypadku chorób zatok, lekarz może zobaczyć:
- oznaki ostrego zapalenia: śluz jest pogrubiony, poziomy poziom płynu jest widoczny we wnęce zatoki, z ropieniem granica zawartości może być ukośna lub wklęsła, ale nie jest to znak obowiązkowy;
- oznaki przewlekłego stanu zapalnego: znaczne zgrubienie ścian, zwężenie światła zatoki aż do całkowitego zniknięcia (brak pneumatyzacji);
- oznaki urazu: złamania ścian kostnych, obecność wolnych, gęstych fragmentów w zatoce, przemieszczenie fragmentów;
- objawy nowotworu: masa objętościowa we wnęce, o podwyższonej gęstości;
- oznaki torbieli: zaokrąglone oświecenie poza normalną granicą zatoki.
Radiografia z kontrastującymi zatokami
Kontrastujące - wprowadzenie do jamy substancji zatokowej, która nie przenosi promieniowania rentgenowskiego. Wypełnia wszystkie nieprawidłowości i zwiększa zawartość informacji w badaniu. Takie badanie zwykle przeprowadza się przed operacyjnym leczeniem przewlekłego zapalenia zatok.
3-5 ml substancji zawierającej jod wstrzykuje się do zatoki za pomocą cienkiej igły. Pozostaje w jamie do 2 dni, więc po wprowadzeniu nie ma potrzeby robienia zdjęcia natychmiast.
- Kontrast można wprowadzić do jamy zatoki czołowej za pomocą endoskopu przez przetokę czołowo-nosową lub trepanobiopsję (przebicie) ściany.
- Wszystkie zatoki można wypełnić rozpuszczalnym w wodzie kontrastem za pomocą cewnika zatokowego YAMIK. Ta procedura jest przeprowadzana w szpitalach laryngologicznych.
Zalety i wady metody
Radiografia zatok przynosowych ma swoje wady i zalety.
Radiografia zatok przynosowych - jak to się robi i co pokazują radiogramy
Radiografię zatok przynosowych wykonuje się w 2 projekcjach: nosowym i brodzie. Każde zdjęcie rentgenowskie pozwala na wizualizację konkretnych struktur anatomicznych.
Z powodu wielu niuansów i subtelności podczas układania, lekarz prowadzący powinien przeanalizować receptę lekarza prowadzącego przed wykonaniem radiografii. Specjalista może wyznaczyć inną projekcję lub odwołać wizytę lekarza prowadzącego.
Co można zobaczyć na zdjęciu rentgenowskim zatok przynosowych (PPN) w projekcji czołowej
Zdjęcie rentgenowskie zatok przynosowych w projekcji czołowej przedstawia następujące struktury anatomiczne:
- Kratownicowy labirynt (strzał w Rezę).
- Prawa i lewa połowa zatoki klinowej.
Oczywiście, nie można określić zapalenia zatok przy użyciu takich promieni rentgenowskich. Tak właśnie jest, dlatego rzutu czołowego rzadko używa się w badaniach pneumatyzacji.
Co pokazuje radiogram ppn w projekcji mentalnej
Projekcja brodawek w badaniu zapalenia zatok jest najbardziej preferowana. Pokazuje zatoki tak otwarcie, jak to możliwe. Podczas stosowania piramidy naskórkowej nasopodborodnaya kości skroniowych nakładają się na rejon zatok szczękowych w dolnej jednej trzeciej i uniemożliwiają im wyraźne oglądanie ich w całym tekście.
Układanie pod kątem radiografii zatok przynosowych
Gdy słabe wykonanie w projekcji nosopodborodnoy piramidy kości skroniowych może prawie całkowicie zamknąć widok.
Aby zrównoważyć powyższy defekt, pacjent często jest proszony o otwarcie ust. Przy takim ustawieniu kości skroniowe schodzą w dół. Belkę można również skierować pionowo pod kątem 30 stopni do pionu (wzdłuż Chebull). Na takich zdjęciach można wyraźnie prześledzić stan zatok kości klinowej.
Jeżeli wyżej opisane projekcje nie wystarczą, zdjęcie rentgenowskie PPN można uzupełnić badaniem tomograficznym lub haemorografią. Tomografia jest warstwowym badaniem. Umożliwia badanie anatomicznych struktur leżących głęboko w tkankach.
Haymorografia - wprowadzenie środka kontrastowego w zatokach przynosowych. Metodę tę często stosuje się, gdy wykryto cień w kształcie pierścienia przypominający cystę.
Jak wygląda badanie zatok przynosowych
Badanie zatok przynosowych w projekcji brody może być przeprowadzone w pozycji pionowej lub poziomej (leżącej) pacjenta. Najczęściej podczas zabiegu osoba siedzi lub stoi w pobliżu pionowego stanowiska radiograficznego. Ta instalacja pozwala uzyskać najlepsze ujęcie w przypadku podejrzenia zapalenia zatok.
Jak prześwietlają PPN:
- Pacjent przechodzi wzdłuż stojaka ze stałą siatką.
