Treść artykułu
Terminowe rozpoznanie i usunięcie łagodnych nowotworów może zapobiegać przewodzeniowego upośledzeniu słuchu, dławicowej anginie, przewlekłemu nieżytowi nosa, deformacji twarzy i klatki piersiowej. Rozpoznanie patologii można rozpoznać po charakterystycznych objawach klinicznych, których nasilenie w dużym stopniu zależy od stopnia wzrostu roślin adenoidalnych.
Czy adenoidy są normą?
Jak zrozumieć, że dziecko wyrosło roślinność adenoidalną? Migdałki - przerośnięty migdałek, który znajduje się w łuku nosogardła. Nawet niewielka degradacja tkanek gruczołowych jest uważana przez otolaryngologów za odchylenie od normy. Migdałki gardłowe biorą udział w ocieplaniu i oczyszczaniu powietrza z warunkowo patogennych mikroorganizmów. Na tle częstego rozwoju chorób układu oddechowego rośnie liczba elementów strukturalnych w tkankach limfoidalnych, co prowadzi do hipertrofii narządu odpornościowego.
Trudno jest zdiagnozować patologię u dzieci w wieku poniżej 3 lat ze względu na niedobór objawów i dolegliwości dziecka do pogorszenia stanu zdrowia.
Wzrost roślinności adenoidalnej prowadzi do zablokowania dróg nosowych i trudności w oddychaniu przez nos. Wiadomo, że w przypadku przerostu migdałka nosowo-gardłowego, ciało dziecka traci około 16-18% tlenu, co niekorzystnie wpływa na rozwój fizjologiczny, a czasem i umysłowy dziecka. Na pewno tylko otolaryngolog może określić stopień przerostu narządu odpornościowego po badaniu sprzętowym nosogardzieli pacjenta.
Znaki migdałków
Czy możliwe jest samodzielne zrozumienie objawów hipertrofii migdałków nosogardzieli? Bez specjalnego wyposażenia prawie niemożliwe jest zidentyfikowanie patologii w początkowych etapach wzrostu tkanki limfadenoidalnej. W większości przypadków rodzice szukają pomocy u pediatry już z rozwojem przewlekłego kataru i częstymi nawrotami chorób zakaźnych, które występują w około 2 lub 3 etapach wzrostu roślin adenoidalnych.
Możesz podejrzewać patologię, jeśli znajdziesz następujące objawy:
- częste otwieranie ust;
- chrapanie i chrapanie we śnie;
- letarg i płaczliwość;
- bóle głowy;
- niewielkie upośledzenie słuchu;
- rozproszenie;
- przekrwienie błony śluzowej nosa bez zapalenia błony śluzowej nosa.
Migdałki u dziecka występują w wyniku częstej transmisji przeziębienia. W przypadku infekcji narządów oddechowych, migdałki gardłowe powiększają się, co wskazuje na intensywną produkcję immunoglobuliny. Kiedy stan zapalny ustąpi, organ immunologiczny zostaje zredukowany do normalnej wielkości fizjologicznej. Ale jeśli choroby laryngologiczne powracają zbyt często, gardłowy migdał "nie ma czasu", aby powrócić do normy, co jest przyczyną wzrostu tkanki gruczołowej.
To ważne! Częste nawroty infekcji prowadzą do zmniejszenia lokalnej odporności, co zwiększa ryzyko zapalenia migdałków.
Typowe objawy
Typowe objawy migdałków są podobne do objawów przeziębienia, więc rodzice często ignorują pojawienie się problemu. W miarę wzrostu tkanki limfatycznej stan zdrowia dziecka pogarsza się. W około 42% przypadków pacjenci zwracają się o pomoc do lekarza laryngologa już w stadium 2 i 3 przerostu wegetacji adenoidalnych.
Należy rozumieć, że im wcześniej patologia zostanie wykryta, tym leczenie będzie bardziej bezbolesne. Przy niewielkim zwiększeniu wielkości migdałków nosogardła można wyeliminować objawy choroby za pomocą leczenia zachowawczego. Jeśli nadpobudliwe tkanki gruczołowe nakładają się na kanały nosowe o więcej niż 50%, konieczna będzie operacja (adenotomia).
To ważne! Przy częściowym usunięciu wegetacji adenoidalnych ryzyko nawrotu migdałków gardłowych wynosi 47%.
Rozpoznanie choroby za pomocą następujących objawów klinicznych:
- nawracające bóle głowy;
- uporczywe naruszenie oddychania przez nos;
- stałe zatkanie nosa;
- uleczalny nieżyt nosa;
- śluzowe wydzielina z nosa;
- suchy kaszel po przebudzeniu;
- okresowe wstrzymywanie oddechu podczas snu;
- spływ śluzu na ściankach gardła krtaniowego;
- utrata słuchu;
- częste zaostrzenie zapalenia gardła, zapalenie migdałków, zapalenie zatok;
- naruszenie fonacji;
- ciągłe oddychanie przez usta;
- chrapanie we śnie;
- zmniejszony apetyt;
- zaburzenie pamięci;
- głosy nosowe;
- brak zmotywowanego zmęczenia.
Hiperplazja migdałków u dziecka prowadzi do uporczywej niewydolności oddechowej i nosorożca. Niedotlenienie mózgu niekorzystnie wpływa na rozwój psychiczny pacjenta i jakość życia. Nieumiejętne eliminowanie patologii prowadzi do rozwoju depresji, braku motywacji agresywnej i drażliwości.
Lokalne manifestacje
Stopniowy wzrost wielkości narządu odpornościowego nasila problem oddychania przez nos. Łagodne zmiany, obejmujące jamę słuchową i kanały nosowe, zapobiegają odpływowi śluzu z jamy nosowej. Zastoinowa hiperemia tkanek miękkich prowadzi do obrzęku łuków podniebiennych, podniebienia miękkiego, błony śluzowej jamy nosowo-gardłowej itp.
Zmiany patologiczne w górnych drogach oddechowych wywołują zmniejszenie miejscowej odporności, w wyniku czego rozwijają się przewlekłe zapalenie zatok, zapalenie błony śluzowej nosa, zespół podczyszczania pochwy, kaszel. Płytki oddech z czasem pociąga za sobą deformację klatki piersiowej, w wyniku czego przyjmuje postać kilu łodzi.
Ciągłe otwieranie ust powoduje rozciąganie czaszki twarzy i pojawianie się obojętnego wyrazu twarzy. Ze względu na wydłużenie dolnej szczęki, ukąszenie zostaje przerwane, a twarz staje się opuchnięta. Jeśli roślinność adenoidalna zostanie usunięta zbyt późno, nawet po wycięciu tkanek nadtwardówkowych w nosogardzieli, dziecko będzie nadal oddychać przez usta.
Stopień rozwoju migdałków
W zależności od nasilenia obrazu objawowego, stopnia rozpuszczenia tkanki gruczołowej i nasilenia następstw, występują trzy stopnie przerostu migdałków gardłowych. Z reguły, gdy wegetacje adenoidalne są nieco rozcieńczone, objawy patologii są łagodne i objawiają się tylko podczas snu lub po przebudzeniu dziecka. Terminowe rozpoznawanie chorób laryngologicznych pomaga zapobiegać nieodwracalnym zmianom w organizmie związanym z naruszeniem oddychania przez nos.
Ciągłe oddychanie przez usta nieuchronnie prowadzi do deformacji układu stomatologicznego. Jeśli przekrwienie nosa nie zniknie z czasem, po kilku miesiącach kształt czaszki twarzy zacznie się zmieniać.
Konsekwencje
Czy są jakieś konsekwencje migdałków i jak im zapobiegać? Należy rozumieć, że przerośnięty migdał destruktywnie wpływa na pracę całego układu oddechowego. Może to powodować nieodwracalne procesy. W szczególności niemożliwe jest wyeliminowanie objawów "twarzy adenoidalnej" nawet w przypadku wycinania przerośniętych tkanek gruczołowych.
Liczba nieodwracalnych zmian w ciele dziecka, wynikających z wegetacji adenoidalnych, obejmuje:
- zmiana ugryzienia;
- przewodzeniowy ubytek słuchu;
- skrzywienie kręgosłupa;
- dysfunkcja układu moczowego;
- przewlekłe choroby laryngologiczne.
