Staphylococcus to warunkowo chorobotwórcza bakteria gram-dodatnia o kulistym lub sferycznym kształcie. Około 30-35% światowej populacji jest stałymi nosicielami tego Bacillus. Patogenne gronkowce powodują szeroki zakres chorób: od łagodnych infekcji skórnych po poważne choroby z powikłaniami i wysokim odsetkiem zgonów.
Proces zapalny wpływa na układ sercowo-naczyniowy, trawienny, układowy i nerwowy. W nauce istnieje około trzy tuziny szczepów gronkowca, z których każdy ma określoną aktywność patogenetyczną i stopień agresywności.
W medycynie szczególnie interesujące są 3 gatunki Staphylococcus:
- Epidermal. Jest składnikiem normalnej mikroflory skóry. Bakterie chorobotwórcze są niebezpieczne dla osób z obniżoną reaktywnością immunologiczną, noworodków i pacjentów z rakiem.
- Złoty Ten szczep Staphylococcus jest najczęściej zlokalizowany na skórze i błonach śluzowych górnych dróg oddechowych.
- Saprofityczny Koncentruje się w cewce moczowej, powodując zapalenie pęcherza.
Funkcje terapii przeciwdrobnoustrojowej dla gronkowca
Antybiotyki są silnymi lekami, które chociaż powstrzymują rozwój infekcji w organizmie, mają wiele skutków ubocznych. Przed skorzystaniem z tej metody leczenia należy ocenić możliwe ryzyko i skonsultować się ze specjalistą.
Zaleca się stosowanie antybiotyków, jeśli infekcja rozprzestrzeniła się w organizmie i weszła do krwioobiegu. Innym obiektywnym powodem na korzyść takiego leczenia jest niedobór odporności, w którym wypada jakikolwiek składnik aparatu immunologicznego, a zdolność organizmu do wykazywania funkcji ochronnych i immunologicznych przeciwko czynnikom zakaźnym jest zakłócona.
Na pytanie, który antybiotyk gwarantuje zabicie gronkowca, niemożliwe jest udzielenie jednoznacznej odpowiedzi.
Nawet silne antybiotyki nie gwarantują stuprocentowej ulgi od gronkowca i dają tylko chwilową poprawę.
W leczeniu ropnego nekrotycznego zapalenia mieszków włosowych nawroty występują u połowy pacjentów. Co więcej, ponowne leczenie powinno być prowadzone z innymi lekami, ponieważ bakterie ropogenne mają oporność na antybiotyki. W takich przypadkach lekarze zajmujący się chorobami zakaźnymi przepisują połączenie leków.
W ostatnich latach patogenne typy gronkowców mutują i charakteryzują się zwiększoną opornością na antybiotyki. Na przykład, Staphylococcus aureus jest zdolny do rozszczepiania antybiotyków β-laktamowych specjalnym enzymem, penicylinazą. Po pozbyciu się tego rodzaju patogenów, pół-syntetyczne penicyliny i cefalosporyny drugiej i trzeciej generacji dowiodły swojej skuteczności.
Główną wadą antybiotyków jest ich brak selektywności. Po długim okresie leczenia zaburzony zostaje jakościowy i ilościowy skład mikroflory jelitowej, co prowadzi do rozwoju dysbiozy. Antybiotyki niszczą korzystne mikroorganizmy, które promują wchłanianie białek, witamin i pierwiastków śladowych, trawią pokarm, zapewniają metabolizm lipidów i neutralizują gnilne bakterie i toksyny.
Lekarz prowadzący przepisuje antybiotyki do leczenia takich poważnych chorób, jak:
- Odmiedniczkowe zapalenie nerek jest zapalnym procesem genetyki bakterii występującym w nerkach.
- Staphylococcus pneumonia to ciężkie zapalenie tkanki płucnej, w którym istnieje wysokie prawdopodobieństwo rozwoju sepsy.
- Zapalenie wsierdzia - zapalenie osierdzia - wewnętrzna wyściółka serca. Zapalenie wsierdzia ma etiologię zakaźną. Choroba charakteryzuje się wyraźnymi objawami: gorączka, duszność, ogólne osłabienie i ból w klatce piersiowej.
- Zapalenie mięśnia sercowego to proces zapalny w mięśniu sercowym, najczęściej związany z działaniem czynnika bakteryjnego;
- Zapalenie szpiku to ropny nekrotyczny proces, który wpływa na tkankę kostną;
- Sepsa to uogólniona choroba, w której lokalny proces infekcyjny staje się przyczyną całkowitej infekcji organizmu.
- Zapalenie ucha - proces zapalny, głównie z natury bakteryjny, z lokalizacją w uchu zewnętrznym, środkowym lub wewnętrznym;
- Zapalenie migdałków - zapalenie zakaźne z elementów pierścienia gardłowego.
Leki przeciwdrobnoustrojowe, zwalczające gronkowce
Penicyliny, cefalosporyny i fluorochinolony są głównymi lekami stosowanymi w leczeniu infekcji gronkowcem.
Trudność polega na tym, że istnieją oporne na metycylinę złote stifilococcus, które powodują ciężkie i trudne do leczenia choroby, takie jak sepsa i zapalenie płuc. Mikrobiolodzy nazywają to Staphylococcus aureus opornym na wiele leków. Gronkowiec oporny na metycylinę przystosował się do przeżycia w obecności dikloksacyliny, metycyliny i oksacyliny.
Środowisko medyczne jest zaniepokojone, ponieważ każdego roku liczba opornych szczepów wzrasta średnio o 10%. Dane te uzyskano podczas badań prowadzonych w Stanach Zjednoczonych Ameryki. Po spożyciu gronkowca opornego na metycylinę prawdopodobieństwo drastycznego wyniku gwałtownie wzrasta. Jednak nawet najnowsza generacja nowoczesnych leków nie gwarantuje całkowitej eliminacji patogennych bakterii.
Poznaj grupy i listy leków:
Klarytromycyna
Jest to półsyntetyczny makrolid antybiotykowy o szerokim spektrum działania. Jest odporny na wysoką kwasowość i ma dobre właściwości farmakologiczne. Na przykład oporność klarytromycyny na działanie kwasu chlorowodorowego jest sto razy wyższa niż erytromycyny, która jest pierwszym antybiotykiem, który zainicjował klasę makrolidów. Klarytromycyna przerywa syntezę białka drobnoustroju i przenika do wnętrza, niszcząc jego rdzeń.
Lek stosuje się w leczeniu piodermii i chorób zapalnych górnych dróg oddechowych: nieżytu nosa, zapalenia krtani, zapalenia błony śluzowej jamy ustnej itp. Podczas laktacji i w końcowych etapach ciąży niepożądane jest przyjmowanie antybiotyków. Leczenie silnymi antybiotykami Staphylococcus aureus przeprowadza się tylko w przypadku, gdy korzyści dla matki spadły poza potencjalne ryzyko dla płodu.
Azytromycyna
Jest to lek przeciwbakteryjny o szerokim spektrum działania związany z azalidami. Azytromycyna jest aktywnie stosowana w leczeniu chorób otolaryngologicznych. Hamuje syntezę białek, wstrzymuje wzrost i reprodukcję patogenów. Przyjmowanie podczas ciąży jest dozwolone, ale tylko pod nadzorem lekarza. Leczenie azytromycyny Staphylococcus podczas karmienia piersią jest niedopuszczalne.
Wankomycyna
Tricykliczny antybiotyk z grupy glikopeptydów idealnie nadaje się do antybakteryjnej terapii przeciwko Staphylococcus aureus. Lek praktycznie nie jest metabolizowany w organizmie człowieka.
Wankomycyna jest agresywna wobec wielu opornych szczepów, a działanie bakteriobójcze jest spowodowane hamowaniem biosyntezy ściany komórkowej patogennego drobnoustroju. Jest przeciwwskazany w pierwszym trymestrze ciąży. W późniejszych okresach przyjmuje się tylko zgodnie z istotnymi wskazaniami.
Amoksycylina
Jest to półsyntetyczna medycyna o szerokim spektrum działania, powiązana z penicylinami. Kwas w jego składzie otrzymuje się z hodowli pleśni. Te związki organiczne są wysoce aktywne przeciwko gronkowcom.
Często Amoksycylina jest przepisywana jako profilaktyka. Jego odbiór pozwala uniknąć powikłań pooperacyjnych. Wskaźnik biodostępności substancji leczniczej jest wyższy niż w przypadku większości analogów. Antybiotyk przenika przez barierę łożyskową, wyróżniając się w niewielkich ilościach mlekiem matki.
Nie zaleca się stosowania u osób poniżej 18 roku życia i osób z pewnymi chorobami wątroby.
Nie zalecane dla pacjentów z mononukleozą zakaźną; podczas nawrotu infekcji przewlekłego Epsteina-Barra i wirusa cytomegalii; w przypadku niewydolności nerek i wątroby; u pacjentów z nietolerancją beta-laktamu. Lek nie jest zgodny z alkoholem.
Linkomycyna
Środek przeciwbakteryjny z grupy linkozamidów, których działanie zależy od stężenia: działa bakteriostatycznie w małych dawkach (hamuje namnażanie się patogennych mikroorganizmów), a w dużych dawkach ma już działanie bakteriobójcze (powoduje ich śmierć).
Lincomycin to biały proszek o gorzkim smaku, który dobrze rozpuszcza się w wodzie. Antybiotyk jest przepisywany do ropnych stanów zapalnych tkanek: zapalenia tkanki łącznej i ropnia, a także zapalenia kości i szpiku. Nie można go stosować w czasie ciąży i laktacji.
Chlorowodorek linkomycyny (roztwór do podawania pozajelitowego) jest przeciwwskazany u dzieci w wieku do jednego miesiąca życia. Postać doustna leku (kapsułki) nie jest przepisywana pacjentom młodszym niż sześć lat.
Cyprofloksacyna
Antybiotyk Cyprofloksacyna o szerokim spektrum działania z grupy fluorochinolonów drugiej generacji. Jest uważany za najbardziej skutecznego przedstawiciela tej grupy leków. Cyprofloksacyna jest aktywnie stosowana w praktyce klinicznej. Antybiotyk, produkowany w postaci maści, jest przepisywany na zmiany gronkowcowe oczu.
Cyprofloksacyna jest wskazana do rehabilitacji pooperacyjnej. Przeciwwskazane u kobiet w ciąży i karmiących piersią, pacjentów w wieku poniżej 18 lat. U dzieci lek powoduje degeneracyjne uszkodzenie stawów.
Furazolidon
Antybiotyk z grupy nitrofuranów, który ma działanie przeciwdrobnoustrojowe. Aktywny w stosunku do Staphylococcus aureus w przewodzie żołądkowo-jelitowym. Przy podawaniu doustnym furazolidon charakteryzuje się dobrą absorpcją. Zarówno bakterie Gram-dodatnie, jak i Gram-ujemne są na to wrażliwe.
Przeciwwskazania do stosowania to ciąża, karmienie piersią i wiek do jednego roku.
Nifuroxazide
Lek przeciwdrobnoustrojowy o szerokim spektrum działania. Nifuroxazide jest wskazany do infekcji jelitowych. Antybiotyk jest pochodną nitrofuranu. Substancja jest krystalicznie jasnożółtym proszkiem, który jest prawie nierozpuszczalny w wodzie.
