Bakterie z rodzaju Staphylococcus są gram-dodatnimi ziarnami kokcy, które pod mikroskopem wyglądają jak oddzielne mikroorganizmy, podwójne formy i w postaci niestabilnych wiązek winogron. Termin Staphylococcus pochodzi od greckiego terminu staphyle, co oznacza "kiść winogron".
Liczba infekcji szpitalnych i związanych z zakażeniem Staphylococcus aureus wzrosła w ciągu ostatnich 20 lat. Wzrosła też liczba szczepów opornych na antybiotyki - w szczególności pojawił się niedawno oporny na metycylinę Staphylococcus aureus i oporny na wankomycynę.
Informacje ogólne
Zachorowalność i śmiertelność w wyniku infekcji spowodowanych przez Staphylococcus aureus są bardzo zróżnicowane i zależą od sytuacji klinicznej. Śmiertelność wśród dzieci z zespołem Rittera ("oparzona skóra") jest raczej niska, prawie wszystkie przypadki są związane z późną diagnozą.
Paul Stosunek męskich do żeńskich zakażeń układu mięśniowo-szkieletowego wynosi 2: 1, głównie ze względu na fakt, że chłopcy częściej mają obrażenia.
Czas trwania choroby
- Niektórzy ludzie mogą być nosicielami Staphylococcusaureus, ale nigdy nie rozwijają infekcji.
Dla tych, którzy nadal mają infekcję, czas od ekspozycji na czynnik zakaźny na chorobę może wynosić od kilku dni do kilku lat.
- Wiele typowych infekcji skóry spowodowanych przez Staphylococcusaureus odchodzi bez leczenia.
Jednak niektóre infekcje skóry wymagają operacji: nacięcia i drenażu zmiany, a niektóre infekcje mogą wymagać leczenia antybiotykami.
- Większość infekcji skóry leczy się w ciągu kilku tygodni.
Leczenie cięższych zakażeń może trwać dłużej, zwłaszcza jeśli opóźnia się stosowanie leczenia lub wybrane leczenie jest nieskuteczne.
- Niektóre ciężkie zakażenia wywołane przez Staphylococcusaureus, na przykład zapalenie płuc, wymagają hospitalizacji i antybiotykoterapii infuzyjnej.
Sposoby transmisji
- Rozprzestrzenianie się Staphylococcusaureus najczęściej występuje poprzez zanieczyszczone ręce.
- Zdrowa skóra i błony śluzowe są skuteczną barierą przeciwko infekcjom. Jednakże, jeśli bariery te zostaną przełamane (uszkodzenie skóry spowodowane uszkodzeniem lub błoną śluzową z powodu infekcji wirusowej), dostęp do infekcji otwiera się na leżące pod nią tkanki i krew, co powoduje chorobę.
- Urządzenia medyczne o obniżonej odporności lub inwazyjne są szczególnie wrażliwe.
Objawy
Rodzaje infekcji wywołanej przez Staphylococcus aureus i ich objawy to:
- Infekcje skóry i tkanek miękkich (liszajec): niewielki obszar rumienia, który przechodzi do stadium byka (wypełniony mętną cieczą), następnie pęka i goi się tworząc skorupę w kolorze miodowym.
- Zespół zapalny skóry (choroba Rittera): stosunkowo rzadkie zaburzenie wywołane przez toksyny z pojawieniem się pękających pęcherzyków, w miejscu, w którym pozostaje tkliwa podstawa; często towarzyszy mu gorączka, czasami śluzowo-ropne wydzielina z oczu.
- Zapalenie mieszków włosowych: delikatne krosty z mieszków włosowych.
- Gotować: małe ropnie (ropnie), które charakteryzują się ropnym wydzielaniem z jednego otworu, obejmują skórę i tkankę podskórną w mieszku włosowym.
- Krwawnik: kilka zagotowanych plusków, z kilkoma otworami do odprowadzania ropy.
- Infekcja kości (zapalenie kości i szpiku): występuje u dzieci, zaczyna się od nagłego wzrostu temperatury, charakteryzuje się kruchością lub złamaniami kości i może jej towarzyszyć silny ból pulsujący. Niemowlęta są trudne do zdiagnozowania.
- Septowe zapalenie stawów: zmniejszony zakres ruchu, staw jest gorący, czerwony, gorączka. U niemowląt objawy te mogą być nieobecne (najczęściej dotyczą stawów biodrowych).
- Zapalenie wsierdzia: rozpoczyna się od gorączki i złego samopoczucia, możliwe jest wystąpienie zatoru tętnicy obwodowej, w które mogą zaangażować się zdrowe zastawki.
- Zespół wstrząsu toksycznego: gorączka, rozlany rumień plamki i niedociśnienie obejmujące trzy lub więcej narządów i układów, mogą szybko postępować nawet u wcześniej zdrowych osób.
- Zapalenie płuc: najczęściej u dzieci, zwłaszcza u małych dzieci, diagnozuje się również u osób osłabionych; charakteryzuje się krótkim okresem początkowej gorączki z szybkim rozwojem niewydolności oddechowej, mogą wystąpić wyraźne objawy niedrożności.
- Zakrzepowe zapalenie żył: gorączka, ból, czasami zaczerwienienie w miejscu cewnika dożylnego, zwykle występuje u hospitalizowanych pacjentów.
- Ropień i infekcje głębokich tkanek: uszkodzenie tkanki mięśniowej i narządów, takich jak ślinianka przyuszna, oczy, wątroba, śledziona, nerki, centralny układ nerwowy; mogą występować głębokie ropnie, którym towarzyszy gorączka i ból z lub bez lokalizacji.
Powody
Skóra i tkanka miękka (liszajec)
Często rozwija się u małych dzieci, rozprzestrzenia się w rodzinie poprzez bliski kontakt fizyczny. Liszajec występuje częściej w ciepłym, wilgotnym klimacie z powodu dużej liczby ukąszeń owadów i zmian skórnych. Może to być powikłanie ospy wietrznej. Rozpoznanie zwykle opiera się na charakterystycznych zmianach skórnych. Laseczka z rodzaju Bullosa może również występować w wyniku endemicznego lub epidemicznego mechanizmu. Opisano przypadki wybuchów w żłobkach, a także zespół progresji do oparzeniowej skóry lub chorobę Rittera.
Zapalenie mieszków włosowych, czyraki, karbunkle
Infekcje Staphylococcus mogą okresowo występować u pacjentów z upośledzoną funkcją neutrofilów (na przykład w przewlekłej ziarniniakowatości), u pacjentów z atopią i przewlekłym egzemą, u osób z zaburzeniami krążenia i cukrzycą. Jednak u większości osób z nawracającą chorobą płuc CA-MRSA jest zaszczepiona, ale poza tym są zdrowe. Dlatego ocena układu odpornościowego jako całości w takich ludziach zwykle nie daje żadnych wyników.
Infekcje kości i stawów (zapalenie szpiku i kości)
Zapalenie kości i szpiku występuje zwykle u dzieci w wieku, w którym strefy przyrostu nasadowego nie są zamknięte. Osteomyelitis najczęściej dotyka metafizę kości długich w strefie najbardziej aktywnego wzrostu. Z reguły wpływa (w porządku malejącym): dolny koniec kości udowej, górny koniec kości piszczelowej i ramienia, promień. Większość zakażeń kości i stawów rozprzestrzenia się drogą hematogenną, ale w około jednej trzeciej przypadków początek choroby wiąże się z poważnym urazem tępym. Ponadto, rany penetrujące, złamania i stosowanie urządzeń ortopedycznych mogą ułatwiać przenikanie zakażenia mikrobiologicznego bezpośrednio do kości. Stosunek liczby męskiej do żeńskiej w infekcjach szkieletowych wynosi 2: 1, głównie z powodu tego, że chłopcy są bardziej narażeni na rany niż dziewczęta.
