Nos - drzwi do ciała, przez nos oddychamy powietrzem. Z zimnem, ingerując w spokojne życie, rozmowę, oddychanie przez nos jest zakłócone. Są sytuacje, gdy nos jest cały czas wypchany, ale nie ma smarków. Ten stan jest alarmujący. Zanim zaczniesz rozwiązywać problem, zdecydowanie powinieneś dowiedzieć się, dlaczego pojawiły się zatory.
Zatkanie nosa bez przeziębienia może być objawem bardziej złożonej choroby.
Nos nie może oddychać, a objawy choroby są nieobecne. Sytuacja ma kilka przyczyn:
Początek choroby. Po raz pierwszy, kiedy drobnoustroje dostały się do organizmu, nie ma jeszcze żadnych objawów, występuje silny obrzęk błony śluzowej, ale nie występuje przeziębienie. Reakcja alergiczna. Reakcja na kwiaty, jedzenie, kurz. Rezultatem jest zatkany nos, brak śluzu, awaria układu hormonalnego, zatkany nos to reakcja na suche powietrze. Konieczne jest monitorowanie wilgotności śluzu, szczególnie podczas okresu podgrzewania. Duża koncentracja pyłu w powietrzu zaburza funkcjonalną pracę narządu, skrzywioną przegrody nosowej. Krzywizna jest wrodzona i nabyta. Ostateczne zatory formują się powoli przez długi czas: polipy, migdałki. Silny wzrost śluzu stopniowo tworzy niedrożność powietrza: zapalenie zatok, zapalenie zatok, zapalenie zatok czołowych, zapalenie błony śluzowej nosa. Zapalenie błony śluzowej, ropa w jamie blokuje przepływ powietrza, nadużywanie sprayów zwężających naczynia krwionośne.
Nos jest zatkany, nie ma zimna - sytuacja jest poważna. Wydaje się, że nie ma powodu do niepokoju - temperatura jest normalna, głowa nie boli, nie ma kaszlu, ale ta sytuacja jest alarmująca. Kanały nosa są zablokowane - problem może prowadzić do poważnych komplikacji. Mózg nie otrzymuje wystarczającej ilości tlenu, ciało szybko się męczy, jego działanie jest obniżone, trudno zasnąć, aw rezultacie wzrasta temperatura, chroniczne zmęczenie. Bez operacji nie możesz tego rozgryźć. Posłuchaj ogólnego stanu. Boli, jest uczucie pieczenia w jamie nosowej, łzawienie, częste migreny - objawy, które wymagają uwagi. Jak nie przegapić choroby, co robić? Warto to zrozumieć.
Różny wiek charakteryzuje się różnymi problemami z nosami dzieci. Główne cechy odróżniające dziecko od osoby dorosłej:
niemowlęta mają wąskie kanały nosowe. Powietrze przepływające przez nie jest niewystarczające do prawidłowego oddychania, dlatego dzieci często są połączone z oddychaniem w jamie ustnej, oddychanie przez błony śluzowe, przekrwienie wysuszonego śluzu, stan zapalny suchej błony - wiele źródeł trudności z oddychaniem, występuje u dzieci w wieku od dwóch lat.
Pozostałe powody są podobne do starszych. Głównym problemem diagnostyki pediatrycznej jest podobieństwo objawów. Jak postawić diagnozę?
W przypadku zatkania nosa skonsultuj się ze specjalistą. Po przeprowadzeniu niezbędnych badań lekarz po zbadaniu wyników testów zdiagnozuje i zaleci leczenie. Kontrola odbywa się za pomocą specjalnego sprzętu i odpowiednio dobranego oświetlenia. Szczególną uwagę poświęca się skargom pacjenta, wyjaśnieniu czasu trwania problemu, powiązanych chorób, pracy i środowiska domowego.
W razie potrzeby stosuje się dodatkowe badanie:
USG, badanie krwi (immunologiczne, alergiczne, biochemiczne), rozmaz z jamy nosowej, prześwietlenie.
Istnieje kilka metod diagnostycznych:
rinoskopia przednia. Ten typ determinuje odkształcenie przegrody, różne nowotwory, powiększone stawy nosowe, nieżyt nosa w tle alergii. Wadą takiej diagnozy jest słaba widoczność nosogardzieli, tylnej ściany i trudno dostępnych miejsc. Prowadzony przez otwarte usta. Specjalista ma łatwy dostęp do nosogardła, kanałów słuchowych, możliwość rozważenia rozwoju adenoidów. Wady inspekcji - dla dzieci jest bardzo trudne do zastosowania. Złoty sposób diagnozowania. Za pomocą elastycznego urządzenia, kamera jest zamontowana na końcu, jama nosowa jest łatwo kontrolowana. Dodatkowo zarejestrowany obraz. Metoda ta pozwala na jednoczesne wykonywanie małych operacji (usuwanie polipów w nosie, kauteryzacja naczyń krwionośnych), Rhinopneumometria. Głównym zadaniem lekarza - w celu określenia stopnia powietrza przez kanały nosowe. Ze specjalnym urządzeniem pod ciśnieniem powietrze jest pompowane lub wydmuchiwane, co determinuje ciśnienie. Przy najmniejszych wątpliwościach stosuje się diagnostykę rentgenowską i MRI jest podłączony.
Tylko lekarz określa, który rodzaj diagnozy jest odpowiedni w danym przypadku. W domu, z większą obiektywnością, można łatwo zidentyfikować kilka źródeł zablokowanego nosa. Katar po przejściu przeziębienia minął - przeszkoda pozostała. Wciąż używasz leków zwężających naczynia krwionośne. Powodem jest przyzwyczajenie się do leku terapeutycznego. W takim przypadku wzrost liczby wkraplania prowadzi do pogorszenia sytuacji. Łatwo jest sprawdzić zamierzoną wersję - jeśli nie odczujesz ulgi w nosie lub efekt szybko się zatrzymuje, diagnoza jest prawidłowa.
Po zaszczepieniu kanałów nosowych, nie odczuwa się w ogóle wyniku, najprawdopodobniej w jamie nosowej występują polipy. Natychmiast zwracaj uwagę na bóle głowy, z polipami często bóle głowy (jak bez powodu).
Jedna nozdrza oddycha, druga jest ułożona - obcy przedmiot lub uszkodzenie może działać jako przeszkoda. Aby sprawdzić położyć się na boku, co odpowiada nie oddychającej zatoce, i położyć się na około dwadzieścia minut. Zatkanie nie zniknęło, najprawdopodobniej coś jest w nosie, a jeśli przesunęło się do następnego kanału nosowego, prawdopodobnie istnieje skrzywienie. Z krzywizną przegrody w ciągu dnia obrzęk ustępuje, aw nocy powraca.
Aby ocenić, jak mocno układane są kanały nosa, w domu pomoże pomocna metoda. Zamknij jedno nozdrze, przynieś kawałek bawełny do drugiego. Wdychaj przez wolne przejście i patrz, jak poruszają się włókna. Powtórz procedurę dla przeciwnej strony.
Podejście do leczenia określa specjalista, na podstawie diagnozy. Kompleks terapii obejmuje szereg procedur, pigułek, które pomagają rozwiązać problem. Poniższe procedury zmniejszają stan przeciążenia:
mycie ruchów solą fizjologiczną. Narzędzie można przygotować samodzielnie, zakupić w aptece, używać nebulizatora Kukushka. Prowadzone w klinice, stosowane u pacjentów, którzy nie radzą sobie z myciem przewodów nosowych Masaż punktów biologicznie aktywnych, ćwiczenia oddechowe, procedury fizjoterapeutyczne (np. Laserowe).
