Wyrostki błon śluzowych o różnych kształtach (zazwyczaj cylindryczne lub okrągłe) i rozmiarach nazywane są polipami, stanem ciała, w którym polipy stają się wieloukładowe. Jeśli zapalenie błony śluzowej nosa (zapalenie błony śluzowej nosa) i zatok przynosowych (zapalenie zatok lub zapalenie brodawki) zachodzi na tle polipowatości, wówczas choroba jest rozpoznawana jako polipowe zapalenie zatok przynosowych.
Rodzaje i przyczyny polipozy
W zależności od obszaru błony śluzowej dotkniętej procesem hiperplazji, polipoza może być izolowana i rozproszona. Samotny lub pojedynczy występuje, gdy pojedynczy polip pojawia się w jamie nosowej lub zatokach przynosowych. Jeśli występuje kilka polipów, polipoza nazywa się rozproszonym. Polipowe zapalenie zatok przynosowych odnosi się do postaci rozproszonej.
Częstość występowania tego zjawiska waha się od 1 do 4%, au mężczyzn polipowatość występuje 2-4 razy częściej niż u kobiet, a także w wieku od 30 do 60 lat. Głównym powodem jest czynnik hormonalny, chociaż nadal nie ma dokładnego wyjaśnienia mechanizmu wzrostu warstwy śluzowej.
Polipozę tworzy się stopniowo, przez kilka lat, w wyniku długotrwałego podrażnienia warstwy śluzowej. Jego wystąpienie może być spowodowane przewlekłym wpływem zarówno jednego czynnika, jak i kompleksu kilku przyczyn.
Najczęstszą przyczyną są choroby zakaźne nosogardła i zatok przynosowych. Wirusowe bakteryjne lub grzybicze katar, zapalenie zatok lub zapalenie brodawki, które rozwijają się częściej 3-4 razy w roku lub stają się przewlekłe, mogą prowadzić do początku wzrostu warstwy śluzowej.
Ponadto niewłaściwe lub niewystarczające leczenie często staje się przyczyną przejścia ostrej postaci choroby na przewlekłą. Tak więc proces przesadnej i niepotrzebnej dla funkcjonowania błony śluzowej regeneracji odpowiada na stale postępujące zapalenie.
Inne przyczyny proliferacji polipowatej występują w pewnych anatomicznych cechach struktury jamy nosowej i zatok pomocniczych. Może to być skrzywienie przegrody nosowej, szczególnie w górnych częściach, co często jest przyczyną trwałego mechanicznego uszkodzenia błony śluzowej, co prowadzi do jej hiperplazji. Defekty struktury joan, obecność torbieli w zatokach przynosowych, dodatkowy kanał wydalniczy również przyczyniają się do polipowatości.
Odchylenie przegrody nosowej
Jednocześnie rozmiar polipów, szczególnie tych występujących w zatokach przynosowych, może być znaczący, co znacznie komplikuje ich naturalne oczyszczenie. Niedostateczny drenaż, przewlekły stan zapalny prowadzi do jeszcze większego podrażnienia błony śluzowej i wzrostu polipów. W ten sposób powstaje błędne koło, którego wyjście polega na kompleksowym, w tym radykalnym leczeniu.
Obraz kliniczny zapalenia błony śluzowej nosa i zatok przynosowych
Choroba ta, podobnie jak polipowatość błon śluzowych innych narządów, jest tworzona przez długi czas. Skargi pojawiają się stopniowo, gdy rozwija się obraz kliniczny. Jeśli przyczyną rozrostu błony śluzowej stał się przewlekły nieżyt nosa lub zapalenie brodawki, wówczas na pierwszym miejscu występują objawy tych chorób.
W okresach zaostrzeń obraz kliniczny składa się z zespołu zatrucia (gorączka, ból głowy, złe samopoczucie) oraz charakterystycznych objawów związanych z zapaleniem zatok przynosowych. Zapalenie błony śluzowej jamy ustnej objawia się bólem w okolicy zatok, zwiększonymi ruchami głowy, uczuciem ciśnienia, pojawieniem się gęstego ropnego wydzieliny, zatkaniem nosa, zmianą głosu i pogorszeniem zapachu.
Jeśli w czasie przewlekłego zapalenia błony śluzowej nosa lub zapalenia brodawki rozwinie się wzrost błony śluzowej, to pomiędzy okresami zaostrzeń nie nastąpi pełny powrót do zdrowia. Hiperplazja i pojawianie się polipów jest przewlekłym ogniskiem infekcji, stałym zagrożeniem dla zdrowia i wzrostem okresów ostrych, które z kolei prowadzą do przewlekłego zapalenia błony śluzowej nosa i zatok.
Ponadto, rozlana polipoza w zatokach przynosowych mechanicznie zaburza ich normalny drenaż, a zapalenie pochewki z charakterystycznymi objawami, choć wygładzone, występuje również w okresach remisji.
Przy normalnym samopoczuciu, bez zespołu zatrucia, pacjent zaczyna narzekać na rosnące przekrwienie nosa. Charakter polipowatości policzka charakteryzuje się obustronnym zatorem, niezależnie od pory roku i pory dnia. Jeśli polipowatość dotknęła górnych części jamy nosowej, wtedy zmysł węchu zostaje zaburzony, a następnie gwałtownie zmniejszony, co prowadzi do trwałej zmiany w odczuciach smakowych.
Występuje częste i powtarzające się kichanie, które wymaga dalszej diagnostyki różnicowej z alergicznym zapaleniem błony śluzowej nosa lub zapaleniem zatok. Wtedy osoba zaczyna być zakłócana przez stałe śluzowe lub śluzowo-ropne wydzielina z nosa.
Wraz z narastaniem polipów objawy te nasilają się, a wizyta u lekarza staje się nieunikniona. Jednak konsultacja z lekarzem laryngologiem powinna wyglądać na pierwsze oznaki zapalenia błony śluzowej nosa i zatok przynosowych. Pomoże to przeprowadzić wczesną diagnozę i rozpocząć leczenie.
Jaka jest diagnoza
Rozpoznanie polipowatego zapalenia zatok przynosowych składa się z kilku etapów. Pierwszym jest przeprowadzenie wywiadu z pacjentem, wyjaśnienie natury skarg, wyjaśnienie czasu ich pojawienia się i określenie charakterystyki przebiegu choroby. Następnie lekarz laryngologiczny wykonuje badanie za pomocą rinoskopii. Ten etap umożliwia diagnozę obecności lub braku procesu zapalnego, jak również rozrost błony śluzowej nosa i charakter polipów.
Aby wyjaśnić rozpoznanie, wykonuje się badanie endoskopowe, które umożliwia wizualizację polipów we wszystkich częściach jamy nosowej. Pansinusitis lub polipowatego wzrostu w zatokach przynosowych ustala się za pomocą ultradźwięków i najbardziej korzystnej tomografii komputerowej lub MRI.
Leczenie polipowatego zapalenia błony śluzowej nosa i zatok
Choroba ta charakteryzuje się długotrwałym przebiegiem, nawet w przypadku stale prowadzonego złożonego leczenia, co tłumaczy się przewlekłym patologicznym procesem. Celem terapii jest spowolnienie rozrostu błony śluzowej i tworzenie nowych wzrostów, a także usunięcie istniejących polipów, które pogarszają normalne funkcjonowanie jamy nosowej i zatok przynosowych.
