Wskazania:
- infekcje dolnych dróg oddechowych (zapalenie oskrzeli, zapalenie płuc, ropień płuca, ropniak opłucnowy);
- infekcje dróg moczowych (odmiedniczkowe zapalenie nerek, zapalenie pęcherza moczowego, zapalenie cewki moczowej i zapalenie gruczołu krokowego);
- zakaźne choroby skóry i tkanek miękkich (róży, bakteryjnego zapalenia skóry, czyraka, liszajec, zakażenia rany);
- choroby zakaźne stawów i kości (septyczne zapalenie stawów, zapalenie szpiku);
- infekcje dróg żółciowych;
- zapalenie wsierdzia;
- sepsa;
- rany, oparzenia i infekcje pooperacyjne;
- zapobieganie infekcjom podczas zabiegów chirurgicznych (histerektomia, cholecystektomia, operacja na otwartym sercu, operacja kości i stawów, itp.);
Przeciwwskazania:
Nadwrażliwość na antybiotyki cefalosporynowe i inne antybiotyki beta-laktamowe. Ciąża, okres karmienia piersią. Dzieci w wieku poniżej 1 miesiąca i wcześniaki są przepisywane wyłącznie ze względów zdrowotnych.
Skutki uboczne:
Ze strony układu trawiennego: nudności, wymioty, jadłowstręt, biegunka, bóle brzucha, zwiększona aktywność aminotransferaz wątrobowych i fosfatazy alkalicznej, rzekomobłoniaste zapalenie okrężnicy;
Od strony krwi: neutropenia, leukopenia, małopłytkowość, agranulocytoza, limfopenia, niedokrwistość hemolityczna, trombocytoza;
Reakcje alergiczne: wysypka skórna, świąd (w tym narządy odbytu i narządy płciowe), gorączka lekowa, anafilaksja, rumień wielopostaciowy, obrzęk naczynioruchowy, eozynofilia, zespół Stevensa-Johnsona;
Wraz z wprowadzeniem iniekcji mogą wystąpić niepożądane reakcje miejscowe. W przypadku wstrzyknięcia domięśniowego odnotowano ból w miejscu wstrzyknięcia. Po podaniu dożylnym może rozwinąć się zakrzepowe zapalenie żył;
Właściwości farmakologiczne:
Cefazolina jest półsyntetycznym antybiotykiem cefalosporyny pierwszej generacji do podawania pozajelitowego. Mechanizm działania przeciwbakteryjnego jest związany z hamowaniem enzymów transpeptydazy zatkania biosyntezy peptydoglikanu w ścianach komórkowych bakterii. Cefazolina jest antybiotykiem o szerokim spektrum działania, który jest aktywny wobec wielu mikroorganizmów Gram-dodatnich i Gram-ujemnych. Wrażliwych lek dla bakterii Gram-dodatnich: Staphylococcus aureus (w tym szczepy wytwarzające penicylinazy), Staphylococcus epidermidis (Staphylococcus odporne na metycylinę i są odporne na cefazolinę), grupa p-hemolityczną, paciorkowce i inne szczepy paciorkowców (wiele szczepów enterokoków opornych na lek) Streptococcus (Diplococcus) pneumoniae, Corynebacterium diphtheria, Bacillus anthracis; i Gram-ujemne drobnoustroje: Escherichia coli, Proteus spp mirabilisKlebsiella, Enterobacter aerogenes, Haemophilus influenzae, Neisseria meningitidis, Neisseria gonorrhoeae, Shigella spp, Salmonella spp Treponema spp, Leptospira spp..... Większość szczepów indolpolozhitelnyh Proteus (Proteus vulgaris), a także Enterobacter cloacae, Morganella morganii, Providencia rettgeri, Pseudomonas, Serratia spp., Acinetobacter spp., Jak i anaerobowe ziarniaki Peptococcus, Peptostreptococcus, w tym B. fragilis są odporne na cefazolinę. Rickettsia, wirusy, grzyby i pierwotniaki są oporne na lek.
Po podaniu domięśniowym lek szybko się wchłania; około 90% podanej dawki wiąże się z białkami osocza. Maksymalne stężenie we krwi podawane domięśniowo obserwuje się po 1 godzinie po wstrzyknięciu i wynosi 37-64 μg / ml. Po podaniu dożylnym maksymalne stężenie leku jest odnotowywane natychmiast po wstrzyknięciu i wynosi 185 μg / ml. Terapeutyczne stężenie we krwi wynosi 8 - 12 godzin preparat nadający się do tkanek i płynów ustrojowych przenika przez zapaleniem błony maziowej w stawach i brzuch.. Cefazolin łatwo przenika przez barierę łożyskową. Lek jest metabolizowany w małych ilościach w wątrobie i wydalany z żółcią. Znaczna część podawanej dawki leku (około 60 - 90%) jest wydalana w ciągu pierwszych 6 godzin po 24 godz. -. 70 - 95% i jest wydalana bez zmian w moczu. Niewielką ilość leku można wydalać do mleka kobiecego. Okres półtrwania w fazie eliminacji wynosi około 2 godziny po podaniu domięśniowym i 1,8 godziny po podaniu dożylnym. W przypadku upośledzenia czynności nerek okres półtrwania wynosi 3 - 42 godz.
Dawkowanie i administracja:
Cefazolinę podaje się domięśniowo i dożylnie.
Dorośli wyznaczają 500-1000 mg. lek 3 - 4 razy dziennie; w przypadku umiarkowanych infekcji możliwe jest podawanie 500-1000 mg. 2 razy dziennie.
W pneumokokowym zapaleniu płuc lek stosuje się w dawce 500 mg. 2 razy dziennie (po 12 godzinach); w łagodnych postaciach infekcji wywołanych przez wrażliwe ziarniaki Gram-dodatnie, 250-500 mg każdy. 3 razy dziennie (po 8 godzinach).
W ostrych nieskomplikowanych infekcjach dróg moczowych po 1000 mg każdy. 2 razy dziennie (po 12 godzinach); z umiarkowanymi i ciężkimi zakażeniami - 500 mg. 3-4 razy dziennie (po 6 - 8 godzinach); z ciężkimi, zagrażającymi życiu infekcjami (posocznica, zapalenie wsierdzia) - 1000 - 1500 mg. 4 razy dziennie (po 6 godzinach).
Średnia dzienna dawka dla dorosłych wynosi 1000 - 4000 mg. Maksymalna dzienna dawka wynosi 6000 mg.
U pacjentów z chorobą nerek schemat dawkowania ustalany jest w zależności od klirensu kreatyniny. Gdy klirens kreatyniny przekracza 55 ml / min. pojedyncza dawka pozostaje niezmieniona, przy 35 - 54 ml / min. pojedyncza dawka się nie zmienia, ale odstępy między wstrzyknięciami wynoszą 8 godzin, a klirens kreatyniny wynosi 11-34 ml / min. pojedynczą dawkę należy zmniejszyć o 2 razy, odstęp pomiędzy wstrzyknięciami wynosi 12 godzin, a klirens kreatyniny mniej niż 10 ml / min. przepisać połowę dawki terapeutycznej co 18-24 godziny.
W zapobieganiu powikłaniom pooperacyjnym, ropno-septycznym u dorosłych, lek jest w dawce 1000 mg. podawany domięśniowo lub dożylnie przez 0,5-1 godziny przed rozpoczęciem interwencji chirurgicznej, z długimi operacjami (2 godziny i więcej), 500-1000 mg podaje się ponownie podczas operacji. Cefazolin. Po operacji Cefazolin podaje się domięśniowo lub dożylnie w dawce 500-1000 mg, w odstępie 6 do 8 godzin, przez 24 godziny.
Dzieci w wieku 1 miesiąca i starsze są podawane w dawce 25-50 mg / kg. dziennie (w ciężkich przypadkach - 100 mg / kg dziennie), podzielone na 3-4 dawek.
Dzieci z drobną upośledzoną czynnością nerek (klirens kreatyniny 40-70 ml / min) przepisuje się 60% dziennej dawki leku, 2 razy dziennie; z klirensem kreatyniny 20 - 40 ml / min. - 25% dziennej dawki, 2 razy dziennie; ze znaczącą upośledzoną czynnością nerek (klirens kreatyniny 5-20 ml / min) - 10% średniej dawki dobowej, co 24 godziny.
Czas leczenia Cefazoliną określa się indywidualnie. Zależy to od natury, nasilenia procesu patologicznego, a także jest determinowane przez dane z badań bakteriologicznych. Czas trwania leczenia wynosi średnio od 7 do 10 dni.
Formularz zwolnienia:
W fiolkach po 500 mg. lub 1000 mg., w opakowaniu po 5 butelek.