Oprócz procedur używają leków, które mogą leczyć zatory bez przeziębienia. Nie zawsze naprawiają problem, zazwyczaj łagodzą stan pacjenta:
krople, które zwiększają napięcie naczyń krwionośnych (długodziałające, średnie i krótkie). Efekt kropli jest natychmiastowy, ze względu na wzrost światła w naczyniach. Na przykład, Xylometazoline, Pinosol. Długotrwałe stosowanie uzależnia. Miejscowa substancja biologicznie czynna, która jest częścią, jest używana do alergii, kataru, zapalenia zatok. (Nasonex) Ziołowe leki homeopatyczne (Sinupret) przywracają funkcję śluzową, poprawiają przepływ snu i przywracają układ odpornościowy.
Nos jest wypchany - stwierdzono nieprawidłowość chirurgiczną, lekarz zaleci operację:
Senoplatiska stosuje się do zakrzywionej przegrody, konchotomia koryguje przerost dolnej żyły nosowej, adenotomia usuwa przerost adenoidalny, specjalna pętla usuwa polipy, można badać i usuwać guzy nosa, zaawansowane zapalenie zatok wymaga również operacji.
W domu problem chronicznego przeciążenia pomoże w leczeniu tradycyjnych leków. Różnych wywarów, kropel warzyw oczyścić nos i poprawić układ odpornościowy. Powszechnie stosowane:
aloes, rumianek, tutsan, kalanchoe, sok z marchwi z rokitnikiem (1 do 1), sok z cebuli, rozcieńczony wodą (1 do 1), roztwór soli morskiej.
Typowe metody terapii w domu mogą obejmować:
gorąca herbata, tynki musztardowe, gorące kąpiele stóp, gorące prysznice.
Dziwne jedzenie to dziwny, ale skuteczny sposób leczenia zatory u dorosłych. Dania o wysokiej zawartości przypraw są w stanie usunąć uczucie zatłoczenia.
Specjalne zabiegi dla dzieci:
ciepłe gotowane jajko do podgrzania nosa, olej cebulowy (podawany w infuzji), smarować kanały nosowe, krople aloesu, dla niemowląt - mleko matki.
Zatłoczenie, z lub bez wycieku nosa, może powodować szereg zmian w ciele. Trudność swobodnego wdychania powietrza przez nos prowadzi do komplikacji:
zmniejszenie zmysłu węchu, aż do całkowitego braku (czasami bez powrotu do zdrowia), okresowo pojawiają się bóle głowy (brak tlenu we krwi), chrapanie pojawia się w nocy, zatoki szczęki są zatkane, zmiany w mózgu, zmniejszona wydajność, ciągłe zmęczenie.
Podobny problem męczy ponad tydzień - pilnie do lekarza. Zatory nie mogą być traktowane bez określenia źródła zdarzenia. Jeśli zastosujesz się do zaleceń, możesz powiedzieć: "Mogę oddychać! Oddycham i mówię swobodnie! "
Atrezja i zwężenie dróg nosowych może być wrodzone lub nabyte. W tym ostatnim przypadku ich przyczyną mogą być ropne i ropne choroby o charakterze niespecyficznym i specyficznym, zakończone procesem powstawania blizn z tworzeniem się synas lub całkowitych blizny blizn, które całkowicie wykluczają jedną lub obie połówki nosa z procesu oddechowego. Zgodnie z anatomicznym położeniem, te stany patologiczne są podzielone na przednie, należące do nozdrzy i przedsionka nosowego, środkowe, znajdujące się w środkowych częściach wewnętrznego nosa, oraz tylne, które znajdują się na poziomie joan.
Przedwczesna atrezja i zwężenie przedsionka nosa. Zamknięcie nozdrzy może być wrodzone lub nabyte. Wrodzona okluzja jest rzadko obserwowana i objawia się obecnością błony śluzowej skóry, rzadziej przez tkankę łączną, a wyjątkowo rzadko przez chrząstkę lub przegrody kostne. Występowanie tej deformacji jest spowodowane upośledzoną resorpcją tkanki nabłonkowej, która zatyka nozdrza płodu, aż do 6 miesiąca życia wewnątrzmacicznego. Nabyta okluzja występuje częściej ze względu na proces powstawania blizn, który występuje w chorobach, takich jak kiła, toczeń, odra, błonica, szkarlatyna, urazy, częste powtarzane wypalanie w określonym obszarze. Zwykle zatkanie nozdrzy jest jednostronne i rzadko obustronne. Membrana wypełniająca może mieć różną grubość i gęstość, litą lub perforowaną, krawędź lub zawierać jeden lub dwa otwory.
Leczenie jest chirurgiczne, długotrwałe i często nieskuteczne z powodu wyraźnej tendencji do przywracania okluzji poprzez wzrost tkanki bliznowatej i kurczenie się tkanek tworzących nozdrza. Często powtarzające się operacje prowadzą do jeszcze większych deformacji przedsionka nosa, co często powoduje konflikt między pacjentem a lekarzem.
Podstawową zasadą leczenia atrezji w wejściu do nosa jest wycięcie nadmiaru tkanki i pokrycie powierzchni rany cienkim przeszczepem skóry na trzonie podającym, pobranej z najbliższego obszaru twarzy. Klapa jest mocowana za pomocą szwów i tamponów lub elastycznej gumowej rurki, która nie powinna naciskać na klapkę, w przeciwnym razie będzie się ona wyginać, ale tylko utrzymywać ją w kontakcie z leżącą pod nią powierzchnią rany.
Niewydolność ("słabość") skrzydeł nosa. Ta anomalia jest wynikiem rozwoju dwustronnej zanik zewnętrznych mięśni Nos: Erector mięśni górnej wargi i skrzydła nosa i mięśni nosa w rzeczywistości składa się z dwóch belek - krzyża, zwęża otwór nosowy i skrzydło, które ściąga skrzydła nosa i rozszerza nozdrza. Funkcją tych mięśni jest to, że przy wzmożonym oddychaniu podczas wdechu, rozszerzają wejście do nosa, popychając skrzydła nosa, podczas wydechu - pociągają je razem. Zanikom tych mięśni towarzyszy również zanik chrząstki. Kiedy atrofia tych mięśni ulega atrofii, a chrząstki bocznej ściany nosa, dzięki czemu skrzydło nosa staje się cienkie, traci sztywność. Zmiany te prowadzą do utraty fizjologicznej funkcji nozdrzy, skrzydła nosa zamieniają się w pasywne zawory, które zapadają się w trakcie wdechu i rozszerzają się wraz z wydechem pod wpływem strumienia powietrza.
Według obserwacji V. Rakovyana, niewydolność skrzydeł nosa rozwija się przez długi czas (15-20 lat) z przewlekłym naruszeniem oddychania nosowego (adenoidizm, polipowatość nosa, atrezja Joan'a, itp.).
Leczeniem tej anomalii jest zastosowanie nacięć w kształcie klina na wewnętrznej powierzchni skrzydeł nosa i zszycie ich krawędzi, aby nadać skrzydełom nosa pewną sztywność lub noszenie protez rurowych. W odpowiednich warunkach anatomicznych możliwe jest wszczepienie płytek chrzęstnych pobranych z przegrody nosowej.