Radykalną metodą lub operacją jest usunięcie przerostu polipozy metodą endoskopową. W tym samym czasie korekta istniejących wad anatomicznych. Nie daje to 100% rezultatu, ponieważ proces jest rozproszony, a nowe powstają w miejscu usuniętych polipów.
Głównym kierunkiem terapii jest leczenie zachowawcze. Jest przeznaczony do leczenia zapalenia brodawki, zatrzymania rozrostu błony śluzowej nosa i zatok przynosowych w całym obszarze.
W tym celu oblicza się dawki środków hormonalnych, antybiotyków (przewlekłego zakaźnego zapalenia zatok) i leków przeciwgrzybiczych w każdym konkretnym przypadku. W większości przypadków terapia jest złożona, a konserwatywne metody, prowadzone przez wiele lat, są okresowo uzupełniane radykalnym usuwaniem polipów.
Pacjenci cierpiący na polipoidalne zapalenie zatok przynosowych, byli obserwowani przez lekarza laryngologa przez całe życie. Powinny być regularnie badane (1 raz na 3 miesiące) i korygować leczenie, a także ściśle przestrzegać wszystkich zaleceń lekarskich. Tylko w tych warunkach ich życie będzie pełne, a remisja choroby będzie długa.
Przyczyny, objawy i leczenie polipowatości zapalenia zatok przynosowych
Polipowe zapalenie błony śluzowej nosa i zatok jest patologią, w której dochodzi do specyficznego wzrostu warstwy śluzowej w kanałach nosowych i zatokach nosowych. Zapalenie nosowo-nosowe jest procesem zapalnym w zatokach przynosowych, stąd polipowatość patologii to zapalenie, które powstało w wyniku tworzenia się polipów.
Polipy są łagodnymi wzrostami, które mogą mieć różne kształty (zazwyczaj okrągłe lub owalne) i rozmiar. Te formacje są zawsze zlokalizowane w świetle kanałów i zatok. Główną przyczyną polipów jest funkcja kompensacyjna ciała. Mianowicie, wraz ze stanem zapalnym błony śluzowej, jego struktura i jakość znacznie się pogarsza. Staje się cieńszy, traci swoją elastyczność i odpowiednio zmniejsza ruchliwość. W związku z tym organizm zaczyna kompensować ten stan i buduje dodatkową tkankę. Ale proces ten jest patologiczny, a nie naturalny, więc tkanka jest uformowana gorsza - zagęszczona, z obecnością infiltracji wewnątrz.
Ta patologia jest powikłaniem ostrego zapalenia błony śluzowej nosa i zatok z powodu niewłaściwego leczenia lub jego braku. Oznacza to, że proces ten jest chroniczny.
Objawy
Objawy tego typu zapalenia zatok obocznych nosa są podobne do innych rodzajów zapalenia zatok. Typowe objawy to:
- wydzielina z nosa;
- ból w obszarze zapalnych zatok przynosowych;
- intensywny ból głowy.
W przypadku zapalenia zatok obocznych nosa charakteryzuje się mniejszym zapachem i ciągłym zatkaniem nosa, przez co utrudnione jest oddychanie przez nos. Ponadto, w obecności polipów krople kurczące naczynia będą nieskuteczne. Oznacza to, że nie usuwają zatorów, ponieważ występują z powodu mechanicznego nakładania się światła kanałów nosowych.
Jeśli nie ma odpowiedniego leczenia, wówczas chroniczne zapalenie nosa i zatok przynosowych objawi się następującymi objawami:
- zmiany głosu, zamanifestowana nosowitość;
- wyciek z nosa o ropnej naturze, pojawiający się okresowo;
- stałe uczucie ciężkości twarzy;
- naruszenie zapachu;
- łzawienie;
- temperatura ciała wzrasta od czasu do czasu;
- bóle głowy, przy których przejawianiu konieczne jest natychmiastowe zażywanie środków przeciwbólowych. Ale nawet po ich działaniu pojawi się pulsacja w obszarze twarzy.
Zaostrzenia przewlekłego polipowatego zapalenia zatok obocznych nosa i zatok objawiają się objawami ostrego procesu. Jednocześnie przeważają objawy zatrucia - gorączka, ogólne złe samopoczucie, ból głowy.
Należy zauważyć, że obrzęk w okolicy powiek, nosa i policzków, upośledzenie słuchu i kaszel mogą również wystąpić, ponieważ śluz spłynie do nosogardła i podrażni gardło.
Powody
Dokładne przyczyny przewlekłego polipowatego zapalenia zatok obocznych nosa nie zostały jak dotąd ustalone. Można zauważyć czynniki, które prowokują wystąpienie tej patologii. Przewlekłe zapalenie zatok z procesami ropnymi i ostre zapalenie błony śluzowej nosa i zatok wywołują występowanie polipów.
Objawy alergiczne w postaci nieżytu nosa i infekcji grzybiczych mogą również powodować wzrost polipów.
Więcej przyczyn patologii może być:
- czynnik dziedziczny;
- mukowiscydoza;
- naruszenie procesów metabolicznych;
- patologie wirusowe;
- HIV i inne patologie, które powodują niedobory odporności.
Najczęściej polipowe zapalenie zatok przynosowych występuje z powodu zakażenia nosogardła i zatok przynosowych. Wirusowo-bakteryjna natura nieżytu nosa, która często objawia się i nie otrzymuje niezbędnego leczenia, prowokuje przejście choroby do postaci przewlekłej. Stały proces zapalny prowadzi do deformacji warstwy śluzowej i jej dalszego wzrostu.
Czynnikiem sprawczym przewlekłego stanu zapalnego w kanałach nosowych i zatokach przynosowych są anatomiczne cechy struktury przegrody nosowej. Na przykład skrzywienie przegrody w górnym nosie prowadzi do regularnej mechanicznej traumatyzacji błony śluzowej. To prowadzi do hiperplazji.
Polipozy wywołują również torbiele w zatokach przynosowych i wadach joan.
Jeśli polipy osiągną duży rozmiar i zablokują przejście zatok przynosowych, wówczas ich naturalne czyszczenie nie zostanie wykonane, tzn. Tajemnica, która się tam dzieje nie wyjdzie. Prowadzi to do przewlekłego stanu zapalnego i dodatkowego wzrostu polipów.
Zapalenie błony śluzowej nosa i zatok przynosowych występuje z powodu wejścia w organizm takich patogenów jak paciorkowce, gronkowce, chlamydie, pseudomonady, grzyby Candida itp.
Diagnostyka
Jeśli pojawią się objawy charakterystyczne dla polipowatego zapalenia zatok obocznych nosa i zatok, należy uzyskać pomoc lekarską. W takim przypadku lekarz zbada pacjenta, przeegzaminuje jego historię, ważne jest prowadzenie badań palpacyjnych na policzkach, czole i nosie.
Instrumentalne metody diagnostyczne obejmują:
- badanie endoskopowe;
- RTG
- obliczone lub rezonans magnetyczny;
- Ultradźwięki.
Endoskopia to badanie, w którym lekarz może ocenić stan błony śluzowej nosa. W zapaleniu zatok przynosowych można zdiagnozować obecność obrzęku, zaczerwienienie błony śluzowej, obecność ropnego wydzieliny. A także widać wzrost błony śluzowej. Informacje są przesyłane do monitora. Te objawy często wskazują na ropne zapalenie błony śluzowej nosa i zatok.
