Ostre choroby wirusowe dróg oddechowych, przeziębienia i katar (katar) często towarzyszą zapaleniom zatok przynosowych (zatok). Jest ich kilka. Powszechna nazwa ich zapalenia nazywa się zapalenie zatok. Ale zapalenie każdej pojedynczej zatoki ma unikalną nazwę. W tym artykule na vospalenia.ru za ethmoidite.
Co to jest - zapalenie siatkówki?
Co to jest - etmoiditis (etmoidalne zapalenie zatok)? Jest to zapalenie jednego z zatok przynosowych (przynosowych), a raczej komórek kości sitowatej. Często jest to wtórna choroba rozwijająca się na tle zapalenia górnych dróg oddechowych. Zajmuje 5. miejsce w zakresie występowania chorób leczonych antybiotykami.
Kształt przepływu to:
- Sharp - jasna i nagła manifestacja. Częściej u dzieci i młodzieży.
- Przewlekłe - konsekwencja anatomicznej patologii lub ostrego zapalenia jelit.
Istnieją następujące typy zapalenia etmoidów:
- Razem z innymi działami:
- Zapalenie okostnej - zapalenie kości sitowej z zatokami szczękowymi.
- Zapalenie stawu gardłowego - porażenie zatoki czołowej wraz z kością sitowa.
- Rinoetmoiditis - zapalenie kości sitowej wraz z błoną śluzową jamy nosowej.
- Zapalenie encefalopatyczne - zapalenie labiryntu sitowego z zatoką klinową.
- Z natury stanu zapalnego:
- Catarrhal
- Polypowaty
- Kałuża obrzękła.
- Ropny.
- Po stronie zapalenia:
- Prawostronny.
- Lewa strona.
- Dwustronne.
Powody
Przyczynami zapalenia powięziowego są następujące czynniki:
- Przenikanie zakażenia do zatoki nosowej.
- Powikłania innych chorób: odra, zapalenie opon mózgowych, zapalenie przedsionków, szkarlatyna, zapalenie błony śluzowej nosa, grypa, zapalenie mózgu, zapalenie zatok.
- Rozprzestrzenianie się infekcji z innych narządów poprzez krew, takich jak zapalenie migdałków.
- Zmniejszona odporność.
- Anatomiczna patologia.
- Urazy przegrody nosowej i twarzy.
- Predyspozycje alergiczne.
Objawy i oznaki komórek jelita z kości sitowej
Istnieją takie objawy i oznaki komórek powodujących etoidozę kości sitowej:
- Ból Zlokalizowane w okolicy nosa i przedniego oczodołu. Towarzyszą mu bóle głowy, wysoka gorączka, światłowstręt, zaburzenia widzenia. W przewlekłej postaci obserwuje się bezsenność, zmęczenie oczu i obrzęki.
- Uczucie pęknięcia w jamie nosowej z powodu występowania ropy i obrzęku komórek. Zatkanie nosa.
- Trudne oddychanie przez nos z powodu obrzęku błony śluzowej. Dzieci mogą mieć całkowity brak oddychania przez nos.
- Wyrzut z nosa, który charakteryzuje wysięk zgromadzony w stanach zapalnych. Są to śluzowate, ropne lub krwawe. Na początku są one rzadkie, a następnie stają się obfite.
- Częściowy lub całkowity brak zapachu.
Objawy te są charakterystyczne zarówno w postaci ostrej, jak i przewlekłej. Następujące objawy pojawiają się jaskrawo tylko w ostrej postaci zapalenia eteroidów, a w przypadku przewlekłego są słabe i nie wyrażają się:
- Podwyższona temperatura.
- Zwrot (u dzieci) i wymioty.
- Złe samopoczucie
- Utrata apetytu
- Neurotoksykoza.
- Słabość
- Zaburzenia jelit: jak w przypadku zapalenia okrężnicy lub odbytnicy, dochodzi do naruszenia fotela.
- Niewydolność nerek.
- Łzawienie.
- Obrzęk powiek, które są lekko lub całkowicie zamknięte. Występuje w wyniku zniszczenia części kości sitowatej i penetracji wysięku do tkanki orbity. Występuje tu odchylenie, wystawanie gałki ocznej, zmniejszone widzenie i ból podczas ruchu oka.
- Skóra jest gorąca i wilgotna.
W czasie remisji w przewlekłym zapaleniu zatok, objawy nasilają się tylko w zatruciu (osłabienie, gorączka, pogorszenie sprawności, ból w głowie).
Etmoidoza u dzieci
Zapalenie etozydów jest powszechne u dzieci (częściej niż u dorosłych). Wynika to z anatomicznej budowy i niskiego oporu ciała. Często rozwija się na tle przeziębienia w zimie, kiedy dzieci przekazują sobie nawzajem infekcję. Może wystąpić zarówno u noworodków, jak i dzieci w wieku szkolnym, a zwłaszcza u nastolatków.
Etmoidoza u dorosłych
Zapalenie tkanki tłuszczowej występuje również u dorosłych, często zimą, gdy przeziębiają się i nie leczą. Obecność przewlekłych chorób powoduje również przeniesienie infekcji do komórek kości sitowatej.
Diagnostyka
Rozpoznanie etoozy jest badaniem ogólnym na podstawie skarg pacjenta, dla których widoczne są już pewne objawy choroby, a także podczas wykonywania procedur laboratoryjnych i instrumentalnych:
- Rhinoskopia.
- Badanie krwi
- Zdjęcie rentgenowskie zatok przynosowych.
- Badanie endoskopowe.
- CT i MRI.
- Wykluczenie zapalenia drożdżycy, zapalenie okostnej kości nosa, zapalenie szpiku górnej szczęki.
Leczenie
Leczenie zapalenia jelit jest przejściem procedur medycznych i fizjoterapii. Jak leczyć stany zapalne komórek okolic sitowych nosa? Lekarz laryngologiczny przepisuje następujący przebieg leczenia:
- Antybiotyki i leki antywirusowe.
- Leki immunostymulujące. Immunomodulatory.
- Leki zwyrodnieniowe naczyń krwionośnych.
- Leki przeciwgorączkowe.
- Leki przeciwhistaminowe.
- Niesteroidowe leki przeciwzapalne.
- Środki przeciwbólowe.
- Galazolin.
- Xymelin.
- Oksymetazolina.
- Amoksycylina.
- Augmentin.
- Cefotaksym.
- Bioparox.
- Ceftriakson.
- Rinofluimucil.
- Paracetamol.
- Aqua Maris.
- Sinuforte.
W domu pacjent musi przestrzegać zasad:
- Popraw odporność.
- Przewietrz pomieszczenie i nawilż powietrze.
- Postępuj zgodnie z dietą:
- Pij dużo płynów.
- Jedz warzywa, owoce, nabiał, orzechy, mięso, zboża, rośliny strączkowe.
- Wyeliminuj alkohol, tłuste, smażone, alergiczne produkty.
- Użyj wywarów z ziół, jagód i owoców.
Ponieważ stosuje się fizjoterapię i chirurgię:
- Cewnik sinusoidalny "YAMIK" myjący komórki antybiotykami.
- Inne rodzaje prania.
- Elektroforeza z antybiotykami.
- UHF
- Fonoforeza z hydrokortyzonem.
- Laser helowo-neonowy.
- Endoskopowe usuwanie wysięku.
- Septoplastyka.
- Resekcja
- Polipotomy.
Długość życia
Etmoidozę można łatwo i szybko leczyć. Jeśli jednak pacjent ignoruje leczenie choroby, obniża jakość życia. Jak długo żyją chorzy? Sama choroba nie wpływa na długość życia, ale wywołuje kilka śmiertelnych powikłań:
- Empyema
- Zapalenie opon mózgowych
- Zniszczenie kości sitowej.
- Zapalenie mózgu
- Gniazda oczne z phlegmon.
- Ropień proksymalny.
- Zapalenie pajęczynówki.
- Ropień mózgu.
Objawy i metody leczenia zapalenia jelit u dorosłych
Etmoidoza jest chorobą zapalną, formą zapalenia zatok. Kod ICD-10 to J01.0. Patologia wpływa na błony śluzowe komórek kości sitowej nosa. Choroba jest wykrywana średnio u 15% dorosłych pacjentów cierpiących na uszkodzenie zatok. Etmoidoza jest jedną z najniebezpieczniejszych patologii, ponieważ proces zapalny przebiega w pobliżu mózgu.
Patogeny i czynniki prowokujące
Aby zrozumieć, że jest to etmoidoza, a nie inna patologia z podobnymi objawami, konieczne jest przejście do anatomii kości sitowej (etmoidalnej). Wnętrze tego ostatniego pokryte jest błoną śluzową i ma kilka komór wypełnionych powietrzem.