Medyczna atrezja i zwężenie dróg nosowych. Ten rodzaj zakłóceń w kanałach nosowych jest spowodowany tworzeniem zrostów (włóknistych prążków) między przegrody nosowej a stożkami nosowymi, częściej niższą. Przyczyna powstawania zrostów może służyć jako powtarzające się interwencje chirurgiczne w nosie, w którym naruszona jest integralność błony śluzowej powierzchni zwróconych do siebie nawzajem. Utworzone po obu stronach granulacji, rozszerzające się i przylegające, są zorganizowane w tkankę bliznowatą, która napina boczne i przyśrodkowe powierzchnie kanałów nosowych, zwężając je, aż do całkowitego zaniku. Przyczyną zrostów mogą być również urazy nosa wewnętrznego, na które nie udzielono w porę wyspecjalizowanej opieki, a także różne zakaźne choroby banalne i specyficzne.
Obróbka chirurgiczna, polegająca na wolumetrycznej resekcji zrostów i oddzieleniu powierzchni rany za pomocą tamponów lub specjalnych płytek wprowadzających, na przykład oczyszczonej błony rentgenowskiej. Kiedy masywne klejone, aby osiągnąć pozytywny rezultat bywa nie tylko wyrwaniu zrosty, ale także resekcję zlewu lub umywalki, a gdy odchylenie przegrody nosowej ku wyciętych zrostów produkować kristotomiyu podslizistuto lub resekcji przegrody nosowej.
Inną postacią mediany zwężenia kanałów nosowych może być dysgeneza niektórych elementów morfologicznych nosa wewnętrznego ze zmianami ich kształtu, umiejscowienia i objętości. Zasadniczo ten typ nieprawidłowości obejmuje rozrost konchy, wpływając zarówno na tkankę miękką, jak i na szpik kostny. W tym przypadku, w zależności od rodzaju rozrostu, wykonuje się podśluzówkową resekcję ścięgna nosa lub jego boczne przemieszczenie poprzez siłą łamiącym go za pomocą gałęzi nosowych lustra Killiana. W tym ostatnim przypadku, aby utrzymać osłonę w pozycji, jaką się jej podaje, z boku operacji zostaje wytłoczona tamponada nosa, która jest utrzymywana przez 5 dni.
Jeśli jest to niemożliwe, aby przesunąć dolną powłokę nosovyyu ten sposób B.V.Shevrygin (1983) zaleca się następujące operacje: silne kleszcze chwycić concha nosa wzdłuż całej długości, i jest złamanie jego mocowanie w miejscu przez podniesienie w górę (mechanizm dźwigni). Po tym łatwiej jest przesunąć się do bocznej ściany nosa.
Kiedy mediopozitsii środkowy małżowiny obejmujący szczelinę i zapobiegając węchowe nie tylko oddychanie przez nos, ale węchowy funkcja lateroposition tej procedury, ale umywalki produkować B.V.Shevrygina i M.K.Manyuka (1981). Istota tej metody jest następująca: po znieczuleniu nożyczkami Shtruikena, ścięgno nosa jest nacinane w kierunku poprzecznym w miejscu największej krzywizny. Następnie, z gałęziami zwierciadła Killiana, zakrzywiony segment jest odsuwany na boki, a między nim a przegrody nosa umieszcza się ciasno zwinięty wałek z gazy. W przypadku skrzywienia przedniej części powłoki, autorzy zalecają uzupełnienie operacji wycięciem w miejscu jego zamocowania, co zapewni jej większą mobilność.
Przyczyny medialnego uszkodzenia kanałów nosowych można przypisać dystopii poszczególnych struktur anatomicznych jamy nosowej, charakteryzującej się tym, że zwykłe formacje w ich rozwoju znajdują się w nietypowym miejscu. Anomalie te obejmują błoniastą środkową muszkę nosową (koncha bullosa), dystopię przegrody nosowej i jej części itp.
Najczęstszą anomalią w rozwoju struktur eidonasal jest bulla pośrednia małżowinowa, jedna z komórek sitowych. Pochodzenie byka może wynikać z funkcji konstytucyjnej sitowej kości, które mogą być łączone z innymi wadami twarzoczaszki, w może być spowodowane przewlekłym prąd długotrwały etmoidita, co prowadzi do wzrostu komórek, w tym komórek środkowej małżowiny nosowej, głównie prowadzone przez jego wycięcie za pomocą fenestrowanego konchotomu, jednak często prowadzi to do powstawania zrostów, dlatego wielu autorów zaleca przeprowadzenie tego typu dysplazji lub resekcji półpneumatycznej zawartą byków (dla małych i średniej wielkości), ani tak zwanej operacji kości z tworzywa sztucznego z dużą byków.
Pierwszy sposób polega na pionowym przekroju błony śluzowej nad bulli, jej oderwaniu od części kostnej, wycięciu pęcherza kostnego, umieszczeniu utworzonej klapki błony śluzowej na bocznej ścianie nosa i przymocowaniu jej tamponem.
Druga metoda wyróżnia się tym, że nie jest to całkowicie usuwana bańka kostna, ale tylko jej część, która przylega do przegrody nosowej. Resztę zmobilizowano i wykorzystano do stworzenia normalnego małżonka środkowego. Klapka błony śluzowej jest używana do przykrywania uformowanej skorupy, w przeciwnym razie odsłonięta kość może być pokryta ziarniną ziarnistą, a następnie jej blizna i tworzenie zrostów.
Anatomia patologiczna. Ten typ stanów patologicznych charakteryzuje się głównie atrezją joana. które mogą być pełne lub częściowe, dwustronne lub jednostronne, z kilkoma otworami w tkance okluzyjnej, te ostatnie mogą być włókniste, chrząstki lub kości, jak również w kombinacjach tych trzech rodzajów tkanki. Grubość przepony oddzielającej jamę nosową od nosogardzieli wynosi od 2 do 12 mm. Jednostronne zatkanie choanae jest bardziej powszechne. Pochodzenie tego gatunku jest najczęściej wrodzone i rzadziej - w wyniku wszelkich radykalnych interwencji chirurgicznych w tym obszarze ze skłonnością pacjenta do nadmiernego tworzenia się tkanki bliznowatej.
Patogeneza wrodzonych atrezja nozdrzy tylnych do tej pory pozostaje dyskusyjna Problem: niektórzy autorzy uważają, że ich przyczyną jest kiła wrodzona, inni uważają, że atrezja nozdrzy tylnych podobne do wad rozwojowych płodu, w którym nie ma resorpcji bucco-nosowy membrana z którego utworzone podniebienie miękkie.
Objawy objawiają się głównie z naruszeniem oddychania przez nos, w zależności od stopnia drożności joan. Przy jednostronnej atrezji, najczęstszą jest zatkanie połowy nosa, obustronne - całkowity brak oddychania przez nos. Noworodek z całkowitą atreją hoan nie może prawidłowo oddychać, ssać i w dawnych czasach umarł w pierwszych dniach po urodzeniu. W przypadku atrezji częściowej możliwe jest karmienie nosowe, ale z dużą trudnością (duszenie, kaszel, trudności w oddychaniu, stridor, sinica). Przetrwanie dziecka z całkowitą atreją jest możliwe tylko pod warunkiem, że otrzymał odpowiednią interwencję chirurgiczną w celu zapewnienia oddychania przez nos w pierwszym dniu po urodzeniu. Przy częściowej atrezji witalność dziecka zależy od stopnia jego adaptacji do oddychania w jamie ustnej. U dzieci i dorosłych obserwuje się, w różnym stopniu, częściowe zachodzenie joan, zapewniając przynajmniej minimalną możliwość oddychania przez nos.