- Jego głowa jest ustawiona tak, że podbródek dotyka stojaka, a nos jest oddalony o 2 cm.
- Linia środkowa głowy znajduje się strzałkowej.
- Ekspozycja jest na taśmie 13 do 18.
- Ogniskowa - 100 cm.
Rentgen zatok przynosowych za pomocą środka kontrastowego pozwala w pełni przestudiować strukturę tych anatomicznych struktur i zidentyfikować dodatkowe ("plus-cienie"), które mogą tworzyć cysty, polipy i nowotwory.
Jak ocenić jakość obrazu w badaniu zatok przynosowych
Jakościowe zdjęcie rtg zatok przynosowych nie wykazuje dodatkowych cieni (artefaktów). Anatomiczne struktury są symetryczne i wyraźnie widoczne.
Gdy zapalenie zatok jest uwidocznione poziom płynu, znajduje się od przyśrodkowej do bocznej ściany. Przewlekłym procesom zapalnym w PPN (hipertroficznym zapaleniu zatok) towarzyszy pogrubienie błony śluzowej o wklęsłym konturze zewnętrznym (jak krzywa paraboliczna).
Schemat z radiogramami czaszki w projekcji nosowej
Aby odróżnić proces ostry od przewlekłego, zaleca się ponowne zbadanie głowy pacjenta w lewo lub w prawo podczas ponownego badania. Jeśli proces zapalny jest "świeży", poziom płynu ulegnie zmianie.
Przy przewlekłych zmianach objawy RTG patologii nie ulegną zmianie.
Kryteria oceny jakości obrazu:
- wyraźna struktura ścian kostnych;
- symetria układania;
- obecność biało-szarego cienia (określa techniczne cechy ekspozycji).
Haymorografia - badanie kontrastowe
Haymorografia pozwala zdefiniować formacje śródbrzuszne. Służy również do diagnozowania polipów lub cyst.
Jak przebiega maxilografia:
- Po znieczuleniu ścianka zatoki zostaje przebita.
- Przez nią PPN przemyto roztworem furatsiliny.
- Następnie za pomocą igły wstrzykuje się roztwór ogrzewanej jodlipoli.
- Pacjent wykonuje zdjęcia w nosie, nosopodborochnoy i bocznych projekcjach.
Uwaga! W przypadku gaymorografu nie jest możliwe wykonanie zdjęć rentgenowskich w tym samym czasie, co obu piersiach szczęki. W takiej sytuacji wykluczona jest możliwość jasnej wizualizacji struktur anatomicznych z powodu nakładania się ekspozycji z drugiej zatoki.
Radiografia tylnych jam nosowych
Do tylnych zatok przynosowych zalicza się następujące struktury anatomiczne:
Noseapture i projekcje podskórne nie są odpowiednie do badania tych struktur anatomicznych. Tutaj stosuje się rzut osiowy. Za pomocą tej projekcji można również zobaczyć skalistą część kości skroniowej, otwór podstawy czaszki, złamania czaszki.
Kość klinowa ma wiele różnych struktur. Radiolog musi mieć duże doświadczenie w prawidłowym odczytywaniu radiografii. Na zdjęciu rentgenowskim w osiowym rzucie różańca widoczne są skrzydła kości klinowej i podstawnej apofii.
W tym rzucie otwory są dobrze odrysowane: okrągłe, owalne i tylne poszarpane. W przypadku urazów czaszki (opadanie głowy, uderzenia kości potylicznej i wierzchołka) pojawia się linia złamania. Podczas oglądania widocznych linii złamania i żuchwy, a także podstawy apofii kości potylicznej.
Jeśli wykryje się patologię w jednej z tych anatomicznych struktur, promienie X mogą być uzupełnione za pomocą celowanych radiogramów dla dokładniejszej wizualizacji.
Podsumowując, chciałbym powiedzieć, że prześwietlenie czaszki i zatok przynosowych jest jednym z najtrudniejszych obszarów radiologii. Z powodu wielu formacji bardzo często można zobaczyć objawy na zdjęciu radiograficznym, które powstają w wyniku nakładania się i nakładania różnych szczegółów anatomicznych. Potrzebne jest wiele praktycznych doświadczeń, aby odróżnić tempo od patologii na obrazach zatok przynosowych i czaszki.
RTG nosa: cechy procedury
Lekarz nie zawsze wizualizuje patologię nosogardzieli za pomocą lusterka i nie wszystkie miejsca są dostępne do takiego badania. Dlatego niezwykle ważną wartością diagnostyczną jest prześwietlenie nosa, które pozwala na postawienie prawidłowej diagnozy w przypadku podejrzenia patologii. Badanie wykonuje się szybko i po pewnym czasie lekarz otrzymuje migawkę i zapis parametrów rentgenowskich zatok przynosowych (PPN).