To ważne! Brak tlenu negatywnie wpływa na centralny układ nerwowy dziecka, co często powoduje rozwój nerwicy.
Czy można od razu zrozumieć, że migdałka gardłowa dziecka zaczęła rosnąć? Oczywiste objawy, takie jak utrata słuchu, przewlekły nieżyt nosa i "twarz adenoidalna" występują już w zaawansowanych stadiach rozwoju patologii. Powinieneś skontaktować się z pediatrą, gdy znajdziesz najmniejszy objaw rozwoju adenoidów - węszenie, szybkie zmęczenie, złe wyniki w szkole, apatia, itp. Terminowe eliminowanie naruszeń w układzie oddechowym zapobiega rozwojowi nieodwracalnych procesów.
Co to jest adenoiditis?
Konieczne jest rozróżnienie zwykłego przerostu migdałków i jego stanu zapalnego. Zakaźne zmiany wegetacji adenoidów nazywane są adenoiditis (angina dławicy nosowo-nosowej). Choroba jest często poprzedzana zapaleniem zatok, zapaleniem gardła, zapaleniem migdałków, bakteryjnym nieżytem nosa itp. Patogeny i wirusy, takie jak rinowirusy, paciorkowce, wirusy grypy, adenowirusy, meningokoki i pseudomonas bacillus, są czynnikami wywołującymi zakażenie.
Proces zapalny w tkankach nosogardzieli prowadzi do rozwoju reakcji alergicznych i ciężkiego obrzęku błon śluzowych. Późne leczenie infekcji pociąga za sobą tworzenie ropnego wysięku w zmianach, które jest obarczone tworzeniem ropni. Późniejsze zwężenie dolnego odcinka gardła prowadzi do niewydolności oddechowej i ostrej asfiksji. Przewlekłe zapalenie adenoidów może wywołać rozwój kłębuszkowego zapalenia nerek i odmiedniczkowego zapalenia nerek.
Ostre i przewlekłe zapalenie jelit są leczone lekami przeciwbakteryjnymi i przeciwwirusowymi. Jeśli czas nie powstrzyma reakcji infekcyjnych-alergicznych w narządach oddechowych, doprowadzi to do zatrucia organizmu. Przenikanie metabolitów patogenów do krążenia ogólnoustrojowego może prowadzić do upośledzenia czynności nerek.
Objawy adenoiditis
Jakie są objawy zapalenia gruczolakowatego u dzieci? Ból dławicowy, tzn. ostre zapalenie błony śluzowej jamy ustnej, rozpoznawane głównie u dzieci podczas aktywnego rozwoju migdałków nosogardła. Choroba laryngologiczna często występuje jako powikłanie procesów nieżytowych w zatokach przynosowych i w jamie ustnej.
Możliwe jest wykrycie zapalenia tkanek hiperplastycznych poprzez następujące objawy kliniczne:
- wzrost temperatury;
- ból w nosie, promieniujący do głowy;
- zatkanie ucha;
- obsesyjny kaszel;
- przewlekły nieżyt nosa;
- gromadzenie lepkiej plwociny w gardle;
- ból w miękkim podniebieniu podczas połykania;
- znaczny ubytek słuchu;
- ropne wydzielina z nosa;
- pozajelitowa dyspepsja;
- spojówek zapalenie oczu;
- obrzęk węzłów chłonnych;
- dławiąc się w nocy;
- przekrwienie błony śluzowej gardła.
Jeśli dziecko ma objawy zapalenia migdałków, powinieneś zwrócić się o pomoc do laryngologa. Późne leczenie choroby może prowadzić do dysfagii i ropnia w okolicy otrzewnej. Pośrednimi oznakami septycznego zapalenia wegetacji adenoidalnych są przekrwienie i obrzęk łuków podniebiennych, zablokowanie gruczołów w tkankach limfatycznych, biaława blaszka na ściankach gardła.
To ważne! Ostre zapalenie błony naczyniowej może być powikłane zapaleniem płuc, zapaleniem oskrzeli i zapaleniem krtani i tchawicy.
Diagnostyka
Jak leczyć migdałki u dzieci? Objawy choroby można mylić z objawami innych chorób laryngologicznych. W przeciwieństwie do gruczołów, migdałek nosogardłowy nie jest widoczny po oględzinach, dlatego tylko wykwalifikowany specjalista może określić stopień przerostu narządów i obecność stanu zapalnego po badaniu sprzętowym pacjenta.
W celu dokładnej diagnostyki otolaryngolog prowadzi następujące rodzaje badań:
- faryngoskopia - ocena stanu błony śluzowej jamy ustnej i gardła, wykonywana za pomocą specjalnego lustra i szpatułki medycznej; pozwala określić obecność ognisk zapalenia i śluzowo-ropnego wysięku na powierzchni migdałków gardłowych;
- prześwietlenie nosogardła - określenie stopnia przerostu narządu immunologicznego na obrazie radiologicznym wykonanym w projekcji bocznej nosogardzieli;
- Nosorożec przedni - kontrola wzrokowa kanałów nosowych, wykonywana za pomocą otolaryngologicznego lustra i specjalnej latarki; pozwala ocenić obrzęk i drożność kanałów nosowych;
- rinoskopia tylna - badanie kanałów nosowych za pomocą lustra, które pozwala ocenić stopień drożności choa i obrzęk otaczających tkanek
- endoskopia nosogardła - badanie jamy nosowej za pomocą elastycznego endoskopu; wysoce informatywna metoda diagnostyczna pozwala dokładnie określić miejsce lokalizacji ognisk zapalnych w ciele migdałowatym i stopień jego rozpuszczenia;
Badanie sprzętu komputerowego jest sprawdzoną i niezawodną metodą diagnostyki różnicowej chorób laryngologicznych. Jednak możliwe jest określenie charakteru czynnika powodującego zakażenie dopiero po uzyskaniu wyników siewu wirusologicznego i bakteryjnego. Na podstawie uzyskanych danych lekarz przepisuje pacjentowi leki, które mogą wyeliminować stany zapalne, a w konsekwencji późniejsze rozcieńczenie wegetacji adenoidalnych.
Terapia
Jak leczyć roślinność adenoidalną? Terapię przeprowadza się za pomocą leków lub zabiegu chirurgicznego poprzez wycięcie hiperplastycznych tkanek gruczołowych z adenotomią. Metoda leczenia określona przez specjalistę zależy od stopnia przerostu narządu odpornościowego. Niemożliwe jest przywrócenie prawidłowego rozmiaru migdałków za pomocą leków w stadium 2 i 3 przeszczepu tkanek miękkich.
Należy zauważyć, że taktyka terapii może zależeć nie tylko od stopnia rozwoju wegetacji adenoidalnych, ale także od towarzyszących objawów klinicznych. Zasadniczo do schematu leczenia zachowawczego w patologii ENT włączono następujące rodzaje leków:
- środki przeciwbólowe - Nurofen, Nimesulide, Ibuprofen;
- leki przeciwhistaminowe - Fenkrol, Suprastin, Clarsens;
- zwężenie naczyń krwionośnych - "Adrianol", "Naphthyzinum", "Nazol Bebi";
- antybiotyki - Amoxiclav, Zinnat, Ceftriakson;
- immunostymulanty - Dekaris, Immunal, Viferon;
- rozwiązania do mycia nosogardzieli - "Humer", "No-Sol", "Aqualor";
- roztwory do inhalacji - "Chlorek sodu", "Fluimucil", "Evkacept".
Podczas przyjmowania antybiotyków pożądane jest włączenie do reżimu leczenia probiotyków, które zapobiegają rozwojowi dysbiozy.
Absolutnymi wskazaniami do adenotomii są: ciężki przerost migdałków (2-3 stopnie wzrostu wegetacji adenoidów), trwałe nawroty chorób laryngologicznych, uporczywy nieżyt nosa i bezwzględna niedrożność dróg nosowych.
U małych dzieci operacja wykonywana jest wyłącznie w znieczuleniu ogólnym, co pozwala chirurgowi na łatwe usunięcie wszystkich tkanek przerośniętego migdałka.