Po podaniu doustnym praktycznie nie jest wchłaniany. Przeciwwskazania - wiek poniżej dwóch miesięcy i wcześniactwo. Podczas porodu zaleca się przyjmowanie leku z wielką starannością i pod nadzorem specjalisty.
Tetracyklina
Ten bakteriostatyczny antybiotyk tetracyklinowy jest aktywny wobec wielu szczepów. Jest szeroko stosowany w stomatologii i okulistyce. Tetracyklina jest produkowana w postaci tabletek i maści.
Leczenie przeciwbakteryjne tym lekiem oznacza całkowite odrzucenie stosowania produktów mlecznych, ponieważ wpływają one na jego wchłanianie. Tetracyklina jest przeciwwskazana u dzieci poniżej ósmego roku życia, kobiet w ciąży i osób z zaburzeniami czynności wątroby.
Antybiotyki do leczenia opornych szczepów
Lewofloksacyna i roksytromycyna są głównymi lekami stosowanymi w leczeniu opornych szczepów gronkowca. Lewofloksacyna jest antybiotykiem trzeciej generacji należącym do fluorochinolonów. Jest wskazany w przypadku zapalenia płuc gronkowcowego, gruźlicy, zapalenia zatok i odmiedniczkowego zapalenia nerek.
Podobnie jak wszystkie preparaty fluorochinolowe, jest dość toksyczny.
Nie dotyczy leczenia pacjentów:
- w wieku poniżej 18 lat;
- kobiety w ciąży i karmiące piersią;
- z niedokrwistością hemolityczną, epilepsją, chorobami stawów i więzadeł.
Z ostrożnością przepisuje się pacjentom w podeszłym wieku, ze względu na związany z wiekiem spadek czynności nerek.
Roksytromycyna jest pochodną erytromycyny. Jest przepisywany jako profilaktyka zapalenia opon mózgowych dla osób mających kontakt z pacjentami. Roksytromycyna jest skuteczna w przypadku infekcji górnych i dolnych dróg oddechowych, skóry i tkanek miękkich, dróg moczowych itp.
Leczenie tymi lekami jest możliwe tylko przy dokładnym określeniu patogenu. Przebieg leczenia wynosi co najmniej 5 dni. Po jego zakończeniu zaleca się przeprowadzenie analizy bakteryjnej potwierdzającej wyniszczenie patogennego gronkowca.
Pamiętaj, aby obejrzeć wideo:
Antybiotykowe reguły dotyczące infekcji gronkowcami
Szanse na pomyślny wynik leczenia wzrastają wraz z odpowiednim stosowaniem antybiotyków.
- Nie wszystkie antybiotyki przeciwko Staphylococcus aureus są dostępne na receptę, ale nie oznacza to, że możesz sam przepisać lek. Przed zażyciem tak silnych leków konieczne jest postawienie diagnozy: test koagulazy, ogólne badania krwi i moczu oraz kultury bakteriologicznej.
Długoterminowe kursy antybiotykoterapii prowadzone są pod obowiązkową kontrolą badania krwi, ogólnego i biochemicznego (monitorowanie czynności nerek i wątroby). - Ścisłe przestrzeganie dawkowania. Wymagana ilość leków jest określana tylko przez lekarza prowadzącego. Pacjent, nawet z widoczną poprawą, nie może być w żaden sposób zredukowany, tak aby stężenie leku we krwi nie zmniejszyło się. Przerywanie leczenia jest niebezpieczne, ponieważ bakterie zaczynają się rozwijać. Zaniedbanie tych zaleceń jest obarczone występowaniem powikłań: od osławionej dysbakteriozy do zaburzeń wątroby i nerek.
- Minimalny przebieg antybiotykoterapii wynosi 7 dni. W ciężkich przypadkach czas trwania kursu może wynieść kilka tygodni.
- Uważnie przeczytaj instrukcje. Przyjmowanie różnych antybiotyków anty-staphylococcus różni się częstotliwością, która jest zapisana we wskazaniach do stosowania. Niektóre antybiotyki są przyjmowane raz dziennie, a inne - do 5 razy dziennie. Częstotliwość podawania zależy od szybkości wydalania leków.
- Dietetyczna korekta diety podczas terapii przeciwdrobnoustrojowej. Niektóre pokarmy zwiększają wchłanianie leków lub zakłócają ich wchłanianie. Zabrania się spożywania mleka, słodyczy, babeczek, soków, jogurtów. Antybiotyków nie należy myć wodą sodową, mocną herbatą lub kawą. Alkohol jest również surowo zabroniony. Sorbenty i leki zobojętniające poziom wyrównują działanie antybiotyku.
- Uważane ograniczenia wiekowe. Niektóre antybiotyki dla Staphylococcus aureus u dorosłych są zabronione w pediatrii.
Alternatywne zabiegi
W przypadku łagodnej choroby można stosować następujące leki:
- Lizaty bakteryjne promują aktywną produkcję przeciwciał przeciwko gronkowcom. Są bezpieczne, nie uzależniające i nie mają skutków ubocznych. Wysoki koszt to ich główna wada.
- Toksoid gronkowcowy tworzy odporność antyfiolokokową, zmuszając organizm do walki nie tylko przeciwko bakteriom, ale także przeciwko jego toksynom. Anatoksyna jest wstrzykiwana przez 10 dni.
- Staphylococcus vaccination dozwolone jest od szóstego miesiąca życia. Toksoid gronkowcowy to zneutralizowana i oczyszczona toksyna gronkowca. Dzięki wprowadzeniu przyczynia się do tworzenia swoistych przeciwciał przeciwko egzotoksynom wytwarzanym przez gronkowce. Odpowiedni dla dzieci powyżej pierwszego roku życia. Szczepienia stosuje się zgodnie z planem dla pracowników rolnych i sektora przemysłowego, pacjentów chirurgicznych i dawców. Częstotliwość podawania i przerwy między nimi zależą od celu szczepienia.
- Ekstrakt z aloesu to świetny sposób na pozbycie się gronkowca. Roślina lecznicza jest silnym naturalnym środkiem pobudzającym, który wzmacnia funkcje ochronne organizmu i ułatwia stan pacjenta. Aloe vera jest skuteczny w leczeniu krostek ziołowych. Usuwa obrzęki, likwiduje ból i wspomaga regenerację tkanek.
- Galavit jest lekiem immunomodulującym o działaniu przeciwzapalnym, dobrze sprawdzonym w zwalczaniu opornych szczepów gronkowca. Ma złożony efekt, zwiększając ochronne funkcje organizmu i niszcząc patogeny. Jest produkowany w postaci proszku, w celu przygotowania roztworu do wstrzykiwań domięśniowych (stosowanych u pacjentów powyżej 18 lat), w postaci tabletek oraz w postaci czopków do podawania doodbytniczego. Galavit dopuszczony do użytku przez 6 lat. Nie przepisany dla kobiet w ciąży i karmiących piersią.
- Chlorophyllipt jest lekiem antyseptycznym, który łagodzi stany zapalne i zawiera mieszaninę chlorofili z liści eukaliptusa. Słabo stężony roztwór podaje się doustnie z infekcjami jelitowymi. Do leczenia skóry przygotuj roztwory o wyższym stężeniu leku. Chlorophyllipt jest przeznaczony dla dorosłych i dzieci powyżej 12 lat.
Czy wiesz, że staph jest jedyną przyczyną trądziku lub trądziku?
Wybór antybiotyków dla gronkowców: zasady doboru leków do leczenia infekcji
W tym artykule omówimy antybiotyki dla gronkowców, a także inne sposoby leczenia tej choroby. Wielu dorosłych i dzieci pobiera próbkę gronkowców, aby uzyskać wstęp do miejsc pracy i miejsc szkoleniowych, jednak niewiele osób wie, czym jest ta choroba i dlaczego jest tak niebezpieczne. Zapoznamy czytelnika z głównymi cechami choroby i zasadami jej leczenia.
Czym jest gronkowiec
Staphylococcus jest nazywany warunkowo patogennym mikroorganizmem o sferycznym kształcie, który żyje w koloniach własnego gatunku. W normalnym stanie odporności gronkowce żyją w ludzkim ciele bez wywoływania jakichkolwiek reakcji patologicznych, ale ze zmniejszeniem odporności mogą powodować zakaźne uszkodzenie narządów i tkanek. Cztery gatunki tej bakterii mogą być niebezpieczne dla ludzi:
- Saprofityczny gronkowiec;
- Hemolityczny Staphylococcus;
- Epidermal Staphylococcus;
- Staphylococcus aureus.
Według statystyk medycznych, do 35% światowej populacji jest stałymi nosicielami tej bakterii. W tym samym czasie zakres chorób wywołanych przez gronkowce mieści się w zakresie od małych zmian skórnych do ciężkich stanów patologicznych o wysokim ryzyku zgonu.
Różne rodzaje bakterii powodują uszkodzenia różnych części ciała. Na przykład, saprofityczny gronkowiec zwykle wypełnia cewkę moczową, a gdy hipotermia (i następująca po niej obniżona odporność) jej niekontrolowane rozmnażanie powoduje zapalenie pęcherza. Hemolityczny gronkowiec może wpływać na różne narządy i układy, często bakterie tego gatunku powodują ropne zapalenie. Naskórkowy gronkowiec zwykle występuje w niewielkich stężeniach na skórze, ale może być poważnie dotknięty u osób o osłabionej odporności. Staphylococcus aureus najczęściej atakuje skórę i błony śluzowe górnych dróg oddechowych.
Tak więc termin "gronkowiec" można rozumieć jako różne patogenne organizmy, które powodują zakaźne zmiany w ciele. Wszystkie gronkowce należą do organizmów Gram-dodatnich, więc ich wrażliwość na antybiotyki jest w dużej mierze taka sama, ale dla każdego gatunku istnieją własne niuanse leczenia lekami.
Jak leczyć gronkowca
Staphylococcus to bakterie, więc jedynym skutecznym sposobem ich zniszczenia jest leczenie antybiotykami. Jednak podejmując decyzję o niezbędnej terapii, zasada "oczekiwana korzyść jest większa niż prawdopodobna szkoda". Faktem jest, że antybiotyki mają negatywny wpływ na organizm pacjenta, zwłaszcza na wątrobę, a łagodne infekcje gronkowcowe można wykonać bez nich, gdy oczyszczają dotknięty obszar i wzmacniają układ odpornościowy.
Antybiotyki stosowane w leczeniu są konieczne, jeśli istnieje bezpośrednie zagrożenie dla życia pacjenta: na przykład na twarzy, w gardle i głowie pojawiają się krostkowe zmiany, czyli w bliskiej odległości od mózgu lub jeśli występują oznaki zakażenia krwi. Ponadto leczenie antybiotykami jest uzasadnione w rozwoju zapalenia płuc i zapalenia wsierdzia, zapalenia kości i szpiku.
Aby określić rodzaj infekcji i przepisać lek, nie wystarczy ocenić objawy patologii, ponieważ w różnych chorobach mogą być podobne. Leczenie gronkowców należy rozpocząć w hodowli bakteryjnej.