Wskazania do badania
Wskazania do radiografii jamy nosowej są podejrzeniem urazu lub procesu patologicznego. Badanie jest zalecane w takich przypadkach:
- jeśli istnieje podejrzenie, że w zatokach znajdują się ciała obce (szczególnie ważne dla małych dzieci);
- jeśli podejrzewa się uszkodzenie przegrody nosowej;
- jeśli u pacjenta zdiagnozowano zapalenie zatok pod postacią jakiejkolwiek postaci - ostrej lub przewlekłej;
- stałe zatkanie nosa;
- zaniedbana próchnica;
- potrzeba podnoszenia zatok;
- jeśli lekarze mają powód, by podejrzewać raka, zlokalizowanego w zatokach;
- z dolegliwościami bólowymi w części twarzowej szkieletu bez wyraźnego powodu;
- z krzywizną przegrody nosowej (na przykład wrodzona skrzywienie);
- możliwe zapalenie kości i szpiku;
- częste krwawienia z nosa;
- obecność cyst lub polipów nosa;
- przed operacją jamy nosowej w celu zaplanowania przebiegu operacji.
Jak wygląda zdjęcie rentgenowskie zatok
Badania są przeprowadzane szybko i nie wymagają przygotowania. Jedyną rzeczą, o której personel medyczny ostrzega przed prześwietleniem zatok jest konieczność usunięcia metalowej biżuterii - kolczyków, kolczyków, łańcuchów, ruchomych protez itp.
Lekarze będą rozmawiać o zasadach i procedurach dotyczących zdjęć rentgenowskich i skupią się na fakcie, że podczas zabiegu należy siedzieć cicho i nie ruszać głową, w przeciwnym razie można uzyskać obraz niskiej jakości i dokonać błędnej diagnozy. Lekarz zaleci ponowienie uszkodzonych zdjęć, dlatego w interesie pacjenta jest wykonanie jednej procedury.
Cechą charakterystyczną zatok jest to, że w celu uzyskania pełnego obrazu stanu obszaru zainteresowania lekarzem, w jednej projekcji nie będzie wystarczającej liczby zdjęć. Dlatego w trakcie diagnozy pacjent otrzyma dawkę promieniowania kilkakrotnie.
W przypadku wysokiej jakości zdjęć rentgenowskich zatok przynosowych (SNP) konieczne jest zrobienie zdjęcia w takich projekcjach:
- przednia projekcja, lub pozycja Caldwella - obraz umożliwia wizualizację zatok czołowych i sitowych z góry. Aby wykonać takie zdjęcie, pacjent musi przesunąć się nieco, aby dotknąć ekranu rentgenowskiego czołu i nosa;
- rzut boczny lub zdjęcie profilowe - ten obraz przedstawia zatoki klinowe, czołowe i szczękowe. Aby zrobić takie zdjęcie, pacjent musi otworzyć usta i oprzeć policzek i podbródek o ekran;
- projekcja podbródka czaszki - wykonywana w celu zbadania ścian zatok czołowych i klinowatych;
- Projekcja wody - pacjent odchyla głowę do tyłu i przyciska podbródek na ekranie. Ten obraz pomaga zobaczyć zatoki szczękowe, oczodoły, częściowo - sitową zatokę.
Z reguły nie ma potrzeby wykonywania zdjęć rentgenowskich zatok we wszystkich projekcjach. Wystarczy wykonać dwie projekcje, aby zdiagnozować patologię. W związku z tym pacjent otrzymuje podwójną dawkę promieniowania. Gdy istnieje pilna potrzeba, gdy występuje złożony uraz nosa, złamanie szkieletu twarzy, konieczne może być obszerne badanie z wieloma projekcjami.
Badanie przeprowadza się szybko, technik laboratoryjny ustala głowę pacjenta w pożądanej pozycji, pacjent wstrzymuje oddech i wykonuje zdjęcie. Wyniki uzyskuje się po 20-30 minutach, podaje się je pacjentowi w ramionach lub lekarzowi prowadzącemu. Wynik obejmuje zdjęcie rentgenowskie zatok przynosowych bezpośrednio i transkrypt w postaci wniosku.
Przeciwwskazania do prześwietlenia jamy nosowej
X-ray PPN ma przeciwwskazania. Zauważ, że wszystkie one są względne, co oznacza, że po zniknięciu bezpośredniego przeciwwskazania do procedury można to zrobić. Radiografia nie jest zalecana:
- kobiety w czasie ciąży;
- dzieci pierwszego roku życia.
Jeśli to konieczne, kobiety w ciąży są zastępowane przez komputer lub rezonans magnetyczny. Jeśli to możliwe, opóźnienie w diagnozie, pożądane jest, aby przeprowadzić po porodzie. Dla dzieci w pierwszym roku życia zdjęcia rentgenowskie są wykonywane wyłącznie zgodnie ze wskazaniami, a także zastępowane alternatywnymi metodami badań. W skrajnych przypadkach możliwe są niewielkie dawki promieniowania X.
Pozostali pacjenci przechodzą prześwietlenie zatok przynosowych bez ograniczeń. Żadne warunki nie wpływają na opóźnienie badania.