Cztery stopnie migdałków u dzieci
Istnieją cztery stopnie migdałków u dzieci, z których każdy charakteryzuje się własnymi cechami. Patologia ta występuje dość często, najczęściej ma charakter bakteryjny i reprezentuje wzrost tkanki limfatycznej w nosogardzieli. Te formacje nazywane są wegetacjami. Częstość występowania różnych danych wynosi od 3 do 45% wszystkich trafień i nie ma różnic seksualnych. Wiek - od 1 roku do 14-15 lat, ale najczęściej występuje od 3 lat i do 7 lat.
W okresie dojrzewania, gdy rozpoczyna się wzmożony wzrost fizyczny, pierścień limfatyczny zostaje zredukowany do normalnej wielkości, a następnie całkowicie atrofowany. Również nie ma adenoidów przed ukończeniem pierwszego roku życia z powodu nieforemnych migdałków. U dorosłych nie ma również migdałków, nawet jeśli były w dzieciństwie.
Co zrobić z migdałkami? Podstępność migdałków polega na tym, że stopniowo uszkadzając ciało dziecka, przebierają się w stan zimna i bezskutecznie leczą się w domu przez dłuższy czas bez wizyty u lekarza. Wizualnie nie są widoczne, stąd wszystkie trudności związane z wykryciem. W ostatnich latach lekarze zauważyli, że wiek pojawiania się migdałków zmniejsza się, co sugeruje, że u współczesnych dzieci odporność jest tłumiona.
Pojęcia ogólne
Migdałki - to zespół tkanki limfatycznej, która tworzy pierścień jednoczęściowy gardło zestawu migdałków (rura podniebienia) występować jako filtr, jest nosogardzieli migdałków, który znajduje się w tylnej części łuku nosogardzieli, to przerost (adenoid przerost) posiada szeroką podstawę oraz mocuje z tyłu gardła. Kształt adenoidu jest podobny do zarozumialca i ma kilka płatków. Pod mikroskopem są to worki tkanki łącznej (pęcherzyka limfoidalnego), w których dojrzewają komórki odpornościowe - limfocyty, główne bojowniki odporności.
Funkcją tej cennej formacji jest to, że będąc częścią tkanki odpornościowej, najpierw przyjmuje ona cios czynników chorobotwórczych penetrujących jamę ustną strumieniem powietrza i próbuje je zneutralizować. Z różnych przyczyn to ciało migdałowate może rosnąć i stać się stanem zapalnym, a następnie mówić o adenoiditis. W każdym procesie zapalnym wzrasta migdałka gardła u dziecka; po usunięciu stanu zapalnego przyjmuje normalny rozmiar. Zgodnie ze wzrostem liczby adenoidów, istnieją 4 stopnie tego procesu lub etapy migdałków.
Etiologia zjawiska
Czynnikami prowokującymi są:
- różne ostre i przewlekłe stany zapalne w nosogardzieli;
- próchnica;
- infekcje dziecięce w postaci odry, szkarlatyny, błonicy, różyczki;
- reakcje alergiczne;
- predyspozycje genetyczne;
- niedoczynność tarczycy i choroba nadnerczy;
- hipowitaminoza i obniżona odporność;
- wrodzone anomalie w budowie nosogardzieli.
Jeśli po zapaleniu potrzeba było czasu, aby zredukować migdałki, i nie mieli czasu, aby powrócić do normy, z nowo pojawiającą się chorobą będą rosnąć z nową siłą.
Stopień powiększenia i objawy adenoidalne
Implanty typu 1 u dzieci - wegetacje zajmują górne tercje nosogardła (choanae) i vomer. Choany są dziurami, przez które nos komunikuje się z gardłem, a vomer jest kością z przegrody nosowej. Podejrzenie, że adenoidy mają 1 stopień u dziecka, jest trudne. Oddychanie jest trudne tylko w nocy we śnie w poziomej pozycji dziecka, w ciągu dnia nie występują żadne objawy.
Adenoidy 2 stopnie u dzieci - nakładanie się stanowi już połowę tych struktur. Jeśli nie ma stanu zapalnego, objawy adenoidów stopnia 2 u dzieci są następujące: występuje chrapanie nocne z zatrzymaniem oddechu przez kilka sekund i trudności w oddychaniu w ciągu dnia. Dziecko oddycha dzień po dniu, choroba jest już widoczna gołym okiem. Rano dziecko budzi się leniwie, sennie, apatycznie. Często skarży się na bóle głowy, głos staje się nosowy, mowa traci swą klarowność i dźwięczność, czasami zauważa się ubytek słuchu. Jeżeli migdałki drugiego stopnia nie są w stanie zapalnym, tj. nie ma adenoiditis, potem tylko ciężki oddech w ciągu dnia i zostanie wykryty chrapanie w nocy we śnie.
Migdałki trzeciego stopnia - tkanka limfatyczna zajmuje już cały nosogardła i pokrywa go. Czasami migdałki nawet wystają do światła części ustnej gardła. Oddychanie nosa jest całkowicie niemożliwe, a powietrze przez nos nie przechodzi. Chirurdzy rozróżniają w praktyce więcej przejściowych migdałków 2-3 stopni u dzieci, następnie objawy są takie same, ale nie wszystkie z nich są wymawiane. Usta dziecka są ciągle otwarte. W nocy dziecko chrapie lub chrapie. Wyraz twarzy adenoidalnej ma charakterystyczny wygląd: jest powolny, apatyczny, senny, ciastowaty, usta są uchylone. Taka struktura twarzy utrzymuje się nawet w okresie dorosłym. W wieku szkolnym dziecko nagle zaczyna pozostawać w tyle w szkole, staje się ospałe i senne. Często zaczyna mieć przeziębienia, nawet w lecie. Tlen wchodzi do mózgu w mniejszych ilościach i rozwija się niedotlenienie mózgu. Przesłuchanie jest zredukowane, dziecko często zadaje pytania. Objawy zapalenia błony śluzowej nosa stają się stałe lub częste, wydzielanie jasno-śluzowej konsystencji jest czasami grube, żółto-zielone, co wskazuje na dodanie ropnego procesu. Od stałego oddychania przez usta dziecko może często kaszleć. Im szybciej z takimi objawami rodzice zwrócą się do lekarza, tym skuteczniejsze będzie leczenie.
Adenoidy stopnia 4 - stopień jest najtrudniejszy i zaniedbany, wymagający natychmiastowego usunięcia. Niebezpieczeństwo tym etapie jest to, że w 85% przypadków występuje u bardzo młodych - od 3 do 7 lat, a ogólnie w praktyce stopnia dziecka 3. otwieracz zamyka tchawicę, aby w pełni oddychać i jest po prostu nie potrzebne pilne wezwanie pogotowia.
Zapalenie adenoid może być ostre lub przewlekłe. Ostra postać rozwija się po grypie lub przeziębieniu, temperatura jest wysoka. Postać przewlekła charakteryzuje się czasem trwania przepływu, nie ma wzrostu temperatury, nos jest stale napompowany, wydzielina z nosa w postaci śluzu zmieszanego z krwawymi żyłami lub ropą jest charakterystyczna.
Komplikacje adenoidalne
Anatomicznie ciało migdałowate znajduje się dokładnie tam, gdzie kończą się przewody słuchowe i kanały nosowe. Łączy również nosogardnę i ucho środkowe. W okresie wegetacyjnym ciało migdałowate może zwisać w ścianach bocznych i dotrzeć do rur słuchowych lub zablokować kanały nosowe w pewnym stopniu, powodując utratę słuchu i uniemożliwia dziecku swobodne oddychanie. Obniżenie słuchu upośledza funkcjonowanie błony bębenkowej i często rozwija się zapalenie ucha środkowego. Wtedy dziecko zaczyna oddychać przez usta, które nie ogrzewa ani nie oczyszcza powietrza, w wyniku czego rozwijają się różne zapalenia nosogardzieli. Ponadto przedłużone oddychanie przez usta powoduje hipowentylację płuc, której nie można zrekompensować. Z powodu niedotlenienia mózgu, który występuje (traci 20% tlenu), wydajność w szkole co piątego chorego maleje, nie pamięta materiału do nauki, nie jest jasne. Głębokość wdychania zmniejsza się, powstaje tak zwana "pierś z kurczaka". Dziecko często staje się zimne, odporność pozostaje chronicznie niska. Wzrost kości twarzy zmienia się, co odbija się w mowie dziecka.
