Adenoidy to patologiczna proliferacja tkanki limfatycznej spowodowana nadmiernym przepływem czynników wirusowych i zakaźnych do organizmu pacjenta. Aby zrozumieć, gdzie są adenoidy i jak wyglądają, konieczne jest krótkie zrozumienie anatomii nosogardzieli.
Gdzie są migdałki u dzieci i dorosłych? Najpierw musisz zrozumieć, co to są migdałki.
Każdy wie, jakie są migdałki podniebienia (gruczoły): znajdują się one po bokach pierścienia gardła i pełnią rolę barierową.
Ale w ludzkim ciele są również określone:
- jajowody jajowate,
- migdałki językowe i gardłowe.
Migdałek gardłowy jest zbiorem tkanki limfatycznej. Znajduje się na granicy nosogardzieli i dróg oddechowych, zapobiegając przepływowi infekcji w tchawicy, oskrzelach i płucach.
Z reguły wzrost tkanki limfatycznej występuje w wieku 5-12 lat. W późniejszych latach dochodzi do atrofii migdałka nosowo-gardłowego i spontanicznej regresji procesu adenoidalnego. Nie zawsze tak jest, w przeciwnym razie u dorosłych choroba nie wystąpiłaby.
Wyzwalaczem (wyzwalaczem) procesu patologicznego jest stały wpływ na nosogardnę patogenów.
Znaki wizualne
Wiele zależy od etapu rozwoju tego procesu u ludzi. Gdzie szukać migdałków, w gardle lub w nosie i czy możesz je znaleźć?
Migdałek gardłowy w stanie normalnym wygląda jak struktura przypominająca grzebień, pokryta małymi brodawkowatymi brodawkami.
Niektóre definicje
Jak wyglądają adenoidy o 1 stopniu?
Powiększone migdałki w pierwszym etapie nie rosną do rozmiarów tak istotnych, że można je zobaczyć gołym okiem.
Podczas kontroli za pomocą lusterek ustala się przekrwioną część tkanki limfatycznej o wielkości 0,5-2 cm, która nierównomiernie się rozszerza.
Można mówić o pierwszym stopniu migdałków, gdy nie więcej niż jedna trzecia otwieracza i joana jest zamknięta.
Zapalone migdałki pierwszego stopnia prawie nie powodują dyskomfortu pacjenta, ponieważ diagnoza na tak wczesnym etapie jest rzadko podejmowana.
Jakie są adenoidy 2 stopnie?
Wzrosty migdałków gardłowych tego stopnia są widoczne nawet bez pomocy specjalnego sprzętu. Wizualnie powiększony migdałek gardłowy wygląda jak struktura reprezentowana przez mnogość zaokrąglonych formacji, które były kiedyś brodawkami.
Badanie diagnostyczne przeprowadza się za pomocą obu zwojów w celu dokładniejszej oceny procesu (widoczne są migdałki w nosie i gardle). Stopień 2 charakteryzuje się zamknięciem połowy otwieracza i joana.
Jak wyglądają adenoidy u dzieci w klasie 3?
Jest to najbardziej zaawansowany etap choroby. Migdałka gardłowego jest widoczna nawet przy pobieżnej rutynowej kontroli szpatułką.
Natychmiast za miękkim podniebieniem określa się liczne zaokrąglone formacje o różnych rozmiarach, różowym lub bordowo-czerwonym. Choany i vomer są całkowicie lub prawie całkowicie pokrywane.
W tym przypadku diagnoza nie jest trudna.
Gdy późne leczenie migdałków może wpłynąć na tworzenie się kości twarzy - tzw. "Adenoidowa twarz"
Jak wyglądają adenoidy w nosie
Objawy po usunięciu migdałków gardłowych
Jak wyglądają zdalne migdałki? Wszystko zależy od zakresu i objętości resekcji.
- Przy pełnym usunięciu migdałki nie są wykrywane wizualnie.
- Częściowa resekcja prowadzi do zachowania pewnych struktur przerośniętego migdałka.
W zależności od ilości pozostawionej tkanki, migdałki po usunięciu mogą pojawić się jako pojedyncze guzki lub wypukłości o mniejszym rozmiarze (klasyczna forma resekcji zakłada maksymalne wycięcie patologicznych tkanek, nie więcej niż 0,3-1 cm pozostaje).
Zdjęcie: Gardło po usunięciu adenoidu.
Pojawia się pytanie, jak wygląda gardło po usunięciu migdałków, jeśli wykonano całkowitą resekcję tkanki limfatycznej? W ostatnio przeprowadzonej operacji wskazać:
- Hyperemia nosogardła. Wygląda jak czerwone, zapalne obszary.
- Luźna, ziarnista struktura tkanek gardła.
W przeciwnym razie nie ma konkretnych manifestacji.
Im bardziej zaawansowany jest etap procesu patologicznego, tym mniej przypomina migotanie gardła. Możesz zobaczyć migdałki na własne oczy, ale tylko wtedy, gdy proces jest uruchomiony.
Resztę diagnozy powinien zatrudniać otolaryngolog.
Migdałki u dzieci
Diagnostyka i leczenie migdałków u dzieci. Migdałki w objawach i leczeniu dzieci.
Jak wyglądają adenoidy u dzieci: norma, patologia, różnice w porównaniu z innymi rodzajami patogenezy
11/01/2017 admin 0 komentarzy
Jak wyglądają adenoidy u dzieci: norma, patologia, różnice w porównaniu z innymi rodzajami patogenezy
Będzie to dotyczyć określonego zjawiska klinicznego - migdałków w jamie nosowej dzieci. Rodzice będą przydatni, aby dowiedzieć się więcej o tym, jak wyglądają zdrowe dzieci migdałków nosowych (migdałki)? Jaki rodzaj nowotworu w nosie niemowlęcia wskazuje, że jest to formacja powodująca chorobę, a która? Czy istnieją wyróżniające się cechy pomiędzy zapalnymi migdałkami a innymi patologiami nosa?
Zdrowe dzieciństwo: migdałki są ważne, potrzebne są migdałki w nosie
Wielokrotnie wspominano, że migdałki nosowe, które są lepiej znane jako migdałki, są wrodzonymi organami anatomicznymi. Funkcja, która jest wstępnie określona naturą tych gruczołów nosowych, jest barierą ochronną w postaci "gąbki biologicznej". To dzięki uniwersalnemu procesowi sorpcji (absorpcji, absorpcji), że nosowe płytki adenoidalne, jak odkurzacz, przyciągają całą chorobotwórczą mikroflorę.
Wszystkie niebezpieczne choroby ludzkie, najczęściej, wchodzą do organizmu poprzez wariant inwazji powietrznej. Migdałki w okresie rozwoju dzieciństwa nie są wystarczająco silne i posiadają odporność immunologiczną, a także odporność dziecka. W związku z nadmiernym nadmiarem, intensywnymi atakami infekcji, na tle chronicznego sezonowego oddychania, pojawiają się migdałki w przeroście nosa (rozpad adenoidalny).