Kontrast z kontrastem
Jedną z najczęstszych diagnoz w otolaryngologii jest antritis. Rzeczywiście, nawet niewielki, ale przedłużony katar z dodatkiem infekcji bakteryjnej może powodować stan zapalny zatok o różnej lokalizacji, a częściej zatory szczękowe.
W przypadku wizualizacji zapalenia zatok najlepiej jest zdiagnozować za pomocą środka kontrastowego. Istotą procedury jest to, że substancja nieprzepuszczająca promieniowania, najczęściej jodolipol, zostanie wstrzyknięta do zatok przynosowych pacjenta za pomocą cienkiej igły. Ilość substancji jest minimalna - od trzech do pięciu mililitrów, dzięki czemu pacjent nie odczuje żadnych niedogodności.
Z powodu przejścia środka kontrastowego zauważono nawet drobne zmiany, w tym zapalenie zatok. Od dzisiaj istnieją alternatywne metody diagnozy, radiografia nosa z kontrastem jest stosowana rzadziej, a preferowane są CT lub MRI.
Materiał kontrastowy jest usuwany z ciała bez żadnych problemów - proces trwa od kilku godzin do dwóch dni.
Co mówią te zdjęcia
Jeśli badanie zostanie wykonane jakościowo, lekarz otrzyma cenny materiał diagnostyczny. Migawka nosa pomaga dostrzec następujące nieprawidłowości:
- ostry proces zapalny - charakteryzujący się pogrubieniem błony śluzowej, obecnością płynu w zatokach nosowych, zmianą konturu granicy zawartości;
- przewlekły proces zapalny - pogrubienie ścian i zwężone światło zatoki;
- zmiany pourazowe - naruszenie integralności kości, przemieszczenie fragmentów, pęknięcia;
- ciała obce;
- guzy są łagodne i złośliwe.
Blackout (białe plamki) w zatoce na zdjęciu rentgenowskim jest pierwszą oznaką patologicznego procesu, więc lekarze zwracają uwagę na formę zaciemnienia i jego lokalizację.
Uszkodzenie rentgenowskie zatok
RTG zatok do nosa nie jest szkodliwą procedurą, jeśli jest rzadko wykonywane i zgodnie ze wskazaniami. Dawka promieniowania odpowiada 0,03-0,05 mSV i nie przekracza maksymalnych dopuszczalnych wartości na rok.
Pacjenci często martwią się - ile razy można wykonać zdjęcie rentgenowskie. W związku z tym nie trzeba się martwić - diagnoza zatok nosowych jest łagodną procedurą, więc są one nawet dwa lub trzy razy w roku - nie zaszkodzi to waszemu zdrowiu, ale pomoże tylko przezwyciężyć patologię. (Użyj "Dozymetru pełnej wersji" na końcu artykułu).
Analogi
Rentgen nie jest unikalną procedurą. Obecnie z powodzeniem zastępuje go tomografia komputerowa lub rezonans magnetyczny. Oba te badania pomagają w wizualizacji trudnodostępnych obszarów szkieletu twarzy i patologii. W wielu przypadkach CT i MRI są jeszcze bardziej przydatne niż promieniowanie rentgenowskie SNP.
Radiografia nosa - bezpieczne badanie tych miejsc, które są trudne do wizualizacji, nawet podczas oglądania za pomocą specjalnych urządzeń. W trudnych przypadkach lekarze zalecają wykonanie zdjęcia rentgenowskiego.
Kto daje wskazówki do prześwietlenia i gdzie to robią
Kierunek badania może dać kilku specjalistów. Często poleca otolaryngologa rentgenowskiego, który jest bezpośrednio zaangażowany w problemy ucha, gardła i nosa. Dentysta powinien także ocenić stan jam nosa, który będzie musiał wykonać implantację.
Czasami kierunek prześwietlenia nosa można również uzyskać od okulisty, jeśli lekarz podejrzewa problem z boku nosa (na przykład, gdy istnieje nacisk na narząd wzroku guza).
Najlepiej przeprowadzić badania w specjalistycznej placówce medycznej według profilu. Wiele wydziałów lub gabinetów stomatologicznych uzyskało cyfrowy sprzęt rentgenowski i pomyślnie przeprowadziło diagnostykę. Jeśli klinika nie ma takich udogodnień, diagnostyka może być przeprowadzona w ośrodku medycznym.
W Moskwie średnio można postawić diagnozę na 1500 rubli. Wysoka cena w tej kategorii to 2200 rubli. W przybliżeniu taka sama jest procedura w innych regionach Rosji.
Kiedy wykonywane jest prześwietlenie zatokowe
Rentgen zatok jest informacyjną i niedrogą metodą diagnostyczną, która pozwala ocenić stan wszystkich zatok przynosowych. Dzięki niemu można zobaczyć stany zapalne, ciała obce, guzy, torbiele, polipy, a także anomalie i patologie kostnego szkieletu czaszki. Zdjęcie rentgenowskie zatok przynosowych, jako metoda wizualizacji, jest popularne wśród lekarzy różnych kierunków - otorynolaryngologów, dentystów, chirurgów.