Inne objawy to zaburzenia węchu, smaku, bóle głowy, zły sen, drażliwość, zmęczenie, fizyczne (masa ciała i wzrost) i upośledzenie umysłowe, dysmorfia czaszkowo-twarzowa itp.
W przypadku rinoskopii przedniej zwykle wykrywa się skrzywienie przegrody nosowej po stronie atrezji, małżowin nosowych jest zanikowy, niebieskawe po tej samej stronie, światło wspólnego kanału nosowego zwęża się w kierunku stawów skokowych. Gdy rinoskopia tylna jest określona przez brak światła jednego lub obu joan z powodu ich przykrywania gładką włóknistą tkanką.
Rozpoznanie ustala się na podstawie subiektywnych i obiektywnych danych. Dodatkowe badania przeprowadza się za pomocą sondowania nosowego za pomocą sondy podobnej do dzwonka, a także dyfrakcji rentgenowskiej, która umożliwia różnicowanie atrezji włóknistej i chrzęstnej z atrezją kości.
Diagnostykę różnicową wykonuje się z guzami szyjki macicy i guza nosogardzieli.
Leczenie. U noworodków odzyskanie oddychania przez nos wykonuje się w kolejności natychmiastowej opieki po porodzie. Objawy atrezji choanalnej polegają na braku oddychania przez nos, gdy usta są zamknięte, błękitu warg i twarzy, silnego lęku, braku normalnej inhalacji po porodzie i płaczu. Te noworodki robią dziurę w membranie pokrywającej choany z nosogardła za pomocą sondy, trokaru lub dowolnego metalowego instrumentu, takiego jak kaniula do wykrywania rurki słuchowej z bezpośrednim przedłużeniem otworu wykonanego za pomocą łyżki.
U dzieci, młodzieży i dorosłych zabieg chirurgiczny przeprowadzany jest w sposób planowy, polega na wycięciu włóknistej lub chrzęstnej przepony i zachowaniu światła choany poprzez umieszczenie w niej sondy o odpowiedniej średnicy. W przypadku atrenii kości zabieg chirurgiczny staje się znacznie bardziej skomplikowany, ponieważ przed wykonaniem głównego etapu operacji konieczne jest uzyskanie dostępu do przegrody kostnej, którą należy wyciąć. Aby to zrobić, wykonaj serię wstępnych etapów, polegających na usunięciu dolnych małżowin, częściowej lub całkowitej resekcji przegrody nosowej lub jej mobilizacji, a dopiero potem usuń barierę kostną, ubijając ją dłutem i rozszerzając otwór za pomocą kleszczy kostnych. Lekarze chirurdzy rozwinęli różne podejścia do przedmiotu oddziaływania - do nosa, przez transseptal, pozamoskwilową i przeznasadową. Gotowe przelewy są zapisywane za pomocą specjalnych kanalizacji.
Wąskie kanały nosowe są akceptowalną anatomiczną cechą górnych dróg oddechowych u dzieci poniżej trzeciego miesiąca życia. Niepokój spowodowany jest tym, że wraz ze wzrostem dziecka przestrzeń pomiędzy sparowanymi kośćmi nie wzrasta. Procesy dystroficzne hamują układ odpornościowy, zakłócają transport tlenu i składników odżywczych, destabilizują aparat śluzowo-rzęskowy.
Konsekwencje zaburzeń patologicznych mogą być niezwykle poważne, nawet śmiertelne. Przydatne informacje o tym, jak określić wąskość dróg nosowych i jak zneutralizować chorobę, pomogą zapobiec rozwojowi poważnych powikłań.
Sparowane struktury kostne nosa i ściany przyśrodkowej są ograniczone przez wolną przestrzeń - wspólny kanał nosowy. Paski podobne do szczelin przechodzą pomiędzy górną, środkową i dolną koncha nosa, umieszczoną na bocznej ścianie jamy nosowej.
Ich obecność poprawia działanie nawilżające i rozgrzewające, a stan determinuje napowietrzanie zatok pneumatycznych. W terminologii medycznej upośledzona drożność światła jest wskazywana przez wąskość kanałów nosowych.
Światowa Organizacja Zdrowia opracowała ogólnie przyjętą klasyfikację kodowania diagnoz medycznych. Podstawa metodologiczna nie jest przeznaczona do diagnozowania chorób, ma charakter generalizujący i zbiorowy.
Stąd diagnozy zmieniają się w trzy- lub czterocyfrowe formuły. Wąskie kanały nosowe według ICD-10 są zaszyfrowane kodem J34.8 - "Inne określone choroby nosa i zatok pomocniczych".
Przedstawienie dróg nosowych w anatomii nosa
Zamknięcie światła w nosie jest wrodzone lub nabyte. W drugim przypadku przyczyną rozwoju zmian anatomicznych są choroby zakaźne, których kulminacją jest powstawanie zrostów, bliznowacenie błony.
Naruszenie przestrzeni nosowej od urodzenia jest charakterystyczne dla wcześniaków lub wiąże się z patologicznym rozwojem płodu w okresie prenatalnym.
Nuance! Eksperci nie wykluczają genetycznej dziedziczności tworzenia wąskich kanałów nosowych.
Jeśli ta cecha jest integralnym mechanizmem przystosowania układu oddechowego noworodka do warunków świata zewnętrznego, wówczas okres adaptacji kończy się po 10-12 tygodniach życia dziecka.
Nie da się dokładnie określić, jak długo potrwa autonomiczny nieżyt nosa, ponieważ każdy przypadek kliniczny jest indywidualny. Jeśli wydzielina z nosa nie ustępuje po 3 miesiącach, wówczas ta sytuacja wymaga udziału w leczeniu.
Patologia dorosłych może się rozwijać z powodu zmian w anatomicznych cechach układu oddechowego. Pierwszą rzeczą, na którą powinieneś zwrócić uwagę - naruszenie drenażu zatok. Pacjent odczuwa przekrwienie błony śluzowej nosa, systematycznie tworzy się plwocinę z dróg oddechowych.
Obraz kliniczny jest uzupełniony następującymi formami manifestacji:
nierówne oddychanie; snu towarzyszy wyraźny grzechot dźwięk i wibracje (chrapanie); drażliwość; przekrwienie skóry; ogólne zmęczenie, apatia.
Nuance! W celu uzyskania pełnych informacji o stanie wewnętrznym organizmu, otolaryngolog powinien przeprowadzić ogólne badanie, USG zatok, biochemiczne i alergiczne testy krwi.
Jako terapia paliatywna z użyciem leków zwężających naczynia krwionośne. Następujące krople do nosa są szeroko rozpowszechnione w praktyce ENT:
Nazivin; Naftyzynum; Knoxprey; "Tizin"; "Nazol"; "Otrivin".