Septyczne zapalenie stawów
Staphylococci często stają się przyczyną rozwoju septycznego zapalenia stawów, po rozpoczęciu skutecznego szczepienia przeciwko infekcji hemofilnej, obecnie występują głównie u małych dzieci. Genotyp USA300 jest najczęstszym szczepem wywołującym septyczne zapalenie stawów u dzieci. Bakterie wchodzą do stawu drogą krwiopochodną, bezpośrednią wstawką lub przy sąsiedniej infekcji. Ponieważ błona maziowa ma bardzo skuteczny przepływ krwi, duża liczba mikroorganizmów może być dostarczana do stawu podczas bakteriemii. Bezpośrednia infekcja może być powiązana z nakłuciem skażonej igły, a wiele badań klinicznych wykazało, że staw kolanowy cierpi najczęściej. W epoce po antybiotykach rozmieszczenie sąsiadujące jest rzadkie, z wyjątkiem zapalenia kości i szpiku u noworodka.
Zapalenie wsierdzia
Na szczęście Staphylococcus aureus rzadko powoduje zapalenie wsierdzia w pediatrii. Najczęściej są to nastolatki, które stosują leki bez wcześniejszej choroby serca. U tych pacjentów choroba objawia się w postaci objawów prawostronnej zmiany w płucach, takich jak ropnie płucne lub przejściowe nacieki. U dzieci z rozpoznaną wcześniej chorobą serca zapalenie wsierdzia często wiąże się z operacją lub cewnikowaniem. Dzieci ze sztucznymi zastawkami są szczególnie wrażliwe ze względu na skłonność organizmu do odrzucania obcej tkanki. Ponadto pacjenci ze stałym dostępem naczyniowym są narażeni na ryzyko, ponieważ infekcja skóry przez cewnik może się rozprzestrzeniać, a następnie dochodzi do zakażenia krwi i jej konsekwencji związanych z cewnikiem.
Zespół wstrząsu toksycznego
Przyczyną jest infekcja wytwarzającym toksyny Staphylococcus aureus przy braku przeciwciał przeciwko niemu. Młodzi pacjenci mogą być narażeni na zwiększone ryzyko, ponieważ nie mają przeciwciał ochronnych przeciwko enterotoksynom i innym egzotoksynom, które są przyczyną zespołu wstrząsu toksycznego (TSS). Jednak inne czynniki mogą również wpływać na to, jak wykazano w małym badaniu: nie wszyscy pacjenci bez przeciwciał rozwijają TSS, gdy zakażą się szczepem staphylococcus wytwarzającym toksyny.
Erytrodermia w TSS zależy od nadwrażliwości limfocytów T i toksyny superantygenów.
Około 25% szczepów Staphylococcus aureus jest toksynogennych, a około 4-10% zdrowych osób jest zarażonych tymi szczepami. W latach 80. XX w. Choroba była związana ze stosowaniem specjalnych tamponów chłonnych u kobiet w okresie menstruacji. Obecnie ta relacja jest rzadka. Najczęściej są to infekcje miejscowe, zakażenie ospą wietrzną, ukąszenia owadów, interwencje chirurgiczne, stanowią one obecnie jedną trzecią przypadków i odpowiadają wyższemu wskaźnikowi śmiertelności niż w przypadku TSS z menstruacją.
Zapalenie płuc
Główna postać choroby przebiega bez ognisk pozapłucnych, najwyraźniej ze względu na bezpośrednią inwazję czynnika zakaźnego do tkanki płucnej lub w wyniku hematogennego rozprzestrzeniania się płuc podczas zapalenia wsierdzia lub karbunkuły. Czynniki predysponujące obejmują wczesne dzieciństwo, choroby chroniczne i wirusowe infekcje dróg oddechowych, takie jak grypa. Również przy zwiększonym ryzyku zapalenia płuc gronkowcowe są pacjenci z urazami głowy, nosogardła, które są nosicielami Staphylococcus aureus.
Zakrzepowe zapalenie żył
Przyczyny są związane z infuzjami, w tym zakażonymi cewnikami i igłami dożylnymi.
Ropnie i infekcje głębokich tkanek
Zwykle rozwijają się w wyniku krwiotwórczego rozprzestrzeniania się, chociaż zapalenie mięśni i zapalenie mięśnia dziąseł mogą wynikać z bezpośredniego kontaktu z infekcją i zapaleniem wnętrza gałki ocznej - powikłaniem urazu, na przykład jatrogennego.
Diagnostyka różnicowa
Rozpoznanie różnicowe zakażenia gronkowcami obejmuje następujące choroby:
- Liszajec pęcherzowy;
- Pęcherzyca;
- Pemfigoid;
- Burn;
- Zespół Stephena-Johnsona;
- Herpetiform dermatitis.
Zapalenie skóry (choroba Rittera):
- Rany;
- Oparzona skóra;
- Trauma z tarcia;
- Oparzenie słoneczne.
- Toksyczna martwica naskórka;
- Infekcje kości i stawów;
- Zawały kości (u pacjentów z anemią sierpowatą);
- Toksyczne zapalenie błony maziowej;
- Białaczka;
- Septyczne zapalenie stawów;
- Trauma;
- Głęboki cellulit;
- Purpura Henriane;
- Slipping epifysis głowy kości udowej;
- Choroba Legga-Calve-Perthesa;
- Choroby metaboliczne wpływające na stawy (osteoporoza).
- Zespół skóry oparzonej gronkowcem;
- Meningococcemia;
- Odra;
- Infekcja adenowirusem;
- Gorączka denga;
- Ciężkie reakcje alergiczne na leki.
Diagnostyka
Zapalenie mieszków włosowych, czyrakowce, czyrakowce
- Diagnoza opiera się na obrazie klinicznym;
- Aspiracja lub nacięcie w obszarze zmiany, badanie ropnego wydzieliny, czasami przypadkowa diagnoza.
- Wysiew aspirowanej zawartości kości;
- Kultura krwi daje pozytywny wynik tylko w 30-50% przypadków w pediatrii;
- C-reaktywne białko i ESR, z reguły, są podwyższone w przypadku ostrej choroby;
- Osteoscintigraphy ze zwiększoną absorpcją difosfonianów znakowanych technetem 99 m. Jednakże ta metoda nie ma charakteru informacyjnego u noworodków lub po urazach i zabiegach chirurgicznych;
- MRI jest najlepszą metodą obrazowania ropnej treści, jest odpowiedni do planowania interwencji chirurgicznej;
- Na zdjęciach radiologicznych destrukcyjne zmiany kostne obserwuje się zwykle 2 tygodnie po zakażeniu.
- Gram-dodatnie ziarniaki w zaszczepionym płynie stawowym są główną podstawą diagnozy;
- Bezpośrednie włożenie mazi stawowej do in vitro może zwiększyć liczbę kolonii;
- Średnia liczba leukocytów w płynie stawowym wynosi około 60,5 x przy przewadze neutrofili (ponad 75%);
- Poziom glukozy w płynie maziowym jest najczęściej niski;
- Na zdjęciu RTG - obrzęk torebki stawowej;
- MRI i CT pomagają uwidocznić ropne zapalenie stawów.
- Kultura krwi jest najważniejszą procedurą diagnostyczną;
- Otrzymanie 3-5-krotnego wzrostu kultury krwi podczas pierwszych 24 godzin;
- Echokardiografia jest cennym testem diagnostycznym.
- Wysiew krwi daje dodatnie wyniki w chorobie wtórnej znacznie częściej niż w pierwotnym (90% w porównaniu z 20%);
- Przed rozpoczęciem leczenia konieczne jest pobranie próbek i próbek z dróg oddechowych: mogą to być próbki dotchawicze, płyn w opłucnej, tkanka płucna;
- Analiza plwociny nie wystarczy, ponieważ gronkowiec najczęściej występuje w górnych drogach oddechowych;
- Badanie rentgenowskie najczęściej nie jest swoiste;
- Typowe objawy radiologiczne są najczęściej wykrywane po jednej stronie w przypadku pierwotnej zmiany chorobowej i po obu stronach we wtórnym uszkodzeniu;
- Na początku choroby radiografia może ujawnić minimalne zmiany w postaci niewielkiej infiltracji, która jednak może nastąpić w ciągu kilku godzin;
- Często występuje wysięk opłucnowy, pneumocele, odma opłucnowa.