Wskazania dla
Zdjęcie rentgenowskie nosa przedstawiono w następujących przypadkach:
- urazowe uszkodzenie czaszki twarzy, w celu rozpoznania złamań i ciał obcych;
- podejrzenie chorób zapalnych (zapalenie zatok - zapalenie zatok, zapalenie zatok czołowych, zapalenie kości i nosa, zapalenie kliniczne) w celu zdiagnozowania dotkniętego obszaru i monitorowania wyników leczenia;
- skrzywienie przegrody nosowej;
- złośliwe nowotwory;
- łagodne nowotwory, torbiele, w celu wyjaśnienia rozmiaru i umiejscowienia;
- przed i po operacji.
Przeciwwskazania
Zdjęcie rentgenowskie zatok ma następujące przeciwwskazania.
- Ciąża jest bezwzględnym przeciwwskazaniem do badań nad promieniowaniem ze względu na możliwy patologiczny wpływ na płód.
- Ciężki niedobór odporności jest względnym przeciwwskazaniem.
Przygotowanie
Radiografia zatok nosowych odnosi się do prostych i nieinwazyjnych metod badawczych, dlatego nie jest wymagane specjalne szkolenie.
Jak prześwietlenia nosa
Radiografię zatok przynosowych można przeprowadzić w kilku projekcjach za pomocą urządzenia rentgenowskiego ze specjalną kasetą. Podczas prześwietlenia pacjenta pacjent znajduje się w różnych pozycjach - stojącej, siedzącej lub leżącej. Radiografia kości nosowych jest podobna. Dekodowanie obrazu jest przeprowadzane przez radiologa.
Zdjęcie rentgenowskie PPN (zatoki przynosowe) można wykonać na kilka sposobów.
- Projekcja nasolpiny (potyliczno-czołowa). Pacjent leży, pielęgniarka kładzie głowę tak, że czoło i czubek nosa dotyka kasety. Podczas stosowania tej metody najlepiej widać obszary czołowe, a sitowatość i szczękę (szczęki) - gorzej.
- Nasopodborochnaya projekcja (potylica-podbródek) odbywa się w pozycji pacjenta leżącego twarzą w dół z otwartymi ustami. Nos i podbródek dotykają kasety. Taki rzut obrazu dobrze pokazuje przednie, szczękowe wyrostki, komórki etosowego błędnika i zatoki klinowe. Aby zobaczyć poziom płynu w zatokach, stosuje się tę samą technikę, ale w pozycji siedzącej.
- Projekcja boczna (bitemporalna) implikuje takie położenie pacjenta, gdy płaszczyzna strzałkowa głowy jest równoległa do kasety. W projekcji bocznej, zatoki czołowe, klinowe i gorzej - zatoki sitowe są wyraźnie widoczne.
- W projekcji osiowej (pionowy podbródek) SNP (zatoki przynosowe) pacjent znajduje się w pozycji leżącej, z głową odrzuconą do tyłu i przyłożoną do części ciemieniowej głowy do taśmy. Dobrze zdefiniowane zatoki w kształcie klina.
Stosowanie w pediatrii
Zdjęcie rentgenowskie nosogardła dziecka oprócz historii i rinoskopii, wyniki badań laboratoryjnych są dobrym narzędziem do diagnozowania i rozróżniania różnych patologicznych procesów zatok przynosowych. We wczesnym dzieciństwie (do 3 lat) stosowanie metod radiacyjnych jest niepożądane, więc w skrajnych przypadkach zalecany jest prześwietlenie rentgenowskie.
Jak szkodliwe jest dziecko rentgenowskie
Obciążenie promieniowaniem podczas stosowania promieni Roentgena jest wyjątkowo małe. Istnieje opinia, że szkoda wyrządzona ciału podczas przejścia współczesnych metod diagnostyki radiologicznej jest mniejsza, ale tak nie jest. W przeciwieństwie do tomografii komputerowej, podczas której pobierane są liczne plasterki, a wiele strzałów jest uzyskiwanych, promieniowanie rentgenowskie wytwarza znacznie mniejsze obciążenie promieniowaniem. W związku z tym ryzyko dla zdrowia ludzi jest minimalne.
Wyniki
Roentgenogram zatok przynosowych oceniany jest za pomocą takiego wskaźnika, jak pneumatyzacja, czyli przewietrzenie jam zatok. Normalna pneumatyzacja zachodzi w przypadku braku patologii badanego obszaru, podczas gdy kolor zatok przynosowych jest podobny do koloru orbity. Tak więc, w obecności procesu patologicznego, zatoki ciemnieją, to znaczy ich kolor na zdjęciu rentgenowskim będzie lżejszy niż na orbicie.
Promienie rentgenowskie kości nosa ocenia się zgodnie ze stanem zachowania szkieletu kości czaszki, a jeśli nie jest zgodny z normą, wykazuje złamania, pęknięcia lub przemieszczenie.
Diagnostyka polipa
Polipy to łagodny wzrost nabłonka w zatokach.