Interakcje z innymi lekami:
Roztwór cefazoliny nie powinien być mieszany w tym samym pojemniku z innymi antybiotykami. Probenecid spowalnia wydalanie cefazoliny, przyczynia się do jej kumulacji, długotrwałego wzrostu stężenia we krwi. Jednoczesne stosowanie cefazoliny z lekami przeciwzakrzepowymi zwiększa ryzyko krwawienia. W przypadku aminoglikozydów i diuretyków pętlowych (furosemid, kwas etakrynowy) zwiększa się ryzyko nefrotoksyczności; czynność nerek jest upośledzona w wyniku blokady wydzielania cefazoliny w kanalikach, podczas gdy dawka leku jest zmniejszona, a leczenie prowadzi się pod kontrolą azotu mocznikowego i kreatyniny we krwi. Cefazolina może powodować reakcje podobne do disulfiramów podczas stosowania etanolu.
Uwaga! Przed zastosowaniem leku CEFAZOLIN należy skonsultować się z lekarzem.
Instrukcja służy wyłącznie do celów informacyjnych.
Cefazolin, do którego należy grupa antybiotyków
Cefalosporyny mają działanie bakteriobójcze, które jest związane z zaburzeniem tworzenia ściany komórkowej bakterii (patrz "Grupa penicylin").
Spektrum czynności
W serii od I do III generacji cefalosporyny charakteryzują się tendencją do poszerzania spektrum działania i zwiększania poziomu aktywności przeciwbakteryjnej przeciwko bakteriom Gram-ujemnym z pewnym spadkiem aktywności wobec mikroorganizmów Gram-dodatnich.
Wspólne dla wszystkich cefalosporyn jest brak znaczącej aktywności przeciwko enterokokom, MRSA i L. monocytogenes. OUN, mniej wrażliwy na cefalosporyny niż S. aureus.
Cefalosporyny pierwszej generacji
Charakteryzuje się podobnym spektrum przeciwdrobnoustrojowym, jednak leki przeznaczone do podawania doustnego (cefaleksyna, cefadroksyl) są nieco gorsze niż pozajelitowe (cefazolina).
Antybiotyki są aktywne wobec Streptococcus spp. (S. pyogenes, S. pneumoniae) i wrażliwy na metycylinę Staphylococcus spp. Pod względem aktywności przeciwpłytkowej, cefalosporyny pierwszej generacji są gorsze od aminopenicylin i większości późniejszych cefalosporyn. Klinicznie ważną cechą jest brak aktywności przeciwko enterokokom i listeriom.
Pomimo faktu, że cefalosporyny pierwszej generacji są oporne na działanie g-laktamazy gronkowcowej, niektóre szczepy, które są hiper-producentami tych enzymów, mogą wykazywać umiarkowaną oporność na nie. Pneumokoki wykazują pełne PR dla cefalosporyn pierwszej generacji i penicylin.
Cefalosporyny generacji I mają wąskie spektrum działania i niski poziom aktywności wobec bakterii Gram-ujemnych. Są skuteczne przeciwko Neisseria spp. Jednak kliniczne znaczenie tego faktu jest ograniczone. Aktywność przeciwko H.influenzae i M. Katarrhalis jest klinicznie nieistotna. Naturalna aktywność przeciwko M. сatarrhalis jest dość wysoka, ale są one wrażliwe na hydrolizę przez β-laktamazy, które produkują prawie 100% szczepów. Spośród członków rodziny wrażliwe na Enterobacteriaceae E.coli, Shigella spp., Salmonella spp. i P.mirabilis, podczas gdy działanie przeciwko Salmonelli i Shigelli nie ma znaczenia klinicznego. Spośród szczepów E. coli i P.mirabilis, powodujących infekcje nabyte przez społeczność, a zwłaszcza szpitalne, oporność nabyta jest szeroko rozpowszechniona, ze względu na szerokie i rozszerzone widma działania β-laktamazy.
Inne enterobakterie, Pseudomonas spp. i oporne bakterie niefermentujące.
Wiele beztlenowców jest wrażliwych, B.fragilis i podobne drobnoustroje są oporne.
Cefalosporyny drugiej generacji
Istnieją pewne różnice między dwoma głównymi przedstawicielami tego pokolenia - cefuroksymem i cefaklorem. Przy podobnym spektrum przeciwdrobnoustrojowym, cefuroksym jest bardziej aktywny wobec Streptococcus spp. i Staphylococcus spp. Oba leki są nieaktywne wobec enterokoków, MRSA i Listerii.
Pneumokoki wykazują PR do cefalosporyn drugiej generacji i penicyliny.
Zakres działania generacji cefalosporyn II przeciwko mikroorganizmom Gram-ujemnym jest szerszy niż wśród przedstawicieli pierwszej generacji. Oba leki są aktywne przeciwko Neisseria spp., Ale tylko aktywność cefuroksymu przeciwko gonokokom ma znaczenie kliniczne. Cefuroksym jest bardziej aktywny przeciwko M. catarrhalis i Haemophilus spp. Ponieważ jest odporny na hydrolizę przez ich β-laktamazy, podczas gdy cefaklor jest częściowo zniszczony przez te enzymy.
Z rodziny Enterobacteriaceae nie tylko E.coli, Shigella spp., Salmonella spp., P.mirabilis, ale także Klebsiella spp., P.vulgaris, C.diversus są wrażliwe. Gdy produkty tych mikroorganizmów wytwarzają szerokie spektrum β-laktamaz, pozostają wrażliwe na cefuroksym. Cefuroksym i cefaklor są niszczone przez BLRS.
Niektóre szczepy Enterobacter spp., C.freundii, Serratia spp., M.morganii, P.stuartii, P.rettgeri mogą wykazywać umiarkowaną wrażliwość na cefuroksym in vitro, jednak kliniczne stosowanie tego AMP w zakażeniach powodowanych przez wymienione mikroorganizmy nie jest wskazane.
Pseudomonady, inne niefermentujące mikroorganizmy, beztlenowce z grupy B.fragilis są oporne na cefalosporyny drugiej generacji.
Cefalosporyny III generacji
Cefalosporyny III generacji wraz z cechami wspólnymi charakteryzują się pewnymi cechami.
Podstawowymi AMP z tej grupy są cefotaksym i ceftriakson, prawie identyczne pod względem ich właściwości przeciwdrobnoustrojowych. Oba charakteryzują się wysokim poziomem aktywności przeciwko Streptococcus spp., Ze znaczną częścią penicylinoopornych pneumokoków zachowujących wrażliwość na cefotaksym i ceftriakson. Ten sam wzór jest charakterystyczny dla zielonych paciorkowców. Cefotaksym i ceftriakson są aktywne przeciwko S.aureus, z wyjątkiem MRSA, w nieco mniejszym stopniu - przeciwko CNS. Corynebacteria (z wyjątkiem C.jeikeium) są na ogół wrażliwe.
Enterococci, MRSA, L. monocytogenes, B.antracis i B. cereus są oporne.
Cefotaksym i ceftriakson są wysoce aktywne przeciwko meningokokom, gonokokom, H. influenzae i M.catarrhalis, w tym przeciwko szczepom o obniżonej wrażliwości na penicylinę, niezależnie od mechanizmu oporności.
Cefotaksym i ceftriakson wykazują wysoką naturalną aktywność wobec prawie wszystkich członków rodziny Enterobacteriaceae, w tym drobnoustrojów, które wytwarzają β-laktamazę o szerokim spektrum działania. Odporność na E. coli i Klebsiella spp. najczęściej z powodu produkcji BLS. Oporność Enterobacter spp., C.freundii, Serratia spp., M.morganii, P.stuartii, P.rettgeri jest zwykle związana z nadprodukcją chromosomalnej β-laktamazy klasy C.
Cefotaksym i ceftriakson są czasami aktywne in vitro wobec niektórych szczepów P.aeruginosa, innych niefermentujących mikroorganizmów i B. fragilis, ale nigdy nie powinny być stosowane z odpowiednimi infekcjami.
Ceftazydym i cefoperazon pod względem ich głównych właściwości przeciwdrobnoustrojowych są podobne do cefotaksymu i ceftriaksonu. Ich charakterystyczne cechy obejmują:
wyraźna (zwłaszcza w przypadku ceftazydymu) aktywność przeciwko P. aeruginosa i innym niefermentującym mikroorganizmom;
znacznie mniej aktywności przeciw paciorkowcom, zwłaszcza S. pneumoniae;
wysoka wrażliwość na hydrolizę BLRS.
Cefiksym i ceftibuten różnią się od cefotaksymu i ceftriaksonu w następujący sposób:
brak znaczącej aktywności przeciwko Staphylococcus spp.;
ceftibuten jest nieaktywny wobec pneumokoków i zielonych paciorkowców;
oba leki są nieaktywne lub nieaktywne w stosunku do Enterobacter spp., C.freundii, Serratia spp., M.morganii, P.stuartii, P.rettgeri.