- Siew i otrzymywanie kultury z krwi pobranej z żyły iz krwi obwodowej.
Jak leczyć
Stosuje się następujące schematy antybiotyków:
- Leczenie empiryczne penicylinami lub cefalosporynami może być niewystarczające ze względu na występowanie opornego na metycylinę szczepu Staphylococcus aureus (CA-MRSA);
- Stosuje się skojarzone leczenie penicyliny opornej na penicylinazę lub cefalosporyny (w obecności gronkowców wrażliwych na metycylinę) i klindamycyny lub chinoliny;
- Klindamycyna, trimetoprim-sulfametoksazol (TMP-SMK), ryfampicyna, doksycyklina lub chinolina;
- TMP-SMK i ryfampicyna działają lepiej w kombinacji niż osobno;
- Klindamycyna (zamiast TMP-SMK) może być lekiem z wyboru w obszarach o minimalnej oporności na klindamycynę.
Leczenie określonych zakażeń
Liszajec, zapalenie mieszków włosowych, golonka, guz:
- Powierzchowne lub miejscowe infekcje skóry: miejscowy lek, taki jak mupirocyna lub retapamulina; jednakże CA-MRSA jest najczęściej oporna na mupirocynę;
- Bardziej nasilona lub powszechna choroba skórna i liszajec pęcherzowy: doustne leki antyfiolokokowe;
- Drenaż ropni ma ogromne znaczenie.
Zespół zapalny skóry (choroba Rittera)
- Eliminacja źródła infekcji w celu zatrzymania produkcji toksyn;
- Duże dawki dożylnych antybiotyków, takich jak oksacylina lub cefalosporyny pierwszej generacji, takie jak cefazolina, w połączeniu z klindamycyną.
- Empirycznie półsyntetyczne penicyliny i klindamycyna;
- U pacjentów z alergią na penicyliny pierwsza generacja cefalosporyn i klindamycyny;
- Wankomycyna lub linezolid, gdy występuje nietolerancja na powyższe leki lub oporność drobnoustrojów, lub taka jest sytuacja kliniczna;
- Minimalny skuteczny czas leczenia wynosi 4-6 tygodni, leczenie można uzupełnić doustnymi lekami;
- Chirurgiczne odprowadzanie przestrzeni podokostnowej w celu usunięcia ropy lub zainfekowanych ciał obcych.
- Pozajelitowe antybiotyki (oksacylina, ponieważ jest oporna na penicylinę, klindamycyna, cefazolina);
- Zazwyczaj terapia trwa co najmniej 4 tygodnie, omówiono czas trwania leczenia parenteralnego;
- Usunięcie płynu stawowego i zaszczepienie próbki;
- Infekcje biodra i barków u małych dzieci powinny być odpowiednio doświadczone, aby drenować, aby zapobiec zniszczeniu kości;
- Jeśli igła odwadniająca nie wystarcza, konieczne jest drenaż chirurgiczny.
- Połączenie beta-laktamów i aminoglikozydów (takich jak nafcylina i gentamycyna);
- U pacjentów z MRSA połączenie wankomycyny i aminoglikozydów;
- Ryfampicynę można dodać do kombinacji leków, zwłaszcza w przypadku zapalenia wsierdzia w protezie zastawki;
- Czas trwania leczenia przez co najmniej 4 tygodnie;
- Bakteremia, gorączka i leukocytoza są możliwe w ciągu tygodnia od rozpoczęcia leczenia.
Zespół wstrząsu toksycznego
- Badanie chirurgiczne i drenaż wszystkich możliwych ognisk infekcji.
- Usunięcie zakażonego urządzenia dożylnego u pacjentów z obniżoną odpornością, ciężko chorych lub w przypadkach, gdy infekcji nie można zatrzymać w sposób medyczny.
- Daptomycyna, z beta-laktamami lub bez nich, pozwala kontrolować bakteriemię bez znaczącego wpływu na czynność nerek. Wśród pacjentów z łagodną i umiarkowaną niewydolnością nerek ponad 80% odpowiedziało na leczenie bez niekorzystnego wpływu na nerki. Ta kombinacja jest obecnie zalecana w przypadku opornej na leczenie bakteriemii MRSA.
Leczenie chirurgiczne
Infekcje skóry i tkanek miękkich
Najważniejsze jest drenaż wszystkich ognisk ropnych. W przypadku małych ropni bez gorączki u dzieci wystarczający może być pojedynczy drenaż, ponieważ leczenie antybiotykami może być odpowiednikiem odpowiedniego drenażu. Udowodniono, że instalacja drenażu podskórnego jest bardziej skuteczna niż nacięcie i drenaż.
Osteomyelitis
Chirurgiczne leczenie jest zwykle wskazane w celu usunięcia ropnej treści z przestrzeni podokostnowej lub w obecności zainfekowanego ciała obcego.
Septyczne zapalenie stawów
U młodszych dzieci septyczne zapalenie stawu biodrowego lub barkowego jest wskazaniem do operacji w trybie nagłym. Stawy powinny zostać opróżnione tak szybko, jak to możliwe, aby zapobiec niszczeniu kości. Jeśli odpowiednie drenaż został poprzedzony igłą, ale występuje duża ilość fibryny, uszkodzenie tkanek, wówczas konieczna jest również operacja.
Zapalenie wsierdzia
Jeśli zapalenie wsierdzia jest związane z ciałem obcym, konieczne jest jego usunięcie.
Zespół wstrząsu toksycznego
Wszystkie potencjalne ogniska zakażeń powinny zostać zidentyfikowane i osuszone.
Zakrzepowe zapalenie żył
Usunąć zainfekowane urządzenie dożylne u pacjentów z obniżoną odpornością lub u ciężko chorych pacjentów, gdy zakażeniem nie można zaradzić za pomocą leków.
Komplikacje
- Większość infekcji skórnych ustępuje bez leczenia, ale niektóre infekcje wymagają rozwarstwienia i drenażu lub leczenia antybiotykami.
- Infekcje skóry, które nie były leczone, mogą przekształcić się w bardziej poważne, zagrażające życiu choroby, takie jak infekcje kości lub krwi.
- U niektórych osób możliwy jest nawrót choroby związanej ze Staphylococcus aureus.
- Istnieje ryzyko rozwoju bardziej długotrwałej lub cięższej choroby wywołanej przez Staphylococcus MRSA, jeśli drobnoustroje nie są wrażliwe na przepisany antybiotyk.
Z którym lekarzem się skontaktować
Jeśli w jakimkolwiek narządzie występują oznaki stanu zapalnego, należy skontaktować się z odpowiednim specjalistą. Jeśli trudno jest samodzielnie ustalić, co wpływa na organizm, skontaktuj się ze swoim lekarzem rodzinnym lub pediatrą. Po postawieniu diagnozy pacjent może zostać skierowany do specjalisty: chirurga (z ropniami narządów wewnętrznych), dermatologa (ze zmianami skórnymi), kardiologa, pulmonologa, traumatologa, reumatologa, okulisty, neurologa, dentysty. W przypadku ciężkiej choroby konieczna jest konsultacja ze specjalistą chorób zakaźnych. Ponadto przydatne będzie zbadanie przez immunologa w celu wykrycia stanów niedoboru odporności.
Objawy Staphylococcus aureus u dorosłych
Jeśli chodzi o infekcje gronkowcowe, najczęściej mówią o niebezpieczeństwach, jakie niosą one dzieciom, o tym, jak dzieci mogą je dostać i jakie komplikacje mogą prowadzić.
Wydaje się, że z jakiegoś powodu pomijany jest dorosły Staphylococcus, ale nie jest to prawdą - objawy wywołane przez Staphylococcus aureus występują u dorosłych tak samo często, jak u niemowląt.