Ten element składa się z dwóch płytek, przez które przechodzą naczynia krwionośne i nerw węchowy. Górna część kości tworzy przegrodę nosową i jest w kontakcie z innymi zatokami nosowymi. Dlatego rozważana choroba przebiega zgodnie z typem nieżytu nosa i innych podobnych patologii. W tym samym czasie etmoiditis charakteryzuje się stanem zapalnym tkanek związanych z kością sitową.
Infekcje gronkowcami lub paciorkowcami mogą wywoływać patologię. Również tkanki w jamie nosowej mogą zapaść w stan zapalny, gdy organizm jest zarażony grypą, adeno-, rhino- i koronowirusami. Ponadto mikroflora grzybowa może prowadzić do pojawienia się choroby.
Często zapalenie jelita rozwija się na tle zakażenia jam nosowych przez grupę czynników chorobotwórczych.
Zakażenie tymi wirusami lub bakteriami nie zawsze powoduje zapalenie zatok przynosowych. Rozwój choroby następuje ze względu na zmniejszenie odporności, co przyczynia się do aktywnego wzrostu patogennej mikroflory. Ponadto przyczyny zapalenia etmoidalnego są następujące:
- choroby gardła i nosa;
- alergiczny nieżyt nosa;
- patologia urodzeniowa i wady nosa.
Ze względu na bliskość zatok do nosa, etmoidoza często rozwija się jako powikłanie zapalenia zatok, przedniego zapalenia zatok.
Jeśli nie zostanie przeprowadzone odpowiednie leczenie, a proces zapalny wykracza poza strefę początkową, wówczas występuje zapalenie gardła lub zapalenie jelit. Kiedy patologia wpływa na kilka zatok, pojawia się obustronna postać choroby. W takim przypadku należy mówić o przebiegu zapalenia wielogłośnika (pansinusita).
Pacjenci z adenoidami lub polipami są narażeni na ryzyko rozwoju zapalenia zatok. Takie wzrosty, które tworzą się w jamie nosowej, zapobiegają normalnemu odpływowi śluzu. W rezultacie w zatokach pojawiają się optymalne warunki wzrostu i rozwoju patogennej mikroflory, powodujące stan zapalny tkanek lokalnych.
Klasyfikacja chorób
Przy pierwotnej infekcji kości sitowej, rozwijając ostre zapalenie siatkówki. Jeśli patologia zostanie zaniedbana, powstaje przewlekła postać choroby.
Lokalizacja procesu zapalnego determinuje następujące formy patologii:
- prawe i lewostronne;
- dwustronny.
W przypadku rozprzestrzeniania się procesu zapalnego występują następujące formy choroby:
- Hemoroidy Zatoki szczękowe wchodzą do dotkniętego obszaru.
- Zapalenie gardłowe. Zapalenie występuje na czole.
- Rinoetmodit. Patologia rozciąga się na błonę śluzową nosa.
- Sphenoetmoiditis. Proces zapalny wpływa na zatoki klinowe.
W zależności od charakterystyki objawów patologia dzieli się na następujące typy:
- Polypowaty Ta forma patologii rozwija się na tle przewlekłego zapalenia jelit. Choroba jest wywoływana przez polipy, dzięki czemu obrzęk rozprzestrzenia się na kości sitowe. W końcu pojawiają się podobne guzy. Przewlekła polipowatość jelita może powodować przedłużone zapalenie błony śluzowej nosa (zapalenie błony śluzowej nosa i zatok przynosowych).
- Catarrhal Przyczyną rozwoju tej postaci choroby są czynniki wirusowe, które atakują zatoki nosowe. W przypadku nieżytowego typu choroby występują liczne objawy, które są charakterystyczne dla ostrego zapalenia jelit.
- Ropny. Najbardziej niebezpieczna forma patologii. Charakteryzuje się wzrostem temperatury ciała do wysokich wskaźników, bólami głowy i oczu, ogólnym osłabieniem i ciężkim upojeniem organizmu.
Podział etosoidów na poszczególne formy pozwala wybrać najbardziej optymalne leczenie.
Pierwotne zakażenie (ostre zapalenie siatkówki)
Ostry etmodyt występuje na tle zakażenia zatok nosowych przez mikroflorę bakteryjną. Objawy patologii obejmują następujące zjawiska kliniczne:
- bóle głowy;
- przekrwienie nosa;
- podwyższona temperatura ciała;
- wysokie zmęczenie;
- ból, zlokalizowany w nosie lub oczodołach;
- ogólne osłabienie;
- ból w czole;
- światłoczułość;
- pojawienie się jasnożółtego wydzieliny z zatok przynosowych.
Po pojawieniu się pierwszych objawów ważne jest, aby stosować etmodyt. Biegnąca patologia powoduje deformację i zniszczenie ścian komórek kości sitowej, dlatego proces zapalny rozciąga się na orbitę.
Grupa ryzyka takich powikłań obejmuje dzieci i pacjentów w podeszłym wieku.
Ostra postać choroby rozwija się szybko. Pierwszego dnia temperatura ciała pacjenta wzrasta do 39-40 stopni. W tym samym czasie odnotowano napady wymiotów i dezorientacji. Katar pojawia się kilka godzin później.
Charakter obrazu klinicznego jest różny w zależności od rodzaju patogenu. Niektóre patogeny atakują układ nerwowy, więc pacjent doświadcza silnych bólów głowy. Ponadto osoba w pierwszych godzinach staje się podekscytowana. Wtedy ten stan zostaje zastąpiony przez apatię.
Chroniczna forma
Przewlekła postać choroby występuje, jeśli nie leczy się ostrym zapaleniem tkanki podskórnej. Doprowadzić również do patologii:
W przewlekłym zapaleniu zatok obocznych objawy są następujące:
- opuchnięte powieki (objaw jest najbardziej wyraźny rano, w ciągu dnia pojawia się umiarkowanie);
- ropne i śluzowe wydzieliny z zatok przynosowych;
- trudności w oddychaniu rano;
- pulsujące bóle głowy;
- ciężar w nosie;
- zaczerwienienie i ból w oczach.
Przy przedłużonym przebiegu przewlekłej postaci, odklejenie przegrody nosowej jest możliwe z powodu proliferujących polipów. Dlatego jeśli objawy wskazują na zapalenie siatkówki, leczenie należy rozpocząć natychmiast.
Typowe objawy
W przypadku zapalenia jelit objawy i leczenie u dorosłych są określane na podstawie patologii. Jednak niezależnie od rodzaju choroby obraz kliniczny w okresie zaostrzenia charakteryzuje się następującymi zjawiskami:
- stan gorączkowy;
- zmniejszony apetyt;
- zaburzenia snu;
- zmniejszona wydajność;
- redukcja zapachu, aż do całkowitej utraty tej funkcji;
- nawroty wymiotów (częste niedomykanie u dziecka poniżej jednego roku życia);
- zaburzenia jelitowe;
- nieświeży oddech;
- łzawienie;
- mokra i gorąca skóra.
W przypadku zakażenia organizmu przez chorobotwórczą mikroflorę, która atakuje narządy przewodu pokarmowego, pacjenci rozwijają niewydolność nerek.
Możliwe powikłania
Przedłużony przebieg przewlekłej postaci choroby prowadzi do poważnych konsekwencji:
- Przełom ropy przez orbitę do jamy czaszki. Występuje z niszczeniem kości etmoidów. Z uszkodzeniem mózgu dochodzi do zaburzeń neurologicznych i gorączki.
- Ropień sitowo-grudkowy, phlegmon. Rozwijaj się, gdy tkanka oczodołowa ulega zapaleniu. Patologie powodują ostry ból w obszarze problemowym, zmianę pozycji oczu i zmniejszenie ostrości wzroku.
- Zapalenie opon mózgowych i inne patologie mózgu. Choroby te często prowadzą do śmierci pacjenta.
Rokowanie zapalne jelit zależy bezpośrednio od obecności i rodzaju powikłań. W przypadku stanu zapalnego tkanki mózgowej pacjenci często stają się niepełnosprawni.
Cechy choroby u dzieci
U niemowląt w pierwszym roku życia eto iditis manifestuje się jako osobna choroba. Dzieje się tak dlatego, że zatokę czołową kończy się w ciągu trzech lat. U dziecka przyczyną rozwoju patologii jest posocznica.
Gdy zapalenie jelita u dzieci, objawy i leczenie są również określone przez formę choroby. U nastolatków często występują równocześnie zapalenie okrężnicy i gardła oraz zapalenie gardła. W tej kombinacji patologii pacjenta gorączka, obrzęk powiek, dyslokacja gałki ocznej, wymioty i niestrawność są niepokojące.