Cefalosporyny generacji IV
Pod wieloma względami cefepim jest zbliżony do cefalosporyn III generacji. Jednakże, ze względu na pewne cechy struktury chemicznej, ma zwiększoną zdolność do penetracji zewnętrznej błony bakterii Gram-ujemnych i względną oporność na hydrolizę chromosomalnej β-laktamaz klasy C. Dlatego, wraz z właściwościami charakterystycznymi dla podstawowych cefalosporyn III generacji (cefotaksymu, ceftriaksonu), cefepim wykazuje następujące cechy:
wysoka aktywność wobec P.aeruginosa i niefermentujących mikroorganizmów;
aktywność przeciw mikroorganizmom - nadproduktom chromosomalnej β-laktamazy klasy C, takich jak: Enterobacter spp., C. freundii, Serratia spp., M.morganii, P.stuartii, P.rettgeri;
wyższa odporność na hydrolizę BLRS (jednak znaczenie kliniczne tego faktu nie jest całkowicie jasne).
Cefalosporyny inhibitorów
Jedynym przedstawicielem tej grupy β-laktamów jest cefoperazon / sulbaktam. W porównaniu z cefoperazonem, spektrum działania połączonego leku jest rozszerzane przez beztlenowe mikroorganizmy, lek jest również aktywny wobec większości szczepów enterobakterii wytwarzających szerokie i rozszerzone spektrum? -Laktamazy. Ten AMP jest wysoce aktywny wobec Acinetobacter spp. ze względu na działanie przeciwbakteryjne sulbaktamu.
Farmakokinetyka
Doustne cefalosporyny są dobrze wchłaniane w przewodzie żołądkowo-jelitowym. Dostępność biologiczna zależy od konkretnego leku i waha się od 40-50% (cefiksym) do 95% (cefaleksyna, cefadroksyl, cefaklor). Cefaklor, cefiksym i ceftibuten mogą być nieco wolniejsze, jeśli masz pokarm. Cefuroksymetetil podczas hydratacji ulega hydrolizie w celu uwolnienia aktywnego cefuroksymu, a żywność przyczynia się do tego procesu. Pozajelitowe cefalosporyny są dobrze wchłaniane po podaniu i / m.
Cefalosporyny są rozprowadzane w wielu tkankach, narządach (oprócz gruczołu prostaty) i tajemnicach. Wysokie stężenia występują w płucach, nerkach, wątrobie, mięśniach, skórze, tkankach miękkich, kościach, mazi stawowej, w osierdziu, opłucnej i płynach otrzewnowych. W żółci ceftriakson i cefoperazon tworzą najwyższe poziomy. Cefalosporyny, zwłaszcza cefuroksym i ceftazydym, wnikają dobrze do płynu wewnątrzgałkowego, ale nie tworzą poziomów terapeutycznych w tylnej komorze oka.
Zdolność pokonywania BBB i tworzenia terapeutycznych stężeń w CSF jest najbardziej widoczna w cefalosporynach 3. generacji - cefotaksymie, ceftriaksonie i ceftazydime, a także cefepimie należącym do czwartej generacji. Cefuroksym umiarkowanie przechodzi przez BBB tylko ze stanem zapalnym wyściółki mózgu.
Większość cefalosporyn praktycznie nie jest metabolizowana. Wyjątkiem jest cefotaksym, który ulega biotransformacji, tworząc aktywny metabolit. Leki są wydalane głównie przez nerki, a bardzo wysokie stężenia są tworzone w moczu. Ceftriakson i cefoperazon mają podwójną drogę wydalania - przez nerki i wątrobę. Okres półtrwania większości cefalosporyn waha się od 1-2 godzin, Cefiksym, ceftibuten (3-4 godziny) i ceftriakson (do 8,5 godziny) mają dłuższy okres półtrwania, co umożliwia podawanie ich raz dziennie. W niewydolności nerek schematy dawkowania cefalosporyn (z wyjątkiem ceftriaksonu i cefoperazonu) wymagają korekty.
Niepożądane reakcje
Reakcje alergiczne: pokrzywka, wysypka, rumień wielopostaciowy, gorączka, eozynofilia, choroba posurowicza, skurcz oskrzeli, obrzęk naczynioruchowy, wstrząs anafilaktyczny. Miary pomocy w rozwoju wstrząsu anafilaktycznego: zapewnienie dróg oddechowych (w razie potrzeby, intubacja), tlenoterapia, adrenalina, glukokortykoidy.
Reakcje hematologiczne: pozytywny test Coombsa, w rzadkich przypadkach eozynofilia, leukopenia, neutropenia, niedokrwistość hemolityczna. Cefoperazon może powodować hipoprotrombinemię ze skłonnością do krwawień.
CNS: drgawki (w przypadku stosowania dużych dawek u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek).
Wątroba: zwiększona aktywność aminotransferaz (częściej z cefoperazonem). Wysokie dawki ceftriaksonu mogą powodować cholestazę i kamicę pseudo-żółciową.
Przewód pokarmowy: ból brzucha, nudności, wymioty, biegunka, rzekomobłoniaste zapalenie okrężnicy. Jeśli podejrzewasz rzekomobłoniaste zapalenie jelita grubego (pojawienie się płynnego stolca zmieszanego z krwią), konieczne jest anulowanie leku i przeprowadzenie badań rektoromanoskopowych. Środki pomocy: przywrócenie równowagi wody i elektrolitów, jeśli to konieczne, przepisać wewnątrz antybiotyków, aktywnych przeciwko C.difficile (metronidazol lub wankomycyna). Nie należy stosować loperamidu.
Reakcje miejscowe: ból i infiltracja przy pomocy iniekcji, zapalenie żył - z a / na wstępie.
Inne: kandydoza jamy ustnej i pochwa.
Wskazania
Cefalosporyny pierwszej generacji
Głównym wskazaniem do stosowania cefazoliny jest obecnie okołooperacyjna profilaktyka w chirurgii. Jest również stosowany w leczeniu infekcji skóry i tkanek miękkich.
Zalecenia dotyczące stosowania cefazoliny w leczeniu infekcji dróg oddechowych i zakażeń dróg oddechowych dzisiaj należy uznać za niewystarczająco uzasadnione ze względu na wąskie spektrum działania i powszechną oporność na potencjalne patogeny.
społecznie nabyte infekcje skóry i tkanek miękkich o nasileniu łagodnym do umiarkowanego.
Cefalosporyny drugiej generacji
infekcja MWP (umiarkowane odmiedniczkowe zapalenie nerek i ciężkie);
Cefuroksymetetil, cefaklor:
infekcje VDP i NDP (CCA, ostre zapalenie zatok, zaostrzenie przewlekłego zapalenia oskrzeli, pozaszpitalne zapalenie płuc);
infekcje IMP (łagodne do umiarkowanego odmiedniczkowe zapalenie nerek, odmiedniczkowe zapalenie nerek u kobiet w ciąży i karmiących piersią, ostre zapalenie pęcherza moczowego i odmiedniczkowe zapalenie nerek u dzieci);
społecznie nabyte infekcje skóry i tkanek miękkich o nasileniu łagodnym do umiarkowanego.
Cefuroksym i aksetyl cefuroksymu można stosować jako terapię krokową.
Cefalosporyny III generacji
Ciężkie zakażenia społeczne i szpitalne:
Ciężkie zakażenia nabyte w społeczności i szpitale o różnej lokalizacji z potwierdzoną lub prawdopodobną etiologiczną rolą P.aeruginosa i innych niefermentujących mikroorganizmów.
Infekcje na tle neutropenii i niedoboru odporności (w tym gorączki neutropenicznej).
Zastosowanie pozajelitowych cefalosporyn trzeciej generacji jest możliwe zarówno w monoterapii, jak iw połączeniu z innymi grupami AMP.
Infekcje infekcyjne: łagodne do umiarkowanego odmiedniczkowe zapalenie nerek, odmiedniczkowe zapalenie nerek u kobiet w ciąży i karmiących piersią, ostre zapalenie pęcherza moczowego i odmiedniczkowe zapalenie nerek u dzieci.
Etap doustny stopniowego leczenia różnych ciężkich, nabytych przez społeczność i szpitalnych zakażeń gram-ujemnych po osiągnięciu trwałego efektu po podaniu leków parenteralnych.
Zakażenia VDP i NDP (ceftibuten nie jest zalecany dla możliwej etiologii pneumokokowej).
Ciężkie, głównie szpitalne infekcje wywołane przez mikroflorę multi-oporową i mieszaną (tlenowo-beztlenową):
Infekcje NPR (zapalenie płuc, ropień płuca, ropniak opłucnowy);
Infekcje na tle neutropenii i innych stanów niedoboru odporności.
Cefalosporyny generacji IV
Ciężkie, głównie szpitalne infekcje wywołane przez mikroflorę odporną na wiele chorób:
Infekcje NPR (zapalenie płuc, ropień płuca, ropniak opłucnowy);
Infekcje na tle neutropenii i innych stanów niedoboru odporności.
Przeciwwskazania
Reakcja alergiczna na cefalosporyny.