Środki diagnostyczne
Istnieje kilka metod badawczych:
- Faryngoskopia.
- Przód i pharyngorrhinoscopy (na przednich rinoskopii kontrolowane nosowych, ujawnił obrzęk śluzówki i selekcji. Z tylnym rinoskopii nosowych skontrolowanych przez gardła. Metoda ta jest bardzo pouczające, ale trzymać go u małych dzieci trudne. Dlatego też często przypisany radiografii w widoku z boku.
- Endoskopia nosa i gardła - tą metodą wykonuje się dokładne badanie nosogardła. Dzięki endoskopii można nie tylko zdiagnozować, ale także usunąć migdałki i zatrzymać krwawienie.
Leczenie Adenoidalne
Migdałki pierwszego stopnia u dzieci są leczone tylko zachowawczo. Stopień 2 jest leczony pod kątem obecności powikłań. 1-2-stopniowe adenoidy u dziecka, które są przemijające, są również determinowane przez obecność i zaniedbanie powikłań. W przypadku łagodnych objawów objawów migdałków 1-2 stopni u dzieci, leczenie wymaga konserwatywnego, ale kompletnego.
W przypadku zaostrzenia stanu 2 stopień migdałków jest leczony zachowawczo lub chirurgicznie. Leczenie bez operacji, składa się z kilku kroków:
- Płukanie za pomocą 2% roztworu soli fizjologicznej, soli fizjologicznej, furacyliny, lizozymu, trypsyny, kroplówki Aqua Maris lub Humer. Flushing nawilżają błonę śluzową i łagodzą obrzęk, pozwalając ci swobodnie oddychać. Jak leczyć dodatkowe migdałki?
- Galazolin, Naftyzynum, Sanorin, adrenalina z Dimedrolem itp. Stosuje się przez 5 dni, z których wszystkie są kroplami środka zwężającego naczynia krwionośne.
- 2% protargol, 20% albucid, Pinosol, Tizin, Eucasept - wkraplanie tych terapeutycznych kropel przeciwzapalnych daje delikatny efekt.
- Proces zapalny wymaga wyznaczenia antybiotyków. Równolegle z nimi zaleca się prowadzenie fizjoterapii: UFO, UHF, rurki, laseroterapię wszystkich odmian, elektroforezę z chlorkiem wapnia, hydrodynamikę, jodkiem potasu i Dimedrolem, leczenie próżnią, fonoforezę z maścią ampicyliny na węzłach chłonnych szyi. Kiedy migdałki przeciwwskazane są ich ocieplenie. Adenoidy 2 stopnie u dziecka dają dobre wyniki przy zachowawczym leczeniu 50/50. Często w procesie leczenia migdałków o 2 stopnie, widząc zauważalną poprawę u dziecka, niektórzy rodzice natychmiast przerywają terapię, odrzucając zabiegi. Jest to zła decyzja, ponieważ przebieg leczenia musi być zakończony i trwa co najmniej 4 tygodnie. Jak leczyć steroidy 2 stopnie chirurgicznie?
Metoda chirurgiczna z oceną stopnia 2 jest używana tylko z oczywistymi powikłaniami w postaci upośledzenia umysłowego, depresji słuchu i układu oddechowego, astmy. Operacje są 2 rodzaje: całkowite usunięcie migdałków - adenektomia i niekompletne - adenotomia. W adenektomii migdałek gardłowy jest wychwytywany przez adenotomię i szybko odcinany, wszystkie wykonywane w jednym ruchu.
Leczenie migdałków stopnia 3. u dziecka często występuje chirurgicznie. Przed operacją ogniska infekcji muszą zostać oczyszczone. Chociaż możliwe jest stosowanie jedynie znieczulenia miejscowego, dzieci nie doświadczają presji psychologicznej nie zawsze, dlatego często stosuje się znieczulenie ogólne. Nawet operacje nie gwarantują braku nowego wzrostu migdałków. Po operacji, odpoczynek w łóżku, dieta i ograniczenia aktywności są przepisywane na dwa do trzech dni.
W ostatnich latach, u dzieci z migdałkami o 3 stopnie, leczenie przeprowadza się najpierw zachowawczo, nawet pomimo niskiej skuteczności, i tylko w przypadku braku wyników stosuje się chirurgów. Z konserwatywną metodą leczenia, oprócz miejscowej ekspozycji w postaci popłuczyn i kropli, przepisywane są leki przeciwhistaminowe i immunostymulujące (Immunal, Bronchoominal, Cycloferon, itp.).
Leczenie stopnia 4 Adenoidów, co powie lekarz? W tym zakresie proces ten rzadko przychodzi, ponieważ nawet na etapie 3 dziecko ma ostre trudności z oddychaniem. Adenoidy czwartej klasy leczy się natychmiastową operacją. Jeśli nie wystąpią żadne powikłania w ciągu 4-5 dni po operacji, dziecko powraca do normalnego życia.
Czy można usunąć migdałki bez skalpela? Adenektomię można wykonać za pomocą lasera, endoskopu.
Technika operacyjna
Jest przeprowadzana tylko na stałe, dla dzieci - w znieczuleniu ogólnym, dla dzieci w wieku szkolnym - w znieczuleniu miejscowym. Endoskop reguluje objętość interwencji, a nadmiar tkanek jest szybko wycinany. Zastosowanie endoskopu eliminuje nawroty. Ile trwa zabieg chirurgiczny? Cała operacja trwa nie dłużej niż 20 minut przy wszystkich przygotowaniach. Jeśli nie ma komplikacji, dziecko zostaje wypisane do domu w ciągu 24 godzin. Pierwszego dnia można podnieść temperaturę do 38 ° C, wtedy można podać środek przeciwgorączkowy, ale nie aspirynę. Dziecko po operacji oddycha swobodnie i swobodnie nosem, ale po kilku dniach w głosie i zatkaniu nosa pojawia się nosowy nos; Aktywne gry i ruchy są zabronione przez 2 tygodnie. Dieta jest obserwowana, co powinno być lekkie, jedzenie jest tylko ciepłe.
Jak całkowicie leczyć migdałki? Klimatoterapia zawsze daje bardzo dobry wynik, najczęściej zaleca się wyprowadzenie dziecka podczas letnich wakacji na południowym wybrzeżu Południowego Kaukazu i na Kaukazie.
Kiedy jest najlepsza operacja?
Zwykle adenektomia wykonywana jest do 3 lat, po 5, 9-10 latach i po 14. Jest to związane z okresami wzrostu ciała dziecka. Wyniki obu rodzajów operacji są dobre. Nawroty mogą wystąpić, jeśli interwencja została przeprowadzona we wczesnym wieku - do 3 lat, jeśli dziecko ma skłonność do alergii, z indywidualną charakterystyką tkanki gruczołowej. Ale nawet jeśli doszło do nawrotu, a u dzieci pojawiają się migdałki stopnia 3.: usuń lub nie - pytanie nie powinno być. Odpowiedź brzmi: tak, stan dziecka natychmiast się ulży. Po operacji w pierwszych miesiącach życia dziecka należy szczególnie uważać, aby nie dopuścić do przeziębienia. W okresie pooperacyjnym obowiązkowe jest ogólne leczenie wzmacniające. W tym przypadku dąży się do jednego celu - poprawy odporności, a także odczulania organizmu.
Wzmocnienie i wzmocnienie odporności daje dobry wynik dla zdrowia. Spędzaj więcej czasu ze swoimi dziećmi, uprawiaj z nimi sport, zapewnij im codzienny pobyt na świeżym powietrzu przez co najmniej 2 godziny.