Diagnostyka
Jeśli podejrzewa się zapalenie siatkówki, podejmuje się następujące działania:
1. Badanie krwi. Metodę tę uważa się za nieinformatywną, ponieważ pokazuje ona obecność procesu zapalnego w ciele, ale nie lokalizację patologii.
2. Rhinoskopia przednia. Ta procedura pozwala wykryć zaczerwienienie błony śluzowej, obrzęk tkanek nosa i zwężenie kanałów, co jest charakterystyczne dla stanu zapalnego.
3. Rentgen, MRI i CT. Każda z metod pomaga zwizualizować obszar problemowy i określić lokalizację zapalenia.
4. Endoskopia. Umożliwia także identyfikację lokalizacji zapalenia i obecności ropnego wysięku, polipów.
Aby leczenie było skuteczne, konieczne jest określenie rodzaju patogenu, który spowodował zapalenie tkanek. W tym celu przeprowadza się badanie bakteriologiczne śluzu uwalnianego z nosa. Na podstawie uzyskanych wyników wybiera się antybiotyk.
Leczenie
Głównym celem leczenia zapalenia odbytnicy jest zniszczenie patogennej mikroflory, która spowodowała zapalenie tkanek nosa. Do tego leki przeciwbakteryjne są przepisywane. Ponadto, jeśli to konieczne, stosuj techniki chirurgiczne i fizjoterapeutyczne. Tradycyjna medycyna pomaga pozbyć się choroby w domu.
Leczenie farmakologiczne
Leczenie zapalenia tkanki podskórnej wymaga zintegrowanego podejścia. W zależności od charakteru objawów i rodzaju wzbudnicy są mianowani:
- leki zwężające naczynia krwionośne;
- leki przeciwbakteryjne (preferowane są antybiotyki o szerokim spektrum działania);
- przeciwbólowe środki przeciwgorączkowe.
W leczeniu patologii stosuje się:
- Krople "Galazolin". Narzędzie zwęża naczynia krwionośne, eliminując tym samym obrzęk, zmniejszając w ten sposób ilość wydzielin śluzowych.
- "Xymelin." Eliminuje obrzęk błony śluzowej.
- Oksymetazolina. Pobudza przepływ krwi w obszarze problemowym i eliminuje pęcznienie tkanki.
- "Amoksycylina". Jest stosowany do tłumienia mikroflory bakteryjnej.
- Augmentin. Preparat zawiera kwas klawulanowy i amoksycylinę. Substancje hamują aktywność mikroorganizmów chorobotwórczych i blokują enzymy wytwarzane przez bakterie.
- Cefotaksym. Aktywny składnik leku narusza syntezę komórek bakteryjnych, tym samym zmniejszając stężenie patogennej mikroflory.
- "Rinofluimucil". Lek ma złożony efekt, rozcieńczając śluz i zwężając naczynia krwionośne.
- "Paracetamol". Jest stosowany w podwyższonej temperaturze ciała.
- Aqua Maris. Stymuluje usuwanie śluzu z zatok, przywracając w ten sposób oddychanie przez nos.
- Sinuforte. Lek opiera się na składnikach ziołowych, więc lek można stosować w czasie ciąży. Narzędzie eliminuje obrzęk błony śluzowej i usuwa ropne wydzieliny z zatok przynosowych.
W przypadku zespołu intensywnego bólu wskazane są przeciwzapalne leki niesteroidowe: "Ibuklin", "Nurofen" i inne. Również w leczeniu patologii stosowano leki przeciwhistaminowe i kompleksy witaminowe. Te ostatnie stymulują pracę odporności, dzięki której organizm zaczyna samodzielnie zwalczać aktywność patogennej mikroflory.
Fizjoterapia
Procedury fizjoterapeutyczne stosuje się w przypadkach, gdy zmniejsza się intensywność ostrego okresu. W leczeniu patologii stosuje się:
- elektroforeza z lekami przeciwbakteryjnymi;
- UHF;
- fonoforeza z dodatkiem hydrokortyzonu;
- laser helowo-neonowy;
- Ultradźwięki.
Dobre wyniki wykazują płukanie zatok przynosowych cewnikiem zatokowym za pomocą antybiotyku.
Interwencja operacyjna
Operacja jest zalecana, jeśli leczenie za pomocą leków nie przyniosło rezultatów. Zabieg wykonuje się za pomocą endoskopu, który wprowadza się bezpośrednio do wnęki kości sitowatej.
Ponadto, w zależności od charakteru naruszeń i czynnika sprawczego, przepisuje się przegrodę lub usunięcie polipów.
Medycyna ludowa
Nie zaleca się stosowania w domu samoleczniczego zapalenia tkanki łącznej. Środki ludowej medyny stosowane w walce z chorobą muszą być skoordynowane z lekarzem. Leki te nie mogą być zastąpione przez leczenie zachowawcze.
Leczenie środkami folk ma na celu wzmocnienie układu odpornościowego i usunięcie śluzu z zatok nosowych. Aby to zrobić, zastosuj:
- mieszanina glistnika i cyklamenu;
- soki z buraków i marchwi zmieszane ze stopionym miodem;
- mieszanka cebuli, aloesu i miodu.
Przydatne jest również płukanie jamy nosowej rumiankiem, szałwią lub dzikim rozmarynem. Zioła te wzmacniają odporność lokalną.
Zapobieganie
Aby zapobiec rozwojowi etmoidozy, może nie osłabić układu odpornościowego. Aby to zrobić, musisz porzucić złe nawyki, dostosować dietę na rzecz prawidłowego odżywiania i regularnie spożywać kompleksy witaminowe. Ponadto zaleca się szczepienie przeciwko wirusowi grypy i natychmiastowe leczenie chorób układu oddechowego.
Etmoiditis. Przyczyny, objawy, objawy, rozpoznanie i leczenie patologii
Strona zawiera podstawowe informacje. Odpowiednie rozpoznanie i leczenie choroby są możliwe pod nadzorem sumienia lekarza.
Etmoidoza to zapalenie o różnej etiologii błony śluzowej komórek sitowych. Kiedy etmoiditis może rozpalić wszystkie komórki kości i jej poszczególne części.
Zapalenie etozydów w połączeniu z innymi postaciami zapalenia zatok jest chorobą, która jest jedną z dziesięciu najbardziej popularnych diagnoz w praktyce ambulatoryjnej. Około 15 procent dorosłych cierpi na zapalenie błony śluzowej zatok przynosowych, choroba ta jest znacznie częstsza u dzieci. Choroba ta zajmuje 5. miejsce na liście patologii, dla których przepisano antybiotyki. Na przykład w Stanach Zjednoczonych około 6 miliardów dolarów rocznie wydawane jest na zakup leków przeciwko tej chorobie. W Rosji patologia ta jest corocznie przenoszona przez ponad 10 milionów ludzi. Należy zauważyć, że fakty te są znacznie mniejsze niż rzeczywiste wskaźniki, ponieważ duża liczba pacjentów nie szuka pomocy medycznej w łagodniejszych postaciach choroby. W większości przypadków zapalenie siatkówki, podobnie jak inne rodzaje zapalenia zatok, rozwija się na tle ostrej wirusowej infekcji dróg oddechowych (ARVI). Eksperci twierdzą, że w przypadku każdego typu ostrej nieżytowej choroby zatoki przynosowe są zaangażowane w ten proces. Badania z użyciem narzędzi diagnostycznych, takich jak tomografia komputerowa i rezonans magnetyczny, wykazały oznaki zapalenia zatok w 95 procentach przypadków ostrych zaburzeń oddechowych.
Etmoidoza znacząco upośledza jakość życia pacjenta, objawiając się zarówno somatycznie (cielesnie), jak i psychosomatycznie (emocjonalnie). Tak więc, zgodnie z wynikami badań, 26 procent pacjentów z zapaleniem zatok rozwinęło lub pogorszyło depresję.
Interesujące fakty
Aby pozbyć się zapalenia zatokowego, niektórzy używają niekonwencjonalnych, często absurdalnych metod. Tak więc jedna ze starych metod Kalmyka zaleca pacjentowi z tą chorobą wizytę w wannie. Zanim rozpoczniesz procedurę kąpieli, powinieneś przygotować głowę, nakładając ją na liście ciemiernika (wieloletnia trawa łąkowa). Roślinę należy zwinąć w celu rozszczepienia włosów. Następnie owinąć głowę ściereczką z lnu i przejść do łaźni parowej. Popularny przepis obiecuje, że po rozpoczęciu tych manipulacji rozpocznie się wydzielanie śluzu z nosa, a stan pacjenta poprawi się, a po chwili choroba ustąpi. Należy zauważyć, że zgodnie z autorytatywnymi źródłami przy pomocy środków ludowych możliwe jest złagodzenie stanu pacjenta, ale nie całkowite uwolnienie go od zapalenia etoidozy.