Aby wyprodukować bakposeva, pobiera się próbkę z miejsca zakażenia - na przykład, rozmaz z gardła jest przyjmowany w gronkowcu w gardle, jeśli zmiana jest obserwowana na skórze - pobrano wymaz z miejsca ropnia. Próbkę moczu, śliny, krwi, nasienia, płynu mózgowo-rdzeniowego i innych płynów ustrojowych można również wykorzystać do analizy.
Po pobraniu oznaczenia hodowlę bakteryjną wysiewa się w pożywce, w wyniku czego staje się możliwe określenie specyficznego rodzaju patogenu, a także określenie, który antybiotyk będzie najbardziej skuteczny do jego zniszczenia. Ważne jest, aby zebrać najbardziej kompletną historię pacjenta, ponieważ Ze wszystkich leków, na które patogen jest wrażliwy, wybrano ten, który pacjent nie wykorzystał w ostatnich latach jego życia. Odbywa się to w celu uniknięcia tworzenia się niewrażliwych szczepów bakterii w wyniku uzależnienia.
Podstawowe zasady antybiotykoterapii
Ważne jest, aby zrozumieć, że antybiotyki dla Staphylococcus są jedynymi środkami, które mogą zniszczyć patogen. Jednak przy leczeniu tymi lekami ważne jest jednoczesne wzmocnienie odporności organizmu, dlatego wskazane jest prowadzenie kompleksowej terapii, w tym kompleksów witaminowych i innych środków wzmacniających układ odpornościowy.
Nie można wskazać, który lek działa lepiej niż inne, ponieważ Bakterie to organizmy, które nieustannie mutują, zdobywają oporność na niektóre leki i tracą na innych. Dlatego tak ważne jest, aby przeprowadzić wstępne spiętrzenie wody w celu wybrania odpowiedniego składnika aktywnego do przepisania leczenia.
Oprócz antybiotyków, w przypadku infekcji gronkowcami stosuje się procedurę lokalnej rehabilitacji. Można go jednak stosować tylko wtedy, gdy zmiana jest niewielka, a odporność organizmu jest względnie zachowana - na przykład z niewielkimi wysypkami na skórze.
Sanitacja może być również stosowana jako profilaktyczna, jeśli infekcja dotyczy tego samego obszaru - na przykład błony śluzowej gardła lub nosa, ale tylko wtedy, gdy pacjent jest nadal zdrowy. Przy pierwszym objawie zakażenia należy rozpocząć leczenie antybiotykami.
Do lokalnych warunków sanitarnych odpowiednie są takie leki, jak żel z aloesem, wywar z dziurawca, roztwór furatsiliny, kwas borowy, roztwory nadmanganianu potasu lub niebieskiego, fucorcyna, olej z witaminy A. W zależności od lokalizacji można wybrać różne sposoby lepiej skonsultować się z lekarzem.
Toksoid gronkowcowy
Toksoid gronkowcowy nie jest antybiotykiem przeciwko gronkowcom, ale swoistym immunomodulatorem stosowanym w leczeniu zakażeń gronkowcami. Stosuje się go razem z leczeniem antybiotykami w celu jednoczesnego zniszczenia czynnika wywołującego chorobę i wytworzenia przeciwko niemu odporności.
Anatoksyna jest produktem bakterii uprawianych w laboratorium, która stymuluje odpowiedź immunologiczną po wstrzyknięciu do organizmu. W ten sposób zwiększa się odporność i walczy z już istniejącymi chorobotwórczymi koloniami gronkowcowymi. Negatywnym skutkiem tego narzędzia jest raczej wysokie prawdopodobieństwo wystąpienia reakcji alergicznych, jak również przejściowy wzrost temperatury i złe samopoczucie po wprowadzeniu pierwszego zastrzyku.
Klarytromycyna
Klarytromycyna jest antybiotykiem do leczenia gronkowców należących do grupy makrolidów. Jest szczególnie skuteczny w walce ze Staphylococcus aureus w gardle. Lek przenika przez ochronną ścianę bakterii, niszcząc jej rdzeń, a przez to niszcząc. Klarytromycynę można stosować w leczeniu zakażeń górnych dróg oddechowych i gardła, a także w chorobach krostkowych skóry i tłuszczu podskórnego.
Ograniczenia w stosowaniu tego leku to niewydolność wątroby, ponieważ lek odnosi się do hepatotoksycznego. Z tego samego powodu nie zaleca się stosowania go u pacjentów z wyczerpaniem, dzieci poniżej 6 miesięcy. W czasie ciąży stosuje się go tylko w przypadkach skrajnej konieczności, a od karmienia piersią w momencie przyjęcia zaleca się odmowę.
Podczas odbioru mogą występować dość silne działania niepożądane, takie jak zawroty głowy, bezsenność, wysypka skórna, nudności, wymioty. Ponadto lek może wywoływać reakcję alergiczną, więc jego stosowanie wymaga szczególnej ostrożności i obserwacji przez lekarza.
Amoksycylina
Amoksycylina jest antybiotykiem o szerokim spektrum działania, należącym do dużej grupy penicylin. Lek ten jest często stosowany w leczeniu sepsy wywołanej przez Staphylococcus aureus. Lek stosuje się w praktyce chirurgicznej do zapobiegania powikłaniom pooperacyjnym i infekcjom.
Amoksycylina jest przeciwwskazana do stosowania u kobiet w ciąży, a także u osób cierpiących na nietolerancję antybiotykami z grupy penicylin. Skutki uboczne jego stosowania mogą obejmować rozwój nadkażenia - tj. szczep bakterii, odporny na leczenie tego leku i zaburzenia dyspeptyczne spowodowane śmiercią naturalnej mikroflory ciała.
Furazolidon
Antybiotyk Furazolidon jest niezbędny dla Staphylococcus aureus u dorosłych, ponieważ Ten syntetyczny lek skutecznie zabija bakterie, które w większości przypadków nie mają na nie odporności.
Należy jednak pamiętać, że ten antybiotyk należy do leków o szerokim spektrum działania, więc po zakończeniu kursu może wpływać na mikroflorę organizmu. Ponadto, lek jest bardzo toksyczny, więc oczywiście jest konieczne w połączeniu z witaminami grupy B, aby zapobiec uszkodzeniu układu nerwowego i hepatoprotektorów.
Lek jest przeciwwskazany u osób z chorobami nerek, wątroby, układu nerwowego. Skutki uboczne powodowane przez furazolidon to zaburzenia pokarmowe (patologiczne obniżenie odporności), a także ciężkie reakcje alergiczne.
Wankomycyna
Wankomycyna jest złotym standardem dla zapalenia spowodowanego zakażeniem gronkowcem. Lek należy do grupy glikopeptydów i jest skuteczny przeciwko szerokiej gamie bakteryjnych patogenów, w tym gronkowca. Jednak lek może powodować ciężkie reakcje alergiczne, a zatem jego stosowanie nie jest możliwe u wszystkich pacjentów, a pierwsze spożycie powinno odbywać się wyłącznie pod nadzorem lekarza.
Lek nie jest stosowany u pacjentów z chorobami wątroby i nerek, kobiet w ciąży, a także u noworodków i osób starszych. Stosowanie u pacjentów z osłabionym ciałem powinno występować tylko wtedy, gdy jest to absolutnie konieczne i w szpitalu.
Leczenie odpornych szczepów
Odporność bakterii najczęściej rozwija się na antybiotyki penicylinowe, ale występują również formy oporne na inne leki. Najczęściej oporne na lek lewofloksacyna i roksytromycyna, które zabijają nawet zmutowane bakterie, są stosowane przeciwko opornym formom infekcji.
Lewofloksacyna należy do grupy leków z grupy fluorochinolonów i ma dość imponującą listę mikroorganizmów, przeciwko którym jest skuteczna. Jego skuteczność pozwala na jego zastosowanie do skutecznego leczenia nawet mieszanych postaci infekcji. Ma jednak pewne ograniczenia w jego stosowaniu: po pierwsze jest to wiek dzieci i starość, stan ciąży. Ponadto lewofloksacyny nie należy stosować u pacjentów z zaburzeniami psychicznymi, cukrzycą, niewydolnością nerek i wątroby oraz u osób z napadami drgawkowymi.
Lek Roxithromycin Lek należy do grupy makrolidów o szerokim spektrum działania. Lek jest przeciwwskazany u kobiet w ciąży iu pacjentów z wysokim ryzykiem wystąpienia reakcji alergicznych. Na ogół lek ma niską toksyczność, a działania niepożądane nie wymagają przerwania leczenia i są zatrzymywane w wyniku leczenia objawowego.
Po znalezieniu odpornych szczepów leczenie zwykle trwa dłużej niż zwykłe zakażenie gronkowcem. Podczas leczenia i po ustąpieniu objawów konieczne są wielokrotne badania w kierunku inwazji bakteriologicznej, aby uniknąć rozwoju nawrotu.
Zasady leczenia Staphylococcus
Główną zasadą zapobiegania zakażeniom staph jest higiena osobista. Ręce powinny być myte częściej, szczególnie przed jedzeniem, po przejściu do toalety i miejsc publicznych. Nie trzeć oczu brudnymi rękami ani nie wciągać ich do ust. Po otrzymaniu ran otwartych mogą one być przetworzone tak szybko, jak to możliwe i zamknięte sterylnymi opatrunkami, aż do całkowitego wyleczenia.
Jeśli jeden z członków rodziny jest chory na infekcję gronkowcem, każdy, kto jest w bliskim kontakcie z nim, musi postawić diagnozę i przepisać profilaktyczne leczenie. Zaleca się, aby zdrowi członkowie rodziny w czasie leczenia pacjenta korzystali z osobistego wyposażenia ochronnego (bandaży z gazy) w kontakcie z chorym krewnym i częściej zmieniali pościel i ręczniki. Wyłączone spożycie żywności z tego samego naczynia, pocałunków i innych bliskich kontaktów.
Podczas przepisywania antybiotyków ważne jest, aby pić cały zalecany kurs, ponieważ w przeciwnym razie bakteria może stać się oporna i wkrótce po zaprzestaniu stosowania tabletek ujawni się nawrót choroby. Wyjątkami są przypadki indywidualnej nietolerancji - wtedy lekarz przepisuje inny sposób leczenia.
Antybiotyki niekorzystnie wpływają na wątrobę, dlatego podczas leczenia ważne jest, aby nie ładować jej z dodatkowymi szkodliwymi substancjami. Dlatego pacjent musi przestrzegać diety - jeść więcej bulionów mięsnych, dietetycznych mięs, zbóż, zbóż. Możliwość całkowitego spożywania alkoholu przez cały okres leczenia i rehabilitacji jest całkowicie wykluczona.
Tak więc infekcja staph jest raczej niebezpieczną chorobą, szczególnie jeśli nie znajduje szybkiego i odpowiedniego leczenia. Wybierając terapię antybakteryjną, ważne jest, aby przejść do wstępnej diagnozy w celu ustalenia najskuteczniejszego leku. Podczas leczenia antybiotykami należy przestrzegać zaleceń lekarskich, aby nie uszkodzić ciała.
Jakie antybiotyki są stosowane w leczeniu Staphylococcus aureus i Staph?