Ostrzeżenia
Alergia. Przejdź do wszystkich cefalosporyn. Alergie na cefalosporyny pierwszej generacji mogą wystąpić u 10% pacjentów z alergią na penicylinę. Alergia krzyżowa na penicyliny i cefalosporyny generacji II-III występuje znacznie rzadziej (1-3%). Jeśli w przeszłości występowały reakcje alergiczne typu natychmiastowego (na przykład pokrzywka, wstrząs anafilaktyczny) na penicyliny, należy zachować ostrożność podczas stosowania cefalosporyn pierwszej generacji. Cefalosporyny innych pokoleń są bezpieczniejsze.
Ciąża Cefalosporyny są stosowane w czasie ciąży bez żadnych ograniczeń, chociaż nie przeprowadzono adekwatnych kontrolowanych badań ich bezpieczeństwa u kobiet w ciąży i płodu.
Karmienie piersią. Cefalosporyny w niskich stężeniach przenikają do mleka kobiecego. W przypadku stosowania przez matki karmiące, mikroflora jelitowa może się zmieniać, uczulenie dziecka, wysypka skórna, kandydoza. Zachowaj ostrożność podczas karmienia piersią. Nie należy stosować cefiksymu i ceftibuny ze względu na brak odpowiednich badań klinicznych.
Pediatria U noworodków wydłużenie okresu półtrwania cefalosporyn jest możliwe z powodu opóźnionego wydalania przez nerki. Ceftriakson, który ma wysoki stopień wiązania z białkami osocza, może zastąpić bilirubinę związaną z białkami, dlatego należy go stosować ostrożnie u noworodków z hiperbilirubinemią, szczególnie w okresie przedwczesnym.
Geriatria Ze względu na zmiany czynności nerek u osób w podeszłym wieku, wydalanie cefalosporyn może spowolnić, co może wymagać korekty reżimu dawkowania.
Upośledzona czynność nerek. Ze względu na to, że większość cefalosporyn jest wydalanych z organizmu przez nerki głównie w stanie aktywnym, schematy dawkowania tych AMP (z wyjątkiem ceftriaksonu i cefoperazonu) w przypadku niewydolności nerek podlegają korekcie. Podczas stosowania dużych dawek cefalosporyn, szczególnie w połączeniu z aminoglikozydami lub diuretykami pętlowymi, możliwe jest działanie nefrotoksyczne.
Dysfunkcja wątroby. Znaczna część cefoperazonu jest wydalana z żółcią, dlatego w ciężkich chorobach wątroby należy zmniejszyć jego dawkę. U pacjentów z chorobami wątroby istnieje zwiększone ryzyko wystąpienia hipromotrominemii i krwawień podczas stosowania cefoperazonu; dla zapobiegania zaleca się przyjmowanie witaminy K.
Stomatologia Podczas długotrwałego stosowania cefalosporyn może rozwinąć się kandydoza jamy ustnej.
Interakcje leków
Leki zobojętniające sok żołądkowy zmniejszają wchłanianie cefalosporyn doustnych w przewodzie żołądkowo-jelitowym. Pomiędzy zażyciem tych leków powinny upłynąć co najmniej 2 godziny.
W połączeniu z antykoagulantami cefoperazonu i lekami przeciwpłytkowymi zwiększa się ryzyko krwawienia, szczególnie przewodu pokarmowego. Nie zaleca się łączenia cefoperazonu z trombolitami.
W przypadku spożywania alkoholu podczas leczenia cefoperazonem może rozwinąć się reakcja podobna do disulfiramu.
Połączenie cefalosporyn z aminoglikozydami i / lub diuretykami pętlowymi, szczególnie u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek, może zwiększać ryzyko nefrotoksyczności.
Informacje o pacjencie
Wewnątrz cefalosporyn pożądane jest przyjmowanie, picie dużej ilości wody. Cefuroksymu aksetylu należy przyjmować z jedzeniem, wszystkimi innymi lekami - niezależnie od posiłku (wraz z pojawieniem się objawów niestrawności, możemy przyjmować go podczas lub po posiłku).
Ciekłe postacie dawkowania do spożycia powinny być przygotowane i pobrane zgodnie z załączoną instrukcją.
Bezwzględnie przestrzegać przepisanego sposobu podawania podczas całego okresu leczenia, nie pomijać dawek i przyjmować je w regularnych odstępach czasu. W przypadku pominięcia dawki, należy przyjąć ją tak szybko, jak to możliwe; Nie należy przyjmować leku, jeśli zbliża się czas przyjęcia kolejnej dawki; nie podwajaj dawki. Aby wytrzymać czas trwania terapii, szczególnie w przypadku infekcji paciorkowcami.
Skonsultuj się z lekarzem, jeśli poprawa nie nastąpi w ciągu kilku dni lub pojawią się nowe objawy. Jeśli pojawią się wysypka, pokrzywka lub inne oznaki reakcji alergicznej, należy przerwać stosowanie leku i skontaktować się z lekarzem.
Nie przyjmuj środków zobojętniających kwas żołądkowy w ciągu 2 godzin przed i po zażyciu cefalosporyny do środka.
Podczas leczenia cefoperazonem i przez dwa dni po jego zakończeniu należy unikać spożywania alkoholu.
Grupa antybiotyków Cefazolin
Cefazolina lub Ceftriakson: co jest lepsze i jaka jest różnica, co jest silniejsze, a co inne
OPnevmonii Narkotyki Który antybiotyk do wyboru: Ceftriakson lub Cefazolina?
Antybiotyki Cefazolina i ceftriakson należą do grupy cefalosporyn różnych generacji. Cefalosporyny są przepisywane w przypadku nieskutecznego stosowania antybiotyków z grupy penicylin w leczeniu zakażeń wywołanych przez mikroorganizmy Gram-dodatnie i Gram-ujemne.
Głównym celem tej grupy antybiotyków jest uszkodzenie ścian komórkowych chorobotwórczych bakterii, które prowadzą do ich całkowitego zniszczenia. Ze względu na niską toksyczność i wysoką aktywność bakteriobójczą, cefalosporyny są szeroko stosowane w chirurgii, ginekologii i pediatrii w leczeniu skomplikowanych chorób zakaźnych.
Krótki opis antybiotyków i ich wskazań
Ten artykuł zawiera szczegółowy przegląd Cefazoliny, Ceftriaksonu, a także pomaga znaleźć różnicę w stosowaniu tych leków.
Cefazolina jest antybiotykiem, który uważany jest za pierwszego przedstawiciela grupy cefalosporyn (pokolenie I), o wąskim spektrum działania i niskim poziomie aktywności wobec mikroorganizmów Gram-ujemnych, w przeciwieństwie do innych generacji cefalosporyn II-V.
Ceftriakson jest antybiotykiem należącym do trzeciej generacji grupy cefalosporyn, która wykazuje wysoką aktywność wobec mikroorganizmów Gram-ujemnych i Gram-dodatnich.
Cefazolina jest niestabilna dla enterokoków, meningokoków i listerii, a także ma niską aktywność przeciwko pneumokokom. Ale ma wysoką aktywność anty-paciorkowcową i anty-paciorkowcową, to jest generacja cefalosporyn pierwszej generacji jest bardziej aktywna wobec bakterii Gram-dodatnich. Ceftriakson jest oporny na gronkowce, paciorkowce, enterokoki, meningokoki, gonokoki, pneumokoki.
Zasadniczo cefazolinę przepisuje się w chirurgii do okołooperacyjnych środków profilaktycznych, jak również do infekcji tkanek miękkich, skóry, zapalenia otrzewnej, zapalenia wsierdzia, infekcji dróg moczowych i dróg oddechowych oraz zatok przynosowych (zapalenie zatok).
Ceftriakson jest przepisywany w przypadku ciężkich chorób zakaźnych układu moczowego, chorób układu oddechowego, bakteryjnego zapalenia opon mózgowych, ciężkich zakaźnych procesów zapalnych tkanek miękkich, kości, skóry, stawów, chorób górnych dróg oddechowych, a także jako środek zapobiegawczy po interwencji chirurgicznej.
Główną różnicą między tymi antybiotykami jest stosowanie cefalosporyn trzeciej generacji z nieskutecznym stosowaniem antybiotyków należących do pierwszej generacji. To pokazuje, że ceftriakson jest silniejszy niż Cefazolina, ale ma również więcej skutków ubocznych.
Uwaga! Cefazolina nie jest stosowana w leczeniu grypy, przeziębienia i bólu gardła.
Dlatego podawanie ceftriaksonu lub cefazoliny zależy od ciężkości konkretnej choroby i wrażliwości patogenu na te antybiotyki.
Recenzja naszego czytelnika - Natalia Anisimova
Ostatnio przeczytałem artykuł mówiący o narzędziu Intoxic do usuwania pasożytów z ludzkiego ciała. Dzięki temu lekowi możesz NA ZAWSZE pozbyć się przeziębień, problemów z układem oddechowym, przewlekłego zmęczenia, migreny, stresu, ciągłej drażliwości, patologii układu żołądkowo-jelitowego i wielu innych problemów.