Co to jest Staphylococcus aureus
Po raz pierwszy ta bakteria została znaleziona w 1880 roku i od tego czasu człowiek borykał się z nią z różnym powodzeniem. Problem nie polega na tym, że Staphylococcus aureus szybko się rozmnaża, żyje na skórze co najmniej 40% ludzi zamieszkujących świat, a nawet, że bardzo łatwo jest go złapać.
Problem polega na tym, że stale się rozwija i jeśli pierwsze skupiska bakterii mogą zostać zabite penicyliną, nie będzie to miało wpływu na współczesne.
Jest to równoważone faktem, że przy prawidłowej zdrowej odporności Staphylococcus aureus nie stanowi żadnego zagrożenia - w niewielkich ilościach można go znaleźć bardzo często, a wytwarzane przez niego toksyny nie są wystarczająco rozprowadzone, aby wyrządzić szkodę ciału.
Staje się niebezpieczny, jeśli:
- zarażona osoba prowadzi nieregularny tryb życia, je źle, nie śpi, pije alkohol i pali papierosy;
- w organizmie zakażonej osoby zachodzi ciągły proces zapalny lub trwa infekcja, która osłabia jego mechanizmy obronne;
- osoba jest już zarażona problemami układu nerwowego lub hormonalnego, a zatem obniża odporność, która nie jest w stanie spowolnić reprodukcji bakterii.
Ponadto, zanim bakterie zaczną się namnażać i powodować objawy Staphylococcus aureus u dorosłych, muszą jakoś przedostać się do organizmu. Zwykle dzieje się tak:
- sposób domowy, w którym osoba kontaktuje się ze skażonym pyłem, z rzeczami używanymi przez przewoźnika lub bezpośrednio z samym przewoźnikiem;
- przez unoszące się w powietrzu kropelki, w których osoba wdycha powietrze, którym oddycha, w którym nosiciel kicha i kaszle;
- droga fekalno-oralna, w której osoba spożywa skażoną żywność - zwykle mleko i mięso.
WAŻNE! Staphylococcus jest bardzo odporny na wpływy zewnętrzne, ponieważ jeśli w domu zachorował, wszystkie jego rzeczy lepiej gotować. Jeśli nie jest to możliwe - wylecz je w inny sposób.
Obraz kliniczny
To, w jaki sposób gronkowiec złowrogi występuje u dorosłych, zależy w dużej mierze od lokalizacji choroby - może rozprzestrzenić się na praktycznie każdy organ lub część ciała. Istnieją jednak ogólne objawy, które i tak występują:
- Lokalny wzrost temperatury. Pacjent może odczuwać, że dana część ciała staje się gorętsza niż inne. Jest to spowodowane desperackimi próbami powstrzymania bakterii przed rozmnażaniem się bakterii i nie dopuszczeniem do jej rozproszenia w organizmie.
- Miejscowy przekrwienie. Innym sposobem ochrony organizmu jest przepływ krwi do zainfekowanego obszaru. Ma to na celu zwiększenie przepływu tlenu.
- Miejscowy obrzęk. Są efektem ubocznym przekrwienia - wzrasta przepuszczalność naczyń.
- Ból Występuje nie z powodu infekcji, ale z powodu obrzęku, który przeżywa i uszkadza zakończenia nerwowe, które reagują na takie krążenie sygnałami do mózgu.
- Brak funkcjonalności dotkniętych obszarów - nos nie odczuwa zapachu, język nie wyczuwa smaku, gardło nie jest w stanie normalnie omijać jedzenia i płynów.
Częste objawy są zbyt częste i niespecyficzne, aby można je było podejrzewać o gronkowce.
Infekcja Staphylococcus aureus u dorosłych staje się rozpoznawalna (niektóre z nich są wymienione poniżej), wynikające z dotkniętego narządu lub obszaru.
W jaki sposób Staphylococcus aureus manifestuje się u dorosłych
Objawy Staphylococcus aureus w dużym stopniu zależą od lokalizacji.
Objawy Staphylococcus aureus w nosie u dorosłych zwykle nie są zbyt nieprzyjemne - dostanie się do nosogardzieli prowokuje:
Charakteryzuje się trudnościami w oddychaniu, obrzękiem przegrody nosowej, wydzielaniem śluzu - najpierw przezroczystym, potem ropnym i nieprzyjemnym zapachem. Nieleczona może łatwo przekształcić się w zapalenie zatok.
Charakteryzuje się stanem zapalnym zatok. Najczęściej towarzyszy im obfity śluz, obrzęk, trudności w oddychaniu (po jednej stronie lub po obu stronach, w zależności od częstości występowania zakażeń).
Często pojawiają się silne bóle głowy, które nie są przerywane przez środki przeciwbólowe i uczucie płynięcia w głowie. Mogą wystąpić łzy oka, wrażliwość na jasne światło, osłabienie i brak apetytu.
Charakteryzuje się uszkodzeniem jednego ucha - lub obu. W towarzystwie wydzieliny wydzieliny - najpierw przezroczystej, potem ropnej - zmniejszenie słuchu, silny ból, uczucie, że płyn zgromadził się w uchu. Nieleczona może prowadzić do utraty słuchu, a następnie do głuchoty.
Gardło
Objawy u dorosłych w gardle są zaskakująco różnorodne - jeśli Staphylococcus aureus dokładnie tam spadnie, może powodować:
W tym samym czasie dotknięte są migdałkami i błoną śluzową gardła. Towarzyszy temu ból podczas połykania, suchy kaszel, pojawienie się śluzu - najpierw przezroczysty, a następnie ropny.
Barwa głosu często się zmienia, temperatura wzrasta, pacjent jest słaby. Jeśli rozpoczniesz chorobę, w migdałkach może tworzyć się wtyczka, składająca się z umierającej tkanki i ropy.
W tym samym czasie wpływa na błonę śluzową krtani. W towarzystwie silnego bólu, ciągłego łaskotania, suchego kaszlu, chrypki (do całkowitej utraty głosu) i niewielkiego wzrostu temperatury.
Istnieje również ropny śluz, który pacjent stale wykrztuśny.
Rozwija się z długotrwałym brakiem leczenia, gdy infekcja opada z gardła do oskrzeli i wpływa na nie. Towarzyszy mu ból w klatce piersiowej, kaszel, odkrztuszanie ropnej plwociny i niewielki wzrost temperatury.
Spowodowany przez gronkowca, jest trudny i trudny w leczeniu. Charakteryzuje się bólami w klatce piersiowej, dusznością, kaszlem, odkrztuszaniem ropnej, cuchnącej plwociny.
Pacjent stale czuje się słaby, a cera rzuca się na niebiesko z powodu głodu tlenu. Trudne do poruszania, trudne do myślenia, bez apetytu.
Jelita
Objawy Staphylococcus aureus w jelitach u dorosłych są bardzo nieprzyjemne - mogą wpływać na przewód pokarmowy w jednej z dwóch postaci:
- Ostra rozwija się, jeśli zanieczyszczone produkty zawierają dużą dawkę toksyn wytwarzanych przez bakterie.
Objawy są podobne do ostrego zatrucia pokarmowego. U pacjenta rozwija się biegunka, nudności i wymioty, temperatura gwałtownie wzrasta, pojawia się osłabienie. Możliwe odwodnienie, silny ból w dolnej części brzucha.
- Przewlekły rozwój rozwija się, jeśli niewielka ilość bakterii zostanie spożyta wraz z zanieczyszczoną żywnością, która zaczęła się namnażać, co powoduje stopniowe gromadzenie się toksyn.
Charakteryzuje się objawami podobnymi do objawów zapalenia błony śluzowej żołądka. Pacjent zaczyna cierpieć na zgagę i wzdęcia, ma bóle żołądka, ból może wystąpić po jedzeniu.
Występują zaparcia lub biegunka, ostre reakcje na szeroki wybór pokarmów, czasem nudności. Staphylococcus aureus w kale dorosłego jest bardzo łatwy do wykrycia w tym konkretnym przypadku.