Duże polipy nie stanowią trudności diagnostycznych: rozszerzają się, wypadają z zatok w jamie nosowej i stają się widoczne po oględzinach. Do wykrywania małych polipów wymaga dodatkowego badania. Zdjęcie rentgenowskie zatok przynosowych pomaga ocenić dokładną lokalizację wzrostu polipów, jego przybliżoną strukturę (zgodnie z jednorodnością cienia) i wielkość.
Rozpoznanie migdałków
Adenoid jest przerośniętym migdałkiem gardłowym. Diagnoza to nie jest wielka sprawa. Podczas badania pacjent będzie skarżył się na trudności w oddychaniu przez nos, podczas snu usta są zawsze w połowie otwarte, istnieje tendencja do jednostronnego zapalenia ucha.
Podczas przeprowadzania rinoskopii tylnej można określić wielkość migdałków i ich lokalizację. Badanie rentgenowskie nosogardła wykonuje się w projekcji bocznej i pozwala ustalić stopień przerostu (I, II, III) ciała migdałowatego w drożności choanalnej.
Jak wygląda zapalenie zatok w obrazach?
Zdjęcie rentgenowskie zatok szczękowych jest niezbędną metodą diagnostyczną. Radiografia zatok szczękowych (szczękowych) sugeruje bakteryjne zapalenie błony śluzowej zatok, jeśli zdjęcie wykazuje ciemnienie w górnej szczęce, ma nieregularne krawędzie i pogrubione ściany. Pus ma biały kolor, podobny do mleka.
Dawka promieniowania jest bardzo mała, więc możesz zrobić zdjęcie z zatokami dwukrotnie: ustalić diagnozę i kontrolować leczenie.
Jak często można robić prześwietlenia nosa
Częstotliwość tego badania zależy bezpośrednio od dawki promieniowania, która daje jednostkę rentgenowską. W nowoczesnych urządzeniach obciążenie promieniowaniem podczas badania jest 10 razy niższe niż w przypadku nieaktualnych, dlatego radiografia zatok przynosowych może być wykonywana kilka razy w roku.
Wady metody
Rentgen zatok, jako metoda diagnostyczna, ma swoje wady, takie jak:
- zdjęcie rentgenowskie zatok przynosowych (PPN) daje obraz statyczny, który nie pozwala ocenić funkcji narządu;
- promieniowanie jonizujące może mieć szkodliwy wpływ na organizm ludzki;
- niska zawartość informacji w porównaniu z nowoczesnymi tomografami.
Możliwe skutki prześwietlenia
Wizualizując zatoki przy użyciu urządzenia rentgenowskiego, można doświadczyć efektów ubocznych. Potencjalne skutki promieniowania rentgenowskiego, szczególnie te częste, obejmują nieodwracalne zmiany skórne (na przykład rak). U osób podatnych na choroby krwi możliwe są zmiany w składzie osocza, prawdopodobnie rozwój białaczki. Promienie rentgenowskie na płodzie mają szkodliwy wpływ, ponieważ są dziesięć razy bardziej podatne niż organizm dorosły. Płód może tworzyć różne guzy, wrodzone wady rozwojowe; kobieta może mieć poronienie.
RTG zatok: wskazania, przeciwwskazania, interpretacja wyników
Badanie radiologiczne zatok i przydatków nosa jest stosowane w medycynie od prawie wieku. Chociaż warto zauważyć, że na początku lekarze traktowali promieniowanie rentgenowskie z ostrożnością. Dziś radiografia jest niezbędną metodą diagnostyczną w dziedzinie otolaryngologii, która umożliwia identyfikację niemal każdej choroby zatok nawet we wczesnym stadium jej rozwoju.
Ten rodzaj egzaminu ma zdolność do prowadzenia wszystkich placówek medycznych posiadających wyspecjalizowany pokój i sprzęt.
Wskazania do zatok rentgenowskich
Badanie radiologiczne zatok nosowych jest informacyjną metodą diagnostyczną, która pozwala określić rozwój w obliczu głowy zmian patologicznych o innym charakterze, w tym zakaźnych.
Najczęściej pacjenci są kierowani do badania rentgenowskiego zatok, gdy:
- Bolesne odczucia na twarzy.
- Ciągle duszny nos.
- Uraz z przodu głowy.
- Prowadzenie próchnicy.
- Podejrzenie rozwoju różnych rodzajów formacji (polipy, cysty, guzy).
- Ciężkie krwawienia z nosa.
- Uderzaj w jamę nosową przedmiotów obcych ciału.
- Częste bóle głowy o niepewnej naturze.
Najczęstszą przyczyną zatok rentgenowskich jest ich zakaźne zapalenie, tak zwane zapalenie zatok, któremu towarzyszy nagromadzenie śluzu lub ropy. W tłumaczeniu z łaciny termin "zapalenie zatok" oznacza zapalenie (zapalenie) zatok (zatok). Ta patologia może rozwijać się w jednym lub więcej zatokach nosowych.