Stopnie migdałków u dzieci
Jednym z najczęstszych patologii w dzieciństwie jest adenoiditis - zapalenie migdałka nosogardła. Występuje u prawie 50% dzieci w wieku od 3 do 7 lat. Ostatnio częstość występowania chorób od pierwszego roku życia. Główną przyczyną tej choroby jest zaraźliwe uszkodzenie. Normalnie, po procesie zapalnym migdałki przywracają dawną wielkość, jeśli to nie nastąpi, formacje limfoidalne zaczynają wzrastać patologicznie. W zależności od tego, jak wegetacja się rozprzestrzenia, są 4 stopnie migdałków.
Krótko o chorobie
Adenoidy to akumulacja tkanki limfatycznej w miejscu połączenia jamy nosowej w gardle. Wraz z podniebieniem i cewkowatym migdałkiem tworzą pierścień gardła. To ciało działa jak filtr, chroni organizm przed przenikaniem czynników zakaźnych.
Zwykle adenoidy mają postać zarośli, nieznacznie wznoszącej się ponad błonę śluzową. Podczas procesu zapalnego hipertrofia tkanki limfatycznej, znacznie zwiększając rozmiar, staje się bardziej krucha. Po wyleczeniu migdałki powinny wrócić do poprzedniej postaci. Ze względu na częste procesy zapalne i osłabienie układu odpornościowego, migdałki u dzieci nie powracają do normy, ich patologiczny wzrost zaczyna się, co nazywa się roślinnością.
W przypadku braku odpowiedniego leczenia, tkanka limfatyczna wzrasta do takiego rozmiaru, że całkowicie pokrywa przetokę nosowo-gardłową.
Przyczyny i częste objawy
Trudno jest jednoznacznie określić i wyjaśnić, dlaczego migdałki rosną u dziecka. Etiologiczne pochodzenie patologów nie zostało rzetelnie zbadane. Według lekarzy istnieje kilka przyczyn występowania patologicznych wegetacji w ciele.
Głównym czynnikiem przyczyniającym się do wzrostu liczby adenoidów jest infekcja wirusami lub bakteriami. Ta grupa obejmuje:
- ARVI;
- grypa;
- szkarlatyna;
- choroby dróg oddechowych w ostrych i przewlekłych stadiach (zapalenie krtani, zapalenie tchawicy, zapalenie oskrzeli);
- przedłużony nieżyt nosa;
- ogniska zapalne w jamie ustnej (zapalenie jamy ustnej, zapalenie dziąseł, próchnica, zapalenie ozębnej);
- częste zapalenie migdałków.
Penetracja czynnika zakaźnego powoduje stan zapalny w tkankach migdałków, jest przerośnięta. Z powodu znacznego obrzęku mikrokrążenie w narządzie jest zaburzone, częściowo lub całkowicie przestaje pełnić funkcję ochronną.
Do czynników niezakaźnych powodujących proliferację pęcherzyka należą reakcje alergiczne, upośledzony układ hormonalny, czynność serca i nerek.
Ponadto czynniki przyczyniające się do zmian patologicznych w adenoidzie obejmują anomalię wrodzoną lub nabytą (uraz) nosa.
Istnieje również opinia, że jeśli kobieta cierpi na chorobę zakaźną podczas porodu lub przyjmowała leki, wówczas ryzyko wystąpienia zapalenia jelit znacznie wzrasta.
Główne cechy, które mogą być podejrzane o patologię u dziecka obejmują:
- przedłużony nieżyt nosa po ostrej infekcji wirusowej dróg oddechowych;
- trudności w oddychaniu przez nos;
- chrapanie podczas snu;
- kaszel podczas leżenia;
- rozładowanie śluzu z nosa, nawet w okresie, gdy dziecko jest zdrowe ze względu na wszystkie objawy zewnętrzne;
- wdychanie powietrza przez usta;
- obrzęk węzłów chłonnych.
Na tle skomplikowanego oddychania przez nos, jakość snu dziecka jest zaburzona, często przewraca się w nocy, budzi się nie wypoczęty. W ciągu dnia obserwuje się letarg, apatię, ból głowy, zwiększone zmęczenie. Na tle głodu tlenu wzrasta koncentracja uwagi i pamięć oraz rozwija się niedokrwistość.
Ponadto, wymowa głosu i dźwięku dziecka może ulec zmianie, ze względu na to, że zarośnięte migdałki nakładają się na przetokę z jamami przynosowymi, które uczestniczą w tworzeniu dźwięków. Znacznie powiększony migdałek nosogardła jest w stanie zablokować trąbkę Eustachiusza, co prowadzi do utraty słuchu, przyczynia się do rozwoju zapalenia ucha.
Jeśli zauważysz te objawy, należy natychmiast skontaktować się z placówką medyczną.
Wszyscy rodzice, którzy zetknęli się z takim problemem u dzieci, interesują się tym samym pytaniem: "Usunąć migdałki?". Odpowiedź na to pytanie może udzielić lekarz laryngologiczny po pełnym badaniu. Należy zauważyć, że adenoidy trzeciego stopnia u dziecka niosą pewne zagrożenie dla normalnej funkcjonalności organizmu. Pacjenci z czwartym stadium przerostu wymagają pilnego usunięcia adenozy.
Stopień powiększenia i objawy adenoidalne
Biorąc pod uwagę objawy i wyniki badań diagnostycznych, adenoiditis ma przypisany stopień. Głównym kryterium do postawienia trafnej diagnozy jest to, jak silnie jądro migowe nakłada się na chory - miejsce, w którym kanały nosowe przechodzą do gardła.
Zastanów się, ile stopni ma przerost gruczolakowaty, jakie objawy charakteryzują każdy etap.
1 stopień
Adenoidy pierwszego stopnia u dziecka, które rozpoznają siebie, są dość trudne. Ten etap nie charakteryzuje się wyraźnymi objawami. Wizualnie formacje limfoidalne są nieco przerośnięte, pokrywają jedną trzecią choanów.
Wśród znaków, na których można podejrzewać pierwszy stopień migdałków, izolowane oddychanie przez nos w pozycji poziomej ciała. Dziecko śpi z lekko otwartymi ustami, zaburzona jest jakość snu, czas trwania, koszmary nocne mogą wystąpić z powodu niewystarczającego natlenienia organizmu.
W ciągu dnia dziecko z pierwszym stopniem migdałków nie ma zatkanego nosa, występuje nieznaczne wydzielina z surowicy.
2 stopień
W drugim stopniu adenoidów chórki pokrywają się o 2/3. Oddychanie nosa znacznie się pogarsza, dziecko prawie zawsze oddycha przez usta, zwłaszcza w nocy. Sen jest zaburzony, dziecko często budzi się, skręca i kaszle. Z powodu niedostatecznego wzbogacenia organizmu tlenem występuje wyraźne zmęczenie, dezorientacja, senność, apatia i ból głowy.
W drugim stopniu dziecko próbuje połknąć jedzenie tak szybko, jak to możliwe, aby móc oddychać powietrzem. Z powodu niedostatecznej obróbki produktów rozwijają się choroby dróg pokarmowych.
Ponadto, ponieważ nos jest prawie ciągle zatkany, głos dziecka zmienia się, staje się on bardziej głuchy i nosowy. Występuje obfite wydzielanie surowicze z dróg nosowych. W drugim stopniu migdałków można zauważyć ubytek słuchu, ale ten objaw jest rzadko obserwowany na tym etapie.
3 stopień
Trzeci stopień przerostu migdałków charakteryzuje się całkowitym zachodzeniem na siebie przetoki nosowo-gardłowej. Jednocześnie dochodzi do całkowitego przekrwienia błony śluzowej nosa, przedłużonego zapalenia błony śluzowej nosa, który nie przechodzi, z obfitym wydzielaniem śluzu, które może zmienić konsystencję z surowiczej na ropną. Słyszenie pogarsza się, głos zmienia się, w gardle pojawia się uczucie obcego obiektu, szorstkie.
Trzeciego stopnia przerostu adenoidalnego nie można poddać leczeniu zachowawczemu, w tym przypadku zaleca się chirurgiczne wycięcie przerośniętych tkanek limfatycznych. Jedyną czynnością, którą można wykonać zachowawczo, jest zmniejszenie aktywności procesu zapalnego w organizmie. Trzeci etap wzrostu migdałków prowadzi do nieodwracalnych procesów w ciele.