Poprzez wpływ na alfa-adrenoreceptory normalizuje się normalne oddychanie nosa, zmniejsza się obrzęk błony śluzowej. Efekt terapeutyczny pojawia się 10-15 minut po nawadnianiu, trwa do 6-8 godzin. Po zakończeniu leczenia pojawia się uczucie duszności.
Wskazówka! Nawadnianie jamy nosowej solą fizjologiczną lub środkami nawilżającymi przed podaniem płynu leczniczego zwiększa wchłanianie składników aktywnych.
Problem kliniczny rozwiązuje się metodą chirurgiczną. Konchotomia - całkowita lub częściowa resekcja jamy nosowej, wykonywana jest w celu zwiększenia drożności dróg nosowych. Wskazaniami do endoskopii są przerost tkanek miękkich nosa, zmiany w strukturach kostnych, które zakłócają naturalny proces wchłaniania tlenu.
Fizjologiczny nieżyt nosa u niemowląt powinien trwać do trzeciego miesiąca życia
Turbinektomia przeprowadzana na różne sposoby:
laser; kriodestrukcja; elektrokoagulacyjny; ultradźwięki.
Metodę interwencji chirurgicznej określa lekarz, biorąc pod uwagę złożoność patologii i minimalnie akceptowalną traumę zabiegu. Zasada progresywnej manipulacji opiera się na wycinaniu przerośniętych części błony śluzowej na ambulatoryjnym podłożu w znieczuleniu miejscowym lub ogólnym.
Czas trwania rehabilitacji trwa kilka miesięcy. Istnieje ryzyko wystąpienia negatywnych konsekwencji - powstawania zrostów, blizn.
Odzyskiwanie pooperacyjne polega na leczeniu wycinanych obszarów za pomocą leków zgodnie z zaleceniem lekarza, odrzuceniem aktywności fizycznej, ograniczeniem spożycia pikantnej i gorącej żywności. Pod warunkiem udanej konchotomii i przestrzegania zaleceń lekarza prowadzącego, oddychanie przez nos zostaje przywrócone w ciągu 10 do 20 dni.
Najczęściej zaburzenia patologiczne są charakterystyczne dla noworodków. Układ oddechowy dziecka jest niedorozwinięty, ponieważ proces dysymilacji został przeprowadzony przez pępowinę. Po urodzeniu mechanizm ochronny błony śluzowej jest aktywowany, następuje zwiększona produkcja wydzielin z nosa.
Wąska przestrzeń w projekcji małżowin blokuje proces wypływu plwociny, śluz gromadzi się w zatokach przynosowych, co wywołuje przekrwienie nosa, obrzęk tkanek miękkich. Ten stan jest zdefiniowany jako fizjologiczny nieżyt nosa.
To ważne! Naruszenie oddychania przez nos u niemowlęcia powoduje trudności, ponieważ ze względu na swój wiek niemowlę nie jest w stanie oddychać przez usta, co może spowodować uduszenie lub śmierć niemowląt.
Bardzo ważne jest zdiagnozowanie wąskości dróg nosowych. Pierwszą oznaką wady wrodzonej jest brak komunikacji z jamą nosową ze środowiskiem zewnętrznym. Dziecko jest kapryśne bez powodu, proces karmienia jest zakłócony, sen dzienny i nocny. W tym przypadku dziecko wydaje nietypowe dźwięki nosem, ale nie ma smarków.
Co zrobić, jeśli dziecko ma wąskie przewody nosowe? Zmiany w przestrzennych proporcjach anatomicznych jamy nosowej u dzieci poniżej 3 miesiąca życia nie wymagają interwencji zachowawczej.
Aby ułatwić oddychanie przez nos, konieczne jest zwilżenie błony śluzowej preparatami na bazie wody morskiej.
Aby ustabilizować naturalne funkcjonowanie organów ENT, rodzice powinni przestrzegać następujących zaleceń:
kontrolować wilgotność i temperaturę. Optymalny wskaźnik zawartości wody w powietrzu powinien wynosić co najmniej 50%. Korzystne wskaźniki termodynamiczne nie przekraczają 20 stopni, na nocny sen 18⁰С; myć nos solą fizjologiczną lub leczyć śluzowce preparatami nawilżającymi na bazie wody izotonicznej (Aquamaris, Humer, Aqualo). Po wprowadzeniu zawiesiny leku, plwocinę usuwa się za pomocą pęczka bawełny; w przypadku obfitego wytwarzania wydzieliny śluzowo-szyjnej, wykonać procedurę zasysania dysz za pomocą aspiratora lub środków improwizowanych (za pomocą pipety, strzykawki bez igły, gruszki medycznej); utrzymywać czystość w pomieszczeniu, regularnie wykonywać czyszczenie na mokro; preferowane jest karmienie piersią, w którym aktywny jest rozwój nosogardła.
Po powrocie do domu dorośli powinni obserwować jakość oddychania i stan nosa. Jeśli patologia utrzymuje się przez ponad 10-12 tygodni, skontaktuj się z instytucją medyczną, aby uzyskać pomoc.
Zgodnie z zaleceniami specjalisty, kanały nosowe są korygowane za pomocą interwencji chirurgicznej. Techniki odzyskiwania są identyczne jak dla dorosłych pacjentów.
Trudności z oddychaniem przez nos
Trudne oddychanie przez nos wiąże się z pogorszeniem przepływu powietrza przez kanały nosowe głębiej w drogach oddechowych. Jedną z częstych przyczyn trudności w oddychaniu jest katar (katar), ostry lub przewlekły.
Problemy z oddychaniem w nosie, zatkanie nosa podczas zimna głowy stwarzają wiele przyczyn niedogodności i powodują silny dyskomfort:
- Trudności z oddychaniem przez nos, szczególnie w przewlekłym zapaleniu błony śluzowej nosa, prowadzą do przewlekłego niedotlenienia (głodu tlenu) komórek i tkanek ciała;
- Z kolei głód tlenowy prowadzi do pogorszenia snu, lęku, depresji, pogorszenia uwagi i pamięci, pojawiania się bólów głowy, rozwoju nadciśnienia tętniczego itp.;
- W przewlekłym zapaleniu błony śluzowej nosa dyskomfort związany z wydzieliną z nosa (obieranie i zaczerwienienie skóry na skrzydłach iu nasady nosa, suchość błon śluzowych, a nawet krwawienia z nosa) ze względu na wysokie ryzyko uszkodzenia naczyń błony śluzowej;
- Przewlekły katar może znacznie zmniejszyć aktywność społeczną i wydajność;
- Katar jest często przyczyną zapalenia zatok, co może prowadzić do poważnych powikłań;
- Również chrapanie podczas snu często występuje na tle zimna;
- Zmniejszona wrażliwość na zapachy jest kolejną możliwą konsekwencją przeziębienia.
Przyczyny nieżytu nosa
Ostry lub przewlekły nieżyt nosa, a także naruszenie oddychania przez nos może się rozwinąć z następujących powodów:
- Infekcja dróg oddechowych;
- Reakcja alergiczna;
- Reakcja naczyniowo-ruchowa - gdy przyczyną obrzęku błony śluzowej i wydzieliny z nosa jest reakcja naczyń na krople temperatury i niektóre inne bodźce;
- Rozprzestrzenianie się błony śluzowej nosa (polipów), jej przerost;
- Nieprawidłowa anatomiczna struktura nosa (deformacja przegrody, zwężenie kanału nosowego itp.) Jest dobrym powodem do połączenia się z infekcją, stagnacją wyładowania w jamie nosowej. Wszystko to stwarza dodatkowe warunki dla trudności z oddychaniem i rozwoju przewlekłego zapalenia błony śluzowej nosa.