Rodzice powinni zdawać sobie sprawę, że migdałki nie będą (jednoznacznie) radzić sobie z wyznaczoną opieką ochronną, jeśli dziecko cierpi na wrodzone patologie ważnych narządów: serca, wątroby, nerek, układu krwiotwórczego (hemofilia). Ta kategoria dzieci jest szczególnie ważna w pediatrii okręgowej. Oprócz regularnych profilaktycznych badań lekarskich, u wąsko wyspecjalizowanych specjalistów (kardiolog dziecięcy, phthisiologist, endokrynolog), dziecko jest zobowiązane do sprawdzenia obecności wczesnych objawów patogenezy adenoidowej, laryngologa.
Proszę pamiętać, drodzy rodzice! Migdałki w nosie dzieci, w normalnych warunkach, nie są rozróżniane i są niewidoczne dla oględzin. Dopiero gdy pojawią się podejrzane oznaki (bolesne objawy) zewnętrznej i trzewnej (wewnętrznej) postaci w tym obszarze ciała, można powiedzieć, że rozpoczął się pewien etap odurzenia powierzchni adenoidalnych.
Nie ma powodu, aby alarmować, że patologicznie przerośnięte migdałki pojawiły się w kanałach nosowych, jeśli:
- Dziecko śpi cicho, bez świszczącego oddychania przez nos, chrapania, nagłe zatrzymania (przerwy) w rytmie naprzemiennych chrapnięć (bezdechu);
- Nieustannie podnosi nos, aby "wyciągnąć" wysuszone skórki "krwawe";
- Po typowych sezonowych przeziębieniach z katarem i po przeprowadzeniu konserwatywnej terapii przeciw przeziębieniom dzieci nie skarżą się, że "nadal bolą w nosie, coś się wtrąca";
- Wizualnie nie ma wzrostu nosa, nie ma obrzęku skrzydeł nosa (nozdrza);
- Dzieci mówią czysto, bez nosowego odcień, dźwięki są wymawiane "nie w nosie."
Oprócz braku tych objawów temperatura pozostaje stabilna (36,6). Brak dolegliwości związanych z bólem głowy i zawrotami głowy. Dzieci oddychają oddychaniem przez nos, pełną klatkę piersiową. Oznacza to, że adenoidy twojego dziecka radzą sobie z ładunkiem, nie są patologicznie powiększone i nie wymagają specjalistycznego leczenia.
To ważne! Nos dziecka powinien być higienicznie czysty. Nie zapomnij o porannych praniach z leczniczymi roztworami ziołowymi. Przed wyjściem na zewnątrz (w zimnych porach roku), rozprowadź nos, zewnętrzną stronę nozdrzy z rozgrzewającymi maściami przeciwkaszlowymi, olejkami z nosa. A migdałki w nosie dziecka nie przekształcają się w wrzodziejące ropne narośla (stadium operacyjne adenoiditis).
Adenoidy nosowe u dzieci w stadium patogenezy adenoidalnej
Całkowicie przeciwny obraz obserwuje się, gdy nosowe adenoidy zmieniają się w bardzo bolesną postać. Jak wyglądają adenoidy u dzieci w takich przypadkach? Oczywiście nie wszyscy faceci są podobni, ale charakterystyka łączenia jest stała:
- Guzowate guzy, narośle, które wychodzą z krawędzi nozdrzy;
- Kolor (kolor) takich guzów jest różny - od czerwonego do szarozielonego lub ciemno-purpurowego;
- Często pojawiają się owrzodzenia, które przeciekają do mętnego, ropnego wysięku;
- Dzieci doświadczają bolesnych skurczów w jamie nosowej.
Wraz z takimi zewnętrznymi objawami następuje gwałtowne pogorszenie ogólnej kondycji fizycznej u dzieci - apatia, letarg, bóle głowy, wysoka gorączka. Barwa dziecięca głosu jest zabarwiona nosowością, chrypką. Dzieci, cierpiące na przekrwienie błony śluzowej nosa, oddychają przez usta (zaburzony jest naturalny oddech z pełną piersią). W ten sposób prowokuje się niedobór tlenu w strukturach mózgu.
Patoklinik ze względu na fakt, że masa adenowirusowa przytłoczyła nosowe migdałki, a gruczoły straciły swoje zdolności ochronne. Praktycznie przestały istnieć jako zdrowe organy, stały się przyczyną chorób w ciele dzieci.
Dlatego toksyny patogennej mikroflory swobodnie wnikają do krwioobiegu, krążenia limfy, docierają i infekują wewnętrzne układy organiczne. Istnieje ogólna infekcja ciała u dzieci z produktami rozkładu gnilnego (adenopatogeneza). Źródłem jest mikroflora bakteryjna i wirusowa nagromadzona w migdałkach, same adenoidy.
Podobna historia (przebieg choroby) jest klasyfikowana przez lekarzy jako migdałki w ciężkim, zaawansowanym stadium. I, oczywiście, tylko certyfikowany specjalista może rozpoznać, że są to przerostowe migdałki, a nie na przykład formacje onkologiczne. W końcu pojawienie się takich onkopatologii nosowych różni się niewiele od łagodnych guzów w nosie. I tylko dokładne, instrumentalne, laboratoryjne badanie (histologia próbek biopsyjnych) da wiarygodną diagnozę.
Czasami rodzice mylili się z nosowymi adenoidami, z inną dermatogenezą nosa - polipami (mięśniowo-śluzowymi, miękkimi guzkami). Lub podstępne wirusowe choroby HPV (wirusa brodawczaka ludzkiego), który jest najczęściej znany jako brodawki. Manifestacje furunculosis (furuncles, "chirya"), carbuncles. Wirus opryszczki może "zasnąć wystarczająco dużo" nie tylko z ropnymi pęcherzykami na wargach, ale także rozprzestrzeniać się po wewnętrznej powierzchni błony śluzowej nosa.
Na pytanie o niespokojnych rodziców, jak wyglądają adenoidy u dzieci, możemy dać epicką odpowiedź. Zdrowe migdałki nie są widoczne, nie są straszne! Są to różowe płytki gruczołowej tkanki biologicznej występujące w obu kanałach nosowych u dzieci. Bolesne, patologicznie powiększone, zamienione w kieszenie niebezpiecznych infekcji - obrzydliwe, okropne, jak wszystkie choroby!
Migdałki: fotografia, objawy, diagnoza, leczenie
Migdałki lub wegetacje adenoidalne mogą występować zarówno u dzieci (dzieje się tak w większości przypadków z powodu słabej odporności dziecka), jak i u dorosłych. Ta przewlekła powolna choroba, która charakteryzuje się proliferacją tkanki limfatycznej, tak że z biegiem czasu, gardłowe nosowo-gardłowe (mianowicie od utworzonych migdałków) zamykają kanały nosowe. Pomimo faktu, że choroba może trwać wiele lat i nie wykazują żadnych wyraźnych objawów, konsekwencje zaniedbanego procesu patologicznego mogą być dość poważne.
W nowoczesnej taktyce leczenia wegetacji adenoidów pierwszeństwo ma terapia zachowawcza, którą poprzedza kompleksowa diagnoza. Po wyjaśnieniu diagnozy przepisuje kompleks środków farmakologicznych, które przełamują powiązania patologicznego mechanizmu choroby. Interwencja chirurgiczna w klasycznej postaci rzadko się zdarza, chociaż ta metoda jest dość skuteczna. Jest wykonywany zgodnie ze ścisłymi wskazówkami.
Co to jest - wegetacje adenoidalne i dlaczego występują?