Staphylococcus aureus powoduje charakterystyczne objawy u dorosłych na skórze, których zdjęcia podano poniżej. Zastanów się, jakie zjawiska wywołują bakterie na skórze.
W tym przypadku pacjent zaczyna rozpalać mieszki włosowe na brodzie lub trójkącie nosowo-wargowym. Najpierw pojawia się lekkie zaczerwienienie i łagodne bolesność, następnie skóra staje się napięta, uzyskując żółtawy kolor - oznacza to, że pod nią gromadziła się ropa.
Po pewnym czasie się zepsuje. W najgorszych przypadkach może doprowadzić do całkowitej utraty mieszków włosowych.
W tym przypadku gruczoły potowe stają się zaognione. W miejscu zapalenia powstaje duży, bolesny obrzęk, który stopniowo powiększa się, aw końcu rozkłada, zaczynając wydzielać ropę. Stopniowo wysycha i zanika, a stan zapalny przechodzi do kolejnego gruczołu potowego.
W tym przypadku dotyczy to mieszków włosowych, gruczołów potowych lub porów.
Stopniowo zaczyna się rozpalać i wypełniać ropą, a następnie zaczyna się martwica - tkanki umierają. Następnie skóra zostaje otwarta, ropa wypada, a wrzód pozostaje z martwą tkanką na dole.
Proces jest trudny, z gorączką, osłabieniem, czasem nawet z omdleniem i blizną liści.
W tym przypadku najczęściej pęcherzyki stają się zaognione.
Utworzona jama, wewnątrz której znajduje się ropa i umierająca tkanka pośrodku.
Jest mniej bolesny niż guz, ale także pozostawia blizny i może prowadzić do sepsy.
Wniosek
Obfitość objawów uniemożliwia samo-diagnozę. Staraliśmy się szczegółowo opisać Staphylococcus aureus, jego objawy i leczenie u dorosłych.
Zdjęcie objawów wyraźnie pokazuje, jak wygląda Staphylococcus aureus. Jeśli zauważyłeś takie objawy, zalecamy skontaktowanie się z lekarzem. Właściwa diagnoza i właściwe leczenie - klucz do szybkiego powrotu do zdrowia.
Staphylococcus aureus
Staphylococcus aureus (Staphylococcus aureus) jest kulistą, nieruchomą i aerobową (zdolną do istnienia w powietrzu) bakterią, która jest barwiona Gram-dodatnio, co powoduje różne choroby u dzieci i rzadziej u dorosłych.
Nazwa "złoty" Staphylococcus pochodzi ze złotego blasku, który publikuje się po wysianiu na pożywce. Przetłumaczone z greckiego slaphyle - "kiść" i coccus - "sferyczny", gronkowiec pod mikroskopem przypomina kiść winogron. Staphylococcus aureus jest szeroko rozpowszechniony w środowisku, można go wysiewać z artykułów gospodarstwa domowego, z zabawek, z instrumentów medycznych, z mleka kobiecego i dotkniętej skóry oraz z błony śluzowej chorej i zdrowej osoby.
Co to jest niebezpieczny Staphylococcus aureus
Zwykle Staphylococcus aureus żyje na skórze i błonach śluzowych prawie wszystkich ludzi. Jednak zdrowi ludzie z dobrą odpornością nie cierpią na infekcję gronkowcową, ponieważ normalna mikroflora hamuje wzrost gronkowca i nie wykazuje jego chorobotwórczej esencji. Ale wraz z osłabieniem obrony organizmu, mikrob "podnosi głowę" i powoduje różne choroby, w tym zakażenie krwi lub posocznicę.
Wysoka patogenność Staphylococcus aureus wiąże się z trzema czynnikami.
- Po pierwsze, mikroorganizm jest wysoce odporny na antyseptyki i czynniki środowiskowe (może wytrzymać gotowanie przez 10 minut, suszenie, zamrażanie, alkohol etylowy, nadtlenek wodoru, z wyjątkiem "zielonej wody").
- Po drugie, Staphylococcus aureus produkuje penicylinazę i enzymy lidazu, co sprawia, że jest ona chroniona przed prawie wszystkimi antybiotykami typu penicylinowego i pomaga stopić skórę, w tym gruczoły potowe, i wnika głęboko w ciało.
- Po trzecie, drobnoustrój wytwarza endotoksynę, która prowadzi do zatrucia pokarmowego i syndromu ogólnego zatrucia organizmu, aż do rozwoju toksycznego szoku.
I, oczywiście, należy zauważyć, że nie ma odporności na Staphylococcus aureus, a osoba, która miała infekcję gronkowcem, może zostać ponownie zarażona.
Staphylococcus aureus jest szczególnie niebezpieczny dla niemowląt w szpitalu. W szpitalach stężenie tego drobnoustroju w środowisku jest wysokie, co stanowi duże naruszenie zasad aseptyki i sterylizacji narzędzi oraz transportu gronkowca wśród miodu. personel.
Powody
Nie ma wątpliwości, że przyczyną zakażenia staph jest zazwyczaj Staphylococcus aureus. Infekcja zachodzi ze zmniejszeniem odporności, co ułatwia wiele czynników:
- antybiotyki i leki hormonalne;
- stres;
- niezdrowa dieta;
- niedoczynność i awitamina;
- infekcje;
- dysbioza jelit;
- nieprzestrzeganie higieny osobistej;
- wcześniactwo;
- niedojrzałość dziecka przy urodzeniu;
- sztuczne karmienie;
- późne przywiązanie do klatki piersiowej.
Zdjęcie: Staphylococcus aureus pod mikroskopem
Rodzaje infekcji staph
Występują uogólnione i lokalne formy infekcji gronkowcami.
Uogólnione formy obejmują sepsę (sepsydemię i posocznicę).
Miejscowe formy obejmują choroby skóry, błony śluzowe, narządy wewnętrzne, kości, stawy, gruczoły sutkowe i pępowinę. Odrębną kolumną jest także podkreślenie zatrucia pokarmowego endotoksyną Staphylococcus.
Ponadto zakażenie staph może być pierwotne i wtórne (w obecności ogniska pierwotnego). Przebieg ostrych, długotrwałych i przewlekłych postaci oraz nasilenie zakażeń gronkowcami łagodnymi, umiarkowanymi i ciężkimi.
Objawy zależne od dotkniętego narządu
Objawy zakażenia gronkowcem zależą od umiejscowienia gronkowca w ciele dziecka i od stopnia zmniejszenia obrony organizmu. Głównymi objawami zakażenia staph są
- gorączka
- wyraźny zespół zatrucia (letarg, osłabienie, brak apetytu, nudności).
Omphalite
Uszkodzenie mikrobiologiczne rany pępowinowej, któremu towarzyszy obrzęk pierścienia pępowinowego, ropne wydzielanie z rany. Przy udziale żyły pępowinowej wyczuwana jest zagęszczona i pogrubiona żyła. Istnieje również przekrwienie, które rozciąga się w górę, w kierunku mostka.
Zmiany skórne
- Kiedy pseudofurunoza (uszkodzenie potu, ale nie gruczoły łojowe), występują gęste, czerwone guzki w fałdach skóry (nagromadzenie gruczołów potowych), które następnie ropią.
- Zaburzenie naczyń charakteryzuje się tworzeniem się pęcherzyków z płynną zawartością, które spontanicznie otwierają się, a na ich miejscu tworzy się skorupa.
- Złuszczające zapalenie skóry (choroba Rittera) lub "zespół skóry oparzeniowej" charakteryzuje się tworzeniem się dużych pęcherzy, które wyglądają jak oparzenia, następnie skóra jest złuszczana i tworzą się niezabezpieczone rany.
- Ropień - porażka głębszych warstw skóry z widocznym zaczerwienieniem i stwardnieniem. Utworzona jama zawierająca ropę.
- Panaritium - porażka falangi palca.