W zależności od umiejscowienia stanu zapalnego, zapalenie zatok może pojawić się w postaci:
- antritis (zapalenie rozwija się w górnej części twarzy);
- zapalenie przednie (zapalenie jest skoncentrowane w przedniej części);
- etoiditis (choroba zapalna błon śluzowych zatoki sitowej);
- zapalenie ksenoidów (ośrodek zapalenia - kość klinowa).
Objawy zapalenia zatok obejmują:
- Zatkanie nosa.
- Obecność grubego sekretu, głównie żółtego lub zielonego.
- Bolesne odczucia, skoncentrowane w przedniej części głowy, między oczami, w okolicy górnej szczęki.
- Obrzęk wokół oczu i nosa.
- Kaszel
- 6. Ból w uszach.
- Zły zmysł węchu.
- Zwiększona temperatura ciała.
- Zwiększone zmęczenie, osłabienie.
Jeżeli wysoka temperatura, osłabienie ciała i pogorszenie ogólnego stanu łączą się z dolegliwościami pacjenta, jest on kierowany do przeprowadzenia pilnego badania radiograficznego.
Przygotowanie do wykonania prześwietlenia zatoki nosa
Wśród pozytywnych aspektów rentgenowskich zatok nosowych są:
- zawartość informacyjna;
- łatwość wdrożenia;
- tempo otrzymywania wyników ankiety;
- bezbolesność;
- niski koszt metody radiologicznej;
- dostępność. Zdjęcia rentgenowskie zatok nosowych można wykonywać w niemal każdej publicznej lub prywatnej klinice.
Ponadto badanie rentgenowskie zatok nie wymaga żadnego specjalnego przeszkolenia: promieniowanie rentgenowskie można wykonać w dowolnym dniu, bez żadnych ograniczeń dotyczących żywności. Ponadto diagnostykę rentgenowską można przeprowadzić niezależnie od stanu zdrowia pacjenta.
Głównym wymogiem badania rentgenowskiego jest:
- usunięcie wszystkich biżuterii i przedmiotów metalowych (szkieł, protez) znajdujących się w badanym obszarze. Wynika to z faktu, że tego rodzaju przedmioty mogą "zasłonić" część radiogramu, uniemożliwiając w ten sposób lekarzowi prawidłowe zinterpretowanie;
- podczas robienia zdjęcia, trzymaj głowę w bezruchu, jak to możliwe. Jeśli badany obszar jest źle ustalony, zdjęcie rentgenowskie może być rozmyte, nieczytelne, a zatem będzie musiało zostać ponownie napromieniowane.
Cechy rentgenowskie zatok nosowych
Zdjęcie rentgenowskie zatok nosowych można wykonywać zarówno w pionie, jak iw poziomie. Należy jednak zauważyć, że na zdjęciu radiologicznym wykonanym w pozycji na plecach bardzo trudno jest zidentyfikować płyn wewnątrz zatoki, zwłaszcza gdy jest on mały.
Najczęściej podczas badania pacjent stoi w urządzeniu, opierając podbródek na specjalnym stojaku. W tym samym czasie usta powinny być otwarte. Aby pacjent mógł wygodniej mocować głowę, w nowoczesnych urządzeniach zapewniono specjalne urządzenia wspomagające. Jeśli mówimy o urządzeniach rentgenowskich starej próbki, wcześniej używano piankowych zagłówków, worków z piaskiem lub elastycznych opatrunków, aby pomóc pacjentowi.
Aby chronić ciało przed promieniami Roentgena, stosowane są specjalne fartuchy ochronne.
Badanie rentgenowskie zatok nosowych przeprowadza się w czterech głównych projekcjach:
- Przód (pozycja Caldwella). Zdjęcie wykonane w takim rzucie pozwala nam badać zatoki czołowe i sitowe z góry. Aby wykonać projekcję z przodu, pacjent musi opierać się o ekran czołem i nosem, jakby nieznacznie przechylał głowę do przodu.
- Strona (w "profilu"). Roentgenogram wykonany w tej projekcji umożliwia badanie granic zatok szczękowych, czołowych i klinowych. Aby zrobić zdjęcie w widoku bocznym pacjenta, należy umieścić go z otwartymi ustami, tak aby jego podbródek dotykał ekranu.
- Projekcja Chin-czaszkowa, wykonywana w celu zbadania zatoki klinowej, a także przedniej i tylnej ściany zatoki czołowej.
- Rzut Watersa, na który pacjent musi odrzucić głowę i oprzeć brodę o ekran. Uzyskany w podobny sposób radiogram umożliwia oszacowanie struktury zatok szczękowych, dna orbity, a także przedniej części komórek zatok sitowych.
Pierwsze dwie projekcje są najczęściej używane w praktyce medycznej. Jeśli potrzebne są dodatkowe informacje, aby dokładniej zbadać proces patologiczny, pacjent może zostać wysłany w celu wykonania zdjęć rentgenowskich w innych projekcjach.