Antybiotyki z grupy Staphylococcus już dawno pozwoliły nam wygrać walkę człowieka z mikroorganizmami, pomimo ich oporności na środki przeciwdrobnoustrojowe. Staphylococci są nazywani zaokrąglonymi siedzącymi mikroorganizmami, które są szeroko rozpowszechnione w środowisku; zamieszkują ludzką mikroflorę.
WAŻNE WIEDZIEĆ! Wróżka, Nina: "Pieniądze zawsze będą w obfitości, jeśli zostaną umieszczone pod poduszką." Czytaj dalej >>
Bakterie te znajdują się głównie na skórze i błonach śluzowych. Pomimo faktu, że gronkowiec stale towarzyszy osobie, te drobnoustroje mogą stanowić dla niego poważne zagrożenie. Takie zagrożenie staje się szczególnie istotne, gdy ochrona immunologiczna jest osłabiona u dorosłych i dzieci.
Rodzaje Staphylococcus
Istnieje tylko kilka głównych rodzajów gronkowców, są one uważane za najbardziej niebezpieczne dla ludzi. Równolegle występują podgatunki - szczepy, które różnią się od siebie innymi właściwościami. To tłumaczy zdolność gronkowców do przyjmowania wszystkich postaci. Główne typy to:
- Saprofityczny Mieszka na błonie śluzowej cewki moczowej. To on powoduje żeńskie zapalenie pęcherza.
- Epidermal. Zapełnia skórę i błony śluzowe. Prowokuje posocznicę i zapalenie wsierdzia.
- Złoty Wpływa na różne narządy. Staje się przyczyną różnych chorób: zapalenia migdałków, jęczmienia, piodermii, a nawet zatrucia pokarmowego. Staphylococcus aureus dostaje się do organizmu przez kontakt lub unoszące się w powietrzu kropelki.
Lekarze od dawna znają czynniki przyczyniające się do rozwoju infekcji gronkowatej w ciele ludzkim. Czynniki takie obejmują osłabioną odporność, obecność chorób przewlekłych, niekorzystne skutki zanieczyszczonego środowiska.
Kluczową rolę odgrywa tu układ odpornościowy. W zdrowym, silnym organizmie penetracja i rozmnażanie gronkowca jest po prostu niemożliwe. Wręcz przeciwnie, przy osłabionej odporności rozmnożenie tych bakterii staje się bardzo prawdopodobne. Jednocześnie uszkodzenie ludzkiego układu odpornościowego często wskazuje na zaburzony metabolizm spowodowany zaburzeniami hormonalnymi oraz brak witamin i minerałów.
Czynniki te niekorzystnie wpływają na cały organizm, tworząc dobrą glebę dla różnych chorób. Aby uchronić się przed chorobą, należy postępować zgodnie ze schematem normalizacji odporności i metabolizmu. Mechanizmy chroniące ciało:
- system odporności;
- zrównoważony metabolizm;
- normalne hormony;
- brak uszkodzeń barier ochronnych organizmu, takich jak śluz i skóra;
- brak chronicznych chorób;
- sprzyjające środowisko;
- normalna praca wszystkich narządów.
Staphylococcus może powodować choroby skóry, kości, innych narządów:
- zespół skóry przypominający oparzenia;
- choroby stawów i kości;
- ból gardła;
- zapalenie wsierdzia;
- zapalenie płuc, zapalenie opłucnej;
- zapalenie jelit i enterololit;
- zapalenie opon mózgowych;
- enterotoksyna gronkowcowa;
- choroby dróg moczowych.
W związku z tym bakterie i staphylococcus i paciorkowce rozwijają się z powodu wielu niekorzystnych czynników, w tym:
- niezdrowa dieta;
- siedzący tryb życia;
- ciągły stres;
- niesprzyjająca ekologia.
Staphylococcus może powodować zapalenie spojówek, jęczmień i inne choroby zapalne oczu.
Metody diagnozy zakażeń gronkowcami
Rozpoznanie choroby u dorosłych ze względu na działanie gronkowca jest możliwe dopiero po zbadaniu wyników badań krwi, moczu, plwociny, mleka matki, płynu mózgowo-rdzeniowego, a także zawartości ran i czyraków pacjenta.
Badania wysiewu bakterii pomagają określić liczbę mikroorganizmów, właściwości i wrażliwość bakterii na antybiotyki, a także określić przyczynę choroby. Po rozpatrzeniu diagnozy można przejść bezpośrednio do leczenia.
Główne kierunki terapii
Staphylococcus może być leczony przez lekarza rodzinnego lub pediatrę, a także przez większość lekarzy z różnych specjalizacji. Może to być otolaryngolog, chirurg, okulista. Warto zasięgnąć porady specjalisty chorób zakaźnych. To lekarz musi przepisać lek, czy to dietę, schemat czy maść antybiotykową.
Infekcja gronkowcem jest leczona przy użyciu różnych metod:
- Leczenie środkami przeciwdrobnoustrojowymi i antybiotykami. Antybiotyku na Staphylococcus nie można podjąć natychmiast. Jego powołanie musi być uzasadnione. Jeśli takie leki są stosowane bezmyślnie, nie tylko nie można osiągnąć pożądanego rezultatu, ale także pogorszyć stan i zaszkodzić ciału. Ale zdarzają się sytuacje, w których diagnoza przyjmowania antybiotyków przez "gronkowca" jest nieunikniona. Takie leki są przepisywane w przypadkach, gdy choroba jest ciężka, gronkowiec wchodzi do krwioobiegu i rozpoczyna się uogólniony proces. W walce z tą chorobą stosuje się półsyntetyczne penicyliny o wąskim spektrum, takie jak oksacylina, cefalosporyny 2-3 pokolenia. Ale są rodzaje gronkowców, które je niszczą. Obecnie istnieją 2 antybiotyki, które mogą zwalczać tę chorobę: wankomycynę i linezolid. Czasami stosuje się kombinację fuzidyn + biseptol.
- Interwencje chirurgiczne. W ten sposób leczy się go, gdy gronkowiec nabędzie ropną postać, na przykład otwiera się ropnia lub ropień. W żadnym przypadku takie operacje nie mogą być wykonywane w domu, tylko specjalista może to zrobić. W przeciwnym razie może prowadzić do rozprzestrzeniania się infekcji i pogorszenia stanu pacjenta.
- Immunostymulacja. Istnieją różne sposoby immunostymulacji, między innymi: autohemotransfuzja; zastrzyki leków stymulujących układ odpornościowy organizmu; stosowanie roślinnych środków immunostymulujących.
- Normalizacja metabolizmu. Każda choroba wpływa na metabolizm. Dlatego konieczne jest leczenie choroby nie tylko za pomocą leków, ale także specjalnej diety. Nie można opracować ogólnych zaleceń - wszystko zależy od rodzaju choroby i cech fizycznych pacjenta. Jedynie lekarz prowadzący, kierując się wynikami analiz, radzi pacjentowi, aby jadł, z jakim przygotowaniem normalizuje metabolizm.
- Odbiór witamin i suplementów diety. Istotą tej metody leczenia jest poprawa układu odpornościowego poprzez uzupełnianie braków witamin i minerałów, których organizm potrzebuje. Potrzeba i wykonalność takiej metody musi być koniecznie uzgodniona z lekarzem.
Funkcje leczenia przeciwdrobnoustrojowego
Odkąd antybiotyk został wynaleziony, medycyna otrzymała szerokie możliwości walki z różnymi chorobami zakaźnymi. Jednak leczenie infekcji gronkowcami nie zawsze jest łatwe. Mikroby tej grupy mają właściwości, które pomagają szybko adaptować się do nowych antybiotyków. W mikroświecie organizmy wymieniają informacje i uczą się wzajemnie, jak bronić się przed antybiotykami i przeciwdziałać im. Pomaga to drobnoustrojom rozwinąć oporność na lek, na który wcześniej były wrażliwe.
Dlatego przy przepisywaniu leków przeciwdrobnoustrojowych zaprojektowanych do tłumienia infekcji bierze się pod uwagę, że nieskuteczne jest leczenie wszystkich pacjentów z tym samym antybiotykiem. W jednym przypadku lek zabija bakterie, w drugim - pogarsza proces, zwiększając nierównowagę mikroflory.
Co powinien rozważyć lekarz przepisując antybiotyk na gronkowce:
- czy pacjent jest uczulony na jakiekolwiek leki;
- jaka jest natura staphylococcus, który spowodował chorobę;
- Czy pacjent ma jakieś inne choroby?
- jakie antybiotyki ostatnio przyjmował pacjent;
- Czy pacjent przyjmuje inne leki?
Podczas leczenia gronkowców ważne jest, aby przylegały do leżenia w łóżku. Ograniczenie aktywności fizycznej pacjenta pomoże skierować energię do walki z chorobą. W przeciwnym razie organizm da całej sile mięśniom, a nie układowi odpornościowemu. A przy osłabionej odporności istnieje możliwość rozwoju odporności bakterii na antybiotyki w organizmie.
Przepisując leki przeciwdrobnoustrojowe, należy je przyjmować zgodnie ze schematem przeprowadzonym przez lekarza. W przypadku złota i innych rodzajów Staphylococcus antybiotyki są pijane przez co najmniej trzy dni, a po ustąpieniu nieprzyjemnych objawów, pacjent powinien przyjmować ten lek przez kolejne trzy dni. Nawet jeśli nie znaleziono bakterii w kulturze bakteryjnej uszkodzonego narządu. Jeśli leczenie zostanie przerwane, patogen przerywa układ odpornościowy pacjenta. Teraz powrót do zdrowia nie nastąpi już wkrótce, a pacjent będzie również rozdawał infekcję.
Najprostsze środki zapobiegawcze
Ważne jest zrozumienie, że samodzielne leczenie chorób wywoływanych przez gronkowce jest bardzo niebezpieczne. Przyjmowanie antybiotyków niezatwierdzonych przez lekarza może mieć negatywny wpływ. Wrażliwość bakterii na lek jest zminimalizowana, a to tylko pogorszy stan ciała i zaostrzy problem. Czas stracony w tym samym czasie pozwoli chorobie rozwinąć się w całkowicie zaniedbane formy.
Zapobiegaj rozwojowi infekcji staph może być, jeśli przestrzegać wielu zasad. Aby to zrobić, należy regularnie wykonywać procedury, które wzmacniają system odpornościowy: aby ustanowić zdrowy system żywienia, dać ciału rozsądne ćwiczenia, być na świeżym powietrzu każdego dnia, być chronionym przed stresem. Pacjenci muszą być leczeni skutecznie, punktualnie i pod nadzorem specjalisty.
Antybiotyki dla Staphylococcus aureus w gardle
Staphylococcus aureus (aureus) w gardle jest całkowicie normalny u większości ludzi.
Kiedy mówimy o tej bakterii, musimy zrozumieć, że istnieje warunkowa częstość Staphylococcus aureus. I istnieje patologiczny proces zakaźny, który zachodzi w określonych warunkach.
Dopóki nie wystąpią oczywiste objawy procesu zakaźnego lub znaczny nadmiar normy, leczenie nie powinno być rozpoczynane.
Żyjemy w świecie zamieszkałym przez tysiące gatunków mikroorganizmów. Staphylococcus i streptococcus to mikroby obecne niemal wszędzie:
- W naszych domach;
- na jedzenie;
- na ulicy;
- na klamkach drzwi itp.