- Cellulka - oprócz skóry wykorzystuje się podskórną tkankę, która pomaga w suplementacji.
Uszkodzenie oka
Wraz z porażką błony śluzowej oczu rozwija się zapalenie spojówek (światłowstręt, łzawienie, obrzęk powiek, ropne wydzielanie z oczu).
Uszkodzenie dróg oddechowych
Nieżyt nosa - zaczerwienienie błony śluzowej z obfitym ropnym wydzieliną z nosa. Wraz z penetracją zakażenia poniżej pojawia się ból gardła, charakteryzujący się bólem gardła, zapaleniem gardła, tchawicą z suchym i bolesnym kaszlem.
Infekcja oskrzeli i płuc prowadzi do zapalenia oskrzeli i zapalenia płuc. Z reguły występują zapalenie oskrzeli i zapalenie płuc w połączeniu z zapaleniem gardła, nieżytu nosa, zapaleniem tchawicy.
Występuje znaczny wzrost temperatury (do 39-40 ° C), suchy kaszel, duszność.
Być może rozwój zwężenia dróg oddechowych.
Uszkodzenie centralnego systemu nerwowego
Penetracja Staphylococcus aureus w mózgu prowadzi do rozwoju zapalenia opon mózgowych i ropnia mózgu. Choroby u dzieci są trudne, z wysoką gorączką i odurzeniem.
Charakteryzuje się wymiotami "mózgu", bólami głowy, pozytywnymi objawami opon, elistndromem i wysypką skórną. Gdy płyn nakłuwający rdzeń przepływa pod ciśnieniem, ma zielonkawy odcień z domieszką ropy.
Uszkodzenie dróg moczowych
Powstaje zapalenie cewki moczowej, zapalenie pęcherza, odmiedniczkowe zapalenie nerek. Typowe objawy: częste i bolesne oddawanie moczu, ból w okolicy lędźwiowej, wysoka gorączka. W analizie moczu określa się białko, określa się dużą liczbę leukocytów i zaszczepia się Staphylococcus aureus.
Uszkodzenie kości i stawów
Kiedy infekcje kości i stawów rozwijają zapalenie stawów i zapalenie kości i szpiku.
Infekcja pokarmowa
Rozwija się podczas jedzenia skażonego lub zepsutego jedzenia i przechodzi objawy ostrego zapalenia jelit. Charakteryzuje się gorączką, nudnościami, wymiotami do 10 lub więcej razy dziennie, luźnymi stolcami z odrobiną zieleni.
Sepsis
Zakażenie krwi lub sepsa występuje w przypadku ciężkiego niedoboru odporności. Przebieg choroby jest ciężki, z bardzo wysoką temperaturą, ciężkimi objawami zatrucia, upośledzeniem świadomości (od pobudzenia do letargu).
Wraz z rozwojem szoku toksycznego zakaźnego, ciśnienie krwi gwałtownie spada, pacjent traci przytomność i może zapaść w śpiączkę.
Septicopyemia to krążenie Staphylococcus aureus we krwi z tworzeniem ropnych ognisk, zarówno na skórze dziecka, jak i narządów wewnętrznych.
Gdy posocznica charakteryzuje się rozwojem zatrucia zakaźnego. Posocznica może być skomplikowana z powodu zapalenia płuc, rozwoju DIC i tak dalej.
Diagnostyka
Diagnostykę różnicową zakażenia gronkowcami należy przeprowadzić z zakażeniem streptokokami. W rozpoznawaniu chorób etiologii gronkowców stosuje się następujące metody serologiczne, charakteryzujące się szybkością i wysoką dokładnością:
- Standardowy test koagulazy w probówce, który trwa 4 godziny, ale z wynikiem ujemnym, przedłuża się o jeden dzień.
- Aglutynacja lateksowa, w której wykorzystuje się komercyjne zestawy cząstek lateksu związane z przeciwciałami przeciwko gronkowcom (białko A, czynnik adhezji i szereg antygenów powierzchniowych), co czyni go również użytecznym do specyficznej identyfikacji szczepu patogenu
- Ogólne badania krwi i moczu (we krwi określa się na podstawie leukocytozy, neutrofilii, podwyższonego ESR oraz białka w moczu, leukocytów, gronkowców).
- Siew materiału biologicznego na pożywce.
Siew na pożywkach jest przeprowadzany w celu zidentyfikowania czynnika sprawczego choroby i określenia jej wrażliwości i odporności na antybiotyki.
Wysiew kału należy wykonać nie później niż 3 godziny po wypróżnieniu, rozmazy z błon śluzowych jamy ustnej i nosogardzieli należy pobrać na pusty żołądek, przed umyciem zębów i przed przyjęciem leku.
Smar z gronkowcowym zapaleniem spojówek pobierany jest z dolnej powieki sterylnym wacikiem zanurzonym w wodzie destylowanej i przed praniem.
W chorobach skórnych rozmazy są pobierane po wstępnej obróbce skóry wokół rany roztworem antyseptycznym i usunięciu obszarów martwiczych (skorup) z rany.
- Reakcja aglutynacji Vidal
Pozwala określić dynamikę choroby i skuteczność leczenia. Odbywa się 2 lub więcej razy w odstępach 7-10 dni. Wzrost miana przeciwciał we krwi o więcej niż 1: 100 wskazuje na postęp infekcji.
- Fagotypowanie izolowanych gronkowców
Umożliwia określenie wrażliwości drobnoustrojów na wirusy fagowe w celu wyznaczenia odpowiedniego leczenia.
Leczenie
W łagodniejszych postaciach infekcji gronkowcami nie są wymagane antybiotyki.
W postaciach umiarkowanych i ciężkich przepisuje się półsyntetyczne penicyliny (amoksyklaw), które są skuteczne pod względem odporności mikroorganizmów na penicyliny i cefalosporyny (kefzol, ceftriakson).
Czas trwania leczenia zależy od ciężkości choroby i zakażenia skóry lub narządów wewnętrznych (od 7 dni do kilku miesięcy).
W przypadku ropnych i zapalnych chorób skórnych (furunculosis, carbuncle, liszajec), zaleca się miejscowe leczenie - pochodne mupirocyny lub pleuromutyliny. W przypadku ich braku, rany można leczyć za pomocą roztworów antyseptycznych: jasnozielonego, nadtlenku wodoru, nadmanganianu potasu i maści antybakteryjnych (synthomycyny, maści oleandomycyny, baktrobanu).
W przypadku zapalenia spojówek oczy płucze się codziennie słabym roztworem nadmanganianu potasu, a 30% roztwór albicydu zaszczepia się 4-5 razy dziennie.
W przypadku ropnych zmian skórnych (ropnie, zapalenie tkanki łącznej) wykonuje się chirurgiczne otwarcie ropni w celu wypływu ropy.
Ponadto wykazano receptę bakteriofaga przeciwpłytkowego, antyspamuoctowego i immunoglobuliny (w posocznicy i ciężkiej chorobie).
Gdy gronkowcowe antybiotyki do antykoncepcji pokarmowej nie są przepisywane, należy użyć anatoksyny antyfiolocokokowej. Płukanie żołądka i uzupełnianie objętości krwi krążącej za pomocą wlewów dożylnych roztworów soli (roztwór fizyczny, roztwór glukozy, rehydron, itd.).
W zapobieganiu dysbiozie jelit zaleca się stosowanie leków przeciwgrzybiczych (diflukan, nystatyna) równolegle z antybiotykami.
Jednocześnie przepisywana jest immunoterapia (witaminy z grupy B, C, lewamizol, Taktivin i inne).
Leczeniem zakażeń gronkowcem u dzieci zajmuje się pediatryczny specjalista chorób zakaźnych.
Sposoby leczenia są wybierane w zależności od uszkodzenia niektórych narządów. Dziecko jest hospitalizowane w oddzielnym schowku, w którym codziennie zmienia się łóżko i bielizna oraz codzienny prysznic pacjenta.