Odporność jest spójnym systemem składającym się z wielu komponentów. Jednym z tych składników jest odporność komórkowa - specjalne komórki są produkowane w tkance limfatycznej. Największe nagromadzenie tej tkanki to migdałki - węzły, które znajdują się na granicy ciała i środowiska zewnętrznego. Chronią górne drogi oddechowe przed infekcjami, które mogą przenikać przez wdychane powietrze. Ale jeśli odporność się nie powiedzie, może rozpocząć się zapalenie tej tkanki.
Istnieją dwie główne przyczyny tej choroby: kompensacyjny przerost tkanki limfatycznej i adenoiditis (zapalenie przerośniętego migdałka nosogardła, to jest migdałków). Jeśli pojawienie się stanu chorobowego jest związane z przewlekłymi chorobami zakaźnymi lub reakcjami alergicznymi, które stale stymulują wzrost tkanki migdałków, kompensując odpowiedź immunologiczną na dowolny patogen, mówią o przeroście wyrównawczym. Zwykle nagromadzenie limfatyczne zmniejsza się natychmiast po ustaniu odpowiedzi immunologicznej. Ale jeśli jego wielkość nie zmniejsza się, a tkanka limfatyczna, zubożona, staje się zarośnięta tkanką łączną, wskazuje to na pojawienie się migdałków. To jest główny powód.
Jeśli choroba jest ostra i rozwija się szybko, na tle ogólnoustrojowej reakcji zapalnej na infekcję (gorączka, dreszcze, zaczerwienienie błony śluzowej w nosie i nosogardzieli, bolesność, miejscowe odczucie ciepła), to jest zapalenie migdałków - zapalenie adenoidów. Szybszy i łatwiejszy w leczeniu przerost, zwykle wystarcza przebieg środków przeciwzapalnych i przeciwbakteryjnych. Jakość życia ludzkiego w tej formie nie ulega pogorszeniu w długim okresie, czego nie można powiedzieć o chronicznym wzroście.
Wydłużenie niedotlenienia objawia się u dorosłych ze zmniejszeniem zdolności poznawczych, pogorszeniem ogólnego samopoczucia, bólami głowy i zaburzeniami snu.
Warunkami choroby są przeniesione infekcje wirusowe lub bakteryjne, w szczególności choroby wieku dziecięcego - odra, różyczka, ospa wietrzna. Przedłużający się proces alergiczny prowadzi również do przerostu migdałków nosogardzieli.
Jak wyglądają migdałki? Zdjęcie migdałków pokazuje, że są to grudki tkanki śluzowej o raczej miękkiej konsystencji, wielkości około centymetra, luźne. Ich błony śluzowe są pełne krwi ze stanem zapalnym, a wzór naczyniowy na powierzchni jest wyraźny. Ze znacznym przerostem można znaleźć węzły tkanki łącznej, nierówne i nierówne formacje powierzchni.
Ponieważ migdałki znajdują się w nosie, gdzie występują cienkie przegrody tworzące kanały nosowe (stawy nosowe), ich wzrost staje się przyczyną głównego problemu - całkowitego lub częściowego zamknięcia dróg oddechowych. Z tym związane są główne objawy choroby.
Klasyfikacja
Choroba ma kod ICD 10 (International Classification of Diseases 10th Revival) w kategorii przewlekłych chorób migdałków - J35. Patologia jest uważana za potencjalnie niebezpieczną i wymaga obowiązkowego leczenia.
Z jakiej części światła kanałów nosowych są blisko powiększone migdałki, zależy od objawów klinicznych i taktyki leczenia. W zależności od hipertrofii występują trzy stopnie wzrostu gruczolakowatego:
Stopień 1
Powiększone ciało migdałowate obejmuje 1/3 Vomer i wysokość kanałów nosowych. Klinicznie, nie różni się to zbytnio od normy, na ogół oszczędza się oddychanie przez nos, ale podczas nocnego snu dziecko może chrapać, wąchać lub oddychać z otwartymi ustami.
Stopień 2
Gardłowy migdałek zajmuje 2/3 dróg nosowych i vomer. Na tym etapie pojawiają się pierwsze objawy. Na tym etapie najczęściej diagnozuje się diagnozę. Aktywne leczenie zachowawcze migdałków drugiego stopnia może cofnąć hipertrofię.
Stopień 3
Powiększone ciało migdałowate zamyka prawie cały vomer, całkowicie blokuje kanały nosowe i uniemożliwia oddychanie przez nos. Objawy choroby są widoczne, z wyjątkiem stałego oddychania w jamie ustnej, pacjent cierpi na przedłużone niedotlenienie, które jest szczególnie niebezpieczne dla dzieci (w szczególności dla ich układu nerwowego). Na tym etapie leczenia zachowawczego może nie udać się, w takim przypadku uciekają się do chirurgicznego usunięcia migdałków.
Każdy stopień ma swoje własne objawy kliniczne.
Objawy migdałków
We wczesnym stadium choroba przebiega bezobjawowo lub bezobjawowo. Pierwszymi objawami choroby u dzieci są nocne chrapanie, podatność na infekcje dróg oddechowych. U dorosłych pacjentów choroba może również objawiać się chrapaniem nocnym, jednak z reguły nie powoduje to podejrzeń.
Objawy drugiego etapu - pogorszenie oddychania przez nos, częste choroby nieżytowe i ogólny spadek odporności na organizmy chorobotwórcze, zmiana barwy głosu, wyraźne chrapanie, niespokojny sen, zawroty głowy, możliwy kaszel, podczas wysiłku fizycznego pacjent oddycha przez usta. Mogą wystąpić nietypowe osłabienie, senność, utrata apetytu, zmniejszenie aktywności ruchowej.
W trzecim etapie oddychanie przez nos jest nieobecne, a pacjent nieustannie oddycha przez usta - to główny objaw. Ten rodzaj oddychania nie może dostarczyć organizmowi tlenu w pełni, brak około 20%. Powstaje niedotlenienie lub głód tlenowy. Wydłużenie niedotlenienia objawia się u dorosłych ze zmniejszeniem zdolności poznawczych, pogorszeniem ogólnego samopoczucia, bólami głowy i zaburzeniami snu. Dla dzieci stan ten jest niezwykle niebezpieczny i może mieć daleko idące konsekwencje, ponieważ układ nerwowy cierpi na brak odżywiania podczas jego aktywnego rozwoju.
Jeśli choroba jest ostra i rozwija się szybko, na tle ogólnoustrojowej reakcji zapalnej na infekcję, następuje zapalenie migdałków - zapalenie jajnika.
Przejawia się to w opóźnieniu w rozwoju umysłowym i fizycznym, upośledzeniu uwagi, pamięci. Jeśli leczenie nie jest przewidziane na czas, upośledzenie funkcji poznawczych może stać się nieodwracalne. Postępująca roślinność prowadzi do utraty słuchu.
Ze względu na ciągły oddech przez usta, twarz typu adenoid tworzy się u dzieci (ponieważ czaszka nie jest w pełni skostniała) - usta są uchylone, ugryzienie się zmienia, zęby są zgięte, pociągnięte do przodu, górna szczęka jest wydłużona, opada, a niebo jest wysokie "gothic".