Nie przywykłem do zaufania jakimkolwiek informacjom, ale postanowiłem sprawdzić i zamówić opakowanie. Zauważyłem zmiany tydzień później: robaki dosłownie zaczęły latać ze mnie. Poczułem przypływ siły, przestałem kaszleć, stałe bóle głowy pozwoliły mi odejść, a po 2 tygodniach zniknęły całkowicie. Czuję, że moje ciało wyzdrowieje z wyniszczającego pasożyta. Wypróbuj to i Ty, a jeśli ktoś jest zainteresowany, to link do poniższego artykułu.
Przeczytaj artykuł -> do
Zasady prawidłowego stosowania ceftriaksonu i cefazoliny
Cefazolinę lub ceftriakson stosuje się wyłącznie pozajelitowo (za pomocą kroplówki lub strumienia). Podawane domięśniowo lub dożylnie są równomiernie rozmieszczone w tkankach wielu narządów, płynów, kości, nerek, wątroby, mięśni, płuc, gdzie zawierają wysokie stężenie. 90% cefazoliny jest przechowywane w osoczu krwi po podaniu i jest wydalane w tym samym procencie z moczem. Ceftriakson w ilości od 30 do 65% jest wydalany z moczem, a pozostały odsetek przez żółć.
Uwaga! Ceftriakson i Cefazolina są dostępne wyłącznie w postaci proszku w celu wytworzenia ciekłego roztworu.
Aby przygotować lek w proszku z tych leków należy rozcieńczyć solą fizjologiczną. Zaleca się rozpuszczenie lidokainy (w przypadku Cefazolina - o, 5% roztwór, w przypadku ceftriaksonu - roztwór 1-2%) w celu wyeliminowania bólu podczas wstrzyknięcia domięśniowego.
Poniżej znajduje się tabela, która pokazuje dzienną dawkę tych antybiotyków.
2-3 dawki, maksymalna dawka - 100 mg / kg.
Dzieci od 1 miesiąca do 12 lat: 20-80 mg / kg - jedno podanie.
Przeciwwskazania
Te cefalosporyny są przeciwwskazane w użyciu:
- Ludzie, którzy mają reakcję alergiczną na cefazolinę lub ceftriakson. Jeśli ludzie są uczuleni na penicyliny (zwykle występujące w 10%), reakcja alergiczna może być spowodowana stosowaniem cefalosporyn pierwszej generacji, dlatego należy zachować ostrożność podczas stosowania cefazoliny. Ceftriakson jest mniej bezpieczny, ponieważ wiadomo, że cefalosporyny trzeciej generacji powodują mniej alergii u ludzi (1-3%).
- Osoby z chorobami nerek i wątroby powinny być przyjmowane z najwyższą ostrożnością, ponieważ okres eliminacji antybiotyków z organizmu jest zwiększony.
- Noworodki w związku z opóźnionym klirensem przez nerki. Ceftriakson nie jest zalecany do stosowania z podwyższoną bilirubiną u noworodków lub wcześniaków.
- Podczas ciąży i laktacji. Istnieją jednak przypadki, w których istnieje pilna potrzeba wprowadzenia tych leków z zachowaniem szczególnej ostrożności i pod nadzorem lekarza. Mleko na piersi koncentruje niewielki procent podanej dawki leków.
- Starsi ludzie w dużych dawkach ze względu na zredukowany proces eliminacji.
- Z dodatkiem antykoagulantów, które zmniejszają krzepnięcie krwi, powodując w ten sposób możliwość krwawienia, a także aminoglikozydy, które zwiększają obciążenie nerek.
Naruszenie czynności nerek podczas usuwania cefazoliny z organizmu trwa 18-36 godzin. Z powodu wielokrotnego podawania możliwe jest zwiększenie stężenia antybiotyku we krwi i tkankach narządowych, co zwiększa toksyczność. W takim przypadku konieczne jest ścisłe przestrzeganie lekarza podczas stosowania tego leku, który ze względu na ciągłe badanie zmniejszy dawkę lub zaprzestanie jej podawania.
Zgodnie z załączonymi instrukcjami, przy stosowaniu tych antybiotyków, należy dokładnie przestrzegać zasad ich rozcieńczania i dawki stosowania. Wskazane jest, aby wejść w regularnych odstępach czasu.
Jeśli nie nastąpi poprawa w ciągu kilku dni, ale pojawiają się jedynie objawy pogorszenia (wysypka, gorączka, rozstrój żołądkowo-jelitowy, nudności, drgawki gorączkowe), należy przerwać stosowanie i natychmiast uzyskać pomoc lekarską. Podczas leczenia i po jego 2-dniowym zakończeniu nie zaleca się stosowania napojów alkoholowych.
Jesteś pewien, że nie jesteś zarażony pasożytami?
Według najnowszych danych WHO ponad 1 miliard ludzi jest zarażonych pasożytami. Najgorsze jest to, że pasożyty są niezwykle trudne do wykrycia. Bezpiecznie jest powiedzieć, że absolutnie każdy ma pasożyty. Takie typowe objawy jak:
- nerwowość, zaburzenia snu i apetyt.
- częste przeziębienia, problemy z oskrzeli i płuc.
- bóle głowy.
- zapach z ust, tablica na zębach i języku.
- zmiana masy ciała.
- biegunka, zaparcia i ból brzucha.
- zaostrzenie chorób przewlekłych.
Wszystko to są możliwe oznaki obecności pasożytów w twoim ciele. POCIĄGNIĘCIA są bardzo NIEBEZPIECZNE, mogą przenikać do mózgu, płuc, ludzkich oskrzeli i namnażać się tam, co może prowadzić do niebezpiecznych chorób. Choroby spowodowane przez pasożyty, przyjmują postać przewlekłą.
Ale może bardziej poprawne jest traktowanie nie konsekwencji infekcji, ale POWODY? Zalecamy zapoznanie się z nową metodą Eleny Malysheva, która pomogła już wielu ludziom oczyścić ich ciała z pasożytów i robaków. Przeczytaj artykuł >>>
Daj nam o tym znać - dodaj ocenę Pobierz.
Antybiotyki na zapalenie zatok: ceftriakson, cefotaksym, cefazolina itp.
Ceftriakson przepisywany jest raczej rzadko, jednak zdarzają się sytuacje, w których bez niego nie można się obejść. Lek ten należy do grupy antybiotyków cefalosporynowych i jest dość nowym narzędziem, a zatem bardziej skutecznym w zwalczaniu bakterii.
Antybiotyki cefalosporynowe
Ze względu na wysoką aktywność cefalosporyn w stosunku do szerokiej gamy różnych bakterii, ta grupa antybiotyków jest stosowana w leczeniu wielu chorób zakaźnych, w tym zapalenia zatok. Zaletą takich leków jest odporność na te patogeny, które nie są podatne na leczenie penicylinami.
Cefalosporyny dzieli się na kilka pokoleń:
- Generacja is stosuje się w infekcjach zatok przynosowych i dróg oddechowych, aby zapobiec powikłaniom po operacji, z uszkodzeniem układu moczowego;
- ІІ generacja tych leków ma wysoką aktywność przeciwko drobnoustrojom, które powodują zakażenie przewodu pokarmowego;
- Pokolenie is jest najbardziej nowym środkiem działającym na te mikroorganizmy, które nie są podatne na leczenie lekami pokolenia І i ІІ.
Lekarstwa generacji III stosuje się w przypadkach, gdy inne antybiotyki są bezsilne. Ale jednocześnie mają bardziej poważne skutki uboczne. Ponadto, jeśli pacjent ma alergię na penicyliny, taka sama reakcja jest możliwa dla cefalosporyn, ponieważ struktura tych leków jest pod wieloma względami podobna.
Ceftriakson
Nie zawsze z rozpoznaniem zapalenia zatok Ceftriakson jest stosowany w leczeniu. Lek ten należy do trzeciej generacji digalosporyn i jest przepisywany tylko w ciężkich, zaawansowanych przypadkach lub po zastosowaniu zabiegu chirurgicznego. W tym przypadku celem przyjęcia jest zapobieganie reprodukcji patogennej flory.
Ceftriakson jest dostępny w postaci proszku do przygotowania iniekcji: dożylnej lub domięśniowej. Doskonała penetracja umożliwia przejście antybiotyku do mleka matki. Dlatego, biorąc go do kobiet w ciąży i karmiących piersią jest przeciwwskazane.
Przy długotrwałym leczeniu ceftriaksonem można obserwować odkładanie się piasku w nerkach lub pęcherzu moczowym. Często na końcu przebiegu pobierania piasku z organizmu uzyskuje się niezależnie, czasami specjalne leki są przepisywane do jego usuwania.
Należy również pamiętać, że ten antybiotyk może wpływać na niektóre składniki krwi, dlatego należy go regularnie brać do analizy podczas leczenia.
Cefotaksym
Cefotaksym należący do trzeciej generacji cefalosporyn jest bardzo silnym lekiem. Nie tylko blokuje reprodukcję bakterii, ale także niszczy czynniki wywołujące chorobę. Dlatego stosuje się go tylko w przypadku ciężkich chorób zakaźnych.