Spotykamy się z nimi, począwszy od pierwszych dni życia. I to pomimo faktu, że szpitale położnicze zwracają większą uwagę na zapobieganie infekcjom.
Staphylococcus aureus "żyje" na naszej skórze, na błonach śluzowych (w tym w gardle), w przewodzie pokarmowym.
Niewątpliwie jest to możliwe, tak jak każda inna infekcja bakteryjna.
Na przykład w dzieciństwie wszyscy często chorują na nieżytowe choroby dróg oddechowych. Wielu z nich towarzyszy gorączka i ropne stany zapalne - zapalenie migdałków, nieżyt nosa z ropnym wydzieliną, zapalenie zatok. W niektórych przypadkach przyczyną choroby jest gronkowiec.
W obliczu Staphylococcus aureus, dziecko zachoruje na nieżyt nosa, zapalenie gardła, zapalenie migdałków, zapalenie ucha środkowego, i tak dalej. Gdy raz zachorowałeś na infekcję gronkowcem, dziecko tworzy odporność przeciwko gronkowcom. Przez lata ludzki układ odpornościowy trenował, zapoznając się z nowymi wariantami bakterii.
U osoby dorosłej z dobrym stanem zdrowia i umiarkowanie silną odpornością organizm współistnieje pokojowo ze stafilokokiem, tłumiąc jego nadmierny rozrzut.
Jednak w niektórych przypadkach bakterie oportunistyczne mogą wywołać proces zakaźny.
Głównym powodem przenoszenia warunkowo patogennego drobnoustroju na infekcję gronkowcem jest osłabienie odporności.
Główne czynniki osłabienia odporności:
- Choroby wirusowe układu oddechowego;
- nawracający wirus opryszczki;
- choroby przewlekłe;
- stany niedoboru odporności, w tym te pojawiające się podczas terapii.
Dodatkowe czynniki osłabienia odporności:
- Brak mobilności;
- stosowanie substancji toksycznych, z których głównymi są alkohol i tytoń;
- źle zrównoważona lub niewystarczająca dieta;
- zła ekologia;
- nadmierny stres emocjonalny i fizyczny.
Jak gronkowiec objawia się w gardle:
- Ból, pieczenie w gardle;
- perchement;
- kraty;
- trzeba często połykać;
- kaszel (kaszel).
Miejscowe objawy gronkowca wzrastają od kilku godzin do 2-3 dni, po czym infekcja staje się bardziej wyraźna.
Ropienie
Staphylococcus to klasyczna ropna infekcja. Bakterie, utrwalone na błonie śluzowej, wydzielają specyficzne enzymy niszczące nasze komórki. Mikroby te żywią się produktami rozkładu komórek. Ponadto w ten sposób poruszają się głęboko w tkankach. Komórki odpornościowe próbują dezaktywować bakterie - powstaje ropa. Dlatego objawy zakażenia Staphylococcus aureus w gardle to:
Podwyższona temperatura
Ponieważ infekcji towarzyszy ropny proces, zawsze objawia się gorączką z wysoką gorączką.
Zatrucie ogólne
Objawy Staphylococcus w gardle:
- Słabość;
- nudności;
- brak apetytu;
- zawroty głowy.
Kaszel
Kaszel z gardłem gronkowca jest głównym objawem zakażenia.
Drobnoustroje często atakują migdałki, powodując ból gardła.
Przed leczeniem Staphylococcus aureus należy zbadać mikroflorę gardła. Rozmaz na flory z gardła ujawnia bakterie, które zamieszkują błonę śluzową, a także umożliwia wykonanie antybiogramu (tj. Określenie wrażliwości na antybiotyki) dla każdego rodzaju bakterii znalezionych.
Antybiogram jest niezwykle ważny. Nasza bakteria rozwinęła oporność na niektóre antybiotyki. Chociaż znane są nieskuteczne antybiotyki, w każdym przypadku konieczna jest dodatkowa analiza dla prawidłowego wyboru leczenia.
W zwykłych poliklinikach pracujących w ramach systemu OMS, taka analiza odbywa się w ciągu kilku dni. W przypadku ostrego procesu infekcyjnego jest to zbyt długo. Lekarze w tych przypadkach, przy przepisywaniu leczenia, muszą polegać na swojej wiedzy teoretycznej i doświadczeniu, sugerując prawdopodobieństwo wystąpienia jednego lub drugiego patogenu i jego wrażliwości na jeden lub drugi antybiotyk.
Możesz pozbyć się Staphylococcus aureus w gardle, ale nie na długo. Szybkość stałej obecności Staphylococcus aureus w górnych drogach oddechowych wynosi -103 CFU / ml, tj. 1000 bakterii, z których każda jest zdolna do namnażania się w oddzielnej kolonii (jednostka formowania kolonii - CFU) w 1 ml pożywki.
Należy pamiętać, że oprócz objawów wskaźnik ten jest mało czytelny. Oznacza to, że jeśli dana osoba ma, powiedzmy, 10 do 4 stopni CFU / ml, i nie ma żadnych oznak procesu zapalnego, wówczas ta wartość może być uważana za nie przekraczającą normalnych limitów.
Wyjątkami są dzieci, osoby starsze i osoby z przewlekłymi chorobami układu oddechowego. W takich przypadkach przekroczenie normy 10,3 CFU / ml, któremu nie towarzyszą dodatkowe objawy, wymaga sanacji gardła.
Wielu stawia pytanie zasadniczo: jak zabić gronkowiec w gardle. Trudno go usunąć i nie jest to konieczne, ponieważ po jakimś czasie tak czy inaczej wróci.
Głównym celem leczenia Staphylococcus aureus lub infekcji w gardle jest zwiększenie odporności układu odpornościowego.
Istnieją 2 możliwe stany, które wymagają działania:
- Stężenie Staphylococcus aureus w gardle wynosi od 10 do 4 stopni lub od 10 do 5 stopni CFU / ml, bez objawów zapalnych;
- jest ropne zapalenie, gorączka i odurzenie.
Po pierwsze, musimy stymulować układ odpornościowy przed naturalnym oporem rozprzestrzeniania się drobnoustroju. Nie należy zapominać, że jest to niebezpieczna bakteria chorobotwórcza. Jeśli jego stężenie jest znacznie przekroczone (i 10 do 5 stopni jest 100-krotnym przekroczeniem normy), wtedy układ odpornościowy jest w depresji i potrzebuje pomocy.
Do tego celu stosuje się immunomodulatory. Są to leki zawierające dezaktywowane fragmenty różnych bakterii. Uzyskując takie "siedlisko" antygenów bakteryjnych, układ odpornościowy uruchamia produkcję własnego interferonu i innych procesów, które razem prowadzą do znacznej poprawy odpowiedzi immunologicznej.
Immunomodulatory są efektami lokalnymi i ogólnymi. Preparaty do leczenia Staphylococcus aureus w gardle - stosowanie lokalne. Wśród nich są najbardziej znane:
Imudon jest pigułką do ssania. Weź 8 tabletek dziennie przez 7-10 dni.
IRS-19 można rozpylać zarówno w kanałach nosowych, jak i w błonie śluzowej gardła. Schemat - 1-2 spraye 5 razy dziennie przez 7 dni lub do ustąpienia objawów infekcji.
Jeśli mamy rozwiniętą infekcję gronkowcową, nie możemy obejść się bez antybiotyków. Staphylococcus może wykazywać oporność na niektóre antybiotyki. Opór tej bakterii jest jednak przesadny. Jest wrażliwy na większość antybiotyków. Wśród nich są:
- Azytromycyna;
- Cyprofloksacyna;
- Cefriaxone;
- Linezolid;
- Teikoplanina;
- Wankomycyna;
- kwas fusydowy.
Spraye antybiotykowe:
Nadużywanie antybiotyków z gronkowca złego w gardle, w tym stosowanie miejscowe, nie powinno być: substancje te są agresywne w stosunku do błon śluzowych gardła i jamy ustnej.
Fito-antyseptyki stosowane są w leczeniu staphylococcus aureus w gardle:
- Nalewka z nagietka (alkohol);
- Chlorophyllipt (alkoholowy roztwór liści eukaliptusa).
20 kropli nalewki z nagietka lub chlorofilu rozcieńczyć w 1/2 szklanki wody. Płukać trzy razy dziennie przez tydzień.
Klasyczne leki przeciwdrobnoustrojowe pochodzenia roślinnego:
- Trawa Hypericum;
- kwiaty nagietka;
- liście eukaliptusa.
Można je stosować pojedynczo lub przygotowywać mieszanki 2-3 ziół. Trawa parzona gorącą wodą w ilości 1 łyżki. w szklance wody. Płukać trzy razy dziennie.
Nie zastępuj leczenia Staphylococcus aureus w gardle środkami wyłącznie ludowymi.
Leczenie gronkowca złocistego w gardle dziecka wymaga reorganizacji. Do tego użycia:
- Lokalne środki antyseptyczne, na przykład:
- Lizobact - 1 tabletka, resorpcja, trzy razy dziennie;
- Octenisept - rozpyla się do gardła trzy razy dziennie lub płucze roztworem leku, rozcieńczonym w wodzie w stosunku 1: 2.
- Bakteriofag gronkowcowy
W leczeniu Staphylococcus aureus bakteriofag stosuje się trzykrotnie w ciągu dnia w postaci gardła.
Środki immunomodulacyjne z reguły nie są przepisywane dzieciom.
Dr Kamarovsky wyjaśnia rodzicom, co zagraża ich dziecku, gronkowcowi zasiał matce.
Wszyscy wiedzą, że w okresie ciąży nie zaleca się żadnych leków: nie tylko antybiotyków, które są wyraźnie przeciwwskazane, ale także nieszkodliwych immunomodulatorów.
Co można leczyć:
- Aby rozpylać miejscowo na gardło preparaty antyseptyczne oparte na miramistinie (np. Octenisept);
- przepłukać gardło bakteriofagiem gronkowcowym;
- rozpuścić pigułki Lizobact.
Ogólnie rzecz biorąc, jeśli gronkowiec nie powoduje problemów, lepiej nie robić z nim nic. Jedź częściej, dobrze się odżywiaj i zmieniaj, nie martw się i więcej odpoczywaj.
Nie należy przyjmować antybiotyków bez recepty lekarskiej. Zmieniają stosunek bakterii w mikroflorze gardła: niszczą niektóre mikroorganizmy, uwalniają przestrzeń i upraszczają rozprzestrzenianie się innych.
- Jedz zrównoważone;
- nie zapomnij się ruszyć - chodź więcej, nie jedź;
- rzucenie palenia - palenie znacznie zmniejsza lokalną odporność dróg oddechowych, pomagając w rozprzestrzenianiu się gronkowca.
Ponieważ przejście drobnoustroju do formy chorobotwórczej występuje w większości przypadków na tle ostrych zakażeń wirusowych układu oddechowego, należy zwrócić większą uwagę na ich zdrowie w okresie sezonowego wzrostu częstości występowania. Zaleca się przyjmowanie profilaktycznych leków przeciwwirusowych dwa razy w roku: w połowie jesieni i późną zimą / wczesną wiosną.