Komplikacje i prognozy
Staphylococcus aureus jest szczególnie niebezpieczny dla niemowląt. Możliwe powikłania:
- sepsa;
- zakaźny wstrząs toksyczny;
- śpiączka;
- fatalny wynik.
Rokowanie zależy od ciężkości choroby i skuteczności leczenia.
Przy lekkich zmianach skórnych i błon śluzowych rokowanie jest korzystne. Masywna infekcja Staphylococcus aureus, szczególnie w przypadku rozwoju sepsy w 50%, jest śmiertelna.
Staphylococcus aureus - leczenie, objawy i zdjęcia
Staphylococcus aureus jest bardzo powszechną i bardzo niebezpieczną warunkowo patogenną bakterią, która może zarazić dowolną osobę, niezależnie od płci czy wieku. Te mikroorganizmy są szeroko rozpowszechnione na obszarach, na których jest wiele osób.
Źródłem infekcji staje się zarażona osoba dorosła lub dziecko. Patogenne mikroorganizmy są aktywowane u tych, u których obserwuje się znaczny spadek odporności lub pogorszenie stanu ogólnego.
Jeden z najtrudniejszych rodzajów gronkowców uważany jest za złoty. Że staje się przyczyną różnych chorób gardła. A z nadmiernie aktywną reprodukcją, osoba może nawet uzyskać ropne zapalenie migdałków.
Mimo, że sam mikroorganizm jest dostatecznie badany, spowodowane przez niego zakażenie gronkowcem pozostaje jedną z najpoważniejszych chorób pod względem leczenia. Ten interesujący fakt wynika z dużej zmienności gronkowca i jego zdolności do szybkiego wywoływania oporności na różne antybiotyki (szczególnie gdy pacjent nie przestrzega dawki, częstotliwości przyjmowania leku i czasu trwania kursu).
Staphylococcus aureus: co to jest?
Staphylococcus aureus to bakteria przypominająca wyglądem piłkę. Choroba jest bardzo powszechna. Według danych, 20% światowej populacji ma już bezpośrednie nosicielstwo gronkowców.
Występuje wszędzie: na skórze, w nosie, w jelitach, w gardle, a nawet na genitaliach. Ta częstość występowania wpływa na liczbę chorób, które mogą towarzyszyć bakteriom i powodować ich powstawanie.
Wśród głównych przyczyn, które przyczyniają się do rozwoju infekcji gronkowcami, są:
- Obecność chorób przewlekłych;
- Zmniejszona odporność z powodu stresu, niedoboru witamin, antybiotyków, niedożywienia i leków hamujących odporność;
- Interakcje z potencjalnym nosicielem infekcji (na przykład dławica piersiowa przenoszona przez kropelki w powietrzu);
- Nieprzestrzeganie norm sanitarnych z cięciami, otarciami, otwartymi ranami na ciele. Infekcja rany wywołana przez gronkowce może prowadzić do jej ropienia i ostatecznie prowadzić do zakażenia krwi;
- Wykorzystanie nieumytych owoców, warzyw i innych produktów zakażonych bakterią.
Często zakażenie Staphylococcus aureus dotyka dzieci. Czynnikami ryzyka w tym przypadku są:
- Ciąża patologiczna;
- Długi bezwodny okres przy porodzie;
- Stan przedrzucawkowy podczas ciąży;
- Hipotrofia noworodka;
- Narodziny wcześniaka;
- Nieprzestrzeganie higieny osobistej dziecka.
Największym problemem w radzeniu sobie ze staphylococcus jest to, że ma niesamowitą witalność. Ani zimno, ani bezpośrednie światło słoneczne, ani brak wilgoci mogą wpływać na ten drobnoustrój. Nawet praktycznie wysuszona bakteria staphylococcus zachowuje swoje właściwości.
W jaki sposób przenosi się Staphylococcus aureus
W większości przypadków infekcje występują w placówkach medycznych. Staphylococcus aureus jest przenoszony przez unoszące się w powietrzu kropelki, jak również przez żywność (skażone mięso, jaja, produkty mleczne, ciasta, ciastka kremowe) lub artykuły gospodarstwa domowego.
Zakażenie wniknięcia do organizmu dziecka również poprzez mikrourazy skóry lub błon śluzowych dróg oddechowych. Wcześniaki i dzieci z obniżoną odpornością są najbardziej narażone na infekcje. Podczas porodu, poprzez rany lub zadrapania, a także poprzez mleko matki, matka może zarazić dziecko. Jeśli bakterie dostaną się do ciała matki przez pęknięcia w sutkach, może to prowadzić do ropnego zapalenia sutka.
Staphylococcus aureus u dzieci i noworodków
Jedna z toksyn wytwarzanych przez Staphylococcus aureus - eksfoli- tynę ma właściwość silnie wpływającą na noworodki. Wydzielany przez trucizny wchodzi w pory skóry i prowokuje pęcherze zewnętrznie przypominają oparzenia, a ze względu na to, otrzymała nazywania syndromu „sparzyć dziecka.”
Choroba ta rzadko dochodzi do ich noworodków do 6 miesięcy chroni immunitet otrzymany z mleka matki, baby równolegle do kontaktu z bakteriami produkowanych dodatkowy układ odpornościowy, który nadal go bronić. Aby zapobiec chorobom u dziecka, konieczne jest uważne monitorowanie jego higieny i odżywiania.
Dlaczego ta bakteria jest niebezpieczna?
Kiedy mechanizmy obronne organizmu są osłabione, infekcja budzi się i powoduje różne choroby, w tym zakażenie krwi lub sepsę. Wysoka patogenność Staphylococcus aureus wiąże się z trzema czynnikami.
- Po pierwsze, mikroorganizm jest wysoce odporny na antyseptyki i czynniki środowiskowe (może wytrzymać gotowanie przez 10 minut, suszenie, zamrażanie, alkohol etylowy, nadtlenek wodoru, z wyjątkiem "zielonej wody").
- Po drugie, Staphylococcus aureus produkuje penicylinazę i enzymy lidazu, co sprawia, że jest ona chroniona przed prawie wszystkimi antybiotykami typu penicylinowego i pomaga stopić skórę, w tym gruczoły potowe, i wnika głęboko w ciało.
- Po trzecie, drobnoustrój wytwarza endotoksynę, która prowadzi do zatrucia pokarmowego i syndromu ogólnego zatrucia organizmu, aż do rozwoju toksycznego szoku.
I, oczywiście, należy zauważyć, że nie ma odporności na tę chorobę, więc dorosły lub dziecko, któremu udało się wyleczyć Staphylococcus aureus, może zostać ponownie zakażone.
Objawy Staphylococcus aureus
U dzieci i dorosłych gronkowce powodują różne zmiany - ropnie, figówka, gidradenity, zapalenie skóry, carbuncles, egzema, zapalenie okostnej, zbrodniarz, zapalenie szpiku, zapalenie powiek, zapalenie mieszków włosowych, czyraki, ropne zapalenie skóry, zapalenie płuc, zapalenie opon mózgowych, zapalenie otrzewnej, zapalenie pęcherzyka żółciowego, wyrostka robaczkowego.
Rozważ najczęstsze choroby, jakie może wywołać Staphylococcus aureus.
- Przewód pokarmowy. W ciągu kilku godzin po zjedzeniu jedzenia, które zostało zaszczepione gronkowcami, rozpoczyna się rozwój toksyny pokarmowej. Powtarzają się powtarzające się wymioty, pojawiają się mdłości i suchość w ustach. Zaburzona biegunka i ból brzucha.
- Choroby skóry. W zależności od obszaru dotkniętego gronkowcem choroby skóry są podzielone na zapalenie tkanki łącznej lub ropnie, czyraki lub karbonyle. Wrzód charakteryzuje się lekkim zaczerwienieniem, zagęszczeniem i bólem skóry, a guz jest bardziej poważną chorobą obejmującą jednocześnie kilka mieszków włosowych. Może towarzyszyć gorączka, osłabienie, utrata siły.