Anatomia kości sitowej
Kość sitowa lub kostka sitowa jest niesparowaną kością, która tworzy obszar twarzy czaszki. Oddziela jamę nosową od jamy czaszkowej. Kość kraty odnosi się do tak zwanych kości pneumatycznych lub powietrznych. Wewnątrz tych kości znajdują się wnęki wyłożone błonami śluzowymi wypełnionymi powietrzem. To znacznie ułatwia wagę kości.
Wewnątrz kości sitowej znajdują się liczne komórki powietrzne, które są zapalne z powodu zapalenia jelit. Sama kość ma kształt nieregularnego sześcianu i składa się z poziomych i pionowych płyt, a także z kratownicowego labiryntu, który znajduje się po bokach pionowej płyty.
Płyta pozioma lub krata ma kształt prostokąta. Sama płyta, jako sito, ma otwory z małymi otworami, przez które przechodzą włókna nerwu węchowego. Wraz z włóknami nerwu węchowego w otworach są i naczynia. Pionowa płyta jest zaangażowana w strukturę przegrody nosowej. Górna część jest nazywana zarozumialstwem. Ten grzebień jest kierowany do jamy czaszki. Dolna część płyty jest częścią kościstej przegrody.
Po bokach pionowej płyty znajdują się labirynty kratowe - prawe i lewe. Te labirynty składają się z masy bardzo małych komórek (lub komórek kostnych), które stykają się ze sobą. Wewnątrz masy te pokryte są śluzową podstawą, podobną do błony śluzowej nosa. Przednie komórki błędnika komunikują się ze środkowym kanałem nosowym, środkowe i tylne komórki komunikują się z górnym kanałem nosowym. Wszystkie komórki kości sitowatej tworzą kompleks, który nazywany jest labiryntem eteroidalnym. Labirynt ten, wraz z zatokami czołowymi i klinowatymi szczęki, należy do zatok przynosowych.
Funkcje krasowego labiryntu:
- utrata masy ciała kości twarzy;
- tworząc rodzaj "bufora" podczas uderzania;
- izolacja zakończeń nerwowych nerwu węchowego.
Kość sitowa jednego lub drugiego z jej oddziałów jest w kontakcie ze wszystkimi zatokami przynosowymi, jak również z kanałem nosowym i kością łzową. Tak więc graniczy z kością czołową za pomocą poziomej płytki, z kością klinową za pomocą obu płytek, z kością łzową za pomocą komórek. Ta bliskie sąsiedztwo innych zatok twarzy zapewnia charakterystyczną klinikę etmoidozy. Zatem, w zapaleniu kości sitowatej, z reguły w proces zaangażowane są zatoki czołowe, szczękowe i klinowe. W przypadku zapalenia przedniej części kości sitowej w proces zaangażowane są zatoki czołowe, a w przypadku zapalenia komórek tylnych zaangażowana jest zatoki klinowej.
Błona śluzowa jelita etosowego jest podobna do błony śluzowej nosa, ale tylko znacznie cieńsza.
Błona śluzowa składa się z następujących części:
- nabłonek pseudowarstwowy;
- luźna tkanka łączna;
- śluzówki;
- Perichondrium.
Przyczyny etmoidozy
Ostre zapalenie twardówki
Przyczyny ostrego zapalenia jelit to:
1. Rozpowszechnianie patogenu od głównego ogniska;
2. Powikłania wirusowe i inne infekcje:
- odra;
- szkarlatyna;
- grypa.
Rozpowszechnianie patogenu od głównego ogniska
W ośmiu na dziesięć przypadków przyczyną ostrego zapalenia jelit u dzieci jest rozprzestrzenianie się patogenu z pierwotnego ogniska krwi. Głównym celem mogą być płuca, migdałki. U noworodków ostre zapalenie jelita rozwija się na tle sepsy (zakażenie uogólnione). Czynnik sprawczy w ponad połowie przypadków nie może zostać zidentyfikowany. W innych przypadkach jest to gronkowiec, paciorkowiec i znacznie mniej pneumokok.
Rozprzestrzenianie się czynnika zakaźnego zwykle występuje przy przepływie krwi. Ale infekcja może również rozprzestrzeniać się wraz z przepływem limfy lub kontaktem.
Powikłania wirusowe i inne infekcje
Starsze dzieci i młodzież cierpią na ostre zapalenie jelita na tle infekcji wirusowych i bakteryjnych. Tak więc ostre zapalenie jelita u dzieci rozwija się głównie na tle szkarlatyny. Źródłem tej infekcji jest hemolityczna paciorkowiec grupy A. On, aktywnie namnażając migdałki dziecka, jest przyczyną dusznicy bolesnej, charakterystycznej wysypki i innych objawów szkarlatyny. Jednak wraz z przenikaniem paciorkowców do krwioobiegu poza migdałkami rozwijają się ciężkie septyczne formy szkarlatyny. Dla takich form charakteryzuje się wtórne rozprzestrzenianie się patogenu w narządach wewnętrznych, w tym w zatokach.
W przypadku odry i grypy, zapalenie opłucnej jest znacznie mniej powszechne. Co do zasady, powikłania są związane z ogólną dysfunkcją układu nerwowego, którą obserwuje się w chorobach wirusowych. Zapalenie etozyozy może rozwijać się w połączeniu z zapaleniem mózgu i zapaleniem opon mózgowych.
Powikłania przedniego zapalenia zatok, zapalenia zatok i nieżytu nosa
Ten wariant rozwoju zapalenia odbytnicy występuje najczęściej u osób dorosłych. W tym przypadku zapalenie labiryntu eteroidalnego łączy się z porażką innych zatok.
Formami połączonego zapalenia etmoidów są:
- gamemoidmoiditis - zapalenie zatoki szczękowej i błędnika etmoidalnego;
- frontoetmoid - zapalenie zatoki czołowej i labiryntu sitowego;
- rinoetmoida - zapalenie jamy nosowej i labiryntu sitowego;
- sphenoetmoiditis - zapalenie zatoki klinowej i labiryntu eteroidalnego.
Czynnikami infekcyjnymi mogą być gronkowce, paciorkowce, moraxella, a także pałeczki hemofilne. Jednak w przypadku zapalenia zatok i zapalenia zatok czołowych najczęściej jest to kwestia związku drobnoustrojów, czyli kilku bakterii naraz. To samo połączenie drobnoustrojów przenika do labiryntu kratownicy, powodując rozwój zapalenia etoozy. Główną drogą wejścia tych bakterii do labiryntu jest mechanizm rhinogenic. W takim przypadku bakterie lub wirusy przenikają do labiryntu kości sitowatej przez przetokę między tymi zatokami.
Znacznie rzadziej bakterie penetrują przepływ krwi (drogą hematogenną) lub bezpośrednio przez kontakt w wyniku utraty integralności kości (przez traumatyczne środki).
Przewlekłe zapalenie etmoidalne
Przyczyną przewlekłego zapalenia jelit jest powikłanie nieleczonego ostrego zapalenia jelit. Przewlekłe zapalenie etmoidów rozwija się 3 miesiące po debiutem ostrego zapalenia tkanki łącznej. W tym przypadku infekcja początkowo wpływa tylko na przednie struktury komórkowe. Różnica między przewlekłym zapaleniem odbytnicy a stanem ostrym polega na tym, że proces zakaźny rozciąga się nie tylko na błonę śluzową, ale także na kość. Następnie bakterie lub bakteryjne połączenie, składające się z kilku rodzajów bakterii, rozprzestrzenia się na komórki tylne i przegrody międzykomórkowe.
Aktywnie namnażające się bakterie początkowo infekują okostną kości sitowej. Towarzyszy temu rozwój zapalenia okostnej. Ponadto, zapalenie przechodzi do samej kości sitowej, wraz z rozwojem zapalenia kości. Jednym z najcięższych powikłań tego stadium choroby jest niszczenie kości. Tak więc, z poważnym uszkodzeniem przegrody międzykomórkowej, mogą one zostać zniszczone. W tym samym czasie ropne treści wybuchają w klinowej zatoce, orbicie lub mózgu.
Czynniki predysponujące
Oprócz bezpośrednich przyczyn zapalenia etosoidów istnieją czynniki, które stwarzają sprzyjające warunki do jego rozwoju. Głównym czynnikiem jest obniżenie odporności. Tak więc na tle zmniejszonej odporności aktywuje się warunkowo patogenna flora ciała. Warunkowo chorobotwórcze są te mikroorganizmy, które są w organizmie w małych ilościach iw normalnych warunkach nie powodują szkód. Tak więc, zwykle w jamie ustnej żyją zielone paciorkowce, nesesery, pałeczki kwasu mlekowego i inne. Ich liczba jest znikoma i nie zagraża ciału.