Leczenie nieżytu nosa
Leczenie zapalenia błony śluzowej nosa można podzielić na terapeutyczne i chirurgiczne.
Terapeutyczna metoda leczenia obejmuje terapię lekami i fizjoterapię. Leki pomagają zwalczać infekcję, jeśli jest obecna, ale poza tym powodują efekt objawowy, to znaczy eliminują objawy przeziębienia - przekrwienie błony śluzowej nosa, wyładowanie itp. Fizjoterapia pomaga również wyeliminować objawy i stworzyć warunki do zwalczania obrzęków błony śluzowej, infekcji itp.
W ostrym zapaleniu błony śluzowej nosa leczenie takie często pomaga w pełni wyzdrowieć. W przewlekłym zapaleniu błony śluzowej nosa, metody terapeutyczne mogą poradzić sobie z innym epizodem zaostrzeń. Jednak główną cechą przewlekłego zapalenia błony śluzowej nosa jest to, że te zaostrzenia mają tendencję do nawracania regularnie, a konwencjonalna terapia często usuwa tylko objawy. Przyczyna przewlekłego zapalenia błony śluzowej nosa jest zachowana i służy jako pretekst do nowych zaostrzeń. Jeśli alergia jest podstawą przewlekłego zapalenia błony śluzowej nosa, konieczna jest konsultacja z alergologiem w celu opracowania indywidualnego programu leczenia.
Ale bardzo często przyczyną przewlekłego zapalenia błony śluzowej nosa są anatomiczne cechy nosa. W takich przypadkach leczenie chirurgiczne, w tym korekcja nosa, może skutecznie pozbyć się częstego zapalenia błony śluzowej nosa.
Funkcjonalna plastyka nosa
Oprócz chirurgii plastycznej nosa istnieje funkcjonalna korekcja nosa. Pomimo niewyraźnych różnic pomiędzy funkcjonalną i estetyczną chirurgią nosa (dobrze wykonana operacja nosa powinna zawsze optymalizować zarówno wygląd, jak i oddychanie przez nos), niektórzy pacjenci dążą do poprawy funkcji dróg oddechowych bez zmiany konturu nosa - stąd określenie "funkcjonalna rynoplastyka". Podczas gdy czysta kosmetyczna plastyka nosa lub czysto funkcjonalna rynoplastyka są dość powszechne, chęć pacjenta do osiągnięcia zarówno poprawy funkcjonalnej, jak i kosmetycznej jest zazwyczaj na pierwszym miejscu. Rzeczywiście, nienormalny kształt nosa jest często związany z odpowiednimi problemami funkcjonalnymi.
Funkcjonalna niedrożność dróg oddechowych
Objawy niedrożności dróg oddechowych obejmują zatkanie nosa, oddychanie przez usta (szczególnie w nocy), suchość w ustach lub obniżenie węchu. Wtórne efekty uboczne przewlekłego przekrwienia nosa mogą obejmować krwawienia z nosa, nawracające infekcje zatok, bóle głowy, uczucie ucisku w zatokach, dysfunkcję trąbki Eustachiusza lub zaburzenia snu. Pozostawione bez leczenia objawy te mogą ostatecznie prowadzić do poważniejszych objawów przewlekłej dysfunkcji nosa, w tym bezsenności, nadciśnienia, obturacyjnego bezdechu sennego, a nawet choroby serca.
Korekcja nosa bez zmiany zewnętrznego kształtu nosa
W mniej skomplikowanych przypadkach operacyjna operacja nosa polega na chirurgicznym leczeniu wewnętrznych kanałów nosowych bez zmiany wyglądu nosa. Operacje takie obejmują septoplastykę nosa, redukcję skorupy i usuwanie polipów nosa.
Plastyka nosa: prostowanie zakrzywionej przegrody nosowej
Przegrody nosowe między nawami są wygięte, odchylone, zakrzywione, co powoduje zablokowanie jednego lub obu kanałów nosowych. W plastyką przegrody stosuje się różne metody chirurgiczne do prostowania przegrody rozdzielającej i otwierania zablokowanych kanałów nosowych. Typowa prosta septoplastyka trwa 15-30 minut, a powrót do zdrowia po niej zwykle przebiega szybko i łatwo.
Zmniejszone rozszerzone małżowin
Rozrost obrzęku nosa, zwany hipertrofią konchy, jest kolejną częstą przyczyną zatkania nosa, szczególnie u pacjentów z długotrwałym alergicznym zapaleniem błony śluzowej nosa. Pociski to błony śluzowe na występach kości, które biegną wzdłuż całej długości wewnętrznej jamy nosa. Na zewnętrznej ścianie każdego kanału nosowego znajdują się trzy połączenia nosowe: górny, środkowy i dolny. Górna "wypukłość" lub górna otoczka jest zwykle bardzo mała i rzadko przyczynia się do zaburzeń oddychania. U niektórych pacjentów wewnętrzne kieszenie powietrzne mogą rozwijać się stopniowo w małżowinie środkowej, co prowadzi do objawowej niedrożności dróg oddechowych - deformacji znanej jako bullosa. Najczęstszą przyczyną zatkania nosa w drogach nosowych jest jednak przerost dolnego niedrożności nosa. Ponieważ główną funkcją zlewozmywaków jest nawilżanie, ogrzanie i filtrowanie wdychanego powietrza, nie zaleca się całkowitego usuwania całej tkanki muszli. Jednak zabiegi chirurgiczne w tym obszarze mogą znacznie poprawić jakość oddychania.
Usuwanie polipów nosa
Polipy są łagodnymi naroślami błony śluzowej, które czasami powodują niedrożność dróg nosowych. Usunięcie polipów nie jest skomplikowaną procedurą, ale istnieje wysokie prawdopodobieństwo nawrotu.
Korekcja nosa ze zmianami w zewnętrznej strukturze nosa
Nos, który ma zniekształcenie, krzywiznę lub połączoną patologię, nie może być poprawiony tylko przez operację na wewnętrznych drogach oddechowych. W takich przypadkach konieczne jest stosowanie różnych metod korekcji nosa w celu wyprostowania, zwiększenia i wyeliminowania niedrożności zewnętrznych kanałów nosowych, a także uzyskania prawidłowej postaci nosa. W tym przypadku, jednocześnie z manipulacjami poprawiającymi kanały nosowe, chirurg może całkowicie zmienić kształt nosa, usunąć krocze, poprawić krzywiznę, poprawić końcówkę, itp. Połączenie funkcjonalnej i kosmetycznej plastyki nosa jest również możliwe w leczeniu takich problemów, jak zapadanie się zastawki nosowej.