4 stopień
Czwarty stopień migdałków jest krytyczny i niebezpieczny dla życia dziecka. Po zdiagnozowaniu pacjent jest natychmiast wysyłany na leczenie chirurgiczne.
Na tym etapie ciało migdałowate jest przerośnięte do tego stopnia, że zachodzi na gardło. Ten stan może wywoływać duszenie.
Oprócz różnicy w stopniach, chciałbym zauważyć, że zapalenie adenoidów jest przewlekłe i ostre. Ostra rozwija się na tle ostrych zakażeń wirusowych dróg oddechowych lub zmian bakteryjnych, znika po wyleczeniu choroby podstawowej. Przewlekła postać rozwija się na tle innych powolnych procesów w nosogardzieli lub częstych długotrwałych zakażeń wirusowych dróg oddechowych.
Środki diagnostyczne
Ubiegając się o pomoc do instytucji medycznej, lekarz najpierw zbiera historię życia pacjenta i skargi. Dowiaduje się, jak długo jest chory, co martwi, jak często pojawiają się nawroty, obecność reakcji alergicznych.
Po rozmowie dziecko jest badane. Obejmuje to badanie gardła za pomocą szpatułki, badanie kanałów nosowych, badanie palpacyjne węzłów chłonnych i testy słuchu.
Do diagnostycznych badań instrumentalnych w migdałkach należą:
- tylna i przednia rinoskopia;
- badanie palca;
- radiografia czaszki (widok z boku);
- tomografia komputerowa;
- rinoskopia endoskopowa (wykonywana za pomocą specjalnego nosorożca przez nos);
- endoskopowa epifaringoskopia (aparat endoskopowy wprowadza się przez jamę ustną, określa się, na ile adenoidy nakładają się na vomer).
Diagnostyka laboratoryjna obejmuje pełną morfologię krwi, badanie moczu, wymaz z gardła i nosa do badania bakteriologicznego.
Po wykryciu hipertrofii trzeciego i czwartego stopnia pacjent przechodzi kompleksowe badanie całego ciała i przygotowanie do operacji.
Leczenie Adenoidalne
W przypadku zapalenia jajowodu ważne jest, aby niezwłocznie zwrócić się o pomoc i rozpocząć leczenie. Rozpoczęte przypadki nie podlegają leczeniu zachowawczemu i wymagają operacji.
Migdałki pierwszego i drugiego stopnia są leczone lekami. W zalecanej terapii:
- Antybiotyki. Ta grupa leków jest stosowana ściśle według wskazań w obecności infekcji bakteryjnej w narządzie. W ostrym atopowym zapaleniu pochodzenia wirusowego nie zaleca się leczenia tymi środkami.
- Działa przeciwzapalnie. Zmniejszają aktywność procesu zapalnego, usuwają obrzęk z tkanek objętych stanem zapalnym, przyspieszają proces regeneracji tkanek.
- Vasoconstrictor. Usuwają obrzęki zapalne z migdałków i błony śluzowej nosa, poprawiają oddychanie i wydzielanie śluzu.
- Antyseptyczne. Mianowany w postaci myjni i kropli. Zniszcz patogeny na powierzchni migdałków i błony śluzowej nosa.
- Mycie solanką. Mechanicznie oczyszcza kanały nosowe ze śluzu, rozcieńcza je, ma niewielki efekt antyseptyczny.
Po ustąpieniu ostrego procesu zalecana jest fizjoterapia, a mianowicie:
- elektroforeza;
- leczenie laserowe;
- UHF;
- promieniowanie ultrafioletowe;
- ozonoterapia
W niektórych przypadkach, gdy dziecko ma opóźnienie rozwojowe, utratę słuchu i utratę słuchu w stopniu 1 i 2, chirurgiczne wycięcie migdałków jest wskazane w drugim etapie przerostu.
Trzeciego i czwartego stopnia nie można wyleczyć bez chirurgii. Przed interwencją przeprowadzana jest pełna diagnoza, usuwany jest ostry proces zapalny.
Technika operacyjna
Jeżeli po leczeniu zachowawczym nie nastąpi poprawa obrazu klinicznego, a objawy nasilają się, zaleca się chirurgiczne usunięcie przerostowych migdałków (adenotomia).
Operację przeprowadza się po pełnym badaniu, z wyjątkiem przeciwwskazań i reakcji alergicznych, w znieczuleniu ogólnym. Jeśli historia alergii jest obciążona, interwencja odbywa się w znieczuleniu miejscowym.
Adenotomię wykonuje się w następujący sposób: za pomocą endoskopu ocenia się stan jądra migdałowatego, włącza się adenotomię i wycina tkanki z hipertrofią. Czas trwania operacji średnio 20 minut. Dziecko jest obserwowane w szpitalu, jeśli nie ma żadnych powikłań, takich jak krwawienie i gorączka, wypisywane jest następnego dnia, aby wrócić do domu.
Inną techniką chirurgiczną jest laserowe usuwanie migdałków. Za pomocą tego urządzenia ciało migdałowate wycina się całkowicie lub częściowo w sezonie wegetacyjnym, co zakłóca normalną funkcjonalność aparatu oddechowego.
Okres rekonwalescencji po operacji trwa dwa tygodnie. W tym czasie aktywność fizyczna jest ograniczona, zalecana jest łagodna dieta, przyjmowanie leków antyseptycznych i przeciwzapalnych.
Kiedy lepiej wykonać operację?
Według ekspertów, operacja usuwania wegetacji adenoidów najlepiej wykonywać w wieku trzech, pięciu, dziesięciu lat. Wynika to z faz rozwoju ciała dziecka. Udowodnił, że w tym wieku adenotomia ma najlepsze wyniki w zakresie nawrotu przerostu. Jeśli operacja przeprowadzana jest we wczesnym wieku, przed ukończeniem 3 lat, prawie we wszystkich przypadkach następuje ponowny wzrost.
Jeśli dziecko ma przerost 3 i 4 stadium, a kwestia usunięcia jest ostra, to wiek pacjenta nie jest brany pod uwagę, ponieważ chodzi o utrzymanie zdrowia i życia pacjenta.
Przed operacją kanały nosowe zostaną zreorganizowane, aby uniknąć pourazowych powikłań zapalnych.
Komplikacje adenoidalne
Ze względu na to, że wegetacje adenoidów rosną patologicznie, zakłócają funkcjonowanie wszystkich narządów ENT. Przede wszystkim pogarsza się oddychanie nosem. Ponieważ powietrze jest wdychane przez usta, nie rozgrzewa się i nie jest usuwane, wzrasta ryzyko zapalenia migdałków, zapalenia krtani i zapalenia oskrzeli. Dzieci z migdałkami są podatne na zapalenie zatok, ponieważ przetoki pokrywają się, drenaż z zatok jest zaburzony.
Ponadto, migdałki zamykają trąbkę Eustachiusza, z tego powodu zmniejsza się słuch, mikrokrążenie w narządzie zostaje zakłócone, a ryzyko zapalenia ucha zwiększa się.
Jeśli patologia się rozpocznie i nie zwracają na nią należytej uwagi, pojawiają się deformacje kości: skrzywienie przegrody nosowej, zgryz patologiczny, deformacja kości czaszki.
Zapalenie kości i szpiku, posocznica, zapalenie opon mózgowych, zapalenie mózgu są bardziej skomplikowanymi powikłaniami infekcyjnymi.
Zapobieganie
Konkretne zapobieganie wzrostowi migdałków nie istnieje. Najważniejszą rzeczą, która może zminimalizować ryzyko rozwoju patologii, jest wzmocnienie odporności. Aby zwiększyć odporność organizmu na infekcje, należy przestrzegać prostych zasad:
- dobrze jedzą, w tym wszystkie grupy żywności;
- prowadzić aktywny tryb życia;
- chodzić na świeżym powietrzu;
- uprawiać sport;
- monitorować czystość, wilgotność w pomieszczeniu.
Należy pamiętać, że ważna kwestia, od której zależy przerost przerostu adenoidów, jest w odpowiednim czasie apelowana o pomoc. Jeśli patologia zostanie zdiagnozowana we wczesnym stadium, wystarczy leczenie zachowawcze. Gdy adenoidy wzrosły do stopnia 3 i 4, nie można uniknąć interwencji chirurgicznej.