Niebezpieczny patogen ropnych procesów zapalnych Staphylococcus aureus objawia się w określonych warunkach. Specjalista ds. Infekcji bakteryjnych wyjaśnia, w jaki sposób rozwija się infekcja.
Dla większości ludzi gronkowiec złocisty jest zawsze lub okresowo w gardle. Układ odpornościowy hamuje jego rozwój.
Przejście Staphylococcus do stadium infekcji następuje z powodu zmniejszenia lokalnej odporności nosogardzieli.
Leki na Staphylococcus aureus w gardle - immunomodulatory i antyseptyki.
Leki stosowane w zakażeniach staph w gardle - antybiotyki i leki immunostymulujące.
W przypadku częstych nawrotów zapalenia gardła u osób dorosłych zaleca się skonsultowanie się z immunologiem i przeprowadzenie analizy stanu odporności, aby znaleźć i skorygować błędy w układzie odpornościowym.
Staphylococcus aureus to patogenna bakteria, która może wywoływać całe spektrum chorób układu oddechowego. Flora bakteryjna zlokalizowana jest głównie w błonie śluzowej gardła, jamie nosowej i płucach, co powoduje rozwój gronkowcowego zapalenia migdałków, zapalenia gardła, zapalenia płuc, zapalenia nosa i zatok, itp. Jakie leki mogą leczyć gronkowca w gardle?
Wiele rodzajów gronkowców jest niewrażliwych na środki przeciwdrobnoustrojowe, dlatego też wyeliminowanie infekcji w narządach LOR jest możliwe tylko po przejściu kompleksowej terapii. Staphylococcus aureus przydziela specjalny enzym - penicylinazę, która neutralizuje działanie antybiotyków. Dlatego do niszczenia patogenów za pomocą chemicznie zmodyfikowanych antybiotyków, które są odporne na beta-laktamazę i penicylinazę.
Jak leczyć gronkowce w drogach oddechowych? Chociaż drobnoustroje są oporne na wiele antybiotyków, większość z nich jest wrażliwa na działanie leków antyseptycznych. Aby zapobiec aktywnemu rozwojowi patogenów w układzie oddechowym, należy stosować leki oraz działania ogólnoustrojowe i lokalne.
Wszystkie leki stosowane w leczeniu Staphylococcus aureus są konwencjonalnie podzielone na następujące grupy:
- leki, które stymulują syntezę komórek odpornościowych (przeciwciała), tworząc tym samym odporną na drobnoustroje odporność;
- leki antyfiolokokowe, które zabijają bakterie Gram-dodatnie bez żadnej stymulacji układu odpornościowego (większość leków obejmuje bakteriofagi, które pożerają komórki chorobotwórcze);
- środki przeciwdrobnoustrojowe i dezynfekujące stosowane z lekami przeciwgrzybiczymi;
- preparaty ziołowe, które pobudzają procesy metaboliczne, a tym samym zwiększają odporność organizmu na infekcje gronkowcami.
W przypadku wykrycia objawów bakteryjnego zapalenia gardła wizyta u otorynolaryngologa nie powinna być odkładana. Tylko wykwalifikowany specjalista może wybrać odpowiednie leki i stworzyć odpowiedni schemat terapii przeciwgrzybiczej.
Zatem do leczenia Staphylococcus aureus z użyciem miejscowych i systemowych antybiotyków, antyseptycznych roztworów do płukania gardła i irygacji, jak również leków przeciw gronkowcowi.
Staphylococcus aureus ma wysoką oporność na antybiotyk, tj. odporność na antybiotyki. Dlatego leki o wysokiej aktywności przeciwko temu patogenowi stosuje się tylko w leczeniu skomplikowanych postaci chorób. Takie podejście zmniejsza ryzyko powstania oporności bakterii na jeszcze skuteczne środki przeciwbakteryjne.
W standardowej sytuacji stosuje się następujące rodzaje leków w celu powstrzymania aktywności flory drobnoustrojów w gardle:
- bakteriofagi;
- szczepionka gronkowcowa;
- immunoglobulina antyfafilokokowa;
- lizaty bakterii;
- toksoid gronkowcowy;
- preparaty z aloesu;
- kompleksowy preparat immunoglobulin;
- roztwór antyseptyczny "Chlorophyllipt".
Wraz z rozprzestrzenianiem się infekcji gronkowiec może wpływać nie tylko na błony śluzowe, ale także na skórę. Aby wyeliminować czyraki na skórze można zastosować maść przeciwdrobnoustrojową "Mupirocyna", która zawiera składniki przeciwbakteryjne.
Wraz z porażką bakterii układu oddechowego częściej w błonie śluzowej gardła powstają ogniska ropne. Jeśli nie zostanie wyeliminowane, może prowadzić do ropnia, a nawet zakażenia krwi. Z tego powodu leczenie infekcji gronkowcami rozpoczyna się od leków przeciwdrobnoustrojowych. Schemat leczenia obejmuje cefalosporyny i penicyliny, które nie są wrażliwe na działanie neutralizujących enzymów bakteryjnych.
W procesie stosowania leków należy wziąć pod uwagę możliwość reakcji alergicznych. Jeśli penicyliny wywołują natychmiastowe skutki uboczne - obrzęk, zaczerwienienie, świąd itp., Zostają zastąpione cefalosporynami. Do antybiotyków często stosowanych w leczeniu bakteryjnych infekcji dróg oddechowych należą:
Czasami leki sulfonamidowe zawierające sulfametoksazol są objęte reżimem leczenia. Ko-trimoksazol, który może być stosowany w leczeniu zapalenia migdałków, zapalenia krtani, zapalenia tchawicy oskrzeli, zapalenia płuc itp., Jest uważany za najskuteczniejszy lek. Wśród znanych analogów leku są "Bactrim", "Oriprim" i "Biseptol".
Leki przeciwpadaczkowe stosuje się w leczeniu skomplikowanych i nieskomplikowanych chorób układu oddechowego wywołanych przez bakterie. Zawierają składniki, które niszczą patogeny lub stymulują tworzenie odporności swoistej na antybiotyki. Możliwe jest zniszczenie Staphylococcus aureus w gardle za pomocą takich środków jak:
- toksoid gronkowcowy - lek immunostymulujący zawierający inaktywowane drobnoustroje; stymuluje produkcję przeciwciał w organizmie, które są aktywne przeciwko Staphylococcus aureus;
- bakteriofag gronkowcowy - bakteriobójczy lek zawierający wirusy (fagi), które pochłaniają bakterie;
- antybiotyk immunoglobuliny - roztwór do iniekcji, zawierający przeciwciała przeciwko substancjom toksycznym syntetyzowanym przez gronkowce; pomaga zwiększyć odporność i zwiększyć działanie środków przeciwdrobnoustrojowych;
- szczepionka przeciw gronkowcowi - roztwór w ampułkach zawierający termostabilne antygeny wyekstrahowane z gronkowców; stymuluje tworzenie odporności przeciwko gronkowcom.
To ważne! Nie można stosować powyższych leków w leczeniu chorób układu oddechowego o etiologii innej niż gronkowcowa.
Leczenie antyfosfokokowe gwarantuje prawie 100% wyleczenie choroby w przypadku wizyty u lekarza na czas. Ponadto, środki immunostymulujące przyczyniają się do rozwoju stabilnej odporności, co zmniejsza ryzyko nawrotu zapalenia bakteryjnego w drogach oddechowych.
Lysaty bakteryjne są środkami immunomodulującymi, które zawierają inaktywowany (osłabiony) gronkowiec. Zgodnie z zasadą działania mają one wiele wspólnego ze szczepionkami, ponieważ przyczyniają się do rozwoju specyficznej odporności organizmu. Rynek krajowy oferuje dwa rodzaje preparatów medycznych, które mogą być stosowane w leczeniu chorób układu oddechowego - "Broncho-Vaksom" i "Broncho-Munal". Można je przepisać w leczeniu zapaleń bakteryjnych w gardle lub w celu zapobiegania zakażeniu gronkowcem.
Do najbardziej skutecznych szczepionek przeciw gronkowcowemu zapaleniu migdałków, zapaleniu krtani i zapaleniu krtani należą:
- "IRS-19" jest złożonym lekarstwem, które można stosować do leczenia ropnych stanów zapalnych w gardle i jamie nosowej, tj. zapalenie migdałków, zapalenie zatok, zapalenie śluzówki nosa, zapalenie gardła;
- "Imudon" - środek immunostymulujący, który zwiększa aktywność komórek obronnych; zwiększa liczbę makrofagów w ślinie, dzięki czemu przyspiesza się niszczenie drobnoustrojów w gardle gardłowym;
- "Ribomunil" to lek zawierający rybosomy gronkowcowe, które stymulują produkcję specyficznych przeciwciał w organizmie.
Na początku przyjmowania leków immunostymulujących nie wyklucza się krótkotrwałego zaostrzenia procesów zapalnych w gardle.
Czas trwania terapii immunokorekcyjnej zależy od ciężkości choroby, dynamiki wyzdrowienia i, oczywiście, stanu odporności. Pacjentom z niską odpornością organizmu na szczepienie zaleca się przyjmowanie co najmniej 1,5-2 miesięcy z rzędu.
Agarum lub aloes jest naturalnym immunostymulantem, którego użycie pomaga zmniejszyć ból i rozmiary ropnych ognisk. Preparaty na bazie aloesu wstrzykuje się podskórnie przez kilka dni po wykryciu pierwszych oznak ropnego zapalenia gardła. Należy jednak pamiętać, że agawa ma wiele skutków ubocznych, więc tylko lekarz prowadzący może przepisać dawkę i częstotliwość leku.
To ważne! Nie należy stosować roztworów do iniekcji podczas menstruacji i ostrych stanów zapalnych narządów jamy brzusznej.
Ekstrakt z aloesu w płynie ma wyraźne działanie przeciwdrobnoustrojowe i immunostymulujące. Stosuje się go w leczeniu chorób układu oddechowego i furunculosis. Ponieważ lek nieznacznie zwiększa ciśnienie krwi, podaje się go co drugi dzień pacjentom z nadciśnieniem. W przypadku gronkowcowego zapalenia płuc lub sepsy, Aloe Vera do wstrzykiwań zastępuje się roztworem alkoholu "Chlorophyllipt", który podaje się dożylnie.
Należy rozumieć, że antybiotyki dla Staphylococcus aureus w gardle mogą niekorzystnie wpływać na nabłonek rzęskowy, który jest pokryty wewnętrzną powierzchnią dróg oddechowych. Aby zminimalizować efekty uboczne, oczyścić błony śluzowe z ropnych ognisk, zaleca się przeprowadzenie procedur sanityzacji. Mycie gardła środkami antyseptycznymi może zmniejszyć stężenie bakterii w zmianach i zapobiegać rozwojowi przewlekłego stanu zapalnego.
Niepożądane jest stosowanie nalewki z eukaliptusa lub "lizozymu" jako roztworów do płukania, ponieważ nie zapewniają one pożądanych efektów terapeutycznych. Aby złagodzić stan pacjenta, możesz użyć następujących leków:
- "Chlorophyllipt" - ma działanie przeciwdrobnoustrojowe i przyczynia się do niszczenia bakterii opornych na antybiotyki z grupy penicylin;
- "Rivanol" - dezynfekuje gardło, niszczy większość szczepów Gram-dodatnich, zmniejsza obrzęki i pomaga przywrócić integralność błon śluzowych;
- "Lugol solution" - niszczy kapsułki beztlenowych drobnoustrojów, zmniejszając tym samym nasilenie reakcji zapalnych w tkankach miękkich.