Zapadka zastawki nosowej
Najczęstszą przyczyną niedrożności zewnętrznych dróg oddechowych jest zapadnięcie się zastawki. Zastawka nosowa jest najwęższym odcinkiem wszystkich dróg nosowych. W normalnych warunkach zastawka nosowa zapada się z głębokim oddechem (wysiłkiem fizycznym), ale pozostaje otwarta podczas normalnego oddychania przez nos. Jednakże, w obecności cienkiego nosa, jego uszkodzenia, jak również w chorobach nosa, po operacji na nosie lub w wyniku starzenia, szkieletowe podparcie dla zastawki nosowej jest niewystarczające i rozwija się zawał klapy. Opracowano liczne złożone techniki chirurgiczne do leczenia zapaści zastawki nosowej, ale żadna z nich nie jest uniwersalna dla wszystkich pacjentów. Najskuteczniejsze indywidualne podejście do wyboru metody leczenia zgodnie z indywidualnymi cechami anatomii, siłą tkanki i konturem nosa. Wiedza na temat prawidłowego leczenia i zapobiegania zapadnięciu się nosa jest integralną częścią kosmetycznej plastyki nosa. Niestety, są one często zaniedbane na nowoczesnym, szybko rozwijającym się rynku chirurgii kosmetycznej. Dlatego konieczne jest podjęcie poważnego podejścia do wyboru kliniki i specjalisty w zakresie plastyki nosa.
Conchotomy: kiedy to się skończy, metody, przebieg operacji, rehabilitacja
Endotomia jest operacją, której celem jest resekcja (częściowo lub całkowicie) patologicznie powiększonej konchy. Jest to rodzaj operacji, która przywraca normalne oddychanie przez nos.
Stawy nosowe są występami kostnymi w bocznej ścianie nosa, pokrytymi śluzówką. Ze względu na fakt, że powierzchnia błony śluzowej się zwiększa, nosa pomaga w wykonywaniu głównej funkcji nosa: ogrzać, nawilżyć i oczyścić powietrze, którym oddychamy. W obszarze dolnego i środkowego łożyska nosowego znajduje się tkanka jamista, która również odgrywa rolę ochronną: gdy bardzo zimne lub bardzo zanieczyszczone powietrze przepływa, tkanka ta powiększa się, podczas gdy kanały nosowe są wąskie.
Concha
Dlaczego czasami trzeba usunąć muszlę nosa?
Stawy nosowe nie są w ogóle zbędnymi strukturami w naszym ciele, ale czasami mogą powodować trwałe zakłócenie oddychania przez nos, jak również różne inne przewlekłe patologie.
Głównym powodem konchotomii jest przerostowe zapalenie błony śluzowej nosa, czyli nadmierny wzrost koncha do tego stopnia, że całkowicie blokują przepływ nosa i swobodny oddech z nosem staje się niemożliwy.
Występuje przerost koncha:
- W przypadku przewlekłego zapalenia błony śluzowej nosa.
- Ze zdeformowaną przegrodą nosa (przerost kompensacyjny).
- Z długotrwałym naczynioruchowym zapaleniem błony śluzowej nosa.
W tym samym czasie dochodzi do hipertrofii zarówno błony śluzowej, jak i okostnej oraz kości nosa.
Hiperplazja może być rozproszona i ogniskową (tylko przednie lub tylne końce muszli mogą być przerośnięte).
W początkowych etapach przerostowego zapalenia błony śluzowej nosa jest dość podatny na konserwatywne metody.
W przypadkach o umiarkowanym nasileniu można stosować różne procedury minimalnie inwazyjne (kauteryzacja błony śluzowej z substancjami obliterującymi, elektrokoagulacja, kriodestrukcja, ultrasonografia i mechaniczne nacięcie tkanki jamistej).
W przypadkach prawdziwego przerostu, gdy w proces zaangażowany jest nie tylko błona śluzowa, ale także struktura kości, nie można obejść się bez interwencji chirurgicznej.
Utrudnione oddychanie przez nos nie tylko obniża jakość życia, ale także powoduje szereg komplikacji.
W przytłaczającej większości przypadków gorsze stożki nosowe są ablowane, rzadziej środkowe.
Kluczowe wskazania do konchotomii
- Trwałe długotrwałe naruszenie oddychania przez nos.
- Przewlekłe zapalenie zatok, z powodu naruszenia odpływu z zatoki z powodu nakładania się naturalnej przetoki z powiększoną czaszką nosa
- Przewlekłe zapalenie ucha lub tubootitis spowodowane zaburzeniem odpływu z rurki słuchowej.
- Jako jeden z etapów korekcji nosa - operacja mająca na celu skorygowanie kształtu nosa.
Podstawowe zasady konchotomii
- Operacja powinna być tak delikatna, jak to tylko możliwe. Bardzo rzadko trzeba usunąć cały zlew. Zasadniczo usuwana jest tylko jego część, koniec przedni lub tylny (oszczędzająca konchotomia).
- Operacja powinna być niewielka, z wykorzystaniem nowoczesnego sprzętu i delikatnych instrumentów mikrochirurgicznych.
- Korzystne są resekcje podśluzówkowe (podśluzówkowa osteokonchotomia).
- Zazwyczaj w połączeniu z innymi interwencjami w jamie nosowej (korekcja zakrzywionej przegrody nosowej, sanacja zatoki przynosowej, usuwanie polipów).
Główne rodzaje konchotomii
oszczędzając niższe conchotomy
W zakresie interwencji:
- Delikatna konchotomia przednia (usunięcie przedniego końca powłoki).
- Delikatna tylna konchotomia.
- Obustronna dolna konchotomia.
- Conchotomy podśluzówkowe.
- Wysoka resekcja małżowiny środkowej.
- Conctomy - usunięcie całego małżowinowego wraz z kością.
Zgodnie z metodami conchotomy mogą być:
- Conchotomy z narzędziami do cięcia.
- Endoskopowa konchotomia golarki.
- Konchotomia laserowa.
- Metoda fal radiowych.
Badanie przed konchotomią
Oprócz zwykłego badania przedoperacyjnego (badanie krwi, moczu, krzepnięcia krwi, analiza biochemiczna, EKG, badanie przeciwciał przeciwko wirusowemu zapaleniu wątroby, HIV, kiła, fluorografia), specjalnym badaniem zajmuje się otolaryngolog:
- Endoskopowe badanie jamy nosowej w celu wyjaśnienia zakresu zmiany. Pomaga zidentyfikować najbardziej przerostowe obszary i określić objętość operacji.
- Radiografia jamy nosowej i zatok przynosowych.
- Jeśli to konieczne, tomografia komputerowa zatok przynosowych.
Przeciwwskazania do zabiegu
Operacja nie jest przeprowadzana w następujących przypadkach:
- Ostre choroby zakaźne.
- Ostre procesy zapalne w jamie nosowej (operacja jest możliwa po leczeniu zachowawczym).
- Hemofilia i inne zaburzenia krzepnięcia krwi.
- Dekompensacja chronicznych chorób serca, wątroby, nerek, narządów endokrynologicznych.
- Ciąża
- Padaczka.
Przebieg operacji konchotomii
Operacja wykonywana jest głównie w znieczuleniu ogólnym, ale miejscowa sedacja może być stosowana z premedykacją. Wymaga to z reguły hospitalizacji.
Pozycja pacjenta - leżącego na plecach. Błona śluzowa nosa jest najpierw smarowana miejscowym środkiem znieczulającym, a następnie infiltrowana do błony śluzowej roztworów noworodiny, lidokainy, ultrakainy lub artykainy.
Instrumenty do konchotomii: pętla do cięcia nosa, a także nożyczki do konchy.