Jednak wraz ze spadkiem właściwości ochronnych organizmu liczba tych bakterii wzrasta. Ich wzrost wymyka się spod kontroli. Agresywny wzrost warunkowo patogennej flory na tle zmniejszonej odporności prowadzi do rozprzestrzeniania się infekcji, najpierw w zatokach szczękowych, a następnie w błędach kości sitowatej.
Zmniejszona odporność jest również przyczyną przewlekłego zapalenia tkanki podskórnej. Powoduje to powstawanie drobnoustrojów, z którymi organizm jest bardzo trudny do pokonania.
Objawy etmoidozy
Objawy bólu
W ostrym zapaleniu błon surowiczych ból pojawia się spontanicznie i gwałtownie. Początkowo jest umiejscowiony w obszarze mostu nosowego, w okolicy czołowo-oczodołowej. Okresowym bólom w tym miejscu towarzyszy stały ból głowy. Czasami jednak może wystąpić i paroksyzm w postaci paroksyzmów. Ból głowy jest obecny przez cały dzień i jest spowodowany ogólnym odurzeniem organizmu, gorączką. Ból w nosie nasila się w nocy. Bolesne objawy towarzyszą światłowstrętowi, naruszeniu funkcji wzrokowych.
W przypadku przewlekłego zapalenia błon żołądka jest bardzo zróżnicowany. W nocy dominują uporczywe, nudne bóle w korzeniu nosa. Ból można podać do oczodołu lub czoła. W przypadku zaostrzeń przewlekłego zapalenia błon surowiczych ból zmienia swój stały charakter na pulsujący. W tym samym czasie następuje szybkie zmęczenie oczu. Ból w ostrej fazie twardówki i zaostrzeniu przewlekłego jest bardzo silny, nie do zniesienia i towarzyszy mu rozdzierająca bezsenność. Związane są one z rosnącym obrzękiem i obrzękiem kości, a co za tym idzie, z naciskiem na inne struktury.
Uczucie dyskomfortu w jamie nosowej
Uczucie pełności i rozciągnięcia w jamie nosowej występuje zarówno w ostrym, jak i przewlekłym zapaleniu zatok. Te odczucia wynikają z obrzęku struktur komórkowych kości etmoidalnej i nagromadzenia w nich ropy. Ropa i obrzęk błony śluzowej kości sitowej rozwija się z powodu żywotnej aktywności patogennych bakterii. W procesie zakaźnym wpływa nie tylko błona śluzowa, ale także jej naczynia. Najpierw zmienia się przepuszczalność ściany naczynia krwionośnego. W tym samym czasie rozszerza się, a woda przenika z naczynia do przestrzeni pozakomórkowej. Uwolniony z krwiobiegu płyn powoduje obrzęk śluzówki, ale raczej obrzęk. Ponadto, w procesie żywotnej aktywności bakterii, płyn zostaje zainfekowany i powstaje ropa.
Okazuje się, że labirynty nie są już wypełnione powietrzem, a zamiast tego gromadzi się w nim płyn zapalny. Z tego powodu skóra górnej powieki i nosa jest często opuchnięta. Naciskanie tego obszaru jest bardzo bolesne. Poczucie pełności w jamie nosowej jest stale i znacznie zwiększone przez noc.
Utrudnione oddychanie przez nos
Z powodu obrzęku w labiryntach kości sitowej, oddychanie przez nos jest znacznie pogorszone. W tym samym czasie obrzęk przechodzi również do błony śluzowej nosa. Ze względu na luźną strukturę błony śluzowej układu oddechowego, szybko rozwijają się obrzęki, a sama śluzówka jest bardzo gruba i zagęszczona. Grubsza śluzówka prowadzi do zwężenia dróg nosowych. Z tego powodu powietrze przez nie przepływa bardzo słabo.
U małych dzieci, ze względu na specyfikę budowy nosa, oddychanie przez nos może stać się niemożliwe. Wiadomo, że u dzieci, fizjologicznie, kanały nosowe są bardzo wąskie, a wraz z rozwijającym się obrzękiem mogą całkowicie się zamknąć. Zatkane oddychanie przez nos rozwija się bardzo szybko - kilka godzin po wystąpieniu choroby.
Wypływ nosa
Wydzielanie się wydzieliny z nosa może być innego rodzaju. Może to być śluz, ropna lub nawet krwawa wydzielina. Na początku choroby są lepkie, w niewielkiej ilości wyładowania. W miarę postępu choroby wydaliny stają się obfite, ropne i zielonkawe. Wypływ z nosa jest ropnym płynem, który nagromadził się w labiryntach kości sitowej. Składa się z komórek zapalnych (leukocytów), martwych drobnoustrojów chorobotwórczych, które nadają specyficzny zapach. Od przodu wyładowania komórki płyną do kanałów nosowych, z którymi sąsiadują.
Jeśli infekcja z samą okostną została dotknięta procesem infekcyjnym, wówczas wyładowanie nabiera glistego zapachu. Po uszkodzeniu naczyń błony śluzowej pojawiają się smugi krwi w jamie nosowej.
Objętość wyładowania zależy od postaci zapalenia etoidycznego. Tak więc, gdy hemoroidy, objętość rozładowania dramatycznie wzrasta. Obserwuje się obfite ropiejące, zielonkawe zabarwienie. Tworzą poczucie stałej pełności i ciśnienia w jamie nosowej. Nawet po ostrożnym dmuchaniu uczucie to pozostaje.
Zmniejszyć lub uzupełnić brak zapachu
Objaw ten jest spowodowany zablokowaniem rozszczepu węchowego i uszkodzeniem włókien nerwu węchowego. W poziomej płytce kości sitowej znajduje się wiele małych otworów. Przez nie przechodzą włókna nerwu węchowego, odpowiedzialnego za funkcję zapachu. Kiedy etiopskie labirynty są w stanie zapalnym, te otwory są blokowane przez zawartość śluzówki lub ropnej (w zależności od stadium choroby). W związku z tym zmysł węchu można zmniejszyć, aw poważnych przypadkach całkowicie zniknąć. Ponadto może wystąpić zniekształcenie funkcji węchowej. Może to być spowodowane zniszczeniem kości sitowatej, której towarzyszy cuchnący zapach.
Oprócz specyficznych objawów, etmoidoza charakteryzuje się również powszechnymi objawami zapalenia.
Typowe objawy zapalenia
Objawy te są najbardziej wyraźne w ostrym zapaleniu zatok. W postaci przewlekłej objawy te są wymazywane i nie mają takiej wartości diagnostycznej, jak ostre.
Najczęstsze objawy etosoidów to:
- podwyższona temperatura;
- słabość i złe samopoczucie;
- wymioty lub niedomykalność u małych dzieci;
- neurotoksykoza.
Choroba zaczyna się ostrym wzrostem temperatury do 39 - 40 stopni. Może to powodować wymioty, dezorientację i niepokój ruchowy. Początkowo oddychanie przez nos jest bezpłatne, ale po kilku godzinach już jest trudne. Wraz z trudnościami w oddychaniu pojawia się wydzielina z nosa. Rosnąca słabość, ból mięśni.
Wszystkie te objawy są spowodowane działaniem określonych toksyn bakterii na ciele. Toksyny, w zależności od rodzaju patologicznego drobnoustroju, który je produkuje, mają swoistość dla pewnych narządów i tkanek. Niektóre toksyny są zwrotnikiem do centralnego układu nerwowego. W tym przypadku w klinice ostrego zapalenia tkanki twardej przeważa zjawisko neurotoksyczności. Bolesny i nieznośny ból głowy rośnie, u szczytu którego występują wymioty. Początkowo pacjent jest trochę podekscytowany, potem jest apatyczny, senny i ospały.
Jeśli toksyny są pochodzenia zwrotnego do przewodu pokarmowego, przeważają objawy zaburzeń jelitowych (zaburzony stolec, częste wymioty). W formach septycznych rozwija się ostra niewydolność nerek.
Pojawienie się pacjenta z ostrym zapaleniem tkanki podskórnej
Pacjent ma obrzęk i obrzęk powiek (pierwsza górna, następnie dolna). W tym samym czasie oczy mogą być lekko otwarte lub całkowicie zamknięte. Oko reaguje na źródło światła z łzami. W zaawansowanych formach śluzowate oczy są czerwone, z widocznymi drobnymi krwotokami. Conjunctiva oka jest ostro obrzękliwa (chemoza) i czerwona. Pacjent próbuje zamknąć oczy, ponieważ ruchy gałek ocznych są bardzo bolesne.