- Zapalenie płuc: najczęściej u dzieci, zwłaszcza u małych dzieci, diagnozuje się również u osób osłabionych; charakteryzuje się krótkim okresem początkowej gorączki z szybkim rozwojem niewydolności oddechowej, mogą wystąpić wyraźne objawy niedrożności.
- Śluzowate. Często patogen występuje w nosogardzieli i gardle. Jeśli dojdzie do infekcji, zapalenie pojawia się w uszach, nosie i gardle. W ciężkich postaciach występuje zapalenie ucha, zapalenie zatok. Nie zawsze krostkowy sekret wychodzi na powierzchnię. Niestety, utrudnia to diagnozę.
- Bakteryjne zapalenie wsierdzia jest jednym z powikłań bakteriemii gronkowcowej. Najczęściej rozwija się i osoby z osłabionym układem odpornościowym, a także wśród narkomanów.
- Choroba Rittera lub zespół skóry oparzeniowej to kolejna manifestacja infekcji gronkowcami, występująca głównie u noworodków i małych dzieci. W wyniku jego objawów choroba może przypominać szkarlatynę (podobną wysypkę) lub różycę (środek czerwonej, zapalnej skóry o równych granicach) występującą w zakażeniach wywołanych streptokokami.
- Toksyczny wstrząs jest najcięższą chorobą wywołującą Staphylococcus aureus. Zaczyna się nagle i przebiega z gorączką, zawrotami głowy i bólem głowy, niskim ciśnieniem krwi, kołataniem serca i wymiotami. Wysypka w postaci plam pojawia się w całym ciele lub w niektórych miejscach. Tydzień później następuje peeling skóry.
Jak widać, w zależności od obszaru dotkniętego przez Staphylococcus aureus, objawy u dzieci i dorosłych mają fundamentalną różnicę. Są one bezpośrednio związane z miejscem wprowadzenia bakterii do organizmu, stanem układu odpornościowego pacjenta i agresywnością patogenu. Odpowiedni sposób leczenia Staphylococcus aureus będzie zależeć od konkretnego miejsca zakażenia.
Jak zapobiegać infekcjom
Trzymaj się pewnych środków zapobiegawczych, aby uniknąć infekcji.
- Przestrzegaj zasad higieny, dobrze myj ręce;
- Nie dotykaj, nie przeczesz ran, wysypek na skórze;
- Nie używaj środków higieny innych osób: maszynki do golenia, szczotki do włosów, ręczniki itp.;
- Przestrzegaj wszystkich zasad obróbki cieplnej i przechowywania żywności.
Warto zauważyć, że ciężkie formy infekcji gronkowcami występują rzadko i, z reguły, u dzieci ze złym stanem zdrowia, chorobami wrodzonymi i wadami rozwojowymi.
Leczenie Staphylococcus aureus u dorosłych
Staphylococcus jest niezwykle trwałą bakterią. Jak mówią, nie tonie w wodzie, nie pali się w ogniu. Wysoka odporność na czynniki środowiskowe. Nie zawsze ginie przy różnych metodach dezynfekcji: gotowanie, obróbka kwarcem, stosowanie środków antyseptycznych, dezynfekcja, autoklawowanie. Jest to złożoność leczenia Staphylococcus aureus. Trudno jest znaleźć leki przeciwbakteryjne, które mogłyby wpłynąć na gronkowce. Odporność na tę bakterię nie jest wytwarzana, choroby mogą się powtarzać.
Możliwe jest wyleczenie Staphylococcus aureus, ale ze względu na to, że mikroorganizm ten jest w stanie wytworzyć odporność na antybiotyki, proces leczenia jest czasami skomplikowany. Przebieg przepisanych antybiotyków musi być całkowicie zakończony, ponieważ jeśli pacjent nie ukończy kuracji, nie wszystkie Staphylococcus aureus umrze (w jelicie lub innym narządzie), a później stanie się odporny na ten lek.
Ze względu na nieskuteczność lub niemożność prowadzenia terapii przeciwbakteryjnej pacjenci mają przepisywany bakteriofag gronkowcowy, który w rzeczywistości jest wirusem bakteryjnym. Jego zaletą jest to, że wpływa tylko na niektóre patogenne mikroorganizmy, nie uszkadzając normalnej mikroflory, nie ma przeciwwskazań i skutków ubocznych.
Najstraszliwszymi wrogami gronkowca są roztwory jasnej zieleni (zwykła Zelenka) i chlorofilu w postaci roztworu olejowego lub alkoholowego. Lek Zelenka stosuje się w leczeniu ran na skórze. Chlorophyllipt przepisuje lekarza do rehabilitacji nosogardzieli i gardła.
Staphylococcus aureus w jelitach: objawy i leczenie
W większości przypadków okres inkubacji po zakażeniu danym rodzajem bakterii wynosi nie więcej niż jeden dzień, więc pierwsze oznaki mogą pojawić się już po 5-6 godzinach.
Staphylococcus aureus w jelicie ma następujące objawy:
- niestrawność, wyrażona w płynnym stolcu, z chęcią do toalety jest bardzo częsta (do 10 razy dziennie), a konsystencja masy odpadowej jest wodnista z zanieczyszczeniami śluzu, a nawet krwi;
- cięcie intensywnych bólów w rejonie nadbrzusza i podbrzuszu;
- nudności, silne wymioty;
- widoczna wysypka pieluszkowa;
- wzrost temperatury ciała do niskich wartości;
- osłabienie ciała, zmęczenie.
"Walka" z infekcją staph ma na celu:
- tłumienie aktywności patogenu;
- poprawa odporności;
- stymulacja procesów metabolicznych;
- leczenie chorób przewlekłych, które osłabiają organizm.
Wybór metody leczenia opiera się na wynikach analizy kału.
Staphylococcus aureus donosowy: objawy i leczenie
Ulubionym siedliskiem Staphylococcus aureus jest jamę nosową. Co więcej, można go znaleźć u doskonale zdrowych osób. Wiele przez długi czas są po prostu nosicielami chorobotwórczych bakterii.
- zaczerwienienie nabłonka śluzowego wyściełającego nosogardnę;
- atrofia nabłonka śluzówki nosa i gardła;
- katar nieczuły na leczenie;
- gorączka;
- ogólne zatrucie;
- pojawienie się krostkowych formacji na błonie śluzowej nosa.
Obecność zakażenia gronkowcem często prowadzi do rozwoju zapalenia zatok, przewlekłego zapalenia błony śluzowej nosa, zapalenia zatok czołowych, jak również atrofii błony śluzowej nosa. Leczenie gronkowca w nosie jest konieczne w przypadkach, gdy choroba prowadzi do zapalenia i występowania zapalenia zatok, przewlekłego lub ostrego zapalenia błony śluzowej nosa. Jego aktywność w organizmie wynika z osłabionej odporności.
Staphylococcus aureus w gardle: objawy i leczenie
Przewlekłe zakażenie jest zwykle bezobjawowe. Kiedy osłabia się obronę organizmu, Staphylococcus aureus w gardle może powodować objawy ropnego zapalenia migdałków:
- nagły wzrost temperatury ciała;
- silny ból głowy;
- osłabienie, utrata apetytu;
- powiększone migdałki, co powoduje dyskomfort podczas połykania pokarmu, przekrwienie błony śluzowej i
- ropna tablica;
- wzrost regionalnych węzłów chłonnych.
Charakterystyczną cechą tych chorób w obecności Staphylococcus aureus w gardle jest ropne wydzielina. W leczeniu gardła gronkowca antybiotyki są zwykle przepisywane przez specjalistę, aby jak najszybciej zaradzić tej infekcji i zapobiec prawdopodobieństwu nawrotu choroby przynajmniej w niedalekiej przyszłości.
Przed leczeniem gronkowca w gardle, należy wziąć pod uwagę obecność indywidualnej nietolerancji składników leku, dlatego dla każdego pacjenta należy wybrać specjalny kompleks leczenia. Dawka jest również zależna od lekarza prowadzącego i zależy od wieku i kategorii wagi.