Trzeci etap wymaga natychmiastowego odwołania się do specjalisty, ponieważ strukturalne i funkcjonalne upośledzenie wielu systemów może stać się nieodwracalne, spowodować odchylenia w rozwoju i poważne choroby.
Diagnostyka
U dzieci obraz kliniczny jest zwykle bardziej wyraźny, natomiast migdałki u dorosłych mogą nie pojawiać się przez długi czas. W każdym przypadku diagnoza wymaga badania przez lekarza laryngologa.
Przyjęty do takich badań:
- Badania palców. Lekarz odczuwa migdałki sterylną dłonią w rękawiczce, oceniając jej wielkość i konsystencję. W związku z tym nieprzyjemna procedura stosowana jest rzadko i tylko u dorosłych.
- Badanie za pomocą lusterka nosowo-gardłowego. Specjalna powierzchnia lustra ze sterylnego metalu jest wprowadzana do jamy ustnej, w której migdałki odbijają się.
- Badanie endoskopowe (rinoskopia). Cienka sonda z kamerą może penetrować najbliższe przestrzenie, oceniać stan otaczających tkanek i rur słuchowych. Ponadto umożliwia pobranie materiału do badania histologicznego.
- Diagnostyka rentgenowska - często stosowana przed operacją.
W złożonych przypadkach należy skorzystać z tomografii komputerowej.
Diagnostyka różnicowa migdałków jest wykonywana z innymi naruszeniami dróg oddechowych, takimi jak skrzywienie przegrody nosowej, miażdżyca.
Z powodu ciągłego oddychania przez usta u dzieci, tworzy się twarz typu adenoidalnego - usta są uchylone, ugryzienie się zmienia, zęby są wygięte, wypchnięte do przodu, górna szczęka jest wydłużona, opada, a niebo jest wysoko "gotyckie".
Leczenie
Jak zmniejszyć wielkość wzrostu? W tym celu stosuje się terapię lekową. Leczenie jest zawsze poprzedzone płukaniem jamy nosowej, tj. Jego rehabilitacją. W tym celu stosuje się roztwory soli farmaceutycznych, aerozole do nosa o działaniu dezynfekującym. Dr Komarovsky zaleca płukanie nosa solą fizjologiczną - niedrogim narzędziem, które jest izotonicznym roztworem soli fizjologicznej.
W procesie zapalnym stosuje się środki przeciwzapalne, antyseptyczne o działaniu miejscowym. Aby złagodzić objawy choroby stosuje się krople do naczyń krwionośnych, leki przeciwhistaminowe o ogólnym działaniu. Wyświetlanie inhalacji leków za pomocą nebulizatora. W przypadku wykrycia zakażenia bakteryjnego zalecany jest cykl antybiotykoterapii.
Przerost migdałków nosowo-gardłowych 1-2 stopni jest skutecznie leczony bez operacji. Gruczolakowate stopnia 3. również wymagają aktywnego leczenia zachowawczego (leki, fizjoterapia), ale może być nieskuteczne. Jeśli kilka cykli terapii przeciwzapalnej nie przyniosło rezultatu, a hipertrofia nadal postępuje, jeśli wykryje się zmniejszenie słuchu, objawy głodu tlenu, pojawia się kwestia chirurgicznego usuwania migdałków.
Operację nazywa się adenotomią. Polega ona na tym, że w miejscowym lub ogólnym znieczuleniu przerośnięte migdałki wycina się specjalnymi narzędziami - półkolistym adenotomem. Optymalne jest przeprowadzanie manipulacji pod obserwacją endoskopową, tak aby podczas usuwania nie było cząsteczek tkanki limfoidalnej, które mogłyby przyczynić się do nawrotu.
U dzieci obraz kliniczny jest zwykle bardziej wyraźny, natomiast migdałki u dorosłych mogą nie pojawiać się przez długi czas.
Zaawansowaną metodą leczenia jest usunięcie wegetacji adenoidalnych za pomocą lasera, co pozwala skutecznie pozbyć się choroby, unikając ryzyka klasycznego zabiegu chirurgicznego.
Wideo
Oferujemy oglądanie wideo na temat artykułu.
Migdałki - przyczyny, objawy, stopnie, diagnoza i leczenie. Gdzie są migdałowce, dlaczego są zaognione? Adenoiditis - przyczyny, metody leczenia. Jak usunąć migdałki? Czy można leczyć migdałki bez operacji?
Często zadawane pytania
Strona zawiera podstawowe informacje. Odpowiednie rozpoznanie i leczenie choroby są możliwe pod nadzorem sumienia lekarza.
Anatomia i fizjologia gruczołów nosowo-gardłowych
Lokalizacja migdałków gardłowych
Histologia (struktura wewnętrzna) migdałków gardłowych
Fizjologia migdałka nosogardła
Przyczyny powiększenia węzłów chłonnych
Wrodzone przyczyny
Anomalie konstytucji
Choroby zakaźne
Często migdałki są wynikiem nieleczonych, przewlekłych i częstych infekcji górnych dróg oddechowych:
- ARI;
- zapalenie gardła;
- zapalenie migdałków (zapalenie migdałków);
- zapalenie adenoidowe (zapalenie migdałków gardłowych);
- zapalenie krtani (procesy zapalne w krtani).
Objawy powiększenia jelit
Rozpoznanie migdałków
Tylna rinoskopia
Powrót rhinoscopy (z języka greckiego "Rhinos" - "nos", "scopy" - "inspekcja") jest badanie nosogardzieli ze specjalnym lustrem, w którym lekarz może zbadać adenoids. Instrument wkłada się przez usta, podczas gdy dziecko jest proszone o oddychanie przez nos, ponieważ w ten sposób niebo schodzi i jest lepszy widok.
1 - uvula; 2 - lustro; 3 - język; 4 - łopatka.
Badanie gardła nosa
RTG czaszki
Tomografia komputerowa
Endoskopowa rinoskopia
Endoskopowa Epipharingoskopia
Leczenie Adenoidalne
Leczenie zachowawcze
Antybiotyki dla migdałków
Vasoconstrictor
Stymulatory odporności
Płukanie nosa roztworami soli
Mycie nosa ziołami wywaru i antyseptyczne rozwiązania
Promieniowanie laserowe migdałków
Terapia ozonu
Leki przeciwalergiczne
Fizjoterapia z użyciem migdałków
Klimatoterapia
Chirurgiczne leczenie migdałków
Wskazania do zabiegu w przypadku wegetacji adenoidalnych:
- adenoidy II - III stopnia: pożądane jest przeprowadzenie operacji tak wcześnie, jak to możliwe;
- nieefektywność konserwatywnego leczenia migdałków II - III stopnia;
- ciężkie przekrwienie błony śluzowej nosa, ciężkie zaburzenia oddychania przez nos, chrapanie podczas snu;
- stałe powikłania w postaci przeziębienia, zapalenia gardła, zapalenia krtani, zapalenia ucha, zapalenia płuc.
Przeciwwskazania do chirurgicznego leczenia migdałków:
- ostry proces zapalny w nosogardzieli: operację można przeprowadzić tylko wtedy, gdy stan zapalny ustąpi;
- różne choroby krwi.