Skóra pacjenta ze względu na podwyższoną temperaturę jest ciepła, wilgotna. Jeśli eto iditis rozwinie się na tle istniejącego zakażenia, pojawią się również jego specyficzne objawy. Na przykład, jeśli na tle szkarlatyny rozwinęło się zapalenie oskrzeli, to na skórze pacjenta pojawi się niewielka wysypka, język pacjenta jest purpurowy, a trójkąt nosowo-wargowy na tle czerwonych policzków jest ostro biały.
Rozpoznanie etmoidozy
Badanie przez lekarza laryngologa
Wizyta u lekarza laryngologa jest obowiązkowym elementem w diagnostyce zapalenia mięśnia sercowego. W recepcji lekarz zbiera anamnestyczne dane pacjenta, bada je wizualnie, a także bada je pod kątem obecności określonych objawów.
Historia przypadku
Lekarz zbiera dane o tym, jak choroba zadebiutowała i co ją poprzedziło. Ujawnia obecność objawów charakterystycznych dla zapalenia eteroidów, a mianowicie obecność wydzieliny z nosa i charakterystyczny ból głowy. Zapalenie jelita charakteryzuje się bólem umiejscowionym w tylnej części nosa, który może pojawić się na orbicie, jak również uczuciem pełności i rozciągnięcia w jamie nosowej. Najczęstsze objawy etosoidalne z wartością diagnostyczną obejmują ostry początek choroby, obecność temperatury.
Inspekcja
Pojawienie się pacjenta czasami pośrednio może wskazywać na etmoidozę. Tak więc obszar okołooczodołowy (obszar wokół oczu) może być spuchnięty, zaczerwieniony. Spojrzenie oczu jest również obrzęknięte i stan zapalny. Na początku choroby wykrywa się tylko obrzęk i zaczerwienienie wewnętrznego kąta zewnętrznej powieki. W zaawansowanych stadiach zaczerwienienia i obrzęku rozprzestrzenia się na całą powierzchnię górnej powieki, a następnie na dno. Powieki w tym samym czasie napięte, bolesne, niebieskawe. Luka w oku może być zwężona, a ruch gałki ocznej ograniczony.
Naciskanie kości łzowej powoduje ból, którego intensywność może być od lekkiego do nieznośnego. Nacisk na nos powoduje również ból w głębi nosa.
Rhinoskopia
Rhinoskopia to metoda obrazowania błony śluzowej nosa. Istnieje rinoskopia przednia i tylna. Ta metoda jest niezbędna przy diagnozowaniu zapalenia tkanki podskórnej.
Objawy zapalenia jelit z rhinoscopy:
- obrzęk i zaczerwienienie błony śluzowej;
- wyciek śluzowo-ropny;
- nagromadzenie ropy w górnym i środkowym kanale nosowym;
- wielokrotne polipy w ogólnym przebiegu nosowym - z polipowatą postacią zapalenia zatok;
- wypadanie bocznej ściany nosa w celu kontaktu z przegrody nosa;
- zwężenie ogólnego kanału nosowego.
Testy laboratoryjne
Nie ma konkretnych analiz, które przemawiałyby za etosemidozą. Jednak pełna morfologia krwi może wskazywać na obecność infekcji w organizmie, co jest pośrednim objawem na korzyść etmoidozy. Objawy te są wspólne dla wszystkich chorób zakaźnych, jednak w ostrym zapaleniu zatok, mogą być bardzo wyraźne.
Objawy zapalenia w ogólnej analizie krwi w przypadku zapalenia eteroidów to:
- leukocytoza - wzrost liczby leukocytów powyżej 9 x 10 9 na litr;
- Przesunięcie leukocytów w lewo - zwiększenie liczby młodych form białych krwinek (bez segmentacji) i zmniejszenie liczby starych form (podzielonych na segmenty);
- wzrost szybkości sedymentacji erytrocytów (ESR) o ponad 10 milimetrów na godzinę.
Oznaki rentgenowskie
Objawy radiologiczne wraz z rinoskopią są niezbędne do postawienia rozpoznania zapalenia jelit.
Radiologiczne objawy zapalenia etmoidalnego to:
- zaciemnione komórki kości sitowej (lub "ukryty" labiryntu);
- zmniejszona gęstość sąsiednich zatok (górny, czołowy);
- czasami objawy zapalenia okostnej kości sitowej
Leczenie zapalenia etoidozy
Leczenie zapalenia odbytnicy przede wszystkim ma na celu wyeliminowanie infekcji, która spowodowała chorobę. Podobna taktyka leczenia pozostaje w przewlekłej postaci choroby, jednak dodaje się tutaj immunoterapię, mającą na celu przywrócenie odporności.
Odżywianie i styl życia z zapaleniem jelit
Zapalenie gruczołu krokowego znacznie obniża jakość życia pacjenta, dlatego pacjent powinien przestrzegać szeregu zasad, które pomogą zminimalizować przejawy tej choroby. Należy również przestrzegać specjalnej diety, mającej na celu normalizację funkcjonalności systemów ochronnych organizmu.
Zasady życia w przypadku zapalenia jelit są następujące:
- odchudzanie;
- hartowanie ciała;
- zwiększyć odporność;
- walczyć z objawami choroby;
- zapobieganie i leczenie ostrych przeziębień i innych chorób, które mogą wywoływać zapalenie siatkówki.
Dieta z zapaleniem odbytnicy
Podczas leczenia zapalenia tkanki twardej zaleca się przestrzeganie zasad zrównoważonej diety z odpowiednią ilością witamin. Pomoże to lepiej znieść tę chorobę i zapobiegać nawrotom (ponownemu obciążeniu) w przyszłości.
Witaminy i elementy, które przyczyniają się do walki z tą patologią to:
- wapń;
- cynk;
- witamina C;
- witamina A;
- witamina E.
Wapń pomaga organizmowi zwalczać wirusy i alergeny, ponieważ ma działanie przeciwzapalne i przeciwalergiczne. Również ten składnik mineralny normalizuje aktywność układu nerwowego, co jest szczególnie ważne, ponieważ przy zapaleniu zatokowym pacjenci odczuwają zwiększoną drażliwość, skłonność do pesymizmu.
Żywność, w której wapń występuje w dużych ilościach, to:
- produkty mleczne;
- biała kapusta i kalafior;
- brokuły;
- szpinak;
- żółtka jaj;
- migdałowy
Cynk normalizuje układ odpornościowy i pomaga przeciwdziałać infekcjom i wirusom. Ponadto cynk pomaga w eliminacji toksyn, które pomagają zmniejszyć objawy zapalenia etoozy.
Produkty, w których można utrzymać wymaganą równowagę cynku w organizmie, obejmują:
- wieprzowina, jagnięcina, wołowina;
- mięso drobiowe (indyk i kaczka);
- Orzechy sosny, orzeszki ziemne;
- fasola, groch;
- zboża (gryka, płatki owsiane, jęczmień, pszenica).
Witaminy A, E i C.
Witamina C wzmacnia układ odpornościowy, A - ma działanie przeciwzakaźne, E - działa przeciwzapalnie. Dlatego też, dieta pacjenta z zapaleniem tkanki tłuszczowej powinna obejmować pokarmy zawierające te witaminy w wystarczających ilościach.
Produkty o wysokiej zawartości tych witamin to:
- witamina C - winogrona, cytrusy, bułgarska papryka, cebula, szpinak, pomidory;
- witamina E - orzeszki ziemne, orzechy nerkowca, orzechy włoskie, suszone morele, suszone śliwki, róża psa, łosoś, sandacz;
- Witamina A - wątroba wołowa, olej rybny, marchew, morele, pietruszka.
Podczas leczenia zapalenia zatokowego, siły organizmu powinny mieć na celu zwalczanie objawów tej choroby, a nie trawienie pokarmu. W tym samym czasie dana osoba musi uzyskać odpowiednią ilość energii i składników odżywczych z pożywieniem. Dlatego objętość porcji powinna być niewielka, a ilość spożywanej żywności dziennie powinna być podzielona na 5 - 6 przyjęć. Powinieneś powstrzymać się od jedzenia przed snem, ponieważ może to spowodować zgagę i zapalenie błony śluzowej. Pacjenci z zapaleniem powschodowym powinni odrzucić produkty alergiczne, które mogą powodować obrzęk i stan zapalny błon śluzowych. Do tradycyjnych czynników wywołujących alergię należą mleko, czerwony kawior i kurze jaja. Posiłki o wysokiej zawartości soli mogą powodować obrzęk, dlatego należy je wyrzucić. Alkohol i te, które zawierają kofeinę, nie są zalecane dla tej choroby, ponieważ substancje te wysuszają śluz.