Na granicy wyciętego obszaru przez kilka minut nakłada się zacisk w celu zmniejszenia krwawienia. Po zdjęciu klamry (a czasami bez jej zdjęcia) skorupa jest usuwana bezpośrednio. Usuwanie odbywa się za pomocą nożyczek, przesuwając je od przodu do tyłu lub pętli nosowej. Ale częściej - jest to połączenie tych narzędzi: nacięcie wykonuje się za pomocą nożyczek, a następnie całkowicie usuwa za pomocą pętli tnącej.
Osteokonchotomia podśluzówki
Jest on wykonywany, gdy przerost jest poddawany głównie składnikowi kostnemu powłoki, przy względnie normalnym stanie błony śluzowej. Istota operacji - w okolicy dolnej powłoki wykonuje się śluzowe nacięcie, a błona śluzowa jest oddzielona od tkanek leżących pod nią.
Przy pomocy noża do kości kość jest wycinana, błona śluzowa umieszczana jest na miejscu i prasowana za pomocą wacika.
Conctomy
Całą mordę nosa usuwa się bardzo wąskim przewodem nosowym lub gdy po badaniu staje się jasne, że delikatna resekcja nie da pozytywnych rezultatów.
Wskazania do takiej operacji powinny być bardzo surowe, z ciężką atrofią śluzową, nie jest ona przeprowadzana. Jest również przeciwwskazany u dzieci w wieku poniżej 14 lat.
Usunięcie miąższu nosa wraz z podstawą kostną wykonuje się za pomocą kleszczyków Struikena, skorupka pocięta jest na ziemię, przesuwając instrument z przodu na tył.
Po operacji
Operacja trwa około godziny.
Natychmiast po usunięciu mączki nosowej w nosie wprowadza się turundę z gazy, zaimpregnowaną środkiem hemostatycznym i umazaną obojętną maścią.
Tampon zazwyczaj usuwa się po jednym dniu, usunięcie tamponu może być dość bolesne. Istnieją tampony żelowe, z kanałami powietrznymi wewnątrz, ich użycie jest o wiele wygodniejsze.
Po operacji zwykle przepisuje się antybiotyki i środki przeciwbólowe.
Pacjent przebywa w szpitalu przez kilka dni, a przy braku powikłań można mu zezwolić na powrót do domu.
Przez kilka dni w nosie pojawią się skrzepy krwi, a przez pewien czas nastąpi zwiększone wydzielanie śluzu.
Krople oleju są przepisywane w nosie, po kilku dniach można opłukać nos solą fizjologiczną.
Przez 2 tygodnie nie zaleca się przebywania w strefie podwyższonej temperatury, przyjmowania ostrych i pikantnych potraw, wykonywania ciężkiej pracy fizycznej.
Końcowe gojenie następuje w ciągu 2-3 tygodni, w tym samym czasie zwykle dochodzi do normalizacji oddychania przez nos.
Aby przywrócić oddychanie przez nos, zalecane są specjalne ćwiczenia oddechowe. Czasami pacjent musi ponownie nauczyć się oddychać przez nos.
Nowoczesne metody konchotomii
Konchotomia pętli nosowej i konchotomu ma swoje wady:
- Wysoki uraz, wysokie ryzyko krwawienia.
- Długi okres rehabilitacji i dyskomfort po operacji.
- Ryzyko tworzenia zrostów.
Istnieje wiele innych nowoczesnych sposobów wykonania tej operacji: konchotomia z endoskopem i golarką, fale radiowe i conchotomia laserowa.
Zakończ cieniowanie pod kontrolą endovizorny
Ta metoda odnosi się do nowoczesnych metod chirurgicznego leczenia przerostowego zapalenia błony śluzowej nosa. Przeprowadzana jest za pomocą technologii endoskopowej, obraz jest widoczny na ekranie w wielokrotnie powiększonym rozmiarze.
Golarka to narzędzie reprezentujące końcówkę z obrotowym ostrzem połączonym z ssaniem. Ostrze "goli" tkankę, która ma zostać usunięta, miażdży ją, za pomocą ssania jest natychmiast usuwane.
Za pomocą tej metody można wykonać zarówno oszczędzającą przednią lub tylną konchotomię, jak i wycięcie podśluzówkowe.
Ta metoda jest mniej traumatyczna w porównaniu z klasyczną, okres rehabilitacji zajmuje mniej czasu.
Wideo: konchotomia endoskopowa
Konchotomia laserowa
Promieniowanie laserowe od dawna jest z powodzeniem stosowane w medycynie. Można go łatwo ustawić we właściwym miejscu, z minimalnym ryzykiem uszkodzenia otaczających tkanek. Za pomocą lasera tkanki "odparowują", jak gdyby były, osiągając tym samym główny cel każdej operacji - usunięcie niepożądanych obszarów.
Usuwanie nadmiaru tkanki małżowin laserem zyskuje coraz większą popularność. To ma swoje wytłumaczenie:
- Konchotomię laserową można wykonać ambulatoryjnie w znieczuleniu miejscowym.
- Laser koaguluje naczynia, po takiej ekspozycji praktycznie nie ma krwawienia.
- Laser ma właściwości antyseptyczne, ryzyko powikłań infekcyjnych jest minimalne.
- Okres rehabilitacji trwa kilka dni.
Zgodnie z opiniami pacjentów, którzy przeszli zabieg laserowej konchotomii, praktycznie nie doświadczyli żadnych niedogodności po operacji. Nie potrzebowano nawet tamponów donosowych. Oddychanie powraca w ciągu 2-3 dni.
Jeśli istnieje obustronna konchotomia, lepiej wykonać ją metodą laserową.
Wideo: laserowe zniszczenie koncha
Operacja fal radiowych koncha
Usunięcie nadmiaru obszarów śluzowych odbywa się za pomocą pętli, do której doprowadzany jest prąd o wysokiej częstotliwości za pomocą aparatu Surgitron. Ta operacja odbywa się prawie bez krwi i bez bólu, może być przeprowadzana na zasadzie ambulatoryjnej. Okres odpoczynku wynosi 3-5 dni.
Komplikacje po konchotomii
- We wczesnym okresie pooperacyjnym - krwawienie.
- Ropne stany zapalne - nieżyt nosa, zapalenie zatok, zapalenie ucha środkowego.
- Tworzenie zrostów, zrostów w jamie nosowej.
- Nosowe deformacje (rzadko).
- Rozwój atroficznego zapalenia błony śluzowej nosa.
- Nawrót patologii.
Główne ustalenia
Podsumujmy główne wyniki:
- Przerost mysiej łuski jest dość powszechną przyczyną trudności w oddychaniu przez nos, podczas gdy konserwatywne metody są nieskuteczne i na pewnym etapie rozwoju tej patologii istnieje potrzeba operacji.
- Mając odpowiednie dowody, konchotomia daje całkiem satysfakcjonujące wyniki. Opinie pacjentów są w większości pozytywne. Jakość życia się poprawia.
- W praktyce przedstawiono kilka metod konchotomii, ale nie jeden nie jest "złotym standardem". Wybór metody zależy od preferencji lekarza i pacjenta, możliwości, w tym finansowych.
- Po żadnej z metod konchotomii nie wyklucza się nawrotu - tworzenia granulacji i nowego wzrostu tkanek.
- Aby zmniejszyć ryzyko nawrotu, zaleca się całkowitą odmowę leczenia zwężeniem naczyń krwionośnych, badanie i leczenie przez alergologa, regularne monitorowanie przez otolaryngologa.