Promienie rentgenowskie są również badaniem informacyjnym, można je wykorzystać do określenia, w których zatokach zlokalizowany jest proces zapalny oraz ile polipów w nich się tworzy.
CT i MRI to nowe metody diagnostyki instrumentalnej, mogą być stosowane do dokładnego diagnozowania i określania czynnika przyczynowego patologii.
Dodatkowo prowadzone są badania laboratoryjne - ogólna i biochemiczna analiza krwi i moczu.
Leczenie
Środkami leczniczymi w zapaleniu zatok obocznych nosa i gardła mogą być leki i zabiegi chirurgiczne. Ale ważne jest, aby zrozumieć, co jest przyczyną tej patologii. Dlatego aktywowano wzrost polipów.
Leczenie zachowawcze
Leczenie farmakologiczne obejmuje:
- Steroidalne leki przeciwzapalne. Są one przepisywane w postaci narkotyków o działaniu lokalnym, z reguły są to spraye.
- Leki przeciwhistaminowe. Pomagają one zmniejszyć obrzęk i zmniejszyć narażenie na alergen.
- Leki przeciwbakteryjne przepisane w przypadku zapalenia zatok przynosowych mają charakter bakteryjny i zatrucia są zatrute.
- Stabilizatory błony komórkowej mają również działanie antyalergiczne.
- Immunostymulanty. Leki te są często przepisywane na polipowe zapalenie zatok przynosowych, ponieważ polipy powstają ze zmniejszoną odpornością. Wraz z tymi lekami są przepisywane przeciwutleniacze i leki do oczyszczania organizmu z toksyn.
Celem leczenia polipa zapalenia zatok obocznych nosa jest zatrzymanie rozrostu śluzówki i pojawienie się nowych polipów. Aby to zrobić, lekarz oblicza pożądaną dawkę leków hormonalnych.
Jeśli leczenie farmakologiczne jest nieprawidłowe, po usunięciu polipów chirurgicznie pojawią się ponownie.
Glukokortykoidy są przepisywane przed operacją w celu zminimalizowania obrzęku w zatokach przynosowych i dróg nosowych, a także zapobiegają tworzeniu się niedrożności oskrzeli. Bardzo ważne jest, że leki te zmniejszają przepływ krwi do tych obszarów błony śluzowej, podczas gdy uraz błony śluzowej będzie znacznie mniejszy.
Leczenie chirurgiczne
Leczenie chirurgiczne jest konieczne w przypadku polipowatości zapalenia zatok przynosowych. Tylko w ten sposób można je całkowicie usunąć. Ten etap jest ważny, ponieważ dopiero po tym możliwe jest przywrócenie normalnego procesu oddychania przez nos. Polipy można usunąć na kilka sposobów:
- laser;
- prąd elektryczny;
- metoda golarki (przy użyciu endoskopu);
- specjalna pętla.
Chirurgia endoskopowa lub metoda goląca to nowoczesna metoda stosowana obecnie najczęściej. W tym przypadku lekarz używa specjalnego zestawu narzędzi i golarek. Pozwala to na równoczesne usuwanie polipów i korekt innego rodzaju, ponieważ w tym przypadku lekarz może obserwować cały proces na monitorze.
Leczenie chirurgiczne może być stosowane z kilkoma podstawowymi celami. Wśród nich, usunięcie formacji, jeśli to konieczne, korekcja deformacji przewodów nosowych, korekta przetok (przeprowadzane zmiany ich wielkości, otwarcie zatok typu etmoid). Wśród nieprawidłowości w operacjach chirurgicznych mogą one wyeliminować deformację przegrody nosowej, przerostowe obszary błony śluzowej nosa itp.
Chirurgiczne leczenie polipowatości nosa i zatok przynosowych jest poliwęglinową interwencją, która pomaga przywrócić oddychanie przez nos, ale można ją ostatecznie wyleczyć jedynie za pomocą leczenia zachowawczego. Po zabiegu poprawia się również dostęp do zatok przynosowych dla kortykosteroidów.
Usunięcie polipów za pomocą lasera jest minimalnie inwazyjną procedurą, w której interwencja chirurgiczna jest minimalna, a także uraz błony śluzowej jest minimalny. Instrumenty medyczne nie są używane, a zatem prawdopodobieństwo infekcji jest zredukowane do zera. Pozytywnym czynnikiem w usuwaniu polipów jest szybkie krzepnięcie krwi, ponieważ laser może lutować uszkodzone naczynia.
Usuwanie lasera nie uszkadza zdrowej tkanki. Ponieważ promień lasera jest precyzyjnie kierowany na tkankę polipów i wytwarzany jest bezkrwisty szew.
Zalecenia po operacji
Okres pooperacyjny jest bardzo ważny dla pacjenta i konieczne jest uważne przestrzeganie zaleceń lekarza, aby zapobiec powikłaniom i nawrotom. Po operacji pacjent natychmiast ustawił tamponadę. Jest to konieczne, aby zatrzymać krwawienie, ale jego czas trwania nie powinien przekraczać 1 dnia.
Warunkiem koniecznym po zabiegu jest przyjęcie leczenia kortykosteroidami. Nie można go nagle zatrzymać, dawkowanie stopniowo się zmniejsza. Po operacji leki często są przepisywane w postaci aerozoli, ponieważ dostęp do kanałów nosowych i zatok jest już wolny.
Lekarz przepisuje regularne mycie zatok przynosowych przez 3-4 tygodnie. W tej procedurze zastosuj roztwór soli. W procesie tych manipulacji zatoki będą usuwać z zakrzepów krwi i śluzu, ponieważ ich gromadzenie może prowadzić do procesu zapalnego.
Badania przez lekarza otolaryngologa w ciągu pierwszych dwóch tygodni po operacji przeprowadza się raz na cztery dni. W takim przypadku lekarz oczyści kanały nosowe, usunie skórki, które się tam znajdą.
Po usunięciu polipów osoba musi nadal zwracać należytą uwagę na stan swojego zdrowia. Wszelkie choroby górnych dróg oddechowych należy leczyć natychmiast, ponieważ niedrożność może stać się powikłaniem, a polipowe zapalenie błony śluzowej nosa i nosa powraca.
Jak manifestuje się chroniczne zapalenie zatok przynosowych i jak go leczyć?
Zapalenie błony śluzowej nosa i zatok jest rozpoznawane podczas powstawania i wzrostu polipów na tle przewlekłej choroby zapalnej błony śluzowej w zatokach przynosowych. W przypadku polipowatego zapalenia błony śluzowej nosa i zatok przynosowych mogą pojawić się jednocześnie choroby powiązane z ropnymi wydzielinami.
Czym są polipy?
Błona śluzowa składa się z miękkich włókien. Podczas procesu zapalnego ulega on zubożeniu, staje się płaski i nieruchomy. Ciało zauważa to i zaczyna na nowo budować nową warstwę śluzu. Ponieważ jednak nie zapewnia się takiej funkcji u osoby, na tym miejscu rośnie przerośnięty kawałek tkaniny wypełniony infiltracją w kształcie kropli.