Hartowanie ciała
Systematyczne ćwiczenia w zakresie temperowania pomogą zwiększyć odporność organizmu i skutecznie przeciwdziałają chorobie. Utwardzanie poprawia zdolności termoregulacyjne człowieka, dzięki czemu organizm szybciej dostosowuje się do zmieniających się warunków środowiskowych. Ponadto, utwardzanie przyczynia się do rozwoju takich cech jak wytrzymałość, odporność na stres, równowaga. Aby rozpocząć odpuszczanie powinno być w tych momentach, gdy ciało jest zdrowe, a podczas wykonywania procedur należy przestrzegać kilku zasad.
Normami do hartowania ciała są:
- stopniowość - niezależnie od rodzaju wybranej procedury, czas ekspozycji na czynniki twardnienia (woda, słońce, świeże powietrze) musi być minimalny. Następnie, obserwując reakcję organizmu, dawkę należy zwiększyć;
- Regularność - podczas hartowania konieczne jest rozwinięcie własnego reżimu treningowego i trzymanie się go. Należy pamiętać, że nabyte umiejętności w zakresie procedur równych od 3 do 4 miesięcy zostaną utracone, jeśli zatrzymasz się na 4 do 5 tygodni;
- indywidualność - przy opracowywaniu programu hartowania konieczne jest uwzględnienie wieku i indywidualnych cech danej osoby. Najlepszym rozwiązaniem jest wstępna konsultacja z lekarzem;
- różnorodność - aby wyeliminować nałóg ciała i zwiększyć skuteczność utwardzania, należy stosować alternatywne metody ekspozycji;
- prawidłowy rozkład obciążenia - aby organizm mógł się zregenerować, konieczne jest równomierne rozprowadzenie efektów i umożliwienie odpoczynku;
- bezpieczeństwo - nie jest konieczne rozpoczęcie hartowania metodami radykalnymi.
Czynniki, które można wykorzystać do temperowania ciała, to:
- woda;
- powietrze;
- słońce
Hartowanie w zimnej wodzie jest jednym z najskuteczniejszych sposobów zapobiegania chorobom górnych dróg oddechowych. Takie procedury pomagają organizmowi przyzwyczaić się do niskich temperatur, zwiększając jego odporność. Ponadto, twardnienie wody normalizuje układ nerwowy, co pozwala pacjentowi z zapaleniem jelita grubego łatwiej tolerować objawy tej choroby.
Metody hartowania w wodzie są następujące:
- rubdown;
- dudnienie (ciało, nogi);
- chodzić w zimnej wodzie;
- douche;
- pływanie zimą.
Wycieranie zimną wodą
Zasada tej metody utwardzania polega na dokładnym przetarciu ciała gąbką lub ręcznikiem, które są moczone w zimnej wodzie. Kluczowym wymogiem tej procedury jest szybkość ruchu. Po przyzwyczajeniu się ciała do tego typu stwardnienia należy przystąpić do mycia i innych procedur wodnych.
Zalewanie jako metoda utwardzania
Najlepszy czas na dulkowanie to poranek po snu. Zalecana temperatura w pomieszczeniu to 18 - 20 stopni, woda - 12 stopni (konieczne jest osiągnięcie tej wartości stopniowo, zaczynając od 30 stopni). Po porannym prysznicu lub kąpieli należy wlać wiadro wody na szyję i ramiona i wetrzeć skórę suchym ręcznikiem. Natrysk należy wykonywać co drugi dzień, co najmniej 2 razy w tygodniu. Podczas wykonywania tej procedury należy przestrzegać systematyczności i regularności. W przeciwnym razie, douche może być szkodliwe, ponieważ bez nałogu jest to poważny stres dla organizmu.
Mycie stóp jest łagodniejszym sposobem utwardzania, odpowiednim dla małych dzieci i osób starszych. Podczas wykonywania tej procedury stopy należy zanurzać w zimnej wodzie, a następnie szybko i silnie potarć ręcznikiem, aż pojawi się uczucie ciepła. Czas trwania pierwszej sesji - 1 minuta, temperatura wody - 28 - 30 stopni. Stopniowo zmniejszając wartość, należy doprowadzić temperaturę wody do 5 - 7 stopni, czas prania - do 10 minut.
Chodzić w wodzie
Ten rodzaj utwardzania można zaimplementować w domu i jest odpowiedni dla osób o wysokiej wrażliwości na zimno. Może być również stosowany do temperowania małych dzieci. W wannie należy wlać kilka wiaderek wody w temperaturze pokojowej, aby ilość płynu osiągnęła poziom łydki. Czas trwania procedury nie powinien przekraczać 1-2 minut. Stopniowo ilość wody w łazience musi być zwiększona do tego stopnia, aby sięgała kolan. Czas spędzony w wodzie powinien wynosić 5 - 6 minut. Po wlaniu wody do wanny powinieneś stanąć na nogi i zacząć robić kroki. Po kilku minutach dodaj do kąpieli zimną wodę. Kontrolując ilość i temperaturę wody, a także czas trwania procedur, należy skupić się na własnych uczuciach. Po wyjściu z wanny należy wykonywać ciężkie ruchy nogami, aby utrzymać ciepłe kończyny.
Kontrastowy prysznic
Utwardzanie za pomocą kontrastującego prysznica łączy w sobie efekty termiczne i mechaniczne na ciele, dlatego jest skutecznym sposobem zapobiegania wielu chorobom górnych dróg oddechowych.
Zasady utrzymywania prysznica w kontraście to:
- Konieczne jest rozpoczęcie tego typu zabiegu z kontrastującymi biczami kończyn (nóg i ramion), stopniowo zwiększając powierzchnię ciała wylaną;
- czas ekspozycji na gorącą wodę - 1,5 minuty, zimno - kilka sekund;
- czas trwania kontrastowego prysznica - 1 - 2 minuty;
- do trzymania prysznica nie zaleca się po wysiłku fizycznym;
- Optymalnym czasem dla tego typu stwardnienia jest poranek, ponieważ prysznic powoduje podniecenie i zwiększa aktywność osoby;
- Po prysznicu trzeba intensywnie pocierać ciało ręcznikiem.
Wielu ekspertów uważa, że kąpiel w lodowatej wodzie aktywuje pracę wszystkich ważnych układów organizmu, co pomaga przeciwdziałać wielu chorobom. Warunkiem tego typu utwardzania jest wstępna konsultacja z lekarzem. Ten rodzaj pływania najlepiej uprawiać nie sam, ale w specjalnych grupach na pływalni zimowej, gdzie wykonywana jest stała kontrola medyczna wszystkich uczestników.
Chorobami, których nie zaleca się tego rodzaju utwardzania, są:
- patologia układu sercowo-naczyniowego;
- nadciśnienie (podczas zaostrzenia);
- epilepsja;
- skłonność do drgawek;
- choroba nerek;
- zapalenie oskrzeli, płuc;
- problemy z tarczycą.
Aeroterapia (utwardzanie ciała powietrzem)
Hartowanie powietrzem jest skuteczną metodą radzenia sobie z etosoidami. Konieczne jest rozpoczęcie tego rodzaju treningu organizmu za pomocą słabo działających procedur, stopniowo zwiększając czas trwania kąpieli powietrznej i obniżając temperaturę powietrza. Utwardzanie powietrzem jest konieczne w pełni lub częściowo nago rano, gdy w powietrzu znajduje się duża ilość promieni ultrafioletowych.
Kategorie podzielone na kąpiele powietrzne to:
- ciepło - od 30 do 20 stopni;
- fajnie - od 20 do 14 stopni;
- zimno - od 14 stopni i poniżej.
Ograniczenia podczas utwardzania powietrzem to:
- dreszcze - kiedy pojawia się to uczucie, musisz się ubrać i ćwiczyć, aby się rozgrzać;
- fizyczne wyczerpanie - konieczne jest stwardnienie ciała, będąc w radosnym nastroju;
- ostre choroby zakaźne - narażenie na zimne powietrze może zaostrzyć chorobę.
Hartowanie przez słońce
Światło słoneczne jest skutecznym leczeniem i zapobieganiem powstawaniu etosoidów. Promienie podczerwone, wnikające w skórę na głębokość 4 centymetrów, powodują wzrost temperatury ciała, zapewniając w ten sposób działanie przeciwzapalne i rozszerzające naczynia krwionośne. Promienie ultrafioletowe mają właściwości bakteriobójcze i zwiększają odporność organizmu na infekcje.