Normalna praca
Chirurgia endoskopowa
Laserowe usuwanie migdałków
W tym przypadku zamiast skalpela używa się wiązki lasera o dużej intensywności. Za jego pomocą można wykonywać interwencje chirurgiczne trzech typów:
- adenotomia - usunięcie migdałków gardłowych;
- zniszczenie śródmiąższowe - promieniowanie laserowe niszczy wegetatywne wegetacje od wewnątrz;
- odparowanie - wpływ na migdałki za pomocą lasera i zmniejszenie ich rozmiaru bez usuwania.
Zalety laserowego usuwania migdałków:
- Wysoka dokładność. Za pomocą lasera można całkowicie usunąć całą dotkniętą tkankę migdałków gardła i uniknąć nawrotów.
- Bezkrwistość Promień lasera nie tylko rozcina tkankę, ale natychmiast spala je wraz z małymi naczyniami.
- Bezbolesność Promieniowanie laserowe działa znieczulająco. W połączeniu ze znieczuleniem miejscowym możliwe jest uzyskanie dobrego efektu przeciwbólowego.
- Minimalny okres odpoczynku. Po operacji dziecko nie będzie musiało pozostać w łóżku i ćwiczyć przez tak długi czas, aby utrzymać dietę.
- Sterylność Laser zabija chorobotwórcze bakterie, grzyby i wirusy.
- Delikatny efekt na tkaninie. Laser działa na błonę śluzową ostrożniej niż skalpel.
Czym jest zapobieganie migdałkom?
Nie istnieje specjalne zapobieganie migdałkom. Aby zmniejszyć ryzyko powiększenia się migdałków nosogardła u dziecka, należy przestrzegać ogólnych zaleceń:
- Ochrona przed skutkami negatywnych czynników podczas ciąży. Przyszła matka musi unikać infekcji (a jeśli choroba już się rozpoczęła - natychmiast skontaktować się z lekarzem i rozpocząć leczenie), skontaktować się ze szkodliwymi substancjami.
- Pełne żywienie. W diecie dziecka musi zawierać wszystkie niezbędne składniki odżywcze, minerały, pierwiastki śladowe.
- Zgodność z reżimem dnia.
- Pełny sen. W tym - w ciągu dnia.
- Zapobieganie zakażeniom Szczególnie ważne w okresie jesienno-zimowym dla dzieci, które chodzą do szkoły lub przedszkola. Znaczenie szczepień przeciwko grypie.
- Terminowe leczenie zakażeń i ognisk zapalnych. Należą do nich ostre infekcje dróg oddechowych, złe zęby, zapalenie migdałków itp.
- Hartowanie Przydatna woda hartująca, powietrze, słońce. Musi być przeprowadzane prawidłowo, stopniowo i regularnie.
- Unikanie hipotermii. Dziecko powinno być zawsze ubrane zgodnie z porą roku, niezbyt łatwe, ale także nie trzeba go wiązać.
Jakie są możliwe komplikacje migdałków?
Najczęściej zdiagnozowano migdałki u dzieci w wieku, w którym występuje aktywny wzrost i rozwój części twarzowej i mózgowej czaszki. Jeśli dziecko nieustannie oddycha przez usta, może to negatywnie wpłynąć na wiele narządów. Możliwe powikłania migdałków:
- naruszenie psycho-emocjonalnego i intelektualnego rozwoju z powodu stałego głodu tlenu w mózgu;
- zniekształcenie ukąszenia;
- zaburzenia uzębienia, niewłaściwy wzrost zębów;
- zakłócenie układu odpornościowego, reakcje alergiczne;
- przewlekłe choroby górnych dróg oddechowych: zapalenie ucha (zapalenie ucha), zapalenie zatok (zapalenie zatok przynosowych), itp.;
- utrata słuchu z powodu przewlekłego stanu zapalnego;
- zanikowe zapalenie gardła - zapalenie gardła spowodowane stałym wysychaniem błony śluzowej w wyniku oddychania przez usta.
Czy mogę używać olejku thuja z migdałkami?
Należy pamiętać, że migdałki można leczyć zachowawczo (bez zabiegów chirurgicznych) tylko wtedy, gdy mają stopień I, a to nie zawsze. Samo leczenie jest nie do przyjęcia - na początku musisz odwiedzić lekarza.
Olejek z tui jest środkiem homeopatycznym. Do leczenia migdałków stosować 15% roztwór, który można kupić w aptekach: Tuya Nam lub Tuya Edas-801 (w postaci kropli). To narzędzie ma działanie metaboliczne - pomaga przywrócić błonę śluzową i normalizuje wydzielanie śluzu.
Kiedy do oka wprowadzane są migdałki, 2-4 krople olejku tujowego 2-3 razy dziennie po oczyszczeniu jamy nosowej kroplami lub natryskiem na bazie wody morskiej. Czas trwania leczenia określa lekarz.
Usuwanie migdałków - jaki jest koszt operacji?
W Moskwie koszt usuwania migdałków wynosi 15 000 rubli. Koszt operacji wzrasta w przypadku znieczulenia ogólnego, laserowej adenotomii (średnio 35 000-40 000 rubli).
W regionach koszt operacji może wynosić od 5 000 rubli.
Czy migdałki i migdałki są inne lub takie same?
Migdałki to skupiska tkanki limfatycznej pod błoną śluzową. Zapewniają ochronę immunologiczną i biorą udział w tworzeniu krwi. Istnieją następujące rodzaje migdałków:
- podniebienie - znajduje się w rowkach położonych między miękkim podniebieniem a językiem;
- lingual - zlokalizowany na szczycie katalogu głównego języka;
- rurka - znajdująca się w gardle po prawej i lewej stronie, w miejscach, w które wpadają trąbki Eustachiusza (słuchowe);
- nosogardła - w rzeczywistości, gdy wzrasta, nazywa się to migdałkami.
Jak wyglądają migdałki na zdjęciu?
Czy Nasenox, Edas i Avamys mogą być stosowane na migdałkach?
Wszelkie leki są przepisywane w określonym celu, dlatego nie należy ich używać bez recepty.
- Nasonex (Mometasone) to glikokortykosteroid (preparat hormonów nadnerczy), który hamuje odpowiedź immunologiczną. Jest przepisywany donosowo (w nosie) głównie w stanach i chorobach alergicznych, w tym składnik alergiczny.
- Edas-801 jest lekiem homeopatycznym, którego aktywnym składnikiem jest olej z Tui (patrz wyżej).
- Avamys (flutykazonu furoinian) - podobnie jak Nasonex, jest glukokortykoidem. Ma wyraźny efekt przeciwzapalny.
W jaki sposób są kodowane adenoidy w ICD?
W międzynarodowej klasyfikacji chorób w dziesiątej wersji, migdałki mają następujące kody:
- J35.2 - przerost adenoidalny (zwiększenie liczby migdałków);
- J35.3 - przerost migdałków i migdałków;
- J35.8 - inne przewlekłe choroby migdałków i migdałków (w tym wzrosty adenoidalne);
- J35.9 - nieokreślona przewlekła choroba migdałków i migdałków.
Objawy i leczenie wzrostu liczby migdałków u dzieci, przyczyny, diagnoza i profilaktyka
Wzrost i stan zapalny migdałków obserwuje się u większości dzieci w wieku 3-12 lat. Zwykle, gdy dziecko rośnie, z migdałków nosogardzieli przechodzi proces odwrotnego rozwoju. Tkanki tego narządu stopniowo zmniejszają rozmiar i całkowicie zanikają podczas okresu dojrzewania. U dorosłych pacjentów choroba ta nie występuje, nawet jeśli w dzieciństwie często cierpiało na adenoiditis.