To jest polip. Poprzez swoją obecność komplikuje oddychanie przez nos i wypływanie płynu z zatok. A ponieważ polipy w nosie są liczne, skala katastrofy jest bardzo duża.
Po całkowitym zablokowaniu dróg nosowych pacjent musi oddychać wyłącznie ustami. W ten sposób rozwija się polipowatość błony śluzowej nosa i zatok.
Przyczyny obrzęku błony śluzowej w zatokach
Błona śluzowa puchnie, polipy tworzą się z powodu:
- Choroby alergiczne:
- Astma oskrzelowa;
- Alergiczne zapalenie błony śluzowej nosa i zatok lub zapalenie błony śluzowej nosa;
- Pollinoza;
- Szczególnie drażniący dla śluzówki w pyłkowatości jest żrący pyłek kwitnącej kwarantannowej ambrozji, topoli i brzozy;
- Infekcje wirusowe;
- Przerostowe zapalenie błony śluzowej nosa;
- Dziedziczna predyspozycja;
- Alergie na niesteroidowe leki na zapalenie: aspirynę lub analginę;
- Niesystematyczne stosowanie leków;
- Cukrzyca;
- Palenie;
- Wspinaczka i nurkowanie (nurkowanie);
- Stany niedoboru odporności;
- Korzystanie z sondy nosowo-żołądkowej.
Objawy zapalenia zatok przynosowych
Z polipowatym zapaleniem błony śluzowej nosa i zatok:
- Ułożenie nosa i trudny oddech;
- Wrażenia zapachowe i smakowe są całkowicie utracone lub zredukowane;
- W nosie jest dyskomfort lub obce ciało;
- Trudno połknąć jedzenie, gdy polipozycja jest zaniedbywana;
- W ropnym ropnym zapaleniu zatok obocznych nosa pojawiają się szare grudki;
- Ból w zatokach w pobliżu nosa i głowy;
- Czasami niepokój związany z tachykardią;
- Zatory w uszach mogą być obserwowane;
- Sen jest zaburzony;
- Pojawia się chroniczne zmęczenie.
Diagnostyka
Aby określić stopień uszkodzenia zatok przynosowych, pacjenci przechodzą:
- Badanie przez otolaryngologa;
- Tomografia komputerowa lub radiografia;
- Diagnostyka endoskopowa.
Za pomocą endoskopu nosowego lekarz może zbadać jamę nosową i określić kształt, rozmiar i lokalizację polipów. Ponadto informacje są wyświetlane na ekranie i fotografowane, co pozwala śledzić dynamikę leczenia. Testy alergiczne są również przeprowadzane (testy alergiczne).
Leczenie
Przede wszystkim należy wyeliminować czynniki stymulujące wzrost polipów: alergeny (naturalne i domowe), niesteroidowe leki przeciwzapalne, pokarmy zawierające naturalne salicylany, dodatki do żywności i barwniki. Wymagane jest leczenie chorób zakaźnych nosa i zatok.
Polipowe zapalenie zatok przynosowych można leczyć za pomocą leków i operacji.
Leczenie lekami ogranicza się do:
Lokalne preparaty przeciwzapalne.
Na przykład, donosowa kortykosteroidowa aldecyna i jej analogi na przykład, beconaza, rinoklenil zmniejszają liczbę komórek tucznych i zapobiegają uwalnianiu mediatorów stanu zapalnego.
Pomaga to zatrzymać reakcje zapalne i alergiczne w polipowatym zapaleniu zatok przynosowych, w celu poprawy drenażu nosa po 10-12 godzinach. Po trzydniowym stosowaniu następuje znaczna poprawa stanu pacjenta.
Najczęściej leczenie przeprowadza się przy użyciu leków drugiej generacji bez działania uspokajającego i kardiotoksycznego:
- Loratodinom;
- Cetyryzyna (lewocetyryzyna);
- Feksofenadyna.
Preparaty szybko przynoszą ulgę poprzez blokowanie receptorów histaminy H1. Nie hamują ośrodkowego układu nerwowego i nie uzależniają, zapobiegają rozwojowi i łagodzą reakcje alergiczne i zapalne, powstrzymują obrzęk tkanek i łagodzą skurcze mięśni gładkich.
Stabilizatory błony komórek tucznych.
Efekt antyanafilaktyczny i przeciwhistaminowy ma na przykład lek ketotifen. Jest blokerem receptorów H1-histaminowych, zapobiega gromadzeniu się eozynofilów w drogach oddechowych, zmniejsza działanie alergenów.
W celu zapewnienia działania immunomodulującego, detoksykującego i przeciwutleniającego, eliminacji obrzęków, leczenia polipowatości nosa i zatok przynosowych, leczenia błony śluzowej nosa i zatok, np. Polioksydoniowego lub oleju z tui.
Jest ważny. Konieczne jest przestrzeganie wszystkich zaleceń lekarza, a nie samoleczenia, ponieważ każdy lek ma swoje przeciwwskazania i skutki uboczne.
Chirurgiczne leczenie polipów obejmuje:
- Polipotomia za pomocą pętli polipów;
- Polipotomie za pomocą lasera w połączeniu z ultradźwiękami i efekt elektrokoagulacyjny na tkance polipów w celu dokładniejszego usunięcia patologicznie zmienionych odcinków błony śluzowej;
- Endoskopowa metoda golarki - najpopularniejsza metoda usuwania polipów.
Opis działania za pomocą metody golarki
- Pusta rurka (końcówka) z obracającym się nożem obrotowym;
- Uchwyt z wężem zbiornika ssącego przymocowanym do kanału;
- Endoskop z kamerą.
Operacja wykonywana jest w znieczuleniu miejscowym. Jest kontrolowany przez kamerę endoskopową. Końcówka mikrodeboksera z kamerą endoskopową jest wkładana do jamy nosowej.
Kiedy powstaje podciśnienie, polipy zasysają do końca roboczego uchwytu, tkanka jest zgniatana przez ostrza i zasysana do ssania.
Powiększony obraz polipów na monitorze pozwala lekarzowi wykonywać operację jakościowo, wyraźnie i tylko w obszarze polipa, co skraca okres pooperacyjny.
Po usunięciu instrumentów z jamy nosowej, tampony są wkładane w jego ruchy. Po operacji konieczne jest leczenie przeciwwstrząsowe, obejmujące wyżej wymienione metody leczenia farmakologicznego.
Polipowe zapalenie błony śluzowej nosa i zatok
Chociaż postać polipa zapalenia zatok przynosowych nie jest tak powszechna, wiąże się z bardziej znaczącymi zmianami w ciele. Chorobie towarzyszą nieprzyjemne objawy, które obniżają jakość życia. Ponadto polipowe zapalenie zatok przynosowych jest mniej uleczalne. Z tych powodów ważne jest, aby móc je zidentyfikować i wyeliminować na czas.
Polipowe zapalenie zatok przynosowych: cechy choroby u dorosłych
Polipy nosa są miękkimi, bezbolesnymi formacjami, które występują w błonie śluzowej, która pokrywa nosowe zatoki i zatoki. Pojawienie się takich wzrostów występuje na tle przedłużonego zapalenia w przewlekłym zapaleniu zatok przynosowych u 25-30% pacjentów, ale mogą również istnieć inne przyczyny, w tym alergiczny nieżyt nosa i astma.