Cefotaksym praktycznie nie jest stosowany do zatok, zaleca się go używać w tym przypadku, jeśli pacjent cierpi na niedobór odporności. Wynika to z faktu, że w organizmie lek jest dobrze dystrybuowany, a wszystkie narządy i tkanki działają na nie.
Lek jest zabroniony w pierwszym trymestrze ciąży, laktacji, w leczeniu pacjentów z niewydolnością nerek. Jest szczególnie zalecany u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek i przewodu pokarmowego.
Cefazolin
Z grupy antybiotyków cefalosporynowych cefazolina jest najczęściej przepisywana na zapalenie antritis. Należy do pierwszej generacji leków, czyli dobrze radzi sobie z patogenami atakującymi zatoki przynosowe i ma mniej skutków ubocznych niż nowsze leki.
Występuje znacząca wada leku - gdy podaje się domięśniowo lek, pacjent doświadcza bardzo silnego bólu. Dlatego cefazolinę często przepisuje się novokainą (środkiem do znieczulenia miejscowego). Mieszaniny tej nie należy podawać dzieciom w wieku poniżej 18 lat, chociaż sam antybiotyk nie jest zalecany do leczenia dzieci w wieku poniżej 1 miesiąca.
W przeciwieństwie do swoich naśladowców cefazolina po podaniu utrzymuje się w ciele nawet przez 12 godzin. To może znacznie zmniejszyć liczbę leków na dzień.
Cyprofloksacyna
Cyprofloksacyna jest antybiotykiem z grupy fluorochinolinowej. Ze względu na to, że ma aktywne działanie przeciwko szerszemu zakresowi chorobotwórczych mikroorganizmów, lek jest często stosowany w leczeniu zapalenia zatok.
Gdy sinus cyprofloksacyna jest stosowany w postaci zastrzyków, dożylnie (przez kroplówkę) i doustnie. Ponadto, główny środek może być podawany domięśniowo, a gdy objawy choroby są osłabione, zastrzyki są zastępowane tabletkami.
Lek stosuje się również w stanach zapalnych:
- układy oddechowe, trawienne i narządów ustnych;
- układ moczowy;
- śluz i powłoki skórne;
- organy ruchu.
Pacjenci przyjmujący cyprofloksacynę oraz leki na jej podstawie powinni pamiętać o następujących kwestiach:
- takie tabletki należy przyjmować z pełną szklanką wody;
- ściśle przestrzegać schematu leczenia i schematu; jeśli dawka została pominięta, wówczas następujące podwojenie jest surowo zabronione;
- w okresie leczenia używać płynów co najmniej 1,5 l / dobę;
- unikać ekspozycji na słońce i promienie ultrafioletowe w trakcie całego kursu i co najmniej 3 dni po zakończeniu leczenia.
Tsiprolet i Tsifran
Substancją czynną ciproletu i cyfranu jest ciprofloksacyna. Dlatego działanie i stosowanie tych antybiotyków są takie same. Ciprolet na zatokę stosuje się w postaci tabletek lub roztworu do podawania dożylnego. W sprzedaży są krople tego leku, ale są używane tylko w leczeniu chorób oczu.
Zaleca się, aby w przypadku zapalenia zatok stosować cyfrowo zapalenie zatok u pacjentów kontrolujących różne mechanizmy, w tym również pojazdy, w trakcie leczenia. Działanie leku znacznie zmniejsza reakcję osoby.
Ten antybiotyk jest zabroniony dla dzieci w wieku poniżej 18 lat, ponieważ może prowadzić do poważnych chorób nieukształtowanego układu kostnego.
Biseptol
Jeśli organizm nie dostrzega żadnego z antybiotyków (ich odbiór towarzyszy ciężkim alergiom), to często biseptol jest przepisywany na zapalenie zatok. Zasadniczo jest przepisywany w postaci tabletek, a reżim leczenia zależy od ciężkości choroby, wieku pacjenta, masy ciała (u dzieci). W niektórych przypadkach lek można wstrzykiwać.
Substancja czynna leku Biseptol nie jest zdolna do "zwalczania" szkodliwych mikroorganizmów, ale lek jest w stanie przerwać ich procesy życiowe. Ponadto, stosowanie leku "zmusza" organizm do aktywnego wytwarzania substancji, które hamują reprodukcję mikroorganizmów, tj. Walcz z chorobą.
Jeśli twoje zdrowie jest drogie i chcesz jak najszybciej wyleczyć zapalenie zatok, nie powinieneś angażować się w przepisywanie antybiotyków i innych narkotyków. Tylko lek wybrany przez specjalistę przyspieszy powrót do zdrowia bez powodowania poważnych skutków ubocznych.
Antybiotyk cefazolinowy i cechy jego zastosowania
Antybiotyk cefazolinowy i cechy jego zastosowania
Cefazolina jest lekiem przeciwbakteryjnym z grupy cefalosporyn pierwszej generacji. Jest to antybiotyk o szerokim spektrum działania, dlatego jest stosowany w leczeniu różnych chorób zakaźnych, jeśli są one spowodowane przez drobnoustroje wrażliwe na jego działanie, w tym często przepisywany w leczeniu zapalenia oskrzeli.
Cefazolin: instrukcje użytkowania
Antybiotyk Cefazolina zwalcza bakterie
Antybiotyk Cefazolin działa na patogeny, niszcząc ich ściany komórkowe i powodując w ten sposób śmierć tych bakterii.
W przeciwieństwie do innych leków, cefalosporyn pierwszego pokolenia, ma niski toksyczny wpływ na organizm, dlatego jest preferowany przy wyborze środka przeciwbakteryjnego.
Wrażliwy na działanie cefazoliny staphylococcus (złoty i naskórkowy), niektóre rodzaje paciorkowców, jelitowych i hemofilnych prątków, salmonelli, shigella, a także krętków, treponemy, leptospira.
Jednak w każdym przypadku choroby konieczne jest sprawdzenie wrażliwości patogenu na Cefazolin, ponieważ z czasem i przy częstym stosowaniu antybiotyków mogą pojawić się odporne na to mikroorganizmy.
Cefazolinę stosuje się wyłącznie w postaci roztworów do iniekcji i infuzji domięśniowych i dożylnych, ponieważ gdy lek ten przyjmuje się doustnie w postaci tabletki, ulega szybkiemu zniszczeniu pod wpływem soku żołądkowego i nie ma czasu na wchłonięcie go do krwi.
Cefazolina szybko przenika przez prawie wszystkie narządy i tkanki ciała (skóra, tkanki miękkie, stawy, jama brzuszna, ucho środkowe, nerki, drogi moczowe, drogi oddechowe itp.). Lek ten jest eliminowany z organizmu przez nerki prawie całkowicie w ciągu dnia.
O niepożądanych reakcjach organizmu na działanie tego leku, są głównie pewne naruszenia przewodu pokarmowego (nudności, wymioty, biegunka, bóle w jamie brzusznej) i reakcje alergiczne organizmu (szczególnie gdy organizm jest wrażliwy na penicyliny). W rzadkich przypadkach występują reakcje z innych układów organizmu (zawroty głowy, bóle stawów, skurcze).
Cefazolina jest przeciwwskazana w przypadku wystąpienia reakcji alergicznej na inne leki z grupy cefalosporyn, a także podczas ciąży i karmienia piersią.
Spektrum reakcji niepożądanych ciała i przeciwwskazań do otrzymywania cefalosporyny nie jest bardzo szerokie, więc możemy stwierdzić, że toksyczność tego środka jest niska w porównaniu z innymi.
Wskazania do stosowania
Lek ma szeroki zakres zastosowań.
Cefazolina jest stosowana w praktyce terapeutycznej w leczeniu chorób zakaźnych różnych narządów i układów organizmu człowieka.
Aby leczenie zakończyło się powodzeniem, przed przepisaniem leku prowadzi się badania mikrobiologiczne w celu identyfikacji patogenu i jego wrażliwości na ten antybiotyk.
Lista chorób
- ostre, przewlekłe zapalenie oskrzeli i ich powikłania
- bakteryjne zapalenie płuc
- zapalenie ucha
- zapalenie migdałków
- mastoiditis
- ostre i przewlekłe odmiedniczkowe zapalenie nerek, zapalenie pęcherza moczowego, zapalenie cewki moczowej
- zapalenie gruczołu krokowego
- rzeżączka, kiła
- różyczki, carbuncles, zakażona gangrena, infekcje skóry
- infekcje dróg żółciowych
- infekcje układu rozrodczego, w tym po operacji
- sepsa
- zapalenie otrzewnej
Cefazolin jest przepisywany w celu zapobiegania powikłaniom pooperacyjnym na różnych narządach i tkankach organizmu.
Cefazolinę z powodzeniem stosuje się w leczeniu wyżej wymienionych chorób zapalnych, pod warunkiem, że patogenne mikroorganizmy są na nią podatne.