Czym są migdałowce i dlaczego są potrzebne?
Adenoidy lub wegetacje adenoidów nazywane są patologicznymi proliferacjami migdałków - skupisk tkanki limfatycznej. Zwykle w nosogardzieli ludzkiej występuje sześć migdałków:
Razem tworzą pierścień Pirogova. Jest ważną częścią układu odpornościowego, który pełni funkcję ochronną i służy jako bariera przeciwko infekcji.
W odpowiedzi na wnikanie ciał obcych do organizmu przez unoszące się w powietrzu kropelki, migdały wytwarzają limfocyty. Zabijają bakterie i wirusy, zapobiegając infekcjom.
Przyczyny adenoiditis u dzieci
W wieku przedszkolnym dzieci zaczynają aktywnie komunikować się ze swoimi rówieśnikami i dorosłymi w przedszkolu, na placu zabaw, w kręgach lub sekcjach. Podczas interakcji z innymi wymienia się mikroorganizmy, w tym patogeny. Jeśli odporność dziecka jest osłabiona, migdałki nie wytrzymują gwałtownego wzrostu obciążenia.
Próbując wyprodukować nienaturalnie dużą liczbę limfocytów, przerostują i rosną. Istnieje kilka powodów, które wyjaśniają, dlaczego u niektórych dzieci migdałki stają się bardziej zaognione. Narażenie na tę chorobę zwiększa się:
- Częste przeziębienia. Ryzyko zakażenia wzrasta, jeśli odporność dziecka jest osłabiona, a on jest stale w kontakcie z nosicielami wirusa. Migdałki nie mają czasu na powrót do normalnego stanu i rozwija się obrzęk przewlekłej tkanki.
- Infekcje. Wzrost tkanki limfatycznej występuje zwykle w przypadku szkarlatyny, mononukleozy, różyczki i innych chorób zakaźnych. Charakterystyczny znak - naruszenie oddychania przez nos bez towarzyszących wydzielin.
- Alergia. Migdałki są naturalną reakcją migdałków na podrażnienie śluzówki. Jeśli tkanki są zawsze powiększone i zaognione, przyczyną może być stały kontakt z alergenem - pokarmem, sierścią, pyłkiem i innymi substancjami drażniącymi.
- Powikłania domaciczne. W przypadku problemowej ciąży lub porodu dziecko jest bardziej podatne na tworzenie się adenoidów. Ryzyko wzrasta, jeśli w czasie ciąży płód matka przyjmowała antybiotyki lub silne leki, nadużywając alkoholu i substancji narkotycznych. Urazy porodowe, niedotlenienie domaciczne lub asfiksja, choroby wirusowe u kobiet ciężarnych, mają również wpływ na tendencje adenoidalne.
- Dziedziczna predyspozycja W rzadkich przypadkach struktura i skłonność tkanek limfoidalnych do stanu zapalnego jest położona na poziomie genetycznym. Jest to charakterystyczne dla limfatycznego stanu, choroby, która zakłóca prawidłowe funkcjonowanie tarczycy.
- Sztuczne dokarmianie. Bez mleka matki dziecko nie otrzymuje od matki przeciwciał przeciwko różnym patogenom koniecznym do wytworzenia silnej odporności.
Objawy wzrostu migdałków u dzieci
To, w jakim stopniu objawy powiększonych migdałków są wyrażone i jak wyglądają, zależy od stopnia przerostu migdałków. Pediatryczna otolaryngologia rozróżnia następujące etapy choroby:
Nie wiedząc, jak rozpoznać chorobę za pomocą pierwszych objawów, wielu rodziców zauważa odchylenia tylko na etapach II - III. Im później ujawni się patologiczny wzrost migdałków, tym trudniejszy jest przebieg i leczenie choroby.
Rozpoznanie adenoiditis
Aby dowiedzieć się, czy w nosie i gardle u małego pacjenta występują oznaki zapalenia jelit, po zbadaniu dolegliwości lekarz bada i bada dziecko. Jeśli spojrzeć na zdjęcia małych pacjentów, stan zapalny migdałków jest widoczny nawet na zewnątrz. Również stan migdałków jest sprawdzany w następujący sposób:
Metody leczenia
Jak leczyć migdałki u dziecka, lekarz decyduje, ze względu na stopień powiększenia i zapalenie migdałków, cechy kliniczne. We wczesnych stadiach choroby leczono metodami leczenia zachowawczego. Obejmuje to przyjmowanie leków, fizjoterapię, środki zapobiegawcze.
Adenoiditis II - III stopnia jest leczony chirurgicznie. Ponadto operacja jest zalecana w przypadku umiarkowanej proliferacji tkanek limfatycznych bez wyraźnego naruszenia oddychania przez nos, jeżeli chorobie towarzyszy częste zapalenie ucha i ucha.
Konserwatywny (leki i fizjoterapia)
Migdałki u dzieci we wczesnym stadium z nieznaczną proliferacją migdałków bez współistniejących powikłań leczone są specjalnymi preparatami i metodami fizjoterapii. Dziecku przepisuje się następujące leki:
Dobry efekt zapewniają fizjoterapeutyczne metody leczenia migdałków w połączeniu z leczeniem farmakologicznym. Dzieci starsze niż 2-3 lata są przepisywane:
- elektroforeza;
- Promieniowanie UV;
- Terapia UHF;
- terapia laserowa.
Leczenie migdałków w domu jest niebezpieczne z powikłaniami. Na przykład, nieszkodliwe spłukiwanie może prowadzić do tego, że rodzice nie uwalniają dróg oddechowych z ropnej krwi i doprowadzą ją jeszcze głębiej. Przed użyciem jakiejkolwiek metody należy skonsultować się z lekarzem.
Chirurgiczne
Jeśli inne metody leczenia nie przynoszą pożądanego rezultatu, a stan dziecka pogarsza się, drobnemu pacjentowi przypisuje się adenotomię. Wskazania do zabiegu to:
- nawracającą postać adenoiditis, jeśli choroba występuje 4 lub więcej razy w roku;
- częste napady bezdechu - krótkotrwałe zatrzymanie oddechu we śnie;
- powikłania przewlekłego stanu zapalnego w postaci zapalenia stawów, kłębuszkowego zapalenia nerek, zapalenia naczyń i innych chorób;
- regularnie powtarzane zapalenie ucha i SARS;
- ciężkie niedotlenienie z powodu naruszenia oddychania przez nos.
Operacja wykonywana jest w znieczuleniu miejscowym. Chirurg chwyta migdałek nosogardła za pomocą specjalnego narzędzia i tnie skalpelem lub laserem. Czas trwania procedury nie przekracza 15-20 minut.
W nowoczesnej otolaryngologii takie leczenie uważa się za niepożądane. Operacja ma następujące wady:
- całkowite wyeliminowanie migdałków jest niemożliwe, tkanki limfoidalne szybko się odbudowują i ponownie się zapalają;
- Każde z sześciu migdałków ma ważną funkcję ochronną - po usunięciu układ odpornościowy jest znacznie osłabiony.