Najczęściej polipy wyrastają w zatoce sitowej i wystają do środkowej części nosa. Po wykryciu w jamie nosowej o ograniczonym ognisku podejrzewa się występowanie onkologii, ponieważ nie jest typowe dla zapalenia zatok przynosowych. Inną ważną cechą tej choroby jest porażka zatok po obu stronach.
Warto zauważyć, że choroba występuje głównie u osób w średnim wieku (40-60 lat), nieco częściej u mężczyzn. Zapalenie nosa i zatok przynosowych u dzieci i młodzieży w wieku do 20 lat jest zjawiskiem bardzo rzadkim, więc wykrywanie polipów powinno być alarmujące, ponieważ mogą one być powiązane z innymi chorobami, takimi jak encefalocele lub mukowiscydoza.
Rodzaje i formy polipowatego zapalenia zatok przynosowych
Klasyfikacja polipowatych zapalenia zatok przynosowych odbywa się na podstawie pojawienia się zatoki. W ponad 92% przypadków polipy wpływają na zatokę sitową. Ten rodzaj polipowatego zapalenia błony śluzowej nosa i zatok nazywany jest etmoidem.
Tylko 6% przypada na zatokę szczękową, a pozostałe 2% przypada na zatokę czołową i klinową. W przeciwieństwie do typu etmoid polipy szczękowe są prawie zawsze jednostronne i mają większy rozmiar.
W zależności od etiologii występują następujące typy polipowatego zapalenia błony śluzowej nosa i zatok:
- bakteryjny (powstały na tle przewlekłego ropnego zapalenia);
- alergiczny;
- grzybicze.
Istnieją również 2 formy wzrostu polipów: rozproszone (obustronne uszkodzenie nosa i zatok) i pojedyncze (uszkodzenie jednej zatoki).
Co powoduje polipowe zapalenie zatok przynosowych?
Zapalenie nosa i zatok przynosowych często wiąże się z astmą, bezdechem, przewlekłym i alergicznym nieżytem nosa i zapaleniem zatok, ale mechanizmy komórkowe i molekularne, które przyczyniają się do rozwoju choroby, nie są w pełni zrozumiałe.
Uważa się, że ważną rolę w patogenezie choroby odgrywają:
- defekty w synonasowej barierze nabłonka;
- zwiększona ekspozycja na bakterie chorobotwórcze i skolonizowane;
- rozregulowanie ludzkiego układu odpornościowego.
W zdrowych warunkach komórki nabłonkowe tworzące śluzówkę nosa tworzą fizyczną barierę chroniącą ludzi przed wdychaniem patogenów i cząstek, a także odgrywają ważną rolę w oczyszczaniu śluzowo-rzęskowym. W polipowatym zapaleniu zatok obocznych nosa, defekty występują w synonasowej barierze nabłonkowej, co prowadzi do zwiększenia przepuszczalności tkanek, zmniejszenia ich stabilności, a ostatecznie do degeneracyjnych zmian w komórkach naskórka.
Dlaczego pojawia się defekt nabłonka bariery pozostaje niejasne. Wśród założeń - cechy genetyczne, redukcja ochrony przeciwdrobnoustrojowej, uraz fizyczny, wpływ bakterii takich jak Pseudomonas aeruginosa i gronkowiec.
Inne czynniki ryzyka przyczyniające się do powstawania polipów to:
- Zespół Cartagenera;
- Zespół Junga;
- ARVI;
- nieprawidłowości w budowie nosa;
- ziarniniak eozynofilowy z zapaleniem wieloguzkowym;
- mukowiscydoza.
Konieczne są dalsze badania w celu dokładniejszego określenia przyczyn polipowatości zapalenia zatok przynosowych. Mogą pomóc w opracowaniu nowego podejścia do zapobiegania i leczenia tej choroby lęgu.
Objawy zapalenia błony śluzowej nosa i zatok przynosowych
Objawy zapalenia błony śluzowej nosa i zatok obejmują biegunkę przednią lub tylną, przekrwienie błony śluzowej nosa, hiposmię oraz ból lub ciśnienie w twarzy trwające dłużej niż 12 tygodni. Wyrzut z nosa jest zwykle gruby, śluzowy lub śluzowo-ropny, niezbyt obfity. Mogą spłynąć do gardła, powodując dyskomfort i głosy nosa. Może być obecny ból głowy.
Objawy te nie są swoiste, ponieważ ten sam obraz obserwuje się przy typowym przewlekłym zapaleniu zatok przynosowych. Jednak badania wykazały, że pacjenci z polipami nosa mają bardziej poważne objawy.
To ważne! Objawy takie jak kichanie, swędzenie i łzawienie oczu wskazują na alergiczne źródło choroby.
Aby dowiedzieć się, jak lepiej odróżnić przewlekłe zapalenie zatok przynosowych od i bez polipów, w kilku badaniach porównano objawy u różnych pacjentów. Lekarze stwierdzili, że niedrożność nosa, wydzielina i hiposmia / anosmia są częściej związane z polipowatym zapaleniem zatok obocznych nosa, podczas gdy ból i ucisk na twarzy są bardziej powszechne w nie-polipowatej przewlekłej postaci.
W zależności od ciężkości choroby objawy mogą być łagodne lub ciężkie. W zaawansowanych przypadkach polipy całkowicie blokują przepływ przez nos i przeszkadzają w oddychaniu.
Diagnoza choroby
Charakterystyczne objawy zapalenia błony śluzowej nosa i zatok, a także regularna rinoskopia, mogą być wykorzystane do wstępnej diagnozy. Ale często nie można go odróżnić od zwykłego przewlekłego zapalenia, dlatego należy zastosować dodatkowe metody badania, a także zwrócić uwagę na obecność w historii pacjenta z astmą lub zapaleniem błony śluzowej nosa.
Rozpoznanie zapalenia błony śluzowej nosa i zatok odbywa się na podstawie tomografii komputerowej (CT) lub endoskopii nosa. Techniki te mogą bardzo dokładnie określić obecność polipów, ich lokalizację i rozmiar. CT wykorzystuje promieniowanie rentgenowskie i skaner do uzyskania warstwowego obrazu tkanek miękkich i kości, które tworzą struktury nosa. Endoskopia pozwala na badanie przewodów nosowych i zatok od środka. Aby to zrobić, użyj sondy z kamerą, która transmituje obraz na ekran komputera.
Dodatkowo, przed rozpoczęciem leczenia można przeprowadzić badanie cytomorfologiczne wymazów z błony śluzowej, aw rzadkich przypadkach biopsję polipa do badania histologicznego. Ta analiza pomaga wykluczyć poważniejsze patologie, takie jak rak, brodawczak lub grzyby.
Jak i co leczyć polipowe zapalenie zatok przynosowych u dorosłych i dzieci?
Możliwości leczenia polipowatego zapalenia zatok obocznych nosa pozostają ograniczone.
Jako lekoterapia zaleca się stosowanie:
- leki przeciwzapalne. Kortykosteroidy donosowe zmniejszają stan zapalny i wielkość polipa nosa, a także związane z nimi objawy (w tym objawy alergii), poprawiając jakość życia pacjentów. Przebieg leczenia takimi lekami wynosi 3-6 miesięcy. Po którym następuje remisja. Są one również przepisywane pacjentom przed operacją i po niej.