Poniższy film opisuje zakres migdałków u dzieci.
Jak rozpoznać migdałki (tajniki diagnozy)
Pierwszy element układu odpornościowego organizmu każdej osoby, mający na celu ochronę przed wewnętrznymi i zewnętrznymi agresorami - ciałem migdałowatym. Aby określić migdałki - ich obecność i zmiany patologiczne - należy skonsultować się z otolaryngologiem. Nowoczesne metody diagnostyczne mogą wiarygodnie ocenić stan tej ważnej strukturalnej jednostki układu odpornościowego.
Czym one są
Eksperci podkreślają, że migdałki są patologiczną proliferacją tkanki migdałkowej nosogardzieli. Często wykrywane w praktyce pediatrycznej, u dzieci 3-12 lat. Rozpoznanie migdałków powinno być wykonywane wyłącznie przez otolaryngologa. W tym celu przeprowadza się szereg różnych procedur.
Patologia jest charakterystyczna dla dzieci w wieku przedszkolnym, które mają do czynienia z wieloma czynnikami chorobotwórczymi. A ich układ odpornościowy nie jest jeszcze przygotowany na tak agresywne ataki.
Jak rozpoznać migdałki u dziecka - często zadawane pytanie przez niespokojnych rodziców dziecka. W końcu, gdy są oglądane w domu, nie są widoczne. Można podejrzewać wzrost wegetacji limfoidalnych o pewne charakterystyczne objawy. Na przykład ciągła trudność oddychania przez nos, niektóre głosy nosowe. Katar nosa z migdałkami przeszkadza dziecku rano, kiedy śluz spływa z tylnej części nosogardzieli.
U dzieci w podeszłym wieku, po 15-17 latach, hipertrofia migdałka nosogardła jest wykrywana rzadziej. W praktyce dorosłych przypadki zapalenia migdałków są rzadkie.
Przyczyny przerostu migdałków
Specjaliści identyfikują kilka głównych przyczyn możliwej proliferacji tkanki limfatycznej:
- Często nawracające ARVI - tkanka migdałków nosogardła, która nie doszła jeszcze do siebie po pierwszym ataku, ponownie ulega agresji, pęcznieje i ulega zapaleniu. Prowokuje migdałki i zapalenie ucha.
- Zmniejszenie parametrów odporności - brak odpowiedniej reakcji na przenikanie czynników chorobotwórczych z zewnątrz przyczynia się do tego, że organizm dziecka nie jest w stanie w pełni się zabezpieczyć. Aktywność układu limfatycznego zostaje zakłócona. Od razu odbija się to w stanie odporności.
- Zwiększone wykształcenie alergiczne - migdałki reagują na wnikanie w obszar nosogardzieli różnych alergenów, jak również patogennych wirusów i bakterii - przez gwałtowny wzrost wielkości. Rozpoznanie migdałków u dzieci w tym przypadku musi obejmować test alergii.
- W osobnej kategorii osób występuje wrodzona predyspozycja do patologii układu limfatycznego - polilimfoadenopatii.
Specjalista, po dokładnym zebraniu historii i ustaleniu głównej przyczyny negatywnego stanu, decyduje, w jaki sposób sprawdzić adenoidy, która metoda będzie najbardziej pouczająca.
Rozmiary adenoidów
Zachowanie konsultacji otolaryngologów jest niezbędnym warunkiem wiarygodnego osądu obecności patologii. Jak określić stopień migdałków - specjalista zadecyduje indywidualnie w każdym przypadku.
Przybliżone parametry wzrostu limfatycznego:
- 0 stopni - fizjologiczne wymiary migdałka nosowo-gardłowego;
- Stopień 1 - hipertrofia jest umiarkowanie wyrażona, nakładanie światła przewodów nosowych obserwuje się o jedną czwartą;
- 2 stopnie - wzrost jest bardziej wyraźny, kanały nosowe są zablokowane na dwóch trytach ich światła;
- Stopień 3 - migdałek nosogardła całkowicie blokuje światło przewodów nosowych.
Czasami, aby określić migdałki u dziecka przez otolaryngologa, wystarczy spojrzeć w jego usta i nos.
Symptomatologia
Wzrost tkanki gruczolakowatej w pierwszych stadiach jej powstawania praktycznie nie objawia się w żaden sposób. Dziecko rozwija się zadowalająco, jest aktywne, ma dość snu.
Wraz z postępem patologii, migdałki nosowo-gardłowe coraz bardziej blokują światło kanałów nosowych, co wpływa na ogólne samopoczucie dziecka. Jak rozpoznać migdałki:
- oddychanie przez nos dziecka jest osłabione;
- pojawia się charakterystyczne wyładowanie surowicy;
- dziecko jest zmuszone do oddychania przez usta nie tylko w nocy, ale w ciągu dnia;
- okruchy snu stają się przerywane;
- można określić chrapanie;
- w czasie snu, nawet krótkotrwałe zatrzymanie czynności oddechowej - bezdech;
- fonacja uległa znacznemu pogorszeniu - głos niemowlęcia zyskuje dźwięk nosowy;
- parametry słyszenia spadają.
Brak odpowiedniej opieki medycznej prowokuje do naruszenia fizjologicznego procesu powstawania struktur twarzy. Jak sprawdzić migdałki u dziecka, w jakim czasie najlepiej wykonywać, rodzice powinni podjąć decyzję wraz z pediatrą.
Diagnostyka
W przypadku wykrycia jednego lub więcej z powyższych objawów zaleca się skonsultować się z otolaryngologiem. Pediatrzy często muszą odpowiadać na pytania rodziców z niepokojem - jak ENT bada migdałki, czy zabiegi są bolesne i czy są one bezpieczne dla dziecka.
rozpoznanie migdałków przy użyciu rinoskopii tylnej
Obecnie stosowane są następujące metody diagnostyczne:
- Faryngoskopię stosuje się do oceny ogólnego stanu gardła, a także samych migdałków. Przy jego pomocy można określić obecność ujemnego wypływu.
- Podczas badania dróg nosowych - przedniej części rinoskopii - specjalista może ujawnić obrzęk tkanek. Po wkropleniu środka zwężającego naczynia widoczne są migdałki leżące nad światłem joan. W momencie, gdy dziecko połyka, skurcz podniebienia miękkiego jest obserwowany jako oscylacja przerośniętego migdałka.
- Przebieraki nosa należy zbadać za pomocą jamy nosowo-gardłowej - tylnej rinoskopii. Dzięki specjalnemu lusterkowi widoczne są guzy przypominające guz, wiszące w nosogardzieli - migdałkach. Badania u małych dzieci w wieku przedszkolnym mogą być trudne ze względu na zwiększony odruch wymiotny.
- W projekcji bocznej zaleca się wykonanie prześwietlenia nosogardła w migdałkach. Pozwala to nie tylko dokładnie zdiagnozować powiększone migdałki, ale także stopień ich przerostu.
- Rozpoznanie migdałków z endoskopem jest uznawane przez otolaryngologów za najbardziej zaawansowane badanie. Specjalną rurkę z mikrokamerem na końcu wprowadza się do pacjenta przez kanał nosowy. Wszystkie otrzymane informacje na temat stanu migdałków nosogardzieli są natychmiast odzwierciedlane na ekranie wideo. Endoskopia migdałków pozwala na ujawnienie ogólnego stanu narządu, jego umiejscowienia, bliskości choan, ujścia przewodów słuchowych. Razem z lekarzem rodzice dziecka mogą zobaczyć zdjęcie na ekranie.
Endoskopia migdałków u dzieci jest "złotym" standardem diagnozy. Zaleca się zdanie egzaminu w chwili, gdy dziecko już się urodziło. Badanie nie będzie uważane za obiektywne, jeżeli miękisz ostatnio zachorował - tkanki jeszcze nie wyzdrowiały, same są obluzowane i obrzękłe.
Jakie są poziomy falników i jak je rozpoznawać?
Cześć wszystkim! Czy wiesz, jak rozpoznać stopień migdałków u dziecka i jakiego rodzaju leczenie jest wymagane? O tym dziś i porozmawiaj.