Zasady odbioru kąpieli hartowania słonecznego to:
- konieczne jest rozpoczęcie procedury od pierwszych letnich dni;
- konieczne jest umiarkowane zwiększanie stopnia ekspozycji na światło słoneczne, gdyż w przeciwnym razie można sprowokować oparzenia skóry;
- najlepszym miejscem do opalania jest rzeka lub jezioro;
- obszar, w którym przeprowadzane są procedury, musi być otwarty na ruch słońca i powietrza;
- kąpiel najlepiej wykonywać rano, w pozycji poziomej, stopy do słońca;
- powinieneś nosić kapelusz lub czapkę na głowie;
- Kąpiele należy przyjmować pół godziny po śniadaniu (od 7 do 10 rano), kończąc co najmniej 60 minut przed posiłkiem. Wieczorem zabieg można przeprowadzić po 16 godzinach;
- czas trwania pierwszej sesji wynosi 10 minut. Następnie każdego dnia należy wydłużyć czas ekspozycji na światło słoneczne o 5-10 minut, aby osiągnąć 2 godziny;
- Nie doprowadzaj do nadmiernego nadmiernego pocenia się organizmu. Po opalaniu należy wziąć prysznic lub kąpiel.
Poprawa wydajności układu odpornościowego
Kiedy funkcja immunologiczna ulega depresji, organizm staje się podatny na przeziębienia. Dlatego pacjenci z zapaleniem tkanki podskórnej powinni zwracać uwagę na poprawę odporności. Oprócz utwardzania ciało poprawia funkcjonowanie układu odpornościowego, przestrzeganie szeregu zasad związanych z odżywianiem i stylem życia.
Zasady, których przestrzeganie zwiększa odporność, to:
- sweet limit - według American Journal of Clinical Nutrition, 100 gramów cukru przez pięć godzin po spożyciu znacząco zmniejsza skuteczność walki z białymi krwinkami przeciw infekcjom bakteryjnym. Dlatego osoby o słabej odporności powinny powstrzymać się od nadmiernego spożycia słodkiej wody, słodyczy, słodyczy i innych produktów zawierających cukier;
- użyj około 2 litrów (8 szklanek) płynu dziennie - wilgoć pomaga wyeliminować toksyny z organizmu;
- walczyć z nadwagą - nadwaga powoduje zaburzenia hormonalne, które uniemożliwiają systemowi odpornościowemu zwalczanie infekcji i wirusów;
- systematyczne nawodnienie błony śluzowej nosa - sucha błona śluzowa jest korzystnym środowiskiem do rozwoju patogenów. Aby zapewnić wystarczający poziom wilgoci w powietrzu, urządzenia specjalne powinny być instalowane w pomieszczeniach roboczych i mieszkalnych. Utrzymanie wilgotności śluzu ułatwi stosowanie komercyjnych aerozoli lub przemywanie solanką;
- rozwój umiejętności komunikacyjnych - neurolog, Barry Bitman i jego współpracownicy przeprowadzili badania i udowodnili, że komunikacja z bliskimi osobami, współpracownikami i krewnymi ma pozytywny wpływ na układ odpornościowy;
- Redukcja szumów - w trakcie eksperymentu naukowego przeprowadzonego na Uniwersytecie Cornell udowodniono, że zwiększony poziom hałasu utrudnia pracę funkcji immunologicznych. Głośne dźwięki mogą powodować wzrost ciśnienia krwi, rozwój chorób serca i chorób naczyniowych, wzrost poziomu cholesterolu;
- Zwalczanie stresu - Amerykańskie Towarzystwo Psychologiczne odkryło w serii badań, że systematyczne lub długotrwałe choroby sprawiają, że układ odpornościowy danej osoby jest bardzo wrażliwy. Dlatego należy rozwijać odporność na stres poprzez opanowanie specjalnych technik relaksacji fizycznej i psychicznej.
Zgodność z zaleceniami dotyczącymi objętości picia na dzień jest skutecznym sposobem na utrzymanie normalnej funkcjonalności układu odpornościowego. Aby zwiększyć efekt przyjmowania płynów, można zastąpić wodę herbatami ziołowymi na bazie roślin leczniczych.
Herbata pomarańczowa
Aby wypić, należy użyć 50 gramów (10 łyżek) mieszaniny na litr wrzącej wody. Aby posmakować możesz dodać pomarańczowy syrop.
Składniki herbaty to:
- skórka pomarańczowa (sucha lub świeża) - 1 część;
- czarna herbata bez domieszki - 1 część;
- skórki cytryny (suche lub świeże) - jedna druga część.
Dzika róża jest źródłem witaminy C, więc polecane przez nią napoje poprawiają funkcje ochronne organizmu. Świeżo przygotowany wywary (100 g jagód na litr wody) należy mieszać z taką samą ilością gorącej herbaty. Dodaj miód lub cukier. Możesz pić herbatę bez ograniczeń w ciągu dnia.
Ufortyfikowana herbata
Skład mieszanki herbacianej obejmuje składniki takie jak liście truskawek, sznurki i kwiaty rumianku. Należy przyjąć w równych proporcjach w suchej postaci wszystkie składniki, wymieszać i przelać do wygodnego pojemnika do przechowywania (naczynia szklane lub ceramiczne). Na 1 szklankę wrzącej wody użyj 1 łyżkę stołową.
Styl życia z zapaleniem zatok
W celu szybkiego i skutecznego leczenia tej choroby pacjent powinien zrezygnować z szeregu nawyków i zastosować się do wielu zaleceń.
Zasady, które pomogą szybko poradzić sobie z chorobą to:
- rzucenie palenia i przebywanie w zadymionych pomieszczeniach - dym tytoniowy może powodować obrzęk śluzówki;
- zapobieganie ciężkiej hipotermii;
- minimalizowanie kontaktu z ludźmi, którzy przeziębieni;
- regularne czyszczenie na mokro i wietrzenie pomieszczeń;
- odmowa odwiedzania basenów, ponieważ chlorowana woda może pogorszyć stan;
- kiedy wchodzisz na ulicę, unikaj wiatru na twarzy;
- Przed wizytą w miejscach publicznych, przewody nosowe należy nasmarować maścią zawierającą substancje przeciwwirusowe i przeciwzapalne.
Aby zapobiec tej chorobie, konieczne jest natychmiastowe leczenie głównych chorób, przeciwko którym rozwija się zapalenie oskrzeli i wyeliminowanie czynników predysponujących.
Patologie, które należy zająć, aby zapobiegać stanom zapalnym w zatoce przynosowej, obejmują:
- choroby wirusowe;
- bakteryjne uszkodzenia dróg oddechowych;
- choroba stomatologiczna;
- krzywy nosowy przegrody;
- infekcje grzybicze.
Wskazówki i porady dla pacjentów z zapaleniem tkanki podskórnej
Ta choroba znacząco obniża jakość życia pacjenta. Oprócz objawów somatycznych (ból, obrzęk, zatkanie nosa) patologia ta ma negatywny wpływ na stan emocjonalny człowieka. Ponadto, etmoidoza niekorzystnie wpływa na ogólną żywotność.
Obawy, które ludzie mają podczas tej choroby to:
- zwiększone zmęczenie;
- drażliwość;
- zaburzenie pamięci;
- zmniejszona wydajność;
- problemy z koncentracją;
- przewaga złego nastroju.
Skutecznym sposobem radzenia sobie z podrażnieniem jest skierowanie negatywnej energii we właściwym kierunku. Pozbycie się lęku lub chęć kłótni pomoże zaangażować się w proces wymagający zaangażowania i uwagi (czytanie, dzianie, sprzątanie pokoju itd.).
Konsekwencje zapalenia odbytnicy
Konsekwencje zapalenia jelit zmniejszają się do licznych powikłań, które powstają, jeśli nie leczysz choroby.
Powikłania etmoidów to:
- przewlekłe zapalenie jelita;
- zniszczenie kości sitowej z przełomem ropy na orbicie lub wnęce czaszki;
- ropniak (nagromadzenie ropy) kości sitowej.
Przewlekłe zapalenie etmoidalne
Uszkodzenie kości sitowej
Ta komplikacja jest najniebezpieczniejsza z powodu zapalenia powięzi, ponieważ ropa ze zniszczonego labiryntowego labiryntu pęka w jamie orbity, czaszce. Jednocześnie powstają flegmony, ropnie, zapalenie opon mózgowych. Jeśli przednie komórki kości sitowej zostaną zniszczone, ropa rozprzestrzenia się za okiem (pozagałkowa). Towarzyszy temu ostry obrzęk powiek, wytrzeszcz (wysunięcie gałki ocznej) i ból wzrasta. Jeśli tylne komórki kości ulegną zniszczeniu, wtedy ostrość widzenia gwałtownie się pogorszy - ostrość wzroku maleje, pola widzenia są wąskie.
Czasami patologiczny wysięk może włamać się do jamy czaszki, a następnie infekcja przechodzi do substancji mózgu i jej powłoki. Rozwiń zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, zapalenie pajęczynówki. W takim przypadku stan pacjenta szybko się pogarsza i wymaga działań resuscytacyjnych. Objawy zapalenia eteroidów są objawami ostrej dysfunkcji układu nerwowego, zatrucia.