Leki przeciwzapalne można stosować w tabletkach ("Prednizolon"), ale należy to robić ostrożnie, biorąc pod uwagę poważne ogólnoustrojowe działania niepożądane.
Lista przeciwzapalnych aerozoli do nosa:
- "Nasonex" (aktywny składnik - mometazon);
- Avamys (fluticasone);
- Beconaze (beklometazon);
- "Dimist" (zawiera kombinację kortykosteroidów i leków przeciwalergicznych).
- leki zmniejszające przekrwienie. W celu zwalczania zatkanego nosa i kataru można stosować krople lub aerozole zwężające naczynia krwionośne (Nazol, For Nose, Rinazolin, Otrivin, Galazolin lub inne), ale ważne jest, aby pamiętać, że one nie leczą choroby, ale dają tylko krótkoterminowa ulga.
Istnieją również połączone leki odpowiednie do leczenia polipowatości zapalenia zatok obocznych nosa. Na przykład spryskaj "Polydex". Zawiera kortykosteroid, deksametazon, 2 antybiotyki i środek zwężający naczynia, fenylefrynę. Z tego względu "Polydex" ma działanie przeciwzapalne, przeciwobrzękowe i antybakteryjne.
Inną dobrą metodą łagodzenia objawów polipowatości zapalenia zatok przynosowych jest irygacja, czyli mycie jamy nosowej. W tym celu zaleca się stosowanie farmacji lub domowych roztworów soli. Doskonale nawilżają i oczyszczają błony śluzowe. Najlepiej wykonać to za pomocą specjalnych urządzeń: Dolphin, AquaMaris itp. Zalety spłukiwania to łatwość użycia, bezpieczeństwo i przystępna cena. Są przydatne do przeprowadzenia przed operacją i po niej.
Antybiotyki mogą być użyteczne w leczeniu zakaźnych zaostrzeń ropnego zapalenia zatok przynosowych, ale nie ma efektu klinicznego (tj. Kurczenia się polipów). Z reguły przepisano doustne antybiotyki w ciągu 4-12 tygodni.
W ciężkich przypadkach, gdy pacjent nie reaguje na kortykosteroidy, stosuje się terapię celowanymi lekami: Omalizumab, Mepolizumab. Wpływają na receptory powodujące stan zapalny i wyłączają je.
To ważne! Leczyć alergie i astmę, jeśli masz alergiczne polipowe zapalenie zatok przynosowych;
Leczenie chirurgiczne
W zaawansowanych przypadkach lub gdy leczenie lekiem nie pomaga, należy zastosować zabieg chirurgiczny. Lekarze zalecają wykonanie operacji nie później niż 12 miesięcy po potwierdzeniu diagnozy, ponieważ późniejsze usunięcie polipów wiąże się ze zwiększoną potrzebą dodatkowej terapii pooperacyjnej. Zwiększa również ryzyko nawrotu polipów.
W przypadku polipowatości błony śluzowej nosa i zatok przynosowych ujawnia się operacja endoskopowa, podczas której usuwane są polipy, a także otaczająca błona śluzowa. Ponadto eliminują wszystkie anomalie: odchylenie przegrody nosowej, przerost nosowej nosa itp. To nie tylko eliminuje przeszkody spowodowane przez same polipy, ale także umożliwia bardziej efektywne stosowanie leków, takich jak nawadnianie solą i sterydy. Operacja trwa od 45 minut do 1 godziny i może być wykonywana w znieczuleniu ogólnym lub lokalnym.
Zwróć uwagę! Polipowe zapalenie zatok przynosowych charakteryzuje się wysokim odsetkiem nawrotów, który występuje nawet po leczeniu chirurgicznym.
Po operacji należy kontynuować leczenie przeciwzapalne i nawadnianie nosa. W niektórych przypadkach należy przepisać kurs antybiotyków. Następnie należy okresowo odwiedzać lekarza i poddawać go badaniu.
Interesujące W wielu nowoczesnych ośrodkach, po operacji, umieszcza się stent zawierający kortykosteroidy. Lek jest wydalany przez 30 dni, zwiększając skuteczność zabiegu i zmniejszając ryzyko nawrotu.
Poza standardową chirurgią stosuje się teraz laser. Szybko i bezboleśnie usuwa wszystkie patologiczne narośla.
Leczenie polipowatego zapalenia błony śluzowej nosa i zatok przynosowych w domu
Wśród popularnych metod leczenia polipów nosa można znaleźć następujące przepisy:
- zakopać w nosie świeży sok z glistnika (spędzić 2-3 razy dziennie) przez 2 tygodnie z rzędu;
- zmieszaj 50 ml przegotowanej wody, 2 g mumii (w tabletkach) i 1 łyżeczkę. glicerol. Zwilż bawełniany wacik w tym roztworze i włóż go do otworu nosowego na 10-15 minut;
- smarować obszary zatok przy pomocy miodu miodowego raz dziennie przez miesiąc;
- umyj nos wywar ze skrzypu;
- wlać w nozdrza gazikiem zanurzonym w maści propolisowej.
Pamiętaj, że środki ludowe nie zastępują leków, ale tylko je uzupełniają!
Czym jest niebezpieczne polipowe zapalenie zatok przynosowych?
Polipy nosowe mogą powodować komplikacje, ponieważ blokują przepływ powietrza i drenaż płynu z zatok, a także z powodu przewlekłego stanu zapalnego leżącego u podstaw ich rozwoju.
Możliwe konsekwencje to:
- obturacyjny bezdech senny. W tym potencjalnie poważnym stanie często przestajesz oddychać podczas snu;
- ogniska astmy;
- infekcje zatok. Polipy nosa mogą uczynić cię bardziej podatną na infekcje zatok, które często powracają lub stają się chroniczne;
- zniekształcenie noska (występuje przy powiększającym się rozmiarze polipów);
- niszczenie kości.
Infekcja bakteryjna może również dostać się do mózgu i spowodować inne poważne komplikacje, ale to rzadko się zdarza.
Zapobieganie chorobom
Możesz zmniejszyć szanse na rozwój polipów w nosie, a także prawdopodobieństwo nawrotu, stosując następujące wskazówki profilaktyczne:
- Unikać wdychania substancji drażniących (substancji w aerozolu, dymu tytoniowego, oparów chemicznych, pyłu).
- Myj ręce regularnie i dokładnie. Jest to jeden z najlepszych sposobów ochrony przed infekcjami bakteryjnymi i wirusowymi;
- Zwilżyć dom. Użyj nawilżacza, jeśli powietrze w twoim domu jest zbyt suche. Może pomóc zwilżyć drogi oddechowe, poprawić przepływ śluzu z zatok i zapobiegać blokowaniu i zapaleniom;
- wykonać przemywanie donosowe solą fizjologiczną lub roztworem soli fizjologicznej. Może poprawić przepływ śluzu i usunąć alergeny i inne czynniki drażniące.
Charakterystyka objawów polipowatego zapalenia zatok przynosowych
Polipowe zapalenie zatok przynosowych jest chorobą, w której oddychanie przez nos i wypływ płynu z zatok są trudne ze względu na utworzone w nich polipy.
W przypadku, gdy polipy całkowicie wypełniają kanały nosowe, pacjent może oddychać tylko przez usta. Choroba ta jest diagnozowana u 1-4% populacji i występuje u mężczyzn 4 razy częściej niż u kobiet.