Po umieszczeniu głowy pacjenta w prawidłowej pozycji, próbnik rentgenowski jest wysyłany w celu zrobienia zdjęcia. Na jego polecenie pacjent powinien wstrzymać oddech na kilka sekund. Gdy technik laboratoryjny jest przekonany, że zdjęcie rentgenowskie było dobrej jakości, jest ono przekazywane do opisu przez radiologa. Migawkę opisu można przekazać osobiście pacjentowi lub przekazać lekarzowi prowadzącemu. Zasadą jest, że cała procedura prześwietlania, od początku diagnozy do otrzymania wyników badania, trwa nie dłużej niż piętnaście minut.
W wysokiej jakości migawce radiolog może zobaczyć:
- Obecność ostrego procesu zapalnego. Mogą to wskazywać następujące objawy:
- śluzowe pogrubienie;
- obecność poziomego poziomu płynu we wnęce zatoki;
- ukośnie zlokalizowana granica zawartości zatoki, co może wskazywać na ropienie.
- Przewlekłe zapalenie, którego obecność może wskazywać:
- znacznie pogrubione ściany;
- zwężające się światło zatoki, aż do całkowitego jej zniknięcia (brak pneumatyzacji).
- Konsekwencje urazu: złamania, pęknięcia, przemieszczenie fragmentów.
- Ciało obcego utknęło w nosie.
- Obecność cyst, polipów, guzów.
Obecność jakiegokolwiek procesu patologicznego może wskazywać na wyraźne zaciemnienie obrazu, różniące się kształtem.
Cechy radiografii z kontrastującymi zatokami
Jeśli lekarz podejrzewał obecność w okolicy zatok nosowych jakiegokolwiek rodzaju, może zlecić dodatkowe badanie rentgenowskie za pomocą środka kontrastowego. Ponadto tego rodzaju metodę diagnostyczną można zastosować przed operacją, która ma na celu leczenie przewlekłego zapalenia zatok.
Istota kontrastowania polega na utrzymywaniu w jamie zatoki za pomocą cienkiej igły od trzech do pięciu mililitrów substancji zawierającej jod (na przykład jodolipon). Ze względu na kontrast na zdjęciu RTG można wykryć wszelkie zmiany patologiczne, w tym niewielkie.
Przed wstrzyknięciem substancji jodu do jamy zatoki, wstrzykuje się miejscowy środek znieczulający.
Najtrudniej jest wstrzyknąć środek kontrastowy do jamy zatoki czołowej, ponieważ należy to zrobić wąską przetoką fronto-nosową za pomocą endoskopu.
Po wprowadzeniu jodu do jamy zatok przynosowych wykonuje się zdjęcie rentgenowskie. Około kilka godzin po rozpoczęciu tej procedury kontrastująca substancja zaczyna się samo-wydalać. Czasami proces ten jest opóźniony i może trwać do dwóch dni.
Warto zauważyć, że radiografia z użyciem substancji kontrastowej jest obecnie przeprowadzana znacznie rzadziej, ponieważ alternatywne metody badania, choć droższe, CT i MRI, stają się coraz bardziej popularne.
Jak niebezpieczna jest radiografia zatok? Przeciwwskazania
Ogólnie rzecz biorąc, prześwietlenie zatok nie jest niebezpieczną procedurą dla ludzkiego zdrowia. Zgodnie z danymi, w trakcie przeprowadzania badania rentgenowskiego na zwykłym sprzęcie medycznym, pacjent przyjmuje obciążenie promieniowaniem 0,05 mSv (milisievert). Dla porównania należy zauważyć, że średnio rocznie osoba otrzymuje promieniowanie w około 1 - 3 mSv.
Jeśli chodzi o to, ile razy w roku można wykonać tę procedurę, nie ma ścisłych zaleceń. Innymi słowy, możliwe jest wykonanie zdjęcia rentgenowskiego zatok w procesie leczenia wykrytej patologii. Jeśli nie ma specjalnej potrzeby, wówczas ta procedura jest korzystnie nie więcej niż dwa lub trzy razy w roku.
Jednak powinieneś wiedzieć, że prześwietlenie zatok ma kilka przeciwwskazań:
- Ciąża Przeprowadzanie badań rentgenowskich podczas noszenia dziecka jest surowo zabronione, ponieważ liczne badania wykazały, że promieniowanie rentgenowskie może negatywnie wpływać na rozwój płodu.
- Dzieci do 1 roku (względne przeciwwskazanie). Wynika to z faktu, że organizmy dzieci rozwijają się gwałtownie, istnieje ciągły podział komórek, w tym podstawa kostna głowy.
Jeśli istnieje potrzeba takiej procedury, dla przyszłych matek i dzieci przepisuje się USG lub MRI.
U wszystkich pozostałych pacjentów prześwietlenie zatok nie ma przeciwwskazań. Ta procedura może być wykonywana na dowolnym etapie choroby, z dowolnym stanem fizycznym pacjenta.
Konev Alexander, terapeuta, recenzent medyczny
3.831 łącznych wyświetleń, 16 wyświetleń dzisiaj