Cefazolin Recenzje
Cefazolina jest skutecznym i silnym antybiotykiem. Dlatego też przegląd jego stosowania w leczeniu różnych chorób jest pozytywny. Często lekarze przepisują ten lek przeciwbakteryjny, gdy leczenie antybiotykami z innej grupy nie dało pozytywnych rezultatów.
Po zastosowaniu Cefazoliny poprawa następuje niemal natychmiast. Ludzie zdołali przezwyciężyć zarówno ostre infekcje, jak i długotrwałe choroby, gdy przyjmowanie innych antybiotyków nie przyniosło oczekiwanych rezultatów.
Efekty uboczne nie zawsze pojawiają się.
Wielu zauważa brak zauważalnych skutków ubocznych stosowania antybiotyku Cefazolina. Najczęściej dochodzi do naruszenia fotela, które jest tymczasowe i po zakończeniu kuracji z przywróconym lekiem.
Główną wadą przyjmowania Cefazoliny, wielu twierdzi, jest bardzo bolesne domięśniowe wstrzyknięcie leku i tworzenie pieczęci w miejscu zastrzyków.
A ponieważ kuracja narkotykowa trwa długo (od 7 do 14 dni), to dla niektórych osób następnym wstrzyknięciem antybiotyku jest mąka.
Korzyści z narkotyków
- skuteczność leku jest warta trochę cierpliwości
- zgodnie z zasadami podawania leku i przemianami w miejscu wstrzyknięcia, można zmniejszyć zastrzyki bólu
Bolesność jest prawdopodobnie jedynym niepożądanym punktem zauważonym przez ludzi używających Cefazolin do leczenia.
Rzadko zdarzają się recenzje osób, które musiały przerwać leczenie Cefazoliną z powodu reakcji alergicznej na ten lek. Reakcje alergiczne są efektem ubocznym cefazoliny, więc mogą wystąpić przypadki ich wystąpienia.
Rzadko występuje brak pozytywnej dynamiki w leczeniu po przyjęciu Cefazoliny. To prawda, ludzie mówią, że nie przeprowadzono badań patogenów pod względem ich wrażliwości, więc jest prawdopodobne, że ich choroby były spowodowane przez mikroorganizmy oporne na ten antybiotyk.
Pozytywne opinie na temat tego leku przeważają nad negatywnymi, co pozwala stwierdzić, że jest niewątpliwie skuteczny.
Analogi
Istnieje wiele analogów Cefazoliny
Analogi Cefazoliny można uznać za leki, które są oparte na tym samym aktywnym składniku - Cefazolinie (który, nawiasem mówiąc, jest międzynarodową nazwą tego leku).
Podobne środki różnią się nazwami i są wytwarzane przez różne firmy farmaceutyczne, krajowe i zagraniczne.
Nazwa niektórych analogów zawiera wskazanie substancji czynnej:
- Cefazolin-AKOS
- Cefazolin-Sandoz
- Cefazolin-Elf
- Cefazolin-Ferein
- Cefazolin-Biohemi
- Sól sodowa cefazoliny
Nazwy pozostałych w dźwięku nie są powiązane z aktywnym komponentem:
Wszystkie te leki są przeznaczone do podawania domięśniowego i dożylnego, mają takie samo spektrum działania, wskazania i sposób podawania. Mogą różnić się jedynie jakością i ceną, które zależą od producenta.
Jeśli weźmiemy pod uwagę antybiotyki z 1. generacji grupy cefalosporyn jako analogi. następnie możesz określić następujące leki, które będą się nieznacznie różniły w zależności od wskazań i metody aplikacji:
- Cefaleksyna (granulki, kapsułki, proszek i tabletki)
- Cefalotin (proszek)
- Ecocephron (kapsułki)
W każdym razie powinieneś skupić się na przepisie lekarza prowadzącego i nie spontanicznie zastępować jednego leku drugim.
Jak umieścić zastrzyki?
Antybiotyk cefazolinowy podaje się domięśniowo lub dożylnie, wstępnie rozcieńczając proszek znajdujący się w ampułce z wodą do wstrzykiwań, roztworami novokainy lub lidokainy.
Roztwór tego leku należy przygotować bezpośrednio przed podaniem. Dożylne wstrzyknięcia sugerują powolne (w ciągu 3-5 minut) podawanie leku w dawce nie większej niż 1 g. Jeśli dawka jest większa, należy zastosować wstrzyknięcie kroplówki (co najmniej 30 minut).
Zastrzyki są umieszczane w niektórych częściach ciała.
Wstrzyknięcia domięśniowe wykonuje się z przodu iz boku uda, pośladek, bark. abdominals. Ze względu na ból wstrzyknięcia i częste powstawanie w miejscu wstrzyknięcia preparatu zagęszczającego, konieczne jest przemiananie obszarów jego wstrzyknięcia.
W przypadku iniekcji domięśniowych proszek cefazoliny najczęściej rozcieńcza się roztworami lidokainy lub nokainy w celu łagodzenia bólu.
Aby to zrobić, najpierw zebrać wymaganą ilość leku znieczulającego w strzykawce i dodać wymaganą dawkę do proszku Cefazoliny.
Przed rozpoczęciem iniekcji należy poczekać, aż proszek całkowicie się rozpuści. Roztwór powinien być klarowny, bez zanieczyszczeń. Lekki żółtawy odcień roztworu jest normalny.
Miejsce wstrzyknięcia należy zdezynfekować. Zastrzyki należy wykonywać czystymi rękoma i sterylną strzykawką do jednorazowego użytku. Po zbiorze roztworu w strzykawce konieczne jest uwolnienie powietrza.
Igła jest wprowadzana do mięśnia tak głęboko, jak to możliwe, aby lek nie wpadł do warstwy podskórnej. Wprowadzenie jest bardzo powolne - 3-5 minut.
Dawkowanie, częstotliwość dnia i czas trwania iniekcji określa lekarz prowadzący. Ale zgodnie z instrukcjami, czas trwania leczenia nie może być krótszy niż 5 dni, ponieważ patogenne bakterie nie umrą w krótkim czasie.
Przyczyny zapalenia oskrzeli
Jednym ze wskazań do przepisania Cefazoliny jest ostre lub przewlekłe zapalenie oskrzeli. Zapalenie oskrzeli to zapalenie błon śluzowych oskrzeli, które jest siecią rur o różnych średnicach, które splątają płuca i przenoszą do nich tlen. Naruszenie przewodnictwa oskrzeli prowadzi do zaburzenia krążenia tlenu w ciele.
Ostre zapalenie oskrzeli to dość długotrwała choroba, której leczenie wynosi średnio 3 tygodnie - miesiąc. Nieleczony zapalenie oskrzeli nie ustępuje, ale uspokaja się i może przekształcić się w postać przewlekłą.
Przewlekła postać choroby charakteryzuje się wieloma okresami zaostrzenia. Diagnozę tę podejmuje się, jeśli dana osoba jest chora przez rok w ilości nie krótszej niż 3 miesiące, a więc trwa dłużej niż 2 lata.
Zapalenie oskrzeli często jest powikłaniem grypy lub ARVI.
Najczęściej zapalenie oskrzeli ma charakter wirusowy, rozwija się po ostrej infekcji wirusowej dróg oddechowych lub grypie. W tym przypadku górne oskrzela są zwykle w stanie zapalnym (największe rurki).
Zapalenie oskrzeli może być spowodowane zakażeniem bakteryjnym. Ale infekcja bakteriami może łączyć wirusowe zapalenie oskrzeli, co zdarza się znacznie częściej.
Wdychanie dymu tytoniowego bezpośrednio (podczas palenia) lub bierne (gdy osoba jest blisko palacza) jest również częstą przyczyną zapalenia oskrzeli.
Palacze często przyjmują kaszel za pewnik, nieświadomi, że choroba od dawna przekształciła się w postać przewlekłą.
Istnieje ryzyko częstych chorób zapalenia oskrzeli, jeżeli pracy osoby towarzyszy wdychanie pyłu i toksycznych substancji lotnych.
Ryzyko zapalenia oskrzeli wzrasta wraz z osłabieniem odporności immunologicznej organizmu z powodu innej choroby lub niedostatecznego spożycia witamin i minerałów.
Dokładniejsza przyczyna zapalenia oskrzeli określi lekarza, zalecając konieczne badanie chorego.
Objawy i diagnoza
Głównym objawem zapalenia oskrzeli jest kaszel. Ale nawet na 1-2 dni przed pojawieniem się człowieka może czuć osłabienie, zmęczenie nadmiernej może nieznacznie wzrosnąć temperatura w głębi mostka może powodować nasilenie uczucia dyskomfortu i pieczenie.
Kaszel na początku zapalenia oskrzeli jest zawsze suchy.
Początkowo kaszel jest suchy i bolesny. Po atakach takiego kaszlu, osoba doświadcza bólu w podbrzuszu i mięśniach brzucha.