Czym są polipy
Polipy są łagodnymi nowotworami. Mogą mieć zaokrąglony kształt kropli lub nieregularny, są umieszczone na ścianach narządów z błoną śluzową i działają w ich świetle.
Od jakiego wieku
Choroba rzadko występuje u dzieci i młodzieży.
Rozwój choroby występuje głównie w wieku pacjentów w wieku 30 lat i starszych, wśród których główna część jest w wieku 50-60 lat.
Przyczyny
Przyczyny pojawienia się polipów w jamie nosowej nie zostały w pełni ustalone.
Jednakże znanych jest kilka czynników, które prowadzą do występowania polipowatości zapalenia zatok obocznych nosa.
Wśród nich są:
- reakcje alergiczne w ciele;
- obecność infekcji grzybiczych;
- zaburzony metabolizm kwasu arachidonowego;
- przewlekłe zapalenie połączone z ropnym wydzielinami z nosa;
- nietolerancja na kwas salicylowy;
- mukowiscydoza;
- predyspozycje genetyczne.
Polipowe zapalenie zatok przynosowych często nie jest wynikiem żadnego z tych czynników.
Często rozwija się w kombinacji kilku z nich.
Objawy
Tworzenie polipów nie występuje w ciągu jednego dnia.
Choroba rozwija się stopniowo i towarzyszą jej:
- bóle głowy;
- uczucie ciężkości pod oczami;
- dyskomfort w nosie.
Ma regularne śluzowate i ropne wydzieliny z nosa.
Kiedy polipy wyrastają i wpadają w zatoki, pojawia się uczucie obcego ciała w środku, dochodzi do całkowitego zatkania nosa, co nie zwalnia żadnego leku.
Występuje również silne osłabienie zapachu, czasami zanika całkowicie. Występuje znaczne pogorszenie ogólnego stanu zdrowia.
Jak można podejrzewać polipowe zapalenie zatok przynosowych
Następujące objawy są charakterystyczne dla tej choroby:
- trudności w oddychaniu przez nos i zatkaniu nosa;
- osłabienie lub całkowity brak zapachu;
- uczucie obcości w nosie;
- w zaawansowanych przypadkach trudno jest połknąć jedzenie;
- ból głowy i okolic zatok przynosowych;
- śluz lub ropne wydzielina z nosa.
W żadnym przypadku nie można opóźnić odwołania do specjalistów, choroba może szybko postępować, a jeden z kanałów nosowych może być całkowicie zamknięty.
Chroniczne zagrożenia
Przewlekłe zapalenie nosa polinezy polipowatej często jest wynikiem braku szybkiego leczenia.
Ta postać choroby charakteryzuje się całkowitym brakiem oddychania przez nos i węchu.
Stanowi temu często towarzyszy stagnacja w zatokach dużej liczby ropnej masy, aktywacja procesów zapalnych w ciele i może służyć jako platforma dla rozwoju towarzyszących powikłań, takich jak uszkodzenie tkanek gałek ocznych, a nawet zapalenie opon mózgowych.
Metody diagnostyczne
Do diagnozy stosowane są następujące główne metody diagnostyczne:
- radiografia;
- tomografia komputerowa;
- badanie endoskopowe.
Diagnoza endoskopowa okazała się najlepsza. Jest to najmniej inwazyjna procedura medyczna i służy do badania wewnętrznej powierzchni narządu lub tkanki.
Ta procedura jest wykonywana przy użyciu specjalnego urządzenia - endoskopu nosowego.
Urządzenie składa się z cienkiej, sztywnej rurki z kablem światłowodowym i umożliwia kontrolę jamy nosowej pod różnymi kątami.
W ten sposób ustala się obecność najmniejszych nowotworów i wzrostów śluzu.
W wyniku przeprowadzonych badań możliwe jest dokładne określenie kształtu, wielkości i umiejscowienia nowotworów, a także stopnia ich rozmieszczenia.
Uzyskana informacja jest wyświetlana na monitorze, pobierana jest migawka do śledzenia dynamiki leczenia.
Wideo: Usuwanie polipów
Metody leczenia
Do tej pory istnieje wiele sposobów leczenia polipów w nosie, ale żadna z nich nie prowadzi do całkowitego wyleczenia. Przy każdej metodzie leczenia nikt nie zagwarantuje, że polipy nie pojawią się ponownie.
Przez wiele lat lekarze testowali różne metody niechirurgicznego leczenia, ale częściej tylko zatrzymywali wzrost polipów lub zwiększali dystans między nawrotami.
Jedną z opcji poliprotomii leku jest to, że lek jest wstrzykiwany bezpośrednio do polipa.
Leki dobierane są indywidualnie dla każdego pacjenta, zazwyczaj preparaty hormonalne na bazie kortykosteroidów.
Polip obumiera i jest usuwany podczas dmuchania. 1-2 iniekcje wystarczą w odstępie 1-2 tygodni.
Zaletą tej metody leczenia jest to, że lek nie jest wchłaniany do krwioobiegu, co z kolei pozwala uniknąć skutków ubocznych terapii hormonalnej.
Ponadto, jeśli lek zostanie wybrany prawidłowo, można osiągnąć całkowite zniknięcie polipów i znacznie opóźnić wystąpienie nawrotu.
Lokalne leczenie polipowatości nosa i zatok przynosowych polega na przemyciu jamy nosowej roztworami soli fizjologicznej, które można kupić w aptece (sól fizjologiczna, aqua-maris, quix itp.) Lub przygotować w domu.
Aby przygotować roztwór soli w domu, musisz rozpuścić 1 łyżkę soli morskiej w 1 litrze przegotowanej wody.
Otrzymaną ciecz należy przepuścić przez kilka warstw gazy, aby pozbyć się osadu.
Wypłukanie jamy nosowej dogodnie przeprowadza się za pomocą rozpylacza:
- Procedurę należy powtarzać 2-3 razy dziennie, 3-4 wstrzyknięcia do każdego otworu nosowego.
- Kilka minut po wypłukaniu dokładnie wdmuchuj nos i wstrzyknij nafal w aerozolu (2 zastrzyki raz dziennie) do nosa.
- Czas trwania tego leczenia wynosi 10 dni. Kurs zaleca się powtarzać co sześć miesięcy.
Są sytuacje, w których leczenie zachowawcze nie przynosi rezultatów, a następnie jest zalecana operacja usunięcia polipów.
Wskazania do zabiegu to:
- poważne naruszenie oddychania przez nos, aw skrajnie zaniedbanych przypadkach jego całkowita nieobecność;
- ropne zapalenie w jamie nosowej.
Istnieją różne sposoby usuwania polipów z nosa.
Metoda endoskopowej endoskopowej chirurgii jamy nosowej i zatok przynosowych uznawana jest za najnowocześniejszy, łagodny i skuteczny sposób usuwania polipów.
Operacja wykonywana jest przez jamę nosową (endonasal), co pozwala uniknąć nacięć.
Chirurg pracuje ze specjalnym narzędziem, które niezwykle dokładnie pomaga oddzielić polip, minimalizując uraz błony śluzowej.
Z powodu niewielkiego urazu i bezkrwistości operacji pacjenci niemal natychmiast powracają do normalnego życia.