Leczenie chirurgiczne ma szereg psychologicznych i fizjologicznych skutków ubocznych. Na przykład, adenotomia u dzieci często powoduje jąkanie, zwężenie, paraliż podniebienia górnego i inne powikłania.
Kompleksowa terapia
Jeśli rodzice byli w stanie dowiedzieć się na czas o istnieniu problemu, najlepszy wynik daje kompleksowe leczenie. Leczenie przerostu migdałków składa się z następujących kroków:
- mycie jamy nosowej i nawadnianie nosogardła;
- przyjmowanie leków przeciwzapalnych;
- leczenie antybiotykami;
- wzmocnienie odporności na leki;
- lek ziołowy;
- stosowanie środków homeopatycznych;
- fizjoterapia.
Czas trwania i taktyka leczenia zależy od stopnia zaawansowania choroby i objawów. Standardowy system ogólnego leczenia jest następujący:
- przyjmowanie leków przeciwhistaminowych przez 1-2 tygodnie;
- stosowanie farmacji i homeopatycznych immunomodulatorów;
- stosowanie immunostymulantów i multiwitaminy kurs 10-15 dni.
Antybiotyki są zwykle przyjmowane tylko w ostrym ropnym stanie zapalnym. Wraz z ogólnym leczeniem przeprowadzana jest terapia lokalna. Do tego użycia:
- skurcz naczyń krwionośnych opada z przerwą;
- spraye przeciwzapalne - na przykład Nasonex;
- mycie za pomocą roztworów soli morskiej lub preparatów farmaceutycznych;
- leczenie jamy nosowej lekami na turtle - Bioparox, Sofradex lub analogi;
- wdychanie za pomocą nebulizatora.
Powikłania powiększenia węzłów chłonnych u dzieci
Jeśli dziecko ma zapalenie jelit, choroba wymaga szybkiego leczenia pod nadzorem otolaryngologa. Przerost tkanki limfoidalnej zmniejsza funkcję ochronną organizmu i powoduje wiele powikłań:
- przewlekłe i nawracające ropne zapalenie ucha środkowego z jednoczesnym zmniejszeniem słuchu;
- niedokrwistość z powodu nieprawidłowego rozwoju klatki piersiowej;
- nieodwracalne defekty mowy;
- patologiczne zmiany w budowie szkieletu twarzy i zębów;
- zaburzenia układu sercowo-naczyniowego i nerwowego;
- zaburzenia trawienia;
- choroby zapalne stawów;
- częste zapalenie dróg oddechowych;
- epilepsja.
Na tle niedoboru tlenu zapalenie adenoidów prowadzi do zmniejszenia funkcji mózgu i upośledzenia umysłowego. Bezdech, któremu towarzyszy choroba, stanowi zagrożenie dla życia dziecka.
Zapobieganie adenoiditis
Aby uniknąć wystąpienia przerostu migdałków i poważnych konsekwencji, lekarze zalecają regularne płukanie jamy nosowej, szczególnie podczas chorób układu oddechowego. Odporność wzmacnia multiwitaminy z witaminami C i D, suplementami wapnia.
Dobry efekt zapobiegawczy zapewnia regularne leczenie uzdrowiskowe, w którym ciało jest wzmocnione przez słońce i morskie powietrze nasycone jodem. W normalnych warunkach miejskich dziecko musi być hartowane odpowiednio do wieku:
- uprawiać sport;
- wykonywać ćwiczenia oddechowe;
- powietrze i regularnie czyścić pomieszczenie;
- odwiedzić basen.
Jeśli migdałki nabrzmiewają w wyniku kontaktu z alergenem, należy zmniejszyć liczbę czynników drażniących w pomieszczeniu, w których często dziecko. Rodzicom alergików zaleca się pozbycie się przedmiotów, które gromadzą kurz, w celu ograniczenia obecności produktów zawierających barwniki i konserwanty w diecie dzieci.
Objawy migdałków u dzieci, leczenie antybiotykami i zapobieganie stanom zapalnym
Uporczywe przeziębienia, trudności w oddychaniu przez nos, nieustanne zapalenie błony śluzowej nosa - wszystko to są związane z cechami migdałków. Prawie 50% wszystkich dzieci doświadcza tej choroby. Czym są migdałowce i gdzie się znajdują? Jaki wzrost? Jak zrozumieć, że patologia rozwija się? W jaki sposób leczone są migdałki i czy można poradzić sobie z chorobą bez operacji? Będziemy razem rozumieć.
Czym są migdałowce?
Migdałki często nazywane są migdałkami nosogardzieli, a jeśli lekarz mówi, że dziecko ma "migdałki", oznacza to, że migdałki są stanem zapalnym i mają większy rozmiar. Znajdują się w gardle, na skrzyżowaniu gardła w jamie nosowej. Każdy ma te migdałki - a dorośli są w tym samym miejscu co dzieci.
Choroba zwykle dotyka dzieci w wieku od 2-3 do 7 lat. Wraz z wiekiem zmniejszają się migdałki nosogardzieli, a różnica między nimi wzrasta. Z tego powodu uporczywy przerost gruczolakowaty rzadko jest diagnozowany u osób w wieku powyżej 14 lat. Proces zapalny może rozwinąć się w wieku 14-20 lat, jednak liczba pacjentów w tym wieku cierpiących na migdałki jest nieznaczna.
Etapy i formy choroby
Proces patologiczny jest klasyfikowany zgodnie ze stopniem wzrostu tkanek migdałków nosogardzieli. Należy pamiętać, że ważny jest tylko ich uporczywy przerost. Wzrost rozpoznaje się dopiero po upływie 15-20 dni od wyzdrowienia z zakażenia wirusowego, a rozmiar migdałków nie powrócił do normy.
Są następujące etapy choroby:
- 1 stopień. Przerostowe migdałki nosogardła są powiększone i pokrywają nie więcej niż jedną trzecią światła nosowo-gardłowego. Trudności z oddychaniem przez nos u pacjenta obserwowane są tylko podczas snu. Jest chrapanie.
- 1-2 stopnie. Do połowy światła nosowo-gardłowego jest zablokowana przez tkankę limfatyczną.
- 2 stopnie. 2/3 dróg nosowych zamykało migdałki. Pacjent ma trudności z oddychaniem przez nos przez całą dobę. Występują problemy z mową.
- 3 stopnie. Oddychanie nosem staje się niemożliwe, ponieważ migdałki całkowicie pokrywają światło nosowo-gardłowe.
Przyczyny wzrostu migdałków nosogardzieli
Migdałki u dzieci pojawiają się jako niezależna choroba i jako patologiczny proces związany ze stanem zapalnym w jamie nosowej lub nosogardzieli. Dlaczego choroba występuje? Czasami przyczyną jest predyspozycja genetyczna lub trauma porodowa.
Podane są również następujące przyczyny dla migdałków rozwijających dziecko:
- częste choroby wirusowe, w tym ARVI;
- zapalenie migdałków w przewlekłej postaci;
- infekcje wirusowe przenoszone przez matkę podczas ciąży;
- osłabiona odporność;
- reakcja alergiczna;
- błonica;
- szkarlatyna;
- krztusiec
- przedłużony pobyt w zakurzonych pomieszczeniach, mieszkających na obszarach o zanieczyszczonym powietrzu lub w pobliżu zakładów przemysłowych;
- karmienie butelką (sztucznie nie otrzymuję komórek odpornościowych matki);
- Reakcja na szczepienie (rzadko).