Podczas połykania roztwory antyseptyczne są często reakcjami alergicznymi. Aby zmniejszyć prawdopodobieństwo wystąpienia efektów ubocznych, leki przed użyciem rozcieńcza się wodą.
Infekcja gronkowcem postępuje bardzo szybko, wpływając na błonę śluzową nie tylko gardła, ale także jamy nosowej. Aby zmniejszyć stan zapalny w kanałach nosowych i ułatwić oddychanie, zaleca się stosowanie kropli do nosa o działaniu przeciwzapalnym i przeciwdrobnoustrojowym.
Dzieci w ciąży i przedszkolne spraye antybakteryjne i krople do nosa należy przyjmować z zachowaniem ostrożności. Nadużywanie leków wiąże się ze zmniejszeniem odporności miejscowej, więc ryzyko przedostania się bakterii do przewodu słuchowego (Eustachiusza) wzrasta kilkakrotnie. Aby wyeliminować ropne zapalenie w nosie, możesz użyć takich narzędzi:
- "Isofra" - zawiera składniki przeciwdrobnoustrojowe aktywne przeciwko gronkowcom; eliminuje ropne ogniska i nasilenie reakcji alergicznych;
- "Polydex" - niszczy kapsułki chorobotwórczych bakterii, co pomaga zmniejszyć ciężkość reakcji zapalnych w błonach śluzowych;
- "Protargol" - dezynfekuje błony śluzowe i zapobiega przenikaniu produktów odpadowych bakterii do błon śluzowych, zmniejszając w ten sposób obrzęk błony śluzowej nosa.
Aby przyspieszyć proces gojenia, zaleca się nasmarować wewnętrzną powierzchnię przewodów nosowych maściami antybakteryjnymi - "maścią tetracyklinową" lub "maścią erytromycyny". Miejscowe antybiotyki eliminują ropne zapalenie i obrzęk błony śluzowej.
Kompleksy witaminowe i mineralne są bioadditives, które zawierają mikroelementy, minerały i witaminy, które normalizują procesy biochemiczne w organizmie. Produkowane są w postaci kapsułek, pastylek do ssania, syropów, a nawet roztworów do iniekcji. Jeśli przyczyną rozwoju gronkowców w gardle jest niedobór korzystnych substancji, pacjentowi można przypisać następujące rodzaje multiwitamin:
Nowoczesne leki są wytwarzane zgodnie z płcią i wiekiem pacjenta. Pomimo tego, że nie zawierają antybiotyków i składników hormonalnych, regularne spożywanie suplementów diety może znacznie zwiększyć odporność organizmu na patogenne wirusy, grzyby i bakterie, w szczególności gronkowce. Są one stosowane w leczeniu chorób układu oddechowego i ich zapobiegania.
Aby przyspieszyć proces gojenia, zaleca się przyjmowanie multiwitamin, w tym pirydoksyny, retinolu, kwasu askorbinowego, biotyny, choliny i ryboflawiny. Wspomniane witaminy stymulują niespecyficzną odporność i reaktywność tkankową, co zmniejsza prawdopodobieństwo wprowadzenia patogenów do błon śluzowych nosa i gardła.
Staphylococcus są ustalone Gram-dodatnie bakterie, które tworzą mikroflorę zdrowej osoby. Znajdują się one na skórze, a także w jamie nosowej i ustnej. W procesie życiowej aktywności gronkowce wytwarzają toksyny i enzymy niszczące komórki ludzkiego ciała. Najczęściej osoby z osłabioną odpornością, a także dzieci i osoby starsze cierpią na infekcje gronkowcem.
- Co jest niebezpieczne i jak przenosi się Staphylococcus aureus?
- Przyczyny bakterii gronkowcowych w gardle
- Typowe objawy choroby
- Współczesna diagnoza choroby
- Metody leczenia Staphylococcus aureus
- Bezpieczne leczenie u dzieci i kobiet w ciąży
Oprócz bakterii, które stale istnieją w ludzkim organizmie i nie są niebezpieczne w ograniczonych ilościach, są też tacy, którzy raz w środowisku wewnętrznym natychmiast wywołują choroby. Takie bezwzględne patogeny obejmują Staphylococcus aureus aureus (aureus) w gardle.
Co jest niebezpieczne i jak przenosi się Staphylococcus aureus?
Głównym zagrożeniem Staphylococcus aureus jest to, że jego patogen jest odporny lub łatwo adaptuje się do wielu antybiotyków (w szczególności do grup cefalosporyn i penicylin). Dlatego, aby leczyć Staphylococcus aureus jest znacznie trudniejsze niż normalnie. W stanie zaniedbania ten szczep bakterii może być śmiertelny.
Istnieje kilka sposobów infekcji Staphylococcus aureus:
- unoszące się w powietrzu kropelki (przez kaszel);
- poprzez interakcję z zainfekowanymi przedmiotami;
- poprzez spożywanie skażonej żywności (szczególnie w lecie);
- poprzez mleko matki.
Infekcja Staphylococcus aureus jest najbardziej podatna na małe dzieci, które znając świat, wciągają wszystko do ust. W tym przypadku dzieci i trudniejsi cierpią na tę infekcję.
Błona śluzowa nosa i gardła jest idealnym miejscem do wyszukiwania i reprodukcji bakterii Staphylococcus aureus, dlatego też Staphylococcus najczęściej rozwija się w gardle.
Przyczyny bakterii gronkowcowych w gardle
Istnieje kilka przyczyn staphylococcus w gardle. Po pierwsze są to sposoby infekcji gronkowcem w ciele. Najczęściej występuje to w jamie ustnej, a zatem bakterie staph są odkładane w gardle. Po drugie, przyczyniają się do tego choroby przewlekłe: choroba zatok, zapalenie gardła, zapalenie krtani, zapalenie oskrzeli, a także próchnica i kamień nazębny. Dowiedz się, jak rozpocząć leczenie zapalenia krtani w domu. Dostępne infekcje tylko przyspieszają tworzenie bakterii gronkowcowych.
Choroba przewlekłego zapalenia oskrzeli przyczynia się do rozwoju infekcji gronkowcami. Wszystko o leczeniu ludowych środków chronicznego zapalenia oskrzeli.
Na temat leczenia środków chronicznych kaszel ludowej przeczytać tutaj.
Typowe objawy choroby
Staphylococcus nie ma żadnych charakterystycznych cech. Choroba zaczyna się od zimna lub migdałków. Przeczytaj o symptomach zapalenia migdałków lakunarnych tutaj. Tylko połączenie wszystkich objawów może wskazywać na Staphylococcus aureus w gardle.
Tak więc choroba gronkowcowa charakteryzuje się następującymi objawami:
- gwałtowny wzrost temperatury (do 39-40 °);
- słabość;
- zawroty głowy;
- brak apetytu;
- silny ból podczas połykania (nawet woda, ślina);
- obrzęk węzłów chłonnych i ból podczas ich palpacji;
- zaczerwienienie gardła, powiększone migdałki, owrzodzenia w jamie ustnej.
Jeśli znajdziesz wszystkie powyższe objawy, należy jak najszybciej skontaktować się z lekarzem, ponieważ tylko on może zdiagnozować i przepisać leczenie z absolutną pewnością.
Współczesna diagnoza choroby
Rozpoznanie można postawić dopiero po przeprowadzeniu testów u pacjenta. Istnieją dwa sposoby diagnozowania gronkowców: mikrobiologiczne i serologiczne.
- Metodą mikrobiologiczną jest wymaz z gardła dla gronkowca, a otrzymany materiał jest badany w celu wykrycia gromadzenia się bakterii. Do sadzenia przy użyciu prostej pożywki, wykazującej dobrą zdolność do pigmentowania. Rezultat zaczyna objawiać się po 18-24 godzinach: bakterie pospolitego staphylococcus syntetyzują żółty pigment, a bakterie Staphylococcus aureus tworzą kolonie o wypukłych i mętnych postaciach o barwie białej, żółtej lub pomarańczowej o średnicy 4 mm.
Ostatnio pojawił się test koagulazy dla gronkowca, który umożliwia wykrycie obecności infekcji w organizmie, ale nieco szybciej niż rozmaz. Ten test trwa 4 godziny, jednak w przypadku wyniku negatywnego jest przedłużany o kolejny dzień. Test koagulazy dotyczy również mikrobiologicznej metody diagnozy staphylococcus. - Jeśli chodzi o metodę serologiczną, przy tej diagnozie stosuje się zestawy 23 bakteriofagów, podzielonych na 4 grupy. Jeden szczep bakterii zabija jednego faga lub całą grupę. Ostatnio jednak ta metoda prawie nigdy nie jest używana, ponieważ ma małą dokładność (ujawnia chorobę w 60-80% przypadków) i nie daje pełnego obrazu klinicznego.
Biorąc pod uwagę fakt, że w zdrowym ciele występują gronkowce, ich dopuszczalna dawka wynosi od 10 do 2 stopni. Jednak nie dotyczy to bakterii Staphylococcus aureus. Ponieważ jest to patogen absolutny, nie powinien znajdować się w ciele zdrowej osoby. Jeśli w trakcie diagnozy znajdzie się nawet niewielka ilość Staphylococcus aureus w gardle, dana osoba potrzebuje natychmiastowego leczenia. Tak więc wskaźnik Staphylococcus aureus w gardle wynosi zero.
Jeśli staph zostanie wykryty w początkowej fazie, zajmie to 1 tydzień, aby wyeliminować wszystkie jego objawy. Aby uniknąć nawrotów, a także pozbyć się ropnej płytki nazębnej, przebieg leczenia należy wydłużyć do 2-3 tygodni. W pierwszych stadiach po wyleczeniu leczenie podtrzymujące należy kontynuować, ponieważ osłabiona odporność może prowadzić do ponownego zakażenia.
Metody leczenia Staphylococcus aureus
W jaki sposób i w jaki sposób gronkowiec może być leczony w gardle? Istnieje kilka metod leczenia.
Metoda medyczna, oczywiście, główna i najskuteczniejsza w leczeniu tej choroby. Podstawą leczenia jest antybiotyk.
Staphylococcus aureus jest odporny na wiele antybiotyków i tylko antybiotyki nowej generacji są stosowane w leczeniu tego schorzenia, w tym:
- półsyntetyczne i chronione penicyliny ("Amoxiclav", "Nafitllin");
- aminoglikozydy ("neomycyna", "kanamycyna");
- inne ("wankomycyna", "tetracyklina", "klindamycyna", "rifaksymina", "oflocacyna").
Przeczytaj szczegółowo, kiedy skuteczne są skuteczne antybiotyki fluorochinolowe.
- Ponadto Staphylococcus aureus często towarzyszy ropna wysypka w jamie ustnej. W obecności krost, zostają one otwarte, a następnie odsączone i przemyte antybiotykami z powyższej listy.
- Jako kolejne lekarstwo na staph w gardle, bakteriofagi są szeroko stosowane - są to specjalne wirusy, które niszczą pewne typy bakterii, w szczególności - bakterie gronkowca.