Ta metoda pozwala także na całkowite usunięcie polipów i stworzenie najkorzystniejszych warunków leczenia specjalnych inhalatorów, aby zapobiec ponownemu wzrostowi polipów.
Pooperacyjne leczenie i opieka nosa odgrywają istotną rolę. Prowadzenie miejscowej terapii lekowej polega na codziennym płukaniu lub aerozoli do nosa steroidów.
Następnie istnieje długoterminowa terapia podtrzymująca, która obejmuje nawadnianie nosa, stosowanie kropli do nosa.
Po pewnym czasie po operacji lekarz zleca badanie endoskopowe, podczas którego dokładnie badana jest powierzchnia błony śluzowej zatok.
Takie badanie jest konieczne, ponieważ duża część pacjentów może nie mieć objawów polipów w nosie przez kilka miesięcy lub nawet lat.
Przepisy ludowe, które pomogą
W leczeniu polipowatych zapalenia zatok obocznych nosa najczęściej stosuje się zioła.
Skuteczne są następujące roztwory lecznicze:
- spada na podstawie glistnika. Aby przygotować lek, łyżkę ziół należy rozpuścić w 300 ml wrzącej wody i pozostawić do zaparzenia przez godzinę. Następnie infuzja jest filtrowana, przechodząc przez gazę, złożone w kilku warstwach. Bury potrzebuje 2-3 kropli 3 razy dziennie.
- Krople na bazie mumiyo. Aby przygotować ten lek, 2 g wstępnie zmiażdżonej mumii rozpuszcza się w 20 g przegotowanej wody, do której dodaje się 5 g gliceryny. Zaszczep 3 krople dziennie, 2 krople. Czas trwania kursu - 3 tygodnie. Możesz powtarzać kurs do całkowitego wyzdrowienia, robiąc przerwy 4 dni.
- Krople na bazie rokitnika zwyczajnego i soków z hypericum. Aby uzyskać sok ze świeżej rośliny Hypericum, należy ją zmiażdżyć, dokładnie zmiażdżyć i dodać trochę wody. Odcedź masę za pomocą woreczka z gazy. Następnie wymieszać z wyciśniętym sokiem z rokitnika w stosunku 1: 1.
Najlepsze do przechowywania kompozycji pasują do lodówki.
Podawanie należy wykonywać 2 razy dziennie, po 4-5 kropli do każdego otworu nosowego. Przebieg leczenia trwa jeden rok.
Konieczne jest skonsultowanie się z lekarzem na temat możliwości, celowości i konieczności stosowania metod leczenia ludowego w celu oceny zakresu choroby i wyboru najlepszej opcji dla takiej terapii.
Jak wygląda egzema we włosach? Odpowiedź jest tutaj.
Zapobieganie
Kiedy wydzielina z nosa nie powinna być nadużywana środkami zwężającymi naczynia krwionośne (naftyzynum, naolol itp.) I używać ich przez ponad 5 dni. Skuteczny w walce z gorącą kąpielą nóg i akupresurą.
Musisz porzucić alkohol i palić, co negatywnie wpływa na układ oddechowy i układ krążenia.
Te złe nawyki pomagają między innymi w zmniejszeniu funkcji ochronnych i napięcia ścian naczyniowych jamy nosowej.
W obecności alergii nie tylko staraj się unikać alergenów. Konieczne jest skonsultowanie się z alergologiem, który po teście śródskórnym dokładnie określi rodzaj alergenu.
W przeciwnym razie stała reakcja alergiczna, która ma miejsce w organizmie przez długi czas, może spowodować tworzenie się polipów.
Prognoza
Przy odpowiedniej terapii, przewidzianej na wczesnym etapie, można uzyskać długotrwałą remisję.
Częste są jednak przypadki, kiedy po odstawieniu donosowych glikokortykosteroidów nawroty występują w krótkim czasie.
Korzystne rokowanie zależy również od postaci polipowatego zapalenia błony śluzowej nosa i zatok.
W polipowatości rozlanej nawroty występują po 3-5 latach od operacji, a u pacjentów w wieku poniżej 30 lat okresy te są nawet krótsze.
Z lokalną postacią choroby rokowanie jest bardziej korzystne.
Często zadawane pytania
Jakie są metody usuwania polipów w jamie nosowej?
Medycyna oferuje kilka opcji. Najważniejsze z nich to:
- polipotomia. Polipy można usunąć za pomocą pętli. Jest wykonywany w znieczuleniu miejscowym. Przez nozdrza wprowadzana jest pętla, a polip jest wychwytywany. Stopniowo pętla jest kompresowana wokół nogi polipa, po czym zostaje obcięta. Czas trwania takiej procedury wynosi średnio 45 minut.
Główną wadą tej metody jest wysoki odsetek ponownych formacji polipów (do 70% przypadków). Tak więc operacja może być ponownie potrzebna za sześć miesięcy lub rok.
- chirurgia endoskopowa. Przeprowadza się go za pomocą endoskopu, który umieszcza się w jamie nosowej. Obraz jest wyświetlany na monitorze, co umożliwia określenie rozmiaru i położenia polipów z maksymalną dokładnością. Ta metoda pozwala na usuwanie polipów, prawie bez urazów błony śluzowej, i jest jedną z najnowocześniejszych i bardzo skutecznych.
- usuwanie polipów za pomocą lasera. Ten rodzaj operacji jest wykonywany w warunkach ambulatoryjnych. Znieczulenie wstrzykuje się bezpośrednio do obszaru polipa. Endoskop wraz z aparatem i sprzętem laserowym wprowadza się przez jamę nosową. Promień lasera ogrzewa komórki tworzące polip, powodując jego odparowanie. W procesie uszczelniania naczyń krwionośnych, zapobiegając wystąpieniu krwawienia. Ponadto przy takiej operacji prawdopodobieństwo zakażenia jest całkowicie wykluczone.
Wyboru określonej metody operacji dokonuje lekarz po przeprowadzeniu niezbędnych badań.
Dlaczego pojawia się zapalenie nosa i zatok naczynioruchowych? Dowiedz się w tym artykule.
Czy suchy wyprysk na stopy jest niebezpieczny? Odpowiedz dalej.
Jaka jest skuteczność stosowania tradycyjnej medycyny w leczeniu tej choroby?
Oficjalna medycyna nie uznaje ludowych metod leczenia tej patologii, nie uważa ich za skuteczne.
Głównym problemem lekarzy jest to, że wiele narzędzi stosowanych w leczeniu tej choroby (takich jak miód, propolis, różne olejki eteryczne) to silne alergeny, które mogą pogorszyć sytuację.
Leczenie polipów za pomocą środków ludowych ma na celu wyeliminowanie przyczyny choroby.
Naturalne składniki zawarte w ziołach pomagają poprawić pracę błon śluzowych i zmniejszyć rozmiar polipów.
Ta terapia jest odpowiednia jako zabieg konserwacyjny i nadaje się również do stosowania w okresie pooperacyjnym.
Podsumowując, zauważamy, że polipowe zapalenie zatok przynosowych jest chorobą, której nie można łatwo wyleczyć.
Dlatego niezwykle ważne jest, aby przestrzegać wszystkich środków zapobiegawczych, a także, w przypadku wystąpienia objawów choroby, natychmiast rozpocząć leczenie, ponieważ jego skuteczność bezpośrednio od niego zależy.