Jeśli twoje dziecko ma infekcję migdałków nosogardnych, nie oznacza to, że jesteś zagrożony operacją. Dość często zabieg przeprowadzany jest za pomocą leków.
Wszystko zależy od tego, jak szybko zareagujesz i skontaktujesz się ze specjalistą. A to pomoże ci uzyskać następujące informacje.
Etapy adenoiditis
W większości przypadków stan zapalny migdałka nosowo-gardłowego u dzieci jest spowodowany częstymi ostrymi infekcjami wirusowymi dróg oddechowych, ostrymi infekcjami dróg oddechowych, grypą i przeziębieniem.
Pod wpływem częstych procesów zapalnych, narząd odpornościowy nie jest odporny na bakterie chorobotwórcze i wirusy, zaczyna rozpalać się i powiększać.
Obraz kliniczny rozwija się stopniowo, przechodząc od jednej formy do drugiej. Przyjrzyjmy się bliżej każdemu stopniowi patologii dziecięcej.
Objawy jajeczkowego zapalenia jamy ustnej
Jest dość trudno zauważyć początkowy stopień rozwoju choroby u dziecka, ponieważ jego stan nie różni się zbytnio od zdrowego dziecka.
W ciągu dnia oddycha gładko i spokojnie, tylko w nocy można zauważyć lekkie sapanie lub chrapanie, wynikające z braku oddychania przez nos.
Nie oczekujcie pogorszenia stanu i nie grzeszcie na trywialnym katarze, ale odwiedzajcie pediatrę laryngologa, a im szybciej, tym lepiej. Specjalista będzie mógł dokładnie zdiagnozować za pomocą sprzętu i instrumentów medycznych.
Rzeczywiście, nie zawsze obrzęk błony śluzowej nosa może wskazywać na zapalenie formacji limfoidalnych. Przyczyną braku oddychania przez nos może być alergia lub niecałkowicie leczony nieżyt nosa.
Dość często leczenie tej patologii odbywa się za pomocą leków. Dodatkowo lekarz laryngolog może przepisać fizjoterapię, a także przyjmować leki immunomodulujące.
Nie mniej ważne na drodze do wyleczenia dziecka będzie: zdrowy styl życia, świeże powietrze, zrównoważona dieta i codzienna rutyna.
Jak rozpoznać stadium II fazy adenoiditis
W tym przypadku obraz kliniczny jest bardziej wyraźny. Możesz określić stadium 2 roślinności przyrośniętej przez następujące cechy:
• dziecko nie może oddychać przez nos przez cały dzień i noc;
• martwi się bolącymi bólami głowy;
• chrapie lub chrapie podczas snu;
• nieznaczny wzrost temperatury ciała;
• katar z uporczywym wydzielinem ropnym;
• suchy i nagły kaszel rano;
• zmiany w mowie i utracie słuchu;
• 2 postaci może towarzyszyć zapalenie ucha środkowego, zapalenie zatok, zapalenie zatok, zapalenie gardła;
• letarg, dezorientacja i apatia.
Oczywiście patologia 2. etapu powinna być traktowana, a im wcześniej to zrobisz, tym lepiej dla Ciebie i Twojego dziecka.
Leczenie choroby odbywa się zarówno medycznie, jak i chirurgicznie. Wszystko zależy od wielkości wzrostu, obecności powiązanych powikłań i ogólnego stanu pacjenta.
Jeśli nie podejmiesz leczenia zapalenia migdałków gardłowych na tym etapie rozwoju, to może on przybrać cięższą formę - adenoiditis trzeciego stopnia, a następnie nie można już dłużej uniknąć operacji.
Jak rozpoznać migdałki III
Jest to najbardziej ostry i niebezpieczny etap choroby, kiedy przerośnięte nowotwory całkowicie pokrywają się z obszarem nosowo-gardłowym. Ta patologia ma negatywny wpływ na całe dziecko i uniemożliwia mu pełne życie.
Wygląda to, że wegetacje adenoidalne trzeciego stopnia są kruchymi naroślami w formie grzebionatka wiszącego na tylnej powierzchni gardła.
Nowotwory, które osiągnęły duży rozmiar całkowicie blokują odbyt nosogardzieli, w wyniku czego dziecko nie może oddychać przez nos. W takim przypadku żadne krople i aerozole, zwężające się naczynia nie mogą przywrócić tej funkcji.
Ponadto bardzo często z tą patologią ucho środkowe ulega zapaleniu. Takie zmiany są spowodowane wypełnianiem otworów odpływowych rur słuchowych z rozszerzoną tkanką limfatyczną.
Objawy fazy III adenoiditis są podobne do objawów zapalenia migdałków gardłowych stadium II. Ale kiedy ta patologia zamienia się w fazę przewlekłą i zaniedbaną, dziecko często ma związane z tym objawy:
• całkowity brak oddychania przez nos;
• zmiana głosu, możliwe nosowe;
• chrapanie lub wąchanie we śnie;
• przewlekłe zapalenie ucha środkowego, upośledzenie funkcji słuchu;
• dziecko z migdałkami można łatwo rozpoznać - zawsze ma półotwartą buzię;
• zmniejszona odporność na tle częstych stanów zapalnych;
• letarg, apatia i dezorientacja;
• zmiana zgryzu i modyfikacji odcinka szczęki czaszki (twarz typu adenoidalnego);
• stały brak tlenu niekorzystnie wpływa na funkcjonowanie wewnętrznych układów organizmu.
U niemowląt w wieku od 1 do 3 lat rozwój tej patologii może powodować niedorozwój klatki piersiowej, kości czaszki i szczęki. Takie naruszenia wynikają z braku tlenu i nagromadzenia dużego stężenia dwutlenku węgla we krwi.
Jak leczyć zaawansowaną fazę adenoiditis? W tym przypadku mówienie o leczeniu patologii pediatrycznej preparatami medycznymi nawet nie wchodzi, ponieważ są one po prostu bezużyteczne, a stracisz tylko czas.
Dzieci z taką diagnozą są wskazane wyłącznie w leczeniu chirurgicznym. W nowoczesnej praktyce otolaryngologicznej kilka zabiegów chirurgicznych:
• Klasyczna adenoidektomia obejmuje usunięcie narośli wraz z wprowadzeniem do znieczulenia miejscowego lub ogólnego. Aby usunąć zaognione narośla, chirurg używa specjalnego pierścieniowego skalpela.
Operacja zajmuje tylko kilka minut. Rehabilitacja odbywa się w domu.
• Endoskopia - wycięcie tkanki objętej procesem zapalnym w znieczuleniu ogólnym. Jest to najbardziej popularny i niezawodny sposób na usunięcie migdałków nosogardzieli, co eliminuje ryzyko nawrotów.
• Laseroterapia. W zależności od wielkości guzów i charakterystyki ich rozwoju stosuje się dwie metody terapii laserowej - koagulację i waloryzację. Pierwsza metoda jest skuteczna w przypadku wegetacji adenoidalnych o małych rozmiarach.
Druga metoda powinna być wykonana z adenoiditis w trzecim etapie. Pod wpływem wiązki laserowej następuje proces stopniowego odparowywania zapalnej tkanki.
• Metoda zimnego osocza polega na usuwaniu zahamowanych wzrostów za pomocą specjalnego narzędzia - koblatora. Temperatura plazmy jest nie większa niż sześćdziesiąt stopni, więc pacjent nie odczuwa dyskomfortu podczas operacji.
Ponadto ta progresywna metoda eliminuje ryzyko ponownego wzrostu migdałków nosogardzieli.
Wniosek
Teraz rozumiesz, że w żadnym wypadku nie możesz prowadzić patologii dziecięcej. Z każdym kolejnym etapem obraz kliniczny i ogólny stan dziecka pogarsza się znacząco i może prowadzić do najbardziej katastrofalnych następstw.
Dlatego bądźcie ostrożni, uważni i odpowiedzialni w stosunku do zdrowia waszych dzieci!
Mam nadzieję, że nasza komunikacja była pouczająca i przydatna dla Ciebie! Do zobaczenia jeszcze raz!