Jakie są objawy zapalenia?
Najczęściej migdałki są zapalone u dzieci w wieku od 2-3 do 7 lat (kiedy dziecko po raz pierwszy trafia do przedszkola lub szkoły).
Czasami jednak zapalenie rozwija się u jednorocznego dziecka, rzadziej u niemowląt. Jak poznać tę patologię? Istnieje kompleks charakterystycznych cech, które tworzą konkretny obraz kliniczny.
Jeśli dziecko ma trudności z oddychaniem przez nos, ciągle oddycha przez otwarte usta, podczas gdy nos jest wypchany, a nie ma wydzieliny z niego - jest to główny objaw, według którego można podejrzewać, że dziecko ma migdałki. Konieczne jest skonsultowanie się z otolaryngologiem. Jak wyglądają objawy zewnętrzne można zobaczyć na zdjęciu do artykułu. Lista symptomów znajduje się poniżej:
- częste zapalenie migdałków, zapalenie błony śluzowej nosa, zapalenie gardła;
- odnotowano ból głowy;
- zmiany barwy i stają się nosowe;
- rano, błony śluzowe jamy ustnej wysychają, jest suchy kaszel;
- we śnie mały pacjent chrapie, prycha, mogą wystąpić ataki astmy (patrz także: czy noworodek chrapie we śnie - czy jest to normalne czy patologiczne?);
- sen jest zakłócony - dziecko śpi z otwartymi ustami, budzi się, płacze (więcej szczegółów w artykule: dlaczego dziecko śpi z otwartymi ustami i czy musisz się martwić?);
- zapalenie ucha często się rozwija, dziecko skarży się na ból ucha, upośledzenie słuchu;
- dziecko szybko się męczy, wygląda na spowolnionego, staje się nastrojone i drażliwe;
- apetyt się pogarsza.
Jakie mogą być niebezpieczne adenoidy?
Migdałki u dziecka mają negatywny wpływ na oddychanie i mowę, a także są niebezpieczne z powodu ich powikłań. Najczęstszą konsekwencją są częste przeziębienia. Na zarośniętych tkankach gromadzą się osady śluzowe, w których bakterie aktywnie się rozmnażają. Dzieci z migdałkami tolerują przeziębienia do 10-12 razy w roku. Przerost migdałków może wywoływać:
- deformacja siekaczy w górnej szczęce i zwisająca żuchwa (tzw. "twarz adenoidalna");
- płaczliwość, drażliwość;
- moczenie;
- funkcjonalne pomruki serca;
- anemia;
- uporczywe zaburzenia mowy wymagające leczenia z logopedą;
- osłabienie pamięci i koncentracji spowodowane niedostatecznym nasyceniem mózgu tlenem (co powoduje słabe działanie);
- utrata słuchu;
- częste zapalenie ucha
- utrata słuchu;
- zapalenie zatok - ponad połowa wszystkich zdiagnozowanych przypadków rozwija się w wyniku migdałków;
- przewlekłe zapalenie migdałków nosogardła (przewlekłe zapalenie błony śluzowej jamy nosowej) - podczas zaostrzeń występuje wysoka gorączka do 39 ° C
Metody diagnostyczne
Migdałki charakteryzują się specyficznym obrazem klinicznym, który pozwala otolaryngologowi na badanie i kwestionowanie pacjenta w celu rozpoznania choroby. Istnieje kilka patologii z podobnymi objawami, więc podczas diagnozy ważne jest odróżnienie ich od migdałków.
Podczas badania i diagnostyki różnicowej migdałków stosuje się następujące metody:
- tomografia komputerowa (rodzaj diagnostyki opartej na skanowaniu rentgenowskim);
- endoskopia;
- Badanie rentgenowskie (stosowane w rzadkich przypadkach do sprawdzenia stanu migdałków);
- rinoskopia tylna (badanie pozwala na określenie stanu migdałków nosogardła, przeprowadzonego za pomocą lustra);
- palpacyjnie palca - migdałki rzadko są sprawdzane w ten sposób, ponieważ technika ta jest uważana za przestarzałą, bolesną i nieinformatywną.
Kompleksowe leczenie
Co zrobić, gdy u dziecka rozpoznano migdałki? Większość z nich myśli o ich usunięciu. Jednak nie można uciec się do operacji. Usunięcie przeprowadza się tylko w skrajnych przypadkach, gdy konserwatywne metody leczenia nie dają wyników. Schemat leczenia zwykle obejmuje środki zwężające naczynia krwionośne i antyseptyczne, mycie nosowo-gardłowe, a niekiedy terapię antybiotykową.
Preparat zwężający naczynia i krople do suszenia
W przypadku ciężkiego obrzęku nosa, który uniemożliwia pacjentowi normalne spanie i normalne jedzenie, a także przed zabiegami medycznymi i diagnostycznymi, lekarz zaleci zaszczepienie kropli zwężających naczynia krwionośne i desykantem w nosie. Należy pamiętać, że nie traktują one migdałków, ale przyczyniają się do czasowego złagodzenia stanu:
- Drobnym pacjentom zwykle przepisuje się niemowlę Nazol, dzieci Sanorin, dziecięcą naftalinę (polecamy lekturę: instrukcje używania niemowlęcia z Nazalem dla dzieci). Istnieją ograniczenia - nie możesz używać tych narzędzi dłużej niż 5-7 dni z rzędu.
- Jeśli migdałom towarzyszy obfity śluz, wówczas zalecane są środki suszące, takie jak Protargol (krople na bazie srebra dla dzieci z instrukcjami).
Mycie nosowo-gardłowe
Jeśli istnieją wątpliwości co do własnych mocnych stron i umiejętności, lepiej napisać dziecko do płukania lekarza - jeśli zabieg nie zostanie wykonany prawidłowo, istnieje ryzyko zakażenia ucha środkowego, aw rezultacie rozwoju zapalenia ucha. Do prania możesz użyć:
- Rozwiązanie Aquamaris;
- niegazowana woda mineralna;
- sól fizjologiczna;
- roztwór soli fizjologicznej (1 godzina (zalecamy czytanie: jak zrobić roztwór soli fizjologicznej do mycia nosa dla dziecka?) l. sól w 0,1 przegotowanej wodzie);
- wywary z ziół leczniczych (nagietek, rumianek).
Preparaty antyseptyczne
Aby zdezynfekować powierzchnię błony śluzowej zapalnie migdałków nosogardła, wyeliminować chorobotwórcze mikroorganizmy, zmniejszyć obrzęki i zmniejszyć stan zapalny, lekarz przepisze preparaty antyseptyczne. Podczas leczenia migdałków u dzieci takie leki wykazują wysoką skuteczność:
Antybiotyki
Leki przeciwbakteryjne, w tym środki do stosowania miejscowego, mogą być stosowane w leczeniu migdałków tylko na receptę. Antybiotyki są włączone do reżimu terapeutycznego w przypadkach, w których u pacjenta rozwinęło się zapalenie adenoidozy.
Antybiotyki nie przyczyniają się do zmniejszenia wielkości migdałków, ponadto ich niekontrolowane stosowanie mikroorganizmów powoduje oporność na leki.