Z biegiem czasu suchy kaszel staje się produktywny, czyli plwocina zaczyna się rozdzielać. Mokry kaszel jest dobrym znakiem. Jest to usunięcie plwociny, która pomaga oczyścić światło oskrzeli.
Flegma może być przezroczysta i może przybrać żółtawy lub zielonkawy odcień. Ten kolor plwociny wskazuje na wstąpienie zakażenia bakteryjnego.
Oprócz powyższego mogą wystąpić trudności w oddychaniu i świszczący oddech. Temperatura ciała może wzrosnąć, ale czasami zapalenie oskrzeli przebiega bez tego objawu.
Konieczne jest skonsultowanie się z lekarzem na najwcześniejszych etapach choroby, aż stan zapalny przejdzie do najmniejszych oskrzeli - oskrzelików. To już jest powikłanie choroby, ale zapalenie może wpływać na płuca, powodując zapalenie płuc.
Lekarz przepisuje środki diagnostyczne. Rozpoznanie rozpoczyna się od słuchania okolicy płuc. W przypadku zapalenia oskrzeli może wystąpić rozlane świszczący oddech.
Aby potwierdzić diagnozę, można przypisać badanie rentgenowskie. Aby określić patogen i jego wrażliwość na środki przeciwbakteryjne, zaleca się analizę plwociny.
Im szybciej pacjent trafi do placówki medycznej, tym szybciej rozpocznie się leczenie, co oznacza, że ryzyko powikłań tej choroby będzie się zmniejszać.
Leczenie i zapobieganie zapaleniu oskrzeli
Lekarz zalecił leczenie zapalenia oskrzeli, w oparciu o objawy, które pojawiły się w czasie zwracania się do niego, oraz z wyników pomiarów diagnostycznych.
W celu wywołania plwociny zaleca się mukolityki. Przyczyniają się do wypływu plwociny ze ścian oskrzeli i jej usunięcia na zewnątrz (Mukaltin, Lasolvan, ACC, Ambroxol itp.). Wraz z przyjmowaniem tych leków konieczne jest przestrzeganie reżimu obfitego, ciepłego picia. Z powodu braku płynów w ciele, plwocina będzie grubsza, a jej wydajność będzie trudna.
W leczeniu zapalenia oskrzeli ważne jest, aby podnieść mechanizmy obronne organizmu.
Aby zwalczyć chorobę, lekarz przepisuje środki do podniesienia odporności, ponieważ często zapalenie oskrzeli występuje, gdy brak jest własnych mechanizmów obronnych organizmu. Zwykle jest to leczenie oparte na interferonie.
Środki przeciwgorączkowe są przepisywane w razie potrzeby, jeśli choroba przebiega z gorączką. Jednym z warunków szybkiego odzyskiwania jest zgodność z trybem złoża lub pół-złoża. Tego wymogu nie należy lekceważyć. Zapalenie oskrzeli, przenoszone "na stopy", jest obarczone komplikacjami lub przejściem do chronicznej fazy.
Decyzja dotycząca leczenia środków przeciwbakteryjnych na podstawie lekarz wykonuje się badanie mikrobiologiczne plwociny, gdy wiadomo, że czynnikiem sprawczym choroby - patogenne bakterie i istnieją dowody na jego wrażliwość grup antybiotyków. Zwykle leczenie antybiotykami rozpoczyna się po 5-7 dniach od wystąpienia choroby.
Jeśli lekarz uzna to za konieczne, leczenie uzupełniają inhalacje, fizjoterapia, masaż. fizykoterapia.
Leczenie przewlekłego zapalenia oskrzeli w okresie zaostrzenia praktycznie nie różni się od schematu stosowanego w leczeniu postaci ostrej. W przewlekłym zapaleniu oskrzeli duże znaczenie mają środki zapobiegawcze w celu uniknięcia zaostrzeń.
Zapobieganie zapaleniu oskrzeli polega na zminimalizowaniu wszystkich przyczyn, które przyczyniają się do wystąpienia tej choroby. Wzmocnienie odporności. zdrowy styl życia, jeśli to konieczne, zmień pracę z niebezpiecznymi warunkami pracy, regularne wdrażanie kompleksów fizykoterapii i ćwiczeń oddechowych.
Dowiesz się więcej o zapaleniu oskrzeli z programu Live Healthy z Eleną Malysheva.
Pacjenci z przewlekłym zapaleniem oskrzeli wykazują coroczne leczenie sanatoryjne w wyspecjalizowanych instytucjach. Zapalenie oskrzeli jest chorobą, której nie powinno się dopuszczać, co należy traktować tak poważnie, jak to tylko możliwe. Jeśli lekarz przepisuje leki przeciwbakteryjne do leczenia, na przykład Cefazolinę, należy wykonać pełny cykl wstrzyknięć. Ostre zapalenie oskrzeli należy leczyć do końca, aby nie walczyć z przewlekłą postacią tej choroby.
Zalecane lektury: http://doctoram.net
Cefazolina jest. Co to jest cefazolina?
Cefazolina (łac. Cefazolina) jest antybiotykiem cefalosporyn pierwszej generacji.
Właściwości farmakologiczne
Cefazolina - antybiotyk cefalosporyn pierwszej generacji. Działanie bakteriobójcze. Ma szeroki zakres działania przeciwdrobnoustrojowego. Aktywna wobec Gram-dodatnich (Staphylococcus spp. I bez wytwarzania penicylinazy szczepów produkujących, Streptococcus spp., Pneumoncoccus Corynebacterium diphtheriae B.antracis) i drobnoustroje Gram-ujemne (N.meningitides, N.gonorrhoeae, Shigella, Salmonella, E. coli, Klebsiella). Działa również przeciwko Spirochaetaceae i Leptospiraceae. Lek nie jest skuteczny wobec P.aeruginisa, indol-dodatnich szczepów Proteus, M. tuberculosis, beztlenowych mikroorganizmów.
Po domięśniowym i dożylnym leku jest szybko absorbowany i rozprowadzany w tkankach i płynach ustrojowych, maksymalne stężenie we krwi osiąga po upływie 1 godziny i przechowywano w stężeniu terapeutycznym 8-12 godzin, łatwo przenika przez barierę łożyskową w maziowej opłucnowego i otrzewnowego wydzielin. Wydalany głównie przez nerki, powodując wysokie stężenie w moczu.
Wskazania do stosowania
choroby zakaźne, zapalne wywoływane przez wrażliwe patogenów: wsierdzia, posocznica, zapalenie otrzewnej, zakażenia dróg moczowych, dróg oddechowych, w tym kiły, rzeżączki i infekcje kości i stawów, a także w profilaktyce komplikacji pooperacyjnych.
Przeciwwskazania
Nadwrażliwość na leki z grupy cefalosporyn i inne antybiotyki beta-laktamowe. Nie przepisuj noworodka.
Instrukcje specjalne
Z ostrożnością, lek jest przepisywany pacjentom z chorobami przewodu pokarmowego (szczególnie z zapaleniem okrężnicy).
Podczas stosowania cefazoliny może wystąpić dodatni bezpośredni i pośredni test Coombsa.
Podczas stosowania cefazoliny może wystąpić fałszywie dodatnia reakcja na glukozę w moczu.
Nie ustalono bezpieczeństwa stosowania leku u wcześniaków i dzieci w pierwszym miesiącu życia.
Ciąża i karmienie piersią
W czasie ciąży lek jest przepisywany wyłącznie ze względów zdrowotnych. Cefazolina matek karmiących to jeden z najbardziej bezpiecznych antybiotyków jest słabo wchłaniany doustnie i rzeczywiście przechodzi do mleka. [1]
Interakcje z innymi lekami
Lek nie jest zalecany do stosowania jednocześnie z doustnymi lekami przeciwzakrzepowymi i diuretykami (kwas etakrynowy, furosemid).
Dawkowanie i sposób podawania
Dawkę i czas leczenia określa się indywidualnie, biorąc pod uwagę ciężkość przebiegu i lokalizację zakażenia, wrażliwość patogenu. Lek można podawać domięśniowo, dożylnie (strumień lub kroplówkę). Średnia dzienna dawka dla dorosłych wynosi 1 g, wielość wprowadzenia - 2 razy dziennie. Maksymalna dzienna dawka 6 g, częstotliwość podawania można zwiększyć do 3-4 razy dziennie.
W celu zapobiegania powikłaniom pooperacyjnym 1 g cefazoliny jest przepisywany 30 minut przed operacją; 0,5-1 g podczas zabiegu i 0,5-1 g co 6-8 godzin w ciągu dnia po operacji.
Średnia dzienna dawka dla dzieci wynosi 25-50 mg / kg masy ciała, w ciężkich przypadkach dawkę można zwiększyć do 100 mg / kg masy ciała na dobę.
Średni czas leczenia wynosi 7-10 dni. U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek schemat dawkowania cefazoliny ustalany jest z uwzględnieniem wartości klirensu kreatyniny:
Klirens osoczowy Dawka kreatyniny kreatyniny (ml / min) cefazoliny (mg%) 55