- Oprócz leczenia antybiotykami immunoterapia jest również ważna w leczeniu gronkowca złocistego. Antybiotyki i bakteriofagi, podczas zwalczania bakterii gronkowców, osłabiają ogólny stan organizmu. Aby wzmocnić układ odpornościowy stosowany leki na bazie roślin: immunostymulanty, immunoglobuliny, itp. Zaleca się również dużo pić (do 3 litrów na dzień), tak aby szkodliwe substancje zostały usunięte z organizmu.
W ciężkich przypadkach, w celu zwiększenia odporności, przeprowadza się autohemotransfuzję - transfuzję krwi.
Inną opcją leczenia jest płukanie. Działają antybakteryjnie i antyseptycznie. Istnieje wiele przepisów na płukanie rozwiązań. Oto tylko niektóre z nich:
- Chlorophyllipt zmniejsza oporność bakterii na antybiotyki i zwiększa zawartość tlenu w tkankach. Często stosuje się Chlorofizynę w celu nasilenia działania antybiotyków na patogeny. Płukanie jamy ustnej przygotowuje się na bazie 2% roztworu alkoholu. Na 100 gramów ciepłej wody dodaj 1 łyżkę chlorofilu. Płukanie chlorofilemptem w gardle w gardle powinno odbywać się co najmniej 4 razy dziennie.
- Aby przygotować roztwór propolisu potrzebujesz 1 łyżeczkę. nalewka rozcieńczona w 1 szklance ciepłej wody i opłukać 3-4 razy dziennie.
- Antybakteryjne fitosboje są również przydatne, gdy płuczą 3-4 razy dziennie 15 minut przed posiłkiem. Łagodzą ból podczas połykania jedzenia i picia.
Jeśli mówimy o leczeniu małego dziecka, nie można przepłukać gardła i wytrzeć usta i migdałki wacikiem zamoczonym w roztworze.
Chlorphylpt to dobrze znany naturalny gardziel gardła. Szczegółowe informacje dotyczące płukania przy użyciu chlorofilu.
W sprawie stosowania nadtlenku wodoru do gardła w postaci gardła, zobacz ten artykuł.
Czy płukanie gardła pomoże w ropnym zapaleniu migdałków, dowiesz się przez odniesienie
Oczywiście metody ludowe nie potrafią wyleczyć gronkowca, ale ich stosowanie może złagodzić objawy choroby, a także przyspieszyć powrót do zdrowia.
- Tradycyjna medycyna zaleca leczenie gronkowca świeżymi jagodami. Zaleca się spożywać 100 g czarnej porzeczki i 500 g moreli dziennie.
- Dobre napary przygotowane według popularnych receptur. Aby zwiększyć obronę organizmu, zaleca się pić 2 razy dziennie po 100 gramów infuzji dzikiej róży.
- Odwar z łopianu i echinacei przygotowuje się, dodając 2 łyżeczki. Korzenie tych ziół to 4 szklanki wrzącej wody. Następnie roztwór doprowadza się do wrzenia na małym ogniu i pić ciepły bulion w 1 szklance 3 razy dziennie. Po zabiegu można nadal pić 1 szklankę bulionu dziennie - już jako środek zapobiegawczy.
- Kolejną kolekcję można przygotować, biorąc 1 łyżkę. l pąki brzozy, tymianek, następstwo, zioła z krwawnika i dzikiego rozmarynu, mieszanie tych ziół i napełnianie ich 2 szklankami wrzącej wody. Następnie środek podaje się przez 2 godziny i bierze pół filiżanki w 4 razy dziennie.
Bezpieczne leczenie u dzieci i kobiet w ciąży
Biorąc pod uwagę, że jedną z przyczyn namnażania bakterii Staphylococcus jest osłabiona odporność, małe dzieci i kobiety w ciąży są zagrożone. Jednak ich leczenie ma wiele ograniczeń, ponieważ musi być bezpieczne i nie szkodzić zdrowiu kobiety w ciąży, jej nienarodzonego dziecka lub małego dziecka.
Oczywiście, optymalny schemat leczenia gronkowca w gardle dziecka lub podczas ciąży może być wybrany tylko przez lekarza prowadzącego. Być może dla kobiet w ciąży konieczne będą dodatkowe konsultacje ze spostrzegawczym ginekologiem.
Jak leczyć staphylococcus w gardle w takich przypadkach? Ogólnie rzecz biorąc, głównym ograniczeniem jest to, że antybiotyki są przeciwwskazane u dzieci i kobiet w ciąży. W takim przypadku leczenie może być prowadzone przez bakteriofagi, a głównym środkiem powinny być popularne metody leczenia: płukanie, nalewanie napojów i odżywianie, pełne witamin.
W kolejnym filmie dr Agapkin opowie ci o Staphylococcus aureus.
Staphylococcus to nieszkodliwa choroba, ale tylko pod warunkiem, że konieczne jest rozpoczęcie leczenia przy pierwszych objawach. Współczesna farmakologia i tradycyjna medycyna mają spore zapasy recept i leków na tę infekcję. Jeśli jednak leczenie jest silnie opóźnione, możliwe są najpoważniejsze konsekwencje, w tym śmierć pacjenta.
U ludzi najczęściej wykrywa się trzy typy gronkowców - złote (S. Aureus), naskórkowe (S. Epidermidis) i saprofityczne (S. Saprophyticus). Mogą być przyczyną ostrych i przewlekłych chorób zakaźnych, a także przez długi czas w ciele bez rozwoju choroby. W tym drugim przypadku osoba jest nosicielem gronkowca.
Przewóz jest najczęstszą postacią gronkowca w ciele ludzkim. Ten mikroorganizm może długo żyć na skórze, błonach śluzowych, w tym w nosie i gardle. W niesprzyjających warunkach zaczyna się aktywnie namnażać i powoduje choroby. W tym artykule porozmawiamy o leczeniu gronkowca w gardle.
Staphylococcus należy do mikroorganizmów oportunistycznych, to znaczy do manifestacji swojej patogenności (choroby) wymaga specjalnych warunków. Takie stany mogą być hipotermią, zmniejszoną odpornością, antybiotykami, ciężkimi współistniejącymi chorobami i innymi czynnikami.
Z drugiej strony, zdrowy nosiciel gronkowca jest źródłem infekcji dla innych osób, takich jak członkowie rodziny. Jeśli któryś z nich osłabił odporność, wówczas gronkowiec wywoła chorobę u takiej osoby. Dotyczy to również dzieci matek - nosicieli gronkowca.
Dzieci w młodszym wieku są najbardziej podatne na infekcje gronkowcowe, szczególnie po działaniu szkodliwych czynników podczas ciąży i podczas porodu (patologia ciąży, przedłużony bezwodny okres porodu), które są we wczesnym sztucznym odżywianiu. Osoby w podeszłym wieku są narażone na tę infekcję, zwłaszcza z cukrzycą, rakiem i chorobami reumatycznymi, egzemą.
Staphylococcus może powodować choroby gardła i nosa (ból gardła, zapalenie błony śluzowej nosa, zapalenie gardła). Rozprzestrzenianie się w całym ciele może powodować uszkodzenie skóry i tkanki podskórnej, narządów oddechowych, trawienie, układ sercowo-naczyniowy, układ moczowy, narządy rozrodcze, kości i stawy, centralny układ nerwowy i inne narządy. Dlatego bardzo ważne jest właściwe leczenie infekcji gronkowcami i dezynfekcja nośników tego drobnoustroju.
Wraz z rozwojem dławicy piersiowej zaleca się przejście testów od gardła do mikroflory i wrażliwości na antybiotyki przed rozpoczęciem leczenia. Bezpośrednio po tym przepisuje się tzw. Antybiotykoterapię empiryczną, opartą na stosowaniu najskuteczniejszych antybiotyków w regionie. Najczęściej leczenie rozpoczyna się od penicyliny zabezpieczonej przez inhibitor, takiej jak amoksycylina / klawulanian lub sulbaktam. Rozpuszczalne formy są popularne, na przykład, flutoksykwas solyutab. Połączenie penicylin z kwasem klawulanowym pomaga przezwyciężyć oporność stafilokoków na antybiotyki.
Po otrzymaniu wyników wrażliwości na antybiotyki (są one gotowe tylko za kilka dni), można również przepisać inne leki przeciwbakteryjne, takie jak cefalosporyny, makrolidy i linkosamidy.
Przebieg leczenia powinien być wystarczająco długi (w ciężkich przypadkach do 4 tygodni) i prowadzić do całkowitej eliminacji gronkowca w organizmie (eliminacja).
W złożonej terapii zakażeń gronkowcowych w gardle obejmują niesteroidowe leki przeciwzapalne, witaminy, środki immunomodulujące.
Lokalne środki zaradcze o działaniu antyseptycznym są szeroko stosowane. Leki takie jak gramicydyna, bioparoks, IRS-19 są często przepisywane.
Mianowany płukaniem substancjami o działaniu antyseptycznym. Może to być furatsilin, chlorheksydyna, dioksydyna, a zwłaszcza chlorofil.
Bakteriofag gronkowcowy i toksoid gronkowcowy można stosować do leczenia infekcji gronkowcem. Bakteriofag gronkowcowy jest używany do płukania 1 butelki 4 razy dziennie przez tydzień. Toksoid gronkowcowy wstrzykuje się w 0,5 ml podskórnie co drugi dzień, w sumie 5 zastrzyków. Miesiąc później ten kurs powtarza się.
Prowadzić leczenie tylko przewóz Staphylococcus aureus. Jeśli dana osoba jest nosicielem saprofitycznego lub naskórkowego gronkowca, nie musi być leczona. Do leczenia przewozu nie można stosować leków przeciwbakteryjnych. Jeśli ciężarna jest nosicielem gronkowca, przepisuje się ją podskórnie toksoidem gronkowcowym o objętości 0,5 ml w 32, 34 i 36 tygodniu ciąży.
Aby wyeliminować przewóz Staphylococcus, możesz użyć następującego schematu:
1. Bakteriofag gronkowcowy 3 do 5 ml w każdym nozdrzu dwa razy dziennie przez 7 dni.
2. IRS-19, jedna dawka w każdym nozdrzu 2 razy dziennie w ciągu miesiąca.
3. Bronhomunal 7 mg rano przez 10 dni, tylko 3 dania w odstępie 20 dni.
Miesiąc po zakończeniu takiego leczenia, musisz zdać kontrolę siewu na mikroflory. Jeśli zachowany jest transport gronkowców, konieczne jest szczepienie toksoidem gronkowcowym zgodnie ze schematem opisanym powyżej (0,5 ml podskórnie w odstępie 2 tygodni).
Kiedy pacjent ma taki problem, należy pamiętać, że samodzielne leczenie jest niebezpieczne dla zdrowia i aby wyznaczyć odpowiednie leczenie, należy skonsultować się z lekarzem.
Wraz z rozwojem infekcji nosogardzieli możesz skontaktować się z pediatrą, terapeutą, aw cięższych przypadkach - z lekarzem laryngologiem. W przypadku nawracających epizodów infekcji gronkowcem lub tworzenia się karetki, należy skonsultować się ze specjalistą chorób zakaźnych, immunologiem i badaniem poziomu cukru we krwi.